장음표시 사용
31쪽
bros. depitas uamus codex Wirceb. qui in eo uersu, quem noster mutuatur, gluttiendr uerbum legerit, neque Sabaterio neque mihi adhuc
innotuit attamen his duabus uocibus uicuri et gluuis satis certo euincitur talem bibliorum uersionem, qualis Tertulliani atque Cypriani temporibus in Africa in usu erat, ab auctore incerto non osse adhibitam. Idem ex his uersibus efficitur: II, 258. denique dixi oportere superindui es em hunc habitum fragilem, morialem con egi formam.
incorruptelam et mortale hoc induere immortalitatem.' et sic sere Cyprianus et Hilarius etiam Irenaei ueterem interpretem, Ambrosium, Augustinum, Hieronymum infinitivom aci induere legisse Sabaterius nos certiores facit attamen Semel et Hieronymus in Ezech. 44
col. 1030 et Augustinus ep. 6 col. 136 f. hanc uersionem exhibent:
oportet enim corruptibile hoc inclut incorruptionem et mortale hoc inclut immortalitatem hi igitur uiri interpretationem, quae graeCam Constructionem exprimebat, nouerunt Semelque asserunt, cum Hieronymuster, Augustinus septies altera lectione 'induere' utantur sed etiamsi talis uersionis nulla haberemus inclicia, tamen huius auctoris exemplar infinitivom indui uel superindui cum duplici a C. iunctum obtinuisse pro certo affirmare non dubitaremus primum enim iam Oonschius in libro clarissimo de Itala et Volgata hunc graecismum passim in codicibus occurrere notauit p. 43τη), tum uero in antiquissima quaque uersione eiusmodi constructiones non semel aut iterum, sed constanter semperque ad uerbum exprimuntur idem graecismus bis praeterea in hoc poemate legitur:
Ι, 237. uesistus tamen. V, 46. exutus carnem.
itaque hunc quoque locum a textu Tertulliani, Cypriani, Hilari differre quis non perspicit λ
Par palimpsestorum irceburgensium Antiquis simae ueteris testamenti uersionis latinae fragmenta e codd. rescriptis eruit . m. R a m e Vindob. 18T1. 4'. Falso ed. pr. et omnes edd. post uestem interpunxerunt ut in genuino sacrae ser loco, ita in poemate sententiam bipertitam, non tripertitam statuere
Etsi incorruptelam sexiens, incorruptionem semei legimus in Tertulliani codicibus, haud scio an ' incorruptionem recte se habeat, quod etiam Cypr. test. III, 58 ed. Hart. p. 159 et Hilar suid Sabat. usurpant ' incorruptela ' autem ex Volgata inlatum uidetur, id quod saepe textu patrum ecclesiasticorum accidit.
32쪽
Adeamus tertium locum: II 6 inque bonum semen Iolium miserabile sevis sc diabolus seu inimicus3. - alluditur ad parabolam notissimam evang.
κτλ. Tertullianus uide oenscii l. C., Tirtivi sempor auenae notiones latine reddidit quid Cyprianus et Hilarius legerint, noscimus algania praebent plerique scriptores et codices: Ambrosius, Augustinus Zeno Voronensis, Nicetius codd. Cant Verc. Veron. Cam Brix Rehil. m. Fuid Volg. Prudentius poeta in praes apoth. u. 43-56 hanc para-
bolam accuratius enarrans et uenas et zizania dicit: u. 45. qui laeta Chrissi uua fur inurpola addens uenas aemulas. u. 5. refer sed ipsa nosse quae messem necant, si saniorum semina.
semel autem liberrime et obiter ad hanc parabolam adludens praeter auenas etiam lolium ei lanas ponit: hamari. 216. Iunc olium appasque leues per dunera uua ferre malignus ager glaebis male pinguibus ausus Iri Deam aeuis segetim uiolauis uenis. ubi exstat olium' in solo cossice Sangallensi β, qui modo otium' modo 'gietam Pelegit uide Roensch I. u. V.), et apud Commodianum et Iuvencum poetas. Commodiani carmen instr. II 14 inscriptionem et parastichillem de lolii semine prae se seri neque aliud herbae sterilis nomen in ipsis uersibus exhibet cf. u. 1. 3. 4. 7.): uu Cus, quem euangeli hexametris uersibus paene a uerbum transtulisse Hieronymus tradidit de uir il l. 4), hanc parabolam libr. II, 759-8l et III, 1-16 enarrans sola lolii significatione utitur II, 799 800 803. 808 809. III, 1. . . neuter poeta uariandi gratia alia uocabula pro 'tolio sibi e misit quid hinc colligimus primum, ni salior, codices quosdam exstitisse, qui lolium translationem praeberent tum poetam aut horum s iis in e mcodicem aut illos poetas secutum esse aut, quo est mihi maxime probabile, utrosque simul codicem ilico et poetas.
Roenschius tres affert locos quarium addere poterat ex Oehleri indice, haer. cap. 31 ' Parabola ..., quae bonum Remen frumenti a domino seminatum in primore constituit a uenarum autem sterilis aeni adulterium ab inimico diabolo postea superducit.' 'oensch, I. u. V. p. 247. M. Rettig Turic. 1836.
33쪽
Quartum et quintum adiungimus locum, qui huius auctoris textum propius a Commodiani quam Iuvenci exemplar accessisse doceant: I, 15 qui caeco duce praecipius in fossa uisus.
foueam praebent solum Commollianum cum nostro congruero inueni: Instr. 37, 4 et 14: idcirco caecus caecum in fossa reduci et tune tamen in fossa m secum uos caeci deducunI. uterque igitur poeta eandem et uocem et uolgarem rectionem praepositionis adhibet. - Denique a uersum sacrae Scripturae iam supra allatum redimus
Cor. XV, 3: ε το τ φθαpro Tosro Fub acθα οφθαpctav. num casu actum esse putabimus, ut et Commodianus et hic poeta φθαρτ6v adiectivom reddant fragilis Commodianus in cam apolog. 788: qui sim audiui fragilis in pristina carne
cum sis incorruptur, recognosci anu promissa qui igitur uerisimilius est quam hunc poetam et Commodianum eodem aut persimili bibliorum sacrorum textu usos esse hoc si recto disputauimus, sacere non possumus, quin utrumque eiusdem ecclesiae i. e. eius clem patriae suis se statuamus; nam in certis regionibus etiam certa uersionum exemplaria viguisse et comprobata esse cum per se probabile os tum a uiris . demonstratum.
Lectori in hibliorum interpretionibus uetustis uersato non ingratum ore spero, si pluribus exemplis demonstrabo et Volgatam et Tertulliani interpretationem a poeta alienas esse et quae uersiones praeter Commodiani uersionem proxime ab illo absint. Volgatam non adhibitam esse VIII aliis locis comprobari licet. I Num XIII, 17. Vole uocauitque Moses Osee, reum Nun Iosue poeta III, 67 Iesus Naue scius, Auses ante uocatus his graecis nominum sorinis omnes ueteres scriptores Tert Cypr. A, g etc. et codices id Monac. utuntur.
notum est in uetustissima quaque uersione rox εi per potandi uerbum reddi. III Exod XIX, 16. Volg. Ianeorque buccinae poeta V, 218 cantuque tubae neque dubium est quin textus poetae has ipsas uoees praebuerit, si conserimus Hos V, 8 clangite accina Volg. Oniae tuba sing. Wirceb. etiam Commodianus apol. u. 227 phrasi tuba canere utitur. OV Ioh HI, . Volg. ex came, ex spiritu poeta II, 254 dae earne, de spiritu illam praepositionem adhibent codd. Fossat. Sangem. Sangat. Mai. Μon. hanc Tertuli. Cypr. Hilar. Aug., Concit Carthag. Viet Aser. - huc adde quattuor locos sequentes.
34쪽
Tertulliani textum his VII aliis locis discrepare videmus. I Eph. V, 32.
steria poeta II, 89 , Iren uel interpr. Hilar. Ambratr. sacramentum Tertuli. Cypr. Ambros Volg. - II Ps. XXXII, 11 Act. p. II, 30ὶ cui detis ex Meeri fructia promiserat olim prolem sublimi solio suo ponere sanctam poeta III, 33)γ;
ex frueria entris tui collocabo super Aronum tuum Tert. de fructu uentrismi ponam super sedem tuam Volg. ex . u. t. sonam s. sedem . Ambr. Aug. III I p. oh. I, 1 tractauere manu poeta III, 229 contrectauerunt Tertuli temptauerunt Volg tractauerunt Aug. perscrutatae sunt Ambros sa
inauerunt Hieron. Vici Aser. - IV Apoc. VI, 9. ara poeta IV, 140 , Cypr. Hilar. Primas. altare Tert. Volg. - ibid. Mindicta poeta IV, 140 , Hilar..tiindieare Volg., ulcisci et ultio Tertuli. de r. 5 et de res carn 25 . - Ι)Ioh. XIX, M. apertum poeta V, 178γ, operuit Volg. serfodit Tert. - ΙΙ Π Cor. XII, 2 in carios raptus poeta III, 233 , Ambr. Aug. Volg., ereptus eri. Augustini textum his locis et eis, quos supra pag. 28 et 2 attulimus, cum poeta sacere videmus, bis tantum discrepare pag. 30 et 31. denique codices Lugdunensem et Claro montanum amnitatem quandam prodere negari nequit, etsi maior exemplorum copia nos deficit illum eodicem iam supra pag. 8 memorauimus addimus Num XXI, 8 in si num poeta et Med. pro signo Volgata eodicis Cl. tres loci praesto sunt. Ι Ebr. XI, 25. marui a ictus sopuli fortare labores quam ibi delicias multasque remittereroenas poeta III, 50 52 , maxis etiTen a igi cum populo dei quam temporutis habere peccati iucunditatem Volg., maluit enim exseris ad actum sud etiam Diopiιlo dei quam temporale habere peccatum Z delicias cod. l. malui enima istis eo ut quam temporalibus delectari Ambr. in s. 43ὶ - Π Matth. XXVI, 29. creatura poeta V, 94 , Cypr. codd. Coib., Corb. II. Cantabr., Clarom. Venimen Volg. - IH Gal. IV, 23. de libera natus poeta III, 2 d
cod. Sang. Clarom. Ambros Aug. Hieron Ambrstr. Beda Volg., ex Tert Hilar. Ticonius.
Imitationes alterum itincris clucem dixi ut hoc loco Vergili ot
titero fructum ed. r. correxi.
Hi incerti auctoris uersus uestigia Vergiliana prae se serunt. I, 2 A XI, 49.
35쪽
Commodiani imitationes missas laciamus, maximi momenti huius poetae cum Iuuen Co consensus est. En uersus similes Ira J II 467. IV
sed uter utrum imitatus est hunc uolgarissimum poetam toties', ut ait Rigaltius, uiolata prosodiae reum, toties rebus tractandis imparem, toties telis in hostem stringendis hebetem et inscctura Iuvenco tamquam exemplar iligentis bonique poetae ante oculos uersatum esse, qui Credet, si solam praelationem huius poetae perlegerit qui conceptis uerbis Homerum et Vergilium se secutum esse dicit, is poetam uolgarem, quamquam christianum, fugit et spernit hoc si recte statuimus, sequitur ut carmen adu. Marcionitas post annum 33 p. Chr. n. ortum sit, quo sere anno Iuvencum carmen suum edidisse et ipse IV, 805-811)ot Hieronymus in chronicis testis est si imitationem respicimus, porro terminum ante quem qui ilicitur, annum sere 400 P. Chr. n. Sumere non dubitamus, quando quidem Avieni Ausoni rudenti poetarum, qui
uergento saeculo I floruerunt, ne uolam nec ue,tigium indagare potuimus si rudentius 7 antes hunc auctorem Carmen e Hamartigenia condidisset, nonne mirum esset, si seu lotertullianus Iuvencum euangeliorum uorsificatorem quam ius popularem Prudentium Marcionis acerrimum oppugnatorem sequi maluisset y620. IV 381 178 A X 314 214 A. III 114. I 538 222 A. I 614. IV 276.
V 76. IX 5. 17. Vide infra pag. 42.
Lege praeclusit pro praeducit.
mira des est interiectio. miri ed. pr. sanctit Carmina sua anno 4054. Chr. uno ut uidetur uolumine emisit, si praesationem eius sequimur sed quis spondet unum alterumue carmen non iam antea
36쪽
Iam tertium, quem proposuimus, ducem ad aetatem patriamque incerti auctoris inueniendam consulamus, copiam inusitatorum uocabulorum quaestionis ratio postulat, ut ea sola uocabula ex magna sarragine quam in nostrum usum congessimus, delibemus, quae apud paucissimos scriptores legantur eis uocabulis, quae ab hoc auctor adhiberi in lexicis nondum relatum est, Crucis signum appinximus.
apertor a r. ip. II, 108. - s. aperιio Aput mei. XI. Pallad. I, G. Varrod. r. r. I, 3. Serv. ad Aen. IV, 301 apertur Vitruv. ter Vlp. dig. m. 5.' Murator I 39. Arnob. 6. 10. . orator V, 227. - s. furatrix Tertuli adu gnost. 12. mundator ibid. Firm math. VIII, 19 et Augustinus. 'redditor , 198 mercedis redditor aequus hac significatione Aug. ep. 138, 15 utitur ceteroquin haec vox notionem uindicis et resectoris habet. agnomen V, 80. Diomed. 321 lin. . . T. - Prisc. lib. II pag. 57, 12.58, 5. 11. Cod. Iust. - cs aenomentum Aput apol. 6. contumen contagio labes, immunditia. I, 22. IV, 2 V, 22. Mart. Cap. L10 ed. yssenh. .
'examen V, 1 eorripiens sIebem peccati examine ressam raro haec uox eum abstractis iungitur Georges assert Arnob. maerorum x. et Amm. MD-tionum x. .
'aerius in caeruleus IV, 162 aeriae seiaes haec significatio apparet ex uersu 114, qui de eisdem agit pellibus pellibus agnorum caeli contecta colore. Volg. Esther VIII, 15 uestibus reriis, Facinthinis Metieet et aeriis aerinis
Esthera, si et fendebant ex omni parte tensoria aerii oloris qui locus in LXX non legitur Tertullianus simili adiectivo aerinus eundem colorem notasse uidetur Vituperanda sunt exica, quae compendi gratia pro Pseudo-Tertulliano' uel Incerto saepius Tertullianum adii. Marci auctorem exhibeant et non uersuum, sed capitum a Pameli quondam distinctorum numeros adscribant quo fit ut non solum Iectores, sed ipsi uiri lexicographi haec uocabula Tertulliano, quem V adu. Marc. libros scripsisse magis innotuit, uindicent inspice in Georgis lexico reuestiendi uerbum Ps. Tert V, 12 et semel Tert de carn. c. d. mor incus adiectivom sine ulla exceptione inde a Gessnero usque ad Georgem salso in exicis sertur:
lib. . eap. ' lege VI, 5 uel potius III, 167. non dubito, quin Georges, quo est studio emendandi sui libri inflammatus, in proxima optimi lexici editione his uocabulis certiorem notam et auctoris et uersuum sit affixurus apertor II, 108
asor V, 227 . illaudandus III, 181 . Ianities II, 123 . omnitenens V, 202 .imietestari III, 176ὶ testamen III, 99 . inquaesitus V 67 et additurus Iocator
IIII, 23 - Ηerstellor, creator. Hac uoce uolgari etymologia caerulei adiectivi firmatur id olim nimirum
37쪽
de cultu sem. Ι 8 nisi si non potuit sc deus surpureas et aerinas oves nasci iubere quem colorem Tertullianus de anim. . significare uoluerit, non ausim diiu. dicare anima . . . Iucida et aerii coloris, neque multo post quem ritur alium animae aestimabis colorem quam aerium et lucidum 8
deuieti I, 108. Georges asser Hilar trin. 11, 35. Dor I 129. Tertull. adu Marc. III, 5 - Ioel III, 183 Υλυκαcμoc J montes DTimus destillaturos dulcorem Volg. stillabunt montes dulcedinem . Volg. Eccli. XI, 3 - λυκάcματαὶ. dissitus V, 48 noli hanc uocem cum pari pers. 'disserendi uerbi confundere, quod idem ualet ac dispersum' 'disseminatum'. hoc compositum participii si vis solum Apuleium nouisse exica contendunt mei. VII, 3. VI, 10. - stor. 2 pag. 2 8 r. longule dissita opponuntur proxime assuis. 'falsare V, 80. Modestin dig. 48 10 32. o. - Ambros de fidera. 15.135. Hieron. c. Rus Sulp. Seuer dies. 1, 6 2. - cf. falsatio Hier. c. Rus Iren. interpr. vet. satiator Aug. Sem. Hier. c. Rus.' furio Iuro II, 30. Diomed. I, p. 379 K. item furis furit raro furioinuenitur Macrob. exc Bob. . L. R. p. 654. l. 22 item furis furit, cum furiousus wnorec agunt grammatici de prima persona singularis non usitata). Aug. de civ. d. VI, 9, 1 - p. 263 18 Domb.ὶ rudunt qui e ibi, non furiunt. Sidon. carm. 22, 1 ut furiat. iureta II 67. Paul ex esto, Claud. ac , Ambros Augustin. innumeratus II, 17. Rufin ori in num homil. I. I, 1. 'infractus, non fractus III, 251 Hieron uit Paul. 8 infractus et oc Antoninus spectaculo Symm. P. I, 3 fractu opes infractos animos reppererunt. Georges citat Plauti frag. a Paulo est seruatum cIunes in acres fero Nonius clunes desertos ereo Ritschelius et Winter stag. Plaut. 5 clunes infractos gero. sed recte iam Gessnerus et orcellinus hunc locum omittunt et Ritschelius infractus ab infringendo derivat. merito 1 praep. c. abl. I, 2. III, 21. 101. sic Commod apol. 399. c. gen Apul. Tertuli. Script histor Aug. u. Roensches. u. V. 2 merito quia ideo quod I, 185. 20T II, 32 saepissime apud Tertullianum inuenis.
'minae, pinnae 'V, 7 excetias Iurres e moenia saeua malorum sumentesque minas populi confra armina sancti. Verg. Aen. IV, 88 et Ammianus quinquies . mortificus dπ. lo III, 167. - cs morti are. Tertuli. d. res carn. T. mortificatio id adu. Marc. V, 9 morti uatus ruit cath. X, 100.
Semper teneamus librum Siracidae ab Hieronymo non recensum esse quo factum est, ut uel in Volgata non pauca prioris uolgaritatis uestigia is liber seruarit. Gessnerus perperam genuini ertulliani adu. Marc. V, 3 hoc uerbum esse notauit ideo fortasse Forcellinus, Georges, alii omiserunt. Val. Max V, 1: mori eo cod. Bem. quem sequitur Halm mortifero ceti codd. et C. Rempsus, qui in sua ed haec adnotat: 'mire optimus omnium
38쪽
omni enens V, 202. Aug. cons. XI, 3. 'operata, pass. II, 104 sedisses et promissa de mortalibus olim areoperata tulit sic enim haec probabilius explicantur quam pracaucvri saetiue: I, 13 uiam, qua mors operata ruinam est) asser Neu II, 30 Tertuli praesc. haer. 29. et adu. Marc. V, 18 Lact. inst. VII, T. 4. Iul. Valer resin Αlex. I, 23 18). praelaetus, electus III, 222 Paulus praelectus apostolus solus Apul. mei. VII, 11 praelectum randem hircum annosum e horricomem. recludere, includero III, 298. IV, 14Ν. hic uerbi usus latius patet quam in lexicis uolgo fertur, quae intor alia Volgatam omittunt. Stat situ. III 4, 98 Tertuli. Ammian. Iustin. his . Pallad. bis3 Iustin instit Sem ad Aen. III, 92. tamen notandum est post Statium is eius lectio intcgra est primum Tertullianum Alium adhibuisse illam verbi notionem genuinae significationi non solum dissimilem, sed etiam contrariam eadem peruersio notionis accidit in uerbo sequenti: ' rete ere , tegere, uestire non detegeres II, 173 atque suum uiator capitiuum luce retexit Pallad. XI, 7, 5. reuestire V, 129 et iam despectum uictor sua luce reuestit. s. uersum modo allatum. semel Tertuli. d. res carn cap. 42 sub fine . ' signaculum ppari V, 164 nec pauca dabit signacula mundus vox prae ceteris ertulliano peculiaris uide indicem ab Oeliter consectum septies egitur . Prudent. Apoth. u. 294 adu Symm. I. εἰη Psych. f 0. Volg. Eccli. 17, 18 et M.)'unire V, 204: Christus cum patre semper erat unitus Ioria et aevo. Seneca nat quaest. II, 2 4 sal versuch ines philosophischen term techn 3 sed urbanis scriptoribus hoc uerbum placuisse non uidetur contum demum annis post Asricitas hoc uerbum instaurauit Aput mel. II. Tertuli de anim. 1 TR. Arnob. Iul. Val. I, 24 I, 13. Sulp. Seu chron. 2, 3. I. Prisc. VIII. εἰ uno, unas;
In tabella proposita, ut aliquid inde lucremur, discernenda est dialectus unius prouincia a latinitato loti orbi communi Asricani solun genui a ceteris scriptoribus. Dicitatis igitur actione remota qui potissimum auctores remanent Firmicus mathem. c. 350 p. Chr.)εὶ Palla
dius c. 350), Diomedes c. 359J, Symmachus cos. 391), Ammianus
codex Bern morti eo exhibet neque enim credibile est solum Valerium qni et ipse alibi mortiferum dixit, uno hoc loco uocabulo usum esse, quod infimae demum aetatis scriptores adhibuerunt.' Vide Concordantias'. Valde dubia est Suetonii auctoritas Oct. 78 'post cibum meridianum ita ut uestitus calceatusque erat, retectis pedibus paullisper conquiescebat opposita ad oculos manu. uide adnot. r. A Wolfit. Falso Georges 'aeri apol. - s. d. Oeliteri II, p. 81, 10: sic caelum mari unitur.' Sequor in numeris asserendis Teutali librum Romische Litteraturgeschichte'.
39쪽
Hilarius ' 368) en cortiorem quam ipsi effecturo nos speraueramus
rationcm omnes hi auctores altera quarti sacculi parte uitam gerunt. quam Ob rem Si non Pro Certo, tamen summa cum ueri specio affirmare nobis licet hunc quoque incertum auctorem alteri I saeculi parti tribuendum ESS2. Qui laciamus eis auctoribus, quos in hanc rationem non copimus non aetatem, se patriam incerti poetae illos inclicare quis non intellegit omnes communem sibi uindicant patriam Africam: puleius, Martianus Capella Tertullianus, Arnobius, LaCtantius, Augustinus quo consensu perductus incertum auctorem natione Africanum esse ingenue fateor. Etiam ipsa forma rariorum uocabulorum, quae huic carmini insunt, indolem asticanam prodere uidetur hanc quaestiunculam ut iam breui absoluamus, Iosephus Schmidi in Commentatione quam e nominum uerbalium in or et Irix desinentium apud Tertullianum copia conscripsit Erlangae anno 1878 apud Tertullianum 10 noua substantiu in Ior esinentia et 7 noua in rix inueniri contendit. Compara usum iu- Certi poetae praeter notiora substantiu diuisor condictor aucIor in uno
uerSu IV, 24), amur creator doctor correcIor raptor rector successor ut cur
huc adhibet sinu εlpriucva ab Iulo III, 221. 222 apertor I l08. loca Ior IV, 23. fuga Ior , 227 fugareis ortuli. Et quae haud ita usitata sunt figur a Ior Ι, 39 praeterea apud Arnobium . munda ors, 227. redditor I 198. refector II, 11 factor IV, 22η.
227. II, 141. 211. renoua Ior. I, 9. Carolus Sitti clo substanti uis in me exeuntibus an Sontentiam tulit 3 'hetrachien,i die clem nach klassischen Latet oigenen Substantiva aus men, o sinu unte 43 mi bohannte hildungon 23 hios afri ha ni S Ch auersi vo Asri hanes r gobilitet, agogenisur 4 in andurn provinge enistanclen uia 10 cn Asrikancri stem l. id genus nomina
Lexica hanc significationem male ignorant in editione pr. ypothetae errore locatur Iegitur, quod iam amelius recte emendauit locator autem comprobatur et Sensu et simili sequentis uersus exitu et primo uersu carminis de Gen. princisio domInus caerum terramque locauit sic meliores codices Spicit Solesm. I, p. XXXIXὶ creatii deteriores Cur ed. Hartet . Sic uersum lege quae fuerit semper nullo fac ore creata.
40쪽
exhibet carmen aduersus Marcionitas Et notiora agmen III, 289. IV, 8. III, 81. germen I, 207. 233. 2bb. III, 297. IV, 117. , 58. 86. Iumen semen uelamen IV, 86. 4. 147 153. uolumen III, 78. IV, 9.l98. spiramen I, 75. V, 39. 1. Iegimen uel segmen I, 88. 24 et rariora agnomen , M. contamen I, 22. IV, 2 V, 23. agmen res Sacra IV, 120, et rara εlpnlucvo festamen III, 99. quibus substantivis addi debet numorus pro hoc carmine sat magnus nominum in mentum finitorum aemulamensum IV, 10, quod Stis r. ip. argum Ilum
V, 18 fundamen, V, 175. inrarumenium V, 147. monumen, II, 135. IV, 11. 232. uirimentam IV, 10 pauimensum IV, 212. Iesω-men tim IV, 113. Etiam illud semel ictum II itidanius, quo Oxstat III, 87, Asricitatis uidetur esse talia enim adiectiva raro eguntur; si excipimus notum adiectivom infandus, haec in lexicis seruntur impaenisendus Apul. met. XI, 28. incredendus Apul ster). indubitandus August. p. 82, 7. inenarrandus Hilar de trin. bis in insolerandus Pacuu Cicer alii et Gell. X. 12, 1. XVII, 8, . numerandus Val. Flacc. V, 42. irrevocandus Claud. h. et XII, 3. Denique adiectivorum quae ab in particula negativa exordium iaciunt et in bilis desinunt, longe maximam partem, si lexica consulueris, Africanorum scriptorum esse inuenies. Hic auctor usurpat increribitis
I, 151 inemendabitas I, 156 inenarrabilis IV, 138. inuiolabilis I, 236.
Si ea quae de uerborum copia supra et de eorum sormatione modo insputauimus, nobiscum reputamus; si artam, et proximo capite seorsum demonstrandam affinitatem Commodiani cleprchondimus, quem Seu natu Seu munere Africanum sermoni Africano indulsisse tantum non omnes uiri docti statuerunt; si incertum auctorem quamuis longe alio textu bibliorum sacr. usum tamen haud raro in sermone cum Tertulliano sacere videmus Africanum eum suisse negare nequimus neque HueckStaedii credere possumus, qui Romae armon conscCtum Sse
uolt imprimis ei uersus, quibus u Ckstaecllius i. c. pag. 36-39 quasi lanclamento utitur, nihil emciunt III, 275-27 et 297. nam hic qui
Saepius tamen participia cum in negativo iungere solet: inuisus I, 2. V, 111. immensus quinquies innumeratus II, Q7. inquaesitus , ,T inreuocatus
I, 5. illicitus I, 23. 204. II, 18. III, 253. , . S. inuiolatus IV, 4 improuisus II, 12 incautus ibid. infractus III, 151 immeritus IlI, 178. intemeratus III, 265.