Alciphronis rhetoris Epistolae

151쪽

beat, fortasse Scribendum πάντως μετα την πρώτην ἡμεραν τοῖς ἐπαυλίοις κεκλήσομαι. Postremo πανηγυρεις mavult SelleruS.

III, 50.

'Aντοπίκτη, quod in epistolae huius inscriptione legebatur, ex cod. Ven. Scripsi Moτοπυκτη. Sellerus 'Mνολείκτη suspicabatur. Alterum nomen in Ven. βουβοπνίκτης Scriptum est. vide ad III, 60. l. Scripsi συνοικίας καὶ αγρους, ut secerat iam Berg-lerus; neque aliter Ven. Sellerus ex Par. συνοικίαι καὶ αγροί. At δαπανασθαι Alciphro constanter activo SenSu dixit, praeter II, 1, 7. ubi δεδαπανησθαι scribendum videtur pro δαπανῆσαι. Ven. Scripturam nunc etiam Sellerum commendasse video. Ib. legebatur τα τουτου σπαθήσασα ἐά ἄλλουτρέκχρ, in quibus τα Bergierus addiderat. Egregie Ven. του- του κατασπαθησασα ουτως ἐά αλλον τρων, in quo etiam ουτως rectissime dictum est. CL Hermannus ad Aeschyli Pers. 340. Verbum κατασπαθαν in Stephani thesauro adhuc sine auctore circumfertur. 2. Φαινοστρατu Vat. aliique, quod non reiciam. Ib. ἐνεδεαατο scripsi ut iam Bergierus coniecerat; habent Ven. et Vat. ανεδειξατο vulgo. 3. εἰ γαρ εἰς ταυτην απαντα τεθείη. Rei Skius ανατεθείη, quod verum Videtur. CL III, 59, 2. Ib. καλῶς, o θεοι, καλῶς απολαυσομεν τῆς πλησμονῆς. Haec nullam dubitandi causam praeberent, nisi Ven. pro primo καλῶς haberet καλήν et deinde την πλησμονήν. Utrumque recepi, at eum απολαυειν cum a cUSutivo coniungi non pOSsit, praeterea scripsi απολαψομεν. Videtur autem Alciphro ex nescio quo poeta comico haec traduxisse; ecce enim optimum trimetrum :καλην καλῶς ἀπολάψομεν την πλησμονήν, bonam bene abliguriemuS copiam. Nam πλησμονη non Satietatem tantum significat, sed etiam omnium rerum umuentiam. Sequentia usque ad finem epistolae quo pacto cum reliquis conciliari possint non video. Vereor ne multa hic turbata sint. Ib. μέτριος καὶ ἐπιεικής Scripsi e Ven. ἐπιεικης καὶ μέτριος τον τροπον Vulgo.

152쪽

146 III, 51.

1. Sellerus ἐρων τῆς Καλλιρρονὶς ex emendatione Berg-leri; vulgo ερωτικῆς. Poterant igitur lenius corrigere ερωτι τῆς Καλλιρροης, quod dudum a me coniectum firmat Ven.

qui habet ἔρωτι Καλλιρροης. ib. fortasse ex Ven. scribendum ου με γαρ των τι τρυφηματων των ἐν τουτοις ήρεσεν. Amat enim ΠOSter τὶς Sie ponere inter articulum et substantivum. V. Sellerum ad III, 20, 1. In Seqq. ἐντευθεν pro ἐνθενδε et ουτοι pro οιδε SeripSi ex Ven. 3. Legebatur ri δια τὼ παρα τουτοις χρυσίον αποδρυπτεσεια, in quibus δια in nullo libro legi videtur. Recepi

egregiam scripturam Ven. του παρα τουτοις χρυσιου αποδοεπεσθαι, in quibus χρυσιον de beata rerum copia intelligo, quo sensu alias sere χρwγος dicitur, non χρυσον. Fortasse igitur χρυσου ponendum. luae his subiciuntur verba οἴαγαρ καὶ νεουργεῖν επιχειρουσιν, in iis non male Herelius οἷα γαρ οἷα νεουργεῖν coniecit; malim tamen, Si quid mutandum, οἷα γαρ καινουργεῖν, quo Verbo utitur Λleiphro III, 3, 1. Ib. τον ante οἶνον addidi ex Ven. Ib. καὶ τοις αλλοις ἱμασιν inepte dictum videtur; paulo melius esset καὶ τοῖς πολλοῖς ἱμασιν, multisque illis flagris, ut III, 52. μετα πυρ καὶ σίδηρον καὶ τας πολλας βασανους. 4. Λιομζῖδος πυλης LDindorsius, vulgo Λιομήδους, confirmat Ven. in quo est δι αμιδος. Sequentia ita scribebuntur: αuεινον γαρ προ των Ἱππαδων ἐκταδην πατεισθαι νεκρον τυμβου περιχυθεντος. In his Verbum πατεῖσθαι,

quod Bergierus κεῖσθαι scribendum esse intellexerat, praeter recentiores tuebatur Val clienarius ad Phoen. 169l, tot mala perpessum Parasitum non temere hane Vocem posuisse existimans: in qua erisi ego si viri supra laudes nostras magni iudicium me desiderare dicam, non vereor ne clariSSimorum eius popularium, qui nunc haec studia eximia cum laude colunt, animos laedam vel irritem. 9uid enim obseero est ἐκταδην πατεῖσθαι Τ quis ita unquam aut locutus est aut loqui

potuit' num sorte adverbium pro ἐκτεταμενον poni posse eredidit 3 9uid vero tum set verbis τυμβου περιχυθεντος Τnum Sepulta cadavera peditius calcari possunt 3 Rectissime igitur Bergierus, cuius emendationem nunc confirmat etiam Diuiti do by Gorale

153쪽

Ven. in quo υεῖσθαι scriptum est. Incerti poetae locus a Sellero allatus ex Anthol. Pal. V Ιl, 577. παντες ἐπεὶ Truωνα νεκυν πατεουσιν ὁδῖται, quid ad editae lectionis defensionem faciat non intelligo. At praeterea male me habet ipsum illud

τυμβου περιχυθεντος, quibuS verbis eum rei atrocitas non parum minuatur, Sic ut nunc Scripta sunt parasitum uti non potuiSSe apertum eSt. Puo uccedit quod non Sepultorum, sed insopuliorum hominum corp0ra recte εκτάδγην κεισθω dicuntur. Non igitur dubitandum videtur, quin scribendum Sit τυμβου ΟυJ περιχυθεντος, sive Inalis ουδεJ τυμβου περιχυθεντος. Idque verum esSe etiam hoc documento eSt, quod ante Hippades portus, quae sex Piraeeo venientes in urbem ducebant, sceleratorum et qui ipsi sibi manus intulissent cadavera insepultu proiciebantur. V. Plato RepubI. IV p. 439 p. Λεοντιος ὁ 'Aγλαιωνος ανιων ἐκ Πειρωως υποτο βορειον τε ος εκτος αισθανομενος νεκρους παρα τω δη-μιω κειμενους scua μὲν ἰδεῖν επιθυuoι αuα δ' αυ δυσχε

ραίνοι .

Ib. Πελοποννησίων Scripsi ex Ven. pro IIελοποννησου.

III, 52.

1. Ven. et V μελοι, Vat. μΩον quod non displicet. εἰ quod Ven. ante ποιουντων habet, primitus supra οι in μέλοι correctioni S causa superseriptum fuisse videtur. Ih. οἱ ante ἐιχνοκίνδυνοι addit Sellerus. Γρονθων nomen incertum facit scriptura Ven. γορθων, pro quo Par. et mrg V habent γρίθων, quod Γριφων eSSe possit. Aptissimum tamen parasiti nomen est Γρονθων, etsi alio exemplo non munitum. Alterum nomen seribebatur Σαρδαναπαλος. Ib. post ἐπιτρέποι τὰ δρdiια quae codices addunt a nobis in marginem reiecta, cum nullo pacto intelligatur quorsum Spectent quove consilio reliquis interiecta sint, spuria eSSe pro certo ussrmaverim: ac priora usque ad χρηστον addita esse videntur a seiolo, qui aliquid ad sententiae absolutionem desideraret; reliquis φυε α - υγιὲς ineptus glossator laudare voluit Scriptorem epistolae ut hominem frugi et a servorum vitiis intactum, quam quidem laudem sutili et barbaro sermone extulit. Suspecta illa suerunt iam Bergnero. 10

154쪽

2. αλλα καὶ praeeunte Bergiero Scripsi pro αλλα γαρ, quamquam posSit etiam ἄμα γαρ coniici.

III, 53.

Αωνοκρατει Sellerus, Κωνοκρατω et χονοκρατω libri. l. Μεγαρικας Herelius, μαγειρικας et μεγειρικὰς codices. ib. ἐμφάγοιμ Reiskius, αν φαγοιμ libri, quorum alii μονος ante alii post αν φαγοιμ habent; in his cum Ven. Sit, hunc SecutuS Sum. Pro ευκαίρως Ven. habet ευκέρως, quod ευχερῶς Scribendum esse videri possit. 2. ήνωχλει Ven. ήνοχλει vulgo. 3. ευχομενος τοῖς Ven. 4. ἐκ των διορθματων mihi vitii suspectum eSt, malimque aliquid legeretur, quo homo se vel post furtum illud boni iustique viri laudem habuisse indicaret. An sorte ἐκ των φωραματων Scribendum y at exemplum huius vocis habeo nullum. Itaque vide an fuerit αδικ μάτων.

III, 54.

3. ἐκείνοις των Bergierus, των ἐκείνοις et των ἐκεινων libri; at fortasse ἐκείνοις vel ἐκείνων ex gloSSemate ortum.

Ih. υρθίας Bergierus, Πυθίας libri. 4. ην Λακεδαίμων ἐν Bergierus, ἐν Λακεδαίμονι τῆἐμῆ libri. Ib. δ' Ουν Sellerus, γουν vel ουν libri. PO-

III, 55.

2. Ἐτεοκλῆς ὁ στωικος. Nomen hoc variat in codici-bu S. ω ετοιμοκλης Ἐτυμοκλῆς Τ), ceteri ευοκλῆς, quod etiam β. 7 codd. habent praeter Θ, ex quo ibi νεοκλῆς ansertur. Varia coniectant critiei. Ἐτεοκλῆς Bergierus et Sei-lerus, Eυθυκλῆς vel Eυρυκλῆς Reiskius, ακλης Valelienarius. Scribendum videtur aut Κυκλῆς aut Θεοκλῆς. interim

ρειων libri. Ib. ὁ γεγηρακως quod Vulgo post αυχμηρος

legitur, oni. Ven. et D. seclusit iam Sellerus. Τum ρυσοτερον Scripsi pro ρυο τερον. 3. κικίννους Bergierus, codd. κίνωνας vel κίκωνας, in Diqiti do by Gorale

155쪽

quo fortasse aliud quid latet quam quod Bergierus coniecit.

In proximis legebatur καὶ αυτος ἐπί. recte αυτος Om. Ven. ἐπὶ Reiskius pro υπο.4. το στομα ἐπιχειλης αυτῶ τρο πεπεῖσθαι καὶ λίαν μεμυκεναι την ἐχεμυειαν υποσημαινων. in his πεπεῖσθαι, in quo libri omnes consentiunt, Arnaldus in πεπιέσθαι mutavit, quod reliqui Secuti sunt. Scribendum erat πεπρῖσθαι, quod commodissime de ore clauso et quasi constricto dicitur. CL Lobeck ad Alac. 1030. Praeterea ex Ven. et D scripsi cnς απο του Pro αυτῶ τῶ, et υποσημαίνειν Pro υπο- σημαίνων. Nam ἐπιχειλης στομα is est qui labrum labro iungens Os clausum habet. Alio sensu γλῶττα ἐπιχειλης dicitur i. e. in labris versans, garrula, apud Polluc. VI, 120. 5. στελεῶ πρινίνω ἐπερειδομενος. Ineptum est hominem illum manubrio innixum diei. Scribendum erat στελέχω. Video idem voluisse Bergierum, sed scripsit στελέχει. Masculinum στέλεχος habes apud Polluc. X, 166. idemque e cod. reddendum HeSychio v. οζος. Ιb. πηραν διωκενον καὶ προς τα λε φανα ευζώνως ηρτυμένην. Ita IacobSio praeeunte scripsit Sellerus; libriῆρτημένην. Pro ευζώνως Ven. ἐντονως, ω ευτονως. Fortasse igitur Scripsit ευ τονοις ηρτVμεν Τν. 7. ὁ Πυθαγορειος τῶν χρυσῶν ἔζωῶν κατα τινα μουσι-κην αρμονίαν ἐτερέτιγν. Ita vulgo, in quo genetivi undE

pendeant cum non appareat, κατα cum Ven. delevi hoc sensu: aureorum earminum muSicam quandam cantillabat harmoniam. Praeterea malim ὁ Πυθαγορικός. Ιh. ώς αυτον. Pro his ώς εαυτην Vat. et alii; unus Bergieri ἐαυτην sine ώς. In Ven. quid legatur Sellerus non indicavit; ex quo silentio conicio hunc quoque habere coς αυτον. Latere putant psaltriae nomen; Reiskius Ερώτιον coniciebat. Fortasse Ex

ταυτὶ scripsi o Ven. PPO ταυτα. 9. πρῶτα μὲνουρει Ven. μὲν Om. reliqui. Pro ουρει Vat.

ῆρει, alius ἐρεῖ. Lehmannus ἐουρει, quod Sellerus recepit. 10. Ουδεὶς ἔτι λογος. Librorum lectio est ἐστί, quod recte in ἔτι mutatum dicerem, si parasitorum initio rationem habitam esse dictum esset. Nunc aut ῆν Scribendum - nec

156쪽

raro e. c. III, 24, 3. ἐστὶν et ην permutantur aut ἐστὶ delendum eSt. Ib. ουδεὶς τῶν ἐπὶ τουτο κεκληρωμενων. Precaria est

Bergieri interpretatio eorum quibus id quasi sorte Oh tigit. Sensit ipse vir perspicaX c0rrigitque κεκλημένων, quod etsi facilitate dictionis commendatur, non dubium tamen est quin aliud quid exquisitius in librorum lectione abscondi tum sit. Fortasse πεπληρωuένων Scribendum, eorum qui multi ad hune sinem convenerant. CL Euripides Iph. Τ. 299. πολλοὶ δ' ἐπληρωθris ιεν ἐν ira κρῶ χρονφ. Ih. οἱ περὶ Σουσαρίωνα καὶ ΦιDστιάδην. Susarionis nomen me auctore intulit Sellertis. Est haec Bergieri coniectura: libri Σαννουρίωνα et Σαννυρίωνα. Equidem nunc

Bergkio assensuS Sum, Σαννυρίωνα Scurrae nomen ta σαν-

νας esse statuenti. Idem recte Φιλιστίδην corrigere videtur. Ιh. καὶ ουκ αξιοχρεα. Revocavi optimorum librorum le-etionem αξιο α. Puae his inseruntur ευδοκίμει δε μονος ὁτων σοφιστυν λῆρος, nullam corruptelae suSpicionem inicerent, nisi pro ευδοκίμει in Ven. Scri Ptum eSSet ευδοκίμονος, quod ex ευδοκιμος corruptum Videtur. Praeterea ex eodem libro scripsi σοφων, quod h. l. praeStare OPinor.

III, 56.

Mirificum nomen titulo epistolae inscriptum Θαμβοφαγος Bergiero ex Θυμβροφάγος corruptum videbatur. Lentus 'μμι οφάγος corrigas, quod notisSimum Demosthenis in Aeschinem convicium Orat. de Cor. p. 274. cum pleriquρ in

eam interpretati sint sententiam, ut hominem denotet conviciis promtum Gramm. Belik. Anecd. p. 265), eam interpretationem sortasse Alciphro Secutus eSt, certe a Scribentis persona non Rlienam.

i. καὶ βαδίγις ἴσα δη καὶ τυφου πληρηὶς εἶ τουτο δητο του λογου Πυθοκλεῖ. Verba καὶ τυφου πληρqς εἶ eo quo vulgo leguntur loco serri non posse qui intellexit Reif-kius, recte ea ante καὶ βαδίυις transposuit; idque planissime nunc Ven. confirmat. Τum ἴσα δη e Bergieri correctione legitur. Par. aliusque habet εἰς α ου δεῖ, Ven. εἰς α μὴ δεῖ, utrumque manifesta interpolatione. Ex quo intelligitur

157쪽

ne δη quidem, quod propter Sequens δ' Parum apte hie ponitur, addendum suisse. Ib. των αρωτων ἀποφερτὶ μερίδας Seri 9Si e Ven. αποφερο μερίδας των ἀρίστων vulgo. Sequentia ita vulgo di- Atinguuntur ut, verbi S καθάπερ - φερεσθια in parenthesi positis, reliqua in hunc modum coniunguntur: Oυκουν τας σπυρίdας καν Ῥεραν εξογκων συ μεγεθει λειε ανων πέπαυσο, quin tu sporta S implere de Sine. Puae parum elegans, imo nullo modo serenda est ratio. Eum ob causam verba ουκουν - λειψάνων per interrogationem Sunt esserenda: nonne tu is es, qui sportas quotidie grandibus coenarum reliquiis imples 3 In participio ἐξογκων pro verbo finito posito nemo haerebit 2. καθαπερ πρω λὶν 'Αρπάδνὶς ὁ γραμματικος ἐποίει.

Coniecturam meam, qua Ἀρηταδης Scribendum suspicatus Sum, commemoravit Sellerus; eam plane nunc confirmat

Ven. in quo 'Αρπτάδης scriptum est. Xec dubito quin Λlci-phronis menti ipse ille Areta des obversatus fuerit, quem memorat Eusebius Praep. I v. X, 3, l6. et schol. Homeri Il. ω, 110. et Odyss. γ, 341. ubi Ἀρκτιαδης editur.

Ib. ῆ ἀναγκη σε γυμνον τῆς οἰκίας θυραζε ἐν ἀκαρείχρονου εκβληθεντα εκπεσεῖν. Ineptissime insertur post τῆς οἰκίας. Itaque alterutrum olim expungendum existimabam; nunc in eam potius in lino sententiam, ut τῆς οἰκιας, quod in Ven. ante γυμνὸν legitur, corruptum et τῆς Ουσιας scribendum putem, opibuS tui S Privatum. Pro χρονου e Ven. recepi χρ0νω, quod praestat in scriptore 'tticae dictionis studioso. Puod sequitur εκβληθεντα ad sententiam, ut nunc locus editur, abundat; non deleverim tamen, Sed cum sero εκπεσεῖν constans omnium librorum lectio esse videatur

εμπεσεῖν, nisi quod Ven. ῆναι habet, quod ex iκαθεθJηναι truncatum videri potest , excidisse potius aliquid crediderim, quo locus in quem trudendus erat homo indicatum erat; id autem fuisse videtur εἰς τὸ βάραθρον. Ita haec Simillima evadunt illis Eupolideis apud Athen. V p. 236 s. sive in

Fragm. Com.λVol. II p. 485. δεῖ χαριεντα πολλατον κολακ ευθεως λέγειν ri 'κφερεταιοιδα δ' 'Aκέστορ αυτο τον στιγματίαν παθοντα 'Disiti od by Cooste

158쪽

ἐξαγαγων ἔχοντα κλοιον παρέδωκεν Οἰωεῖ. Ubi quod Oeneo tradi iubetur homo importunus, idem est ac si dixisset eum in barathrum detrusum iri. Ciriadae enim demus, in quo barathrum illud suisse constat, tribus erat Oeneidis. V. Grammaticus Belikeri Aneed. p. 219, 10. M '

νησι δὲ το βάραθρον ην ορυγμά τι ἐν Κειρια3ων δήμω τῆς

οἰνηῖδος φυλῆς. Ac probabile est in ipsa barathri vicinia statuam eponymi herois fuisse positam. 3 Ceterum barathri meminit Alciphro etiam III, 52, 3.

III, 57.

Οἰνολαος Ven. quod non praeseram scripturae editae. Alterum nomen ante Bergierulia Ποτηρο φλυάρω scriptum erat; pro eo Κυπελλιστii legitur in Ven.

quo praeterea τον τροφεα post Ζώπυρον positum eSt. Ib. περὶ τας δαπανας addidi e Ven. Ib. ἐνσταντίον υποδήματα 'Iφικρατίδας μοι νεουργῆ ἔπεμψε cod. Bergieri, ἐνσταν- των υποδήματα Ιφικρατιδας νεουργῆ εἰσεπεμνε Par. Correxit Bergierus. Ven. pro his: υποδήματα --ε nihil habet nisi oυδε προσεβλεψε, quod librarii eSt Singula perscribere pertaeSi. 2. επὶ τουτω Sellerus conicit. Ih. ante Sellerum δια- μασσῶμαι. Ib. τῆς quod vulgo ante διανοίας legitur, omi-

ὶ ita nunc Eupolidis verba, de quibus diversissimae doctorum virorum sententiae prostant, recte mihi expedivisse videor. Oeneus autem ille, qui Oeneidi phylae nomen dedit, suit spurius Paulionis filius, memoratus

ευροντες ἐν τῆ ὁδω ππιδια, ουκ εἰδοτες Oτου ποτὲ ησαν, ανελομενοι ἔτρεφον εος αυτων, καὶ ουδὲ υστερον εκοντες Ουδεποτε couολογησαν, o τι άυ. τρι ι ησαν. Quae non dubito quin ex aliqua Euripidis sabula derivata sint, ac nisi fallit sententia ex eadem, ex qua liaec a non Smi poetae verba Servavit glossator Strabonis VII p. 375. Οἰνογὶ σύγχορτα ναίω πεδία ταις τ Ελευθεραις, in quibus ipsum illum pastorem audire milii videor de invento puero, quem ipsum Oeneum fuisse probabile est, narrare incipientem. Qui praeterea Oenei Altici meminerit scio nullum.

159쪽

si cum Par. et Ven. qui postrema verba sic effert: αναγκητην γλῶσσαν τqλικαυτα τηνικαυτα Τ) προσκρουειν καὶ σφαλ-λεσθαι, quod nescio an recipiendum fuerit.

l. καττυχὶς Wagnertis et Sellerus, καττυεις vulgo, Ven. aliique καττυειν, unde καττυσειν scripSi. Tum αγενητους Par. αγεννητους reliqui, αγεννεῖς Bergierus et Sellerus, inutili coniectura. Ιb. ουτος addidi ex Ven. Ib. εταίρας PierSonus, εορτας libri. Ib. υποuενοντων vereor ut Sanum

sit; sortasse οὐχ vel μῆ υπομενοντων. 2. κοὰ τας εταιρας δε vulgo, quae vitiosa dicendi ratio est; recte καὶ om. Ven. et sic iam Bergierus voluit. Ib. τοῖς σκευεm frustra viri docti tentant, cum manifesto de vasis lavanti necessariis intelligendum sit, velut de πυελω. Minime omnium Bergieri coniectura ταῖς στοαῖς admitti potest, in quas Profecto το ἔνος εἰνω δοκεῖν non cadit. Ib. καν - δοκῆ Bergierus, libri καὶ - δοκεῖ.3. Εdebatur τρεμω ἐνδακὼν - κακον τι προσλαβωμαι. Quae cum audacissimas Bergieri, quem Sellerus secutus est, coniecturaS ProvocasSent, nunc ex Ven. emundata nihil amplius dissicultatis habent. De heroe Sigelo es. Comic. graec. fragm. II p. 4l9. et Vindicias Strab. p. 135. Ib. αρηὶος

rara in scriptoribus solutae orationis forma est, sed qua etiam Josephus usus est B. lud. III, 5, 4. αρηχυ πνευματος υποπιμπλάμενοι. Ib. vulgo κολακεια et μη διαβολας, quod correxi e Ven.

III, 19.

In praescriptione epistolae legebatur Ἀμασητω. Ven. αμασιω, quod Ἀμάστω scripsi eodem intellectu quo vulgatum', μασητοo. Suidas: ' μαστος - ὁ ἀμάσητος. i. ας οἶσθα με ἐν χεροιν ἔχοντα. Ven. ἐν χεροῖν με. Scripsi ας οἶσθα ἐνέχυρον με ἔχοντα. Puamquam erunt fortasse qui editum interpretari malint quas nosti mopossidere. 2. Post φασμα Ven. addit καὶ ζήτημα, quod qu d sit ab aliis doceri cupio. Fortasse ex margine venit, ubi notaverat aliquis ut de somnio quaerendum esse indicaret. Τum εἶναι,

160쪽

quod libri inter ἐκεῖνος et ὁ Πιευς habent, eiecit Bergierus;

Reiskius οἶμαι coniciebat; posSis etiam νη Λία. Ib. ede-hatur περικαλλιστος quod nihil est; Scripsi ex Ven. περικαλ-λής, quod coniectura assecutus erat LDindorsius. 3. ἐπιπταντα. Ven. ἐπισταντα, in quo nihil est quod improbandum Sit. Cf. IlI, 30, 2. νεφος ορνέωνὶ ἐπέστη. Strabo UI p. 260 s. ἐπιστας τέττιξ αναπληρωσειε τον φθογγον. Et quis nescit illud Sophoclis Ant. 117. στας δ' υπὲρ με λαθρων κυκλω de aquila dictum. 4. Vulgo μελλοντα τοτε ν αυειν. Recte Ven. τοτε omittit; idem λαβην i. e. λαβεῖν pro astαυειν, quod adscivi. Ib. διιπετῆ καὶ μέγαν scripsi e Ven. nisi quod is διιπετην habet; vulgo διοπετῆ τον μέγαν. Ib. Ven. μικρον Pro πικρον. Voluit fortasse μιαρον, nee tamen reiciendum eSi πικρον, quod de odore frequenS eSt. 5. διηγειρομην scripSi ex Ven. pro ἐξηγειρομην. In Sqq. malim καὶ νυνὶ προς. Ib. pro δέομαι dubitanter δεῖ μοι Wagnerus. CL Petrus Patrie. HiSt. p. 125, 12. περι τουτων μηνυσαι δέομαι τω αυτοκρατορι. Ib. μέλλει et αληθίσασθαι scripsi e Ven. pro vulgato μέλλοι et αληθίζεσθαι.

III, 60.

Inscriptio: πισκοβουκης 'Tπνοτραπέζω. Non male Selle-rus 'Hνοτραπέζω coniecit; sed editum significat hominem inter pocula obdormiscentem. Cf. I, 22, 4. et III, 55, T. Ad Me-σκοβουκης idem comparat Βουκοπνικτης ex III, 50. cuius ad exemplum Βουκοχασκης Scribendum eSSe opinatur, hominem immaniter hiantem eo nomine significari existimans; id vero esse debebat Βουχασκης. Mihi in his compositis βουκος nihil disserre videtur a βυκος quo cum vini genus quoddam significetur v. ad Stephanum ByZ. p. 10 l, s) Βουκοχάσκης commodum paraSiti nomen eSSe poterit vino inhiantem denotans, ut Βουκοπνίκτης V i n O Susso catum, cui upprime eonvenit Οἰνοπνίκτης apud Alciphr. III, 8. Eodem fortasse

Βουκιων III, 43. reserendum eSt. 1. οἱ πολλοὶ corruptum videtur; nec placet tamen quod Schwargius voluit οἱ πλουσιοι. Τum ην ηαέρα Ven. ἡμέραην Vulgo. Ib. περὶ τας οἰκίας nunc Sanum puto. Adolescentulos istos non domos intrasse dicit ut lautis epulis ope- Diqiti do by Gorale

라틴어 텍스트