장음표시 사용
341쪽
VITA MOYSEI AEGYPTII MONACHI, PER
Palladium Cappadociae Episcopum descripta. Moysev q id in genere ethiops colore corporis niger seruus ali- 'I'
cuius citrialis crat: luem ob deteilandos eius inores,dominus a se abiecerat. Dicebatur enim S palatii latrocinari. & homicidia perpetrare. Necesse est auic ut malignitate quoque ipsus dica,quo in gis possit in penitentiae eius monstrare uirtutem. Referebant igitur quida quod magister quor da latrocinantiu eX6tistet,cuitis & hoc inter latrocinia eius Dimini memorabatur. Pastorem quendana qui in re quada una cu canibus suis morabatur nocte ei ad se tellum eunti negoctu impedimento fuisse; qui tantii irascebatur,ut eum uellet occidere. Obseruabat ergo illum locu in quo suas oues ille claud bat. Cunq; eide nunciatu fuit Iet,quod trans fluuiu Nyli cu grege suo es set atque in tantu fluuius ille crevisset, ut super alueum suu mille passus teneret, gladium suu mordicus tenens, S uelle super caput imposita,t tum suuium natando transmisit, quousque ad ovium cubile peruenit. 'Cunq; eum natantem respiciens,mersus in arena pastor lateret; tunc ille arietes quatuor electos atque iugulatos & fune conncXos tenenq,ita rursus natando remeat iit. Reperto aut e paruo &occulto loco, in quo nudatis pelle ovibus,carnibusq; quae uidebantur optime deuoratis,& reliquisitenditis ac uini c5mutatione distractis dece&octo Italicos ipsius uini, solus ex hausiit, & sic ad ea in quibus collegas suos reliquerat loca, per milia quinquaginta reuolauit. Ille igitur talis qualem loquo uix aliqua loci punctus, cΚ alicuius necessitatis pericillo ad monasterium se contulit fratrum .suaeq; poenitentis uitam sic uehementer arripuit,ut etiam C mone maloru consorte suom, qui a prima cu co anate peccauerat, ad cognoscendam uirtutem Christi emi us collocaret. Hoc quoq; illius quondam factum resertur.Latrones quatuor nume- ero qui in cellam ipsius impetu secerant: quis ille cisci qui ibi degeret,n scientes inquirebant. Quos ille correptos pariter S ligatos, ii eluti saccii alique paleam impositos dorso suo ad fratres ubi simul omnes morabantur exhibuit:Hoc dicens quia nulli nocere postum quid de istis iubetis Tunc ergo etiam ii quos ille detulerat,ad poenitentiam uenire ceperunt, confitentes sua delicta, maXime in amarent ipsum Moysmam, qui inter . omnes dudum latrones,ut eoru princeps nominabatur. Glorificantesq; dominia, ipsi quoque conuersi sunt propter huius conuersionem,& facti sunt monachi probatissimi. Rationem autem hanc suis sensibus colligobant dicentes: mi id si iste qui tam potens erat tan ilia inuictiis inter latrones sic Deum agnouit S timuit,quare nos animaru nostrarum salutem dilatione remoramur Hunc ipsusn beatu Moyseum oportet enim eum tali iam uocabulonum paro daemones quonda urgere ceperunt, ut ad consuetudine in . Tomus tertius. Pars secunda.
342쪽
pia itatis & sornicationis antiquae,reuerteretur. Hi tot ac tantis modis, ut referebat ipse tentatus est,ut pene eu a Proposito ii ita: salii taris,auerterent. Venit lite igitur ad sanctum illum,dc beatu uirum Isidorii, qui in locis quibus Scyti nomen e morabatur; reserens ei quibus impugnar tur modis. At ille respondit et Nolo inquieiis este te milem. Adhuc enim principia haec tua sunt, Sc iccirco huiusmodi cogitationes tibi uehementer insurgunt,antiqua consuetudinem requirentcs.Nam ut a macello canis, quo uesti assuetus est,no recedi quod rursus si clausum fuerit, neq; tillus in eo steterita quo aliquid canis speret, abscedit: ita S tu si perstit ris in proposito abllinentis tuae,instra tua quae sunt super terra mortificans, galtri margiae excludens introitu quae sornicationis est incenti uu fatigatus daemon ac uictus,cui fomenta ciborii non porrigis, ulterius tibi mol ellus elle cellabit. intibus auditis, regressiis ad propria seruus Christi Moyseus inflanter ac fortiter sui cura gerebat. Ante omnia abstinensa cibo nihilq; aliud accipiens nisi i duodecim sicci uncias panis,maXimo tamen operi incumbens, Sc quinquaginta diurnas faciens orationes. Cunq; his modis suu consumpsistet corpusculum, nec sic quide somnia circa ipsum uana cessabant. R ursum i3itur ad quenda sanctoru alterum
probatissimu pergit,dicitq; ei. Q ii id faciam,quod ita mihi pristina consuetudine semper insomnis obscuratur animus, sensusq; turbatur, dc auoluptatibus carnis eXperta memoria non receditZ Ille respodit: Iccirco
adhuc hoc pateris, quia nec mentem tuam ab huiusmodi cogitationibus separasti. Si igitur paulisper te uolucris uigiliis occupare, Si orationibus puris perseueranter insilere facile poteris ex hac molelliae liberari. Qui etiam huius hortatu suscepto consilio,tanqua ab homine qui hoc p rientia didicis let,ad propriam reuertitur cellam,statuitq; per uniuersam noctem nec genua solo flectere nec innum oculis dare. Atque ita persm ibidem annos noctibus cunctis stans in medio cellulae suae, a patentibus semper oculis, orare consueuerat, dc tamen nec sic quidem,illo quo laborabat malo, tuit liberari. Aliud iteru genus durioris uit ut uel sic d mone superaret,arripuit, uespertinisq; horis egrediebatur,dc monachoru senum longa obseruatione uiuentium, per totas nolim habitacula circuibat. Quoru lagenas quas hydrias uocant,saepe tollebat,impletasq; nullo sciente referebat. Ex longinquis enim locis interdu a duobus,semtienter aute a quinque milibus aqua sibi reserebant. Insidiatur itaq; ei d mon quada nocte uenienti,noferens ulterius tanti athleis certamina,dumq; aqua pronus tollit e puteo, renes ipsius desuper graui quodam fit ste percussit, ac semiuiuu reliquit, neque quid,neque a quo suisset pastus sentiente. Postero die cu uellisset illuc quidam monachus ad hauriendam aqua, memoratumq; aspexisset
iacente,& hoc maiori illi Isidoro Scyrens presbytero retuli1let,egressus ipse in quibusdam, praedictu ad monasterii sui ecclesiam iacit protinus exhiberi. Vbi per totum annu tali aegrituduie laborauit, ut uix tandem
343쪽
ad pristinu robur corpus eius reuocari potuisset unc illi sanctus Isidirus haec dixit. Ceila Moysis in tantum demones prouocare,& tam pertinaciter contra eos uelle contendere. Est enim & modus certus in ipso uitae monachorii proposito, intra que nos oportet nostrasuirtutes me cere. Cui hoc ille respondit andiu ego ab hac intentione mei animi noreceia,quandiu somnia ac uanas cogitationes a me uideam separari. Ait ergo tum illi:In nomine Iesu Christi recellei ut iam a te turpia somnia: Ideoq; ad x ianchoru mysteriorii coniunione confidenter accede. Scias 3 aute quod iccirco daemon ad tempus esse te sertior iustis est,ne te iactare e ' Postes,qii H tanta tentatione secile superasses,ut ex hoc magis seluti tuae res ipsa prodesset. Haec audiens rursus ad propriam roiersus est cellam. diligenter custodiens deinceps sub quiete mensura. Postea uero, hoc est poli duos menses,a sancto Isidoro interrogatus utrii illi molestus mei noratus spiritus extitiiset: Hoc dixit: Nihil se liuiusmodi eκ ea hora qua famulus Dei pro ipse orauit, ulterius tulisse perpessum Tantu autem hic ipse aduersum Linones gratiam Dei promeruit ut ainplius nos antris
scis. in ille a daemonibus terreretur.
Hanc Moysei Ethyopis uitam sitisse cognouimus. Qui & ipse inter magnos illos numeratus est uiros. Obiit autem septuagesimo Sc quinto aetatis suae anno apud Scytin, Vbi prelyter quoque iactus, septuaginta discipulos inoriens reliquit.
VITA PAULI MONACHI EX MONTE FERI
nae, Pex Palladium Cappadociae Episcopum scripta. t
Mons est in AEgypto qui ad uastissimam scytensis regionis solita
dinem tenditur cui nomen est Ferine. In hoc monte pene quingenti resident abstinenti illini monachi; in quibus est quidam qui Paulus uocatur egregius monachus, qui huius inodi moribus uixit. Non ex quacunque re negociatus est unqua.non aliquod opus iecit, non ab ullo aliquid praeter id quo uesceretur accepit.Nihil autem aliud faciebat, nisi quod incessanter orabat. Statutas sene atque inanitellas hoc est trecentas numeroorationes habebat, ita ut totidem collectos intra suusinum gestaret lapillos ex quibus singulos, ubi fecisset singulasorationes de sinu proprio iactare consuciterat. Hic ipse cum ad sancta Macarium illum cui erat cognomen Vrbani, uidendi ipsius causa aliquando uenisset, lixit ad eum. Abba Macari ua, de tristis sum. Quem cum reserre ille tristitiae sitae causam cogeret, ita respondit.In Vico aliquo,uirgoquaedam esse perhibetur triginta annos in monasterio habens quam ieiunare 3noui, atque ita septimanas tim giter totas, post quinque semper dies Pitando tr sigere.quotidie iacino septingentas numero orationes. Quo cognito se desperasse dicebat,eo quod in ipse esset uir. & seni corporis, plus ii trecentas orare non possim Tomus tertius. Pars secunda.
344쪽
Cui sanctus Macarius ad illa respondit dicem. Ego sexagesi iiii annum agens centenas orationes per dies singulos facio, ct tantii operis exerceo, quantum sufficere mihi positi ad uitam : certum mihi etiam tcpus inc, pio, quo salutatione atque ferinonem fratribus reddo, nec me luper hoc ut negligentem incustiat, atque reprchendunt cogitationes meae. Si autem qui trecentas orationes facis,insuper a conscientia tua te redargui dicis manifestum est quod aut has sine aliqua repraehentione non facias, aut quod plures nolis facere,cum postis.
VITA CHRONII PRESBYTERI. EI LOGII
Scholastici, ct Pauli simplicis beati Antonii discipuli, per Palladium Episcopum Cappadociae scripta. CHronius mihi Nytri. e presbyter aliquando reserebat. Cum essem
inquiens, adhuc iuuenis,&fatigatus spiritu acediar, quodamodo mente languerem,de archimandritae mei monasterio fugi,& us o ad Antonsi monte errando perueni. Sedebat autem ille in ultimo solitudinis inter loca quae Babylonis, & Herculis habent nomen: unde itur ad rubrum mare,prope triginta milibus a fluuio separata.Cum ergo uenis sein ad monalterium eius,quod propinquum sumini erat, ubi discipuli
ipsius in eo qui pispir appellatur loco, Macarius Sc Amatus sedebant, qui supradictum uirudefunctum sepelierunt, per quinque ibide expectaui dies, ut Antonium sanctum uiderem. Dicebatur aute ad monast rium ipsum uenire saepissiliae: Aliquando post decem, aliquando etiampo i uiginti,inter tu post quinque dies prout illuc eum exhibuisset deus inultis qui confluebant ad adem monasterium proniturum. Plures igitur tunc diuersis laborantes necestitatibus,conuenerunt se tres, inter quos S Eulogius quidam monachus Alexandrinus erat, cum alio qui elephantioso morbo cruciabatur, quos illuc propter huiusmodi causalia taenisse memorabant.Hic Eulogius Schola iliciis erat secularibus literis eruditus,qui imortalitatis desiderio captus, huic mundo renunciauerat,divisisq; rebus omnibus atque dispersis, parum aliquid pecuniarii reliquerat sibi quibus quia operari per se non poterat uteretur. Cu igitur eum quaedam animi desectio fatigaret, & nec cu multis in monali rio degere neq; solitariam uita posset serre patienter repperit quendatri publice in platea iacenti ita ualetudine illa quam superius dixi repleta, ut sine manibus & pedibus uideretur. Cui lingua tantum o imunis a tantis cruciatibus erat, qua magis posset ab intuentibus maloru suoru remedium promereri. Cunq; eu assistens uidisset Eulogius oratione facta ad deu,& quadam cit doniano pactione celebrata, his alloquutus et i uerbis Domine inquit, leus in tuo nomine suscipio illum, tam imani ual tudine prs peditum,& repati cum iis Q in diuin mortis,ut propter illi
postilii & ipse laluari. Adsis ergo mihi Christe, at patientiam tali in
345쪽
nis ierio largiaris. Moxq; ad iacente illum ait: Vis inquit, frater,suscipio te in domum meam & quacunq; potero ratione sul lento : Cunque hoc ille libenter amplecti si dignaretur se diceret. Vadam ergo inquit, Sas,
num quo uchari, adducam. Cui uehementer ultans consensit aegrintus. Quodq; moX fecit Eulogius, & memoratu ad hospicium suum line
Per quindecim igitur annos,iugi curatione, & perpetua ei solicitudine seruiebat per quod oc lepus, Sc ille cui tantia deferebatur obsequium. cum Vatiarii actione Sc Patientia grandi, cuncta tolerabat. Et Eulogii manibus S medicamentis cibisq; cic balneis prout copetebat ualitudini, curabatur. Post quindecim uero annos inllinctu daemonis, supradictus aegrotus iniemor tot laborii Ealogri tantorumq; meritorii, coepit ab eo uelle discedere, multisq; eum iniuriis, atet opprobriis increpare, dicens: Fugitiue qui propriam domu deuoralli . furatusq; es alienam substantiam in me occasione salutis tuae repperiisse te credisξ Eulogius aute rogabat m,Sc satisfaciens animo cius dicebat, noli mi domine, noli talia loqui. siret dic potius quid te contristaverim,& emendo. Elephantiosus aute in furore dicebat: Vade nolo istas adulationes tuas.Prorice me inquit, in publicii in refrigeratione tua non egeo. Eulogius autem, obsecro te inquit, Placare, aut quid te contristulerim uenerande senex edicito. Elephantiosus autem asperior in furore dicebat ad eum :Iam non iero fraudulentas irrisiones tuas, adulationes & subsannationes tuas non tulero, nec mihi haec arida parcaq; tuta iocunda est; uolo carnibus saturari. Cunq; exhibitae ei a uiro patientistimo Eulogio carnes filissent, coepit iterii proci mare. Non potes inquit meae satisfacere uoluntati,nec tecti soli tarius h
bitare praeualeo. Populum uidere,ad publicum ire desidero.Dicit ei Eu-lagius. Ego tibi adduco multitudine fratrii. Rursu erocior ac pene blasphemiis aegrotus: Vt inquit, misero mihi, tua faciein nolo itidere, ' adducis mihi similes tui s Solius panis deuorator es, concutiensq; temetipsum inquieta uoce proclamabat dicens: Nolo, nolo; ad publicii ire delidem . Ouiolentia: In eum locum me proiice unde me su stulisti. Tania ergo erat eius insania, ad cp sensus ipsius in ferinos qtiodamodo clamo res conuerterat daemon, ut & suspendii let sorte laqueo se, si manus per
quas hoc facere pollet, sabuisset.' Ad uicinos itaq; monachos pergit Eulogius,dicens eis, itid faciam: quod Elephantiosus iste me penitus desperare iam fecit Dicunt ei: qua ob caiisani3Respondit eis: inita dura sunt quae mihi conatur impcdere. Et quid agam ignoro;pronciam eumὶ sed aliter deo dextras dedi & satis
Vereor. Non proe jciam eum, sed iterii tot ac tanta mala dierit ac noctium
serre non posssum. uid de ipso igitur a me fiat ignoro. Ad quem illi his
uerbis loquuntur.Dum adhuc uiuit,& superest magnus ille sic enim uocabatur Antonius: Ascende ad eum.AEgruinq; naui impositum in minnasterium ipsius deser , expectans ibi donec spesvno sua egrestus adu Tomus tertius. Pars secunda.
346쪽
niat. Quem cum uideri referes ei illa quae pateris,atq; ab eo consilium pollulabis. Quicquid autem tibi super hoc dixerit, facies Sc eius monitiis nibus acquielces ciens a Deo iuberi tibi quod ille praeceperit. M igbtur sermonibus fratrum libenter instructus , supradictum aegrum blandis precibus superans, littorali nauiculae imposuit, sustulitq; de ciuitate per noctem, S ad discipulam sancti Antonii habitaculum duxit. Euenit aute ut altero die horis uespertinis superueniret illuc sanctus Antonius , reserente mihi Chronio quod Chlamyde ex pellibus facta indutus iduenerit. Solebat autem ueniens ad monasterium fratrum, uocare ex ipsis
Macarium eumq; his uerbis interrogare. Venerunt aliqui huc fratres sEt ille uenisse dicebat. De AEgypto inquit, sunt an de Hierosolymas hoc. autem signum ab his iusserat dari, ut quoties aliqui non satis digni colloquio ipsius aduenirent uenisse AEgypt a dicerentur. Quoties aute sancti
quida & spirituales uiderentur uiri uentile, de Hierosolyma nunciarentur. Tunc ergo ueniens iuYta consuetudinem suam, cum interrogasset Mirum Hierosolymitae illic naues,an AEgyptri essenu Respondit Mac rius dicens, ex utro in illic quosdam genere se uidit se. Cum aute dixisset illi sanctus Antonius:Fac illis lenticulam,& sumam cibum una cum eis, oratione copleta, iubebantur abscedere. At cum Hierosolymitas uenisse didicisset, per totam cum ipsis noctem sedens ea illis quae saluti eoru Pr sicerent loquebatur. Memorata igitur eum nocte sedisse reserebat,&unum quela ad se de ris qui conuenerant euocasse. Cun i a nullo quis illic Eulogius uocaretur, audisset,ipse in tenebris Propria uoce,suo illum nomine ter uocauit.Gii in supradictus scholasticus non resp0ndere putans quod alter aliquis Eulogius uocaretur. Discit ei riirsus. Te uoco Eulogi qui ab Alexandrina ciuitate uenisti. Dicit
Eulogius: Quid quaeso iube, Et Antonius: inlid inqui huc uenisti ZR
spondit Eulogius dicens. Qui tibi nonae meu reuelare dignatus est: Ipse iam ct aduentus mei causam proculdubio reuelauitauin ille: Quid timquit, ueneris scio, sed anteomnes hos fratres,ut omnes audiant refer. Iussus igitur a inagno Antonio seruus Christi Eulogius,retulit ante omnes Isbun elephantiosum in platea publica repperi Proiectum,cuius citram nullus hominu gerebat,& promisi Deo ut seruirem egritudini eius, quo
possem & ego per illum,& p me ille saluari. Ex quo aute pariter sumus,
quintus Sc decimus annus cit, sicut S uel irae sanctitati credo omnia re uelata. inata igitur post plurimos annos cum a me nillil mali pertulerit, uarijs me procellis, ac tcpestatibus uexat. Ob quod & ego ipsum, a me pro cere cogitaui. Propterea ad sanctitate tua uenis ut quid ex hoc ficiam, ligneris me tuis edocere consilijs, Sc orationibus adiuuare. Pessimis enim motibus totus fatigor, & crucior. Cui hoc tunc Antonius . seueraat iracunda uoce respondit: Tu illum a te proi cis Eulogi Z sed ille non proiicit eum,qui a se factu esse cognoscit. Proiicis eum, meliore te inueniet,& eliget deus qui colligat destitutum. Cuiup perterritus ad haec Eulogius
347쪽
logius uerba tacuisset, relicto sanctus Antonius Eulogio, rursus coepit aegrotum proprias sermonibus uerberare, Sc haec ad eum cum clamore maximo loqui. Elephantiose, csno ac luto horride, nec terra digne nec coclo: non delinis in iniuriam dei vociferari. Nescis quia qui minii tra i tibi Christus est lucadmodu ausus es contra Cluistum talia loqui nam
propter Christum se ille seruitio tali,& obsequi subiugauit. diem &ipse in mordaci sermone laceratum reliquit. Couersisq; uerbis ad fratres alios ad unumquenm ita, ut ratio singuloru exlaibebat loquutus et rursus
ad Eulogiiun & aegrotu redit, dicitq; eis. Nequis uestrum o si in quoquase uertat, neuter ab altero separetur, sed ad cellam uestra in qua per inimium tempus uixistis redite cum pace omne tristitiam deponentes. Iam nunc enim ad uos dominus meus mittet. Nam tentatio lita iccirco accidit uobis,quia ad sine uitae ambo uenillis, sc etiam uteri uestru merebi, tur coronari.Ni hil ergo aliter seceritis, ne forte uos an3elus umici in eo, in quo diri loco inuenire non possit, uestrisq; coronis iraudemini. Q ut eum ad cellam sitam uelociter redeundo redintegrata pace uenissent, in
tra quadraginta dies Eulogius prior obihi,&post aliud triduum suprad,
Elias des it aegrotus,animo uehementer incolumis.
Chronius autem cum plurimum temporis in thebaicis secisset locis, ad monasteria Alexandrina descendit. Eueniri; ut ad illum occurreret diem qui unius quide quadragesimus, alterius aute tertius,celebratus luca fratribus dicebatur.Cu igitur hoc Chronius didicisse obstupuiti sumptoq; euangelio sancto, atque in medio fratrum posito,cum sacramento ipsis per ordinem cuncta reposuit dicens: HON omnium quos comemoraui, intei pres fui ipse sermonu, eo quod graece loqui sanctus Antonius nesciebat.Ego aute utranque noueram linguam,atque inter ipsos loquebar illis qui de graeco ; istis autem AEgyptio ore respondens. Hoc quom Chronius ipse nobis referebat, quod ei sanctus Antonius, is illa ipsa nocte qua beatum dii nisit Eulogium,dixisset: quia per totum
annum deum deprecatus fuisset, ut ostenderetur eidem per reuelationε loca peccatorum atque iustorum. Et se uidisse dicebat procerum quemdam usque ad nubes gigante tetri colori , extentas manus ad coelum habentem, atq; insta pedes ipsius lactim ad speciem maris filsum.Vbi tanqoues,inqui animas uolantes uidit Antonius, & ille quide quaecunq; supra manus ipsius,caputq; uolabant, conseruabantur. Quaecunq; autem manibus ipuus repercusiae fuissent,mergebantur in lacum.Voce autem tunc sibi talem uenisse reserebat.Has omnes animas quas uolantes uides: scias animas esse iustoru, quae in paradisi habitatione requiescunt. Illet autem animae ad inferna mittuntur:quod patiuntur quicunq; carnali obe d iunt uoluntati.& quicunq; iracundiam retinentes, reddere malis paria tentaverint.Reserebant aute nobis ta Chronius, cy sanctiis Hierax, atq; alii plures uicini statrum,illa quae dicam. Paulus nomine,rusticus quidam,& agriculturae uacans, ultra omnes mus tertius. Pars secu a. X
348쪽
optimus ac satis simplex.pulcherrimae quidem iniitu, sed moribus malarconiunetiis uxori. Cuin eam per plurimu temporis occulta fraude peccantem,quadam die ex agro reuertens turpiter inucia illet, sit bitoq; cuiualio iacente uiro depraehendisset unde tamen diuina ordinatio memora tum Paulum ad meliore uitae tramitem prouocabat uerectinde aliquat tutum risit tali loquens ad utrosq; sermone. Bene inquit, bene. Unde
tum sciatis,ad me noc nihil penitus pertinere, & per Iesum qui haec re- icit iitro, quod ego hanc ulterius non habebo. Vade igitur,erit tua cutiliis suis.Ego enim inquit,ibo,& de reliquo me monachum profiteor,&post haec nulli quicqua dicens; Ascendit octo proximas mansiones,& ad sanctu Antoni iam pergit. QSicu Bres cius ab eo percuterentur,egrcssus est,&quid cuperet sciscitanti: Ait illi monachus seri uolo. Res odit Antonius dicens. Cum sis admodu senex sexaginta homo annos agens. monachus hic fieri non potes,sed magis vade ad uicum tuli,& operi cui, roris incumbe ut & uiuere operarioru uita, S 3ratias agere Deo possis. Imparem te enim miseri js,ac labori solitudinu scias. Rursum ad haec soneκ ille respondit hoc dicens. iniicquid me docueris, id faciam. Et rursum Antonius, lixi tibi,quia multu senex es,nec uales implere qae qua ris . Discede S si monachus esse desideras, ad leuiora monasteria magis perge ad eos fratres,qui possimi infirmitate tui corporis tolerare patiem ter. Ego en im hic solus sedeo, si quinque dies, & noc cum summa in pia.cibum sumens. His ergo & talibus uerbis excludere Paulum uolebat. Cui cu ille non acquiesceret, intra hostium cellulae se recludit Antoniuspropter ipsum per triduli iuge,nec inde progressus es , etiam cum necessitas corporalisnrgeret. Neque tamen ille de seribus tandiu exclusus, abscessit. Qii arto igitur die sanctus Antonius cu necessitate naturae compelleretur, egra sus est. Item dicens ei:Vade inquit,hic senex quid molest uses mihi Z habitare non potes mecu. Ad que Paulus hoc diκit. Aliud fieri non poterinisi ut hic uiuam inquit,& moriar. Circunspiciens igitur huc atque illuc sanctus Antonius, uidensq; quod nihil secii ad uitae alimenta portare non panem non aqua,non aliud quicquam,& quod quarto tamen die in continuo ieiunio Permaneret , timensq; ne ignariis longi ieiunii nimia
defeci ione moreretur,& aliqua sibi ex hoc relinqueret maculam, tande suscepit eu . Tali aute conuersat ione uitae per oriano degere dies coepit An tonius, qualem se non sciebat experiis, nec cu adhuc iuuenis uider
tur. Infuses itaq; cortices dactylorii obtulit ei dicens; Accipe & intexe funes sicut meipsum facere uides. QSod cu arripuisset senex,& quindecim numero,quas orgias uocant nona usq; hora cu maximo labore iacit
sei: Ait illi. Male inquit,intexuisti: solue quod factu est,&rursus intexe: Et hoc seni homini,& per quatuor dies ieiuno tam graue pondus impinnens, ut cu ille tanto labori imparem se uideret, a sancto tande Antonio necessitate tali compulsus abscederet, uitamq; desereret monachorum.
349쪽
' mii e contra sortior ad opussurgens, detexuit times eosdem, & rursus intexuit,maκime cum difficilior iterati operis esset labor, eo quod tortu semel rellam,retorquere prius,& reuocare ad sormam priore, dc sic ite
rum inteΚere aliter cogere r. τ
' idens igitur Antonius quod eius ista praecepta S libenter senex,&patienter audisset, neque aegre iteratu luscipiisset lasorem, aut in aliquo
saltem ad momentu trillein uultu in secum murmurando monil rallet: compuncta mens eiuscit,& occidente iam sole,sic assatur senem. Vir senex uir edimus parte panisξPaulus ait, Ut placet tibi Alba . Talis autem rursus S ista responsio neXit Antonium, quod ad nomen cibi non protinus accurrit, sed quod omnia in ipsius qui ni bat posuit potestate. ει- ne ergo mentam inquit Antonius, dc panes asser. mi cu obedienter secisset, posuit eide sanctiis Antonius eos, quos AEgypti j paXimates uincant habentes senas uncias, Sc sua quide parte perfudit aqua. Sicci enim tipsi paximates eranti Ante illii aute tres posuit portiones. Et et psalmu vitic 'anzmο- sanctus Antonius que consueuerat dicens ; orationes quadraginta secit, rem etiam antiqui iit Sc sic Paulum probaret, qui rursus eo patienter ac libenter orauit. Obserημtum, IMO Eligebat enim ut arbitror, cum scorpionibus se potius, Φ cum adulterati ictitare.Polt uero duodecim orationes, profunda uix tande ad mandi, ' μ qi- 'candu nocte sederunt.Supto igitur uno paXimate, sanctus Antonius no contigit altu.Senex uero tardius comedeuru adhuc haberet ex uno pari male aliquatula parta, eXpectatus ab Antonio est,ta tot u qae edebat absumeret.Cui rursus hoc dixit Antonius: Manduca senex dcalterii paXimate. Resip5dit hoc Paulusa Maducabo & hunc alter si ide facere te ubdebo.Te no edete n5 eda. Ad hoc dicit Antonius,mihi hoc satis est;m nachus enim m. Respodit ad hoc Paulus: Mihi quoci: sufficit. Na & ego monachus esse desidero. Postquς surrexit Antonius & α dicti du ς' rilis hchri Aa acina psalmistotideq; orationi, iactis,paulisper in principis noctisqxlle' dissuetudine es , uiuit. Rursusq; cosurgens a medio noctis usi in luce psallendo et orado post cibum deorrui uigilauit. Vides ergo sanctus Antonius in paratu ad omnia sene: Ait illi: exempla d mi refeEcce Dater si huiusinodi quotidie agere uitam potes,mecii manebis.Cui mμφη Paulus hoc dixit.Siserte aliqd amplius iubeas ignoror Na ista quae uidi, 3 . facile me impletum esse colido.Sequeti igitur die dixit ei: Ecce in nomia V μ rq 'μ'
ne dui iam factus es monachus. Tu igitur sanctus Antonius post sp in z a οὐ ii, ι.,
omnibus sibi ab eo credidit satisse tu pol l certos meses, qa Persecta iam O aiebatur. esse anima comprobasset, eoqd habitaret in eo uera de tota simplicitas, gratia eu iuuante diuina,una ei cellulam secit, a tertio lapide uel quarto ;dixitq; ci.Ecce qa ia monachus effectus es, lus mane,ut possis & daemones experiri. Intra unu igitur annuissic manens Pauliis, diuina gratiam - . meruit contra aegritudines hominia,S contra daemonu potestatem.
Una igitur diem cum ad sanctum Antonium quidam filisset exhibbtus que scelestiis durissime daemon urgebat, tenes inter caeteros impuros spiritus principatu, qui & contra ipsum sacrilega coclum uerba iacebat: Tomus tertius. Pars secunda. X x
350쪽
Viso eo sanctus Antonius,hoc as qui eu perduxerant,dixi tim est isti id opus meu, nec dii enim diuina gratiam contra principe diabolicae legi nis accepi. Est hoc quod quaeritur simplicis Pauli.Tunc ipse igitur ben dictus Antonius, ad memoratu Paulum cu eis qui aduenerant pergit: Dicitq; et, Abba Paule, pelle hunc daemone ab hominis illius anima, ut incolumis ad Ppria reuertatur,& dAm benedicat.Respodit ad hoc Paulus.Tu enim quidὶ Dicit Antonius: Mihi non uacat,aliud opus exerceo. Relictoq; eo sanctus Antonius rursus ad propria reuertitur cellamauc igitur auiirgens seno,&oratione intentissime faciens, haec ad eu loquutus est,qui daemone laborabat. Abbas Antonius dixit ut de homine isto recedas et glorificordiam.Dς mora aute in iniuria diuinitatis proclamata multa dicebat,no exeo detellabilis seneX. Arrepta ergo pelle, i humeros suos tegebat,uerberabat eu repetes ac diccs,Exi qa hoc Abbas Antonius dixit Iniuriosa aute, & in sanctu Antoniu daemon protulit uerba , ueli mentioresq; Paulo columelias irrogabat, hoc clamitas: Detestandi senes quos obliuio nia preteriit; insatiabiles,q propriis coicti no estis: Quid nobis uobiscu comune estξQuid in nos exercetis uestra tyrani deZAd postremum sic ad eu locutus est Paulus.Egrederis ab isto aut vado,et hoc a me audiet Christus Per Iesum inqt,si exire nolueris i a nunc; ea.& hoc Christo loquar, & ue tibi erit. Item aute dςmon serocior cotra diuinitate uoci serari coepit,& dicere; no egredior.Iratus ital tuc Paulus coua dimone reluctante: Egredit cella sua in ipsis medijs famis diei,tales aute sunt ellus
AEgyptio*,ut Babyloniς Brnacis ardoribus prsesse credanti In ipso igiescopulo motis, uelut coluna celestis stetit Paulus imobilis,&his i omne sua locutus e uerbis. Tu uides Iesu Christe q sub Potio Pilato crucifixus es, id no ante ego ex hac rupe descenda, no cibit ante suma non potu,sic upsecto moriturus si ex hoc hole imundu spiritu pellas liberuq; eu a tali morte digneris efficere. Quo ista dicete anteq is La hec uerba uti oris coplesset, maxima daerno uoce lamas ista dicebat: Vade,uaderexeo uim patior.Ecce discedo ab hoie;nec accedo ulterius.Simplicitas me Pauli urget,ac prosequitur,& quo ea nescio. Moxq; amundus spiritus egressus ex hole atq; in imane dracone cubitorii septuaginta coniictius: in rubrumare protinus deuolutus ell, ut impleretur quod dictu est p spirii u sanctu demolirata fide iusti.Resert Sc misus in alio loco, supra que requi scit spiritus meus nisi super humile & quietum,& tremente uerba mea Solent enim miserrimi ac uilissimi demonu a magnis uiris solo sidet m. bore:magni aute daemones a simplicibus uel humilibus fligari. Haec sunt miracula siunplicis, atq; humilis Pauli, aliaq; coplura, his Scmaiora. lui ab hominibus simplex est nominatus.
VITA ABBATIS PACHOMII, PER PAL-
ladium Cappadociae Episcopum scripta. P Acbomius quida nomine,septuagesimu aetatis suae annu agens,in ea