Alciphronis rhetoris Epistolae

171쪽

bilia: videtur bestiae nomen latere. Ib. αρυθμοι Vel αρε-θμοι ante Sellerum.

V. δωριδι Π, καὶ τῶν IIV, καὶ την Flor. συγκερ . . Flor. συγκαρ IIV. attuli haec si sorte aliis prosint ad sanandum

locum corruptissimum. περισκελίδων Wagnerus, περιωκελλώδων V Flor. π.. σκ .... λλιδων II.

. l. ω ποσον ημιν ἐπιτετειχισται χρωα. Haest non Significant quantum in nos structum est sacinus, sed

ipsam Laidem dicit χρῆμα, quemadmodum Sappho Straboni

dicitur θαυμαστόν τι χρωα. Nescio tamen an ἔρυμα scripserit Alciphro: quam validum ad nos coercendas munimentum structum est. CL Vindicias Strab. p. 57.

1. . . . ἐραστου Νυμφαις θυσίαν λέγουσα ὀφείλειν. His verbis orditur epistola, cuius ante Sellerum non nisi minutae quaedam particulae a viris doctis editae erant. Argumentum totum est meretricium, Sed scite et eleganter expositum. Puae initio desunt, non incommode his verbis Suppleas: ἐκαλεσεν ημῆς ἔναγχος η δεῖνα εἰς το τουὶ ἐραστου χωριων. At plura excidisse res ipsa docet, nec dubium est quin similem epistola introitum habuerit, qualem habet primi libri epistola tricesima nona. In Sequentibus agellus describitur, in quem meretriculae cum amatoribus sui S se conserunt; nec tamen absolvitur hie loci descriptio, cuius colores per totam epistolam sparsos si quis in unum colligat, describi credat regionem Hymetto vicinam, qualem Ovidius Art. Ana. III, 687 sqq. repraesentata Est prope purpureos colles florentis Hymetti

sons sacer et viridi cespite mollis humus. silva nemus non alta facit: tegit arbutus herbam ros maris et lauri nigraque myrtus olent; nee densae soliis buxi fragilesquis myricae, nec tenues cytisi cultaque pinus abest. lenibus impulsae Zephyris auraque salubri tot generum frondes herbaque summa tremunt. Diqitiam by Cooste

172쪽

Obstat tamen huic opinioni quod agellus ab Alciphrone descriptus viginti tantum stadiis ab urbe dissitus suit. In acclivi situm suisse praedium illud, lacile credo affirmanti

Sellero, nec vero id colligi potest ex verbis ολίγη ανεῖται σποριμος i. e. Paululum sativi agri patet, ut apud Dionem Chrys. Or. VII p. 117. Emy. ανειμένοι λειμῶνες, aut ex iis quae S. 2. leguntur Νικίας ουκ οἰδα ποθεν ἐπανιών,

i. e. nescio unde ex agro in urbem reverten S.Ib. κυπαρίττια καὶ μυρρίνη. Ita codices; Sellerus μυρρίναι, quo vix OPUS eSt, Si quidem μυρρίνη collectivo Sensu dictum est, ut πίτυς apud Callimachum Η. in Cer. 28. ἐν πίτυς, ἐν μεγαλαι πτελέαι ἔσαν, ἐν δὲ καὶ Οχνοα. Atque ita etiam in Ovidianis versibus nigraque myrtus et culta

pinus.

2. εὐλὶς μὲν η ααφοδος ημῶν εἰχέ τινα παιδιων. Recte αμφοδος Sellerus ferri posse negat, nec male conicith ανω οδος, cui tamen η ἄνοδος ad Scen Sus ad praedium, praeserrem. At lenius mihi visum est ri αφοδος corrigere hoe sensu: Statim abeuntes erat quod nos o blectaret. Ib. που, φησίν, ημῖν ἀθροαι eodd. SelleruS ποῖ, φησίν, υμεῖς αθροαι; Sati S probabiliter. sed που recte habet. CL Λpollonius Synt. ed. Bekk. p. 622, 16. το που τίθεται

καὶ ἐπὶ σχέσεως τῆς εἰς τοπον που ἀπέρχρ'. Interim distinxi

που, φθοὶν ημῖν, ἀθροαι; Praeterea malim haec et sequentia ad unam interrogationem coniungere που ἀθροαι τίνος απιτε ἐκπιεῖν χωρίοm, quo VOS consertim cuiuS vadite absumturae praedium'

3. ἀπέπτυσε γαρ ημῶς. Sellero δέ aptius videtur quam

γάρ; nescio an praeStet ουν. Τum idem πυρακανθας, Pro quo edd. πυρακάνθους. Ιb. αἰφνιδίως scripsi pro ἀφνιδίως.4. Legebatur αποθεν, de quo supra dictum p. 126. In sequentibus καί πως ἐπιπολης αυτην περιθεῖ κιττος, Verba

ἐξ ἐπιπολῆς mihi vitii suspecta sunt, non tantum quod Alciphro alias Atticorum consuetudinem secutus ἐπιπολῆς dicit praepositione omissa l, 23, 1. et III, 47, 3. , sed etiam propter additum πρός, quod indicat Sequentia quodammodo figurate dicta esse. Adde quod illud ἐξ ἐπιπολῆς, si hedera

173쪽

superficiem rupis induxisse dicitur, aliquid enunciatur quod per se intelligitur. Scripsi igitur καί πως ἐξ ἐπιβολης, quod

germanico melius quam latine enunciare licet glei elisam se hic liten ei se, quemadmodum πλίνθων ἐπιβολαὶ dicuntur laterum ordines, squamatim aliis Super alios incumbentibus. V. in typ. Thucyd. ill, 20. Nisi sorte simplicius interpretari velis tanquam vestis iniectu, in qua re frequens esse constat ἐπιβολη. Ib. υπο δὲ ταῖς ἐξοχαῖς. Nympharum sigilla si ita posituerant, ut sul, promi nuntiis rupis luterent, intelligi non potest quo pacto Punis signum in altiore rupis parte situm Μmphas κατοπτευειν dici possit. Hinc scripsi ἐπὶ ταῖς ἐξοχαῖς, ut Nympharum imagunculae in ipsis illis promi nuntiis Sitae fuisse

dicantur. In seqq. malim ιδρυντο. 5. καταρχομεθα. Sellerus κατη9χόμεθα. 6. ευτρεπεῖς Sellerus, libri ευπρεπεῖς. Ib. ηδέως ουν codd. correxit Sellerus. I h. ante Piersonum ην ' ἰδου.

7. ἔχει τοι Sellerus, libri ἐχέτω.

8. τα χλανίσκια ἐπιστορεσασαι αὐτοσχεδίως συνερριψα -

μεν. Haec accuratius inspicienti non possunt non ineptissime dicta videri. Agitur de parando loco compotationi idoneo, quem si congerendis urborum ramis apparaverunt, id non ita esserri potest, ut ramos post iniectas vesteS comportaSse dicantur. Et quorsum tunc αυτοσχεδίως 3 quod ipsum indicium est excidisse vocem, qua triclinium indicatum erat, quemadmodum supra legitur βωμον αυτοσχεδίως ἐνήσαμεν. Eas ob cauSRS scripsi αυτοσχεδίως στιβαδαJ συνερρωHημεν , ram0S com 'OrtanteS superimpositis vestibus lectulum subitaria o Pera contexuimus. Voce στιβας de pulvinari coenantium ipse Alciphro usus est III, 4, 3. At potest Sano etiam κατακλιψιν excidisse, ut est 1, 3 3, 3. υποσκιος τισι δαφναις ηκατάκλισις. De συνεοράκ αμεν non dubitandum est. Pro χλανίσκια edidi χλανιδίσκια Sellorum ut Bastium secutus ad Aristaen. BOiSS. p. 394. PORSis etiam χυχνιδια, quod in σκιον abiit etiam Ι, 38, 4. ib. ανθεμάδια ποικίλα ante Dorvillium. 9. οῖου Sei lepus οιους codd. ib. εφη ante Domuillium. 10. ώα τε τρέαοντα ῶσπερ αἱ πυγαί. Ita SelleruS edi-

174쪽

dit; codd. ώα τα τε τρέμοντα, Vel ωατα τε τρεμοντα ταυ- τα, vel sa τέ τε τρεμοντα ταυτα. Hine ταυτα adscivi, quod similiter infra dictum est β. 16. Oρνιλα ταυτί. Praeterea codd. scripturae indieare videntur suisse olim sόα τε τετρε- μαίνοντα, quo verbo uSUS est Aristophanes, quem innumeris locis Alciphro expressit, in Nub. 373. duod his subicitur ῶσπερ αἱ πυγαὶ adeo rustice dictum est, ut delendum dicerem, nisi credibile esset excidisse hic Tli allidis nomen, cuius πυγας de industria celebravit scriptor I, 39. Scribendum igitur arbitror ῶσπερ αἱ πυγαὶ τῆς Θρυαλλίδος, quod nomen propter Sequentia καὶ χιμαιρίδος Vides quam

facile describentes sallere Dotuerit. Ib. εἶτα γαλάκτια ποικίλα. Nova haec nec aliunde cognita vox est γαλακτιον de cibo ex lacte consecto. Hanc autem duplicis generis suerunt τα μὲν μελίπηκτα τα δ' αποταγηνου sive potius ταγηνου. De his ita dicere pergit πυτιας μοι δοκεῖ καλουσιν αυτα καὶ σκώληκας τα πεμμάτια. Ita

Sellerus edidit, in quibus primum revocandum quod cdd. Omnes habent μοι δοκω, de quo dicendi genere v. Vindic.

Strab. p. 170. Tum vero πυτίας haud dubie corruptum est: Suspicabar πυριατας. Sic enim vocabant το πρωτογαλα πυ- νωθὲν επὶ θερμοσποδιας. V. Stephani thes. v. πυριατος Et Fram. Com. vol. IIl p. 242. Porro σκώληκας placentae nomen fuisse parum credibile est; neque cuiquam auctor Sim, ut Hesychii glossae multum tribuat, quae ita scripta editur: Μεσσοπλουτον. προσοψημα το σκώληκα ποιῆσαν. Haec

enim gloSsa, quae pluribus indiciis corruptelae arguitur, vix dubitari potest quin ex duabus glossis eonnata sit in hunc

serme modum redintegrandis: Μεσσοπλουτον π ροσοψημα ' Ῥετριον. Μεσ σ οπν ουν ἄημα J το σκώληκα ποιῆσαν. Dixerat poeta aliquis αημα μεσσοπνουν de vento modico, cuius flatu ea maris agitatio efficitur, quam a Vermiculari undarum motu σκώληκα vel κολοκυμα vocabant. CL Phrynichus apud Bekkerum Anecd. p. 62, 20. σκώλζξ η κωφη τῶν

κυματων ἐπανάστασις τῆς θαλαττης εἴρηται, οτι παραπλησίως τῶ σκώληκι τῶ ζωω τα κυμιατα κυλινδειται Ad Alci-phronis locum ut redeam, editum σκώληκας unus habet cod. Flor. ceteri aut σκώλυκας aut κώληκας. Credo igitur scri

175쪽

psisse Alciphronem κολλικας i. e. placentulas rotundaS ex farina consertas. De his praeter alios haec habemus apud Archestratum Athenaei III p. 112 a. στρογγυλοδίνητος δὲ τετριμμενος ευ κατα χεῖρα

κόλλιξ Θετταλικος σοι υπαρχετω, ον καλεουσι κεῖνοι κρiuuατιαν, οἱ ὁ ' αλλοι χονδρινον αρτον.

0uibus in Versibus pro κριμματιαν, quod nihil esse intellexit SchweighaeuSerus, corrigendum κριμνίραν. Ita igitur Thessali illud placentae genus vocabant, quod aliis κολλιξ ipsisque Atticis etiam κριανιτης dicebatur. V. Athenaeum XIV p. 646 a. Satis diu nos hie focus tenuit; est tamen quod adiciendum videatur. Vix enim credi potest bellariis, quae αποτηγανου dicit, ex lacte concreto paratis etiam κολλικας illos sui SSe com9rehensa; quo accedit quod purum concinne verba οσα τε etc. parenthesi a reliquis disiunguntur. Itaque ita orationem procedere crediderim: τα δ' απο τqγανου πυριατας μοι δοκω καλουσιν) καὶ κολλικας καὶ πεμ μ ατια οσα τε Ete. ll. εαρινῆς οπώρας. ita codd. vitiose, ut puto; nisi quis docuerit οπώραν de cuiusvis temporis fructibus dici posSe. Scripsi igitur 6 ρας. Ib. οι κυλικες ante Sellerum. Sequitur locus dissicilis et corruptus: καὶ το πιεῖν μετρον ην τρεῖς φιλοτησιας ου το ποσον. in libris nil diversitatis, nisi

qu0d pro τρεῖς mi g Π hubet τῆς. Dixit de his Bergkius apud Sei-lerum , qui το πιεῖν ex glossemate natum existimat locumque ita. conStituit: καὶ ριετρον ην τλῆς φιλοτησιας ουδ' οπωσουν.POStremn ου το ποσον non puto corrupta esse, Sed significare

non tantillum. V. Stephanum thus. v. ποσος. Iam illud τῆς vereor ne librarii sit emendatio, structuram utcunque restituere cupientis. Mihi quidem multo esse videtur probabilius pro ἐν scripsisse Alciphronem πλήν, ut in hunc modum procedat oratio: καὶ τοi3 πιεῖν μετρον πλ=ὶν τρεῖς φιλοτησιας ου το ποσον, bibendi praeter tria pocula moduS Prae Scriptus erat nullus. Libera igitur cuique erat bibendi potestas, ni tria pocula evacuare omnes tene hantur. Hic enim numerus modestissimus erat, quocirca ΛnOnymus apud S. Maximum ed. Combes. vol. II p. 6l8. μεθυσος, inquit, ἐστὶν ὁ τριων πίνων πλεον, καν uir μεθυσθῆ, quae adhibere licet Horatio Carm. III, 19, 15. tres prohi

176쪽

tia Bergkio apud Sellerum ita corrigenda videbantur: τα μνὶ προσνὶναγκαζόμενα των συμποσιων τον νουνεχῆ πλεῖον ἀναλαμβανει. Codicum Scripturam ego ita interseretor: compotationes, in quibus nulluS bibendi moduS praescriptus est, continua potatione maiorem Doculorum numerum το πλεῖον compensant. ConSentaneum enim erat, ut in desinito numero poeula certis quibusdam intervalli S implerentur. Ib. υπεψεκαζε μεν. SelleruS υπιψεκαζομεν, quod potiuS υπεφεκαζόμεθα dicendum fuisse crediderim: υπο νεκαζειν uutem vel ἐπισχεκάγιν ministrorum est. Vertendum irrorabat nos minoribus quidem ut continui S poculi S, Sc. ὁ παῖς vel ο οἰνοχοος, notissimo dicendi genere. Cf. Brunckium ad Theognid. 465. Nec ουν desidero post μεν. cf. Schaeserum ad Longum P. 376. th. παρῆν Κρουσματιον η Μεγάρας καταυλουσα, η δὲ προς τα ιιελη καὶ ποος την αρμνίαν vδεν. Tibicinae nomen rectius Scribi videtur Κρουματιον, ut legitur l,l2. νὶ ιὼν ἐκαλεῖτο Κρουμάτιον καὶ ῆν αυλητρίς. De cantu Nimmichae quae adduntur sensu cassa sunt et haud dubie corrupta. Particulam καὶ ante alterum προς cod. II omittit. Scribendum videtur xi δὲ Σιμμιχη ἐρωτικα μελη πρῖς τὴν αρμονίαν κηεν, i. c. ad modos quos Crumatium pracibat. l2. καὶ υποβεβρεγμέναι εἴχομεν τον νουν. Apertum eSt scribendum eSSe υποβεβρεγμενον cli. Aristophane Equ. l. 6. τὸν νουν ιν' αὐδω καὶ λεγω τι δευον.13. καί τις ἐφίλησε. Nescio an exciderit τὰν ἐραστήν. th. ἀτεχνως Sellerus scripsit pro ἀτεχνως.14. διανίστατο δὲ ξδνὶ θειων μὲν των γυνωκων ταπα Di, των ανδρων δὲ εκεῖνα. Corruptissima verba recte mihi restituisse videor, πλήθη scribens pro πάθη et ἔμεινε pro ἐκεῖνα. Mulieres Surrexisse, viros mansisse dicit. De plurali πλήθη v. Comic. Fragm. vol. II p. 85 S. Panicula μὲν sortasse delenda est. Sequentia item usicta sunt: καὶ τοις χιτωνίσκοις ἀπιθάνως εἰσεπαίομεν. Credo tamen me PEPersi se ipsum illud quod scripsit Alciphro; posui enim τοῖς

κοιτωνωκοις, ultra quam credi potest απιθα-o cupide lectulos occupabamus. Silvulam, in quam conceS- Serant muliereS, Supra nominaverat ἀρκουντα τῆ τοτε κραι - παλη λ λαμον. Recte igitur de cubilibus, quae occupant, Diqitiam by Gooste

177쪽

17 l

utitur voce κοιτωνίσκος. CL schol. Homeri Il. ζ 3l6. οἰκ μαεν or θαλαμος, o ἐστι νυμφικῖς κοιτωνίσκος. Alia vocis exemplK lexica suppeditant. Ceterum haec verba loco Suo mota existimo et in sinem β. tb post παρηρχοντο ponenda, ubi deesse aliquid ad narrationis integritatem lacile sentitur. Ib. απωθεν ScripSi Pro αποθεν. Sequens συνηρεπῆ Valckenarii est emendatio pro σκευηρεφῆ. 15. Hic satis venuste describitur muliercularum noStrarum simulatio sive dissimulatio; in Sunt tamen quae minuSintegro scripta videantur, velut haec ii δὲ φυλλα απο τῶν

κλωνίων orepouρουσα διετρωγεν ωσπερ ἀκκιζομέν q. Cum enimeto ακκίυσθαι omnium commune fuerit, nescio an σχινιζομενη pro ακκιζομενη Scribendum Sit. In iis quae statim sequuntur ταυτον pro ταυτο Scripsi ut habet U. Ib. leget, tur περιθρχοντο, pro quo πα91ῆρχοντο mihi aptius visum eSt. 16. Suilerus παρεμπO9ευσαμεναις, ii taSSe recte. In Sequentibus verbis ἀλλ' o IIαν καὶ ὁ Πρίαπος, Priapi nomen,

cuius nulla in Superioribus facta est mentio, mihi Suspectum et fortasse delendum est. Τum in verbis Empαγεῖν δὴ παλιν ὀρνίθια, recte ην desiderat Sellertis; neque vero id post παλιν addendum, Sed scribendum potius θ' ῆν pro δή. I h. ante κομισθέντες libri οι habent; deleri voluit etiam Sui-

17. εκάστο ταυτην ελκυσον ' μα AE' αλλα μοι ταυτην'. ita haec distinguenda sunt; vulgo uoe ista cum Praecedentibus coniunctum est. nec quidquam praeterea corruΡ- tum est, nisi quod καὶ ante εκάστri excidisse videtur. Λt in sequentibus Scripsi αλλα ι ραχεῖαι pro αλλαι βραχεῖαι, et εγκέχρωστο Pro ἐκεχρωστο. Cau Sae mutationum neminem latebunt.18. ἐαρίσασαι δ' ουν καὶ αναξανθεῖσαι τους στομάχους. Primam vocem frustra tuetur Sellerus. Correxi ἐρανίσασαι. Suas quamque lactucas in commune contulisse dicit. Puod ibidem legitur αναξαίνειν de stomachi resectione dictum, etsi

sine eXemplo eSt, non tamen videtur corruptum esSe; Pror

sus respondet quod aliquando ab infimae plebis homine dictum memini: icti muss mir den Magen wicder e in his sel aus krat Zen. Ib. μάλα Sellero debetur, codd. αλλα.

178쪽

19. τρυφερον γαρ ην καὶ πρέπον ἐρωτικῆ φιλ . Posui quod unico aptum est ἐρωτικῆ ομιλία. Post προυτράπην laeunam indicavi; desidera aliquid in hane Sententiam: καὶ πρου- τραπην Γεπὶ τουτο προθυμοτατα. Nee vitio carent sequentia συ δὲ εἰ μὲν ουν Ουτως ἔσχηκας μαλακως, in quibus quo Ουτως spectet non intelligitur. ScripSerim oντως, si verum est te aegrotare. Praeterea ουν Flor. aliusque liber recte omittit. Denique αλογως posui ex V. at cum optimi codices ουκ ἀλογως habeant, quod recepit Sellerus, rectius fortasse

Fragmentis Alciphronis fortasse addenda Sunt quae auctore non nominato leguntur apud Elymol. Gud. p. 342, 36.τω Θηριππίδη ἐστὶ πατηρ κυμινον κυμινοπρίστης 33 καὶ μονον ου ταριχευων τους θαλλους των κραδων. duae haud obscure reserunt dicendi genus Alciphronium, apud quem

Therippidem habes II, 3. et III, 8. Dixi de his Fragm. Com. IV. p. 458. Adnotationis criticae supplementum.

I, i, 3. τψ καθαρω τῆς αἰθριας. Scribendum erat e Ven. τῆς ευδίας. Causa interpolationis suisse videtur το καθαρον, quod de caeli serenitate aptius dictum videbatur quam de tranquillitate maris. At καθαρα ευδία est hitida nulloque undarum motu turbata mitris tranquillitas, quemadmodum καθαρα ηδονή dicitur liquida voluptas, et eiusdem generis alia; exempla ubivis obvia. Halcyonii autem dies non tam αἰθρία censentur quam ευδψ. CL Τheocritus VII, 57. χαλκυονες στορεσευντι τα κυματα, ubi Schol. δεκα- τέτταρας ημέρας φασιν ευδιαζειν, o ταν γεννα, ὼς καλουσιν ἀλκυονίδας. Adde Ovidium Metam. XI, 745. I, 2, 4. ωσθ' ὁ μὲν - Ἐρμων. Possunt haec etiam servata particula καί ita resino: εὐσθ' ὁ μέν ουπω προσαπητήκει, καὶ ὁ Ἐρμων. Ita frequenter καί insertur post ουπω, ut III, 30. ουπω το νέφος ἐπέστη, καὶ πασαι ἐκρέμαντο. Nec μέν in tali orationis consormatione necessario sibi in ultera parte poscit particulam δέ.

179쪽

1, 4, 3. ουκ ἔστι τουτο σωφρονεῖν Ουδ' αγαθα διανοεῖσθαι. Admonui de numeriS horum verborum, quae non incredibile est e Menandro aliove comico ducta eSSe. Numerosa item et iambico trimetro inclusa etiam haec sunt II, 1. πέφρικα καὶ δέδοικα καὶ ταράττομαι. II, 4, ii . α ντίας κλαίουσα καὶ ποτνιωμενη. II, 3, 17. ἀκαιροτέραν, Axiμητερ, ιλεως γενου. II l, 70, 1. εἰ των κατ αστυ πραγμάτων απαλλαγείς. Mitto alia eiusdem generis. Τalia optimis quibusque seriptoribus exciderunt Saepe invitis, multumque saliuntur, qui ubicunque verba metricam speciem reserunt, seribentes ea e poeta aliquo derivasse consenti Huius rei non memores fuerunt critici aseud Dionem Chrys. XXXII p. 122. Emp. I, 8, 2. ευμεγέθεις recte me Sti SpectaSSo puto; at sortasse nihil excidit, sed ευμ εγέθεις ut e gl0SSemate natum, verbis πορους ἐκ πορων adscripto, delendum I, 19. Θαλασσέρως. Ven. Θαλάσσερος. Scribendum erat Θαλάσσερως.

I, 22, 3. ημῖν. Repone ex omnibus propemodurn codd. ἐμοί. I, 28, 1. δέρην. Merito, opinor, reieci δέριν, cuius sormae nulla certa fides est. Hesychii glossa: Λέρις. literarum ordini repugnat et orta videtur e praecedente articulo Euρη' τράχηλος, αυχην. Praeterea semel tantum δέρις scriptum reperi, in cod. F Moschi Id. II, 96. ubi Hermannus eoiorum ipse etiam δέοις reiciens, asseri Polluc. II, 235. i. e. eundem locum, in quo LDindorsium recte δερρις scripsisse dixi.

I, 40. μοί posui cum Arnaldo pro σοί, quod retinuit

lI, 1, 7. oλίγον ηγησομxι δαπανῆσαι. Ita codd. contra usum Alciphronis, qui constanter medio utitur. CL I, 18, 3. πεπαυσο εἰς ταυτα δαπανώμενος. IlI, 8, 2. δαπαναται Ουκολίγα. ib. 24, l. τα λοιπὰ τη τενθεία δαπαναται. ih. 50, l. δαπαναται εἰς αυτην χρυσίον. Hinc credibile est eo quem supra posui loco scribendum esse δεδαπανῆσθαι. II, 3, 5. Post προτρέπεται, precibus contendit, id ipsum commemorari expectes, quod Ptolemaeus a Menandro precibus contenderat. Itaque aut excidisse aliquid videtur, e. e. δια jνα προς αυτον cli. II, 4, 4. aut προτρέπεται

180쪽

significat ad se invitat, cuius usus nullum exemplum

II, 4, 17. Πειραιόθεν. Ita libri h. l. omnes, at S. 21.

Flor. et habenυ Πειροιάθεν. Itaque dubius haereas inter Πειρπιαθεν et ΙΠειραiοθεν, quarum formarum nullum uliud exemplum extat, scriptoribus alteram topi eorum speciem ἐκ Πειραιως praeserentibuS. Habet autem utriunque quo defendatur. LDιρωαθεν enim ad Πειραιά vel IIειραία, Πειραιο- θεν autem ad Πειραιος revocari poteSt. At cum Πειραια nunquam dictum Videatur nam Πειραιαν, quod cod. V in

Aleiphr. III, 4T, T. habet, describentis error est pro Πειραιαὶ, Περαιος autem Stephanus BFZ. p. 513, 16. disertim agnoscat, eademque larma topico Πειραιοι Subieeta sit, non dubitavi ego in AlciphroniS locis praeserre Πειραιοθεν. IlI, 3, 3. ευοκνία καὶ πλῆθος ἰχθυιον. Synonyma haud raro Alciphro coniunxit, ut i, 2, 1. απρακτα καὶ ανήνυτα .ib. I 2, 6. δαπανηρὸς καὶ πολυτελής. ib. 20. μοιραιοι θεοὶ καὶ μοιρα γενεῖς dαίμονες. II, 3, i 6. χωμα ταφος. III, 5, 9. χαλάσας καὶ κα ὶς το τριβωνιον. ib. l3, 2 ακρώρεια

τῶν ορῶν, quo sortasSe defendas I, 2 l, 2. ευνερίας ηαε- ραν. ib. 49, 1. κεκλήρωσαι καὶ εἰλqχας. ib. 51, 3. διαπυρον οἰνον καὶ θερμον. ib. 55, 4. πεπ9ῖσθαι καὶ λίαν μεμυ- κεναι. At ἀδολεσχος καὶ λαλος II l, 66, 1. eeSSit nunc meliorum librorum scripturae. Nec minus vitii mihi suspectum est quod legitur IlI, 55, 9. ἐν ὀφθαλμωοῖς απάντω/ Ορωντων. 0uamquam vix certo dicas quibus finibus Scriptores graeci hanc orationis copiam circumscripserint. Tractavit hunc locum Lobeckius in dissertatione de ligura etymologica Paral. p. 501 sqq. III, 3, 4. συναγαγων τὰ νομίσματα αυτοις τοκοις ἀπεδωκα. Non nuinos ex venditione catenulae collectos, sed

collectis his numis debitum inuratori reddidit. Fortasse igitur το δανεισμα νOSt νομισματα excidit. III, 5. Μανδιλοκολάπτst. Ven. et Θ μανδυλοκολαπτη, quod indicio esse possit Μανδολοκολάπτn Scribendum DSsereti enim in his ipsis eodd. non raro in υ transiit. at habet etiam scriptura per υ aliquid quo defendi possit. Significat autem nomen illud hominem qui mantilia vel mantelia pertundit, nec male compares Shakesperianum Doli Τearsheet. Diqitiam by Gooste

라틴어 텍스트