장음표시 사용
31쪽
in textibus dijudicandis. haereamusque in ea quaestio. ne, num ad jusjurandum necessaria sit certa facti fides,num silentiu obsequio sum satis sit. Ubi pone tueille controversiae nostrae status, illico quivis intelliget, Episcopos, quot Quot sunt, etiam eos, quos tibi semiliarissimos esse & coinjimctissimos credis,quoiaque longissime abeste existimas ab eo , ut Eccletiam credant non esse in textibus diiudicandis obnoxiam errori, omnes adversum te mirifice con sentire. Cardo omnis vertitur in ea quaestione,
num istis sit necne silentium illud obsequiosum, quod non sit cum certa fide coniunctum. Ρonamus vel ad punctum temporis , desciscere me a tuenda inselli hilitate, Sc fatis habere , modo id credat unusquisque, quod a se credi jurejurando interposito testatur, causam habebis non minas infirmam & omni praesidio destitutam. Id quaeso per te mihi liceat , quantum patitue libertas e vangelica, demonstrare. ' , Cum ad me confatandum descendisti , illud scilicet agebas, ut XXI H. Episcoporum honori consuleres. Atqui manifestum est, quosdam Epicca pos, quibus persuasum esse credis, posse Ec-' Hesiam in textibus dijudicandis errare, silentium obsequiosum , quale a te defenditur, non minori studio repudiare, quam a me repudiatur ; fidem
certam non minus acriter postulare , quam a me
postulatur. Illa facilis & expedita ratio, in obsequioso silentio posita, videtur ipsis aeque ac mihi probrosa quadam dissimulatis , eaque cum perjurio
coniux D. Nihil igitur praestas ad eurgandos p-
32쪽
pIscopos XXIII. nisi adversus Consti tutionem Mtot Episcoporum Mandata demonstres , jurare ei licere, qui factum certa fide non credat, moduspondeat silentium obsequio sum a se servatum iri,
ea ratione attemperatum, quae non a te modo ,
sed a 4o. Doctoribus adhibetur. Ponamus igitur ad temporis punctum, id quod nolim deinceps in nostra disceptatione poni, posse Ecclesiam pro suo jure certam facti fidem furejurando interposito postulare, quamvis nullam eatenus infallibi. litatem habeat sibi promissam. Id si ponatur, vel
me tacpnte i in sui gent in te stimulus Pontifex , Episcopi omnes, scrip xores etiam e secta praecipui , qui in eam sententiam adversum te conspirant, ut praedicent, cum silpiritum illud tuum , vel maximo obsequiosum, non complectatur certam facti fidem . induci perjurii usum . si liceat illi iurare , qui ejusmodi silentium profiteatur , qu mlibet ob ἀsequiosum , qualibet ratione temperatum ac mitis tum. Itaq; non pertinet ad approbandam XXIII. piscoporum causam , ut in fallibilitatem in texti bus diiudicandis ab Ecclesia removeas. Etiamsi eam accuratis argumentis refelleres, non obtineres tamen id, quod XXIII. Episcoporum nomine contendis, silentium obs*quio sum satis esse. Etiamsi ea in re me redarguisses , sic ut nullum reliquisses evadendi losum , non minus te premeret, tum Apostolica: Sedis atque Episcoporum , eorum etiam
quos numeras in tuis, autoritas, tum argumenta hominum e secta. Cum his tibi, non mecum uno
res ςst: Us nisi respondexis, universa videtur adis
33쪽
versum te Ecclesia decernere & pronunciare. Ois mittamus igitur illud , cujus disquisitio neque tuam . causam adjuvare potest , neque XXIII. Episcoporum rationi approbandae prodesse. Haereamus in ea quaestione , de qua expectat Ecclesia ut dicas aperte quid sentias, num scilicet fatis sit adhibet flentium obsequio sum , an vero necesse sit certam
habere fidem ejus rei, cujus fides interposito jurejurando assirmatur.
v ID inde praeterea consequatur, nescio tpraesul Illustrissime , an sis aequo & pacato animo accepturus. Frustra operam in eo posuisti, ut in fallibilitatem Ecclesiae in dijudicandis textibus confutares , siquidem illa quaestione seposita, unus tu, Ecclesia universa repugnante, silentium tuum obsequio sum approbas Sc satis esse contendis. Tria erant admodum , e quibus unum praestare te oportuit. Primum in eo positum erat, ut dilucide probares, posse eum jurare, qui non crederet factum illud, quod a se credi juramento confirmaret. Id profecto neque facile erat ad probandum , neque patitur integritas illa tua rectique mores , ut probandum ullo pacto suscipias. Alterum fuit ut demonstrares . non posse Ecclesiam ius jurandum exigere. Illud vero usque adeo abhorrens fieri a te pietas eximia tua non sinit. Tertium restabat ut
fatereris, XXII l Episcopos . delusos illa ad fallen- dum comparata distinctione inter jus & factum , non satis attendisse , vel quale esset hoc jusjuran
dum , quo fides certa signifieatur i vel quam laxi
34쪽
fateret autoritas Ecclesiae, quae adigere ad jusjdarandum potest , atque adeo fidem tam cerram postulare , ut nullus sit metus , nullum periculum erroris in eo tenendo, quod ab ea decretum aliaque imperatum fuerit. Postremum illud si maluis sis , potueras sane sic repudiare ea, quae ego ad defendendam XXIII. Episcoporum mentem proposueram , ut tamen gratiam aliquam haberes mihi, quod in eorum causa tuenda studium , fidem , diligentiam adhibuerim. Modesta ista & ingenua conistissio & tibi gloriam attulisset, & Ecclesiae conis solationem , & nullo modo pertinuisset ad Episcopo tum illorum probrum ac dedecus. Usurpasses de illis haec verba , quae ex ipsa tua Epistola desumor - Etiamsi XXIII E scopis error aliquis, in tuendo nimirum obsequioso silentio , esset objectus , neque ea providissent animo , quae ex eo deduci possunt ,
ipsis tamen solatio posset esse id , quod tot magnis
piris, quod vel Ianctis contigit. Ita sane, Praesul Illustrissime, solatio non caret error ille , qui &non nisi bona fide admissus est, & ingenue aemodeste agnoscitur. Id ipsum est , qaod ινι magnisatiris, quod vel sanctis contigit. Ipsis etiam error aliquis objectus est in iis quae pertinerent ad fidem. Erravit S. Cyprianus, egregius ille Doctor , ille Martyr invictus, cum ro. aut circiter Asticae Episcopis eruditis , in rebaptizationis dogmate.
Errabat eodem tempore atqlae in eadem re, cum
pari ferε Illustrium Episcoporum ex Asia numero , eximius ille Firmilianus. S. Hilarius Arelatensis atque alii sancti Galliarum Episcopi errabant inr PQ. yya
35쪽
ho dogmate . quod pertiner ad gratiam x praede
stinationem , ut ex sanctis Hilario & Prospero discimus. Atque ipse S. Augustinus confitetur, se in eodem fuisse errore versatum , etiam postquam creatus fuit Episcopus, usque ad tempus illud quo libros ad Si inplicianum conscripsi. Piteterea quam diu vixit, videtur ignorasse veram Ecclesiae
traditionem de creatione animarum eo ipso tem
poris puncto , quo Deus eas jungit corporibus ;atque illum quidem ea de re semper incertum ac dubium mans se , ex ejus terractationibus apparer . Mirum ne igitur,videli debet , XXIII Galliae Episcopos in fraudina inductos ea ditiinctione , quae speciem aliquam sabet veri, estque maxime apposita ad fallendum , non satis attendisse quam aequum foret, & Ecclesiae jusjurandum postulanti concedere, & juriiurando fidem certam atque absolutam adjungere Z Neque facere debet error ille,
ut eos minus jam observemus ac veneremur. Hoc
ipsis contigit, quod tot magnis viris, quod velsanctis contigit. Non est meum , id quod tu existimas, committere, ut eos propterea perjurii & simulatae pietatis incusem. Nam quis ego sum, ut corda scrutari & intimos animorum recessus aperire dc
dijudicare audeam 3 Equidem id unum ago , ut defendam illud , quod generatim a S. Augustino &S. Thon a de jurejurando sancitum est. Sed longε sum ab eo, ut allius impietatis reos agam Epis copos reverentia dignos, qui sua pietate Ecclesiam illustrarunt, & quibus error potuit objici , quem admodum tot magnis viris , quemadmodum νιι
36쪽
sactis objectus est. Nam quisd Illustr. Archivis
copi Rhemensis e emplum opponis , poteras illo' exemplo adduci ad illud confitendum , quod & ad gloriam tuam cederet , & ad Ecclesiae consolationem. Scripserat is quidem ad D. Vivant, sibi
videri maxime accuraram D. Hennebellii declarationem oportere omnino ut Catholicus
quivis in captiviralem redigat intellectum, o quin que Propositiones jure damnatas esse credat . . quantum vero ad factum pertinet, post illasmuia, qua in ea causa transacta sunt , posse hos Theologos, imὸ θ dobere cogi, ut flentio se obsequios contineant. Verrim idem ille, postquam diligenti4s investigavit, quid ipsum per se jusjurandum exigat ab iis, qui illud jurant, Mandato suo denique
statuit, non satis esse silentium vel maxime o sequio sum , nisi certa fides a/jungatur , & jusjurandum , cui fides certa non accedat, pr ινσum esse dissimulationem, eamque cum perjurio conjunctam. Tu vero , Praesul illustrissime, fateris
Episcopis XX lII. flentium obsequissum visam ese
accomodatum atque omnino sufficiens Sc. Addis Clementem IX. libenter fecisse, ut et flentium Ob. sequissum complea eretur, valde scilicet accommodarum ad animos om nium ad concordiam revocandos, O reddendam EccIesia tranquillitatem. Atqui illud idem est silentinna obseqviosum , quod universa jam reprobat ac damnat Ecclesia. Si tu in eo damnando Ecclesiae fueris assenses, non dici potest, quantis te laudibus Ecclesia sit prosecutura. . . Pag. Si. '
37쪽
kgDEAMus iam, Praesul Illustri sim δὲ ais
ham doctrinam , quae tibi videtur tam absurda, de Winfallibilitate Ecclesiae in textibus dijudicandis. i. Attuli verba quibus promissum Christi continetur : Ite, docete .... ct ecce ego robiscum sum amnibus diebus usque ad consummationem faculi. Docere , est textus facere , seu attexere verba. componere seriem contextumqne verborum ; est condere symbola , canones , aut alia ejusmodi decreta ; est textus quosdam probare & facere suos ; est textus alios repudiare ac damnare ; est textus eos , quibus traditionis verae series continetur , secernere ab iis , quibus traditio falsa constat. Atqui promittit Christus, se fore omnibus diebus cum Ecclesia sua docentem ι hoc est, cum ea textus facientem. ad eos textus dijudicandos , quibus fidei depositum aut conservatur aut corrumpitur , ex quibus aut vera aut falsa traditio coalescit. Restat igitur illud inquirendum , an Christus este possit eum Ecclesia omnibus diebus , sic ut male ac perverse cum ea doceat , hoc est , textus corruptos approbet, pu Tos Vero & incorruptos damnet. Intelligis', Prae
sul Illustrissime, vel nudis promissi verbis, si religiosε ac simpliciter accipiantur , illud ipsum contineri quod defendo. Illae ipsie voces,ut sonant acceptae, omnino pro me faciunt. Voce docendi, Nemo est , nisi qui eam ad sensum alienum Sc minimὸ ferendum detorqueat, qui non intelligat Contineti textus dogmaticos . quibus popuIi m fiuntur. Non dicit Christus, Ite, cogitate , jum
38쪽
est facite textus , de textibus per alios textus -- ferte iudicium, condite symbola, canones, aut alia ejusmodi decreta ', textus quibus vera traditio constat, secernite ab iis textibus quibus constae 'traditio falsa: ct ecce ego vobiscum sum. vobis eo praecipuo atque insigni munere fungentibus adero. Etiamne inducendae novitatis accusabitur Episcopus
is, qui Christi promissum affert pro sua senteotia
decretorium Evangelicorum verborum vim non
potes nisi ea contorquendo effugere; ea inteipretari ne aggrederis quidem. Tu, cum proponere nihil queas ad illa,quae ex sacro textu deprompta profero. arguis me quasi novum quoddam & insolens dogma proponam. Illud a te,quaeso, praesul Illustras, sme, exorem , ut vel accurate respondeas , volfatearis, id quod ego defendo tam antiquum esse, quam ipsum Evangelium , cujus stilicet verbis nude ac simpliciter acceptis nititur. Ostendi praeterea . promissam hane insallibili tatem veterum Conciliorum doctrina atque usu manifesto esse comprobatam. Quintum prae caeteris Concilium attuli, quod non nisi de trium textu um haereticitare pronunciavit. De his tribus,quae Icilicet facta appellantur, Spiritus sancti nomine M promissionum , quas commemorat, vi atqus autoritate decernit. Occidens denique cum ini. ente in illo decreto firmando conspirat. Igitne Catholica Ecclesia universa iam 4 saeculis undecim hane infallibilitatem in textibus diiudicandis
manifesto adhibitam suisse profitetur. Discussis si
39쪽
gtilis sanctorum Patrum locis demonstravi tradutioncm eam . quam secta nobis opponit . falso de , per calumniam Iactari, atque eam quam defendo autoritatem a. sanctis Pasribus adicissam fuisse. Ostendi S. 1 homam, quem omnis deinceps Theois logorum coetus ab annis quirgentis ea quidem mme secutus est , statuisse Eecie liae de textibus j dicanti credi oportere , ramvis ei credi non semper necesse sit, quamvis & ei modeste ac rein verenter contradicere licear dicanti da factis μν-ruularibus , in quibus non est immunit ab erroriris periculo. Tu vero num ea omnia loca paulo diligentius excussisti 3 num ad ea , quae illis ex locis colligo, respondisti Θ Ρace hoc diem tua, ne leviter quillam attigisti. Denique ostendi,Cariadinales de Turreeremata, Ba tonium. Bel uim num se Palla vicinum, Richelium , patres Sirmunis dum & Petavium hoc unum habuissa , quod Ec- elefiam in propria atque intim, Scriptorum mente dignoscenda crederene esse obnoxiam errori ς verrem censuisse prorsus , id quod nos censemus , ac disertis verbis esse testatos, Ecclesiam esse immunem ab erroris periculo in dijudicandis iis te
ribust secundum se sumptis , quibus fides depoli
tum aut eoi servari potest a uecorrumpi. Jam quis tu reponis , Praesul Illustrissime , ad: ipsum Christi loquentis oraculum, ad illam nubem testium, qui in Leclesia Dei iaculis omnibus claruerunt e. Transvolas, nimirum , atque iis omnibus omissis is . quo te seri impetus , progrederis. Priora illa MidaVS nelue discutere , neque etiam audito. H
40쪽
Ne verbum quiaem reponis ad ea omnia . quia
sus Scriptorum horum sententiam diligenter e pendi. Satius tibi videtur illi, qui novemdecim Episeoporum Epistolam conscripsit, credere , hos Theologos pro tua sententia stare. Brevem sanE& perquam commodam scribendi rationem l hane
qui tenet , potest, cum nulli argumento ipspondeat, negare tamen omnia , quae argumentis es.ficiuntur ; potest ponere probata iam esse omnia, quae defendit , atque adeo omnem probandi hiaborem & curam omittere. Verum necelle est, ut qui velit mea dicta vere refellete , .vel singillatim - diluat ea argumenta quae congessi, vel fateatue id quod dubium iam prorsus esse non potest , ne minem fuisse inter scriptores Catholicos , ante exoortos scriptores e secta , qui ausus unquam Reatit negare , Ecclesiam immunem esse ab errotis periculo in iis textibus dijudicandis , quibus fides aut servatur aut corrumpitur ε & fallaci illa captiosaque facti re juris distinctione factum es. ut hac no stia aetate veritas ista, quae fundamenti locum obtinet , in quorumdam animis obscuran
A et quaeso. Praesul illustrisme quid teponislad solemnia re publica Cleti Gallici monumen xa
I. Coetus anni Isue . eons lans Praesulibus M.ta scribebat ad Innocentium X. censuimus .... es curavimus , propositiones illas quinque famosas,