Petri Danielis Huetii ... Alnetanae quaestiones de concordia rationis et fidei, quarum libro 1. lex concordiae rationis et fidei ... Accedit auctoris commentarius de rebus ad eum pertinentibus

발행: 1719년

분량: 604페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

431쪽

16 PETRI DAN. Hu ET II

nomina & cognomina, per assinitates & propinquitates, sine oculorem subsidio, accurate describentem , apposita etiam annorum , mensium , Mbdomadum, & dierum notatione. In quibus distinguendis tanta eius sitit accuratio, & diligentia , quod & reliquis ejus scriptionibus licet agnoscere, ut eum Petrus Puteanus Magnum Datarium 1bleret appellare. Per id quoque tempus jucunde fruebar consuetudine Iohannis Friderici

Gron civit, quo neminem acutius & felicius, neque etiam cautius ac moderatius criticam artem pin ornatas literas exercu ille puto. inod certe raro nanciscaris inter literatos homines recentioris aevi, cum l.mmuni

sibi jus in prisca Auctorum scripta sibi fere vindicare soleant, atque ea sirpe refingere pro captu suo & adulteriais emendationibus a nativa sinceritate detersos corrumpere.

Sed urgebat me interim reditus in patriam. Enimvero mihi, meo que Achati, non leves se dissicultates objiciebant, sive mari, sive terra iteriaberemus. Hinc enim tumescens Anglos inter & Hollandos bellum mare classibus infestum tenebat; inde altero flagrante bello Gallos inter&Hispanos, vias omnes insidebant praedonum manus per Belgium, quod totum nobis erat decurrendum. Sed quamvis terrestris huius itineris molestias augebant hibernae tempestates, fiam enim annus erat in exitus minus tamen incommodi ac periculi habere visum est, in idque nos dedimus. Cum ergo in Brabantiam delati Lovanium attigissemus, Bibliothecam adii Canonicorum Regularium Sancti Martini, in qua inesse sciebam vetustos nonnullos codices, quos consuli a me atque etiam pervolvi postulabat studiorum meorum ratio ὁ & ex quibus etiam nonnulla ut excerperem, enixe a me Vossius contenderat. In quibus operam suam beni-ὸ gne mihi praestitit ipse Coenobii praefectus. Inter Lovanienses Profestares nomen aliquod tum gerebat Valerius Andreas, qui Scriptoribus Bellari &Hispanis celebris inclaruit. Salutaviliominem, & in amicorum ejus album reserti volui. Bruxellae fors in diversorium nos tulit. cujus caupo erat homo C domensis. Valde ille laetari visus est, venisse ad se conterraneos suos, nosqque excepit laute, & quibuscunque potuit rebus liberaliter nobis commodavit. Magno usui fuit ejus opera in conducendis veredis, quibus in comitatu publici cursoris uteremur. Bruxella proxime abest oppidum Hallae: magna illic religione colitur simulacrum sanctissimae Virginis. illic in templo collocatum Anno a Christo nato MCCι xvii. ab Adesbaide Iohannis Λvennensis Hannoniae Comitis uxore, multisque clarum mis

432쪽

Lipso, clocto & pio bonarum literarum Prosetare. Quorum memor

. ego , cum illac citatis equis iter faceremus . venerandam Christi Christianorumque parentem meritis honoribus prosequi valde optansem, caelestemque favorem votis ab ea exposcere, si moram hanc tulis: set properantis cursoris festinatio , ad cujus ductum me applicueram. Posiremo cursus nostri die sub noctem ven mus Luparam, quod oppi-' dum est agri Parisiensis' utque erat Bacchanaliorum tempus, conVenerunt nos larvati aleuores, di ad lusum invitaverunt. Submonuerat nos interim caupo ille , apud quem diversabamur , caveremus ab eorum fraudibus, tesseris uti adulteratis, & mala fide aleam exercere. Erant nonnulli in nostro comitatu earundem artium non imperiti. Dolos illi eluserunt dolis, hominesque suis captos technis argento emunXerunt.

Postridie idine summo mane prosecti, reliquum iter paucis horis absolvimus. Dissicillimo itaque anni tempore, hrevissimis dierum spatiis, lutosis& imbre corruptis viis, pernici cursu, seu potius volatu, Lutetiam advenimus. Illic substitimus per aliquot dies, tumque mihi primum patuit ad AEgidii Menagii amicitiam aditus , quae studiose inter nos,

summaque animorum coniunctione , & omnibus ossiciis usque ad eius obitum exculta est. Unde & plurimum voluptatis, ob singularem viri elegantiam & urbanitatem, &plurimum etiam utilitatis, ob Uriam&liberalem ipsius doctrinam percepisse me profiteor. Nec diu Lutetiae commorati, Cadomum tandem rediimus. Tum primum autem cognitum nobis est , institutam illic suisse per absentiae 'nostrae tempus societatem virorum aliquot ingenio de doctrina florentium, quales multos , veteri aevo, prae caeteris Europae urbibus, absit verbo invidia) tulisse se hoc tempore Cadomum poterat gloriari. Academiae titulo, pro more recepto, decoratus est ille coetus. Statis hi conveniebant diebus in Jacobi Mos antii Briosii, Metensis olim Senatoris , tune assidui Musarum cultoris, splendidas aedes, in media urbe, opportuno loco stas. Academiae proceres erant; p ter hunc, quem diximus , Briosum, Nicolaus Monsterius Mottaeus, Praetor deinde Caia mensis; Iacobus Palmerius Grantomelinius, multiplici litoratura ae Graeca praecipue nobilis; Iacobus Graia lorgaeus Premontius cuius vir tutes , suavitatem morum , lumen ingenii & acumen, alio iam op epraedicavi; Iacobus Savarius, qui sua pangendorum carminum incredibili facultate usus est ad venationis leges versibus describendas ; An-t-ius Hallaeus, supra iam a me, neque satis unquam laudandus ; Phi-

433쪽

lippus Sudorius Peti, illaeus, Senator Rotho magensis: & Antonius Ga-rabius Luzernaeus. Atque hi quidem quatuor in Poetis Latinis nobile nomen consecuti; Ludovicus quoque Thoro daeus doctrinis Graecis dili, genter excultus. Inter hos praecipue commemorandus venit Iohannes Renaldus Segraesius, Gallicorum numerorum laude commendandus, po tis limum vero suavibus cantiunculis, & argutis Eclogis, quo in genere . paribus suis merito suo longe antelatus est. Ac memini me aliquando quaesivisse ex eo, cum alios feliciter excoluisset poeticos modos, cur ab Eclogis, quas nondum tentaverat, abstinuisset sarderentne illi Bucolica

Virgilii Z adspernareturne Theocriti delicias ' me quidem Theocrito sie

affici, ut ad illum recurrerem quotannis ineunte vere , sub frondentibus arborum ramis, ad philomelae cantum, & murmur aquae praeterfluentis, totumque relegerem. Tum forte autem verni temporis appetebat hora. subieci ergo velle me eum hac voluptate impertire. Qua ita captus ac delinitus est, ut ad eius quoque imitationem composuerit se non vano ausu , caeterisque omnibus nostratibus in molli hoc & faceto carmine

palmam praeripuerit. Harcurianae Familiae historiam in hoc sodalitio

contexebat hoc tempore AEgidius Andreas Roccanus, quo nemo maior ex veteribus libellionum tabulariis rerum vernacularum de familiarum nostratium notitiam comparavit. Harcurianam hanc historiam thesaurum vere dicas antiquitatum Normannicarum : quas cum propter immensitatem rerum aὸ arbitrium expromere non posset in vulgus, & intra Iibellorum, quos emittebat identidem, angustias concludere, in hanc Har euriani stemmatis descriptionem pro re nata congessit. In hoc quoque florenti doctorum hominum consessu, politioris literaturae laudem egregie tuebatur Iacobus Gallierius, Caesarisburgensis arcis Praefectus, omni pollens genere humanitatis . a quo Malignonaei Marescalli vita conscripta est. Reli uos Academiae huius sodales brevitatis cauisa praetermitto. Pa cis autem postquam Cadomum reversus sum diebus, venit ad me Briosus.& nonnulla de nova hac Academia praefatus, deque eorum virtutibus, qui in eam fuerant allecti, me quoque & Bochartum in ejus album relatos esse significavit. Quo beneficio non mediocriter laetatus sum, cum me in eum ordinem cernerem esse adscitum, non mea ambitione, sed patriae sum agiis,qui honestissimus videretur esse, meque in societatem doctissimis aetatis hujus hominibus adiungeret. Jam ergo post longas excursiones otii mei compos factus in Bibliothecae meae larebras me retuli. Cumque assidua lectione oculos intemperativus satis em; gravissima in eos erumpente pituita, morbum eum

434쪽

contraxi, quem Epiphoram veteribus Medicis placuit appellare. Quo M.

morbo erebris intervallis tentatus fueram a pueritia. At prae aliis cunctis permolesta fuit &diuturna haec accessio. Quam postquam remisisse sensi, visum est Lucrctiano carmine celebrare , eoque Morum impertire, quem ver uum esse sciebam & amatorem & artificem. Μunus ille nostrum magna grati animi significatione ae suis itidem versibus' prosecutus est. Accesserat ad ea crebra literarum consuetudo , quae tamen lapsu temporis & intervallis locorum, non desita quidem fuerat. sed identidem intermissa. At cum accitus deinde Lutetiam suisset hCalvinianae factionis proceribus, refloruit inter nos pristina illa ne sit- . tudo, usitatumque nobis olim. dum Amstelodami essemus, versuum ex . tempore pangendorum morem repetiimus. Memini equidem faceto quodam Epigrammate me aliquando provocatum ab eo, statim hoc ei reposuisse carmen, & per eundem servum misit e ryom priMem resides nostrosub pectore flamm, , ' Divima Phoebi munera; dcc. At speraveram equidem de nostra praeteriti temporis familiaritate, tam laetis susceptam inter nos auspiciis amicitiam, nulli diuturnitati temporia nullis fore casibus obnoxiam, candemque Lutetiae futuram vitae rationem de coniunctionem, quae fuerat Amsfelodanii. Verub mea me spes , multum sesellit: sive enim Parisinae urbis cultu & tumultu, sue muneris, quo tunc ille fungebatur,administratione iactatus & distractus, mihi tandem ponitus elapsus est ; adeo ut vel levissimis ac communibus vitae ei vialis officiis planodeesset, neque ullamhaberet omnino rationem querelarum, quas ii me veteris noθrae necessitudinis admissus ab eo contemtus

primebat.

Per illud tempus schedulam misit ad me dochartus, qua rogabat, si mihi e. et ad manum Anthologiae exemplar aliquod, in quo reperiretur carmen Pauli Silentiarii de Thermis Pythicis, id ad se mitterem ., deque illo carmine quid sentirem, ac praesertim quid est e putarem hanc Πεν- σοιαν πιlτακην. cuius illic fit mentio: se quidem pro πιτl- , quae vox 'ignorabilis esset, legendum censere οἴακῖηκε. Mihi certe visa est primo' conspectu maxima inesse carmini huic rerum omnium perturbatio ; neque ullum in la excipi posse sensum speravi. Nec aliter censuit Bochartus; cui tamen re attentius deinde explorata signifi- .cavi deprchendiise me , exceptos fuisse carminis hujus versculos ex

veteri codice , in quo propter brevitatem ita client descripti , ut in singulis pagellἰs. binas constituerent columnas; sed eo ordine, ' Diqili od by Corale

435쪽

. vi inter legendum primo prioris columnae versui primus alterius eolumnae vorsus esset subnectendus; secundo prioris secundus alterius; &' sc porro in consequentibus: at aliter factum ab incauto & imperito Librario, qui nulla habita sensuum ratione, totam priorem descripsit columnam, & totam deinde alteram , atque idem peecatum esse in sequentibus pagellis ; unde enata esset ista versuum & sensuum confusio, quae facile sanari posset, si restituto legitimo ordine suas sedes singulae repeterent: in vocabulo autem πιτνικη nihil mutandum; nomen quippe id esse regionis Psittacenes quae& Pittace, & Sittace, &Psittace di

cebatur.' Venit itidem ad me eodem tempore schedula altera Palmerio, qua sententiam meam rogabat super Leonidae Alexandrini Isopsephis, Lib. 6. c. Ia. quae commemorata exstant in Antholoeta. In quo miratus sum profecto, neque Palmerium hominem doctum & acutum, neque Iohannem B daeum, eruditissimum Anthologia Interpretem, ac ne ipsum quidem Henricum Stephanum, satis pervidisse quid essent ista Isopsepha : quae si non aliunde, at ex Artemidori certe Onisocraticis cognosci possent. Rescri- '' ς' ' -itaque ad Palmerium, Grammaticos Graecos nimium nugatores, in. minutis & ineptis observationibus valde inutilem operam posuisse, ac Lib, 3 s. c. propterea derisui misse sequenti aetati, ut intelligere licet ex Gellio. In his nugis ponitur Grammaticorum illonam disquisitio de Homeri Isopsephis, hoc est, versibus, qui collecto literarum singularum , quibus Constant, valore eundem numerum explent. In huiusmodi versibus confingendis laudem quaesivit Leonides ille. Scribebat epigrammata quatuor versuum , quorum priores duo versus literis constarent eius--m Valoris & numeri, ac duo sequentes. Relata ea sunt in Anthologiam; atque operosum hoc & fatuum artificium deprehendetis, cui tantum ab re sua erit otii, ut eos velit ad calculos revocare. In his tramen epigrammatis unum oecurrit, quod est duorum tantum versuum. & quod negotium prae reliquis omnibus facessebat Palmerio, cuius tamen liquidissimus hic est sensus, horum duorum versuum ἐσοψη- priorem sequenti opponendum, ut eorum cognoscatur znon ut in reliquis epigrammatis, quae quaternorum sunt versuum, Pri orcs duos sequentibus duobus; se quippe iam aversari prolixitatem hanc quatuor Versuum; & in duobus tantum, uno uni opposto, industriam suam velle se experiri. In huiusmodi ineptiis versetur ars recentium Iudaeorum, quam Gematriam appellant, quas videntur a GrT--lis es iunctus, ut RGqai atriae, hρο est, Geometriae, nomen accepisse.

436쪽

COMMENT. DE REBUS &e. L is. III.

6IEodem circiter tempore cum essem Lutetiae quasi ite compacto,aecessit ad me Emericus Bigotius rogatum sententiam meam super Oh-scuro quodam eiusdem Anthologia loco, inter ipsum & Graevium controverso. Intercedebat aut mihi vetus confitetudo cum Bigotio&con- guinitate propinquo & studiorum communione coniuncto. Adscendimus in Bibliothecam libri ipsius depromendi & consulendi gratia:

cumque plurimas notas animadvertisset adoram allitas, pro more, quem in libris lagendis tenere soleo. scripsit ad Gramium, qui tum novam Anthologiae editionem meditabatur, magnis locupletaram incrementis, ac praecipue luculenta N: versibus adstricta Grotii interpretatione, multa me ad eam adnotasse, unde melior fieri posset. Haec secum statim communicari voluit Graevius , & crebris literis ac vehementi obtestatione flagitavit a me eorum se ut sacer participem. Nec obnixus sum honestae amici viri petitioni, & ad limbum codicis mei adtextas observationes excerpsi, &ad eum misi. Cumque saevientibus per Europam bellis refrixissent Mercatorum de Librariorum negotia, totos decem annos iacuit in Graevii soralis libellus noster , quoad ipsi placuit subnectere ipsum Carminibus nostris, quae benevolo animo Vltraiectinis typis recudenda susceperat.

Haerebant interea ad littus Hollandisum , duobus jam prope abhine

annis, sarcinae meae, quas ex Suecia reportaveram, neque potueram efferre

per BeIgium. Cumque in intimis meis praecordiis infixa esset a primis vitae annis, arcana quidem at vehemens tamen Ecclesiasticae militiae capessendae cupido, ad idque non parum conducere videretur susceptum a me Ortia genu interpretandi & illustrandi consilium miro aestuabam desiderio reis cuperandae meae librariae supellectilis, quam ad Origenianum opus cominparaveram, & appellendi animi ad eas artes, quae virum sacris deditam decent. & in rerum divinarum tractatione stibigendi. At revocatis tandem ad pacis conditiones Anglis & Hollandis , apertoque mari, redierunt ad me tandem vasa mea & arculae. Iucunde sane degustavi per - otium collectos Iabore meo fructus, & in horrea mea recondidi. Hos inter praecipua mihi cuta fuit Commentarios Origenis a me descriptos retractare; ad eosque Latine reddendos & observationibus meis exεμ nandos , & reliquis hujus Auctoris, ejusdemque generis scriptionibus,

quascunque nancisci possem, a. iungendos sedulo me comparare. Tum quoque Venit ad me Bochartus , meamque Commentariorum Origenis descriptionem sibi exhiberi voluit, ut locum illum controvei sum de Eu

charitia, plurimori quo disputationibus vcxatum, attςnuus perleseret.

437쪽

Qui eum totam fere implent paginam, vernuli unius pendula visa est 3c

manea sententia, quasi ex eo excidissent pauca verba aliquot. Nec id. mihi satis certo constaba : quo ad ex antiquo Regiae Parisiensis Biblioth cae codice intellexi , nimia mea in scribendo properantia factum esse, ut paucula Flaedani praetermissa sunt in meo exemplari, qirae levis erant vel nullius pene momenti ; atque id contigisse ex versus ejusdem iteratione, uti saepe fieri experiuntur, qui libris deseribendis vacant, quem -- admodum & ipse agnovit Hieronymus. Λdhibito igitur regio codice statim resarsi integritatem huius loci, & omissa vocabula supplevi. At ἡ Bochartus insano partium suarum abreptus studio , priscaeque nostrae amicitiae , de mei candoris sibi jamdiu perlpecti parum memor, scriptis

ad gregales suos quaquaversus per Europam literis, Origenem non bona fide a me descriptum esse conquestus est. Qus eum ad me perlata essent. tuli scilicet aegerrime nominis mei decus ab homine amico per calumniam esse violatum. Qii am injuriam ego quidem expostulavi eum eo lenissimis verbis, at non aequis auribus accepta est haec conquestio. ino facto, iniquo certe & inhumano, diremta est, sed summo meo dolore, conli

ta inter nos t annorum usu, tot officiis amicitia. Ab hoc tempore ad Origenem curas meas omnes operamque contuli, dc si qua me aliorsum avertebat lucubratio, in eam excurrere, in uno p

ne videbar Origene habitare. At cum multa hine deinde mihi petenda essent labsidia, dc praecipue ex Bibliotheca Regia, in qua multa delitescere

Cognoveram monumenta Origenis, ac crebra ideireo illuc suscipienda iti- nera, res abiit in longitudinem, dc ultra decennium protracta est. Quae fuse a me exposita sunt in Proletomenis Commentariorum Origenis. Sed dc alter inde mihi succrevit labor, quem horum editioni praevertendum do xi. Cum enim in iis Latine reddendis strenue me exercerem, pressumque se- uerer 3c adstrictum interpretandi genus, nec ab eo Auctore fas esse putarem vel latum unguem di cedere. injectus animo meo est scrupulus, r cta- ne illa esset oc aequa interpretandi ratio, & an aetati huic placitura, quae vagis dc laciniosis videbatur interpretationibus delectari. Quam quoniam eontroversiam nondum dijudicatam, imo ne doctorum quidem homi in disceptationibus satis expensam esse sciebam, hoc argumentum mihi sumsi n. 166i. fingulari opere pertractandum, quo immoderatam Interpretum licentiam coercere conatus sum; eosque potissimum, qui in Libris sacris transferendis suam navant operam, inter certos ac legitimos fines continere. inibus si

stetissent sauctorum Cossicum contortores, qui in iis transferendis quidvis Disiligod b. le

438쪽

COMMENT. DE REBUS &c. Lia. III. i

sententiis integritas. Hoc primo studiorum meorum foetu doctorum hominum tentavi judicia, & popularis aurae feci periculum. Hunc grandi carmine dc splendidis laudum nostrarum praeconiis prolecutus est Antonius Hallaeus, Praeceptor quondam meus, quibus credidisses dona ipsum sua, debitamque sibi eam, quae in me erat, scribendi Latine facultatem celebras se. Qua optimi Magi mi amica tes iii eatione decoratum esse me, & tunc fuit mihi sane periucundum, δc nunc est etiam valde honorificum. At postquam vulgi judicio permi istis est liber ille De Interpretatisve , venit ad me Iohadines Baptista Cotelerius, homo pereruditus, i inpense deditus Graecis literi adc Latinis , priscorumque Ecclesiae Patrum detergendis libris dc purgandis ; meque amice commonefecit, peccasse me nonnihil alicubi, quod emendari posset in exemplaribus nondum distractis. Ego vero agnovi humanitatem viri, meumque error*m ; quem tamen mihi iam deprehensum & emendatum ostendi ei in meo codice. Faciles interim versus & levia carmina spargebam in vulgus, Academicorum sodalium invitatus exemplo: nonnunquam&lacessitus, quorum in pangendis praecipue carminibus enitebat industria. Atque ita etiam obsequi videbar moribus patriis, dc priscam Cadomi pro mea parte laudem tueri. Iamdiu enim est, cum reliquis Galbae urbibus palmam musicam Caψomum prae- .ripuit ' ut non illepide dici vulgo soleat, alias urbes carmina contexere in conclavibus, Cadomum palam in apertis ossicinis. Quae satis eo declaravimus libro, quem de Originibus Odomensibita conscripsimus.

Quo tempore inter bonarum literarum cultores aliquo numero . haberi coeptus sum, vigebat tum maxime Critice ars in carnque tam alacri, serebantur animo , quicunque eruditionis assectabant laudem, ut in una veterum Auctorum Emendatione, in retrahendis fugientibus

literulis , in hiulcis locis supplenuis , in sanandis aegris & luxatis sententiis, in discernendis spuriis ot extrinsecus assutis segminibus, ortinis studiorum vorsaretur industria. Acutae ad id adhibebantur

coniecturae, specie quidem veritatis commoventes animum , sibique fidem facientes, at fallaces tamen saepenumero atque salis. Imprimis vero quaerebantur magnis impensis, longeque petebantur prisca exem-- Plaria, E quorum collatione recentiorum labes tollerentur, vel insciatia Librarioru in aut supinitate , vel lapsu temporum . vel attritu de laceratione codicum inductae. His certe malis quaerendum remedium

fuit, quod unicum in Cruices subsidio positum fuit, cuids inventae laus

439쪽

PETRI DAN. Hu ET II

Λristoteli tributa est. Multi deinde in eo genere elaborarunt apud Greiscos, & apud Romanos ; neque eorum nomina interire passa est grata doctorum hominum memoria. Nec Ebraeis sua defuit Critice, quam exercebant ii qui Masorethae appellabantur. Senserunt namque dc haec incommoda volumina sacra, variantesque eorum lectiones collectae sunt & ed tae. Et sane post horrendam illam caliginem, quae tot annos in rem Christianam & literariam incubuit, renascentibus literia feliciter ob stetricata est Critice , perquam pristini aevi vibices fere sunt obliteratae. Nunc autem in hac luce literarum, post navatam tam diuturnam tam que assiduam in emendandis veteribus libris operam , suoque jam splendori restitutis , totum vitae tempus in eadem palaestra conterere, uti tactum videbam h Grutero, Fabro , aliisque compluribus; nec ali- ud laborum suorum aucupari piaemium : haec vero ignobilis mihi visa est,& pusillo animo digna exercitatio; neeessaria certe, at humilis tamen, qualis illa sarritorum est. quibus hortuli mei noxias hestas legendas mando, ego fructus comedo, & recondo. Nec multo maiore laude digna visa est Linguarum peritia, cuius i gens eramns quoque inter Eruditos commendatio, flagrabatque earum studium prope ad insaniam. Seio equidem suam inesse inflis utilitatem, atque etiam necessitatem; neocertam eolligi posse vetustatis notitiam, qua continetur optima paritiumaniorum literarum, sine illarum Linguarum subsidio, quibus usae sunt eae gentes, quae inventas a sedc excultas discruplinas ad nos transmiserunt: anelliarum modo habeantur luco, quae cultu captandae primum sunt ab iis, qui ad dominas, nobiliores scilicet diasciplinas, affectant viam. Linguis sic tanquam clavibus reserantur fores . doctrinae. umeunque Linguarum notitia contenti, consistunt in limine, de abstinent penetralibus disciplinarum, similes eos dico ianitorum illo- rum , qui gestantra in sinu claves multarum januarum , . foris ipsi cu- bant sub dio. Dum certam comparare mihi studerem antiquitatis notitiam, & ad ipsos eruditionis fontes pervenire, sive sacros Scriptores adhiberem in. consilium, sive exoticos, nulla mihi gens ad doctrinarum propagationem plus contulisse visa est quam aegyptia; neque satis tamen pro dignitate aemerito cognita di doctorum hominum studiis illustrata; nam & summae sapientiae testimonium huic perhibent facti Codices; &magistros suos .Emptios agnoscitae praedicat vetustior& doctior Graecia. Et tamen levi-tςr delibatam dc iste neglictam cernebam hane partem literarum. NO dum Dissiligod by Corale

440쪽

COMMENT. DE RE A Us &e. Lis. III.

dum perscrutari eam at explanare ingentibus voluminibus amessus fuerat Athanasius Kircherus , uti deinde factum ab eo est; vel certe nondum ea ad nos pervenerant. Neque prosecto postquam facti sumus eorum compotes, tantum reperimus contulisse eum doctrinae atque

salis, ad id explicandum atque exhauriendum orgumentum, quantum pompae & iacta litiae. Longe majus doctrinae insti umentum collegit ad hane disquisitionem Iohannes Marshamus, paresque p pemodum oneri vires exercuit. Sed haec postea fuere, neque tamen desideriis nostris satisfactum est. Nos quoque iamdiu volvebamus hoc saxum,

grandemque observationum & commentationum AEgyptiacarum suo pellectilem congesseramus publicis usibus nec indignam nec inutilem, cum repentino aedium nostrarum Parisinarum casu literariae meae opes Conturbatae & attritae ira eoneiderunt, ut vix paupertinae aliqua: & lacerae ex hoc naufragio tabulae servatae sint: nunc sequamur seriem rerum de te inum.

Per illos dies an Cadomensi rustieabamur agro, ego, & Sa varius, . supra a me commemoratus. Mihi ille saepe in umbraculis arborum praelegebat carmina sua , quibus onustus & suffarcinatus solebat incedere. Iis autem non venandi solum suse deser pserat leges, sed in omnis quoque generis argumentis, & in moribus praecipue municipum nostrati- um carpendis fuerat versatus, tam larga di a Ruente ubertate, ut s m nus amoenitate & elegantia, at copia uerte Poetas omnes, quos unquam

vel de fama noverim , visus si superasse. At nullum tamen ad hane diem versculum emiserat in lucem. Quod ut faceret, nec publico tantas opes invideret diutius, neque sua se ipse fraudaret laude, placide hortabar: nec seustra ; grato enim animo accepisse visus est orationem hane, perfractisque post paucos dies carceribus, tanta vis camminum erupit in vulgus, ut impleverit tabernas Librariorum; opis,cesque laborando, nos legendo valuerit delassare. Ut autem vernae tempestatis deliciis ac rustieationibus valde d lectatus sum ab ineunte aetate; neque mihi ullum tum erat rus quo secederem, invisabant me comiter ad se amici quidam mei, quorum amoe nae erant villae in vicinia. Arridebat mihi prae caeteris quaedam ex illis posita ad Meridiem, assitis circum &inversum longis virentium quercuum ordinibus eleganter exornata; sed multo magis ipso predii domino Fra, eisco Petito Uaeonio , florentis ingenii viro, & literis apprime dedito. Hanc etiam amoenitate superabat alia sita ad mare obsepta rupibus, quae

SEARCH

MENU NAVIGATION