장음표시 사용
31쪽
ubi p. 51, 2l adscripta est rubricn se polysyllabis polysyllabor mque qua stionibus et p. ira, it περὶ ορθογραφίας : s. 74-77 analmia et auri ritate, quo titulo Pauca tantum ex iis quae do analogia scripta sunt p. 136, 29 147, 16 excerpta suorunt: f. TT lal ae ordinibus nominum - restinum p. 18, 7 50, 63, ubi p. 42, 4 addita est rubrica ne m nosyllabis et monosyllaborum quaestionibus et p. 42, 22 catholica vasta reluaria: s. 131-137 de ablativo casu usquo ad filio in libri p. 147, i 7 sqq.
noquo tamen intomam veteris cuiusdam codicis fidem Oa quao adscripta sunt roserunt. nam no dicam non nullns conio turas ab ipso
Caucilio interpositas esse, quac quidem antoposita s littora satis a reliquis Iscretae sunt, ea quoquo quao e codico potita osso dicuntur, quas partim in marginibus scripta Sunt nnteposito pistrum quo aL. partim in ipsam verborum continuit atom inlato. aperta qua 'dam conioeturao indicia continoni. duobus rei oXomplis perfungar. in Asra-
nil fragmonto 204, 1. citato cum in Neapolitano codico seriptum sit R em lentus lent , inde in Cauchiano libro tactum ost Sextus Aemilius lenter 244. 26 eum posui et posivi uet diae. Neapolitanus prnoboni, indo factum ost posui et posivi no ordo quidem primi libri in Cau-clitano codice mutatus . eum liab at quo So conmundot conparanti sta
luno grammaticus praelatus ost 5l, lS, Ox vctero codico propugntus sed coniectura inductus osso videtur. ad quem ordinom defendendum 71, 8 pro re nitum est in superioribus scriptum suit Q Uni tur in poster oribus ot 85, 18 ot ST, 14 semietur pro ne itum ess ct 88, 33 diceti rin posterioribus pro dictum est in superioribus. unde ndparet non ipsi unantiquum codicem sod apograpinani roconti notato tactum, id quod volox indico gulara adscripto cuivis olucoro puto, a Cauchio adhibitum suisso. ne no illud qui dona constat, utrum uni codici omnia dclioantur an ex divorsis librorum Oxcon,lis conflata sint. sod quod anton do Pulschio colorisquo qui Dougno copias usurpavorunt non Sine aliqua dubitἰatione suspicabar, votorom quondam librum ab iis qui nunc noti simi divorsum iis praosto suisso, id lavi litano libro invento certo mihi constitit. nam cum plora quo ab iis quac mihi vel Non- politanus eodeX vel oxoerpta rotiquomm c odicum pra buerunt non difforant, ni in conio turn, ut dixi, haud dubio novata sint, sunt tamen quaedam quae, quia neque ab illis poti nequo conio 'tura inveniri ' potuerunt, ni ius codicis vestigia demonstrant. niquo ni tallor, ipsum librum ex quo linoe prosecta sunt nobis indicat Ludovicus
Carrio. qui in scholiis in Sallustii historiarum libros I.ovnnii n. l.564 scriptis of sacpius postea in editis Sallustii Oxomplis ropolitis sutoroditiono Thysii a. 16.593 p. 441 de Sallustii fragmonio a 'harisioli 7, 12 eitato dicens vorba autom' inquit Carisii illitor vulgo, ni iter in membranis, quarum usus, ut roliquariam Coloniensium omnium,
32쪽
itorum montion om socis Carrio ib. p. 417, ubi Charisii verba 93,2l sqq.
ilo votori libro' omendata Oxhibuit. OX lioe igitur codico descripta esse Puto quaecumquo in isto libro quom Cauchius ot D usa socuti sunt eX antiquiore memoria rec0pta suorunt ). praetor hos Laevinus Torrentius, cuius manu conlatum eum manu soripto libro Charisium Lovanti in bibliothoea sociotatis Iosu Oxtaro narreat A. Unbricius
bibl. Lat. I p. 782, eodem libro usus osso vi dotur, nisi potius Torrentii notae, de quibus nihil praetorea mihi constat, ex Cauchinno exemplo petitae fuerint. his addi poterat quartus Androns Sehottus, qui in Obsorvationibus immanis Ι 14 p. 19 sqq. molioros nactus -COPiosioresque. mombranas', ut nit, duo capita Charisii quao sunt de observationibus nominum ot do monoptotis 30, 3l-36, 36 odidit. verum haec ita plano cum Cauchii Oxcerptis consontiunt ut non dubitona adfirmaro ex iis ipsis sua hausisse Scholium, praesertim Cum cum in aliis quoquo scriptoribus copiis Cauchianis usum Sse Constet. Videtur autom Colonionsis libor, quantum quidem nune oXistimare licet, maximo Parisino 756n, cuius langmento usus Sum, similis suisse. nam quaecumquo illo ad sui,plendam scripturam Noapolitani codicis attulit in Canellianis quoque cxcerptis inVeniuntur.
quare si vel ipsum librum inspicoro licuisset vol ii qui olim inspo-Xerunt diser pantiam scripturno adnotare quam omendandi munOro
fungi maluissent, cori ius puto do quibusdam quae nunc persanari non potuerunt iudicari potuisse. in tam incerta voro traditase scrip turno fido non ita multa invoni quac hae auctoritate Vol Corrigonda vol addonda viderontur, quae in fine huius voluminis conposui. in
his omissn sunt ca quao vel Pulschii vel Dousas nomino antoa n mor inta orant. quao cum cadom rationo in Cauchiano libro geripta os-Sent non maiOro quam apud illos auctoritato, non erat cur itorum d 8Uriberentur. quamquam pauca ex hoc genero, in quibus rectius illo communis sontis scripturam expressisse videbatur, recopi. orRnt Praeterea ni in quac vel nullius momenti osso vidobantur vel ita conparata ut dubitari posset utrum o codice prosccin an eoni octura in- Vecta essent. quo porti not illud, quod in iis quae do observationi-huη nominum ot do monoptotis p. 3l, 25 sqq. scripta sunt Graeono glossae in Noapoli inno modo addit no modo omissao constanter ad- Scriptae sunt, ot in iis quae proximo secuntur de nominativis ad regu inna roda tis Exempla ii ominum in on torminatorum 38, 9 et in
es 40, 1 et in or 46, 2, cum pauca tantum adposita sint in Neapoli-
llinc corrigemitim qiioil sithindo adnotavi Putseliinm ex iisdem excopiis quil, in usus sum ineunas Rupplevisse. tiumnqnain do quil iisdam etiam nunc diibilo ni ex his potius inium Ox Carrionis lihro recepta sint. velut ea quast 73, 20 a Pulsellio x l arisiuis ex 'i'rplis addita esse propterea adiicitavi, quod in miros quos iam error sviros dorios se induet passos esse vidi, cum ex Dolisae codice restitnia esse testelli rBondanius, Lamen non legulitur in Caucilii excerptis.
33쪽
tano, per univerRum littorarum ordinom doducta et ἰraoois glossis instructa sunt; itoin quo aliis locis, maximo in Oxomplis vorborum quas in tortio libro sunt, Latinis vocabulis snopo adscripta ost ra caintorpretatio. quao quid In omnia ut nullam utilitatem habriat, si fido antiquitatis dostituuntur, ita non dico omnino inventa a Cauchio, sod tamen no intcgra quidem o codice r copta sunt. doniqua in supplementis incunxrum, quan maXimo Rnimum advertebant, quamquam quaedam haud contoninondao fido i ropperi, tamon, cum no in his quidem omnia o codice petita osso viderem, leviora quaedam, quae quem ad modum scriborontur nihil into rorat, omisi. his igitur Rino incommodo, ol inor, omissis reliqua ita relata sunt ut ot quao
sit fides istius libri adparoat et quao ad Omondationem Cliarisii portinent rocopia sint omnia, nam quao singulis tribuenda Pssot auctoritas et quo modo illis ad vorba scriptoris restituenda utondum esset
raro adnotandum sso videbatur.
Emondationi Clinrisii post Pierium Cyminium, qui manisosta
quaedam vitia sustulit, primus oporam dedit Georgius Fabricius, cuius oditio lacta ost Basileas a. 155 l. is nutem ita principem oditionem secutus est ut conlatis maximo iis quao do codem argu- monto ab aliis grammatici μ disputata sunt quaedam corrigeret coniectura interdum probabili, sappius nimia porrigendi licentia usus. sed praeter ea quae in inpresso exemplari correcta sunt mihi praestosuit oxemplum principis oditionis manu Fabricii novno oditionis sa- Ciendae causa nilnotatum, quod nunc rogi no bibliothecae Dresdonsis est. DX eo pΡtita sunt quae Ox notis manu scriptis ' Fabricii adscripsi. huius inuonta retinuit Holias P ut schius tum cum Chari sitim multis modis mutatum in Grammaticae Latitiao nuctoribus odidit. sed quacci iniquo illo post Fabricium novavit o codico Iani Dousae, de quo antea dictum est, recepit. nam ipSe Perpauca addidit. quo factum ost ut praeter multa verissime ex vetere exemplari rostituta alia item satis multa commenta temerarii correctoris reciperet. postremo Fridoricua Lindem annus prneclaro emendationis praesidio instructus, Nonpolitano codico a B. G. Niobithrio ox- u8so, in grammaticorum Latinorum volumino quarto Lipsino a. t Sli Charisium odidit oique pro bonitato codicis, cuius copia lacta fuit, salutarem Sano operam pracstitit. nam multa quac olim a Pierio omissa erant primus addidit, quae perpuram a Fabricio set Putsqhio invecta orant removit, doniquo Omnia ad auctoritatom libri manu scripti revocavit. sed idem Cum his quas a Niobulirio nocuratissimo exscripta suomini, ut adfirmari audivi ab iis qui cius excerpta vido- runt, prudenter uti nosciret, nequo omendation m corrupino scripturae magno Oporo adiuvit nequo quid in codice scriptum ossot satis aecumto rottulit. ex quo si qui sorto mirantur quod gnopo a Lindo- manni testimonio ea quac ipso in codico scripta osso dixi dissontiunt,
34쪽
id mihi iuro videor postularo posses ut mihi potius quam illi credant.
atque etiam, ut omnem dubitationem tollerem, quoniam ambiguum facti Q et incertum scripturae genus problite osso nd errorem intellexi, cana curam adhibui ut quae alitor a uis exhibita aliter in Lindomanni adnotatione scriptn viderem iterum cum codice conferrem. Diomedis grammatici quamvis multi hodie extoni libri manu scripti, tam n tanta est eorum omnium similitndo ut quasi pro uno eodice habendi sint. nam quod in his potissimum grammaticae artia scriptoribus saDPQ usu venit, ut uno exemplo sex antiquiore memoria ad posterilatem libri eorum propagarentur, idem Diomodi contigit. uius unicum Oet nvo saeculo superorat ex mplar, quod cum proxima aetato saepius deinceps describeretur, crevit qui doni numerus librorum, sed duravit per omnes sutis mani stis vestigiis communis Originis propinquitas. Ox istis apographis nutem tria nunc supersunt nec tempore quo scripta sunt nec loco, nisi mo fallit species mombranarum et litterarum, longe inter so diversa, quase sive ipsum priscum exemplum librarii Oxpresserunt, sive alius aliud exemplum ex illo doscriptum fideliter repetivit, proximo ab illo absesso videnturi sunt nutem nono sacculo exeunte, ut Vidotur, in membranis forma quadrata minore scripta. eorum librorum igitur unus est
Parisinus 7494 A), qui fuit olivi Claudii Puteani, cuius nomon in initio libri adscriptum ost. titulum codicis idem librarius qui ro-liqua scripsit ita in prima pagina indieavit, DIOMEDIS CORPORIS
HUIUS AI l PROBI OPUS CLARE FORE LUCIDE P. PATET i
Diomedes de oratione et partibus orationis. et i ae uario stenere mere
rum. Imri. III. l Probi liby I. in altora Oiusdem schedae pagina incipiunt libri Diomedis, qui schedis porscripti sunt centum et viginti duabus ita, INCI' PROLOGOS DIMMEDI S. Diomestes athanasio consecuturum . his in sequenti scheda viginti vorsus subiecti sunt maioribus litteris exarati,
dum mundus centum redeuntes septies annos
et aecies forte fellae expleverat Octo, eae quo Christus Iesus incla bearerat ortu, bissenosque annos Francorum Sceptra j teneres. hunc tibi, care deo Carole rein, scripserat Adum nempe tuus famulus librum aevotus in urbe IV multa, soboles mynhardi, insutia fellae est propria fecunda bono cui patria Baccho ' :Iuncque fuit scribens annomim ceris tristinia, quo Scripsis serrulus anno. tu, reae pie curis, illi coenobium Mus rilare uessisti. hoc tibi reunti stet solvant mercede perenni.
35쪽
salve, rex Carole a mole ιs vir mayne, valequemque tui humilis Adae memorare p r uerum respice de celso Populorum culmine princeps s v rulum Areum humilem tibimet servire puruli/m. yloria must iu tibi terris et oloris caelis co=Ἀωι, ut aetherium cupius per secula r senum, pacis ubi instit re perpes concυrdia resinas. uulcia stellio ri ouudens per pascua coli.
dei nilo sequitur L 124 - 2l S liber Probi, qui lioe ipso codico con-Into oditus est in analoetis grammaticis Vindobonensibus, INCIDIT TRACTITUS PROBL GRAMMATICI l DE UDCΕ - eculem modo tem
pore fulum numeris sinoularis cum vel si p. 229-436 cd. Vind. . num reliqua uian membrana abscisa perierunt. in fine libri additumost Dagmonium Prisciani saeculo tortio decimo Acriptum, Uuoniam in ante expositis libris - istius similem se dici uelle p. 1035-llb4, 2l P. 3.
saepius ea quae prior librarius scripsserat secunda manu corrocia Sunt, ni que Ratis corio milii thi in cum librum tractabam parebat uti imul, uno liomino omnia prosecta ossoni an a pluribus. quant tuan alia antiquiorem alia recontiorem uetat in roserre videbantur. do notate autem codicis salsa olim narravit Gnis sordius seripi. Lat. rei metr. P. XI, cum Vorsus supra scriptos secutus anno TSu eum scriptum osso diceret. illis enim non Parisini codicis scriptorem gunus et nomen Suum Profiteri, sed potius OX antiquiore oXompluri, quod illo in Diomodo scribondo secutus cst, vorsus trans 'riptos USSO non solum Seriptura codicis, quam contum foro ntinis recontiorem esse
certum est, sud otiam ipsi vorsus, ni salior, docent, quibus si de sua opera librarius prasedicaro voluisset, vi X cos in media parto OP ris interposuisset. itaque illud exomplum quod hic librarius sexpressit, non ipsum Parisinum codicem Normatiae ab Adamo Alsnto anno
illo sibi a Karolo rogo datum osso scribit, Hauptius ori do re interrogatus ino docuit osso monasterium in Alsatia situm, quod Latino nomino abbatia in vallo Masonis dicor tur, hodio Masuriunt vel Mars-Sevnux a tiallis, Masini instor a nostris appellatum, eundemquo locum Magoni ilaro diei iti traditionibus Wigonburgensibus a Zoussio oditiκ n. l88 p. 176; suisso autoni olim monastorium virginum Augustinianarum, cuius praoso iura Adamo data esse videretur. unde Puteanus PariSinum codicem acceperit non constat, nisi sorte Oum librum quom
olim Corbeiae suisso indicat breviarium codicum orbuiensiuin' a Maio editum in Spoci logii Romani volumino quinto ab lioe non diversum fuisse suspicari volumus. in eo enim p. 2ll Diomedis et Probi grammatica' uno codico conprelien Sa refertur. quo tempor
haec scripta sint non indicavit Maius, nisi quod Qt hunc ot ridi litos priscarum biblioth carum indices quos oodem loco oxhibuit ex duo-
36쪽
bus pervetustis codicibus so sumpsisse scribit ib. p. X. alium codicum Corbeiensium indicem ex codico Angi leo sacculo duodecimo scripto, qui olim Puteani suit, odidit Haenotius in Soralici volumino secundo p. l07 sqq. , in quo it in Diomedos grammaticus' indicatus ost p. 104 . id num ad seundoni codicem reserendum sit dicero non possum, Propterea quod mihi non constat utrum ad Germanicum monasterium, cuius libros IIaius indicavit, an ad Gallicum eodem nomino appellatum is index portinent. eotorum Putennous cod X saopiuE ndoinendationem Diomedis adhibituκ est. Ox hoc enim potita sunt caquae adnotaverunt Scaliger in Catuli. 17, 3 p. 22 et Ludoviolis Carrio omen l. I l4 Grut . iam p. t. ΙΙΙ) p. ll7, quamquam is qui-dom non ipsum librum sed schedas Petri Danielis usurpasse videtur,ot Casaubonus do snt. Poes. P. 96 ed. Ramb. Scaliger DXcerpta sua utenda concessit Pulschi οὐ qui postsea a Iacobo Hongiirsio eundem librum a Petro Daniolo conlatum ac opit: v. gratum. Lat. RuCt. PrRes.
ut p. 27 l. Alter codex Ost itoni Parisinus T 493 Η), qui Diomedis libros
in principio et in fine aliquot membrnnis ni sci Ais iniiti latos Couti not. s. i -l04 uri aut a corpore - ne te moueat com ιul lonumn pro breui uut breuem yro Diva p. 32l, 22 - 5IS, al). Diomedem sexcipiunt vin ros notue Romanorum eodem librario scriptao s. I 05-li,T. doniquo in filio codicis addita ost expositio tri Aburiui rei super Topica saeclito quarto decimo scripta. niatiis uiorem codicis partum sic ut Pliten neum docimo saeculo scriptum egsse iudicavit Fridoricus Dubnerus, cuius opera in hoc
libro usus Rum . nam ipso solum Puteanuum exeusAUrain. Ego
utrum quo librimi, ut diNi, etiam nil oXtromos saeculi noni tinnos Pertinoro Posso Putabam. scriptura autem pari soro in utroque specioust, i luamvis in Putent eo minus necurate litterno exaratae, in decurtato summa no lutilitate minia Porseripta sint. vorsus in singulis pnginis haboni tricon 3s ot trinos. sod in hoc libro do quo dicimusr contiore manu, quam Dubnumis t u tio de lino saeculo antiquior mosso indicavit, multa quae olim pravo scripta osso videbantur corro tasunt. et maximo ciuidem in prima pnrte libri illud laetum est. nam post Oa quae de coniunctione temporum scripta Sunt p. 388, tu sqq. rara correptoris vestigia adparent. hunc librum olim, eum iam de uriatus erat, usurpavoriat Ranconotus, Ox cuius cxcorpiis qua damtranscripta Sunt in oXomplum editionis Rivi anno, quod nunc in Loidonsi bibliotheca servatur. neque practorea a quoquam eum librum ad Omondationem grammatici adhibitum osse invoni anto Gaissordium, qui ut hoc et Putolinoo libro usus tertium librum Diomedis edidit in scriptoribus Latinis rot motricas. eosdem libros in usum Friderici Lindoinatiui Dubnorus cum Pulschii editione contulerat . quae ex Orpta una cuin reliquis schedis Lindomanni, quae ad grana nauticos
37쪽
Latinos portitioni, post morti'm olus n F. G. Ottono, cui illo copias
suas dono concosserat, ad Ino trami Asa sunt.
Tortius codex est Mon nec iis is sMr, qui cili ira S. Eininornini Ratisbonensis fuit: es. bibl. princ. ocolos. ct in naμt. ord. S. Ben diei. ad S. Emmoramum ΙΙ p. li 2 cod. 850. is Diomedis libros continoi schodis porscriptos ducontis ot duabus. quarum cum ultimnolim abscisa ossot, oius loco inserta ost alia, in qua Oxtremi vorsus 20 28 saeculo quarto decimo vol quinto docinio scripti sunt. ipsum librum item ut 1 arisinos nono saeculo Scriptum OSSO Puto. Versus in uua quaque pagina babet vicenos set quinos. in prisca Scriptura
multa recoratioro tempore corre 'in sunt, quao D quo uno tompore
omnia ii que ab ood in homino scripta osse lidparet; quam lunin non satis corio quaequo discorni et suis auctoribus tribui possunt. Alinonini inquo Paullo antiquiora satis accurato scripta et in continuitalom verborum inlata sunt, deleta saepe Prioro seriptura, ita tamen ut quid olim scriptum fuerit plerumque cognosci possit, alia RStinantor scripta et in marginibus vel inter vorsus posita sunt. ex his omnibus nihil quinto docinio Aa culo antiquius csgo vi dotur, non nulla otiam oX editis oXomplaribus potita osso puto. in quibusdam Ioannis Aventini manum se agnoscoro nil scripsit Doconus. ΙIis tribus eodicibus uinximo similis ost quartus, quom unum in-togrum qui dom Diomedis codicem pari sero antiquituto ut luo illos sup rcgso novi, Hariolanus 2773, si modo omnos Diomodis libroseo codico contineri recte statuimus. ust autem in indico codicum
IIarteianorum a cataloguo os tho Hariolan manuscripta a. lS0Si t. IIp. 7li ita indieatus Sorvii gramin sitici Vocabularium latino - gracemn- Diomodis grammatica - Cicoronis epist. libri VIII saoc. X ot XIII . do eo quamquam nihil eonp rtu in habeo praeter quasdam seripturas ex libro tortio excerptas, quas Gaissordius p. XII sqq. Oxhibuit, tamen eas ipsas ita cum illis libris do quibus dixi ot maximo cum Putoanoo consontiro video ut dubitari nequeat quin sex eadem stirpe codo ductus sit. Quintum exemplar a lato paullo antiquius, genere non diversum olim extabat Fuidas, quo nono saeculo usus est Rubanus Maurus, abbas Fuldensis, in libris duobus quos do arto grammatica scripsit, qui, quia prior libor sero tot ex Prisciano doscriptus est, in oloni sensi oditiono oporum Rabani a. 1627 saeta, qua usus sum, t. I p. 28 excorptio Hrabant Mauri de arto grammatica Pri- solant' inscripti sunt. nam et ex primo ot secundo libro Diomodis Pavea Priscianois intorposuit et ex tertio ea quae do poetica scripta
sunt 473, i5 - 20 ot do poomatibus 482, 33 ifil, 19 ad verbum DXpressit, a quibus illo goeundi libri initium fouit p. 46: do roliquis
dixit II erigius pinos. Priscian. p. X. scptingontis soro a Rabano annis Fuldenssein librum Oxcussit Franciseus Modius, cuius manu
38쪽
eonlatum cum codice exomplum a Iano Grutero so accepisso dieit Pulsellio grauim. Lnt. auet. praes. et p. 27 l. neque enim videtur dubitari posso quin eodoni eodice uterque usus sit, quamquam sexto
docimo saeculo ducis Diomodis codices indicari video in catalogo librorum omnium hi bliothocsto maioris occlesiae Fuldensis' a K inder-
lingio odito in libello do bibliotheca Fuldensi p. 85 ot ST. praeterea
Ox ood in Modiano libro excerpta quaedam habuit Marcus Volsorus Augustatius, quao item ot Pulsellio utenda Concessorat est antea Gaspari Seiot,pio, qui in sus poetis lectionibus a. 159T uditis cum multa ex DiomedΘ cmundat additis saepe coniecturis Modii, tum sebo disquas Vel serus ex bibliotheca sua prolixe Boeum conmunicasset so adiutum osso scribit susp. loci. V l2: cf. I 5. haec igitur Omnia quao et ex ipso codico Rabanus et ex Modii exeorptis Scioppius adscripserunt ita cum nostris codicibus consentiunt ut Fuldenso in librum ex codom archetypo quod illi Secuti Ruut expre8sum esse manifestum sit '). proxime autum ad Monacensem librum accedere videtur. nam illud certe temere suspicatus est Gaissordius' p. XI, Puteaneum codicom ab hoc non diversum esse.
Aliud allographum antiqui libri ad quum omnes codices reserendos esse dixi quinto di elino saeculo in Italiam ablatum osse videtur, eX quo rocentes libri conplures illa aetato scripti propagati sunt. nam ex illis libris antiquis qui nunc supersunt nullum videntur Itali usurpavi RSQ. Eius genoris igitur libros extaro novi hos, Parisinum 7538,
Vaticanum 349l, Vrbinatum 30S, Laurentianum bibliothoeno aedilium es. Bandini eatal. bibl. Leopold. Laurent. I p. 4753, Neapolitanos bibliothecae Borboni eao tros IVA 13. l4. l6 cs. Ianelli catal.
bibl. Lat. mus. Borbon. p. il sqq.). eX his a curatius cognovi duos, Parisinum, cuius discrepantiam scripturae in tortio libro exhibuit Gais sordius, ct Vaticaniun, cuius aliquam partem ino rogante Georgius Thilo contulit. ox quo do illis iam certo adfirmare possum communi originis vinculo eos cum antiquioribus libris coniunctossesso omnemque scripturae discrepantiam in neglegentia librariorum, quae maior soro extitit in recentibus libris, ot in libidino correctorum Italorum vorsari. nequo in reliquis, quos obiter inspexi, quicquam invoni luod huic iudicio ropugnaret. ex hoc codicum genere aliquem
In iis quae Rab. imas ox Fulit elisi libro exseripsit quaedam inveniri scio quae, quia
vol omissa in nostris codicibus vel minus recte seripta sum. specie veritatis sallere possint. Pnimvero in tanto rerum omnium consensit dubitari nPquit quin haec eoniecturae potius Rabani quam codici quem secutus est tribuenda sint. sunt nutem sero haec, 48: , 5 coeni vel eo unis poematos species sunt duae, quarum prior heroica 486. layud priscos deferebatist 487. 30 alii a Dino arbitrabantur, propterea quod olim traνxilioli abalur 4Ν0. 13 in personis parasitum pronuntiisat ib. 3l prinatae domus intrO- ducuntur, gurae cum olim tabulis tesserentur. tabernariae nocabuntur 490. 13 in νr-ω. 'lata autem, qua ins rihuntur nomina Latina . ut Brutus vel Derias, item Marcellus et Afri nus et hia similia th. 15 Laches Sostrata Gesa Dentipho. GRAMMATICI LATINI I. e
39쪽
socutus est is cuius opem in Diomodo odondo usus est Nicolaus Ion-son, qui Primus liunc grani inati uin una cum Plioca Capro Agroi tio Donato Servio Scinio edidit Vonetiis, ut putant, circa annum l476. nam in ipsa oditione neque locus no suo annus quo tacta ossot indi
Doniquo non divorsa nb liis omnibus libris origine sunt ox-corpta quaodnua quae in conpluribus extant oculicibus. ex liis antiquissimus ost Parisinus T. F.;0 Octavo sacculo scriptus, in quo fragmonia Diomodis cum sexcerptis Uliarisii iuncta osso supra dictum ost. deinde Sangali sensis codex 876 si oculo notio scriptus cum aliorum
scriptorum de metris Ot versibus libellis maximam partona libri tortii Diomodis indo ab his qua 3 do oxtromitiato nominum scripta sunt 492, 16 sqq. contineti ab lioc divorsus suit is qui in indico codicum Sangui lenκium fac culo nono facto, qui in Serapui voluminctso 'undo oditus o8t, in licatur p. 2l , in quo pi noter alios quosdam libros, qui non li cuntur in isto, Dii modis do metro' libor misso dioitur.' item in alio Sangallensi S22 sa Culo decimo scripto quaedam ox primo libro Diomedis do nomino et i ,ron mitio descripta sunt reddita inscriptione, caecerptiim ae libro Momessis. tum Vonotus eodeX bibliothecao Marcianno 4s 7 Rauculo duo loci mo scriptus post Donatum et alios quosdam recontioris nutatis grammaticos Oa quno in primo libro Di modis do consensu verborum cum casibus scripta sunt 3 ii,3 32u, b continot. Praeterea in Ambrosiam, codico 338 chartaceo saeeulo cluinto lecimo Scripto post Servii do contum motriali bollum tortius libur Diomedis legitur. postromo in codico Nonpolitano bibliothoesto Borbonicae IVA 34 saoculo undo imo vel duod ocimo scripto, quom ipsu non vidi, cum liliis permultis grammati orum libris 'Diomodis pari in do verbo' extam indicat Ianollius pntalog. bibl. I.at. mus. Borbon. P. 27. alia quaedam excerpta saeculo quinto doeimo vol sexto decimo in Itidia facta sciolas omitto. quibus exeoptis rotiquos Diomedis codicos, ni salior, omnos orium rRVi. Vorum ut redoam illuc unde pro socius sum, tros codicDB quos primo loco posui optimo priscac lectionis vestigiis, ut dixi, mihi indicabant olusque tam coriam praestabant fidem ut reliquis quorum post illos mention om feci tacito mo caroro licisse viderem. italiud illis Oporam moam contineri volui. ndsumpsi tamen excerpta codio is Parisini antiquissimi ot ca quilo ix Fublonsi codico olim Sciop-I,ius DXScripsit, quamquam no his quid om indicia trium librorum vel eonfirmari Ogrogio vol corrigi scio. sod in Parisinis oxcerptis ipsa me antiquitas libri movit, siquid in non inutile videbatur Oxomplod or , ad cluam notatona Pors qui stin is coin munitati in licerol. Scioppii autem scripturas non solum propior bonitat in codicis, cuiusnliquam memoriam Oxtare par orat, recopi, sed ea de causa otium omittoro nolui, quia his saPPius usos osso viroA doctos videbam, no
40쪽
aliundo quid ille adnotasset quacroudum csset. reliquorum librorum viX umquam mention ,in ioci. sed in illis ipsis quos duces ad votustae loetionis memoriam restituendam secutus sum id maXimo molostiam huic negotio parabat, quod, quamVia propius quam colori a fido archetypi abesso viderentur, tamen ipsi quoque admodum vitioso scripti sunt. o quibus vitiis alia quidem, propterea quod peraeque
in omnibus libris reperiuntur, oX communi Stirpe propagata osso adparet, alia voro, quae diverso modo in singulis libris corrupta sunt, recontiore tempore, cum ni ius aliter a propOSito eXemplo abor- raret, nata osso ipsa codicum dissensio docui. quare ne in his quidem libris, quamquam eos necuratissime conlatos habui, omnem scrip
turae diseropantiam Oxhibero volui, sed illud egi ut quid quoquo
loco in votusto exemplari ex quo expressi sunt scriptum suisset
eomun testimonio constaret; recentium librariorum erroros operosa
diligentia memoriae prodero inutilo osso iudicavi, praesertim in eo scriptoro in quo multa ot mutari semper inter seribendum soleront, et vero quom ad Diodum scriberentur nihil omnino interesset. itemque quod plurima in codicibus posteriore aetate correcta esse dixi, quoniam nihil ex molioribus codicibus, quibus ne correctores quidem uti poterant, prosectum esse intulloXi, sufficiebat plorumque priorem Scripturam indicaro, rarius Oa quac postea substituta erant addidi. ubi cognosci non potorat quid prius scriptum suisset, asteriscis intertiositis defectum litterarum notavi. itaque siqui sunt, qui conpluros libros inquo iis satis antiquos a me Silentio praeteritos, nullius prorsus integram scripturam sibi propositam esse querantur, scio o luidem non difficile esse orroribus librarioraim et coniecturis correctorum molem variarum seripturarum nugere, Sed idem nego quicquam Diod OX prisco eXemplari, quo omnium librorum fidem circumscriptam esse dixi, propagatum sit vel ex his libris quibus usus sumvol ex illis quorum nullam rationem habui addi posse. nam ea diligentia hac in ro me usum osso mihi conscius sum ut vel in levissimis rebus quidquid in dissonsu librorum antiquiori memoriae debe-rotur adnotarem. Iunximo vero in his quae OX antiquioribus scriptoribus grammaticus adscripsit, et siquae praetcrea suorunt in quibus
cupidius circumspici librorum discrepantia solet, curavi ut nihil quod
alicuius momenti osso videretur ad voram scripturam inVenion damdosidoraretur, ut, dum suum cuiquo iudicium relinquere volo, copiosius sere quam mei instituti ratio sorobat ea quae a recentibus librariis peccata vel a correctoribus mutata suorunt adscripsi. iam veroquao singulis libris tribuenda sit auctoritas et quam vim unum quemque ad vetustam loctionem investigandam habere voluerim ut tacito quovis loco ex commontariis meis intellegi potest, ita univorsa res generatim coria aestimations dofiniri nequit, quia orroribus in uno exemplo describundo conmissis omnis librorum divorsitas con-