장음표시 사용
11쪽
populum ex ex Io eduxisse V, 114. 210-223); Chrissi gram priora
II, 16 ea uocantur, quae in uetere testamento memorantur. Scilicet Christus ubique in uetere testamento apparuisse et operatus esse dicitur,
ubi facta diuina eum uisibilem postulanti filius ergo est uisibilis III, 229. 33 sq. V, 111), pater inuisibilis aspectu non cognitas ulli I, 135). miror quo theologi non pridem uersum V, 111 sic emendarunt:
tiistis ab inuiso missus pauendo peregis. sic sensus optimus efficitur neque ab hoc auctore alienus: I, 181.10 I. a patre deo uero missus. II, 5. atque a deo non uerba libri, sed mis stis in orbe si ipse Christas euangelium SI, si cernere uultas, a patre qui uenis solus bona nunIta porians. Christum etiam in prophetis semper auditum esse, ut ait Tertullianus in regula fidei quam e praescr. haeret Cap. 13 Proponit, hiCauCtor credidit. V, 222. ipse propheIarum uerbum paret ore locutus. IV, 30. per uatum uoces hunc unum clami a esse. hinc igitur menda uersum III, 131: psalmographus David, magnu rex atque prophcia, passurum ortuus cuius se uoce canebaLhinc etiam uersus III, 59-65 explicandi et emendandi sunt: 59. Tune Christus populo manifeste uua locratus. 65. omnia de Christo, per Christum tinc a loquuntur.
Procul ubi poeta in sua regula fidei iam legit, quae exhibet
I, 99 patim suspendi Iur e sepelitur. et V, 135 passumque sepultam surrexisse. Denique symbolum Nicaenum eum nouisse iam Huc chstaecllius contendit uide supra pag. 6 adn. 1. Quominus autem o carmen Statim post primam quamuis diligentem lectionCm prorsus intellegas et rationem qua auctor aduersarios resollere tu tot perspicias, non paruo impedimento si ipsius de salute
inciso ed. r. - similiter Tertullianus adu Prax cap. 4 et 5 cum uisum' et ' inuisum discernit. adeo ed. r. vide Pag. 15. orbem d. r. - orbe est conieci uide pag. 15 adn. 5. passurum Ariarum d pr. - temere amelius et Oeliter hunc uersum temptarunt 'passurum Christum submissa uoce canebat.' Cum Christi ed. pr. et posteriores ipsum Christum uetus mandatum id est Moysis hominibus dedisse poeta IV, 1i docet qui uetus atque nouum mandatum pertuli ipse et V, 17 a deo mandatum Iezis Mosique locutus.
12쪽
Christo hominibus allata superstitio nempe in paradiso ab angi lo
tiuo nuntio otii II, 77 Eua uirgo II, 142. 152. V 230. sponsa II, 178 et alibi), a uirgine clam uir perducuntur, ut lighi ructum
comedant quo acto homines uident se nudos esse haec est hominis ruina I, 87 181 205. II, 134. V, 230) se eadem ratione salus quoque hominibus parata est iam uide quaeso, quantopere omnia acta auctor in hanc sententiam etorserit angelus et II, 150. 277 V, 233)Christum natum hominibus adnuntiat, uirgo Christum parit, Christus ubi uir est actus II, 155 lignum i e crucem patitur quo facto illo homines sua luco uos tity habes igitur hoc parallelon schoma cons.
His significationibus diaboli praeterea utitur refuga saepius), draco, Serpens, malus, inimicus, hostis, praedo, latro, perfidus, iniquus, maledictus uide infra Commodiani affinitatem. VII, 131 Adam i castum sic quaerit Christus ubique
ipse iam gradiens, qua mors serata ruinam est. II, 176 causa haec mortis erat, eadem uia facta salutis. V, 230 Adam, irro draco lignum, quae causa ruinae
et ii qua nos mori temeraria uicerat omnes.
hac eadem eradiens pastor recudemque requirens angio vimine, carne sua, ignique medela, ex quo ictus homo uictu seriturus obibat etc. Duas res nota I. propterea quod omnium aetatum homines i. e. et minores et maiores natu peccatores sunt et saluto indigent, Christus quoque omnes humanas aetates inde a paruolo usque ad senem percucurrit. hoc recte intellexit Hii esks taedi ius optime conserens Iren ΙΙ. 22 4 5, et V 23, 1. 2 nimius igitur est A. Harnach in optimo libro 'mehrbuch de Dogmen schichte I. . reibg. 1886 p. 4i; adnotans: Dies aussassun is dem Irenaeus igentumlic gewefenun in de FoIgeget aus guto Grunde nichi lederhoit orde s. II. 22. III. 17, 4. En hic poeta idem dogmati indulget Attamen ueckstae et ius uersum II, 154:
paruolus immanis, senior puer, e iuuenis uir
peruerse transtulit p. 23 'Einmel als Rind, in Mann ais Knabe, in Ising- lingist Mann. respicit procul dubio poeta Iesum puerum XI annorum in templo intc seniores Luc. ΙΙ, 9 sq. uersantem iam doctum et docentem, uelut si ipse Senex fuerit reuera igitur Christum senem non affirmat, quandoquidem ut uir mortem fugare debuit nam Adam quoque uri r non senex ruinam passus est id quod II, 15:5 159 docet:
tost tibi iasta uiri completa est roboris aetas, satiuatim insolitus sociam deserdere uitam in foedas etiam rugas et inertia membra mutari speciem uacuatis sanguine uenis, constitit, hau dra ab iuum s a suis ueterascere caris a.
13쪽
uincitur a morte . iam homines nudi
uincit mortem). et mortales. iam homines luce uestitiet immortales. Simillimis igitur rebus gestis vetus et novom testamentum inchoari auctor finxit addon tantummodo tempor haec ramata cliversa SSQ.
nam ut II, 146 ruinam et salutem ex eadem massa i. o. ligno prodiisse, ita coclem te locoque factas esse contendere non dubitat: II, 161 qua die quoue loco cecidi carissimus Adam, hac eadem redeunis die uoluentibus annis in stadio ligni fortis congressus athleta sc Christus . ibid. 200. hic sc Golgathae hominem primum suscepimus esse septiuum, hic patim Chrisius pio sanguine erra madescis. quae Cum ita sint, iam pridem editores uersum IV, 50 corrigero debuerant: II. Quoniam saepissime auctor carminis ad illam superstitionem nudatoriim' et 'vestitoruin hominum alludit, non ab re esse iudicaui, quae huc spectent uocabula adnotare nudare . . II 88. - idi s Ι. b. II. I. 145. cs. 2373. - spoliare proprio sensu ἐκουus Ι 88 II. 118 V. 49. 237). - spolium II 167. - exuere ΙΙ. 126 166. V. 46). - exuuiae ΙΙ. 166ὶ - uestire I. 10 23T. II. 123 cons. 237. V 229ὶ - re vestire V. 129. - tegere uestire II 89. 126. V. 129. - tegmen tegimen I. S. 124. 43. retegere II. 17 V, 243 ed. r. retraxit, ege retexid. - obteger II. 131. - contegere IV. 114. II. 259 - I Cor. 15, 33. - superinduere II. 258 - Cor. 15ὶ - circumdare II. 261. - coperire sici II. 1.- atque huc omnes spectant oci, quibus Christus agnus uel ouis uocatur, qui pelle Π 89. 131 IV. 114. 162 uel lanitie II. 123 sua hominos induit. Non ipse igitur poeta tales interpretationes sacrae scripturae excogitauit, sed ab aliis suscepit et doctus est sed qui sunt illi quibus in ecclesiis talia tradebantur p
empore diuisa e spauo e ratione ligam. praue cum Fabrici Oeliter post spatio interpungit, cice priorem 'et' particulam et sic lege: tempore diuisa, pauo e rasione ligata.
14쪽
Sed a interpretandi et argumentandi rationes, quas ipse auctor
uocat, non ei suffecerunt, nouit aliam quoque haud ita diuersam artem Sacrae Scripturae explanandae, Cui tam saepe indulget, ut nauseam nobis moueat non iam omnia facta ueteris testamenti per se intellegenda
docet, se esse ea exempla 'i, imaginos' umbras' typos 'ε, species' rerum a Christo gestarum, quas tamquam e speculo II, 85. III, 43. IV, 65 homines ueteres inspicere potuerint'. tales typicas interpretationes modo conceptis uerbis profert, modo uno uocabulo quasi digito monstrat, modo nulla uoce indicat, quoniam tunc hominibus christianis Sensum per se apparere sciebat sic adhuc theologos sugit allo-gorica sabbatorum uis, e qua I, 204-2i agit sic demum intollogi PoteS SonSus conexusque uersuum 1 et 2l4 hae in eun Ie die sancto speransibus in se facturus plene pro paclo posse doceba . uerisimilo fit his duobus uersibus, qui nulla ad lita explanatione Superioribus adnectuntur, Barnabae pistulam tam notam suisse et auctori et hominibus, quibus Carynen panxit, ut omnis figurae interpretatio superuacanea uisa sit' id sano his uersibus euincitur auctorem item chilias mi asseclam fuisse atque Barnabae epistulae auctorem et Commo-clianum episcopum, qui ex milibus annorum mundum Consummari crediderunt'. II, 136 180. 186. UI, 62 75 109. IV, 72 160. VII, 68. 4. 105. II, 41 75. 96. 99. IV, 4. . iambra uide p. ad Ebr. VIII b. X, 1. Coloss. II, 63 II, 51. IV, 65.158 V, 215.
IV, 132. 166. V, 14 quartus - se liber et ipse refert obscura stacula exis esse Num ueteris).
II, 21. III, 258. IV, 71 100 177 et IV, 137 specialiter desienare).
Fortasse illi termini technici ut patriam auctoris indagemus, permittunt. Semel pura II, 102 g. domini, ouis pecus p adhibuisse uidetur, quam uocem apud Tortullianum usitatissimam esse repperi. Vide Barnab. p. totum caput XV grauissima hic asserre libet ' Ps. 90 4 Ecce hodiornus dies erit tamquam mille anni. unde scire debetis quia in sex milia annorum consummabuntur omnia. . et quod dicit 'requicuit deus die septima' hoc est cum uenerit filius illius et amputabit tempus iniquitatis et iudicabit impios et mutabit solem et unam et stellas, tunc bene requiescet in die septima.
Multa in hoc carmine leguntur, quae Barnabae epistulam in memoriam nobis
15쪽
Haec de fide auctoris monuisse satis habeo uideant theologi. Quod si quis exspectandum milii suisse censci, donec codex repereuocant primum praeter tuum sabbati supra memoratum hoc genus alia inueniuntur: IX Abrahae Ivbpεc in quo in numeros Taupov significat; u. carm. III, 92-9ν Gideonis trecenti equites, numerus a littera graeca). - Π, 3. Moses extendit manus in signum crucis' u ea . III, 64. - XII, 5. . Osessaei serpentem aeneum, ut figuram Iesu ostendat; u. carm. II, 16 171. - ΙΙ, 8 9. Iesus Naue filius typus Christi, III, 7 68. 75. - Attamen longe alia ratione hircorum duorum' et 'uaccae typum explicat Barn. p. VII, 6. VIII, 1 et arm IV, 3-108. tenendumque est Barnabam templum Iudaeorum nondum typice interpretatum esse uide cap. XII), qua in re noster multus est IV, 109-200). Maximam similitudinem exhibent Barn. p. capita . VI. V 8 ad summam docens populum Iudaeorum et magna signa et monstra lactens non crediderunt nec dilexerunt illum' interpr. et textus graecus dubius): s. carm. , 13 sq. ubi 'audaeorum' significatio, quod iam Hueckstaeduus miratus est p. 32 adn. 33, quasi per se nota omittitur paullo post V, 9ὶ Barnabas haec uerba facit 'tunc ostendit se esse Di Dii, dis i. si enim non uenisset in quomodo possent No mines sanari. λ' hinc et explanatio et emendatio uersibus V, 163-165 paratur: namque hominem pariterque deum tune facta Hob ab anu
commixtum nec rauca ab auo imma cruci a m iam diu,
filius ipse dei dum carnis membra requirit. irobabunt ed. r. probabant ego. - dabit d. pr. dabat ego uersum 165 omnes edd. salso a prioribus seiunxerunt sententiarum conexum prorsus ignorantes. Sed quaenam sunt illa signacula, quibus Christum filium esse dei ostentum est inspice sis Barn epistulam ibi plurimi loci ex uet test coaceruantur, qui passionem Christi spectant iam luce clarius efficitur etiam poetae uersus G usque ad iis, quibus passio Christi describitur, non ex euangeliis, sed ea et testamento petitos esse:
167 Barnab. VII, in locum igitur adhuc nobis nimis
languidum insubidumque uisum grauissimae argumentationis uim in se erre uidemus. - non tanti aestumo, quod uterque de Iudaeorum sacrificiis idem iudicium lacit; cs Barn. p. I, 4- cum carm. II, 9 sq. imprimis B. II 6 τα0τα sc. uoλοκαυτῶματο οὐ κατηpmcεv xpic rod et arm II, 103 sed spes et promissasdes mortalibus olim in Christus haec parata tulit - κατηpτησεέ. - maioris momenti duco consensum phraseon B. Ι 8 triti b ou dic ibliocaλoc, dia uic Ic cera avivis robεssui λ α ego autem non tamquam doctor, sed unus ex uobis demonstrabo pauca interpr. vet. et arm IV, 1-4 Haec populo iuueni, qui sues liber et heres ossidet aeternam rem, audis iure dicamus ,
16쪽
riatur, duas res secum opulato primum non iam uerisimile esse co-clicem seu Fabricii seu alium inuentum iri, einde certiore quam antea adhibita ratione non pauca erui et extricari posse. Certe Fabricium integrum textum codicis nobis non praebuisse ualde dolendum est: en uerba eius, quibus se emcndasso confitetur comment. p. 33ὶ 'cle quibus similiter icere possumus quot paene orba, tot suisse menda quotuerSus, tot maculas quamuis autem plurimos errores sustulimus e uestigiis antiqua scriptionis tamen lector in reliquiis uidebit, quantum adhuc supersit, quo emendatione egeat . . . multa Contra PraeCepta fecit . . . qualia sunt quo caesuram licenter tacit communem, item quod ablativum primae declinationis corripit, item quod collisionibus non usitatis indulget quae quidem exagitanda non sunt, se excusanda'. haec sane consessio uiri docti animum nostrum infringeret, nisi addidisset non omnes errores, quos ille putauit sese euellisse, in uersibus emendandis codicis uestigia se secutum esse atque in textu mutando Fabricium profecto leniter, ne dicam segniter egisse comprobatur ut uersibus illis XIX a Victorino' quodam repetitis qui minima iscrimina exhibent, ita lacillimis coniecturis quibus rectam lectionem carminis restituere possumus qui quod ne aperta quidem typotheta menda Fabricius delenda
curauit legitur apud eum III, 71 suamis pro Druid, II, 33 suppremum supremum), II, 2 commisere commiuere , II, 61 Mathaeus Mauhaeus), nunc eclesia II, 194 nunc ecclesia II, 190ὶ alias Ioannes II, 1 alias Iohannes II, 1083, modo causa I, 219 modo caussa uel caupa 233. 2343. scribitur pascha et Ruscha II 68 64), posuisti et posuisti III, 228 280), giganus et Giganus III, 19. 72), ecclesia et Aclesia II, 190. Is4ὶ denique II, 251 ponere pro oportere et I 141 cerdone pro Cerdone.
saepe singula uocabula Perperam coniunxit codicem, ut uidetur, secutus:
non ut doctores solus docet omnia Christus. sed famulos Christi iubet inuiolata potestas etc.
Has omnes similitudines si reputamus, aegre negare possumus auctorem Barnabae epistulam nouisse qua de necessitate nouissimis editoribus o de Gebhard et Ad. Harnach p. LIV certa sententia nondum constitit: 'denique prorsus non confidenter sumendum auctorem carminum adu. Marcionem epistolam nostram legisse Vide supra pag. 6 adn. .
17쪽
uitia una uel uabus litteris mutatis tolli possint, ambigi potest, utrum typothetae an codicis cleperditi scriba uinclicanda sint simul uero comparet quanta socordia Fabricius ditionem pararit, quanta neglegentia codicem legerit, enique quantulam curam in textu emendando Consumpserit exempli Causa nonnullas emendationes afferam eis quas ipse
uiem sustu) uirgulam quae m uel n litteram incliCat, nonnumquam
neglexit et omisit I, 44 miscenmes misce ur). I, 28 reprobant reprobati. II, 240 neganIur negarur). II, 156 sociam uisam socia uisa in II, 158 speciem' specie).
Quamquam hic mendorum laterculus incuriam editoris sat clare Proclit, tamen uestigia textus consulto immutati non desunt Corrector quidam hau scio an non Fabricius fuerit - uplicibus Consonan-
iuuene evang. II, 761. illis clauduntur Iumina mentis a Bue che erus coniecit. Bueehelerus sic uersum legit sub terra tamen haec ara uocitatur
Lego quamquam praecipites dicatis Iura tacendum sc mihi est).
18쪽
16tibus si uocabula inchoantur, positionis uim inesse ignorans hic illic textui manum intulit: I, 38 cer a spes cierem spes). III, Mesare si eritas laesare o furitas i. IV, 122 araci Iaba aeris stabad. IV, 15 diuisa, spatio Auisa e spatio . I, 10 uacua Christi uacua e oris i).M. 142 refuga Iribuit' refuga auribuu). item languet et uocula I, 149. III, 6: a V, 125; ne I, 125.
Conser latinas interpretationes p. ad Gal. IV, 27 et Ies proph. IV, 1.
19쪽
Incertum carminis auctorem ferreae latinitatis scriptorem uiri octi nuncupare solenti sed plus affirmare licet: eterrimam uolgaritatem aetatis erreae huic homini adiudicare non dubitamus. Homines uolgares inuit Minerua litteras exercere ratio orthographica est testis Certissima. en hic auctor, qui ne elementa quidem
recte scribendi dissicit: dperire m cooperire I, 136. II, 11. I. III, 116. IV, 13. V, 174. 213. - ΟΛgrere cohaerere IV, 201. - celum in caelum IV, 154 η - esse m ecclesia II, 42 190. 194. III, 236 R. - Mnes an Ioannes Θ)3 II, 108. IV, 139. - sabaiari sabbata II,
207 h. - haec exempla ex praesenti Carminis statu, quamquam nonnullis locis immutati adiuuante plerumque re metrica pro certo assirmare et proponere possumus quanto maior eorum numerus esset, si genuinum et integrum opus seruatum esset λlam pronuntiationem illegem planeque uolgarem animaduerte. Plauti Terentique sabulae nos edocent uolgo uoces 'deus' 'duo' suus' dies similes monosyllabas sonuisse cum uero hi uetustioresque poetae id genus synizeseos sine ullo scrupulo adhibuissent, urbani poetae hos sonos quasi uitiosos abominati tantum graecanico ut ita dicam genere et raro et in certis uersuum pedibus utebantur: talia sunt Thesei' Orphei' aureo' alveo' Enipeo alia se de illo prisco et uolgari ynigeseos genere recte iam Lorey, qui hanc rem diligenter tractauit, iudi-
Latinitatem scriptoris dignam esse, in quam diligentius inquiratur, nemo adhuc censuit omnes qui de camine scripserunt, paucis agisque uerbis rem absoluont. quam breue et pressum Huec taedii de stilo iudicium est l. c. pag. 13. Ex adnominatione probatur: eZestes patuere rMyae celataque sancia. uituperant hanc etymologiam Beda et Albinus GLK. VII, 268 et 299ὶ 'melius intellegitur caedi m a pictura siderum quam a celando mortalibus arcana
Semel ΙΙΙ, 291 cIesia uel ecclesia. Alia pronuntiatio II 6 et m 219. IU, M. Bis stibata uel sabbata II, 204 209.
20쪽
cium fecit ueri simile uix esse eam loquendi rationem quae tam a te tamque firme omnibus temporibus cui indole huius ipsius sermonis coniuncta esset, ut in comicorum uersibus tam certum locum obtineret, cum Latini Graecorum metra imitari incepissent, subito sun litusque esse expulsam' i cum aliis causis uelut linguis Romanensibus - ium nostro carmine Comprobatum videmus praetor usitatum o legitimum
synizeseos genus deest I 232ὶ Ginde III, 294). Gy III, 333, cuius II, 58 haec adhibet uetera et popularia exempla: GPI, 40. 220. 235. II, 3' 240. 26 l. III, 32. IV, 1. - oI, 101. 210. 229. II, 55 72. III, 17. 112. IV, 153 V. 207. Atim V, 27ῖ Aes4, 16 Ae II, 160. , 50ὸ duos I, 73 153. duobus IV, 101. - - eadem senilem J II, 46 162. V, 232. s. e III, 35. 250. - sui II, 246. IV, 75. 79. - sti II, 1. 237. 250. III, 135. 298. IV, 3. V, 1i9. 238. - sua sna abl. I, 192. 230. II, 126. III, 10 l. 125. IV, 9. 108. - unius II, 4ly. 10l his addo noua exempla et inaudita: L II, 20 l. - φῶ ma abi. V, 127. ui suu abl. III, 165 iam UI34'Θ nouo IV, 219. noua snsiua abl. II, 50. - fortasse Ioannes uide supra pag. 17 prolocutus est.
Neque 'i' et, uocalium pinguis sonus in hisce uocabulis hominem urbanum decebat Marcson I, 41. 44. III, 297 resurrecIDI, 108. hos sae III, 156. - operuis III, 116 174. aperuis V, 108.
Fer d. orey, disseri Gotting. anni 1864 'de uocalibus irrationalibus enunciandis apud poetas dactylicos latinorum. p. 4 usque ad 68 Catulli, Vergili, Horati, Tibulli, Properti, uidi usum illustrauit. l. c. p. 9.
e ue en legi potest Ι 87. 78. 201. II, 70 228. ΠΙ 107. 126 173 190. 294. V. 11. illi pronuntiationi lauet uersus supra memoratus, huic uersus I, 90 Aui hisyllabum . Nolo ilivs metiri, quoniam ab hoc poeta prima syllaba semper producitur: I, 43 122 125. II, 60 75. 169. 248. III, 13. 29. 45. 0. 131. 170. 220. 292. IV. 19. N. 85 88 128 V, 143. item huius II, 191. 249. III, 14 16 161 208 279. et eius m 245.
spiritu saneta dei ed. pr. emendandus est uersus secundum II p. Petri I, 21 hune in modum spiritu sanes dei uel potius spiria dei sancto. Lego complexu uario notum deum laude sequentes editio princepq habet: dum et sequentem sequentes iam amelius emendarat. unus ecl. r. - unius ego. unus ed. pr. - unius M. Iunius.' ipse iam d. pr. - ipsam uiam conieci.