장음표시 사용
411쪽
αν ει ποg, φυγαδα κόλπων' ἀλήτης δ' ἐντευθεν καὶ πλανης πεζάζχιτ , καὶ ταλαι-ουρεῖταs ὐπαίΘριος, - διά τῶ Θερους, καὶ δια τῖ χειμῶνος, καs ουτε ἔτι συννομος αὐτω πρόσεισιν, κτε οἱ ἐξ αυτῶ γενόμενοι γνωρίζου πατέρα. Tιμωρία μεν δει κή τοῖς άλόγοις επ' ἀνδρω νία παρα τῆς φύσεως τοιαδε ἐλέχsis, πtονοια τἄΘειου, κατά γε την μνείαν την ἐμεν' εθηται δὲ εἰς παιδευσιν τω συνάντι. νου λειφὸ ν - Bene .pJ Ηaee effacorri pia , nemo non videt. In altem suo Codice rκει is abesse testatur Geseerus. Uersio latina sensim bene exprimit a quarum species omnes persequi velle in i-
atina .I,uam Ita Μediems pro1-νων. In seqq. Geonovius edidit Meuic eunt νεμιμνοι Pro vulgatomin vas, cum deberet etiam nulla eodicis auctoritate a cedente ponere. Rem ipsam, ianis optabilem . narrat ex nostio Poues LXUI. t . Pliniri II. sea. t terra serpentem homine percusio non amplius recipit, poenasque etiam inertium nomine exigit. Mem XXIX. setit. a . ut omittam, quod perire conscientia dicuntue homine perincussos neque amplius admitti a.
C A P V T XXXIII. ιπιυλαέειν δὲ ἄρα χηνῶν κόνις άχtειότερα, καὶ τουτο
κατεφώρασαν 'Pωριωοι' ἐστολιμουν γουν αὐτοῖς οἱ Κελτοὶ, κῶ πάνυ καtτερῶς, καὶ ἀσάμενοί γε αυτους ἐν αὐτη τη πολει ησαν, κα ηρητό γε οπ' αὐτων η 'Pώμη πλην του λόφου του Καπετωλω, ην γὰρ αὐτοῖς sκ ἐπι
412쪽
LIB. XII. CAP. XXXIII. XXXIV. 399η ακρα τῶ Διος, εἰ μη χηνις παζόντες ετυχον ' οἱ μεν
γαζ κύνες προς την ριφΘεῖσαν τροφην κατεπιώπησαν '
ἴδιον δε αρα χηνῶν προς τα ριπΤύμενα εἰς ἐδωδην σφισι βοαν, καὶ μη ἀτρεμῶν' ίκῆν άνες ησάν τε τιν Mαλλιονάνακλάγξαντες, καὶ την περικειμένην φυλακην. Ταυτά
τοι τίνουσι δίκας οι κύνες παρα Pωμαίοις κα νυν ἀνα παν
δα---I Ita Gronovius edidit in primia loeant. Cons. Hararia. auctoritare Codicis Medicet, quamin Q R. p. a87. Ad solemnia haec. vis in nota s. ra ex eo commeis de quibus solus, quod sciam, Aesi moret. Vulgo legitur ιέλου- , s. nas tradit, respicit Adirupinus de quod Gesnerua in ἁλω- ἔψ muta- Civit. II. aa. unde paene in super hae ; in altero eius Codice ἄκλει- stitionem Aegyptiorum Roma deci- eas abat. derati cum anseri solemnia celebra- ιμμαι-Uerbum xis, quod tent. De canum poena minius deesse monuerat etiam Gesureus. ex XXIX. 4. De anserum honore. Μediceo accessit. ΦερεI. Gylliu in quem meruere Gallorum in Capito foro interpretatus est. nescio an di- lium adscensa deprehenso diximus. versam secutus lectionem. Lepidior Eadem de eausa supplicia annua C est deductio anseris solemnis in nes pendunt inter aedem Juventu Iemea. Plinius X. Γλα a6. quam iis et Summani, vivi in Dica fam-- eausam cibaria anserum Censores . bucea arbore fixi.
CAPUT XXXIV. Καὶ ταῖτα μεν υπὸρ ζώων εἰπεῖν ἡκ ε, ιν ἀπο μουσης.
ἀροτηρα ἀποκΤείνη βοῦν, ἡ ζημία Θάνατος αὐτοῦ Σα
γαραῖοι δε τη 'AΘηνα καμηλων αγωνα οσα ετη συν
413쪽
γαμοδαισια, ιωπον 'ει αγει πολεμις ην τον χαλινόν πεζι- κείμενον, κή την ἐνόπλιον σκευην, κρη ἐκείνην πασαν
δriale si ουσι l Sequitur Her otum legit; quae quidem posterior IV. a I. ubi vide Vasthenarii no- emendatio etii facilitata sua com- tam p. 3Q8. De Phrygibus laudat mendari alieni possit, mihi tamen GrOnovius Mobaeum bςrmone XLll. non satisfacit. - Pto Μedieri . De Sagaraeia et Saraeotis nihil alibi λέκει vulgo πελέκουI. reperi traditum ei iismodii sed Cain Alter Gesneri Codex maniae incolas atinos ad bellicum Mediceus Is Moosov. Gν- usum adhibete et Martem colere novius, is emendat. Drabo tradit Strabo XU. P. Ios I. Nil p. διδώva ras τὸν
414쪽
LIB. XII. CAP. XXXV. XXXVI. XXXV. XXXVIII. Ur
ita Codex alter Gemeti chore Halchenano ad Eur0 dis Fragm. cum Mediceo praν ἐξῆγε. Deinde p. 289. Narrationem hinc transtulit vulgatum σώ- riuu is τοῦ correxi au- netres Chiliad. lv. Iay. v. Ist.
ποταμος ων. Tα γῆν πρόβατα πιόντα αυτῶ, καὶ
οι βόες, κή πασα ἡ τετράπους ἀγέλη, καΘά φησι Θεό
κρδεις Plinius XXX l. sest. 9. nus Carystius e. 3 o. et Seholiastes Thec,phrastus in Thuriis Crathin Theoer ii ad Idyll. U. I s. ex Theo candorem facere, Sybarin nigritiam phrasto et Nymphodoro narrant au- bobus ac pecoribus - qui ex Cra. reos hominum capillos fieri potuini bibant, eandidos mollioresque Crathidis aquae. Cons. Drabo Ul. ac porrecta coma. At vero Antigo- P. 263.
παν ωτον περὶ χειζουργίας σπουδαῖον κακ πεοτον
415쪽
τον, Ἀμπρακιωτή γε μην το ζωον την λέαιναν ' τα δε αἴτια της ἐκάτου τιμης ειπειν sκ ετιν ἔξω τησδε της σπουδης. Δελφοῖς μι χουσιον liρον σεσυλημένον, κήιν τω Παρνασσω κατορωρυγμένον, άνίχνευσεν ό λυκος Σαμίοις δε και αὐτοῖς τοιῆτο χρυσίον κλαπεν πρόβατον ἀνεῖρε, κ ἐντεῖθεν Mανδζάβολος ο Σαμιος τη 'Hρα πρόβατον ανμημα ἀνηφε καὶ το μεν Πολεμων λεγειτο πρότερον, το δε 'Aριτοτελης το δεύτερον. 'Aμπρακιῶτιμ δε, επεὶ τον τυραννον αὐτῶν Φαυλον διεσπάσατο λεαινα, τιμῶσι το ζωον αἴτιον αὐτοῖς ελευΘεζίας γεγεννημένον. Mιλτια δει δε τὰς ιππους τας τρεῖς 'ολυμπιάδας ἀνελομένας ἐθ αψεν εν Κεραμεικω. Kαὶ Εὐαγόρας δε ὀ Λάκων καὶ εκεῖνος 'Oλυμπιονίκας ιππους εΘαψε μεγαλοπρεπως.
416쪽
Ms la νῶ,3 Ex Medieeo μὲν ac- squamarum dorsalium et eaudaliumeessit. In sequentibiis Gyllius pro formam et duritiem, moresque mi- λή. legit E ιτώ. tiores, duorum tuberum durorum κερανου Gyllius κέραο interpreta- et squamis tecto iam , magnituiatur. Trister emendat. Se- dine pugni, nota recte iam olim quens vii τοῖὸ ex emendatione Gesne- Dampi' Itiner. Uol. Ill. p. 29o. et pria αὐτῶ recepit etiam Gron - Alligatorem a Croeodilo Nili diis vius. Cornu vero in summo ero- stinxit. uri odii igitur doceri posset eodili rostro positum num fictum sit Alligatorem hune in Indiae fluviis an in specie aliqua nobis ignota etiam habitare, iubenter ad eum repetiatur, ignoro. Genus illud notam ab Aeliano positam transfer
Crocodili, quod in summo rostro rem, et praeterea mutato ordine partem prominentem veluti Verba καὶ ea μὲν έ κινα βλάπτεε eerastes serpens habet, plane con- coniungerem cum sequentisiis venit hac nota cum Crocodilo Al- Φχουσιν ἐπ' Eκρου et cet. - Αnat in
ligatore, quem tamen Americae miam Crocodili Gangetiei promisit proprium omnes assisnant. Praeter nuper doctissimus Camper.
τοῖς ό σκάρος γοητευόμενος, ωσπερ ἡδύσμασι. Φύλλα τευτλίων αἱρεῖ τὰς τρίγλας, χαίρει γάρ τωδε τω λαχανω το ζωον, κή αὐτου αλίσκιτή τε κιμ δου
417쪽
se aiit κάρτει Athenaeo in. 3. est tur, ut eumini etiam et anethi, pastinata magna et bene aucta. Por- suo odore. rtim ver eτὸν est, quod latini . sectivum e gnominant. Caros, quod xastra Ita Medieetas pro δέ. vulgo earvi ; et huius semen in- Pro . ea Gefnera Tritur Gnita estandis piscibus convenire videis emendat.
ρατῆ ρωμαλεωτάτου. Παρεῖναι δὲ δεῖ κάμακα όρθην
ελαίας, και σχοινία σπάζτινα, πυζία τε πεύκης της
λασσίου, σχοίνων τε, και κυπα - ἰου κόμης, καὶ φελ- λων, καὶ ξύλων, και δελέατος , καὶ νεως μικρας. Nδε άγκις ρία σοφωτάτη ετὶ, καὶ τοῖς ἐλευθέροις πρεπωδες άτη. Δεῖταs γαζ ιππείων τριχων, τὰς χζόας καὶ λευκας, καὶ μελαίνας, και πυρρας, καὶ μεσαιπολίους. των δε βαπτομενων ἐγκρίνουσι τας λευκας, η τας άλι-
πορφύρους , αἱ γαρ ἀλλ' πἀσμ πονηραί, φασι ' χζωνται δε καὶ των ἄγρίων συων ταῖς θριξὶ ταR ὀρθαῖς, καὶ μηρίνθω δε, και χαλκω πλείτω, καὶ μολιβδω , κωσπαζτίναις, καὶ πτεζοῖς, μάλις α ρον λευκοῖς η μiλασι
418쪽
LIB. Xu CAP. XLIII. XLIV. 4os καὶ ποικίλοις. Xζωνταί γε μην οἱ ἁλιῶς και φοινικοῖς και ἁλουργε , και φελλοῖς, και ξύλοις ' καὶ σμδόρου. και αλλων δέοντα , ἐν τοῖς και καλάμων εὐφυων κάὶ ἁβρόχων, και όλοσχοίνων βεβρεγμενων, καὶ νάρθηκος ιξἐσμενου, και ράβδου κρανείας, και χιμαίρας κεράτων, καὶ δέρματος. Ἀλλος δε ἄλλω τώτων αΘυς αἰζιιτ , και τάς γε Θήρας μέλον αὐτῶν.
vide . the eum IX. p. et Ptinium xl l l. s. Cottana Parva Marinatali lU. 39. sed haec vim pertinet ad hune piscatorium instrumento in
λιδι e nimis multa fgnificat, quam ut notio ejus h. l. definiri pollit.. ἐλαιαι Gefert emendationem interim recepi pro ἐλαIav. Cod ex eius alter Γλαιον praeferebat, quod non spernendum. Multus etenim et Olim fuit et nunc est in piscatione olei usus ad maris supersei em illuminandam, quo clarius pisces undis innatantea conspici possint a
addenda esse vidit Gemerus, cuius auctoritati obtemperavi. χερμάδοςl Geserens usu addi voialebat, vel potius Mas ex sequentibus retractum hule voci adiungebat. Pro πιεωυ Codex Gelaeti alteeat νεων, in quia εὐναὶ Montericae latere videntur, quae anchorarum ulam praestabant. Recipere hoc vocabulum tamen non ausiis sum, cum
ignorem, quia praeter lapidem usua anchorae esse possit in piscationa
Hane Gelaeti emendationem recipere non dubitavi pro vulgato seisis. Codex eius alter τερI,3ν exhibet. De usu in linea hami satis constat. Ad σπου- τωαις Gesnerua adjungit σκοι,M sed recte Gronovius laudat locum Eustacti ad Iliad. B. p. I9I. καὶ μιμε
Ita Mediceus pro ιάβδοις. Sequens χιμα'as ex Getneti emendatione recepit Gronovius Pro κώ-
Α- Iνδος καὶ Λίβυς το γένος διαφόρω ερεῖ δε ό μεν Ἱρδος τὰ ἐπιχώρια , ό δε Λίβυς οσα
οιδε καὶ ἐκεῖνος' ἁ δε ἔν αδετον ἄμφω τω λογω, ιν ἐκεῖνα. Ἐν Ἱνδοῖς άν ἁλω τέλειος ἐλεφας, ημερωθην χαλεπός εςι, καὶ την ἐλευθερίαν ποΘῶν φοναρ εαν δε αὐτον καὶ δεσμῶς διαλάβης, ἔτι καὶ μἀλλον ἐς τον
Θυμον ἐζάπτεταs, και δεσποτην ὐχ υπομένει. 'Aλλ' οἱ 'Ινδοὶ καὶ τάἰς τροφαις κολακεύουσιν αὐτον, καὶ ποικιλοις καὶ ἐφολκόις δελέασι πραυνειν πεις ωντ', παζατι-
419쪽
σοφίζοντα , και δρῶσιν; Mῆσας αὐτοῖς προσάδουσπἐπιχώριον, κω κατώουσιν αὐτους οργάνω τινὶ, και τάτω συνήθει, καλῶται σκινδαψος το οργανον ' ό-ὐπεχειτα ωτα κ Θέλγιτα , καs ἡ μὲν ὀργη πραυνιτ , ὀ Θυμος υπος ἐλλετή τε καὶ ς όρνυτα , κατα μικρα δὲ κ εἰς την τροφην ορα ' εἶ α αφεῖταε μεν των δεσμων. μένει δε τη μέση διδιμενος, καὶ δειπνει προθύμως άβζος δαιτυμων καταδεδεμένος, πο Θω γαζ τῆ μελους sκ αν ἔτι ἀπος αίη. δει 3υων δε ἶπποι γὰρ ιικῆσαι καὶ τον λόγον τὸν ετερον) ἐς το τῆτον αὐτας αἱρεῖ ἡ αὐληας, πραυνοντή τε καὶ ἡμερῶντα , καὶ ὐπολῆγουα μεν τῆόβρίζειν τε καὶ σκιρταο μονται δε τω νομεῖ, o πη αν αὐτας τὸ μέλος επάγν ' επιτάντος δε, καὶ ἐκεῖνα ἐφι- ταντα ' εαν-παζατείν' εἰς τὸ αὐλημα, λιβιταε δακρυα ἡῖ' ἡδονης αὐταῖς. Οι μεν ῆν βουκόλοι των ἴππων ροδοδάφνης κλάδον κοιλάναντες καὶ εργασάμενοι αὐλόν,
καὶ εἰς αὐτὸν εμπιέοντες, εἶτα Ιτω προειρημενων καταυ-
λῶσιν. Aέγει δε Εὐριπίδης καὶ ποιμνίτας τινὰς ὀμε-
τῶ Θηλείας εἰς ἔρωτα εμβάλλει, καἰ οἶς ρον ἀφζοδλον,
τους δε αρρενας μίγνυσΘαη αὐταῖς εκμαίνει. Tελουντα μεν ἱππικοὶ γάμοι τον τοόπον τουτον, κή ἔοικεν ἡμἐναιον αδιιν τὸ αὐλημα.
βεις, quod praecedens ἐαν respuit. De scindapso millico Indorum in-s tumento nihil constat. De Graecorum scindapso tetrachordo Athenaeus IV. I s. atque alii.
Ita reae Gesare pro 3όρ- νώναι. In seqq. quid sibi velint ver
ba ἐὰν παρωτείουν εις τὸ ἄτλημα, n leto. Versio habet: si cantum contentiorem ad tibiam canat. resta/eημένωνI Gγlliam interpretatum esse, monuit etiam Gesuerus, quod Paene recepissem.
420쪽
'AΘανατων πομπαῖσγν Ἀρίονα Κυκλιος υιον, Ἐκ Σικελου πιλάγους σωρον σχημα τοδε. πινον χαρις ριον τω Ποσειδωνι. καὶ μαρτυρα της των
Τέμνοντες, α ιβῆ πορον Φωτις δ' ελιοί με ἀπο ἁλιπλοου Γλαφυρας νεως εἰς οἶδμα 'Aλιπόρφυρον λίμνας ρι ναν. διον μὲν δηπου δελφiνων, πζος τοῖς ανω λεχθῶσι , καὶ τὸ φιλόμουσον.
ἀγάλματος I De quo vide Inter- enim male κοκλειοt Iegitur. Pra pretes mi. 24. et Pausaniae terea Gesnero1 πομπησεν malebat. in Laconicia c. as. ἐναυμ,ψάλμου Iri altero Getaeri κυκλέοσὶ ita edidit Bruttiit in Ana- Cc,di eo dimisic is voeibris scriptism