장음표시 사용
21쪽
provideli ab Episcopis non potuisse. Hate duo si placet , paulo diligentius expendamus. i. Primum illud perspicuum est & principii loco
haberi debet, duabus illis vocibus, silentium obrisquissum , fidem certam nullatenus de lignari. Designatur scilicet reverentia Vera atque intima, quae autoritati admodum Venerandae defertur , quaque fit ut subditi sibi nefas este ducant de eo judicio loqui, quod ab ejusmodi autor irate profectum est. Praeterea nemo unquam ad obsequiO- sum silentium confugit in ea re , quam recte judicatam etae, de cujus judicio ita omnibus persuasum esse debere , quam ab omnibus certo credi
oportere existimat. Tum vero reverentia non modo non facit ut sileatur, ne superioris autoritas ac dignitas verbis adversus ipsam prolatis aliquo pacto laedatur, sed etiam facit ut non sileatur . facit ut summo quisque studio loqui contendat, di palam testari , quam persuasum habeat, id quod ab ea juste decretum est . credi certo ab omnibus oportere. igitur quatuor Episcopi , si modo persuasum habuissent id quod Jansentanum factum dicitur , certo credi ab omnibus oportere, non profecto ad silentium obsequio sum confugissent, ne scilicet Ecclesiae contradicerent , sed contra silentium illud omisissent, iussissentque ab omnibus omitti, ut certam ac firmam fidem enunciarent. Praeterea quid tandem ab ipsis postulabatur ξ Nempe fides certa , quae subscriptione
nuda ac simplici significaretur. Quid est quod p gabant Z Eadem it
22쪽
silaplex ah nuda subscriptio. Quid autem Hild
sollicebantur 3 Nempe silentium obsequiosum , oco fidei certis ; nempe restrictionem atque exceptionem loco subscriptionis nudae ac simplicis. Si per sua um ipsis suisset, fidem in ea te certam exhiberi ab omnibus bportere, facith fuissent adducti, ut ab universo suo Clero putam ac simplicem subscriptionem elerent de illo facto, quod ab omnibus cert1 & absoluta fide chedi voluissent. Tum certe nulla re hi Praevales a suis adversariis dissensissent di tum dedissent ultro id omne quod summus Pontifex ab ipsis postulabat et tum nullum adiisseisi periculum amittendae sedis atque mliam 'comnuinionis Catholicae i Min potius dixissent: Nos vero nolumus ser ari de facto Ian- senii si lentium bitum ex leverentia & obsequio: sc enim nobis persuasum est, factum illud credi certa fide ab omnibus oportere, eamque certam fidem palam denunciari. Quate ut fidem, IIc dc subscriptionem absolutam volumus esse. iEst igitur manifestum , quatucit Episcopos suo silentio obsequiose ebitam facti fidem nox. .fuisse com flexos i atque illud credo dPrissul Illustrissime , quae tua aequitas deinreps ultro fateberis . . a. Iam sero Doctores XL. stoli minus quam spiscopi quatuor, sedulo professi sunt; suo obse- .ciuioso silentio contineri obsellium de reverentiam 'intimam ae veram. Sie Enim suo libello supplici
23쪽
rrum, ρν erea pleηum fraudis ac simulata pietaeris sed illud. Prasul Istuprissime atque Eminentissime,
liceat pace tua dicere , σ cum suuma reverentia testari, falso id ct temerὸ in eum conjici. Quid enim attinet de solo silentio verba facere , cum ille re-νerentiam ct obsessuram adjungat ' Silentium quia iam ipsum externum esse veram proflci tatur ab obsequio ct reverentia , qua decretis Ecclesia debetur ratque hi nimirum intorni sunt ac minime suti men-ris animique sensus. Intimi illi ac veri mentis animique fensus quid sunt aliud , quam reverentia tantor autoritati debita , magna quaedam de illius aequitate opinio, dissidentia tui, eximium quoddam quasi praejudicium, tum doeilitas , obis servantia ψ obsequium , quibus mens atque ani mus flectitur ad assentiendum illi decreto, quod maxima atque intimo revςrentia dignissimum est.
P. Quesnellius sis enim scripsit Epistolam illam sub nomine Epit copi ad .Episcopum ) sic loquitur
uaniumlibet se torqvrad is, qui mediam aliquam ν amnem quarit inter has duo, obsequium fidei ca σum, ct obsequium raperentia ac stius disciplina , frustra erit, nullam xv niet. Et vcro silentium obse Mum Doctorum c. in cuius commenda tionem haec: Epistola dcripta fuit, tale est, ut nuhil prorsus requiras, praeter fidem cerram , nihiI desideres. Autor Animadversonum in dectetum Emin: Caid. Noassii fueritur ac expcstulat, quod
24쪽
halluis esse observantia is reverentia genui, quoa
non complectantur flentii ct obsequii vocibus, aut aliis quibuθis quas usurpare Iubebuntur. Quare cum silentium obsequiosum Epistoporum XXIII. non pertingat ad fidem cerram atque intimam, fieri nullo pacto potest ut pertingat ultra illud , quod a Doctoribus o. explicatum est. Imo non facit Efortasse reperias instrumentum ullum aut monumentum a quatuor Epi)copis profectum , quo ram distincte atque aperte exponantur omnes animi
sensus, qui silentio illo obsequioso continentur, quam distincte exponuntur iis scriptis quae modo: retuli ; vel a o. Doctoribus, vel ab eorum patronis. Sola est igitur fides eerta & absoluta , quam Doctores o. silentio suo obsequi ossi non comis plectantur. Sed neque illam pariter complexi sunt Episcopi quatuor eo silentio, quod usurpari posse censuerunt. Et vero si quis fidem certam curiflentii obsequio si nomine conjungeret, is continuo flentium re ipsa negaret. Nam, ut superius animadversum est, qui de Praepositi sui decreto, reverentia & obsequio ductus tacet, idcirco ranis tum tacet, ne illi contradicat, cum nimirum licere sibi putat ab ejus sententia discedere. Est igitur manifestum, obsequioso Doctorum 4s. silentio' non minus obsequii & reverentiae contineri, quam flentio Episcoporum XXIII. Et Doctores, ut ex ipsorum libello supplici patet , observantiam . fiduciam, docilitatem, obsequium, intimam re verentiam suo silentio tam complectuntur, quain
25쪽
m elotes fidem facti e et tam silentio illo complestiis
tur. Unum est igitur ac plane idem in utrisque silentii genus. Investiga diligenter , Praesul Illustrissime : quo investigabis diligenti ἡs . eo minus - utrimque discriminis esse , re comperies. Quo magis accurate i sta duo componemur inter se ,e6 magis dilucide , quam similia sint di paria ,
perspicietur. Sane cavendum , ne misceantur ea ,
quae distingui optirteta. sed & cavendum non minus, ne quis rem unam & simplicem vanis atque ad illudendum eo palatis distinctionibus implicare velit. Quamlibet subtiliter atque argute disceptemus , unum dum raxav atque idem nobis occurret flentium obsequio sum, quod in Episcopis quatuor Ecclesia nulla unquam simulatione toleranis dum esse duxit, quodque in Doctoribus o. Iemni denique judicio reptobauit. 3. Frustra vero id agis, ut summus pontifex non silentium ipsumi obsequio sum damnasIe existimetur, sed perversum illius Uam , quem inducia quibusdam credidit, sit quidpiam docerent contra quam fuit a summis Pontificibus judicatum. prustra congeris & explicas ea argumenta , quibus illud silentium per se sumptum culpa liberes. Summus Pontifex denunciat, obedientia , qua Apostolicis Constitutionibus debetur, obsequios illo silentio minime satisfieri, non illud satis esse ad jusiurandum quod postulatur, eo silentio , quod tu culpa liberas , admitti periurium in professione fidei, quia non eerta fides eonjungitur cum iis verbis, in quae iusiurandam geuceptum est. Praeterea non credis
26쪽
profecto , Praesul Illustrissime, quemquam pervero. usum esse silentio obsequioso , ut quidpiam doceret contra id quod fuit a summis Pontificibus judicarum. Sic enim existimas, ut modo videbimus , jam ab annis 6o. inquiri in eos, qui propositiois nes quinque defendant, reperiri neminem. Quare si tibi creditur. summus Pontifex postrema sua Constitutione nihil aliud quam temere atque inconsulto turbas magnas excitavit , ut scilicet damnaret voces duas , quae licet sua sensu nativo nihil non pium ac laude dignum significent, tamen inquietorum quorumdam hominum & s. Augustini discipulos injuste vexantium falsis seriamonibus adductus est , ut continuo crederet, quod longe abest a vero, iis vocibus esse aliquos qui, per Perse utorentur. Denique, Praesul Illustrissime, si Ecclesia vocum illarum solum perversum usum,
hon sensum obvium ac nativum damnare vellet, si iturum ne fuisse credis , ut ea non apte secerneres
rem ipsam , quae nimirum esset bona , ab eo usu, qui solus perversus esset Tum vero Ecclesia sulentium illud omnino non damnaret, sed potius tota esset in eo , ut illud ab omnrbus religiose
servaretur, neque ulla causa aut praetextu qui Lquam illud omittere auderet. Et velo meministinest ille unquam tempus ullum , ut hoc utamur e Gemplo , quo Ecclesia sormulae jusjurandum dam-
naverit, quia nimirum Iansentani eo 'perverse abuti creduntur 3 Minime veto committit Eccl4sia, ut rem bonam ac laudabilem miscere videatur cum usu ejus rei per νιψo , qui a Privatis q0 -
27쪽
husdam hominibus inducitur. Id si esset, quod i
snsis, tum certe Ecclesia denunciaret, silentium obsequiosum adeo pietati consentaneum esse,adeusatisfacere, ut illi rantum peccent, qui eo non urantur , qui verq utantur, nulli rei de elle. Coniaxra vero Constitutio docet, silentium illud non satis esse ad vitandum perjurium, non Qbst 4re, quominus EcςIesia Iurejurando dς cipiatur, quia deest certa fides, qua doctrinam hareiicam Pansenti libra
contineri credatur. Postulat Ecclesia, ut Iansenti ioctrin4 interius abjiciatur, corde improsietur , atque haeretica ene , inierius judicetur , ac certo credaistur : non setis habet observantiam, obsequium, ψocilitatem, reverentiam, prupensionem voluntatis in gravissirnum illud pra iudicatum, opinionem etiam probabilem, quae in eam partem inoclinet atque impellar, nullam denique aliam men-rcm , animum, qui fredulit4tem praeter eam, quae iudiςiqm interius &absolutum complectatur. Damnatum est igitur silentium obseqqiosum quodlibet, damnatum quodlibet obsequium , quaelibet reve rentia aut credulitas, quae ad fidem certam non
pertingar. Atqui mox vidimus , silentio obsequio Episcopos non magis quam Doctores fidem sertam esse complexos. Igitur manifestum est, silentium quu usi sunt Episcopi , non minus esse damn4tum quam illud , quo usi sunt Doctures iquin potius cum utrum quo illud silentium unum prorsus atque idem sit,utrumque uno & eodem Ecclesiae fulmine petitur , una & eadem sententi proscribitur.
28쪽
- 4. Omitti hoc loco non potest , id quod aequitas postulat ut animadvertatur, Doctores K O. silentium obsequio sum ita propugn4ile , ut excusatione aliqua digniores videantur quam Episcopi illi , quorum rationem totam interpretari, α defendere aggrederis. r. enim Episcopi , quo plus autoritate Ualent , eo Obuerunt cavere diligentius, ne ea abuterentur. E. Doctoribus duces suerunt , ipsis praemon liraverum viam : neque unquam ausi essent Doctores silentium illud tueri atque approbare, nisi Episcoporum illorum vestigia fui sient persecuti. 3. D och ores interroganti Confessario atque enixo petenti. ad sedandam mentem & conscientiam unius, qui ad ipsuira ac cesserat, responderunt e lege f sic enim possimi proiiteri J ut quod statuerant, numquam divulgaretur , contra vero , si te audimus. quatuor illi Episcopi silentium obsequiosum sitis Mandatis propugnavere , quod idem XIX. alii Episcopi scriptis ad Regem atque ad fununum Pontificem Epistolis paum sic defenderunt, ut etiam Collesas suos omnes damnarent . quibus silentium illud non probabatur. EF ea collatione , Praesu 1 Illustrissime , tu ipse dispice , num silentium illud. quod utrimque fuit idem , D octores longe levio culpa usurpaverint quam Episcopi. 1. Illud vero , Praesul illustrissime, vereor ne dicenti mihi ignoscas, quod tamen ut dicere audeam veritas ipsa compellis. Non memini videre me quidquam indignius illa ciam paratione, quamisistituis inter voce. consul stantiali ι , &
29쪽
repudiatam esse ab Antiochenis Patribus , veriti. nimirum ne eam Sabelliani ad pravum suum sensum interpretando detorquerent. Neque ignoro, postea sublato pervers illius usus metu, Vocem eandem a Concilio Nicaeno delectam , qua m neminpe Ariani formidarent potissinrum , ut maxime accommodatam ad definiendam Verbi divinitatem. Versim illud denique contigit, ut eam Vocem Ecclesia universa complecteretur , eamquq uς genui nam in symbolo catholicae fidei tesseram summo studio retineret. Licebitne, obsecro , vocem ejusmodi Ecclesiae usu probatam & quasi consecratam Conferre cum silentio pbsequioso , quod nullo unquam sensu usurpatum est , nisi offensionis atque invidiae pleno, quod stare prorsus cum formulae jurejurando non potest , quod j m pridem 4
Clemente IX. repudiatum, nunc denique a Clemente XI. & Episcopis omnibu4 aeterna damnatione confixum est λNullum igitur firmamentum habet ea distinctio, quam comminisceris inter utrumque silentium obsequio sum , quo iam uno praesidio tua causa niti'tur. Fatearis oportet, Praesul Illustrissime, unum atque idem esse silentium obsequio sum , quod Do et ores o. defenderunt , eadem plane ratione emperatum ac vel uti conditum , quam tu vis *dhibitam esse ab Episcopis XX II 4. Neque ideo
silentium illud damnatum est, quia non servabatur ; damnatio enim eo sensu accepta, redundareῖ
ν ipsius ulciatu laudem , atque eoi Iautum imi
30쪽
peteret, qui illud non servarent. Damnatum fuit eo uno nomine , quod non satis esset ad genus illud jurisjurandi, quod Ecclesia pro sua alatoritate ac potestate jurari postulat. Damn tum est, quia jubet Ecclesia', ut qui jusjurandum adhiber, credat certa atque absoluta fide, & sine ullo erroris periculo factum illud, quod jurejurando testatur. Eo scilicet nomine silentium obsequiosum , tam illud quod Episcopi, quam illud quod Doctores approbavere , sanctae Sed is Constitutione, de Ε- piscoporum Mandatis proscriptum est , dc gravi iasimis omnium notis censurisque confixum. Qui illo utuntur, dicuntur eo impudentia devenise, ut veluti naturalis honesitatis , nedum Christiana sinceritatis obliti sint , dicuntur Ecclesiam ipsam jurejurando, decipilre, dicuntur usu ipso favere perjuriis , dicuntur adhibere probrosam dijsimulationem, eamquφperiurio conjunctam. Ea opprobria sunt, quae ego a XXIII. Episcopis depellere volui : ea sunt, quae tu ferre non potes ut ab iis ope mea depellantur.
IV. N O N est aequitatis tuae, Praesul Illustrissime ἰcommittere, ut vulgo existimetur nostra haec con-'troversia versari circa sententiam quamdam absurdam , abhorrentem a communi omnium sensu,
e aggeratam , quam illustriss. Dominus de Marca, Commen rus fuerit , & quam cgo unus omnium post ipsum Episcopus amplexus studiose fuerim. Ut pateat quo sint res loco , omittamus parumper eam