장음표시 사용
661쪽
pro breui, vel etiam pro cito, ita tamen, ut duae res
consequutionis ratione conserantur. Germani loquuuturin Eurcem. Ita potest mox cum statim componi, ubi proximum tempus speciem praesentiae habet.. Cic. de Div. I, 23, 47. diseedo parumper a somniis, ad quas
mox revertar. Norat. Epist. I, 17, 55. nota refert meretrieis acumina, saepe eatellam, saepe periscelidem raptam sibi sentis, uti mox nulla fides damnis Derisque doloribus adsit. Tacit. Hist. I, 72. Sophonitis Tigellinus - praefeeturam vigilum et praetorii et alia praemia uirtutum quia velocius erat vitiis a eptusa crudelitatem mox, deinde avaritiam et vitrilia scelera
Plin. Paneg. 8, 6. simul filius, simul Caesar, mox imperatorvi eonrora tribunitiae potestatis et omnia pariter et statim fa
Virgil. Ge. I, 24. tuque adeo, quem mox quae sint habitura deorum eonialia, ineertum est. Charisius p. 184. narrat Gnisonem mox Proesto accepisse, alios pro paullo post. Et Servius tradit exstitisse, qui Virgilium aviditate laudandi citum interitum Augusto optasse dicerent: sed mox aut pro post accipi debere, aut ad brevitatem vitae humanao reserri. I. Henr. Vossius ut ambiguitatem removeret, reddidit mox verbis nur xu bald, Uenn aueh spiat reui sententiae unum vocabulum non aumeit. Poeta autem ipsa brevitate temporis designari voluit, quam Prope Augustus ad divinitatem accessisset.
4. Comici et reliqui poetae interdum mox dicunt de rebus pene eodem tempore factis, aut de brevissimo tempore, quod etiam germanicum alabald designat.
Plaut. Men. 2, 3, 76. ergo mox avferto tecum, quando abibis. nimm alio thn alabald ma dis, wenn du weraehst. Horat. Art. Poet. 221. mox etiam agrestis Satyros nudavit. Inane erat negotium, quo critici Horatium in satyriel dramatis origine post tragoediam ponenda pugnare cum Aristotele demonstrarunt, aut eum excusare conati sunt. Vtrumque genus antiquissimum fuisse ait Horatius. Redde igitur mox etiam verbis alabald aueh. Stat. Theb. 2, 262. in regem eonversi omnes formidine prima, mox audisse negant. Properi. 4, 6, 37. mox ait.
5. Sod non semper breve intelligitur intervallum, quum quid longum, quid breve sit in tempore, eSς uiuεque mente atque animo constituitur. Itaque fit, ut
662쪽
mox etiam longiorem temporis tractum et plures annos comprehendat, et reddi debeat in deiι nistasten, fol- genuere Iahren. Cf. Brouklius. ad Properi. 2, 2, 11. Inveniuntur autem loci, in quibus modo procedens tempus ilitelligas: Procedente tempore, im Luisse dernit.
Sueton. Νer. 6. C. Caesar, rogante sorore, χιι infanti quod oellet nomen daret, intuens Claudium, Patruum Suum, a quo mox principe Nero adoptatus est, eius se dixit dare. Intererant undecim anni. Lucan. 6, 419. turbae sed mixtus inerti Sextus erat, - qui mox scyllaeis exsul grassatus in undis poliruit aequoreos rieulus pirata triumphos. Quintil. 3, 7, 2b. idem praeeipit Aristoteles) illud quoque, quod mox Cornelius Celsus prope supra modum invasit. Sueton. Tiber. m. nee amplius quam mox tres eonsulatus gessit. Ii. e. im Lause der Zeit: intelligitur tempus ab anno 771 usque ad annuiti 784. Aurel. Vict. de iris illi istr. 74, 2. mox per Murenam in Asia classem Mithridatis et Ptolomaeum regem Alexandriae eonsuli Sullae eonciliavit. Nunc non haere bimus in rerum salsa, quae visa erat, dispositione.
6. Interdum non tam temporis successio, quam rei continuatio et ordo consideratur: unde Schwargius et Gierigitis ad Plin. Paneg. 8. concluserunt, mox significare Porro, Praeterea. Sed ponitur pro deinde utque ordinem, quo res factae huccedunt, constituit cum aliis huius generis vocabulis deinde, tunc. Praemisso eo, quod prius aut primo tempore factum sit. At recentioris aevi erat hic usus, non antiqui.
Tacit. Hist. 3, 34. mox rediit Cremonam reliquus popuIus. Liv. 40, 48, 6. nam eatemplo fugi, fugati, mox intra Dallum paventes eompulsi, postremo exuuntur eastris. Tacit. An n. 12, M. Plin. Hist. n. 6, 30, 35. simili modo et de mensura eius varia prodidere. Primus Dalion ultra Meroen longe subvectus: mox Aristoereon. Plin. Hist. n. 8, 40, 61. euius specie delectatus iussit ursost, mox apros, et deinde damas emitti. Curi. 9, 9, 25. Tacit. Ann. II, 22. primum deinde - mox - post. Germ. 13. QuintiI.
10, 6, 3. I, 9, 2. Eutrop. I, 18. Plin. Bist. n. 24, 12, M. spissatur suceus er follieulis aqua eoelesti perfusis : mox in pila lusis exprimitur organis e tune densatur in sola mortariis in pastilior.
663쪽
Vellei. Pal. 2, I4, 3. quae domina) quondam Ciceronis, mox Cen orini fuit, nimo Statilii Sisennae est.
7. Sed in aliis quoquo scriptores, qui post Livium
vixerunt, usum immutarunt, et Per mox quod cum lite
tempus posterius, non distincte definiendum, designa rurit. Germani dicunt Ualerhin, in der Folge. Cf. Torrent. ad Sueton. Aug. 47. Opponuntur hac ratione
indefinita etiam ante et mox, Primum - mox, Olim mox. Tum enim mox non dissert a POSt, Psolea.
Quare haud raro librarii mox et post commutarunt. ide Visil. Georg. 1, 260. Brou klius. ad Propert. p. 102.
Sueton. Aug. o. nee est, ut opinor, prouincia, inepta dumtaxat Isi lea et Sardinia, quam non adierit. In has fugat ο κ xto Pompeio traiicere ex Sicilia apparantem continuae et immodicae tempestales inhibuerunt: neo mox occasio aut caussa traiiciemuli fuit. Titier. m. nec ullo mox sermone dignatus est. Olli. 10. Tacit. Germ. 34. mox nemo tentauit. Quintil. 5, 10, 120. sed dicta sunt omnia, antequam praeei 'erentur: mox ca aeriptorea obseevata et eoilecta ediderunt. 12, 10, 18. tertium mox -
ieeeri ni genus rhodium. 12, 10, Q. Florus 3, I9, 2. primum seruile bellum inter initia urbis Nerdonio Sabino duce in ipsa tirbe tentatum est r - sed hie tumultus magis fuit quam bellum. Μox, imperio per diuersa terrarum occupato, quia crederet Messiam multo ementitia servili quam Punico bello esse Dariatum Z Plin. iii ἡi. n 18, 35, π. iii πιπὰ ἰά et O fricu exressi ornnia ut sieeo solo fiant, curant: mox, ut patea substernutur. 3δ, I, 6. multishoe modis, ut tetera omnia, luxurita variavit, gemmas addendo exquisiti fulgoris censuque opimo digitos onerando -r mox et qPsσies uarias euelando. Culum oll. 11, 3, s. Quintil. I, I, 21. ut eo morum mox etiam fortissimorum edue ito a laete evnisque initium dueit, ita futurus eloquentissim edidit aliquando vagitum. i. e. qui Posthac forti Mima sunt. Tacit. German. 13. arae hoc domus pars Sidentur, mox rei publieae. Ann. 12, 29. Prima imperii aetate elarus acceptusque popularibus, mox diruurnitate in superbiam mutans. Epirum. Liv. 19. C. Semproniua consul contra Iapydas primo rem mala gessit: mox victoria eladem aeceptam emendavit virtute D. Iunii In uti. Tacit. Anii. I, 53. Ivliu - ct impudicitiam olim a pa- re Augusto Pandateria insula, mox oppido Ileginorum - elausa.
Mist. I, 67. Multa alia collegit Herulius in Cominentat. phi- Iolog. a Rii Pertio editis Tom. S. P. 22I.
8. Iidem scriptores etiam alias adiecerunt partio las , ut quae breve tempus distinctiore modo deuntient,
664쪽
MOX. 659 et mox pro Post Positum moderarentur, voluti Patιl
lo mox. Plin. Nisi. n. 21, 2, 3. sie Granis e floribus receptis, patius mox subiere, quae vocantur aegyptiae, ac deinde hibernae. 28. Il, 49. medetur dentibus et fabrile glutinum in aqua deeoeιum illitumque et mox paullo detractum. 4, 16, a0. de quibus mos paullo dieemus. 14, 16, 39, 3. Plin. Diat. n. 18, 31, 78. puneis mox horia saevo imbra salia
9. Probabilior et antiqua est ratio, qua tempus p O- sterius per adiectam sententiam describitur, ideoque postm Oa vel quum vel ubi sequitur. Interdum mox quum' idem valet quod simula C.
Plaut. Poen. 3, 4, 16. isthaec volo ergo vos commeminisse omnia, mox quum ad praetorem lsur ueniet. Liv. 38, 4I, 13. eumdem mox, quum iam Mutines - manum eum hosιe eonM- isses, terrorem ab tergo praebuisse. Columell. 2, II, 9. eurandumque, ne soren ιem aegetem tangamus, sed avt antea, aut mox, quum desoruerit. Sueton. Aug. 26. Norat. Cariu. 2, I, 10. mox, ubi publieas res ordinaris, grande munus Geropio repetes cothurno. Liv. 3, 52, z. quid, si plebs mox, ubi parum secessione moveamur, armata veniat Pliv. Hist. n. 8, 24, 36. mor tibi pluribus eodem modo se eortia IMMeavu , in dimicationem percit. Cui uiuoll. 1, 5, 13. mox tibi materias uitia exigis, insequitur pampinator. II, 3, 5. Plaut. Cas. 2, 2, 39. mox magis quum otium mihi et tibi erit. igitur tecum loquar. Poen. I, 2, 193. mox dabo, quum ab re diuina rediero.
10. Cadentis latinitatis sunt formae mox ut, mox riam pro aimul atque, quod etiam Germani dicunt sould ala.
Flor. 2, 4, 2. quam mox ut ealuere pugna statim in sudorem eunt. Itilian. apud Paullum in Digest. 7, 4, 13. fruetuarii fruetvs tunc seri, quum eos pereeperit, bonaesdei autem possessoris. mox quam a solo separati sint. Vlpian. Fragm. I, 22. qui testa mento liber esse iussus est, mor quam tinus ex heredibus adierahereditatem , liber sit. Stilpitii Apollin. Perlocli in Torent. Ad. 10. mox tamen ut veritas patefacta est, ducit Aeschinus vitiatam.
665쪽
et similia. Ex hoc vulgari usu poetae etiam et recontiores oratores mox deinde, mox PO3t assumsere, vel se vala proximi notione vel ea neglecta.
Curi. 10, 3, 12. mox deinde quum stirpem generis mei latius propagare cuperem, uxorem Darii suam duxi. Tibull. I, 5, za.
et simulat transire domum, mox deinde reeurrit solus et ante ipsas exsereat usque fores. Ovid. Met. 9, 142. sendo dolorem di die miseranda suum, mor deinde, quid autem semus 2 ait. Colu moll. Praef. 15. omnes enim, sieut M. Varro iam temporibus avorum conquestus est, patresfamiliae falce et aratro relietis intra murtim correpsimus, et in eireis potius ae theatris quam in s getibus et Minetia manus movemus. - Μ- deinde tit apti Deniamus ad ganeas, quotidianam eruditatem laeonteis excoquimus. Gosnerua in vetere Iibro legi narrat mox veror atque heno Schneid rus monuit, mox deinde non apta eme isti sententiae. Neque enim referri possunt ad tempora antiquiora antea commemorata, neque intelligi diei tempus proximum. corrupta videntur esse. 9, 14, 5. olim legebatuer sed ii quemadmodum tolli debeant, mox deinde, quum de confectura mellis praeeipie mmus. Nunc ex antiquis Iibras revocarunt mox dicetur. 1ide Schneiderum p. 499. 3, 12, 5. Sasema maxime probante solisorium, mox deinde meridiem, tum ocearem. Plaut. Cas. Prol. 84. moae hercle vero post, transaeta fabula, argentum si quia dedera, - ultro ibit nuptum.12. Ouam mox de brevitate temporis constituenda usurpatur pro quam cito, quam breoi tempore. Vide Festum p. 654. memoratum. Et dicitur quam mox vel in interrogatione recta, vel in obliqua sententia post verba, imprimis exspectationis. Interdum idem sere significat quod nunc, et in admiratione rei citissimae valet idem quod statim.
Terenti Eun. Φ, et, 18. quam mox irruimus 7 THR. Mane. Plaut. Bacch. 4, 6, 6. quam mox navigo in Ephesum, ut aurum repetam ab Theotimo domvmp Cas. 3, 6, 16. Μen. I, 2, 41. Plaut. Amph. I, 1, 204. Oide sis, quam mox vapulere vis, nisi aetuιum hino abeas. Trucul. 4, 3, M. timeo , quam mox nomi ner. Terent. Ad. b, 6, 1. lpian. in Digest. 28, 3, 6, 9. Terent. Phorm. 1, 3, s. dum exspeeto, quam mox veniat γε adimat hane mihi consuetudinem. Cie. p. Ros . Com. I, I. exspecto,stuam mox Chaerea hae oratione Matur. 15, 44. de Iav. 2, 28, 5. egregiam Eeneatius coni tueam fecit, quae nunc antiqua auctoritais firmatur. Neo aliter Ennius apud Cic. de Div. 1, Diuitiam by Coost,
666쪽
48, 10 . exspeetant, veluti eonsul quum mistere signum vest. omnes avidi Neetant ad careeris oras, quam mox emittat pieιiae favribus eurrus. Glesius haud predenter haee mutavit in qua mox, quod etiamsi in libris quibusdam antiquis exstaret, oinpendiunt scribondi esset, Iineola superimpositu. Liv. 3, 37, 5. 5, 45, 1. eorpora curant, intenti quam mox a num daretur. Optime Gronouiua restituit verba. M, II, 4. et quam mox signis tollatis dimieandum sibi in dies exspeetet. Plaut. Riid. 2, 3, 12. quam mox merum est prandium p i. e. isι das Mittagmal nun bald beretι7 Stich. 4, 1, 28. Rnd. 4, 7, 1. quam mox Ilaeci te compellare, Daemones. i. e. werin eherkanii teli dieh spreehent Idem sero est quod nunc. Plaxit. As. 2, 4, M. quam mox mihi operam das. Eodem verba Pseud. 4, 7. 20. Sententia esit quam gratus Ds. Bacch. Φ, 8, 39. quam mox dico, dabo. h. e. stati I .
S. Becentiores scriptores in usu huius particulae non Pauca novarunt, et ita quidem, ut mox non tantum de quocumque tempore posteriore, sed etiam de rebus per omne lempus mansuris dixisse viderentur.
Voluit Quintil. 12, 10, 49. quocirca mihi ne hic quidem
locus intactus est omittendus, quod plures eruuitorumtilium esse dicendi rationem, aliam scribendi putaseerunt: ideoque in agendo clarissimos quosdam nihil Posteritati mansuri,que mox litteris reliquisse. Ges- lerus non sino caussa de integritate vocabuli mox dubilavit: nam quod Spald iugi iis monet esse deinceps, POδί- quam uetonuerunt perba et poces, propterea non Pol est approbari, quod mox non ad reliquisse spectat, et litterae exprimunt id, quod nos Germani die L iteratur ap-i ellamus. Litterae moX mansurae igitur sunt. quae apud lγosteros per omne tempus insequens manebunt. Plin. 1 Iist. In 2, 47, 46. Geleres quatvor venios) Omnino ser- capere Per totidem mundi partes hebeti, ut mox iudiculum Est, ratione. i. e. a posteris. Sed fortasse negligentior erat Plinius in hac dictione, ut cXprimeret seu- sum verborum in der I blae.14. Grammatici quidam, etiamsi non Descirent,lcmpus non retro moveri, tamen mox etiam do praeterito tempore dici in univcrsum affirmant. Sed quae a serunt exempla vix suniciunt. Nam in Statii Theb. 12, 815. sive scribas mox tibi si quis adhuc Praefendis nubila tioor, occidit et meriti Post me referentur honores: sive cum aliis libris occidet, intelligendum est futurum
667쪽
662MOX. tempus. Quod vero apud Columellam 3, 20, 4. legitur
de altero, quod mox Proposueram, nihil dubito , non cessabimus emendare quou modo proposueram. Addo Ammian. Marcell. 14, 10, 16. mox dicta frierat, multitudo omnis nSensu in Pacem. Ernestius explicuit o dum, Wagneius desiderat Mix.
Foerburgiua in Chrestomathia Petronio-Burmanu. P. 192. Burmannuin euatigavit, quod scripserat ut mox diximus et alia huius generis multa.' 15. Comicis proprium est, quod post ne addunt mox, cuius significatio non mutatur, sed per proximi temporis notionem exprimitur diligentior caulio vel admonitionis intentio.
Plaut. Mou. Prol. 47. ne mox erretia, iam nune praedico prius nil. 2, 1, 72. et mox ne erretis, haee duarum hodia in uieem et hine et illine mulier feret imaginem. Is editIonibus ita haee verba interpunguntur, ut mox ad hodie referatur. 4, 4, 32. nasiis mox uereatur introire in alienam domum.16. Temporis, in quo quid observamus, ratio transferri potest ad res observatas. I tuque mox de ordine et situ rerum dicitur, et rem post aliam vel infra positam significat. Exempla huius dictionis tantum apud Plinium eXSlant.
Plim Hist. n. g. 30, 35. Mum eo. Docti, deinde Gynineses semper nudit mox Anderae mihitae. 6, 10. II. rursus ab A baniae eonsinio tota montium fronte gentes Siluorum Ieraa et infra Lubienorum, mox Diduri et Sodia 6, II, 12. 6, 26, 30. mos in campestribua oppida, Diovage, Polytelis. β, 13, 14. 5, 27, 29. Tacit. Anu. I, M. para equitum et auxiliariae eohortes due bant, mox prima legio et mediis impedimentia sinisιrum ιαι unetvieesimani, dextram quintani clausere. Haec vet. ud o divis vel etiam ad temporia rutionem sunt dicta, nec Iocum significant.
17. Idem Plinius denique mox usurpavit in descensu ad res ignobiliores et minores. Particula enim designat secundum et in seriorem locum.
Plin. Hist. n. 16, 6, 8. glans optima in quercu atque gr-dissima, mox Geulo. 25. 13, 95. maxima via natae Susis Parthorum, mox taconiae, Getieae, asiaticae. 18 , 7, 17. 19, 6, M. II, 41, M.
I Mox cum Oix a librariis commutabatur. Vide
Bumann. ad Lucan. 3, 646. . . .
668쪽
De voce mu, ex qua muιire et musaare factum esse
narrat Charisius p. 213. disputarunt Scaliger ad Varron. de Ling. lat. 6, 5. Gruterus ad Plauti Stich. 1, 3, 102. Guillelmus ad Truc. 4, 2, 11. Lindon brog. ad Torent. Andr. 3, 2. 25. Nos hic id tantum notamus, apud Claarisium exstare verba ex Plauti Coeco sive ex piuod , uibus: quis tu es, qui ducis me Z mu i Peri hercle i Alerest. Haec interiectio an dolorem, an stuporem , an desperationem exprimat, hoc uno eXemplo Dou satis
Quid in hae accusativi forma ad sententiam explendam intolligi debeat, facilius cognoscitur in bifariam. Adiectivum multifarius, quod Festus apud Paullum Diaconum et Priscianus 15. p. 1013. e X fari factum osse monstrant, iam antiquo tempore obsoleverat, et in dialecto africana ex adverbio renatum videtur. Quemadmodum vero magnam partem Latini dicunt, ita etiam multifariam, et in adverbii speciem, sicut Promiscam. Inusii erat etiam aliquot furiam, de quo vide Tot n. l. p. 266. plurifariam et numeralia bufaria m, trifuritimete. Vide Scaliger. et Gotholae . aci Festum I. l.
Festuat multifariam dixerunt avii ἰ, uidelis , quod in multia loeia fari poterat. Paulliis Diae. addidit id est diei, et omisit Oidelisei.
Significatio ubicumque una est de partibus aut locis multis, nec ullum exemplum aliam sibi vindicat in te pretationem. Tamen non modo scriptores nostri aevi, verum etiam grammatici acceperunt saepe pro modis, Maria. Quod quidem barbarum est. Vide Torrent. ad Sueton. Cal. 18. Bumann. ad Ner. 43.
Sisenna Histor. g. apud Nonium 2, 562. quod loea palustria quae erant et alte mullifariam eonfossa. Caio apud Gellium 3, a. quum saueius multifariam ibi factus esset, tum vulnus eapiti nullum euenit. Cie. de Leg. I, 14, 40. quae ciudicia) quondam nusquam erant, hodie multifariam nulla sunt. de Orat. 2,
4I, m. Liv. a, b, 1. 3, 10, a. M, 1, 1. 33, IK I. Plin. Histin. 29, 1, 1. 36, 26, M. Sueton. Gala. 19. Tib. M. Gellius 18, 2.
669쪽
Vinius hoc adverbium praemittere solebat nominibus terrae, cuius in locis multis aliquid fiori dicendum erat. Hist. D. 18, 18, 57. mutii ariam in Rulta. 9, 5 83. multifariam in Ponto. Idem Plinius multifaria semel dixisse videtur 18, 7, 10, 3. panis multifarie et e milia sit, e panico rarus. quod esse potest et milia in locιs et mullum. Apud Solinum 11. 18. nemo mirabitur hoc adverbium, cuius adieetivo Gellius utitur 5, 6. In Plinii loco dubitare licet.
1. Rationem, qtra ablativus multo adiectivis et adverbiis adiicitur, et speciem adverbii ad augendam vim verborum comparationis induit, non operae pretium vi detur multis exponere. Vnum, de quo agam, in compositione verborum positum est. Atque legitime eoniungitur minito cum nominibus comparativis. Germaniloquuntur um Vietes et bet weitem, quod est longe.
Terent. Eun. 4, 1, 5. certe tu quidem pol midis hilarior. Cic. de Orat. I, 3, 12. multo tameN pauciores oratores quam poetae boni reperientur. Quintil. 10, 1, 74. ut multo in mior, ita ali quatenus lucidior. 12, 10, M. ego aliquid, non multo tamen, rel-t-- inveniam. Cie. de Div. 2, 15, 35. illud uero mulis etiam melius. Liv. 38, 49, II. plura multo. d. Drave . ad 1, 48, 3. Terent. Ad. 4, 2, 41. Sane hae multo propitis Gis. Cic. d Nat. d. 2, 22, M. id moto artiseiosius naturam eraeere. Caes Beli. gall. 6, 42. multo etiam amplius. Lucilius apud Nonium 4, 250. improbior multo, quam de quo
De verbis mutis magis. multo minus vide in Ilis verbis. Plaut. Paeud. 4, 6, 32. A seeum abduxit mulierem haud multo prius. Liv. I, 23, 11. postulare mulio minaeiter magis quam supplici
Lucret. 5, 545. laedunt permulto saepe minora. Macrob. nrii. Sei p. I, 20. Posidonius dieit multo multoque saepius mulι lie tam mensuram terrae solis spatium eraeere.
2. Sed etiam cum superlativis multo componere Solent optimi scriptores, quemadmodum longe dicunt. Graeci πολλω μέγιστον, Germani bei ιι item aer grasse. Κriigius ad Sall. Iug. 7, 5. multo et significare dicit, quantum id, quod summum est, a reliquis rebus, e quibus eminero dicatur, distet. Immo vero indicant emine
670쪽
tiam admodum magnam esse. Sed IIcrgogitas ad Sallust. Cat. 36. 4. in constituendo discrimine verborum longe et mullo nihil esse cit: nam quae sit subiectiva mensura in voce longe, quae obiectiva et relativa in mutis, ne
mo intelligit. Cf. Spat ling. ad Quintil. 10, 1, 41. In
solens nec elegans Videtur ea forma, in qua mullo advocabulum maxime, quod superlativum sormal, adiicitur.
Lucii. apud Non. 4, 413. et saevo et duro in bello multo optimus hostis. Plaiit. Truc. 1, 1, 62. quod amantis multo pessumum est peeuniae. Torent. Heatit. 4, 8, 1. multo omnium me nune fortunatissimum faetum puto esse. Cic. P. LPge Man. 1, 1. quamquam mihi semper frequens conspectus vester multo iuevndissimus - est visus etc. Verrin. 4, 23, M. Liv. I, II, 5. riovissimum ab Sabinis bellum ortum multoque id maximum fuit. CorneI. Alcib. I. omnium aetatis suae multo formosissimus. Quintil. 2, 10, 1. l . 4, 26. Horat. Sat. 2, 3, 82. danda est ellebori mullo pars mariama auaris. Λlia vido apud Nynkersti aevi viai Praeternata. p. 83. Terent. IIoc. I, 2, 85. atqui ea res multo maxime disiunxit illum ab illa. Rhetor. ad Uercnn. 4, 44, 18. multo maxime peream exercemur tid eloquutionis facultatem. Sallust. Cat. 36, 4. ea tempestate mihi imperium populi romani multo martime mis
3. Etiam cum positivo componi mullo. tradunt grammatici, et asserunt Terent. Hec. 1. 2, 83. postquam hunc alienum ab ε E oiciet, maligna multo et
magis procax factu illico eat. At in his magis semel
Iosilum etiam ad antecedens nomen respicit. Apud allust. Iug. 1, 5. Scribarum est lapsus. 4. Si quando adverbium post suum nomen ponitur, 'nec significatio nec grammatica ratio mulatur, sed eo, quod seorsum positum graviore accentu intenditur, etiam oratio maiorem vim o h linet. Goercng. ad Cic. de
Fin. 3, 12, 41. Κuliner. ad Tusc. 5, 36, 104.
Terent. Heaut. 5, 2, 4. gela tibi esse hoe gravius multo se durius. Ad. 4, 5, II. quo vir melior multo ea quam ego, obtemperaturos magis. Phorm. 5, 3, 8. Cic. de Orat. 2, 46, 192. aedalia eunt maiora multo. 2, 42. 178. plura enim multo homihes
iudieant odio. de Fin. 3, 12, 41. Alia vido apud Ottonem ad Cic. de Fin. I, 20, 69.
Cic. Tuse. 5, 36, 104. vir sapiens multo arte maiore praeditus. de Nat. d. 3, 27, 69. nee oero arena solum referta est his Meleribus, aed multo vita tommunia pene maioribus. Etiam hac coIloeatione invior vis et Iumen ussertur voeabulo multo. Disiij by Gorale