Servatii Gallaei Dissertationes de Sibyllis earumque oraculis, cum figuris aeneis

81쪽

autem Sibilae a Doctissimis Auctoribus traduntur fuisse: quorum prima de

Persisfuit. Secunda Lybica: tertia Delphica in templo Delphici sobrini enita, quae ante Trojana bella vaestinata est : eiusqueplurimos versus operi βιοHomerus inseruit : quarta Cimmeria in Basia: quinta Erythraea nomine Erubia in Bab sine orta, quae Graecis Ilium petentibus vaticinata es perituram esse Troyam ct Homerum mendacia 'ipturum. Dicta autem Erythraea, quia in eadem Insula, eius inventa siunt earmina e Sexta Samia, qua Sammota dicta est a Samo Ingula , .nἰ fuit e nominata: Septima Cumana; nomine Amalthea, quae novem libros aettulit Tarquinio Pristo lege Superbo. m quibus erant decrera Romana consecripta: ipsa eg ct Cumaea, de qua V Ultima Cumaei venit iam c arminis aetas. Dicta autem Cumana d Civitare Cumis, qua est in Campania , c in sepultarum in Suilia adhue manet. octava vilistontica in Uro Troyano nata , quae strabitur Salonis ct inrisuisse temporibus. Nona P, va quae vat ei sa est Ane a Decimatiburtina ; nomine Albunea. Hic locus plane quoad numerum Sibyllarum cum Lactantiano coincidit: sed in nonnullis a Lactantio discrepat. De tertia Sibylla Delphica nempe loquens , ait illam in templo Apollinis Delphici genitam , & quod Lactantius de Cumana quinta Sibylla narrat, scilicet illam Graiis ilium petentibus vaticinatam fuisse Trojam esse perituram, hoc Isidorus Delphicae attribuit: Illam quam Lactantius Cumaeam, hanc Isidorus Cimmeriam nominat: Lactantius Erythraeam urbe Erythra oriundam censet cum Apollodoro, sed Isidorus Babylone ortam vult. Lactantius assirmat de Cumana Herophilen dictam, Isidorus vero de Erythraea rhoc etiam statuit, ideo Erythaeam dictam, quia in Insula illa ejus carmina suere inventa, &in hoc Firmiano discrepans. sextam Samiam, Samo notam dictam a Samo insula, unde fuit cognominata: de quo nihil Lactantius, nec usque adeo firmam putem Isidori assertionem. Libet etiam,quid de Sibyllarum numero scriptum reliquerit Suidas reserre : Decem fuisse numero, cum Lactantio, Isdoro aliisque existimate multa alia narrat, quorum Varro, Lactantius, & Isidorus non

82쪽

I Berosus vocabatur, mater autem ejus Ermanthe. Sibylti Chaldea qua quibusdam Hebraea nominata: quae se Persea,proprio nomine Sambesse dicta, . ex Beatissmo Noe oriunda. quae de rebus Alexandrum Macedonem Pectantiis , praedixit: cujus memimi Nicanor, qui Alexandri vitam historice eomseri P. in milli res de Domino Christopraedixit di de e in apparitione. Ima ct ectera cum alia consentiunt, quandoquidem ejus extant 2 . librι tractantes de omniisu populas ct Regionibus. Porro numerum Sibyllarum recenia sens dicit, τριτη, ἡ ὀν Δελφοῖς h. e. Temia Delphica, quae Delphis nata. E ίη Σαμία η κυώω ονουδι καλου/βύη Φυτω. Sexta Samia

quae proprio nomine Phylo dicta. E c , Κυμο , 6 Λααλθ- s

μί- ἐδοξα-,3cc. Sibylla A Plinis , Lamiae fuit Abaseeundum quosdam

Arigoreas ct H dolis. Rei in alii Xrmagorae,velut Herminus,Theodori. T- thraea dicta eo Dod inErythrarum Deo Barti doctonarast,nunc vero locus iue informam urbas exstructus,Erythras vocatur.quidamSisulam,alii Sardiam, alii Gergettianam,abi Rhodiensem alii Libyssam,alii Lucanam, alii Samnam pu

cυελαλπαιπώς, ομοίως κη . . Sibylla Helisa seripsit versibus Divina- tumes , Ora L. Sibylla Colophonia quae voeata sua Lampus filia Ca chamis etiam Carminibus Idri ι Divinationes di Oracula alique. Sibylia

83쪽

M DE SIBYLLIS, M.

Thessalisa quae etiam Manto vocata, filia Tiresiae fuit. Sibiti med nisnultis Sarbis Zetu, ὰ - nulta Cassandra . vel ab altu Taraxandra, etiam ora cula consecra8st. Siblia Cumaea ct Sibila Thesprotiea smititer inacula conscripserunt. Ha lanus Suidas . Sed in multis Scriptor hic a Lactantio& Isidoro discrepat: ideoque velim ad haec Suidae loca egregiae D. Blondelli observationes attente perpendantur: ecce igitur, secundum ejus Suidae computationem, Duas Sibyllas Marti Capellae, tres Clementis Alexandrini nempe Samum, Erythraeam, &ph tonem, quatuor AEdiani, scit: Erythraeam, Samiam . AEgyptiam &Sardiam; quinque Lactantii & qui illum secutus est, Isidori, nemper Libycam, Erythraeam, Samiam,Hellesponticam& Phryg am ad unam redactas. Pausanias qui Libycam ab Erythraea distinguit alio pacto enumerat, dicens Phrygiam, Samiam, Colophoniam , Delphicam &Erythraeam unam eandcmque fuisse Uatem , sed quae diversis habit rit in locis. Martianus Capella suo modo computat Erythraeam Cumanae jungens. Justinus martyr pro eadem accipit Babylonicam &Cumanam, uti ctiam Isidorus Hispal. post illum qui de mirabilibus Auscultationibus apud Aristotelem scripsit: & idem Isidorus errat annumerans Ery thraeam quae in continenti erat & Regione Chio insulis; ita etiam necessum plane ejus Samonota in sumum abeat. Suidas existimans postJustinum Martyrem,Sibyllam Chaldaicam esse siliam Berosi, aliquo modo consentit cum Pausania qui eam ultimo loco collocar, sed directe sibi repugnat, dicenti illam esse filiam Noacri, Alexandroque fuisse antiquiorem: repugnat Varronis apud Lactantium sententiae qui Persicam quae fuit Cnaldaica antiquissimam judicavit. Sibi etiam contradicit stribens Erythraeam Cyrillus lib. I. contra Iulian. Dicit Erythraeam IX. Olympiade extitisse , distinguitque illam ab Herophile quam XVII. Olympiade vixisse statuit. quadringentis octuaginta tribus annis bello Trojano fuiste posteriorem e qua opinione ad Eusebii sententiam accedit, qui in Chronico sub Regno R muli illam collocat, qui regnare cci pit quadringentis uno & triginta annis*ost captam Troiam, Pagina enim sequenti concedit Trojano bello anteriorem, & sic Diony lii Halicarnasset qui illam ab AEnea con-- fultam statuit , ut & Lactantii in inion m confirmat , qui illam Graecis obsidionis eventum praedixisse narrant, imo & Solini,qui illam Delphica, quae ante Graecorun expeditionem vixit, paucis annis posteri

orema

84쪽

orem observat. Clemens Alexandrinus pro certo statuit, Delphicam, quam Artemida Lamiae Sidoniensis filiam nominat. Orpheo tempore priorem qui Argonautarum partibus adhaesit septuaginta novem annis ante bellum Troianum. Attamen Diodorus Siculus, qui illam

Daphnem Tiresiae filiam vocat, quinquaginta duobus annis post, Thebis cum patre ab Epigonis vult fuisse captam. Diodorus asserit eam ab illis Delphis stabilitam , Pausanias ex Asia Delphos , Plutarchus ex Helicone venisse, eamque suisse Lamiae filiam. E contra vero Isidorus & Suidas Delphos ipsi locum natalem fuisse contendunt: hic, qui illam Mantonem Tiresiae Thebani filiam vocat, Geographiae suae oblitus videtur illam Thessalicam nominans, ac si Boeotia& Thessalia loci vicini, eadem fuerit terra: quod etiam de Lampusia Colophonia Calchantis filia scribit, & Pausaniae adversatur, qui titulum Sibyllae Col phoniae Hem philae ex Jove & Lamia oriundae assignat, & probabilitati , quae non admittere videtur, Calchantis Europaei, qui Graecos suit comitatus, filiam fuisse Asiaticam. Virgilius Cuminam Dei phoben Glauci filiam vocat , illamque AEneae coaetaneam faciti Sed inter Scriptores nec de ejus nomine , prosapia , aetate quam longe posteriorem volunt, convenit. Hactenus Doctili. Blondellus , haecque ad Suidae loca sussicere puto. Hunc Sibyllarum nunerum denarium etiam approbat Hieronymus lib. I. contra Jovian. C. XXVI. Bχovius Tom. I. Hist. Eccles imo & Choquier in sace Hist. cent.

I. cap. LXXXXVII. qui videri possunt. Sed Sebastianus Franck undecim , & quidem hoc ordine recenset Sibyllas: Sibylla Agrippina, Libyca , Delphica , Phrygia, Samia. Europa, Persica, Erythraea,

Cumana , Chymica , Tiburtina. Duodenarium autem numerum

statuit J. Aitzma in speculo suo Sibyllarum Belgice conscripto, anno 1681. Addens Decem supra memoratis, Europaeam & Agrippinam, sed postca , de illis latius. Ut porro quod de Sibyllarum numero

dicendum restat absolvamus, notandum praeter decem illas supra la datas Sibyllas , multo plures 1 non nullis numerari, quas etiam ubi de singulis separatim agemus recensebimus. Dicimus itaque nos,ut etiam de Sibyllarum numero nostram expediamus sententiam,Sibyllarum numerum nec determinatum esse a Scriptoribus, ut patet ex magna illa quae

inter illos reperitur discrepantia, nec determinari posse,sed illarum multas extitisse, quae a prima Faemina Vate, cui Sibyllae nomen erat, a parilita-H a te

85쪽

te Eenclae nomen accepere, sic nos docente Solino, nee repugnante Lactantio , qui Institui. lib. cap. VI. Harronem, scribit memoriae prodidisse, Sibyllincilibras non se uni. Sora duneari Sibiginos amo.

nomin/, quod omnes Faminae Vares, Sibyllas ut a vereribis mineupata vesab unita Delphissis nomine, Ge. Sic etiam Suidas, γω Mκες στω

-ιλουν Minides mulierti ira dicta , veluti Sibitae ct propherides, amnes aruem numme alas, Sab ago vocabant. Magnum Salmasium huic vianioni sivere, supra notatum suit. Sed quando nos dicimus non esse certo determinatum Sibyllarum numerum, non tamen vellemus quenquam putare, nos illis inter tificios favere, qui hac de causa non determinatum Sibyllarum numerum asserunt, ut etiam suas Pseudoprophetissas venditent. & eum Sibyllis, Divinitus inspiratas contendant, incliti ldin nempe,Cathariisnam Senensem , Brigittam , &c. Quas miserum in modum delusas fuisse a diabolo forte nobis erit alibi ostendendum,nec inter Prophetissas numerandas, quidquid etiam Papistae asserant de lumise prophetico quod etiam Bella laus inter Ecclesiae suae veras notas recenset. Hoc tantum volumus Historicorum Scriptis non constare liquido , quoetaim fuerint, nec quenquam numerum illarum determinare poste mcontendimus.

88쪽

SIBYLLA PERSICA

REVIARIUM.

D tam tuum tenere debeat Persea Sibis, primum an octavum, aut quintum, riant viri docti. Diversa illi patria assignatur. Sim- son eodem esse eum Erythraea existimat. Harsa erus nomina. De nomine Samberti quid illi significetur. Mureri opimo refellitur. Matth. Martinis vocis Samberbe Er mologia 2 ms refutatur. Possevini error. Diania vixerit ho Siblia Persea quae se Noae iam esse ae eum illi in Area detisse mentitur. Sibila Abi contradicit. Refugatur mendacium illud fuse Prubetissam ct N Uliam. Gus parentes. Sui assibi adversatur. De origine erroris cur dicatur Si ita hine d Noaeia oriunda. Missurdus er Schmidius refelluntur. Boffardi Opinio de loco nativitatis Sibyllae Perseae. Noa urbs ubinam sita. Zanoach non est urbs Noa. No urbs in Arguto. Suidas refutatus. Persae antiquitas. Persarum nomen unde. Perses equitare vulgare erat. Tempore Noaili non extitit Sibylia Persea. Persae Noacho posteriores. Unde Persica vocetur. 2uo nomine olim Persesuerim designari. De Persieae Sibylia parentibus nori eo fat. Ra riant Scriptores quinam fuerint parentes Sibyllae Persicae. Variae Doctorum de e in patria sententiae. Babylon quando exstructa. Diluvio est posterior, Hebraeci um nomen Diluvio posterius: ante Mosen nulti exsilit Sibylla. O vinus ct Bosardus huic Sibyllae Persica sua Uignarum oracula. Ω-nam illa sint. Bosardus Lactantio adversatur. De Singulis Sibyeis quaenam consscripserint Oracula determinare nemo potest. Cur is Pausinia Sabba fuerit dista incertum. Blondesti notatur. oeterum ut nunc de Sibyllarum nominibus particularibus distinctionis gratia illis inditis , sermonem institu mus , notandum est Lactantium qui eas ordine , ex Varrone , recenset, Persicam primam nominare: sed Onu-suius Panvinius, octavum illi locum assignat, uti &

89쪽

illo ordine in templo Senensi collocata fuit , illud nos docentibus caelaturis quas ex Italia ad nos attulit Nobiliss D. Geldolphus vati Vladerachen. Boissardus in de Divinatione quinto loco recenset. Hanc alii Babyloniam. alii Chaldaeam. alii Hebraeam ut Suidas, alii AEgyptiam vocarunt. Simson in de Sibyllinis Vaticiniis disquisitione, ex eo quod Lactantius ex Varrone tradat eam praedixisse Erythraeam se nomina dam , cum tamen orta sit Babylone, putat Scriptorem nitidissimum innuere voluisse Babylonicam seu Chaldaeam Sibyllam non esse diversam ab Erythraea. Sed quam leve hoc sit argumentum nemo non videt. Pausanias Sabbae, Suidas & post illum, Alstedius Sambethesn men illi assignavit. Doctiss. Simson loco superius citato inquit: hujus Sibyllae Babylonicae & Chaldaicae quam eandem esse cum Er

thraea opinatur, nomen verum fuit Sambetha vel Saba , hocque probat ex Pausania in Phocicis. E mγμφη IE σωοις π χ Gαὲe

is Σιουλοω καλῆαν Αἰγοε- .Hoc est,mbrari,quisupra Puestinamsunt,m fatidicarum numerum est riserunt mulierem,nomine Sabbam; quam Beroso patre, ct Erymanthe matre genitam tradunt: Hane alii Babyloniam,a vitam alii Sibyllam meant. Sed hoc ex loco citato non apparet, dixerim hoc cum bona Sim sonis venia , an Sambetha eadem cum Sabba ' Hoc pacto quaevis confundantur nomina. Etiam Pausanias Sambetham eam nominat, attamen illam cum Sabba esse eandem putandi non dedit occasionem. Vocem hanc Sambethe compositam esse ex Sem & Japhetputat Peueerus in de θεομανῆ. illaque voce notari Doctrinam de Deo. de Lapsu, de restitutione, Redemtione, & gratuita receptione generis humani, de Messia, & caeteris, continua serie a mundi initio usque , quasi per manus tradita Nohae, cujus deinde explicationem, curam, custodiam, di conservationem ipse duobus praecipue filiis Sem& Japhet commendavit. Haec omnia , inquit idem Peucerus ibid.

posteri ut primorum Authorum memoriam grati retinerent ac celebrarent,

composita voce Sambethen, id est dolinam is Sem ct Papiat prognatam

vocarunt i hanc opinionem & vocis Elymologiam si Peucerus a viris doctis approbari velit, rationes ejus sententiae erant adducendae,

nee enim quisquam simplici assertioni statim credat: ideoque Etymologiam hanc ut & opinionem illam, quod Sibylla Persica Doctri

90쪽

nam de Deo &c. uti dictum supra indicarit docueritque plane r

jicimus, quis enim non Videat violentam & contortam nimis hane ecse Elymologiam , Sambethe, hoc est doctrina quam Sem& Iaphet patre Noa accepere, hoc pacto quidlibet ex quolibet facile extundatur: deinde etiamsi haec vox ex Sem & Japhet componeretur an inde statim sequitur, ergo Doctrina Divini, quam Sem & Japhet per traditionem acceperunt posterosque docuerunt, illa intelligitur & indicatur ἰ non facile hoc mihi quis persuaserit: an probabile potest videri , Sibyllam quam Gentiles pro sua agnoscunt, & ex illa resciri posse censent, quo pacto salsi Dii placari debent, & quae saepe imo semper idololatrica imperat, & diabolico spiritu fuit acta, illam Doctrinam de Deo, de Lapsu, de Redemptione aliaque mysteria hominibus proposuisse, an Diabolus tam manifeste & insigniter sibi adversaretu

an Mulieri Pag nae statuta Dei nota , aeque, imo clarius nota quam Fidelibus d ' non negamus Sem & Iaphet probe novisse doctrinam de Deo, de Lapsu, de Redemptione generis humani, nemo absque illarum rerum cognitione salvari posse pro certissimo affirm mus di sed doctrinam illam de capitibus illis, Persicam Sibyllam ex Sem & Iaphet hausisse aut illam scripto consignasse , pernegamuri Matthias Martinius in ta Veritate Divinae naturae Iesu Christi, aliam

Sambethes vocis originem proponit, rcjecta Peuceri conjectura. Otrids potius , inquit, tanquam quietiorem, non concitatam ct furentem ut eaeterae erant; is Paν quιes, ut quod fit aliquando apud Aramaeos is Arabas detesib resolvatur in a , apud Graecos vero litera, postea Irans

Sabbatho cessat . cursu , Sabbathon & Sambation dicituri vide Post λdebed. yud. 7. 24. in ipsis Sibilarum carminibus est A μζακουκ, nempe scut scribunt etiam LXX. inre reus pro i. e. Abacuc quammis in a non sit Laesita. se ex P - Arabes faciunt unde ex quo praposito Araν. articulo al, est aismbicum. Ita ex αγsελ γ s s. quas. dagdfato o Latini facium Angelus. Hanc Elymologiam aeque ac priorem reliciendam contendimus. . a vcoe sormari vocem Samb

then quis non videat violentam plane esse hane derivationem ἐ saltem hoc Martinio constare non potuisse hanc Sambethen reliquis Sibyllis quietiorem suisse minusque furiosam, assirmamus, ideoque hoc sendamento absque ulla ratione posito , ab hac voce derivationcm hanc