장음표시 사용
351쪽
Eis λῆ, &e. Antequam ad Jesultae objectionem respondeamas , mistari velim Crasse tum citasse utramque Clementis ad Corinthios Epist tam , atque ex illis probare suscepisse Clementis Romani tempore cognita suisse Oracula Sibyllina , quandoquidem vir Sanctus illarum meminit i sed si Crassetus Graecam intellexisset linguam, & Iocum illum pseud Justini bene perpendisset, facile iudicare potuisset, non esse idoneum hoc testimonium. Jesulta citat utramque ad Corinthios epistolam, Justinus a Crasseto laudatus, unius tantum meminit. αν τῆους Κοριν- - έ. Condono itaque Jesultae si promissis stare non possit. Sed ad locum illum , 2 Crasseto, Justino adscriptum , respondemus, non en illud Scriptoris illius testimonium , rationem satis firmam, quam ex Bion dello allegat Crassetus, illamque contra fas&Jus oppugnat, vidit ipse Crassetus: quis enim , cui mens sana est in corpore sana, non perspiciat Iustino , responsiones illas ad Orth doxos , non posse adtribui, si quidem Autor ille citet Irenaeum & Origenem , hune XXX. alterum LXXX. annis Justino posteriores.
Etiam memenit Manichaeorum quos Justino contemporaneos non audebit affirmare Iesulta , utpote Iustino longo tempore posteriores: audiat Crassetus fratrem suum Loyolitam Antonium Possevinum, librum quaestionum Gentibus d Christianis postarum, non cle Iustini ceditum est: nam in prima re istione, se in reprehensione reston is, nominantur sepissime Manichaei, qui fuerunt centum annis ct amplius Pust no posteriores. Quis igitur non concludat Scriptorem illarum quaestionum Iustino posteriorem, ideoque testimonium hoc non esseJustini Sancti illius Martyris. At vero inquit Crassetus, Photius, Just, num fuisse illarum quaestionum Scriptorem perhibet, quasi sussicut Photium hoc dixisse, ideoque ececo impetu Fidem illi esse habendam: nunquid Crassetus auderet subscribere omnibus quae scripto consignavit Photius φ quem Patriarcham , schismatici nomine decoravit Jesulta et non putem certe hoc ipsum ausurum , ideoque non debebat Crassetus stare illius judicio tanquam infallibili, Photius hoc dixit, ergo Justinus est Autor illarum quaestionum. o lepidam consequentiam lsed Haeretici vel notarii imprudentes loca nonnulla in quaestionibus illis depravarunt , regerit Crassetus , quis hoc Jesultam docuit praeteranonymum illum virum Doctum quem testem adhibet, Jesultis aliisque illius sursuris hominibus consuetum est effugium, cum apud pa
352쪽
tres loca figmentis suis contraria reperium, Haeretiei vel notarii depravarunt ilia r melius & candidius pgunt Possevinus & Bellarminus, quamvis & ipsi I uitae, nobiscum sentientes, scripta ilIa quastionum, Iustino non esse adtribuenda: de Possevino constat , illum nostram fovere sententiam , uti videre licet ex loco supra laudato, verum ut Crasseto tanto magis satisfiat , audiat socium suum & Fratrem Iesultam Anton. Possevinum , sic enim de quaestionibus illis scribit, Opi. XUVI. quaestionum ad Orthodoxos, non videtur esse Pusimi: nam quaest. LXXXII. N LXXXVI. citat Origenem, ct quap. c XV citat Irenaeum, di eum Martyrem appetiat, cum tamen Pustinus utroque prior uerit. nam ct brevem lib. V. citat Justinum tanquam se antiquiorem. Huic adstipulatur Cardinalis Bellarminus in de Scriptoribus Ecclesiasticis: his, quibus Jesultam convinci debuisse, quaeuionum illarum Iibrum non esse Justini foetum, addimus & haec argumenta , quibus constabit, non posse Justino attritui quaestionum illud scriptum. Primo phrases nonnullae in his quaestionum libris reperiuntur quas frustra quaeras
in Justini scriptis genuinis, quales sunt όδειαρτης θεος, of δερατορος Xυπς, ο δεαίρος Hae locutiones Theodoreto cum sint familiares, hinc nonnulli viri docti putarunt Scriptori illi libros illos quaesticianum assignandos, uti Jesulta Crassetus pronuntiat satis audacter D. Blondellum scripsisse , Theodoreto libb. illos assignandos, sed nomen illius non ausum fuisse exprimere , ne causae suae praejudicaret , sed ubinam hoc schipsit Isiondellus' dicat hoc nobis Crassetus Loyolita. Fatemur nos in Doctissimo de Sibylli& scripto nulli bi reperire potuisse illa quae de illo restri ineptus Jesulta, nollemus nos pro certo affirmare Theodoretum illarum responsionum ad quaestiones esse Autorem,
sed quidem Justini tempore phrases supra citatas hon fuisse in usu,
cum vero in Theodoreti scriptis reperiantur, & circa illius tempora usurpari coeperint, non adeo nos absurdos esse credimus si ab alio quopiam Iustino, circa dicta Theodoreti tempora, libros illos quaesti num conscriptos suisse affirmemus. Vel si juxta Photium nonnulla sunt Iustino danda, possumuseadem libertate, qua Crassetus pro more suo, pronuntiare , a recentiore quodam qui circa Theodoreti tempora vixit, scripta illa fuisse interpolata. Secundo quis credat Justinum Ne poli Palestinae natum, ignorasse significationem vocis Hosanna quam
neotericus vel suppositius hic Iustinus, quaest. L. ridicule dicit signi
353쪽
ficare αεγαλοσύν lis Gura lis, magnificentiam vilexcelsentiam, cum
proprie significet strva quaesi. Hebraice sic scribitur Minre an , inde per syncopen ad vulgo. Tertio observet Crassetus vocabula illa ,
quae leguntur quaest.XVI.& XVII. ut &CXXXIX. & CXLIV. non esse Justini genuini, nec in aliis ejus scriptis inveniri, utpote quibus Doct
res Orthodoxi uti necesse habebant, utebantur contra Haereticos Arinrianos, quos Justinus nec novit nec sando quidquam de illis in audivit.
Arriani enim seculo tertio, & circa quartum innotuerunt, ita ut vocabulis istis Scriptor illarum quaestionum , tanquam sorex suo se indicio prodiderit, ideoque illos recte sentire qui circa quartum seculum quaestiones illas fuisse conscriptas sustinent, pronuntiamus. Quam to perpendat Crassetus, qua fronte genuinus J ustinus scribere potuisset Paganismum a Christianismo, suo tempore debellatum & prostratum sume, ita ut Christiani Gentilibus dominarentur , ut Autor ille pseud Justinus Martyr meminit, quaest. CXXVI. Certe si Christiani Justini tempore erant rerum Domini, cur de persecutionibus crud libus passim conqueruntur illius aevi Scriptores, imo cur&ipse Justianus qui Martyrii corona decoratus vitam finivit, a Christianis, P ganis Imperitantibus non fuit liberatus , illorumque crudelibus m nibus ereptus' imo vel hinc Jesu ita Crassetus si oculos aperire dignatus suisset , satis perspexisset, Justinum Martyrcm Librorum illorum non suisse Autorem aut Scriptorem. Quinto denique Justinum Madityrem : quaestionum illarum non posse reputari Auctorem cuivis patebit , si conserre velit Doctrinas quaestionibus illis contentas, cum illis quas genuina ejus scripta suppeditant, maxime enim sibi invicem oppositas deprehendet. Quaest. LII. negat sui sie verum Samuelem quem Pythonissa evocavit, verum in colloquio cum Tryphone fuisse verum Samuelem asserit. Item quaestione CXII. dicit pseudo- Iustinus, Αngelum qui cum Jacobo, Mose caeterisque Patriarchis locutus est, suisse Angelum creatum, propter Dei commissionem, Dei nomine decoratum, verum hoc genuino Justino repugnat, ille enim in disputatione cum Tryphone contendit , Angelum illum suisse Christum
veri Dei filium. Has Justini supposititii sententias quo pacto possit conciliare cum veri & antiqui Justini dictis , viderit Loyolita Crassitus, qui quaestionum libros duos a Iustino Martyre profectos vult:
354쪽
ti obstinato animo contendit. Verum ut abunde magis Cranto sitis. faciamus , examinet has Quaestionum harum Scriptoris sententias videatque quam bene conveniat illas inter & Ecclesiam Romanam. Quaestione LX. Scriptor ille sub Justini nomine assirmat, non reddi cuiquam vitae bene actae praemium ante Resurrectionem. Quaestione
LXXVI. dicit latronem pervenisse in coetum Justorum , ubi videat se ipsum&quae infra sunt, ut & Angelos &Daemones. Quaest LXXV. docet animas asservari in locis se dignis usque ad Resurrectionis diem, quam propositionem contrariam plane deprehendo , illi quam Oratione ad Graecos sub finem scripui genuinus Justinus: dicit enim an mam malis solutam ad Deum abire, qui ipsam condidit, Δῶμs-
Jesulta Crante ἰ haeccine tuo sapiunt palato i haeccine cum Catholicae tuae Romanae Eςclesiae doctrina conveniunt i attamen tantopere desudare voluisti, ut Iustinum illum adulterinum pro vero J ustino obtruderes. Instat porro Crassetus, putans etiam ii concederet 1 Theodereto vel quopiam alio conscriptos sui se inaestionum libros, attamen hanc propolitionem manere firmam & veram B. Clementis epistolam ad Corinthios Sibyllarum allegasse testimonium . atque inde constare B. Clementis tempore notat fui e viro Apostolico Sibyllina
Oracula , recteque Crassetum citasse Clementem : non enim , inquit , probabile est Theodoretum voluisse ex epistola aeque ac D. Pauli scripta cuivis nota, citare locum, qui in illa non reperiretur, verum nunc consuetum effugium admittat velim Crassetus, nempe vel horetici illum depravarunt vel notariorum infidelitate irrepsit illud Sibyllinorum testimonium, quare & nobis non liceat, ut Crasseto, eociem modo respondere, certe merito hanc nobis libertatem eripere
non potest Iesulta. Sed non opus est ut ad ilIud effugium nos tacipiamus, potuit exstare in B. Clementis epistola , Theodoreti tempore testimonium illud Sibyllinum, at an ex eo sequitur, igitur Clemens legit viditque oracula Sibyllina ' certe non et potuit illa Sibyllarum mentio a quodam Sibyllinorum Oraculorum patrono Epistolae illi sui me inserta, prout aliis scriptis quamplurimis tactum suit ante, &post Theodoreti tempora. Saltem in vetustissimo omnium quod exinstat B. Clementis Epistolae exemplari, a Patricio Iunio edito , nulla Stultarum mentio , exemplar hoc circa primi Concilii Niceni tem-
355쪽
pora conscriptum fuisse testatur idem PatriciusJunius in praefatione ad illam Epistolam: attamen nullibi in illo conspicitur saepius laudatum restimonium Sibyllinum. Denique notandum illum pseud Justinum tantum meminisse Epistolae , utpote conscium alteram ad Corinthios B Clementis Epistolam esse supposititiam & adulterinam , ast Crassetus duas citat Epistolas illasque testes vocat testimonii Sibyllini, quare igitur Cranius ex Justino. unius tantum meminit 8 sed Jesuitae haesit aqua.
Uyini Laudes : Ejus morti varii. De Deo Simona Sancto Justinita refutatur opimet. An his Simon Deus Sanctus suerit Simon Metas de quo S. Lueas meminit. An Simon per aerem volaverit θ precitas D. Petri praeceps ruerit. An ipsi statua fuerit erecta. De Deo Simina Sanco ac circa iliam eius errori stuis fuerit. De redulis LXXII Imterpretum Iustini ereor. Meronymus Justinum mendacii arguit. HYflasses deriptorsupposititius. An Sibylla Cumaea Derit Beros Na. D-
sinus omnium patrum primus Sibilina Oracula alligavit, caeteri ipsis Autoritate fuerum seducti. Crassum refutatus. Pustinus hon habuit illis libros S0Linos qui nune circumferuntur. Crassus rursus refutatur. . Asindesius coxtra Crassorum vindicatus. Athenagorae errores. Oct Tlα-ρhili. Aburitur testimonio Origenis Cras ius. Asisterina musta, elim sub Sibyllarum nomine circumferebantur. Maenam snt cuiusque Suebilis Oracula, hoe d nemine potest praestari. Blondesius rursus contra
Crasseri argutiaν vindicatur. Justinus expostus. Num libri SihImis per
356쪽
semper fidem fuerint. Oracula Sib ira quae nunc habemus non sunt δSibilis Paganis confieripta, nec sunt eadem. Crasseti error, quod lectioin ne oraculorum Sibyllinorum multi ad Fidem Christianam converterentur,
Ideamus porro, quid Crassitus ex Iustino Martyre proserat ut Sibyllarum Autoritatem sartam tectamque habeat. Primo laudes viri maximi prosequitur , Illustris propter Antiquitatem, utpote qui vixit circa medium si cundi seculi, propter Professionem, quandoquidem sui trecellentissimus Philosophus, qui summa cum laude in Gentilium Academia, Spartam quam nactus erat, adornavit, propter Eruditi nem , quippe qui evolverat Scriptores tum Sacros cum profanos, propter Pietatem, quoniam effudit suum sanguinem proJesu Christor has viro Sanctissimo pariter ac Doctissimo deberi laudri , non negamus , interim , ipsi , humani quid evenire potuisse , ac non fuisse Insallibilem, verum ut cuivis homini contingere potest, errori potuisse, imo fuisse obnoxium, pronuntiamus: quod hisce paucis probatum volumus r Nonnullos notavit Doctissimus Blondellus in de Sibyllis, suo opere , Gallico Idiomate conscripto ,' numquam satis laudando, quidquid ogganniat Jesulta Crassitus, qui mortuo Leoni insultare se posse, laetatur. Utrum Iustinus Martyr erraverit necne, perpendat velim Crassetus , quid sentiendum sit de Scriptore, quinae sustinere audet etiam magna cum animi fiducia, adeo ut nemo pos-st dubitare illum sic non sensisse r quid tibi videtur Pater Crassete, nunquid cum B. Justino Martyre asserere auderes, Simonem Magum, cujus mentio injicitur Actorum Apostolicorum Cap. VIII. vers. XIX. a Romanis pro Deo habitum, eique Romae statuam fuisse erectam tprout docet hoc, in , pro Christianis Apologia secunda p. m. LIV. His verbis r Σιαωνα- ῶ-Γιέων , ἱς
357쪽
Simon nimirum quidam Samaritanus , in vico cui Gitthon nomen est , --tus , qui sub Claudio Caesare secaelum Lemonum arte in Imperiali urbe vestra Roma, propter magicas quas exhibuit virtutes Deus habitus es: O tua apud vos velini Deus honoratus: quae statua in amne Tiberi inter duos pontes est erecta, L atinam hanc habens Inscriptionem.
SIMONI. DE O. SANCTO. Hanc Inscriptionem applicat Simoni Mago , sed quis Iustinum hoc
docuitl imo, quis inter Paganos Scriptores testatur aut scribit. Simonem Magum in Deorum numerum suis e relatum ἶ nullum idoneum testem aut Justinus Martyr, aut quisquam alius proseret , quo co stet Simonem. illum Divinos honores apud Romanos consecutum illique statuam fuisse erectam. At constat, regerat quispiam, statuam in amne Tiberi inter duos pontes erectam fuisse illi , hanc habens Ιnscriptionem:
sed posito, talem fuisse, ut asserit S. Justinus Μartyr, illius sta tuae Inscriptionem , & SΙΜONI pro SEMONI vitioso scribendi modo, lectum fuisse , sie hariolante Doctiss. Salmasio , in notis ad Elium Spartianum p. m. CXL. positis inquam, Iustinum αυ--ε ν sic legisse, quo modo & quibus rationibus probabit, Simonem Ma gum, impostorem illum de quo B. Lucas scripsit, esse per illum inistelligendum, an nulli mortalium , praeter planum illum & scurram , Simonis nomen datum ἰ certe Iustinus hoc astirmare non auderet, . nec ullus inter Loyolitas, imo nequidem ipse Crassetus, alias satis audax. Inde satis constat, consequentiam Iustini esse nullam , quam bene haec argumentatio procederet Romae in Tiberi amne inter duos Pontes erecta est statua, SIMONI. DE O. SANCTO. Ergo erecta est Simoni Mago in Deorum numerum recepto, cur Romani Historici , coeterum satis diligentes M accurati, Historiam illam non retulerunt aut notarunt ἰ proinde fabulis narratiunculam illam accensendam putamus, eiusque esse pretii cujusta haec de Simone hoc
358쪽
Masto Historiola , ,ilum nempe magicis artibus , ut se Doum probaret, duobus si ustum Daemoniis evolasse, orationibus Apostolorum s Petri de Pauli) Iugatu Daemonibus, dela um in terram populo inspectante fuisse distuprum, hanc Historiolam sic refert Sulpitius Severus Sac. Hist. lib. II. Arnobius etiam ejus mentionem injicit lib. II. p. m. L. sed aliis ver- his & paulo aliter ac Sulpitius Severus , & B. Augustinus: Viderans Romani eurrum Simonis Magi ct quadrigas igneu Petri ore di ias, crnominato Chrisso evanuisse. Verum B. A ugustinus in Sermone de Sanctis hoc modo narrat. Cum enim Simogrse inristum diceret, is tanquam Christus ad patrem assereret strisse constendere, atque elatussubito, met
eis artibus volare coepisset: tune Petrus fixis genibus precatus est Dominum ct precatione Sancta vicit magicam levitatem, nam velut vinctum eum
vi Fublimi aere deposuit, ct quodam praeeipitiois saxa elidens, crura con fregit. Huic quamvis a S S. Patribus relatae narrationi Fidem nullam adhibemus , an Romani rerum memorabilium exacti Scriptores &observatores, illius rei nullam alicubi mentionem fecissent, certe , omnino , verum quia apud illos tam altum illa de re sit silentium . nunquam tale quid contigisse nostra est opinio, etiamsi multi patres illius Historiae meminerint. Si itaque tali in re errarint patres, falsa narrantes, cur non etiam B. Justino Martyri Fidem denegemus, Si moni Mago statuam suisse erectam. Verum ut ingenue fateamur id,
quod Patri huic evenisse putamus, dicimus Justinum deceptum suisse Inscriptione illa R omana SEMONI. SANCO. DE FIDIO. &α quam in basi statuae Ie t aut Iegi intellexiti erectam itaque statuam illam statuimus Sabinorum Deo i SEMONI SANCO. quam
etiamnum hodie exstare reserunt Scriptores quam plurimi. Gruterus Iolatiptionum libro. p. m. XCVI. .
359쪽
Item ex Ful. Ursino quam etiam in notis suis ad Caesarem citavit Idem Vrlinus.
360쪽
Notandum igitur, ut S. Patris Justini error deprehendatur, Sabinos Italiae Antiquissimos populos , Umbros inter ac Latinos , coluisses EMO NE II SANCVM. Hinc B. Justinus occasionem arripuit , assirmandi statuam illam quae hane serebat Inscriptionem SimonrMago fuisse dedicatam i quod quam bene, imo potius male asseruerit, quivis in Romana Antiquitate versatus , facillime dijudicabit : An, non igitur Jure meritoque suspicari & asserere liceat, Patrem illum qui tam crasse erravit, SEMONEM SANCVM pro Simone Mago accipiens, non potuisse decipi spuriis ti suppostiis Sibyllarumnkb nomine venditatis versibus, illis Oracula attribuendo, quae nunquam ab illis promanarunt i nos equidem putamus eum , qui illum, etiam & hunc potuisse errasse errorem. Quit autem fuerit hic SEMOS ANC V S, ex plurimis Scriptoribus ad distere possumus: Dionysius
Halicarnassaeus ejus mc minit, lib. IV. ὀν ἱερω Διος , inquit, o p'ωu οι καλοῦ . S. Augustinus in de C. D. lib. XVIII. Cap. XIX. Sabini etiam Regem suum primum, Sangum, sue, ut aliqui appellant , Sancum, retulerunt in Deos. Livius libro VIII. Decad. I. p. m. 296. Vitruvium in careemem asservari iussit. quoad consutredisset, tum verberarum necari: aedes ejus, quae essent inpalatio, diruendas, bona Semoni Sango censuerunt consecranda: quod quaeris ex eis redactum est, emta aemi orbes facti , positi in sacella Sangi verm aedem Durmi. Ovidius Fastorum lib. VI. l . V t.
Ωuaerebam, Nonas Saneo Fidione referrem PAn tibi, Semo Pater, tune mili Sancus eris.
Et notandum, nonnunquam Sanctum pro Sango scribi apud Scriptores, proqt constat Inscriptionibus, jamjam citatis, & ex Properiti his versikus L. IV. in Moto ad Herculem et Sancte Pater, sise,' cui am favet astera Puno Sancte velis libro dister inesse meo.
Sie etiam Lactantius noster de Sabinorum Deo Simeo loquitur lib. I. de salsa Religione. p. 8 i. di Silius Italicus:
nam ct laeti pars Sanctum voce canebant Auctorem geniis: pari laudes ore ferebant Sabe