장음표시 사용
141쪽
λμονίδι . Reiskius Σαλακωνὶς et Σαλακωνίδι. Ib. τον δεσποτην om. Omnes praeter B, unde recepit Sellerus; insolentius lamen υπερ φανεῖν cum accusativo personae iungitur, ut dubitem an non recipiendum Sit. Ib. ακεστην pro ἀκεστνὶν Sellerus. Ιb. λάθρα B, λαθραιως ceteri.
1. πλην του συγκαθευδειν, δεσποτα, μετα σου. Non Satis apto, ad meum quidem Sensum, Salmonis in epistola irae et contemptus plena hac blanda heri compellatione utitur, vellemque codex aliquis exhiberet πλὴν του συγκαθευ- δειν δη ποτε μετα σου. Nisi sorte cum irrisione dicit δέσποτα, ut nos me in Herr. 2. παντα γαρ μου revocandum ex Ven. Vat. aliisque libri S , παντα γαρ ὁμου unuS B.
1. αγροικον SelleruS Seclusit; sortasSe recte, quamquam proverbialiter dictum videri potest ὁ απο αγροικίας ἄγροικος. Eleganter Bergierus merum de rure rusticum. Ib. Μιλιαίω των B, Μηλιω κατὰ των V et Γ, ΜΗλίω κατὰ
των Vat. μηλιω κατὰ των Ven. , μηλι κατὰ των 'U. Haec est lectionis varietas, quam attuli ut alios ingenii periculum sacere invitem. Quae adhuc prolatae sunt coniecturae, Μητι- χείω των, Μντίχου καλλίω, υλιαία των, earum nullam probari posse apertum est.2. εouαιρο σοι χρῶμαι κατὰ τούτο , το dat τοs λογου. Iners illud κατὰ τουτο nullamque plane vim habet. Rectius haec in Ven. ita seribuntur: ερμαίω σοι χρωμπι, κατὰ τουτοδὴ το τοὐ λογου, quod recepi deleta praepositione κατα, eui nullus hic locus est. Ib. μοι ante πολλακις deleam.
1. κοψιχους Ven. Vat. κοσσυφους ex B Sellerus. Prae tuli κοφίχους, quoniam Atticos hac forma prae altera usos esse grammatici Observarunt. 2. το νέφος ἐπεστη των στρουθίων. Inepte merulae turdique appellantur στρουθία, quod nomen probatoS Scriptores de cuiusvis generis avicula dixisse evinci non potesti Diqiti do by Gorale
142쪽
adde quod sequentia seminina pessime ad remotius κο-ους καὶ κίχλας redirent. Sensit hoc Scriba cod. Ven. qui QO-μενα et εἰλφιμένα posuit, de πῆσαι quod proxime post των στρουθίων sequitur securus. Delevi igitur verba τῶν στρουθίων, quae a glosSatore in margine adscripta suisse videntur ad το νεφος, quod Sic per se de avium multitudine non recte dici existimabat. CL III, 53, 2. ευχόμενος τὀ νέφος παρελθεῖν de adolescentulis dictum Supra memoratis. Ib. λαχος σοι B. λαχών σοι Par. λαχόν μοι Vat. λεχο
μην μοι Ven. Postremo κοινωνεῖν unus B, ceteri κοινον, quod fortasse κοινουν scribendum est.
Θεστυλλι', quod in inscriptione huius epistolae legitur, ingeniose Reiskius ex 'Aστυλλω vel 'Aστυλs eorruptum esse
2. γενοιτο Scripsi ex B pro edito γένηται. Nusquam apud Alciphronem ἐν cum optativo coniunctum reperias nisi locis corruptis et ex ipsis sere codicibus sanandis. Ιb. πλέον scripsi pro πλεῖον ex Ven.
Inscriptio in vulgatis haec est: Σκοπιαδης Σκοτίωνι. Adscivi Σκορπιαδης ex Ven. Alterum nomen Sic ut nunc editur scriptum est in cod. V. reliqui habent Κοτίωνι; at in ipsa epistola etiam Vat. et Flor. praebent Σκοτίων. 2. γαρ et τουτου Supplevit G. Hermannus. Ib. codd. τουπιτιμον, corr. Valckenarius. Ib. Verba εῖ τις ήρνεῖτο την κυαθον in ceteris libris omissa obtulit B. Postremam epistolae partem Sellerus ita edidit: οἶδα, ἐγὼ τρίτην - καρηβαρῶν - απερυγγανων. Alii aliter; at familiaris sermonis simplicitatem optime imitatur quam praeeunte G. Hermanno ex cod. B scripturam restitui.
143쪽
l. Ἀπημάντου Bergierus, απήμαντον libri. 3. νεοπλουτων Reiskius aliique pro μεσοπλουτων. Tum ante Bergierum φειδώνοντές εἰσι καὶ γρί Dνες. Ib. vulgo ανεχομενος, quod ανεξομενος ScripSi.
l. αυτο Reiskius; legebatur αυτας. Ib. ἀνηκοα τέθυται paulo insolentius dictum est; malim ανηκοω. 2. εἶχε addendum esse vidit Bergierus. ib. καπρον pro καρπον Bergierus restituit. In sequentibus verba ευ μάλα ευρυτιωντας, quippe ex III, 53, 3 huc translata, non immerito suspectat Sellerus.
Πρατῖνος, quod epistolae huic praescriptum est, in Πρατίνας mutari voluit Sellerus; fortasse recte, quamqui mpossis etiam Κρατῖνος Suspicari. l. σαρισσας et γέρρα Bergierus, libri σισάρας et δερρας. 3. Non male quidam vir doctus τῶ δ' ἐγὼ ἐγκαναξας.
l. Εἰρεσιώνην εξ ανθῶν πλέξασα ηειν ἐς Muαφροδίτου τῶ Ἀλωπεκῆθεν ταυτην ἀναθήσουσα. Haec quantis di Lficultatibus impedita sint docuit laudatus Sellero Lobeckius Aglaoph. p. 1007. qui dubitanter corrigit του, ut Hermaphroditus quidam Alopecensis intelligatur. Si ἔρμα de columbario intelligi posset, quemadmodum SophocleS Λnt. 84 l. εμμα τυμβοχωστον dixit, periclitarer equidem ἐς ερμα Φαιδοιου του Ἀλωπεκῆθεν. Nunc locum in desperatis habeo. 2. ἐλανθανον δε υβριστην υμέναιον m/αuένουσα. In his ἀναμενουσα, cum de muliere sermo Sit a veneris usu quam maxime aliena, non potest non SuSpectum videri, ac neScio an Scriptor υπομένουσα posuerit, quamquam Video quid obverti possit.
l. ouae post πονηρον in codd. addita leguntur verba ος Diuiti do by Gorale
144쪽
απέβη τοιουτος ἐπὶ των αγρων, cum iis, quae in ipsa hac epistola leguntur, conciliari non possunt; non dubitavi igitur in marginem relegare. Ib. περιχαρείας ScripSi pro περιχαρίας. Ib. ἐγρηγορως ante Lobeckium.
rectius μαλα scripsit. In SequentibuS verba ῆ ως ακουομεντην Nρακλέους τριέσπερον et constructione excidunt et parum apte longissimo Epimenidis somno inseruntur. Itaque in marginem reieci. Postremo ποιοίην scripsi praeeunte Hirschigio pro ποιοίμην, et συγγεωργων ex B, pro συνεργῶν. Vox est Aristophanica Plut. ,223. Pro φρασον B φρασειν.
Probabiliter Bergierus nominum Ευθυδικος et Φιλομήτωρ huic et sequenti epistolae inscriptorum Sedem permutandam coniecit. 1. προς υλίγον, ad breve tempus, quamquam aliis exemplis mihi non cognitum, minime tamen improbarem, nisi proxime praecederet προς θεῶν. Fortasse igitur ἐπ' oλίγου scribendum. 2. ἡ μὲν γαρ ανοδος. Scripsi ex B ουν pro γαρ. quod non videtur serri posse. Ib. εἰ ουν ἐπειχθείης καὶ ερχηεωθεν. Ita Sellerus Reiskio obsecutus edidit; καὶ codd. omittunt. Rectius scripsissent εἰ ουν ἐπειχθεῖσα ἔρχη, vel εἰ ουν ἐπειχθείης ἐρχομένη. Pro συνθυεις Reiskius συνθυσεις. At vide supra p. 108.3. ναὶ Bergierus, καὶ libri.
Φιλίσω in inscriptione Reis kio Φιλιστίω, mihi Φιλίσκω scribendum videtur vel Φιλίστω. 2. Post παθος quod vulgo additur την λυτταν λυττα- ναν cod. B) delendum esSe Vidit Wagnerus. 3. ακαρτος scripSi cum Rei Skio; vulgo απρακτος. 4. ευδηλον δέ ἐστι καὶ χρημάτων περιοραν καὶ γεωργίαν στυγεῖν. Pro περιοραν, quod de contemptu diei non memini, fortaSse υπεροραν Scribendum est. In Sequentibus perineptum est, si quid sentio, ipsam agriculturam pessumdatam ἐκτραχqλισθῆναι) dici propterea quod scribentis filius Diuiti do by Gorale
145쪽
in philosophorum castra transiit: ολοι οἷον σε, ἁ γεωργία, το τῶν ἀπατεώνων φροντιστηριον ἐξετραχήλι νε. Sensithoe Reiskius, qui σοι pro σε scribi voluit, quod serendum si eadem opera Scribas οιον σοι, sit γεωργία, γεωργον τοτων - Postremo tolerari vix potest quod libri habent τους δὲ ανδραποδίζοντας orato του φρονεῖν τους νέους αθωους εἶναι τιμωρίας απέλιπον, quod quam parum apte dictum esset cum idem Reiskius recte intellexisset, non recte tamenseribi voluit αφρονεῖν. Alciphro dubitare noli quin φροντί- γιν scripserit.
Inseripta est haec epistola Μηλίωνι, quod nomen in Μηλιαδι qui abire iussit BergieruS, rectius PotuiSSet Μηλιονri. Similiter III, 45. Λειριονn abiit in Λειρίωνι. Nec male tamen Sellerus Μηλίω tentavit.
Στεμφυλοδαίμονι scripsi ex Ven. et codd. apud Bastium Epist. erit. p. 265. Σταφυλοδαίμονι vulgo et Vat. Utrumque bonum; Sed praetuli quod Optimi cdd. habent. Finxit hoc nomen comicorum exemplo, qui σοροδαίμιων βλεπεδαίμων et multa id genus alia habent.
Inscriptio: νιχοκλαυστης Βουκίωνι. Ven. νυχοκλαυ- στης. Compares χρυσοκλαυστης a Nicomacho Com. graec. D. IV p. 588. usurpatum: oi χαῖρε χουσοκλαυστα καὶ χρυσους ἐμῶν. De nomine Βουκίων dixi ad III, 60. 1. Στρουθίων καὶ Κυναιθος οἱ παρασιτοι. Ven. Στρου-λας, quod propter libri auctoritatem recepi. V. ad Menandri Rel. p. 99. οἱ παράσιτοι cum mihi non Sine causa SuSpectum csset, vidi in Ven. haberi παρασίτοι ος, ex quo aliud hic olim lectum suisse apertum est. Suspicari possis οἱ παρα Tίσιδος, Diuiti do by Corale
146쪽
sive id de servis a Τisi de manumissis intelligas, sive de hominibus interpreteris qui in clientela Tisidis essent. V. Valckenarium in Scholl. ad N. Τ. p. 352. et quae ipse ex Hippocrate de hoe dicendi genere composui Dissert. de nominibus
2. Edebatur αυτος ασμενως et in sqq. ημεις δε διατριβὴν αυτω τε καὶ τοῖς. Scripsi haec ut leguntur in Ven. Ib.
αναπαιστα ευκροτα ἐπιλέγοντες αυτοσκωμματων - γέμοντα. In his αυτοσκωμμάτων ex cod. Θ receptum, reliqui codd. aut αυτο σκωμμάτων aut αυτω σκωμματων. Nomen qualeeSt αυτοσκωμμα quomodo hic explicem non habeo, nee habuit opinor Lobeckius Paral. p. 242. qui αυτο delevit. Mihi lenius visum eSt scribere αυτοῖς i. e. αλλήλοις, invicem nobis
accinentes. Sequuntur haec: σκωμμάτων αλυκων καὶ αυ-τοχαρ ων αττικῶν αἱμυλίας γέμοντα. Pro αλυκων Ruhn-keniuS ex coniectura, ut videtur, scripsit αστικῶν; idem exo ante αἱμυλιας inserit και, quod habet etiam Ven. Mihi haec particula librarii videtur non videntis genetivos qui praecedunt ab αἱμυλία pendere: αυτοχαρίτων dubitari potest utrum substantive an adiective intelligendum sit. Non dubito
quin alterum verum Sit scribendumque puto σκωμμάτων 'Aττικῶν καὶ αυτοχαριτων αἱμυλιας γεμοντα, anapae St OS dicteriorum Atticorum vereque gratiosorum sacetiis plenos. Puamquam etiam alia conici pOSSunt, e. c. σκωμματων se λυκῶν καὶ αυτοχαρίτων ἀττικισμῶν vel αστε
σειῶν αἱμυλιας γέμοντα. 3. Scripsi ἐν τουτι' δὴ pro ἐν τουτω δι'. Ven. et Θ ἐν
τουτω δε. Iidem libri ευφροσυνης καὶ ἱλαροτητος. ΜοX καὶ δύσκολος male o m. Ven. et D. Vide ad Menandri Rel. p. 49. 4. ἔπειτα reposui ex Ven. ἔπειτα δὲ vulgo. R. ξήνας ημῆς υστριχίδι Ουκ ολίγαις ουδ' ευαριθμητοις. Vat. et Θυστριχ σιν, quod leniter correctum recipiendum duxi; editum ferrem equidem, si oυκ ολίγας ουδ' ευαριθμήτους Sequeretur. Post ευαριθμήτοις Vat. aliique codd. inserunt μαστιξιν, quod qui tenere velit, distinguat necesse est υστριχίσιν ουκολίγαις, ουδ' ευαριθμητοις μαστιξιν. Sed haec putida esset distinctio. Ceterum Οὐκ ολίγαις esse videtur non te Vibus, quae perrara est huius adiectivi in numero plurali potestas.
147쪽
nee cognita mihi nisi ex Homero Od. ιι 252. et fortasse Μenippo apud Athen. XVI p. 664 e.
l. κυνὶ Herelius, libri κοινη, κοιν j, κοιν tr. 2. τους μὲν libri melioreS, ulli τα μεν. Ilenasteritu SiuS, quem SelleruS Secutus eSt, τας μεν coniectabat, ad Gratias haec reserens et cetera audaeisSimis vexans coniecturis. Non viderunt viri doctissimi, quod vidit Reiskius, vitium loci in αποματτεσθια latere, pro quo ille veri SSime απομυττεσθια coniecit, firmante nunc cod. Vat. Iloe dicit scriptor: benignioribus Gryllionem quam nos Gratiae ad Spexerant oculis, ut illi adolescentulos dicit apud quos unus nunc regnat Gryllio) ab eo emungantur opibusque per delicias pri Ventur, nos autem praeclare nobi Scumactum putemuS, Si quis mantile ter Sorium nobis obiciat. De verbo ἀπομυττεσθαι vide ad Menandri Rel. p. 172. Postrema quoque comicum colorem habent. Phere- crates Fragm. Com. II p. 261. τον σπονδυλον - νωμῆθ' ῶσπεο καὶ τοῖς κυσιν ημῖν. Puibus cf. Aleiphr. III, 51. εἶτ' Oστεα κωλα τε καὶ αστραγαλους καθαπερ τοῖς κυσὶ παραρ
Inscriptio: TραπQολεικτης Gχοδιαλεκτri. Ita prius nomen scripsi ex Ven. et S. CL Αυτρολεικτης III, 54. vulgo Τραπεζολειχων. Alterum nomen νιχοὁιαλεκτης, quod ΦιχO- διαλεικτης scribi voluit Sellerus, significat hominem qui rem habet et consuescit cum frustuli S, i. e. qui frustulis Vescitur. Similiter συγγίνεσθαι φάγροις et similia dicuntur a comicis poeti S. V. Fragm. Com. II p. 8S et 43 S. Nec dissimile est quod de nauta Aleiphro dixit Ι, 8. ανέμοις οιιιλεῖν, ubi v. Bergierum. Figurate verbo διαλέγεσθαι Aleiphro etiam I, 23. usuS eSSe videtur εἶτα αλλος αλλω διελέγετο, alius ulla
in re occupatus erat. Nam SermoneS inter Se convivae
sine dubio iam initio convivii habuerant. l. λεγω δὴ Ven. λεγω δέ vulgo. ib. πορθησιν ἱκα-
148쪽
νήν. Eleganter Reiskius καινήν, receptum a Sellero; at recte habere credo editum. Saepe sic positum reperias ἱκανον, ut aliquanto pluS sit quam Satis magnum, reSponde- atque sere nostro an seliniich. 2. καταπυγωνα ante Lobeckium. In Sequentibus non debebat relinqui manifestus error, quo περικατεαξαι in libris scriptum est pro περικαταξαι. Reliqua sanissima Sunt nec ullo modo tentanda; nam κεφαλην quod Θ pro φιαλην habet merus describentis error eSt. Tum τραυματα Ven. θραυσματα vulgo. SeripSi θραυματα. V. Lobeckius ad Aiae. p. 322. Ib. μου λωβησασθαι Ven. quod praetulerim. Ib. αἱ ἐν Γερανεία Ven. αἱ Vulgo om. Tum σταλαττουσι intactum reliqui, quamquam Ven. σταλαζουσι habet. Vat.
σταλασσουσι. At σταλαττειν nOSter dixit etiam Fragm. VI, 4. Tum ανεχεται Ven.
l. Legebatur ἔρεσθια, quod recte ἐρέσθαι seriptum est
3. ἐξηλλο μην ιος ἐν τῆ φυγῆ τοῖν διαβαθροιν θάτεροναποβαλεῖν. Haec quoque manca eSt et imperfecta oratio, in hunc sere modum redintegranda: ἐξηλλομην καὶ τοσουτονῆπειγόμηνὶ ως ἐν φυγη. Interim lacunam indicavi. 4. ορα δε ως ἔστι πολυτελες ο λγνης Αἰγυπτίας. Pro πολυτελὲς ScripSi e Ven. πολυτελέστερον. Hoc dicit: vide quam sit Aegyptio linteo pretiosior textura. Idem liber pro οθονης habet σινδονης, quae si vera est lectio,
novum habemus exemplum formae non optimorum scriptorum usu firmatae. Recepi tamen, quamquam Aleiphronem σινδ
νος scripsisse existimo, ut I, 12 et i II, 66. Ib. αλουργου πορφυρας της ' μιονίτιδος. Ven. 'Ε πιονίδος, quod recipiendum duxi. Hermioniae purpurae magnam laudem suisSe praeter Alciphronem docet Plutarchus Alex. 36. Ib. πολυτίμητον Ven. Τum ἐπι τον praebuit Ven. pro εἰς τον. In postremis epistolae verbis ex eodem dedi μερώτην Pro συμμερίτην. Ct. I, 17, 2. των πλησιον τινὰς ἐκα
149쪽
1. ουδὲ δεινον Ven. aegre careaS particula ἄν. Iti. δους φερεσθαι om. Ven.; tum legebatur τῆς νυκτος μεσουσης. ultimam Vocem Om. Ven. quem SecutuS Sum. ante ηπειγομην Ven. addit και, unde scripSerim κατηπειγομην. 2. διεσπασθω reposui ex optimis codd. pro διασπασθαι, quod ex uno Par. posuit SellemS. Ib. ἀκρωτηρια Berg-lerus, libri ἀκροθίνια. Tum ex Par. Ven. posui τύ υστε- ροάα et εἰς ταφην pro εἰς την υστεραιαν et προς ταφθν. 3. Legebatur υδρορροον ανεωγοτα. Vehementer dubito
Alciphro υδρορροος de χSsa, idque maSculino genere, dicere voluerit; Saltim υδρορρους expectabam. Scripsi igitur quod plurimi optimique libri habent υδρορροιαν, quod fluviorum quorundam nominibus e. e. χρυσορροας assimilatum est. Ib. των μὲν ηθομην ουθ' υλακτουντων Ven. quod edito rectius videri potest, si ScripSeri S ου δ' υλακτουντων. Idem liber recte in sequentibus παντες obtulit, Vulgo παντως. 4. τα πρυμνήσια. Mira Varietate Ven. τα πρυμνωτον, quod sortasse corruptum ex τα πρυμνησια των Io νων, ut eSi I, li. λυουσι των vονων τα πρυμνησια. Utroque locolysae naves τα πρυμνησια λυειν dicuntur, quod alias de nautis dici solet. Ib. νυνὶ pro νυν ScripSi ex Ven. qui habet νυνι.
Κεφαλογλυπτης Sellerus, Γων ἐφελογλυπτης, Ven. κε- φελογλυπτης. Alterum nomen in Ven. Μαπαφανίσω seriptum est, in Θ ματταφανίσσω. Recte Sellerus in notis Μασμπαφανωω. Vulgo Μαπ-αφασω. 1. Satis mira depravatione codd. conSentiunt in κακηγ- κακως vel κακεγκακως. correxit Bergierus. Τum pro αφωνος Ven. αχορος, quod etSi habet quo placere pOSSit, propter sequentia tamen αφωνος retinui. Mox vulgo τοροῖ τινι καὶ γεγωνοτερω φωνήματι, in quo cum comparativus pOStτορω parum placeat, e Θ et Ven. scripsi γεγωνω τω φωνη-
2. απέτρωγον excidit constructione, qualia ut in aliis scriptoribus facile serimus, ita Alciphronern suspicor maluisse
150쪽
3. πλήσασα Ven. Θ.4. πέρας ante Bergierum.
5. ἐς νέωτα εἴη μήτε μην βιωη. In his εἴη om. Ven. at recte idem et D pro βιωη habent νικωη. Non credo tamen locum perpurgatum eSSe. Ib. Ορθοκορυζον. Berg-lerus ορθοκορυδον, in quo comp0Sito primam partem non intelligo, nec magis serri potest ορθιοκορυδος, quod Sellerus voluit; at κορυδος haud dubium est quin recte restitutum sit. Fortasse scrip Sit Alciphro αυτοκορυδον, quale nominum genus nostro scriptori inprimis placuit. Nec iusto violentior videri debet haec emendatio in Aleiphrone, cuius in codicibus nomina propria miris Saepe modis depravata sunt. Aliis fortasse υρφεοκορυδον non displicebit. Quod statim sequitur καλεῖσθαι, in Ven. καλον ασθαι scriptum est, in quo dubitari non potest quin aliud quam καλεῖσθαι lateat. Sententiam requiri arbitror sere hanc: quem ego 'Ορθοκορυ- ζον appellanS gratiam me a nobis parasitis et ab histrionibus meriturum esse existimavi. Itaque in καλον latere opinor καλῶν. Sed ασθαι non expedio; ac vereor ne quid exciderit. Nec male legeretur καλῶν χαριν osέεσθαι προς ημῶν - ἔκρινα, Si Ve ἔκρινον, ut est in Ven. qui praeterea παρ' habet pro προς. Pro ημων lari. υμῶν.
τήθεα.2. φορητην Ven. quod fort. φορητὸν scribendum. Ib. edebatur ἐπειδὴ δὲ το λοιπον ἐγώ σοι μεσαιπολιος. Recte Ven. Θ το λοιπον omittunt; quid enim hoc est quod se abhinc semicanum esse dicit 3 at praeterea scribendum erat ἐπεὶ δ' ηδη. Pro μεσαιπολιος codd. μεσαίπονος, corr. v
3. στραγγαλίσω. Constanter Alciphro huius generis sutura atticismo, nisi quod semel praeterea codd. habent αγωνίσομα. ScripSi igitur στραγγαλιῶ. Nam στραγγαλθσω, quod quis coniciat, admodum dubiae fidei est. 4. παρα τὴν πρώτην ημέραν κεκλήσομαι. Hoc etsi non damno, habet tamen aliquid insolentiae; possis ἐπι conicere Vel κατά, ut alias loqui solet Aleiphro. At cum Ven. μετα ha-