장음표시 사용
471쪽
oo PRANsus PARAT usibi, qui admodum magnae rei esse es nisi
quod poetae erant. Quod nomen cum pro indole cujusque ac sensu precium inveniar vel cori emptum, solum posuisse sum cit Aderant autem cuncti, qui apud Graecos, Latinosq; ad nostra usque tem pora claruere. Praesidebat omnibus 9Ε-
schylus. Quae dignitas illis annua est, sin orbem it, Post aliquam moram, nihil admodum vidi, quod tanto apparatu dignum esset. Atque id satis quoque poeticum quoties cilicet fumus ex fulgore
datur. Imaginem tantum homunculi cujusdam gloriosi,&, ut videbatur ex pictura, indolis bona fide paedagogicae inarena media si mris aliquot, cercopithecis discerpendam objecerant. Quod cum valde frigide risissent omnes, Silenus mihi in aurem Pogo ille, inquit, cujus pictura perite vidisti in Germania vestra
infinitas chartas concacavit. Cum enim admirabili,& stupenda industria portentosam eruditionem collegisset, horrendis voluminibus in lucem emissis, documen intum dedit, qua misere bonis literis cum putido judicio conveniat. Non puto vi e re quenquam , qui majorem eruditionem minus feliciter digesserit si inspicias scripta , delitium lipea aliquando manifesta phrenes elucet. Omitto vi-
472쪽
A. Ortam,& mores monstro sci quandoqG-dem ii jam in ore literatorum hominum,&communibus proverbiis versantur. Inter alia autem, quae insano conatu inpublicum extrusit, una in re vanitatem Omnem, seq; ipsum superavit. Cum enim annotasset, si quando poetae huius aut su- petioris seculi illustriores in syllabis, aetono fuerant lapsi, eas hallucinationes,
in capita aliquot inclusas, mundo prodidit. Pessimo sane exemplo, quo S. P. Poetarum, qui prositum incolunt, impune esse passi non sunt. Eoque quota ni festivitatis no sitae auspicium a tam lepido spectaculo petimus. Ubi vero fata sua hominem huc adegerint, praeludium illud in caput ipsius expetet. Nam xipse aliquando carnae scripsit, paullo cultius, quam quae nunc vulgo fiunt. Nisi quod animi impotentiam in versibus quoque
iuvenias. Luxuriant enim, turgent:
pariterque humiles sunt ut ibi potissimue vanescant ubi magna minantur,& prae clara Garriente adhuc Sileno, praeconis voce, is Baptista Mantuanus tunc erat, poetarum natio in campum evocata est. Venerat enim hora certaminis , quo indiscrimen honos, atque existimatio Poeticae vocabatur. Nec mora. Proruentibus omnibus, ipse quoque somniando
473쪽
o PRANsus PARAT use perveneram. Mira heic rerum facies, Muic ista udo Nam&praesens pavor, Scfuturi exspectatio omnium animo repentino stupore defixerat. Iamque illi ipsi, qui paullo ante calamitati Poponis
faventes , crudele gaudium ex ludibrio picturae hauserant , asellis omnibus iniquiores , dimissis auriculis ambulabant. Deus bone , quae ista levitas, quae inconstantis Quid enim Θ An non, ubi animus in versu est, adeo incedunt fortiter, tanto impetu periodos torquent, ut ardere di- etionem dicas , ud magnanimos , liberales , mentis at duae, ac cas estis libenter
credas Sed eidem paullo post, quando elanguit stultitiae servor, spiritum tam
generosum, tam altum, aut metu aliquo
ridiculo, aut stolidissima invidia contrahunt omnis jam divinitatis, omnis spei,& gloriosae eloquentia obliti Iam prodierat in medium Dormitantius, incessu strenuo , ac forti contemptum prae seserens. Nam frontem tuberosam corruingaverat; qua tunc quidem censura omnis
Poeticae sustinebat. Ibi Silenus: ecce, inquit, hominem militarem , qui hodie fluctus in simpulo dabit. Estne inquam ego , uam inficetus senex maximis viris audebit obloqui Visne exclamem,
474쪽
s A. o Sane, ut apparet, turgidis oculis, ac rugis istis ventos jam is nimbos contrahit, quibus festivitatis huius serenitas turbetur. Omitte metum, inquit Silenus nihil periculi est Videbis mox omnem illa tempestatem cavillis aliquot, is annis, quasi pulveris actu comprimi, 'ui ε-scere. In media planitie tumuli duo, in
modum tribunali 7 elevati erant. Quorum alterum Dormitantius, alterum I Ovianus conscendit Arrectis in maximam exspectationem animis , postquam praeco audientiam fecerat , Dormitantius igneum quid,& tyrannicum spirans, po It violentos flatus, vix aegre turbato pectore evolutos, in has tandem voces erupit: Si ambitiosus essem, Viri Poetae, aue adulator commodus, loquendo blandius aculeum vestra severitatis fortassis evellerem. Sed, cum vanissimi quique turpi ter serviant, famaeque,4 dignitatis praesidium in vestris versiculis quaerant i ab isti m ortalibus animum, mentemq; jam Olim adolescens segre avi. Neque itaq;
hac die quicquam di Aurus sum , quod vobis placeat, quos odi pessime neque
post hoc tempus a moribus istis, ac institutis discedam. Non enim me vehemente illa frontis vestrae,& oculorum rabies
475쪽
οὐ PRANsus PARAT us percellit. Scio vos viri poetae, ferociam carminum nunquam ad facta, aut pugnas transferre. Fruamini itaque per me illa fortitudinis imagines, ut , in quem, praeter edentulos versus, nulla arma sa-pei sunt, eum asperitate vultus,& minaci bus oculis juguletis. Ego tutus numine maximi Deorum Liberi Patris, audacter
gladium stringendo ad ipsa viscera vanitatis vestrae perveniam. Securus omnino, quantum turbarum daturi sitis , ubi insanum calamum rapueritis.
Principio itaque sic habete: constare jam omnibus, levissimi ac impudicissimi cui iisq; nefarias libidines in illa vestra poemata, quasi in sentinam aliquam egone . . Iari. Scio, quam vulgaris illa querela sit. Sed eo magis oportuit pessimam professionem ex orbe terrarum profligari, quod scelerum ac flagitiorum omnium ubiq, iam rea peragitur. Omitto eos, qui palam tabernam meritoriam , clupanar exercent. Inter quos Catullus ille, Naso,&Martialis sunt, quorum inverecundos oculos,in pene adhuc patrantes, libertate meam aegre intueri sentio. Delicatos alios, AEuentes potissimum accus, qui singularem nequitiam mollissima dulcedine cariuinum protegunt. Quibus dum insuev
476쪽
s A. Os insuescit iuventus, verborum illecebris delectata paulisperi, mox ingentem mes sem segetemque vitiorum non tam Janua recipit, quam per pseudothyrum intro mittit. Quis unquam nostris temporibus repente prodiit poeta, qui non maximam carminum partem scurrilibus amoribus linquinaret Nunquid, si quando pusio 'aliquis una nocte in Parnasso somniare sibi visus est , continuo postridie apud columnas omnes,in peristylia Phyllis. aut hestilis prostat,aut si cui allipualta pracoquis libido inen Adeo post primum
statim versum Amor nec auditus, nec vi sus antea , in praecordia summi vatis in ricidit. Et tunc denique rubor genarum, elabiorum purpura, oculorum argutiae,&si quid praeterea in puella memorabile est,in omnibus poeta paginis invenitur.
Post quae aliquanto hilario jam factus
vates noster totos dies cantillat Properate vivere puera, g uas it atatula ludere Esse, amare , Veneruuenere bigas. Inter has nugas ineuntis aetatis te pus tenebriosissim uexigitur. Animus aut clavitatus
477쪽
το PRANsus PARAT ustatus lascivia argumenti protervis lusibus, an ullam deinceps admittere sapientiam possit, interrogate quaeso impudentiam vestram. Itaque tot ingeniorum spes , in ipsa herba , istis corruptelis
studiorum hauriuntur, ac pereunt. Paulatim enim eo deveniunt, ut nihil coυ-tent, nisi basiationes illas in papillarum oppressiunculas, Lia stiva noetes,mca: tera nugamenta , quibus otium vestrum occupatis Antiphanes quondam dixit, regionem esse , ubi per hiemem voces conge lentur, qua demum aestate proxima. loluto fragore, exaudiantur. Ita sane poematum vestrorum obscaenitas latens
aliquantisper sub verborum suavi involucro in animum admissa , paullo post
impuritatis,& libidinis manifesta, iuventutem iis, quos videmus, moribus imbuit Amatur enim ubique potatur astatim. Nec raro inter hujusmodi negotia fervet alea. Ubi post exhaustos loculos tandem bonae spei decoquitur. Adstat misero, favet infelici Lesbia, aut lia quaedam, honoremque , ac famam . quam in poematum libello habet basiis compensat.
478쪽
S TOT amplexibus immoritur : eosque dies, quibus sapientia omnia, Hiberales artes addisci poterant, in sinu tepido jucundissimae dominae perdit,siconsumit. Do nec tandem blanditiis victus , oblitus que sui.
cingulum solvit male pugnanti virgini, ad consummationem pei suae pergit.
Quinam, qui minus felic ter amantan Oisctes totas ante amicae postes cantillant.
Exclus ore, cu Longarenus foret intus. Fit enim saepe, ut libentius in bubulci, aut robusti agasonis amplexibus puellatam timida versetur, quoties nihil admo-modu praeclari ex macie,& tremore poetae nostri praesumit. Nimirum illi ammores sunt publici Quando enim decu- Iusque nervis quam tur, non ad haruspicem itur sed ex vultu, atque adeo ipso naso conjectura fit, Ex his occupationi bus poetae noliri eam arrogantiam, illos spiritus lucrantur, quibus, tanquam repraeclare gesta, ignobilitatem suam magnis nominibus inserunt. Itaque cum omnium modestissime loquuntur.& meis diocriter se eruditionis principes penesse literarum majestatem esse actitant. Quemadmodum ille, qui fecerat
479쪽
o PRANsus PARATUS. Atque adeo ne in pati tam insolentes. ac gloriosos deinceps potest. Hunc fastu, hanc ferociam ego vero summa solidi-ditatis, vanitatis plenissimum documentum interpretor. Nemo enim honestis artibus copiosus arrogantiam eo loco reponit , ubi scientiarum suppellexest. Quemadmodum vasis quoque, cum aquam recipiunt, aer inanis excluditur. Scimus agricolas eas spicas , quae terram versus inclinantur , libentius intueri. Quae enim sursum feruntur, inanes sunt plane,& casiae. Eodem modo, per Bacbu, quo nemo vanitatem deponit, nisi qui fructu impletus est doctrinae Anaxago
cisse primus dicitur. Profecto explicari non potest , quam male consultum sit poetis, qui parte tam insigni destituti,
vaniloquentia mortales omnes supeIaut,
Q Aod si fortassis adstat aliquis lingua
blanda, mente subdola , qui nostrum laudibus ad coelum efferat, ita suaviter homini lepido titillantur aures, ac si pen nis perfrices. Mox abreptus ainore sui, immani hiatu versus suos recitat. Quos
si patienter dis, solus sapis , solus judicio vales, solus ingenio humanam sortem supergressus es. Aliquoties adfui recitantibus visus sum mihi audire
480쪽
puellas extriculas, quae insulsis plerunqfabulis taediosi operis moras circumlolis. bunt. Memini adolescenti mihi conlau- tudinem fuisse cum quodam hujus fatina homine neque ullum unquam tem pus periit molestius. Adeo cum tacerent alii, totum diem argutabatur solus, quasi cicada plane vocis suscitabulum, Cantantiumque galli gallinaceu . Qua in re illud maxime insuave est quot cicadae unum quidem mensem, aut duos in vicis canunt vos, d viri poeta totam vitam ineptis cantilenis transigitis. c-gi aliquando Lacydi philosopho an se-
rem ubique adhaesisse in balneis, in foro, in cubiculo : fato prorsus non disparia. Quanquam malim sane sexcentos anteis xes audire gracitantes, quam poetam unum oestro suo percitum. Vidi qui correptus tali morbo stolidissima quaeque,
quae proxima nocte excogitaverat, innanibus a furno in lacu fedeuntibus dictaret. Tanto impetu dixisses carminum, ceu fluminum, scatebras sonare. In ore fontes duodecim,
In gutture es Ilissu. qiιiddiea amplim' Nisi quis illi propere os obturaverit, Hic cuncta mergelsub diis vi carmini7. Atq; adeo deinceps d. hominum genu ς