장음표시 사용
381쪽
λους κ ό μεν πλάσιος ἀπειλαῖς, καs βλασφημίαις, καὶ λοιδορίαις αἰκισΘεις ἀπαλλάτΤεται, καὶ ἔρνιθος ἄλ
λου καταπι- ρτεον, και ὀδυνώμενος. τόν βίον κατέτρεψεν
1έσω- ἔτοςI Pronomen ex Medi-ceo accessit . Praeterea πρόπν βδελυρ- mihi non placet, saltem non intelligo. Ex eodem Mediceo μου ante τὰ sag accessit. Mentio Jovis arguit, de Alexa ndria loqui Aelianum. Cf. infra ea P. 4 . ἀμοτέρ- ἀίξαι I Gonerata ἀμφιτέροιο scilieet ἀμὶ aut emen dat; contra Abres, ad Aesebum Ill. p. 4 8. ὁ δὲ δι' ἀμινοτέρωv legit, inquam ipsam coniecturam in ideram,
πιν' ἡ δὲ ἐμφθσα εἴχετο, ἀποσπωμένη δε κ' την viso
382쪽
LIB. XL CAP. XXXIV. XXXV. XXXVI. XXVII gQ την is τω νεανία συνεσπατο. ' ηζέτις πιν δηλζαπείας η μύραινα αυτη γενομένη, Mi εἰς ἀκοὴν πηνημιτέραν ἀφίωτο.
inna mae ela. Superfluum videtur mihi pronomen ; quid vero substituendum sit, non assequoe. '
μενον ηδη, αἷμα ταύρου πιόντα, ἰάσατο αὐτος ἔτος e Θιος. Eγω-λεγω ταυτα, ἔτι ἐς τοσῶτον αρα ταζωα Θιοφιλῆ ε ν, ὼς κ' υπὸ των σώζεσ3 , - καὶ σώζειν, εὐινων βουλομένων, ετ M. Ἀτάρ in καὶ B Θυλιν τὸν Κρητα ἐς νόσον φθισεως ἐμπισόντα, ἐξάντη του τοσουτου κακου οδε ο Θεος ειογασατο, ονείων κζεῶν γευσάμενον καὶ προσέπεσε γενέ- και αὐτω παρα τὸ
ἄνομα τῶ ζώου, εφατο γαρ ὀνησιφόρον οἱ ταύτην ista τὸν Θεραπείαν καὶ ιασιν. Καὶ ὐπου μὲν τάτων ἀπόχι
quod voeabulum excidisse. Nomen variorum morborum cum referunt 3υλμ an recte habeat, dubito. variae inscriptiones a Gratero p Vulso notum est BGsis, Esau oe. blicatae.
. C A P V T XXXVI. Tδια δε αρα των ζωων κ ἐλωῖνα λέγεταs. Λἱ ι ποι εἰς ά:ματηλασίαν επιτηδειότιζ εἶναs πιτεύοντα . 1Iυν- Θάνομαι δι τὼς ἄνδρας τῖς πωλευτικους λεγειν, οτι αραχαίρουσιν ἴπποι λουτζω τε καὶ αλοιφῆ. 'O ci δε - μύρω ἐχρίοντο tr ποι Σιμωνίδης ἐν τοῖς Ἱάμβοις λιγει. Πέρσαι δε μετα την Κύζου μάχην την ἐν Λυδία καμήλους τοῖς
ιπιποις συντρέφουσι, τὸ δέος των ἴππων το ἐκ των καμ - λων εἰς αὐτους ἐξαπΤόμενον ἐκβάλλειν πειρώμινοι τησυντροφία.
383쪽
δοντα δε, τὰ ὀποφαίνοντα ἔξω τὰς ὀδόντας, υς. . ἄγζιος, σπάλαξ' τον γὰρ ελεφαντα ς φημι ὀδόντας
ἔχειν, ἀλλα κερατα. 'Eντομα δὲ, , μέλισσα
λεγουσι δὲ μηδὲ πνεύμονας ἔχειν ταύτα. 'Aμφβια δὲ,
αιτοί Tἐν δὲ ἄλλων των ζώων ἰδιοτητα ἁλλαχῆ . ἶπον.
in καὶJ Φαλαι--i νηJ Ita a Gemeto editus est hic loctis; alter eius Codex exhibeoate Φάλαινα, Φώ- ων. quam Iactionem Probo σπλάγκνων Etsi hoe falsum effe,odie constet, Getaerus earnen Atheis mari VII. p. 3ι ,. iocum laudat. ubeea Aristoreis alsere verba de polypo- να,εν δ' ια , χει ἀναλογῆν. quae commode defendi possunt. σπάλαξι Talpam habet etiam verso latina. Μihi vem novum atque,nauditum accidit talpam respectu deatium rasenorum cum apto fiam parari. Fidendum an olim rarae lectum fuerit; animal hoe dubium
hodie nominat Aristoteles H. A. UDI. s. sed etiam hoc tantum fortes et Ringos dentes habere dicitur, ιδον- νας ιναυρους. Potuit etiam in ex cribendo Aelianus a Vero aberrare. ἔνυδρὶς ita cum GrOnovio scripsi pro 1,νδρος. Intelligitur lutra vutagaris. in seqq. inserui auctoritate Getaeri voces διακλα δὲ, et nυmen ιMδας in ἔλ-- mutavi. Consentit etiam Gronovius, qui Mi eisisH. A. II. c. I. laudat. - Αrticulum
384쪽
LIB. XL CAP. xx X v III. xxx Ix. XL a r
δὲ αρα ζωον ην κή ὀ χηναλωπηξ, καὶ ταὐ
In versione est με peri κομιζει. De re ipsa diximus mora isreens. Corruptum est verbum Ili. 26. De enetralopece ad U aci vulgatum, nec huic loco convenit
ποτε, καε υγιῆ δοκῶσι λεγειν τοῖς et πιτευκόσου.
σειπε a-J Θειαν ulmise legir, et interpretatur: tripodem a cipitris aliquando fuisse in Aegypto, o unde oracula consulentibus divino instinctu funderentur. Ceterum moerus in Histor. Αvium pag. 9.affert locum Pa pDrii L. 1U. da Abstinentia, p. 376. ubi refert acineipitrem compluribus annis vivere ex sententia Aegyptiorum. et post vitam vi quadam vaticinandi pollere, et a corpore solutum summa ratiocinandi et praesagiendi scientia praeditum esse, M D is a. VA-
385쪽
Rationem narrationis nullam inda- Μείνα dieitur. gare potui. De leporum duplici avi δ' ἐκ EA I Ita seripsi eum hepate vidimus supra ad U. 27. Gronovio, cui assentitur Abres Quaterni cervorum renes sunt, ut ad Aeschriam III. p. 4os. et sic est puto , renes hini cum hinis succem in Mersione QEU. Uulgo - Δι- turiatis, ut appellant Anatomici. πάλλου βασιλέως, quasi Dipaliua rex fuerit. ωνιδM Gyssius interpretaturi Ο σῆι nauari Ita Mediems pro Leua. neo in Menide regnante. quod recte Pro περσα ι Gefueras Πεσσιαι legen- emendavit Gesner . Herodotus II. 'dum censet. In fine GIllias σννεσis
386쪽
χαίρουσιν οἱ θύσανος, καὶ την τάτων δαιτα πιτευου νειναι σφισιν ατταν αγαθόν ' καὶ λέπισυν ἰλεων εἶν τον
Θεον, δἰ ον οἱ ἰχθυες ὐεπλήσ3ησαν των κρεων. Eἰ δὲ ταῖς ἡραῖς αὐτα εἰς την γην ἐκβάλλοιεν. σπεζουν ατιμάσαντες, καὶ μυσαρα κζίναντες, τοῦτο δη τὼ θεὼ μηνις εἶναι πεπί - . Γνωζι sora δε και την τῆ ἱερέως φωνην οἱ ἰχΘυες. καὶ επακίσαντες μεν εὐφραίνου τάτους, δἰ ἔς
γι ' φυλάτΤium δὲ καὶ την πρὸς ἀλλήλους φιλίαν μάλπα
τροφων ἐμπιμπλάμενοι ουτοι της ἀλληλων βορας ἄγευ σοί τε και ἀμαθῶς εἰκότως διαμένουσι.
387쪽
M. ιεJ Atersatin intelligi ex omittit Medieeus. Pro Liactate in 'risone monuit Getaerus. Copu- novius ἀπαγιτι emendae, sine ulla iam uia vulgo post Ara insertam necessitate, ut mihi quidem videtur.
δ' ἶν αρνα καὶ Oκ ἰάπουν καὶ δίκερκόν κατα τον Βοκχοριν τον ἀδόμενον ἐκεῖνον γινέσθαs, καε ρῆξαι φωνην' και δυο κεφαλας αδουσι της αρνος, καὶ τετζάκεζων γε- νεο Θαε φασὶ την αὐτην. Uμηρω μὲν ἶν φωνην Ξάνθωτω ἴππω δεντι συγγνωμην νέμειν αξια, ποιητης γάζ'κ Αλκμαν δε μιμουμενος εν τῶς τοιουτοις ' Ομηρον ἡκ αν φέροιτο αἰτίαν, εχει γαρ ἀξιόχρεων ές αἰδω τηντιτην τολμαν. Αἰγυπlίοις δε τα τοιαυτα κομπάζουσιροσέχειν πως οἰον τε ἔ Tζηται γῆν, . εἰ καὶ μυΘωδη τὰ τησδε της άρνος ἴδια.
Iliaue hodie rico et Alemanteo componi potest non exit atra Uerha εις αἱ a νὴτ .eω- Bueami asinus, cuius historiam vero πχην τόλμαν corrupta censeo; quae nuper explicuit venerabitis OM. ita resnsor εἰσηγητῆν τῆς
388쪽
urrv -J ita cum Gesneroseribe lidum censui Pro πτερύγων. Deinde ante 49- ουσι ex Medi in Ceo accessit. A Mense Augusto Ni Ius redundare incipit et sub idem vero tempus atque initio Augusti accipitres quotannis plumas mutant , quod inprimis diligenti observatione constat eorum, qui grae-- de re accipitraria scripserunt.. quorum loca excerpsit H. A. P. II. seqq.
x ari ita legendum est pro κ- ex loeo Aristopharis in Avibus,
versu II79. editiones praeterea habent. Pro vulgato Codex alter Gelaeti cum Medic eo κέγχρους exhibent, quod propius accedit ad scripturam, quam utpote Veriorem recepimus. Hef
mus αεγxeu Visa enu. Productione poetica dicitur etiam κοχρου=ς quod nomen posuit Aelianus i I. 43. quo contracto seribi etiam potuli MγMSς.
omnino damnare .non ausim, ob auctoritates a Go reo I . A. P. ss. magna copia allatas. Eadem est, quae alio nomine Σαλ,ce dicitur. CL Arso- ω H. A. IX. I a. Dubitatur, quaenam avis eo nomine intelligatur; illustris B. ou ex aqiiilarom atque accipitrum genero relegat eam in in umerum littorearum et aquati Tum avium; φηvin vero, de qua vide
inistotelem IX. 34. illustris Buma
T. I. p. 14s. vers. Mart. eum aliis interpretatur Aquilam omisi agam Liunari , O trana astis se me . kσουνὶ tandem nominat Aesianus
I. 3 s. lI. 47. ubi vide notam. Ex mari vivere tradit Aristoteles; sed
accurate nemo veterum scriptorum
harpen descripsit. Plurimi veterum interpretum cum Ois ν, ossifraga, eandem faciunt; sed Aristoreus utramque distinguit. ορ .Dρut Ixeutic.
I. a. harpam describit ita tim post aquilas, sed apparet intelligi avem a plane diversam. Habitare enim et nidifieare dieitue in a
ruptorum montium praecipitiis, pullos vehementer amare, et lapillis, cum eadaverum ossibus victitare. Praeterea inpiaWH posuit charaa rem a qui genus vulti irinum mania seste arguit r-n αδ- alais r 6 -ειαι κάλ ι ἀνειρεὰν μισὸς, ἔτντε γένει μέχρι τῆς nWῆι ἀποδιικνειαι. i. e. vestiuntur autem eis maxillare et mentum tam frequentibus plumis, ut barbae quandam speciem ad collum demissam repraesentet.
Quae quidem in ossifrasam seri
Φ, mis Ari retis minime quadrant, quemadmodum victus etiam ab ar florens harpa plane alienus est. Isitur in eam opinionem delatus sum.
ut i iii tutia ii, Giem illam, quam plerique Ornithologiae scriptores
vulturem cinereum appellant, et
quam illustris BQ.n T. I. p. acia. vers. Berol. pinxit, intellisi put rem, in quam species barbae aboniano destripta optime con Uenit. Huie quidem avL graecum nomen γύψ, attribui video, sed hoc nomen
ἀετῆ μειγου , σὲ δὲ xeωμα σποδοειδές μνων δὲ νι- ω δί. ινὶ, επη b μ ,re t uia ἐκλευκότερ- , 1 δὲ μέζ- καὶ - M. δεερ- , i. e. vulturum duactspecies ἔ alter paros albicat, alter maior cinerei magis coloris. ita etiam Aumpus Magnus hunc Aν' retis locum legit et interpretatus est; sed Gazae versio multiformius habet, quasi ipse .aλυει ἐυρον leti set; quo vitio non animadverso
multa ex lo eo Arsat. lis illustriam onus deducit, de quibus Philosophus non cogitaverat. Sed hoe illi in pluribus etiam locis acci disse, alibi demonstrabo. Quodsi
Verbum σπογυι arcesv tenemus . uti
par est, perspicuum est speciem hane
vulturis cineream . maiorem , ean
389쪽
eum attribuit risu , quamque rein centiores scriptores .eetatim appellatione distinxerunt, quemadmodum alia vulturis species τόργει dicta fuit, teste in ebis. Minorem vulturis speciem albicantem recte illustria etiam Basson ad vultutem leuecicephalum refert T. I. p. 21 I. Nunc video Gemerum in eandem mecum suspicionem delapsum esse, H. A v. p. sa4. sed ille vulturem aureum intelligi putabat. illum sine dubit, quem Linuaeus vulturem bae batum appellavit , optima ver omnium descriptum dedit A. . aries avis aer Se-eiE L pag. I9s. Tabul. la. Lectori optionem tu. bens concedo. Contra Ari-floeolis Gesnerus opinatur esse spe. ciem milvi aut accipitria palustria.
Non levo vulturia argumentum praelint locus /Grauidam l. 6. quem asiati Gefuerus i. c. raucos vel Eebo-
c ι quidam Eingion. alii harpendicunt, foetea est vulturia alba, deuorantis cadavera. Et Libro i.
Harpe, inquit, avia est rapax, simis
lis vulturi, sed minor et rubi eundior. lta haec loca ea Codice suci laudavit Getaerus , quae editio suis
vini P. as. corruptiora habet: ra
vultur is alba devorana cadavera. et P. II6. Eeo avis est raptrix similia vulturi, minor quidem et rub cundior. - Denique quod Θρ--πον additi ἀδιωor, δ' Mωλι ιβρο λι-M-M , convenit eum Aetiani narratione l. 3s. Mardus emendabat 'Aeris δι. Quem vero Aa Maes Φασεομον accipitrem , eundem 4risi rem I x. 36 eum Homero Iliad. o. 238. Φασσο AH. Sed hoc nomen. veluti elisim ἐκ vaeoc.
fere generi accipitrum et milvorum conveniunt, ut nihil exinde arguera' liceat. Dareis vulgo Falconem buin
teonem Laaenaei interpretantur. N
ἰγυπΤιοι μεν ἶν σέβοντές τι και εοιῶντες γένη γωνδιάφορα, καὶ διαφόρως, γέλωτα ὀφλισκάνουσι παρά γε τοῖς πολλοῖς καὶ Θηβαῖοι δὲ σέβουσιν Ελληνες l 3νυς, ως ἀκέω, γαλην, κή λέγουσί γε 'Hρακλέους αὐ-την γενέσει Vοφόν ' ἡ τσοφον μὲν ουδαμως, καΘημένης M ἐπ ωnσι της Ἀλκμηνης, και τεκῶν ἡ δυναμένης, τηνδε παραδζαμῶν, καὶ τους των ώδίνων λυσαι δεσμους, καὶ προιλΘεῖν τον υρακλέα, καὶ ερπειν ηδ η' καὶ τους γευμνησιους δζάκοντας, ἡ 'Meα επεμπεν αὐτω. Καὶ οἱ την Ἀμαξιτον δὲ της Tρωάδος κατοικοῦντες, μυς σεβου ν'
ενΘεν τοι καὶ τον 'Aπόλλω, τον παρ αὐτοῖς τιμωμενον,
Σμίβιον καλουσι, φασιν. Ἐτι γὰρ καὶ τὰς Αιολιας
σιας τροφάς λαμβανοντις, ὐπο δε τε βωμω καὶ φα
390쪽
δὲ ἄφατόν τι πληΘος ἐφερπύσαν τάτε σχανα αὐτο των ἀππίδων διό αγε, και τας των τόξων νευρας διέφωγεν οἱ δὲ αρα συνέβαλον τάτους ἐκείνους εἶναη τὰ γηγενεῖς, κα/ μέντοι καὶ σις ἀποζίαν ηκοντες τὸν των ἀμυντρομ- τονδε τον χωρον οἰκιζουσι, - 'Λπόλλωνος ἰδρύοντα νεών DΘιου. M μὲν ἶν των μυων μνημη areo αγενημας καὶ εἰς Θιολογίαν τινα, χει ζους δὲ αὐτων ἡ γεγονα