장음표시 사용
271쪽
136 THEOD. GRAsVVINCR ELIbelli Venetis a Pipino illati, insularum urbisque faciem, il
lasque quae sparsim ante fuerant habitatae , pontibus tum demum jungi coeptas, quaeque ante ut creditu facile pa vae admodum fuerant, universim junctas magnificentissimae urbis praebui e specimen. Factum vero id vixdum uno lustro ante Caroli e vivis excessum . Aut ergo constare deberet sui ut plenariam Eginartho fidem deferre voluerimus jam tum antequam ea scriberet immutatam fuisse civitatis Venetae faciem, atque quantumvis una cum caeteris adjacentibus insulus Gradus in corpus civitatis illius esset coagmentata , mansisse eam nihilo secius regni Carolini, aut potius Italiae partem: Eoque quam maxime probato, quo eam titulo Imperator posscderit, commonstrandum foret, aut cum cx annalibus constet, Carolum sese etiamnum vivo de reanis imperjisque in filios dividendis assignandisque agitasse, probare adversarius deberet, ea quae ex Eginartho citat non fuisse longo tempore ante obitum Caroli Magni conscripta. . As .
Argumentum Anonymi , ab aede Zacharia Leonis Armensi mandato exstructa dejumptum , elevatur. Instriptio in ejus rei memoriam xa examinatur. AEdes
D. Cuichaelis a Sergio Senonensi excitata, nec tamen
aliquot ejus dominium Veneti agnovere. Subditi a Vasadis longe distant.
Solutio ad hunc 3 exijs quae jam ante a nobis dicta sunt
erit petenda, neque enim aliud continet quam Iustinianum Participatium, Venetum ducem , aedificasse D. Zachariae,
272쪽
chariae, idque Leonis Armenij mandato, cui rei probandae adfertur inscriptio ipsius Ducis, i sese id mandato Imperatoris quem pacis qua univerius terrmim cibis fruatur, conservatorem indigetat secisse omnibus Christianis, quique S. Romano imperio fideles sint, notum facit. Urgethnonymus haec tria potissimum. I. Quod i scriptio facta sit propria Ducis manu. II. Quod Imperatoris mandato aedem extruxerit. III. Quod mentionem faciat eorum, qui fideles S. Romano Imperio sint, nec obscure significet, ipsum sese
' Ducem, eorum numero adgregatum voluisse.
Primum quod tangit, est illud omnino nullius momenti, modo ne tale sit, quod evidenter atque citra exceptionem libertati Venetae adversetur, quale quid nemo seni cerebri examinato illius inscriptionis tenore deprehendet: omninoque probandum ante omnia soret, quid sit illud unde aliquod , quod vel in speciem stringat, sumatur argumentum. Mandatum Imperatoris quod adfert, nihil movet. Dictum jam ante, este inter pares & aequales,inter quos impcrium non est, ut e. g. inter amicos, mandatis locum; jussa, ad eos qui non sunt aequales referri. Vt ergo allegatis ab ipso sit locus, ante omnia constet oportet, eo Ducis populique Veneti loco res fui sie, ut ita volente Imperatore, non pO. tuerint non ea cuncta effecta dare, quaecunque injungeret.
Quod nisi praestat ac nihilominus ex facto jus aliquod ad- metiri conatur Imperatori, aliud plane nihil agit, quam quod principium petat. Adde, quod nec imperantis mandatum inscriptio testetur magis , quam divinam revelationem, qua extimulante, illum.primitus animum ad extruendam aedem Divo Zachariae sacram adijcere occoepisse,Duci*que religioni eam curam demandasse, ipsam et inscriptio i statur; quo squidem mandatum subjectionem aliquam arguere ac prae se serre dicere si lubet, perinde egerimus, ac
273쪽
si testamenta condentibus subditos velimus extraneos quopcumque, quibus ut executioni elogia sua mandent, illi imjungunt, quosve haeredes si quando instituere, fideico misso gravant. Iam ante ubi exemplum Narsetis ab adversario simili casu adductum examinavimus, satis ample pe tramia sunt a pobis omnia, quae circa istiusmodi templorum , basilicarum , religiosarumque domuum aedificationes, consideranda veniant, ostensiumque largiter, nihil ex istiuia modi factis inferri posse , quod subjectionem aliquam, aut ex altera parte imperandi facultatem aliquatenus probet. I
lis nihil addam, praeter hoc unum, non Imperatores modo, ut hic Leo Armenius, eorumve Legatos ac duceis, ut superius Narses, templa Venetijs aut extruxisse aut extruenda curasse, verum etiam privatos, tam in ipsa urbe quam e
tra illam. In urbe infinita exempla sint illustrium famili rum ut est haec propria Venetorum laus pietate erga Deum. patriam, parentes, nulli cedere nemo tamen illis ea de cautasse quid supra caeteris juris detulerit. Extra illam, exemplo sit Sergius Senonensis apud suos aut horitate ac divitin Princeps, cui aedes D. Michaelis prope Brundulum promontorium btili injuria a Pipini exercitu subversum dirutumque,tcste Sabellico Hist. Ven. dec. I. lib. a. origincin debuit
incretarentumque,& cum incrementis orratum. Sabellicum toties cum exagitet noster homo, mirum cur non & Sen
nensi Principi Sergio Venetos subjecerit, utque olim est, Facta tribus dominis communis Roma, ipsa quoque Venetum urbs inter imperia hinc in Oriente, illinesin Occidente dominantium, si dijs placet, distracta
tertium quoque supra sese Senonensem agito cret Sergium, cui pro extructo ornatoq; D. Michaelis fano mercedis ac recthostimenti loco seque ac libertatem suam grata submitteret. Tertium
274쪽
Tertium denique quod urget, illud est, quod ncmpe dirigaturad omnes qui S '. Romano Imperio fideles sunt, ducis inscriptio. Quantulum vero hoc est, dirigitur ad eos qui tales sunt, ergo & ipse talis sui tὸ quin imo ipse dux t lis fuit, ergo tota respub. Imperatori lubdita fuit Θ non se quitur. Largiamur Anonymo suisse ducem talem, quid mi-ii Θ fatetur sese Hypatum ut ipsa monstrat inscriptio Imperatoris , hoc nomine fidelem & fuisse, & ratione dignitatis, esse quoque debuisse, dubium non est, ast non subditum, ut superius late sum proseiutus. Titulus fidelium vasallis competit eorumque proprius est. Nemo autem est qui nesciat quanto intervallo secernantur a subditis vasalli, tum
quoque de talis enunciati effectu, nempe quod fideles, quod devoti,quaeque his similia sunt dicuntur nonnulli, quid sentiendum sit,quidve juris eliciatur ex istiusmodi verbis, absolvi jam ante, ubi male distonas ab adversario Aurelij Cassiodori phrases sub incudem revocavi.
V. 46. Urebis Di ti Lotharij ad Petrum Fradonicum Venetorum ducem scriptae , examinantur. Dominatio prodi tione accipi non potes. CDilectionu vox excussa. MIrum ni ab oculis male habeat Anonymus, quum ipsium Lotharium Imperatorem, anno a nato Christo quadragesimo super octingentesimum Petro Fradonico Venetorum Duci scripsisse agnovit, Det PoetasTATE Ut LRa cisto DOMINA IONIs VasTRIE. Ergo ut occurrat,
vocem dominationis ait accipiendam, pro ditione, ac territorio , aut loco dominationis vesina , legendum esse dii
275쪽
ctionis. Absurde prorsus. Nam cum jam duobus Imperator usus sit verbis idem significantibus, qualia sunt depotesate vel
reoo, qui fieri pote, ut vox domisationis pro ditione accipiatur ξ neque enim consistant haec inter se de retra diuota me, praecedente quam proXime verbo potesati . Quod per e plicativam particulam vel re vera idem esse vult Imperator ac ejusdem cum regno significationis. Vox quoque dii ctionis in cum non quadrar, quem potestatem regnumque obtinere fatearis. Nullo aequidem aevo dilectionis vesnae adjecta qualitas ijs fuit, quos aut nascendi sors, aut populorum
consensus, ad id fastigij sub exit: uno duntaxat Pontifice excepto, qui cum se patrem Omnibus ex aequo ferat, filioLque promiscue indigitet, monarchas dynastasque quoslibet, non alio quam dilectionis epiphonemate uti solet. Haec si non admittit adversarius, meque ignarum styli isto eulo usitati dicat, nee mihi ille bono ni fallor jure, criticus muloto judicabitur infoelicior, qui, ut maleferiato Venetis distrahendi zelo ne desit, candori suo deesse mavult, locoque nec mendoso nec corrupto, istiusmodi adhibere meditacinam , quae non cadat in sensum communem, nedum in sensum illorum verborum , quae novus ille Machaon , aliud quam id quod disertim exprimunt, velit innuere.
Is, 47. Auid inter Orientis, atque Occidentis Mugustos decretum sit, quoad Venetos. MN quatenus decretis Etad
Libertatem Venetorum assicere potuerit. Quis sit ef
276쪽
D Esiderat hoc quem resutare aggredior 3, Anonymus animum ab omni affectu praejudicio que liberum, directeque Venetos alienis Imperiis egisse obnoxios, hoc se loco probare credit. Annitar ut ncc in recens uada adversirij mente fidem, inque ijs quae pro se adfert refutandis, candorem, quisquis haec lecturus est requirat. Recenset primo ex Sigonio de rcgno Italiae lib. sq. Privilegiam a Ludovico secundo conces m ei quem proxime praecedenti f. nominavi naus Venetorum Duci Petro nimirum Tradonico, de posses: ibus sverba Sigonii sunt) Cleri ct populi δε- neu in Imperio ejus D e ct ligitime possidendis pro ut per Drdus cum
Vraecis ictum Carolo proavo suo regnote pes erat. Fo i inhil a m deinde privilegij adducit ex Santavino, in lacec verba conceptam. Dux Veneticorum deprecatus es seram majestatem in ex rebus sui ducatio quae infra ditionem imperij nostri existere noscuntur, confimmationis nostra praeceptum fieri juberemus ,per quod ipse, ac Patriareia, Pontifices, atque Populus sibi subjectus,sibi debitas res, absque cujusquam contrarietat eu refragatione tenere quivisnt,quamadmodum temporiabus bifatii nostri, Caroli per declarium cum Graecis ancitum, possederunt.
Postquam deinde quod jam ante suo loco , ipsum facere debuis te indicavi) ait, memorare S.n vinum , eadem ab aliquot qui postea secuti sint, ibique enumerantur mos eos jam ante d. l. enumeravimus ) Imperatoribus suisse confirmata, Santovinum arguit erroris , qui inde inferat voluisse Carolum, instituta Imperii divisione, Venetos inter utrumque Imperium remanere liberos, eumque textui vim inferre praedicat, aitque nihil agere Ludovicum, quam quod duc tus possessionem confirmet, qui quidem cum notorie situs sit in ipso Imperii territorio, ac cum non aliter in P elligi a
277쪽
cipive possit ista confirmatio, quam de insulis maris H drictici , quas Veneti insiderant i neque enim terminos suos
id temporis in continenti terra etiamnum protulerant nihil aliud Ducem, Pontifices,Patriarchas, Clerum populumquc per illam sibi acquirere potuisse confirmationem , quam ili, rum rerum quietam possessionem, quas jam tum quo tempore inter Carolum Nicephorumque ictum fuit foedus, possidebant. Ergo ut videmus, ordine considerandum nobis I. quid inter Orientis atque Occidentis Augustos decretum sit, quoad Venetos. II. An & quatenus decretum illud Libertatem Venetorum assicere potuAit. III. Ouis sit effectus illius, quae decretum insequuta est, confirmationis.
Haec tria ordine ut exicquamur, ab eod- quo adversa
rius hunc , inchoat Sigonio, ordiri lubet ; meminit illa scederis per Carolum Ludovicj bilavum cum Graeco percussi. AEquum ergo quoad suum principium rem ipsam deduc mus, ut quo pacto sancitum sumatumque illud fuerit, repetamus. Verba Sigonij supcrius quoque a nobis adducta sic
habenr, is ardere illud nominatim expressium, vi Veseti inter utrumque imperium positi liberi atque immunes, ab utroque securi, v
verent, ac sine molestia res suas in Italico solo possit ear Sigoni, dictum firmant illae, quas ibi fusius sum prosecutus scriptorum authoritat , quibus nihil addam nisi unum: Christophori Rossint, in Curia. gurdegalensi dum viverct Praesidis testimonium,quod quidem eo magis mihi faciendum puto, non quod pluribus agere proposuerim in rc clara, verum quia fuit ipse natione Gallus, sic ut eo nomine, tanquam Venetis addictior quasi sit, in ipsum suspicio non cadat, ac simul quoque , ut jactabundae Anonymi asseverationi occurram, qui se duntaxat in antiquis ac qui eo tempore .via xerint authoribus, sua adstruere dum putat, recentiorum
278쪽
sdem convellere atque clevare tentat. Ait ille in suis
omnium ab orbe creato historiarum commentarijs. Ea quae per novam Caroli Magni creati eis facta est Imperis Romani ui tam antinopolitano divisio nisas salua certos Provinciarum fines. In e rum fuerinta3 Egis aecurare apud vetustos friptores legimus intem
venisse, ut Veneria reis Balia maritima, utrumque reverita Imper
Iorem proprist uteretur legibus. Quod θ Blonum post antiquoν egregie prosequitur. Huc usque Praeses Rossinus. Itaque si actum id est ut liberi viverent, jam tum procul dubio liberi erant, neque enim est ait libere vivant , manumissione iam dudum
atque his potissimum temporibus, sublata, nisi qui ipsimet
sint liberi. Si comprehensam foedere ut suis viverent legibus, legeis,fecundum quas viverent, ante percussum inter Imperatores foedus, ut habuerint, oportet. Eas ipsas unde nacti sunt ab Imperione R 'mano ξ ejus rei, neque vola, ne que vestigium, in toto Iuris corpore,aut ullis omnino annalium monumentis apparet. A Constantinopolitano Θ aeque parum : sibi ergo suis tu eleges si vixere , ANAομοι si fuere, quid cauis stubsit, cur eos alienis legibus astrictos credendum existimemusὸ nulla sane; ac nequidem imaginaria. Iungamus his, illa quae allegat cXSans vino atque ex contextu confirmationis verba. IDuri, Patriarcha, Pontifices, atque populus sibi sitasectus , sibi debitin rei absque cujusinam contrarietate restagatione ne neu qui sent, quemadmodum temporibus bismi nostri Caroli per decretum cum Graecis sancitum pessederunt.
Haec si inspicimus, jam tum tempore Caroli, ipso Caesare id deprcedicante atque agnoscente, populum sibi subjectum habebant Duces. eo id accipiendum sensu postea docebiamus, quo de Pompeio apud Lucanum Cato fuisse eum ait libertate salva rectorem Senatus, sed regnantis) Illis quique temporibus res sibi suas habebant, eo jure, quo earun-Mem liber homo moderator est & arbiter. Quae cum ita sint, Hli a plor-
279쪽
praesertim si praedictis jungimus illa Sigonii, nempe fuisse
cautum ut liberi, immunes, & ab utroque securi viverent, sane non video, quam vim San vinus adserat textui, dum vult Venetos divisione cum Graecis facta, liberos fuisse r lictos, immunesque ab alterutro hinc inde imperio: quin potius ad claram lucem adversarius.mihi caecutire videtur, si aliter illa verba putet explicanda. Esto interim lectori suum de tota re judicium. Vidimus huc usque quid actum sit imter Nicephorum Carolumque. Superest ut despiciamus, an,& quatenus, iste actus in ipsam libet talem Venetam insuat, eamque alliciat. Quo priusquam deveniamus, praemittendum paucis inter libertatem ipsam interque exercitium lubertatis distingui debere. Hoc praemisso, alterutrum necesse est statuamus, nempe Venetos tempore divisionis ali. quoties nobis memoratae, aut liberos fuisse, aut si liberi non fuerint, divisionis illius beneficio ex consensu decretoque
imperantium , in posterum ut futuris leges sormam dant negotiju liberos esse suisse jussos. Tettium non datur. Si verum prius, cessat omnis ex illo decreto quo ad Venetorum libertatem affectus: si posterius amplecti lubet, expediendum prius, quo pacto, nec non a quo, libertatem sint adepti. Modum quod attinet , Sigonius, loco quem allegat
adverssarius, accidisse aiiser farcio cum praecis ictum; loco a nobis citato id in ardere nominatim expressum at Rossinus in eorum foederibus accurate intervensis. Sansovinus decretum cum G cu ρη-
cis quod cum foedere in idem incidit pro modo assignat, quae singula si perpendimus, sapiunt utique stipulationem inter foedus sincientes. Quid enim aliud est foedus quam duorum pluriumve summo imperandi jure praeditorum imter se pactio Θ Ergo si foederi pactoque deserenda libertas Venetorum , aut quo ad Dederatos , ipsi in eorum potestate fuere, aut extranei; sin Placet prius hactenus id non esse pro
280쪽
tatum regeram, sin posterius ad tit. Institutionum de inutialibus stipulationibus , adversarius erit relegandus. Quis est inoco ne omnino hospes isure sit, qui nestiat neminem regulariter alteri extraneo , non existenti in potestate sua,sti. pulari, pacisci, aut acquirere posse Θ atque hoc illud est quod ait Scaevola in L quo tutela. f. neque de R. I. nec paciscendo, nec legem dicendo, nec stipulando, queri quam alteri cavere posse, & in L quaecumque V. de Obligatioribus is amou. quaecumque gerimus, nisi ex nostra persena obligationis ini. tium sumant,inane' stum nostrum efficere. & ideo,neque
stipulari, neque emere, vendere, contrahere, ut alter silo nomine recte agat, posse quempiam, IC ''. Paulus nega .
Dixi porro, foedus esse pactionem sicunmi imperii jura ii bentium, & quidem inter se, quod eo addidi, ut constaret quod etiam in jure dubium non habet) absenti neminem recte quid pacisci. i. illud. Cod. de suci sanct. Rclef. l. multum i terere c. si quo alteri vel sibi. Cujus quoque evidens est & ad propositium nobis lemma applicanda ratio, quod ad hoc ut
quis posset paciscendo contrahendove extraneo absenti a quirere , mandatum vel aequipollens intervenisse sit necesse. arg. l. confieresa.ss de O. se A. atqui vero nunquam probabitur foederis tempore praesentes, foederatisve medios, fuisse V netos haud gravatim haec se adversario, qui ad infimae sortis abjectam conditionem Venetos quaquaversum allegat, haec
se probabit negativo aut ut sibi suaeve libertati eo foedere
voluisse prospectum. De modo vidimus: restat ut videamus ecquinam ille, illive, forent, quibus libertatem Veneti ac ceptam serendam haberent, si quidem ea ex foedere accepta serenda esset. Certum est libenatem ei qui antea liber non fuit conscrendi potestatem esse Imperii summi; summi vero Imperii hanc esse naturam, praeclare eruditorum