장음표시 사용
91쪽
non potuisse formari. Imo ipsa Sibylla, uti suo loco demonstrabItur, se furiosam & mente alienatam asserit , si haec reliquis quietior fuit, unde hoc habuerit & qua ratione probari possit, indicari a Martinio debuisset. Iesulta Crassetus, hanc Sibyllam in utraque sua editione
Sametham vocat, etiamsi apud Scriptores fere omnes , Sambetha vocetur , sed exiguum hoc Loyolitae est γάλμα. Dicit illam compo- .suisse viginti quatuor libros in quibus adeo clare & distinete de Issu Christo, de illius nativitate , miraculis, passione, morte, R surrectione & ultimo ejus adventu disseruit, ut videatur illa potius descripsisse Euangelium quam Vaticinationibus praenuntiasse illa qua praedixit,adeo ut non nulli existimarint Christiano potius quam a paga.
na Sibylla prosecta suisse haec Vaticinia. Sed quaeso quis Sagacissimo' te nostro Crasseto hoc revelavit ' ubinam in hoc terrarum orbe rerperit sedulus hic Iesulta m. hosce libros, putem non alibi quam in cerebello suo Loyolitico: 4ndicet ubinam legendi exstent; tum judia cari poterit, utrum tam clare ac distincte Vaticinata sit haec Sibyula de Jesu Christo uti pro more suo satis audacter pronuntiat Crasse-tus. Apparebit tunc etiam utrum genuinus hic sit hujus Sibyllae sintus. Scio quidem Suidam et q. illorum librorum mentionem injicere. sed quod etiamnum exstent Crasseto probare incumbit. Notandum autem hallucinari Ant: Posseminum, cum apud Chaldaeos omnes Sia hyllas Sambethes numine vocatas fuisse existimat: non enim Suidas quem videtur illius opinionis tanquam inventorem sequi qui hoc nomen Chaldaeae Sibyllae assignat, hoc asserit, Chaldaeos se nominasse Sibyllas, sed tantum S simpliciter affirmat Chaldaeam etiam Samb then vocatam. At hinc, ut quivis facile iudicet non sequitur mnes Si lias Chaldaeis Sambethes dictas. Hanc multi putant vixisse Anno a mundo condito , & quam Agrippam, inter quos etiam Al-stedius chronol. P. N. vocarunt, Isso: quod tamen dissicillime probari posse contendimus, imo falsissimum esse pronuntiamus. Sic enim Mose nato Ann. M. 137 . prior suisset Sibylla, quod quam se sim sit patebit infra. Sebastianus Franc. Sibyllam Persicam aliam &diversam esse ab Agrippa Sibylla existimat. Sed I. A. in spisso suo volumine Belgicὸ conscripto quod de variis Religionibus, ac tandem post de Sibyllis exaravit, putat illam immediate post Diluvium prophetasse , adeo ut 22oo. annis ante Christum Vaticinia sua pronuntiasse
92쪽
tiasse sit censenda , verum haec quam salsa sit opinio cuivis constabit, qui meminit, tum temporis nondum exstiisse linguam Graecam, putat enim J. A. intra I 637. aut a7s' annos illam conscripsisse suas Vaticinationes : quas etiam viginti quatuor libris suisse comprehensas cum Crasseto Jesulta, temerarius hic Scriptor absque ulla ι rob tione audacter satis pronuntiat : sequutus sene Ladmicum Vivem, qui hoe etiam dictatorio modo assirmavit, citat enim s. Au ustinum, dicitque i tum compendiose producere eius vaticinationes libro α λα-- de Civitate Dei, sed perperam, dicere debuisset libro decimo in se, ubi tamen, non tam S. Augustinus, quam potius L. Vives ejus Vaticinia reserre dicendus erat: dicit porro idem J. h. non posse narrari, quot Vaticimia de Incamatione Jesu Christi, de ejt: sin carceratione, ludibriis . & conspuitionibus , de eius flagellatione& coronatione, uti &de eius patientia & innocentia, ut & de illius miraculis & morte, de ejus lepultura, Resurrectio te, die. imo& de Virgine Maria , de abolitione potestatis Satanae ac Redeminptione generis humani , di de confusione linguarum de aedificatione turris Babylonicae , apud Mosem memoratae. Verum sie seribendo
bonus hie Vir sibi contradiciti dicit enim, uti ante notavimus, niilli pro certo posse assignari Sibyllae oracula, quamvis tamen & alite &heseloci Sibyllae unicuique sua assignet & assignarit Vaticinia , si enim illa quae commemoravit, iam sint Sibyllae Perseis oracula, tum facili negotio unicuique Sibyllae sua possunt attribui Vaticinia , quod tamen ipso latente, adversatur Laetant io, ini &hoe agnoscit libri sulp. 832. Sibyllam Persicam hanc uidas, Beatissimi mae filiam staminimo Sibylla se in illo genitam, & eum dis in Arca , Diluvii tempore suisse , impudentissime pariter ae mendacissime enuntiat. Audiamus Pseudo Sibyllam lib. III. in fine.
93쪽
Haee Castalio sic Latine cecinit :----- Saridem eum dilueretur Mundus actus, eum vir mus probus exuperavis stuιdam, quemper aquas vexit domus eruta S is Et pecudes e, aves, rursum impleretur ut orbis, Ous ego nurus , ejus item de sanguine nata.
Et lib. I. se cum Noacho in Arca suisse assirmat. sic verba eius
O ami sexti psus prima, 4 gaudia magna ,suod Ionita fui, postquam disirimina martis
. . , , inata meo cum soniuge mustuma
Verum ut mendacem oportet esse memorem, sic illam dictorum suorum non probe meminisse sibique contrariam reperio. aperte enim se Christianam profitetur in fine lib. UIlI.& alibi se incestus crimine poli tam satetur, erimen stupri patre passa. Itaque pro Lothi filia se venia ditat. Et postea sui oblita, se Isidis lororem dicit. V. oudam p. yasc
Mi igitur sana Cisisti de stirpe creat, - - - 8 Caelesti, nomeρ retinemus pro Imitatis. An Christianos eum Noacho , in arca fuisse quisquam credat l& an non hoc ridiculum i ante natum Christum , ante ejus mortem , repertos Christianos i Sia Lucas nobis ejus den minationis originem indicat, Λctor i cap. XI. vers XXVI. Et in II . I Disitigod by Corale
94쪽
Antiochia primum, discipulos vocatos fuisse Christia nos docet. quod plane repugnat sibyllae asserenti se Christianam suisse in Arca Noae.
Deinde vellem equidem , Suidas indicasset, unde hane suam opini nem hauserit, & quibus argumentis motus illam scripto consignarit: nullibi Historia sacra a Mose conscripta , Prophetissam inter Noachi filias aut nurus fuisse docet quod dubio procul ab exactissimo' riter ae Sanctissimo Ecclesiasticae Historiae Scriptore notatum fuisset rneque enim parvi momenti erat, Ecclesiam Dei etiam tum temporis suas habuisse Vates Foeminas r si cum Noacho in Arca degerit haec Sibylla , tum Mose prior habenda haec prophetissa r existimamus autem nullum Mose antiquiorem exstare Scriptorem, quidquid non nulli de Zoroastre aliisque nugentur. Nam quae de illo scribuntur, sunt putidae fabulae meraque figmenta, ut & suo tempore reis status est S. Chrysest. de Babyla Martyre disserens. Μose autem nullum reperiri Scriptorem priorem, testantur abunde etiam illi qui alias Sibyllarum magni sunt fautores. Iustinus Martyr orat. ad Anis tonine Junior. Clemens Alexandrinus, Lactantius, Eusebius aliiquet δε nidi Possevinus in Apparatu Sacro. μο ἡ Patribin reliquis O Mese si, Seriptoribus nAsiam Sibilam Moste fuisse priorem , in intelligatur, si quid in Ora lorum sub Sisyliarum nomine emulgatorum ct octo libris
eo retin ιm , reperiarur , quod Mosis aetatem antecesserit, id eamin
mentistium ct sal μsse, nimirum ιι Satana invectum, in veritas immixta falptas, eandem veri rem aliorum temporum sustectam redderes.
Si Noae filia suit Sibylla Persica , quomodo Beroso & Erymanthe
progenita fuerit ' Berosus enim Noacho longe posterior , floruit enim, uti author in Joan. Annius Viterbiensis, annos aliquot ante Alexandri Magni Monarchiam. quomodo igitur fuerit in Arca eum Noacho & ab ipso progenita φ hanc itaque opinionem probabiliorem iudicamus illam Beroso & Erymanthe prognatam , & hoc etiam aD serit Suidas, qui illam a Noacho genitam scribens, laeda contradictione sibi adversatur: Sibyllam porro hanc non adeo antiquam esse ut a Noacho sit genita & cum illo in Arca suerit, satis viderunt Boiia sardus & Erasmus Schmidius ideoque patrem suisse non Noachum sed Berosum statuunt, &ut erroris originem ostendant, putant hinc falsam ortam opinionem, Noachum Persicae Sibyllae parentem assiagnantem, quod illa nata suerit in oppido ad mare Rubrum, cui Noe
95쪽
no men : sic sentiunt Lud: Vives, Crassetus, & J. Αirema olim Cu-deltaertiensis pastor, alique r sed inde non videtun erroris orrus posse colligi , disertn enim verbis , se a Noacho genitam assirmat Sibylla, ut ostendimus, ideoque nomen urbis Noe erroris occasionem non suppeditavit: deinde notandum Boissardum & Minidium hoc in quam indubitatum proponere, Sibyllam Persicam urbe Noa ortam. sed probationem & argumenta non video di undo haec hauserint hariolari nequeo, Autoritates quibus moti suerunt allegari debebante ea Autoritate qua hoc dicunt, ea etiam a quovis negari potest : ideoque nee dictis illorum fidem habemus. Boissardus in lib. quem de Divinati
ne conscripsit , Suidam Auctorem citat, assirmantem , Sibyllam Perseam natam ad mare Rubrum in ea urbe quae Noe appellatur.
Hincque errorem natum , illam Noae filiam vel nurum fuisse. Sed quo loco Suidas hoc asserat non indicat , nec invenire potui. Hoc si assirmat alimbi Midas, tum sibi contrarius & sui oblitus est dicendus di disertis enim verbis in voce DCυλα dicit esse hanc μὲν μακαριο- ου Νωε. Q uod aliud plane est quam in urbe Noa natum esse. Dicit porro Selmi post LuisvstumVivem,eta oppidum ad mareRubrum i quod equidem ibidem ,post diligentem tabularum inspectionem, raperire non potui: scio probE, Annium Viterbiensem in suis ad Berosiam notis urbis aut loci cuiusdam Noae me mile, di scriptili rap. XV. libri Josuae ejus mentionem ficii, sed ingenue sitemur nos lacum illum iis dem invenire non potuisse, nisi sorte Zanoachde quo loco versiti. XXXIV. At LVI. fit mentio, Noam esse velit. Sed quis non videat hanc
verta mutilationem esse nimis violentam Ela inconcinnam. Verum p
sto, ad mare Rubrum esse oppidum cui me nomen , an ideo sibylla ibidem nata dicenda erit ' forte Schmidius intellexerit o hem No quae fuit Civitas in .ss gypto prope Nili ostium , quae a Chaldaeis vastata , postea ab Alexandro Magno fuit instauram,& de Alexandri nomine Alexandria vocata. Sed quidquid sie, inde tamen non sequetur Civitatem No suisse Sibyllae Persicae I
cum natalem e ac nomen hoc, erroris materiam dedisse : postquam
hae scripsissemus , apud Onesium in Thesauro Geographico , d prehendimus urbis Noae in Palestina sitae Iosiae Capir. XIX. vers XIII. o. Interpretibus Anais dictae mentionem fieri r In textu
Hebraeo est , loco laudato, Π ', quod quam absurdum sit ex ill
96쪽
denominatione ortum esse errorem,ex Noacho ducere originemSibyllam Persicam,qui vis tantillum in Hebraea lingua versatus videar aliis enim liateris Noachi nomen scribitur. Et quis hoc revelavit,potius ex denomin tione urbis Noe in Palaestina,quam με Arabiae Foelicis urbis vel etiam illius Civitatis Siciliae MaeNim dictae, talem enim ibi reperiri urbem tostes sunt Stephanus de Suidas ortum esse hunc errorem. Quas rati nes uobis Missardus & Schmidius suppeditabunt pro luis senistentiis , a Pallastina potius , quam Siciliae aut Arabiae Mapromanasse errorem ' verum ut Sibyllae hujus Antiquitas salso illi tributa a tempore ipsius Noe magis patescat, considerandum tantum nomen quod ei dat Lactantius, vel ut distinctius loquamur unde Lactantius eam oriundam dicit, nempe de Persis, hoc solam verbum
sussicit, ut Suidam aliosque qui illam a scelicissimo Noa prognatam
afferunt, falsitatis convincamus. Persarum enim nomen non iam
antiquum ut tempore Noachi, Persia ipsi fuerit patria , illa enim Regio, nec tum temporis, nec multis seculis post, sub illa nomenisciatione suit cognita, unde fit, ut ab Antiquissimis sacrae Historiae scriptoribus . Persiae sub illo nomine nulli bi sit facta mentio. Primi quod sciam illo nomine Regionem illam designarunt Linxechici & Daniel Prophetast. Cyro coaevi, hine est quod nec M is, nec libri Regum, nec Euias aut Jeremias, nec quisquam e rum qui Cyro anteriores . Persirum meminerunt. At in Daniele , Laechiele qui Cyri tempore vixerunt & Prophetias suas promulgarunt, α in libris Chronicorum , & Esdrae & Nehemivi & Esther qui post Cyrum conscripti sunt, frequens est Periarum mentio .cta. Itaque tatem , Cyri te ore Pti serum nomen accinendum , quod ab equitatu, quo maxime vaisant, obtinuerunt, ut Author est celeberrimus Bochartus Phaleg, lib. IV. cap. X. A teneris enim multare docebantur Persae. Herodotus: Παδ .m 3τους- ἀ
97쪽
Regis , vel videre equo rarum eras. At Cyro sic providene , ut idem Xenophon narrat lib. IV. Peria expeditibus equites facti .equis deinde ita assueverunt, ut ουδὼς ιοῦν inquit Xenophon των καλ- ω ἀγγων ἐκων ο*Fni Περσων πεζος ων, nemo Persarum vir bonus videatur ustro pedes ire uβpiam. Cyrus enim Legem tulerat. ut turpe esset , si quis illorum quos equis instruxerat Φανῆ πεζο πορευομεν γ, sotata πολλta , εά lε ολι ἶ- οδον δε- ῆ ελεειν, vsderes γpedes incedere, sive multum aut parum itineris esset consciendum. Itaque ex tam repentina mutatione factum, ut haec Regio, Parar, & incolae tu, a Perse id est equites dicerentur. Arabicd enim ciast, Pharisam eques Pharausion equus. Uti haec solide tradit idem Bochariatus, cuius sententiam valde laudamus & approbamus. Hine igitur q' vis nunc facile viderit, non potuisse Sibyllam hanc nostram, tempore Noe extitisse, quoniam Persica a loco vel nativitatis vel Vatia cinii vocatur , & Noachi tempore nulli Perse populi. Sin obiiciatur etiam Noachi tempore nationem illam aut paulo post, vel saltem ante Cyri tempora extitisse , ideoque potuisse reputari, Sibyllam fuisse de Persis, respondemus etiam si gens illa longe ante extiterit, non tamen nota fuit sub illo nomine aut vocabulo Persa. Ante Cyrum , verisimile est comprehensam fuisse sub nominibus nia Geb inelam : Cuthaei enim & Elymaei tali modo a Josepho descri-huntur , Antiquit. lib. I. cap. VII. & lib. IX. cap. XXIV. ut probabile si illis nominibus Gentem illam olim indigitatam fuisse. Dicit enim inυμον & Ελκασμους fuisse mπων θυ γε Ira Persarum generas Aurbores; & Cuthaeos dici Samaritanos, 2ωτο--ἡ καλ
quia ἡ Regione Cutia translati sunt, qua est in Perfide, ain fluvio eiusdem nominis. Ex his itaque patere judicamus, non adeo fuisse antiquam hane Sibyllam ut illa dici possit a Noa progenita aut cum iulo fuisse in Arca tempore Diluvii: & quomodo definiri posset quo tempore vixerit, si quidem de parentibus ejus non constat talii enim' illi Noachum patrem alii Berosum & Erymanthem parentes assisnant e pro certo Crasserum dictatorio modo pronuntiare Iegimus h tu, persicae Sibyllae parentes esse Berosum & Erymanthen, sed quo fundamento haec ab illo asserantur, nos saltem non videmusr Disputent haec quibus magis quam nobis vacat: haec quae hactenus disseruimus Diqiti reo by Go le
98쪽
mus sussicere putamus ut Sibyllam pariter ac Suidam salsitatis argu mus di quam facile detegat quivis ex diversitate sed tentiarum 3c opunionum de ejus patria. Alii enim Babyloniam vocarunt, alii AEgyptiam, alii Chaldaeam, alii Hebraeam , quae omnia vorabula Sibyllam non fuisse in Arca, indicant. Nam si Babylonia, eo quod Babylone orta sit vocatur, quis non videat Sibyllae assertionem sponte sua corruere , nam structurae Turris & urbis Babylonis soli infideles se manciparunt, ut indicatur a Μose Gen. XI. vers. V. ideoque nec
filios Dei si conjecturae probabili locus est, ) in illa Civitate habitare voluisse, putamus: de sic sequetur Sibyllam quam Noachi faciunt filiam, non posse dici Babyloniam: imo&hoc putamus constare, ex eo quod velit Sibylla persuadere, se cum Noacho suisse in Area, nam Babylon diluvio posterior fle Sibyllae nativitas illo anterior, quom do igitur Babilonia vocetur a Civitate post ejus nativitatem exstructa. Diluvio enim omnia suerunt vastata, statuendum ergo urbem illam post generalem illam inundationem fuisse exstructam, quoes tempore Phalegi accidisse testatur Moses, Gen. cap. X. vers. XXV. hoc est post diluvium anno centesimo primo. Ut constat, inquit, Doctiss. Bochartus ex Gen. cap. XI. Vers. M usque ad. vers. XVI. brevitatis gratia, ex nominibus AEgyptia, Chaldaea, Hebraea , non argumentamur , Hebraea quod Vocetur, hoc ejus Antiquitatem magis confirmare posse videtur quam quod Chaldaea aut AEgyptia dicatur:
sed quidquid sit , semper erit Diluvio posterior habenda, de sic in
Arca cum Noacho non suisse dicenda. Quandoquidem Hebraei hoc nomine 1 patre Hebero sunt vocati: Heberus autem Diluvio poste-- , ideoque si Hebraea ab Hebero dicenda, eaedem rationes superius adductae contra eam militabunt. Ιmo Antonius Possevinus in paratu Sacro, Author est, nullam Sibyllam ante mi tempora extitisset multo minus Oracula pronuntiasse : ὸ: Patribus, inquit, reliquuis Delemisticis Seriptoribus nullam Sibilum Mose fuisse riorem, ut intelligatur: si quid in Oraculorum Sibyllinorum nomine emulgatorum , ino libris
comprehensorum, reperiatur, quod Mosis aetatem antecesserit: u eommentalium ct susumsisse, nimirum d Sasana invectum, in veritvis immιπω tuaptas, eandem veritatem aliorum temporum suste tam redderes. Cur autem Pausanias illi nomen, Sabba dederit, ot unde hoc habuerit, hariolari non possumus nisi velimus statuere, illum putare eandem fuisse
99쪽
cum Regina Saba ut opinatur Boissardus p. m. 23η. Lectorem etiam monitum volumus . Dcetisse Bl desum de Persica Sibylla age tem, scripsisse. p. XXXVII. illam ab Isidoro Hispalens, Erophylen vocatam, quod nomen apud Isidorum Sibyllae Persicae datum reperiare non potuimus: imo non datum fuisse contendimus. Locum integrum i sidori supra allegavimus, sed nihil tale quid apparuit, imo vidimus Erophilem ab illo fuisse vocatam Sibyllam Erythraeam Blondellus ipla sie adnotavit p. XXXIV. ideoque Virum Celeberrimum ut excusemus, putamus, esse Calami errorem, qui sestina ter pro Erythraea, Emphile scripsit, non enim credimus virum D citur sui adeo oblitum, ut sibi contraria, te quidem post tam exsestuum interstitium , scriberet, aliique maniseste filia attribueret. Johannes opsopcrius, qui oracula Stultima Graece & Latin edidit, inter illorum fragmenta, quaedam , ce Christo ex vetustissimo e dice descripta singulis Sibyllis adscripta oracula excudi curavit. Veseius qui Persicae Sibyllae attribuuntur, sic sonantiri ine matresatur, pando restiuut a figo, cundus prinreps, unus quisemesaiarem Rite queat lapsis r tamen illis furte diebin Musti musta serent, inmensiora labam. Mis. μsatis est Oraeuia prodere veris: Issi deus eam nascetur virgine maum
Janus Iambi Boissardus in lib. quem de Divinatione eonscripse non solum ex ipss Oraculis Sibyllinis , sinsulis sibyllis sua assigminoracula, verum etiam ex aliis Scriptoribus ipsis attributa recenset. Ex Atia Montano.npiae praeviata eastiam, cadiae strepem
100쪽
ri Laelio Cleopasib. AEternum Herbum fiet palpabile: erit auennis homo ex utero virginis, atque Deuc. Is te antique draco vincet: Plutoniasceptra
Franget se infernas discuties tene M. ue Rex est Iudaea tum , quem pulsur aselli Sustinet: hoe laudes adveniente cane.
Ex inscriptionibus Senensib Panibus simul quinque, ct duobusA bis hominum millia musta in ere-- satiabis. Ex Ruillior