장음표시 사용
51쪽
perieulo, quia tum res ea pertinete ereJebatut aa quaestionem iuris. Veruin anno i567. illa ipsa in- gallibilitas visa tibi eli dogma novum atque inauditum, quo Episcopi lilli. tum apud summutri Pontificem , tum apud Regem professi sunt quondam homines praeferoces uti ad vexandos qua-ruor Episcopos , & S. Augustini discipulos. Um tom ut omittamus jam disquirere . num tertius iste anni 166o. articulus, cum superiorum coezuum placitis consentiens, anteponi debeat Epistolae vestrae anni i667. cui ab uno e sectae Capitibus praeformatae Episcopi X X. subscripserunt, illud certe non potes dissileri , vestri tertii articuli verba per se sumpta esse planE decretoria. Si debet haberi hareiicua , qui non credit Ecclesiam esse in textibus diiudicandis immunem ab erroris periculo , illa infallibilitas haberi debet veritas revelata , cujus nempe negatio sit haeresis. Te igitur ipsum , Praesul Illustrissime, numerare possumus inter eos Episcopos, qui sua subscriptione approbaverunt illam ipsam infallibilitatem, quam nunc op pugnare non dubitas. Caeterum huic coetui anni 166o. scribendo ansuerunt Archiepiscopi vel Episcopi s. inter quos est Illustr. D. de Harlay, tum Archiepiscopus
Rhotomagensis , postea Parisiensis, quem tamen nobis opponere colendis. Et vero idem ille in coetu anni I 6y4. rem eamdem approbaverat. occurruntidi nomina Ill. De Bassompierre, Episcopi Santo inensis, & Ill. de Bourion, Episcopi Suessionensis.
aut duo sunt ex Episcopis XIX. quosque A ad
52쪽
duodetim illos, quos supra memoravimus ἰ ada. gas , erunt omnino quatuordecim. Tu igitur. Praesul Illustiissime, decimus quintus es ex XIX.
inter eos . q M infallibilitatis dogmati subscripserunt. Non appello Ill. de Pericari, Episcopum Engolisinensem, Ill. de Lavat, Episcopum Leo nenseat, deinde Rupellensem, Ill. Faure, Episcoopum Ambianensem . Ill. de Gurini, Episcopum Tullensem , qui eidem huic doctrinae , cui iam ab
anno ios6. subscripserant , iterum anno Iσω. subscripsere. Omitto Bc illos ex secundo ordine delegatos , qui deinde ad primum aeque ac tu
evecti sunt i hos inter sunt Ill. de Bethune, Episi Copus . dum viveret, Aniciensis, Ill. de Matio non , Episcopus Lexoviensis, Ill. de Carbon, Archiepiscopus, dum viveret, sive Senonensis, sive Τolosanus , Ill. Coiberi , Episcopus quondam Altisi odorensis , Ill. Bochari , Episcopus Clar montanus , Ill. de Beauvau du Rivau , Episcopus quondam Sarlatensis , IIl. Coiberi de S. Poue riges, Episcopus quondam Matisconensis, te ill- To
reau, Episcopus . dum viveret, Dolensis. Potest etiam animadverti , tres ex illo coetu Praesules
aisse Cardinales, nempe Cardinalem Estraeum', Card. de Bones.& Card. Jansonium de Forbinis Ex iis Estraeus paulo post in componendo quatuor Episporum negotio adbibitus, de primarum mitium utor fuit. Hi Praesules omnes eam, de
qua disputamus infallibilitatem sua subscriptione. ap probaverint , hi omnes reprobaverunt silenia sigm veI maxime obsequiosum, qualibet tandem
53쪽
tatione attemperatum ac mitigatum. Itaque nnumerum inire placet, in coetibus annorum 1843ώ16. 166o. & Ιε7s. comperientur esse Praesules Galliae iso. & amplius , tam Cardinales quam
Archiepiscopi vel Episcopi , quos inter locum habes, Praesul Illustrissime , qui ante me propug'naVerunt, conceptisque verbis docuerunt eam in .
fallibilitatem, quae hodie tibi rantopere contemnenda ac nova videtur. Inter tuos illos XIX. Episcopos quindecim reperiuntur, qui eam propugnaverint e soli supersunt quatuor , nempe quitum erant Episcopi Lutevensis , Aginnensis, Rhedonensis , ac Trecensis , qui non interfuerint his coetibus, quibus contraria sententia perscriptis omnium autoritatibus firmata est. Atque
hinc intelliges, quid ponderis habere possit vestras
haec Epistola,tum contra ipsos , tum contra innuin meros Praesules, variis temporibus congregatos .i X. DEc RETOR tu M illud argumentum , quod a vestro anni i66 o. coetu desumitur , eludere non potes, Praesul Illustrissime, nisi defendas hune esse Ecclesiae morem, ut homines quosdam, quos recte novit non esse haereticos , cdm haeresim nullam propugnent, haberi tamen velit haralitas atque iisdem poenis, quibus haereticos', castiget. quia non obtemperant in aliqua re, quae ad meram .disciplinam pertineat. σI. Verum quidem est illud quod annotasti. - Victorem Papam uisum fuisse se . affectum ani- NO , ut vellet a fidelium communione segregare
54쪽
Asiaticos illos , qui Pascha eodem quo Iudaei da
celebrare obstinate volebant. Sed idem ille a S. irenaeo exoratus, Ecclesias illas sua consuetu dine uti denique tulit. Quid vero ejusmodi exemplo te effecturum speras ρ. Certe ut aliquid e&liceres , quod tuam causam adjuvaret, probares primum quaestionem eam victori Papae visam esse ejusmodi , ut non nisi ad disciplinam pertineret; deinde, eum voluisse nihilominus ut illi Asiatici Faretici haberentur. Atqui manifestum est, neutrum a te effici ullo argumento polle. Nam primum quidem par est credere , quaestionem hanc a Victore papa lic spectatam esse, quasi ad ipsum dogma pertineret. Illud agebatur , num Christiani adhuc legis antiquae jugo tenerentur. an .se aerentur legis novae libertate ; num post Synagogam omnino sepultam Iudaicos ritus ab iis servari ac retineri oporteret. Hoc nimieum dogma de caeremoniis legalibus necessario letinendi
Paulus Apostolus rejecit, praesertim Epistola ad calatas. De hoc dogmate Concilium Apostolo rum Jerosolymis habitum, his verbis pronuncia. vjt: Visula es Spiritui fanao ct nobis, nihil ultra imponere vobis oneris ι quam hac nece faria , ut abstineatis vos ab immolatis simulachrorum , ct sanguiηe, o suffocato, o sornicatione. His nimirum
verbis decernebatur . nihil amplisis necesse eue ritus caeteros legales, atque imprimis ritum Paschatis eodem cum Iudaeis die celebrandi servare. Arque inde nimirum factum est . ut qui fuerunt in illo dogmate defendendo peltinaces atque ob
55쪽
stinati, habiti fuerint haeretici , quibus esto
decimanorum nomen est inditum. Quid mirum igitur , quod Victor Asiaticos, qui in eo dogmate defendendo videbantur obstinati, haberi voluerit hareticos lDeinde vero sacile fieri potuit, ut ejus mentem S. Irenaeus ad mitiora consilia tradoceret ε, quippe Asiaticos non id agere ut in servandis ritibus Iu daicis vetitum dogma tuerentur ; suas habere conis suetudines, a quibus aegrE discederent; facilitate atque indulgentia tantisper adhibenda futurum denique. ut ab errore illo revocarentur. Piactere, non ignoras, Praesul Illustrissime , quam longi ista duo discrepent, segregare aliquem a coin munione Ecclesiastica , & habere bareticum. Saepe contingit, ut Ecclesia segreget eos a sua communione, qui neque sunt haeretici, neque suspecu haereseos, cum obstinate denegant obedientiam in iis rebus gravioribus , quae etiam fidem non attingant. Quare vel si Victor Papa in illis Asiaticis ab Ecclesiastica communione segregandis severitatem maximam adhibuisset, numquam polles inde conficere hanc fuisse ejus mentem, iubaberentur haretici, cum eos haereticos non esse sciret
Id igitur quod opponis nulla ratione consistit. 1. Jam quod adducis S. Cyprianum, cui Simphuniis Papa in rebapusationis negotio contradi inxit , exemplum eiusm 'di nulli cibi elli usui potest nisi prsiis probaveris, Stephanum Papam sic peris suasum habuisse, tem illam ad solam Ecclessiasti-
Kλm disciplinam pertinete i & yolvisio in ii a M
56쪽
probari potest. Nam illud quidem dicere pace tu,
liceat, non satis vere dixit isιqui ad te retulit, libe .ram eue in scholis Sorbonicis poti statem a jendi, quaestionem hanc ad meram disciplinam pertinere,
nullatenus ad fidem. Non desunt quidem Theologiis qui dicant fieri potuisse ut S. Cyprianus, dum ea in re a Sedis Apostolicae sententia discessit, qnatastionem hanc sibi persuaderet ad meram disciplianam pertinere, unde usurpatum in Africa morem licet et, etiam salva Ecclesiae unitate , retinere. Sed illud nemo defendet, non pertinete ad ipsum fidei dogma quaestionem hanc , ex Scriptura sacra& traditione discutiendam , validum ne sit, necne, baptisma ab bomine haeretico in legitima forma collatum. Quare poterat sane Stephanus Papa velle, ut haberentar haretui , qui in eo perstarent obsti-hate , ut baptisma eiusmodi nullum esse defende.
xent, quod ipsum paulo post Donatista defende. unt. Uerdm idem Pohtifex ι tat cum S. Cyprianui atque Episcopis Africanis, qui illum consectabantur, cum Firmiliano atque Asiaticis Firmiliani asseclis, mitius ageret . adduci potuit specta theorum bona fide, & studio tetinendae unitatis. ω
candore mentis promptae ae paratae ad deponendum errorem , ubi commonstiaretur qnaestionem hanc
pertinete ad fidei dogma, in quo ab Ecclesia universi dissentirent. Ut ut est , eerte quae duo habere te oportuit ad sententiam tuam probaq-dam, eorum neutruo habes. Nam neque probas
57쪽
Stephano Papae visam esse rem eam. pertinete ad meram disciplinam , de multo etiam miniis' confi- eis, eum voluisse ut S. Cyprianus atque alii Africani haretici haberentur , qui nulla in re serent haeretici. Quare nihil ex his exemplis deduces tamquam, unde ostendas fieri potuisse , ut vesteri ni i66o. coetus hareticos haberet eos , quo probe sciret non posse esse haereticos, quia nullam luere sim propugnarent. Uernm attulisti praeterea quoddam argum e tum , cui vim esse maximam existimasti, lic ut ei satisfieri plane non posset. Postulasti, an non possitficclesia eodem decreto sive eadem formuIa conjungere dogmara revelata, quae necesse sit divina fide credi , eum rebus aliis ad meram disciplinam sectantibus, quae fidem eamdem non requirant. Atque istud argumentum confirmas exemplo decreti illius, quod ab Apostolorum Concilio Jerosolymis habito latum est. Eo quippe decreto Chtistiani jubentur abstinere de a sus eato fimul, di a fornicatione, de ab immolatis simulachrotum. Rem quidem ita esse negari non potest r sedia tuam argumen rationem brevis mea est & ex edita responsis. pateor ultro, Ecclesiam posse &de fide & de disciplina, five eodem decrero simus, si Ve diversis sejunctisque decretis statuere. Id vero qui squamne revocare possit in dubium 3 aut estne ulla inter nos ea de re controversia i Non agitur me, an Ecclesia possit eadem formula nobis imperare & fidem revelatorum dogmatum , dc
flibitum obsequium in iis, quae non nisi in dic
58쪽
. n) - . . . . ei lini R Eeelesiasticii administratione versantur
Non agitur generatim & infinite, quid Ecclesia facere potuerit. sed quid in hac una Iani seni anilibri causa secerit. Agitur de formula. in qua suis Ministris Ecclesia praecipit, ut juret urent se cleis
dere, textus duos, atrerum breviorem, longiorem alterum , alterum quinque proposui ouum , alterum fibri unius integri . esse ambos haereticos. Quid est , quod Ecclesiam contendis minus sibi tribuisse autoritatis m textus longioris, quam in brevioris ipxtus haereticitate decernenda Iam Vero . etsi perspicuum argumentando faceres textas brevioris haereticitatem alia fide credi q-por ese, quam haereticitatem textus longioris manerqnt nihilominus ea , quibus sententiae tuae' fundamenta prorsus convelluntur. Primum est plexius longioris haereticitatem fide certa & ab omni errandi metu ac periculo sejunim credi
debere . si quidem jusjurandum ab Ecclesia imperatur: altetum est , Christi promissiones Ecclesiae fa istas ab iis laedi. qui certam de illa haereticitate fidem habere nolunt , fiquidem homines ejus
modi ex decreto vestri illius coetus anni Is 6 o. haberi debehi baretici.
Omitramus igitur, qvieso, Praesul Illustrissime, exempla illa Concilii Apostollat, Victoris Papae, 'ει Stephani Papae . quae exempla nihil plane fataciunt ad qu aestionem nostram ;& foranulae jurejurando ac verbis illis coetiis vestri decretoriis discep- tationem nostram circumscribamus. Nullum in litii retro Antiquitate reperies exemplum , quo
59쪽
Melesia velit habere haereticos eos, quoa 3psa no vii haereticos non esse. Necesse est igitur ut ceptupvester approbaverit, eum esse plan4 lineticum, qui Ecclesiana negat esse immunem ab er ri4 pem riculo in iis textibus dijudicandit , quibus traditi Conservatuς aut corrumpitur. Dubium joxur esse non debet, quin tu sis d cimus quintos inret E-kscopos XIX. qui illam anfassibilitatet' tua se scriptione professus fueris . volueris' qM
Arpi Ru As tamen, praesul Illustrissime, non eam fuisse coetus vestri m entem , ut infallita- Iitatem ill m inter dogmata reponeret, quippe qui reliquerit inter res incertas illud obse Dii genas, quod decretii, qua εd sola facta pertinent, deberetur. Illud etiam arguis, quod te accusauerim, quasi dimris ,hsum ρ eqsium relictum fuisse inter rest incertas . nihil fui se de illo definitum, clim dixeri. tanaum, nihil fui de definitum de obsequii dehiti. genex P.
Ego sic responde . i. Non hic agitur quae tua unius mens intima fuerit. sed quid enuncietur vel bis decretoriis, qua instrumentis publicis continentur , quibus tu nullo cogente, poli rem totam mature & accurate dis,cusum, subscripsisti. Neque vero agitur de pria Vatorum quorumdam ex illo coetu consilii , quae sane fieri potuit ut tecum eo ipso tempore conser- , tent, cam tibi ostendere it, qpa ratione interps atentur ac vellent intelligi textum eum cui sub
60쪽
is musa fides vel maxima haberi debeat, quam vis in hac ipsa causa, quemadmodum & in eae te, ris omnibus . vere atque ex animo loquaris, non tamen potest tuum de intima mente tot Episco Porum , qui jam vita fancti sunt, admitti testim nium adversus publicorum instrumentorum fi .dem , praesertim cum & in tua causa dicas. lein ea in qua omnes Episcopos adversarios quam consentientes habere maluisti. Unum igitur tibi restae, ut de re ipso conte steris ac palam denun-cies, tibi in illo coetu errorem fui iti objectum . te sciliςet non setis tum attendisse ad ea quibus subscribebas, nondum satis perpendisse quid esses habere aliquem hιretuam, non advertisse deniquὸ ejusmodi verbis poni, eum esse reuio cert cuj0Cdam haereseos, qui Ecelesiam de textus alicuiue haereticitate statuentem nolit credere immune ut ab erroris periculo. Quid autem re eri, quod nori voluetis istam in fallibilitatem inter dogmata reponere , si tamen eam, quantumvis imprudens, intest dogmata reposuisti, si coetus iste vester eam inter dogmata verbis claris ac manifestis reposuit Sedebas in illo coetu delegatus ex secundo ordine rid quod uno omnium consensu statutum est ,
abrogare privata tua mens ac voIuntas non potest.
Quo res omnes essent loco , si liceret privata ali qua contestatione post annos I. abolere atque latita facere ea, quae sunt publicis instrumentis
ac monumentis consignata 22. Non licet argumentationem meam referre