Ferdinandi Handii Tursellinus, seu De particulis Latinis commentarii

발행: 1836년

분량: 677페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

651쪽

MODO.

. Sed non tantum ad superius lempus particula respicit, sed etiam proximum tempus procedens et subsequens complectitur, ut germanicum eben de eo, quod statim fit, sive paullo post. Inde factum est postmo

do , quod vide.

HavL Tmie. 3, 2, 24. Strabaeem Iae opperiar modo, at ruri v niat. Id alim nunc opperiar dicitur. Liv. 26, 15, 13. tim

mamus negaret, profeeis satis eompotem mentis esse, modo,

prohiberi etiam se, si id uestet, aenat eonsulto, diceret, tum H- belli inquit eis. Terentii verba, quae p. 641. Ex Andr. 3, 4, 15. attuli, domum modo ibo, etiam simul ad tempus referri possunt. Ovid. Met. 10, 522. nuper erat geniιtis, modo formosissimus infans. Taeit. Ann. 6, 32. vido n. 14.

8. Hanc particulam non significare nunc, etiamsi Pro eo ponatur, nec de tempore praeterito proprie dies, sed quodcumque iustum tempus, quo quid fiat aut factum sit aut laturum, id nullo alio argumento magis comprobatur, quam quod apparet in eo usu, quo modo cum aliis temporum nominibus consertur, et sermanico bald - bula redditur. Significat enim aliquo sive 3uo tempore, aliquando, et de duobus pluribusve temporibus alias - allias. Quod Germani dicunt in πιμten, referebant Latini ad modum ita, ut nolio nem temporis praesumerent et solam definitionem tenerent. Itaque bis terve ponitur de rebus diverso tempore aclis, sive de una actione ad diversas res commutata vice re- Iala. Imprimis opponuntur ita verba Loo- illa d. Modo sic, modo sic loquitur rusticus apud Petron. 45, 2. de inconstantia rerum humanarum: nos bald εo, bald so. Sed modo - modo etiam de rebus ipsis earumque partibus alterna vice apparentibus dicuntur. Vid. n. 10r quae sententiae etiam per quum - tum, et - et enuntiari possunt. Ceterum nulla erat caussa, quapropter Doederiinus Synonym. T. 4. p. 276. contenderet, modo - modo legitime tantum de rebus praeteritis dici. sed hac proprietate oblitterata, etiam ad praesentes reserri.

Cie de Nat. d. I, IK M. Cotta meus modo hoc, modo illud. Is, 49. primusque sol - ita movetur, ut, quum terras larga luce eompleuerit, easdem modo his, modo illis ex partibus πω t. de Div. 2, 44, 93. quodsi eorum vi eoelum modo hoe, modo tuo modo temperatur. ad Att. 13, 25. o aeademiam volaticam vi sui similem, modo hue, modo iuue. Catull. 3, 9. Duiligod by Goosl

652쪽

MODO. 647

Terpnt. Eui . Φ, 4, 46. modo Gu, modo negat. Liv. 9, 8, II. Curi. 7, 1, 24. modo Indiam adire et oceanum libet: modo

coniugum et liberorum patriaeque memoria oeeurrit. Sucton. Aug. 83. animi Iaxandi caussa modo piseabatur hamo, modo talistitit ocellatis nucibusque ludebat. Tor positum modo vido apud Cic. p. Font. I, 2. Liv. 22, 12, 7. et modo euato agmine e e speetu abibat, modo repente in aliquo serti xiae - occultus o sistebat. Ita enim est restituendum. Cela. 7, 14. Meges tres has posvur modo intestinum eo irrum-Pere , modo omentum, modo humorem. Plin. II isti n. 2, 9, s. et modo euruata in eornua faeie, modo aegua portione divisa, modo sinuata in orbem. Cliri. si, I, 9. diei quoque unius.ιam multip x casus modo Uem, modo metum utriusque partis auge bat. Lactant. 7, 12, in. easdem semper renasei modo in homine, modo in pecude, modo in bestia. Sallusti Cat. 15, S. citus modo, modo tardus ineessus: Nonius Mare lius mutato verborum ordine modo cutis, modo t. Sed particulae iuxta positae non modo nullam haboni offension tu, scd 1Hagnopero placuerunt v toribus hominibus. I ido Popinam. Iug. 60, 4. laesos modo, modo pavidos animadverteres.

CL Erit g. ad Cut. 56, 4. Liv. G, 56, 6. bulonem modo, modo nugatorem appellat. ubi defendunda Est librorum scri-Ptura. Vide n. I .

s. In secundo atque in lortio membro aliae particulae, imprimis a poetis et scriptoribus recentioris aevi

Ponuntur, quae sunt aliquiancto, inlindum, nonnum uiam, SacPE, VMFAras, munc. Quibus Omnibus aliae res aliis temporibus factae notantur. Graeci opponunt verba ποτε

μ υ - ἄλλοτε δὲ vel Moτε δέ. Vbi duplex modo Praccc-

dit, in seruum et nonnumquam, quod tertio mcmbro

adiicitiir, non vices rerum illulatas, sed accedentem rem

divorsam indicant. Cf. Doederit ni Synonytia. Tom. 4. p. 275. Sed Sc Iliuntur etiam nomina nullis particulis distincta. Vido Toepserum iu Actis Soc. Icneus. TOm. 3. P. 174.

Tacit. An n. 6, 35. variae hine bellantium species, quum

stris proelii more, frontis et tergi Oiees, aliquando, ut eonferta acres, corporibus et pulsu armorum Pellerent, pellarentur. 16, 10. modo muliebri elutatu, aliquando Maum egressa uoce intensa clamia tabat. 1 Iist. 2, 74. Vespasianus modo tu spem erectus, aliquando

adversa reputabat. Aun. I, 8I. II, M. Sullust. 42, 1. nobiluas noxia atque eo mi uisa modo per

653쪽

foetos as nomen latinasm, interdum per e Piates romanum - Gra ehorum actionibus obviam ierat. 55, s. modo se Metello. intem dum Mario se ostendere. 62, s. ubi Erittiva. 74, 1. Horat. Sat. I,s, R ire modo oeius, interdum ponsistere. ubi HoIndors. Ovid. Met. 13, 541. Sueton. CH. M. Curi. 10, 2, 12. Sueton. Νer. 49. ae modo Sporum hortabatur, ut ιamentariae plangere inciperet: modo orabat, ut se aliquis ad mortem eapessendam exemplo iuuarete interdum segnitiem stuam his verbis inerepabat. Aug. 75. Columell. II, I, 32. Comet. Att. 20, 2. quum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo vi quam ei quaestionem poetivum Proponeret, interdum iocaria eiM verbosiores eliceret epistolas. Sueton. Tib. 66. quibus quidem libelli H diuersissime arael

baturr modo ut prae pudore ignota et celata cuneta cuperet, nonnumquam eadem eontemneret. Claud. 15. in eognoscendo autem ae decernendo mira et arietate animi fuit, modo circumveetus et sagax, modo insonsultus ac praeceps, nonnumquam frivolus amentique similis. Aug. 41. Calig. M. Fide Tom. I. p. 249. Oudendorp. nu Bellum Hispan. b. norat. Sat. I, 10, 11. sermone opus est modo tristi, saepe i eogo. Sallust. Iug. 45, 2. item in agmine in primis modo, m do in postremis, saepe in medio adesse. Tacit. Hist. 4, 8 qui versus animi modo numen pavescere, modo minis adversa tis populi terrerit saepe donis promissisque lagatorum Aeete

batur. ἡ

Tacit. Ann. II, 16. eelebrari, eoli, modo eomi lem et te, rantiam nulli invisam, saepius vinolentiam ac libidines, grata barbaria, usurpans. 14, 10. oiti Hist. 3, M. aderat pugnantibua speetator populus, atque in Iudiero eertamine hos modo, rursus illas clamore et plausu f vefat. Sed abest modo a codicibus, et Eseeit Gronovius. Pr peri. I, 3, 41. nam modo purpureo fatiebam ειamine somnum, rursus et orpheae tamine fessa Uroe. Ovid. Meti 13, 922. nam modo ducebam dueentia retia piseo, nune in mole sedens moderabar arundine ιinum. Fusi. 4 643. nam modo simus erat gelidis aquilonibris annus: nune ager assidua ιvxvriabat aqva. Trist. 1, 2, 27. Tacit. Histi 2, 5I. ad Verginium versi, modo ut reciperet imperium, nunc ut legatione apud Caeetnam ac Vadentem fungeretur, minitantes orabant. I verso ordine Liv. 8, 32, s. quum - nunc quereretur - , mo G - voeiferaretur. Rhetor. ad Herenn. 3, 14, 24. deinde modo acriter, tum es Diuit red by Corale,

654쪽

MODO. 649

menter, moecle, hilariter in omnes partes eommutabimus, ut ne ba , ita pronuntiationem.

10. Quae in tempore fiunt diversa, Vicem mutant, et quod modo apparuit, postea aliter se habeti filae ex

caussa componuntur sententiae per modo - deinde,

sive postea, sive tum, ubi Germani dicunt erat - dunn, sive ein mul - dann. Sic factum est, ut modo - ω mapud recentiores scriptores pro modo - modo dicere tur. Sequitur tertio loco POStremo Vel PO3iremtim. Quae forma adeo ad res earumque partes transfertur, inruibus ab inseriore parte ad superiorem adscendere viemur. Plinius motiO - modo scripsit pro modo deinde. Cie. do Νat. d. I, 12, 31. Deit enim Xenophon in iis, quae

a Soerate dieta retuliι, Socratem disputantem, formam dei qua ri non oportere: - et n-odo unum, tum Gutem plures deos. 2, 40, 102. sol - modo aeeedens, tum autem recedens binas in singulis annis reversiones ab ertremo eontrarias Deit. 1, 13, 34. et modo mundum, tum mentem divinam esse pulsu. 1, 13, M.

Valer. Max. 7, 4, 5. modo hos obsidebat montes, paulla post

ad illos transgrediebatur. Sueton. de Rhet. F. declamabat autem genere varior modo splendide atque adornatet tum - circumcise ac sordide. Tacit. IIist. δ, 46. modo meianum, modo absentem priseMpem , postremum coelum ae deos obtestari. Tacit. Iist. 3, 85. Vitellium infestis mucronibus eoaetum modo

erigere os et Ogyerre contumeliis, nunc cadentes statuas suas, plerumque rostra aut Galbae occisi locum contueri, postremo ad G

monias, ubi eorpua Flavii Sabini iacuerat, propulere. Sallust. Iug. 93, 4. et forte in eo loes grandis ilex eoaluerat inter saxa paullum modo prona, deinde seaci atque aucta in αἰ- titudinem, quo euneta gignentium natura fert ς cuius ramis modo, modo eminentibus saxis nisus Lugina in castelli planitiem pervenit. Plin. Dist. n. 35, 10, 36, 12. ne dilectae qvidem remeetu motus , ut quae modo regis fuisset, modo Pistoris esset. i. v. erat dea Konus - dana des ualers Gellabis.11. Liberior est compositio, quando in altero mem-hro locum vocabuli modo aliud nomen occupat, quod vicissitudinem significat.

Cic. do Leg. 2, 17, 43. quid agerent, modo timentes: visissim

655쪽

do quomodo C Iaua coniunxerit, vide p. 452. TibuII. g, I, 9I

quia equum celarem aretato compeseere freno possit - inque e eem modo directo contendere passu, seu uise , curva brevius com

12. Graecos, qui post ποτὲ μὲν in altero membroxia interdum posuerunt, Latiui poetae imitabantur.

Properi. I, I, II. nam modo parthensis amens erraba in re tris , ibat et hirsutas illa videre feras. Vbi non opus eat Eore etione r at videre non dicitur do venatore, sed de eo, qui in silvia puellam suam quaeriti videre enim est adspectum non

Perhorrescere, accedero.

13. Particula, quae tertium membrum adiungit, est autem: quemadmodum dicuntur modo - modo Gulem, moti tum autem. Vide Tom. 1. p. 586. Nec praetermittenda est forma, qua etiam in altera parte additur.

Cie. de Nat. d. I, 13, 35. nee -- eo parasti ine stantia ferenda est ri modo enim menti diuinum tribuit principatum, in do meis, tum autem signia sideribusque e lestibus. Celsus 5, 28, 14. modo unum, modo autem plura nastuntur vel in palmis vel in inferioribus pedum partibus. Editores mutarunt ordinona

verborum et modo autem unum, modo Fum n. non eo ito Particularum usu.

Celsus 1, 28, II. et modo tonsum cum prurigine, modo αἰ- eum insummatione. Quintil. 9, 4, 3. modo magis naturalem, modo etiam magis virilem esse contendunt.14. Novum usum critici in eo observasse sibi visi sunt, quod Tacitus in priori membro sententiae omis rit modo, in altero adiecerit. Vid. Iac. Gronov. ad ra cit. Hist. 5, 83. Wophens. in Actis Soc. Traieci. T. 2. p. 125. At salsa erat haeo opinio. In iis enim exemplis, quae asseruntur, unum modo de subsequente tem-Pore dictum est, et tum significat. Vide n. 7.

Tacit. Ann. 4, M. et ingruebat nox nimbo atrox, hostisquaesumstre turbido, modo per vastum silentium, incertos obsessores Deerat. 6, 32. Artabanus tardari metu, modo cupidine vindictas inardeseere. Non dicitur Artabanus modo metu, modo cupidine vindictae sui sae assectum, sed primum metu, Paullo post eupidine vindictae. Apud Livium 38, 56, 6. recte so habet duplex modo. vide n. 8. De Ioco 26, 15, 13. vido n. 7. Apud Aurel. Viet. de Caes. 42, 20. heue intulloxit Grutcrus scribendum esser dum externia molibus modo, modo civilibus exercetur.

656쪽

MODO.

15. Coniunctionibus, quaa tempus Significant, quum, ubi. additur modo, ut distinctius definiatur rei cum tempore convenientia. Est enim ipSO EO tempore, gera- de uti, damati eben. Tantum quod, h. e. viXdum, a Plauto etiam modo quod dicitur. Cf. Guillelm. in Plaut. Asin. c. 4. Tom. 3. Gruter. Thesauri p. 336.

Plauti As. 5, 2, 77. modo quum dicta in me ingerebas, odium, non uxor eram. Stat. Silv. 3, 5, 37. qualem te nuper, stygias

modo raptus ad undas, quum iam lethaeos audirem eomminus amnes, adspexi. Ita est interpungendum, ne nuper modo coniungas, neu cum Marklando eorrigendum consens prope raptus.

Terenti Andr. I, 2, 1. non dubiumst, quin uxorem nolit filius rua motim modo timere pensi, ubi nuptias futuras esse audiuit. Plauti Asin. I, 3, 16. modo quod uocepisti, haud multo post aliquid, quod ρομαε, Para3.

III. 1. De sede, quam particula in sententiis occu-Pet, critici varias opiniones conceperunt. Sed potest ea et ante vocabulum, quod moderatur, poni et post. Ab initio senteutiae collocatur cum maior i, Praese tim in interrogatione.

Terent. Ande. 5, 3, II. modone id demum aensii 2 Liv. 22, 14, 13. modo C. Lutatio quae alia res quam celeritas viatoriam dedit 7 Horat. Sat. 2, 3, 276. modo - eerritus suu Cie. do Off. 2, 8, 29. iraque parietes modo urbis stant et in

nem. Alios Iibros sequutua Schutgiua scripsit parietes urbis modo. Hei erus, praeposito nomine urbis, necessarium putat hunc ordinem i urbis parietes modo. Hoc esset die Stadimauern n. at Mn. Melior igitur vulgata lectio est, nec tamen prorsus laua ea, qtiam Schulgiua elegit. Tacit. Agr. 8. sed primo Cerealia modo Ioborea et diserimina, mox et gloriam communieabat. Cod. v tiean. labores modo, uti Ann. 1, 71. armia modo et equis ad bellum sumptis. Neutrum praestat alteri.

2. De mensura vocabuli modo eXstant praecepta v terum grammaticorum. Probus p. 1424. modo adυer-5ium constat pyrrhichior uir tu modo nascenti puero:

at si nomen Ρι erit, iambo. Pauli. Diacon. ex Festi libr. modo quum per correptam O dicitur, significat este us, ut modo oenit, et ponitur pro tantum, ut luce modo. Ouodsi Producta posteriore syllabuenuntietur, datious oel rablutious est casus ab eo, quod est modus. Sed Cicuro in Arateis de diat. d. 2, 42, 107.

657쪽

huic non una modo caput Ornans stella rerucet. Schellerus hoc excusavit eo, quod Cicero adverbium non anomine distinxisset. In Virgilii Aen. 1, 389. cod. pa rhas. et edit. venet. yeme modo teque hinc reginae ad , limina perfer. Sed Wagnerus iam observavit huius mensurae nullum apud Virgilium inveniri exemplum. Nec Gesneriis emendationem in Horatii Epist. 2, 2, 199. a se factam, pauperies immunda modo procul absit, audacter defensurus esset. Nam in versibus a Cicerone corvosilis alia quoque reperiuntur, quae a bonorum poetarum usu ac diligentia abhorrent.

) In scriptis libris commutari videmus ob simile compendium scribendi modo et non: cs. Lambin. ad Cic. Partit. Oral. 33, 114. od Epist. ad Alt. 12, 30. Drahmb. ad Liv. 4, 56, 6. 9, 11, 1 l. Goereng. ad Cic. de Fin. p. 448. Omissum saepe est alterum ex binis. vid. Mitta. ad Sallust. Iug. 93, 4.

MORDICVs ex stirpe verbi mordere esse profectum, per significationem constat. Sed obsolevit verbum mordico, quod analogia requirit. Nam ii scriptores, qui mordicare, mordicum dixerunt, infimae sunt aetatis. Forma aulem eadem est, quam habet secus, adie- clivis communem: quamquam etiam huius adiectivi exempla antiqua desunt. Nam quod legitur apud Hyginum Fab. 273. de Glaucor quem equi mordici distraxerunt. ob ipsam sententiam auctoritate caret. 1. Significatio una est propria, altera per metapho ram translata. Nam mordicus fit, quod dentibus et

mordendo sit, ὀδὰξ, mit den Zahnen.

Lucilius apud Nonium 2, 539. mordicus petere aurum e sum ma expediso, e coeno cibum. Plaut. Menaech. 1, 3, 12. nam Mamabas, iam oportebat nasum abrepιum mordicus. Curc. 5, I, tit eum eriperet, manum arripuit mordicus. i. e. dentibus. Varro de Re r. 2, 7, 9. ille impetum feeit in eum od mordieva interfesit. Cic. de Nat. d. 2, 49. 124. usque eo premere eanum capita mor dicus, dum illae eaptum amitterent. ad Quint. D. 3, 4. auris Iam fortasse mordietis abstulisset. Plin. Hist. n. 8, 37, 14. 9, 1

17. Collimeli. I, Id, 14. Sueton. Caes. 64. Apulei. Meti s. P. 233, 11. Florid. p. 366,1

658쪽

2. Cadentis . atinitalis auctores unam notionem tenacis complexus huic adverbio tribuerunt, non dentium ratione habitar quod vix probari poterit.

3. Transfertur ad animum, qui aliquid tenacIter apprehendit et retinet. Qui hodie scribunt latine. malauii solent hoc adverbio de mordaci invidia et pro eo, quod Lactantius et Macrobius dixerunt mordaciter.

Cie. de Fin. 4, 28, 8. .erba tenent mordictis. i. e. nullo pacto mutant, sed omni ratione sibi vindicant. Acad. 2, 16, 21. nam ab omnibus eiusdem visis pervi vatem, quam mordisus tenere debemus, abesse dicemus.

4. Aliam formam Iexieographi dicunt esse mordicitus, quam quum Grulerus tu Plauti Aulularia edidisset, variae excitatae sunt opiniones, a Delmine salis deci

ratae. Duo tamen nuper exstiterunt huius vocabuli patroni , Goellerus et Lindemannus. Hic in Comm. 4. da Adverbio p. 13. auctorem adducit Nonium, apud quem 2, 549. legitur: mordicibus et mordicus Pro morara, Promor,ibus: id enim scribi debere mordιcitus. Codices vero in Aulul. 2, 2, 57. habente asini me mordicus acindunt, booea in oent cornibus: tres codd. palat. et gud. morsibuε. Apud Apulei. Mel. 3. p. 140, 23. duo codd. praebent mordicitus appeten3, unus florent. praestantissimus mordicibus, reliqui omnes mordicus. Multi igitur critici utroque in loco mordicibus restituendum existimarunt, et morifices appellari dentes monstrarunt. Hoc Lindemannus ridiculum monstrum vocate quod equidem non dixerim, nee tamen nego mordicitus fuisse nomen latinum. De significatione syllabae extremae susexposui p. 444. sed cum reliquis exemplis non exacte convenire videtur mordicitus, quod ex Lindem anni sententia esset inde re morati, pom Bisas her. Affert

tamen ille etiam ρvgnitus. quod Nonius explicat per pugnis. Atqui bene dici poterat a Caecilio qua se malit

pugnitus Pessumdari, non item bene asini me mordici-lus scindant. Quare amplius dubitare liceat. Eliam in Plaut. Capt. 3. 4, 72. cod. palat. sec. Praebet os denas

bis libi mordictatis, reliqui mordicud.

659쪽

Non multum profecisse hucusque videntur etym Iogi in eruenda origine huius vocanuli. Perottus enim et vossius haud male mox a verbo morere deducentes unam notionem celeris motus supposuerunt, et Martinius comparavit cito ex cim natum. Alii autem e graeco μογις factum dixerunt, quod significat aegre. O . Do declinus in Synonym. Tom. 2. p. 137. et T. 3. p. 95. P sitivum nomen appellat. cuius comparativus sit ocius, et iam Schellerus in ωκέως quaesivit fundamentum. At quae ratio communis vocabuli mox et celeritatis et Iab ris esset, aut quibus aliis exemplis comprobaretur litteram praefixa latinis verbis cnam alia est caussa in peregrianis vocabulis, uti ex ' φης fit Mara , id nemo illorum viarorum docuit. Sed ut chaldaicas radices a quibusdam olim effossas praeteream, Hariungius de Castu. p. 229. mox cognatum vocat Vocabulo modo: Ramshornius in Germania invenisse sibi visus est incunabula particulae: nam mox factum esse eX msen, ut significaretur was mulioli ist. Equidem sequor analogiam verborum fraxa Iruo, pii a Mico, unde picea, Dx a ς acu, atque mox amos, quod in moMeo, uti boea in Moes et contra mo-νεmensum in momentum, mutatur, deducendum Puto et notionem temporis moti sive promoti teneo.

Ii igitur . qui praecipiunt mox pro pria significare

stulim, duplici errore falluntur: nam et usu haec vocabula disserunt et primitiva significatione, qua alatim de re stante et se non movente dicitur, ut sit non mutato loco, hoc ipso tempore. Sed mox magis respondet germanico olrαita, a strecten facto, et comparari etiam potest saxonicum Furi Fus . Prope ad notionem eamdem accedit actutum, cui tamen etiam mox oppon, tur Plaut. Amph. 1. 1, 204.): contrarium est nunc. Nam significat mox procedens tempus, quod esse potest proximum tempus, in quod ex praesentia transitur, et posterum tempus quodcumque. Quare Festus quam mox signi at q/ιam cito, εed ai Per ae POncta mox,

signi lactu patulo post oel postea. Germani dicunt bald, buta daraus, et γεterhin. Celeritatis notio nec inest in ipso vocabulo primitus, et per speciem brevitatis interuum adhaeret.

660쪽

MOX.

1. Vt proximum tempus insequens significetur. nrox cum omnibus iis verbi formis componitur, quae ad illud tempus indicandum sunt idoneae, et quidem ex praesentis ratione cum suturo. Intellige natastens etatibald. In altera parte sententiae interdum laxet, saepe apparet nimc, et opponitur ante. Sed etiam' praesens collocatur pro futuro, vel ob brevitatem temporis, vel

Oli certum eventum. Plaut. Capti I, 2, 9I. ad fratrem, quo ire dixeram, mox iures. Mere. 4, 4, 62. eadem lieeba mox eoenare rectius. Quintil. I, 2,

15. sit incommmodum: - mox illud comparabimus commodis. Cic. ad Att. 10, 4. praeteriit villam meam Curio, iussitque mihi nuntiari, mox se venturum. Horat. Εpiat. 2, 2, 16I. qvum segetes oceat tibi moae frumenta daturas, te dominum sentit. Virgil. Ge. 3, 46. mox tamen ardentis aecingar dicere pugnas Caesaris. Servius: id est, postquam Georgica e seripsero. Terent. Ande. 3, 2, 5. mox ego huc revertor. cf. Cic. do Div. I, 23, 47. vd. n. a. Terent. Evn. 2, I, 13. nam aut iam revertere, aut mox noetu te adiget horsum insomnia. Quae verba adhibcas ad defende da illa Plauti Cist. I, I, 45. nupsitque hodie, nubet mo nociv. Cie. de Orat. 1, 32, 148. verum illa mox e nunc, de ipsa GereMtatione quid sentias, quaerimus. Orat. 49, 163. de numero mox, nunc de sono quaerimu . de Fin. Φ, 4, 8. sequitur disserendi ratio eo itioque naturae: nam de summo bono mox, ut dixi, o

debimus. Plin. uisti n. 2, 107, III. Lucret. 5, 1134. nee magis id nune est, nec erit mox, quam Dil ante.

2. Cum praeterito coniungitur in narratione rerum proximo tempore sive non multo post factarum. Est igitur Dald dara . Tamen antiquiores Scriptores non videntur ita loquuti esse. In ipsis vero Posterioris aevi e

emplis plurimis non proximum tempus intelligitur: do

qua re n. 5.

Curi. 10, 10, 18. haec, uteumque sunt credita, eorum, quoartimor adsperserat, mox potentiac exstinxit. Tacit. Aran. I, 67. equos - Drtissimo euique bellatori tradit, ut hi, mox pedes, in hostem

invaderent.

8. Atque in hac rerum consequutione saepe ad unam brevitatem temporis respicimus, et mox dicimus

SEARCH

MENU NAVIGATION