Alciphronis rhetoris Epistolae

161쪽

ram darent. Similis usus praepositionis περὶ est ilI, 64, 1. aliisque locis. 2. ἐνταυθὶ scripsi ex Ven. pro ἐνταυθοῖ. Ib. ἐναπο- μεῖναν Reiskius. Ib. ἔτι δράξασθαι Bergierus. Ih. εκαπτον Bergierus; sirmat Ven. ἔδαπτον. ceteri codd. εχαμπτον.

Meridae nomen huic epistolae praescriptum nolim equidem in vitii suspicionem vocare. Videtur enim μεριδας ad illud hγpocoristicorum nominum genus referri pOSSe, quae seopticis amnia sunt. Iam cum μερίς de cibis sereulisve dici constet, μεριδῆς non inepte de surculorum amatore inter'retari licebit. Disputavit do hoc nominum genere Lobeckius in Wolfii Anal. vol. II p. 47. Nec alterum nomen, quod in Ven. rectissime Σκορδοσφράντης pro vulgato 'Tδροσφράντης Scriptum est, quidquam dissicultatis habet, quippe ad σκορδον i. e. σκοροδον revocandum, de qua sorma dixit Lobeckius Pathol. I p. 301. Consimiliter sequentis epistolae inscriptioni restituendum Σκορδολέπισος, pro quo alii habent Κοδρολε- πισος, Ven. Rutem Σκοδρολέπισος. Male Bergi erus πιδρολέ-

l. ἔδακνεν ex Ven. scripsi pro ἐδακεν. Ιb. οσον τοπαρ' αναν υπομένειν. Ita haec vulgo Eduntur, quae corrupta esse Sequentia docent, ex quibus intelligitur hic aliquid lectum suisse, quo epistolae scriptor se ab homine ignobili iniuriam passum esse conqueStus erat. Itaque Seripsi ὁσον το παρ' ἀναξ υ υπομένειν. Verum alio ducit Ven. in quo memorabili varietate Scriptum est: οσον τό δἱ αφον του υβριζοντος, in quo latere opinor το διαφορον, quam diversa eius qui me contumelia assecit condicio.

2. κατα γένος in Ven. , qui γένους habet, poSt Μεγακλέους poSitum est, quod ipsum indicio eSse videtur, haec verba ex margine illata esse. Ib. ἐν addidit Hemsterhusius. 3. Vulgo αγαπω τῆ γαστρὶ την αναγκαίαν πλησμον θνἐκπορίγιν, quorum loco exhibui lectionem Ven. Ib. Αο- Πάδης libri. Ib. καν ante Sellerum καὶ) τοῖς ἐν Ηλιαία

καταριθμειται δικάζου R. Post καταριθμειτα Ven. addit καὶ

αυτος. 1b. verba Μιλτιάδης ἐδέδετο perridiculo augmento ditata sunt in Ven. qui post αλτιαδης in Serit γραμματικος.

162쪽

Hoc igitur praeclaris suis laboribus Miltiades consecutus est ut a sutili monacho grammaticorum genti insereretur vir a grammaticis subtilitatibus tantum distans, quantum monachus iste a πρινίνοις illis μαραθωνομαχαις. 4. Σκορδοσφραντην Ven. 'Tδροσφραντην vulgo, Ro- δροσφράντην Par.

III, 62.

De Σκορδολεπισος dixi ad praecedentem epistolam. Alterum nomen Reiskius Καπνοσφράντη, Sellerus Καπρο- σφράντη aut Καππαροσφραντη, quorum alterum vix recte formatum est, scribi voluerunt.1. ἐπίστασο Bergierus, ηπίστασο libri. Ib. οἰονται Ber-glerus, OIον τε libri, Ven. οἶὁντε. 2. αῖ τῶν τρεφοντων προυλακτουσι. Ita vix unquam quisquam locutus eSt. Codd. προσυλακτουσι, pro quo quod nune legitur, e coniectura invexit Bergierus. Λt scribendum potius erat προφυλακτουσι, cui verbo legitime formato iam locus in lexicis dari poterit, exturbato altero, quod ex hoc solo Alciphronis loco receptum est. Ib. ὁ εἷς τῶν 'Oλυμπιασι βασκάνων. Haec quo Spectent nondum a quoquam explicatum est. Credibile est factum cSSe Olympiae, quod si non factum esSet miraremur, ut essent homines invidi et malevoli iidemque Τelchiniacarum artium potentes qui si sors ita serret iamiam victuris victoriam eriperent. Nota sunt quae Pausan. UI, 20. de Taraxippis memoriae prodidit. Mirum vero quod dieit Aleiphro ὁ εli τῶν βασκάνων, quasi duo tantum nec plures has aries exercuissent; at fortasse articulus expungendus est. Ιb. παρα τουτων libri, πρὸς τουτον Hemstemusius; eiusdem emendatio est in seqq. δίθυρα, pro quo codd. ωχυρα. 3. συνίσασι Bergierus, libri συνίασι. Ib. ουκ ἔσθ' οπως Bergierus, ουκ οἶδ' οπως libri, quod retinuit Sellerus. 4. του κυρτου κακωτερος. Mirabar comparativi formam praeter poetas nulli scriptori usurpatam, corrigebamque ιιq-λακώτερος, cum id liquido in Ven. legi animadverti.

163쪽

composuit scriptor, hoc nomine nihil aliud notari potuit, quam garrularum mulierum impudicitia: τρυγονα enim Si quam mulierem vocant Graeci ut apud ipsum Alciphronem III, 29. aliosque ad Menandri Rel. p. 148. ullatos), linguae intemperantiam eo indicant; id vero a scriptoris c0nsilio alienum, cum ipsas illas mulieres clandestini dominae facinoris conscias exhibuerit. Itaque aut Bergieri emendatio probanda videtur λαικαστριαι corrigenti S, aut Scribendum αυαστορες, aut aliud quid latet quod propius ad traditae lectionis ductus accedat, exempli causa λαισπυγονες, quamquam id de viris potius quam de seminis dici potuisse videtur. Ιb. αυται τῆ αἱ Rei Silius.

Ib. συμrραττουσι ante Bergierum. Ib. περιδεραια pro δε- ρπια Ven. quem Secutus Sum in Sqq. συργαστρω pro συρ- γαστορι, reponens, qua forma Alciphro nec III, 18. nec III,

2. προς το παρον σιγώην σιγη Ven. σιωπη δε ἐστι του θυμου τροφη. Ita haec in codd. leguntur, quae Sellerus sic ScripSit: σιγῶμεw σιγη δὲ etc. Lentus visum est quod ipse posui σιγω' η σιγη δε etc. At dictum hoc de silentio iracundiae nutrimento hic ineptissime inculcatum est et, nisi fallit coniectura, e margine illatum, in quem reieci. Wagnerum Euripidis haec esse dicentem sesellit memoria; nec apud ceteros poetas tragicos aliquid in eandem sententiam dictum esse memini, nisi huc referre velis Sophocleum illud Antig. 1236. καὶ τῆς αγαν γαρ ἐστί που σιγῆς βαρος. Non omittendum tamen integrum sere senarium essici verbis σιωπη δ' ἐστὶ του θυμου τροφή. In fine epistolae ἐξονειδίζουσαι ex Ven. posui pro ὀνειδίζουσαι. Inscriptorum nominum prius I υρδοκυναγος potius scribendum est, quam quod Sellerus voluit Τουρδοσυμφαγος. AIterum in codd. ' αλλοκυθρα scriptum quid moverit Reiskiuinet Sellerum ut in Eφαλλοχυτρα abire iusserint, non dispicio. Ionicum eSse constat κύθρη pro χυτρα. Atque ionismi vestigia ostendit scriptura Ven. φαλλοκυθρηα, quare 'Eφαλ-λοκυθρη posui. Apud Pollucem VII, 163. optimus Par. Aκυθροπλαθος habet. CL Eustathius ad Hom. p. 746, 16.

l. υπ' ανοίας etiam nunc ex υ τ' αγνοίας corruptum

III, 64.

164쪽

puto; nseque enim dementiam hominis incusat, sed simplicitatem et rerum ignorantiam. Ven. υπονοίας. In sequentibus ἀμειδῆ τον pro ἀμείδητον scripsit Bergierus. Ib. libri ἀξιωτερον, quod ferri non potest, nisi ante απαντων deleas praepositionem ἐξ. Ib. libri σκιλδαμους, pro quo alii σκινδαλμους, ego atticam sormam restituere non dubitavi. 2. ἀυ.α καὶ του vulgo; recte Ven. καὶ om. Monuit etiam Sellerus. Non recte autem idem reliquit Vitiosum περὶ χαμαιτυπίας εuουμενον, pro quo cum in Ven. quantumvis vitiose scriptum sit περὶ γαμετῆ ἀειλουμενον, hoc ipsum tamen indicio est recte locum emendaSse Bergierum: χαμπιτυπία Si unquam in usu fuit, lupanar utique Signiticare non potuit. 3. ἔτι αντιτεινεται Arnaldus, libri ἐπανατείνεται. Ib. ταυτα B Ven. Scripsi pro τὰ τοιαυτα.

4. λαίρου Ουχ ἐταίρας ἔργον διεπραξατο. Hoc Menandro sublegit apud Athenaeum XIII p. 571 e. ἐταιρων πεποιήκατ' ἔργον ουχ ἔταίρων. CD. ad Menandri Rel. p. 134. Ib. εἴ μοι Jacobsius, libri ῆν μοι. at praeterea nihil hie novandum est. Ut enim euius copioSa fluit oratio πολυς ρυῆναι dicitur, ita etiam eos, qui aliquem munerum tanquam flumine inundant, recte δαφιλεῖς ἐυῆνια dici posse nemo ibit instias.

III, 65.

Inscriptio I ξαγηφνος 'PινομάχP. Prioris nominis Scriptura varie, sed Sine fructu tentata est. Cod. Par. habet Πη-ξαγκωμος, Ven. LIQαγωνος. Atque hoc haud dubie verum est. Πηξάγωνος est qui in certamine obrigescit, respondetque alteri nomini 'Rγομαχος.1. η Ἱστρίας ναυς, η ἐπὶ του χωματος ὁρμουσα εἰς τας Ἀθήνας ἡκε. In his γστρίας Wagnerus scripsit, libri

varie, proxime vero Ven. 'Iστρία. Porro ορειωσα legebatur ante Dorvillium. Denique εἰς τας 'Aθωνας Sellerus scripsit, cuius mutationi S cauSam DSSe video nullam: rectissime Ven. ταῖς Mθνὶ ναις. Istriacam illam navem magno Athenis bono venisse dieit; quamquam dativi etiam a sequenti φέρουσα Suspensi esse possunt. Xῶμα illud in portu Piraeeo, ad quod navem in ancoris stetisse dicit, memorat etiam Demosthenes or. in Polycl. p. 120S τας τε ναυς καθέλκειν - καὶ παρακομίγιν ἐπὶ τὀ et de cor. trier. p. 1229. ἐπὶ τό χῶμα

165쪽

την ναυν περιορμω i, ad quae negligi non debebat Pollux I. 122. πιριορμιγιν τὴν ναυν περι το χῶμ α φησι Θημοσθε- νης. CL Grammaticus Bekkeri Anecd. p. 3l5, 45. χῶμα ονοματοπου ἐν Πειραεῖ. 2. καὶ μουσουργῶν. Μalim καὶ τῶν μουσουργιον. Ib.

απο σκηνῆς Schaeserus, ἐπὶ σκηνῆς codd. 3. ἔστι δὲ καὶ οφθῆναι κεχαρισμενώτατος καὶ το προσ--ον αυτω τας γδρας αυτας ἐνορχουμένας ἔχει, καὶ την

Πειθω τω στοματι ἐπικαθησθω εἰποις αν. προσπαῖσαί τε γλιαπυρος καὶ προσλαλῆσαι στωμυλος ουνεκα οι γλυκυ Μουσα κατα στοματος χέε νέκταρ'. Ita haec maxime eWSt-tenbachii coniecturis edita sunt, qui dixit de hoc loco ad Plutarchum de S. N. V. p. 9. Lectionis varietas haec est: articulum ante προσωπον libri omittunt, pro αυτω Ven. habet αυτο, loco verborum τας Ωρας αυτας in Ven. scriptum est τας αλλας, pro ἐνορχουμένας libri ἐπικαθημενας, denique pro τῶ στοματι ἐπὶκαθῆσθαι, quae Par. Scriptura est, treS libri, in his Ven ., habent τοις ομμασιν ορχεῖσθαι. Apertum vero est ne Wyttenbachii quidem emendatione locum restitutum esse. 9uid enim insicetius dici potest verbis καὶ τό προσωπον αυτω τας Ἱδρας αυτας quae longissime absunt ab ea quam in Aleiphrone amamus elegantia. Ac lateor ne Horas quidem in vultu venusti adolescentis tripudiantes mihi placere, pro quibuS quis non Gratias potius ex pectet, praeSertim Si comparet exempla a Schradero ad Musaeum us. 63 allata et Stratonem Anth. Pal. XII, 18 l. Puibus adde ipsum Alciphronem III, 1, 3. το δὲ ολον προσωποναυτας ἐνορχεῖσθαι ταῖς παρειαῖς εἴποις αν τας χαριτας. Puibus verbis non mirarer equidem si quis ita uteretur, ut Alciphronem seripsisse existimaret: καὶ τω προσώπω αυτας τας πιριτας ἐνορχεῖσθαι καὶ την Πειθώ τω στοματι ἐπικαθῆσθαι εἴποις αν. praeSertim cum Ven. pro Verbis τας Ἱδρας αυτας mira varietate habeat τας αλλας. Ea sane digna esset Aleiphrone oratio. At cogitanti mihi immania ista codicum vitia haud improbabile videtur, ipsa illa verba καὶ προσωπον αυτω τας Σῖρας ἐπικαθημένας ex margine intextum seriptoris illata esse. Αe sortasse etiam sequentia verba καὶ την IIειθώ - εἴποις αν, quae item in libris varie Scribuntur, eodem iudicio comprehendenda sunt. Iam vide

166쪽

quam leniter et sine salebris fluat oratio: ἔστι δὲ καὶ ο φθῆναι κεχαρισμενώτατος προσπαῖσαί τε καὶ λαλῆσαι στωμυλος. 9uibus in verbis προσπαῖσπι ex Bergieri emendatione editum est, pro quo cum libri habeant προσπεσεῖν, multo credibilius est Alciphronem προσποάγιν ScripSiSSe quam προσπαῖσία. Neque in temporum variorum coniunctione ulla est dubitationis cauSa. 4. εἰπεῖν γαρ ου χειρον. Non credo haec sincere scriptaeSSe, Sed a coniectando prudens abStineo. . Postrema verba in codd. sic habentur: ἐν αἷς ουδε ευ τουτων αγετο. Ingeniose Bergierus αγευστος Scripsit. At quis praeStet non lacunosum esse locum ' Potuit certe Alciphro etiam hunc in modum seriberet ἐν αἷς οὐδε εις τουτων ἄπειρος ἐν τιμῆJ

αγεται.

III, 66.

Scribere hanc epistolam fingitur Γυμνοχαιρων Φαγοδαίτη. Pro ultimo nomine Ven. habet φαγοδαρθαρτω, quod Φαγοδαρδαπτω Scriptum genuinum urbitror. 1. λέγω δε τον αδολεσχον καὶ λαλον. Ineptam tautologiam tollit Ven. in quo ακορεστον Scriptum eSt, quod eodem h. l. Sensu poSitum videtur quo apud Sophoclem Oed.

Ib. ἐκ Βρεντησίου Bastius, ἐκβροτησίου Par. 'Aβροτησίου vulgo. Tum Ven. fortasSe reetius προτεθειμένον. Ib. τον τους χειροηὶθεις κορακας τιθασσευοντα. Haec qui inepte dicta esse intellexit Sellerus, corrigere tentat τον ποιουνταχειροηθεις κορακας καὶ τιθασσευοντα. Mihi χειροηθεις aut delendum aut poSt κορακας tranSponendum Videtur. Praeterea τιθασευοντα Scribendum erat, quae unice vera est huius verbi scriptura. 2. ξυριεῖσθαι, την γενειαδα. Verbi ξυρι cum certa

exempla offerri non possint, non dubium est quin LDindorsius recte ξυρεισθαι scripserit. In proximis τον ξυρὸν ex optimis libris posui pro το ξυρον. 3. περι αθως κοειδα λαβων απερρQωσα. Scripsi ex

Ven. κακοπαθως. Profecto enim cum dolore coniuncta erat haec superstitis barbae eradicatio. Ex eodem libro κοπίδας restitui. Postrema epistolae verba nescio an praestet ita scri- Diqitiam by Gooste

167쪽

bere: α γαρ Ουδ' οἱ τρέφοντες παιγυσι, quo quantum vigoris Sententiae accedat, facile Sentitur. III, 67. l. Νεβρίδα Reiskius, νεβίδα Uen. νευρίδα ceteri. Ib. απαστραπτουσα pro αστραπτουσα ex Ven. edidit Sellerus. 2. ἐκρινηθῆναι BoiSSonadus, πρισθηνία LDindoristus, κριθῆνm libri.

Inscriptio Πικλινοσαραξ πισσοτραπέζω. Scripsi ex Ven. Tρικλινοσαii, ubi accentus omissus est; idem liber Epist. 70. hahet Τρικλινοσαρξ. De accentu nulla esse potest dubitatio comparanti βλεφαροσπαξ, νεκροβασταξ aliaque apud Areadium p. 18, 23. Denotatur autem eo nomine homo pulvinar sarcienS. l. Legebatur καὶ ος δέον βασανωας διερευναν τε τοπραγμα ποικίλως. Emendavi ex Ven. Ib. απεδυσατο ante Wyttenbachium. 2. Vulgo αμηγεπη πέπεισται. Non quodammodo homini stupido de si de uxoris persuasum esse dici potuit, sed facili opera. Itaque ex Ven. reposui αμογητί. poeticum verbum, sed quo utitur etiam Cinnamus Hist. I, 4. Ib στενεδίω ante Bergierum.

III, 70.

l. ἐυχεῖτο ἐπ ἐμοὶ τω γέλωτι. Revocavi constantem Omnium librorum lectionem ἐν ἐιμί cll. Sophocle Antig. 547. εἰ γέλωτ' ἐν σοὶ γελω. In sequentibus verbis ἀστικῆς στωμυλίας καὶ ξένης ὴ κατα τους χωρίτας ἐπαων, pro ῆ scribendum utique ιιζ sive malis cum Reiskio ου, dieaeitatis urbanae non Pro captu, i. e. Supra ense tum, agrestium virorum intelligens. Dura enim est et vix excusabilis Bergieri ratio, eti a ξένης suspendentis, quod ne ad Sententiam quidem commodum eSt. 2. ανεκτον Rei Skius, libri ανεκτος. Ib. pro πλουσίων, quae Bergieri emendatio est, cdd. habent μουσίων vel μουσείων. Potest igitur etiam περιουσίων scriptum suisse. V. ad

III, 73, 2.

168쪽

3. uετε uελε Bergi rus. Codd. μετέμε, Ven. μετάμελλε.4. ἐπὶ μήκιστον χρονον non video quid ullud significare possit quam ad longum tempus. Scribendum videtur μετα pro ἐπί, nisi gravior corruptela latet. Ceterum nomen huic epistolae inscriptum Λιμοπυστης non iniuria vitii arguit Sellerus, Aiμογευστης Scribendum coniciens.

Malui Λιμο πυκτης reponere i. e. cum sanae conflictans.lluic simile est 'Aor οπυκτης de pane concertans ill , 50.

Nomen praescriptum Φιλαπορος ad illud compositorum genus revocari posse Videtur, in quibus et To ad intellectum sere abundat. V. Deleet. Antho l. p. l84. et Lobeckium Pathol. I p. l4T. Nihil igitur mutandum existimo. l. εξ ιἷν υβρις τὼ τέλος. IIaec Si sana sunt, notatu dignum est το τελος ἐκ τουτων. Λlioqui εl: deleri potest. Ib. ἐπειτα του φρονηματος ώς εχοιρο δια βραχέων αποπειραθεις τῶ a ρω των κMιιικῶν συλλαμβάνει. ProrSus insolentur φρόνημα dixit pro φρονροις, ut sequioris aetatis Scriptores loqui solent, vehit Τheophanes Cont. V, 72. ἐθαυμάζετο αυτου μετ' ανδρίας το φρονηρια. At profecto mirum est, Lexiphanem hominis prudentium explorare maluisse quam quae in histrione vel maxime spectanda erat vocem; magis etiam mirum, Lexiphani hanc ingenii explorationem tam exiguae operae Stetisse, ut eam δια βραχέων perficeret. Haec omnia docent Alciphronem non φρονήματος ScripSiSSe, Sed φωνήματος, quo ipso de histrionis vocου utitur Alciphroetiam III, 48, l. τορω τινι καὶ γεγωνῶ τῶ φωνήματι χρ τσάμ νος. Pro κωμιικῶν Veia. κωμ'δικῶν habet. Illud tuetur Λlexis Fragm. Com. III p. 423. ἄν ἔχουσ' οἱ κωὐκοί i. e. histriones. Sequentia ἐκ τουδε τραφVσομενον ἔφασκε καὶ ἐμέ, hunc habent intellectum: abhinc dicebat me quoque, ut cetero S gregis Sui histriones, nutritum iri. Nihil igitur cum Bergiero novandum est. Τum post ἐκμαθοντα sabulae nomen excidisse videtur, quam ediscendam Lexiphanes Philaporo tradiderat. 2. opὲ του καιρου Burgierus restituit; libri τω καιρῶ

169쪽

III, 72. 2. τον ἐαυτῆς ανδρα. Postremam vocem ex Par. addidit Sellerus. Ib. κ κωδοχύ SuSpectum fuit an onSino, κυνοδοχη suspicanti. Sed recte videtur Bergierus κυσοδοχη eodem intellectu hic positum existimare quo κυσοχηνη dicitur. HeSychius: κυσοχήνη. ξυλον ἐν ω αααρτάνουσαι αἱ πορναι ἐδε

σμευοντο.

4. εἰς την τρίτην απέψυξ . Ita codd. ut videtur omneS, praeter Par. qui εἰς την Ro habet. Dorvillius εἰς την ἔνην, quod secutus est Sellerus. 5. ψυττα κατατείνας recte damnavit Wagnerus, ut ex Epist. 24 huc translata; nec ferri hic possunt. ib. ρίας posui e Flor. ἐλευθερίαν II, ἐλευθέραν vulgo.

l. Ven. παρ' ἐμοὶ pro πρώην. In sequentibus 7 9 3ζουσι δὲ ιμάλ' ἀηδές, αλλ' ἐδώδιμον, non offenderunt critiei. Multa sibi indulsit Alciphro, at quod porcellos ἐδωδιμον γρυγιν dixit, id plus est quam quis aequo animo serat.

Vereor igitur ne ἐδώδιμοι scribendum sit. 2. κριθίων cod. B, κριθων Ven. , κριθων Bastius. Tum οντων SchaeseruS pro ουσων. Ib. τους ἐν περιουσίαις ἄν- τας. Pluralem nominis περιουσία habet etiam Τhucydides I, 1. At dubia in Aleiphrone lectio: Ven. enim pro isti S unam vocem habet τους περιουσίους, quod nescio an reStituendum sit. Hesychius: Περιουσιος, πλουσιος. cuius uSus nullum Rdhue exemplum extabat. Idem fortasse III, 70, 2. restituendum, ubi nunc ex Bergieri correctione legitur πλουσίων, at libri μουσίων habent, quod ex ριουσίων corruptum, hoe au tem e περιουσιων decurtatum videri potest. Nihil frequentius, etiam in Alciphronis codicibus, quam primas vocabulorum syllabas exteri.

III, 74. Inscriptio Φρικοκοίλης Βορβοροζώαω. Ita Sollerus edidite coniectura BaStii, qui Φρικοκοίλης nomen interpretaturd 'un homine, dolat i 'estomac est redo ut abe, donil' appetit est essroyant. Puae explicatio vel eam ob causam II. Diuiti do by Gorale

170쪽

Puae inscriptio habet nomina, eorum alterum erit sor lasse qui rectius μονογναθω seribi exi Stimet, quemadmodum Φυσίγναθος dicitur, non λυσιγνάθιος. At vide ne nominativus Sit Moναγναθιον. Atque ita etiam III, 57. λλογαρελαδίω et ibid. 63. ανακοσπογγίω ad et ιλογαρελάδιον et In νακοσπογγιον revocanda puto. Signi sicut autem πινο- γνάθιον hominem oς οὐδὲν αλλο ἐστὶν ri γνάθος, ut est apud Longum Past. III, ll. Alterum nomen IIανλάχανος

Priora Sellerus ita restituere conatus est οἷον δή τι ουδεὶς εἶdε πώποτε τῶν δια χειρῶν. ib. απῖ scripsi Anal. Alex. p. 265. recepitque Sellerus ; libri ἐπί, quod fortasse recte habet: media in nemore posita sum Veneris A in Oris que signo vicina. Cf. III, 48, 5. ἐπὶ του βωμου τυπτομενος. Ib. Oυς αυτοὶ πεποιήκαμεν videtur aliquid lu- bis traxiSSe.

1. γυναικός. Malim τῆς γυναικος. Ib. τῆς κορυφῆς DorvilliuS pro ταῖς κορυφαῖς. 2. φασματος εχουσα πρόσωπον non adducor ut Sanum ESSe credam: non Omnia φάσματα tetro vultu Sunt formida-Diuitiaco by Cooste

라틴어 텍스트