장음표시 사용
41쪽
ti notiar. quociren Singulis locis quid quisque peccaverit, quid rocte disseripserit adhibito iudicio existi iiiiii id uni est. plurum quo tamen
Aimilitudo librorum sit marii sta errorum natura effecit ut Oxtra perieulum positum osset iudicium. vitii A nutinii quamquam certam lo-gom scribi non Ροεse adparui, quoniam neglogontia hominutu per se via ot rutionE dostitutii est, trini tu, cum mugian Domina pars DX ipsa prisci o Xompli ris conditionc ut natura oria osso vid atur, de hoe loeo paullo uberius disputare placot. qua in ro non magis propositum Iinboo ut una nos erroros, quorum infinitus Est num 'rus, Per gEn0ra doscribam quam ut Porum quae ipse Omondavi rationsem red-dum, sod exempla 'lunedum propοunm, quibus 'tune suorit ratio untiquissimi codicis, ex quo omne roconssendi ot θmundandi munus pendet, cognosci possit. l rimum igitur sciendum Ost multis scripturae conpendiis antiquissimum libriirium usum sui μου , quorum vim cum non satis P r-spicorent recentior S, multa in hoc genero ni ius alio loco peccavit. Diuximo nutum is qui M scripsit, qui minu8 poritu8 Priscito scripturae fuisse videtur, in hoc gonoro erravit. inde tactum cAt ut, cum m littora in torminationibus vocabulorum linoola supor scripta indicata ossiat, item itio similos lino lao intordum singulis litteris casu quodum rutili ino ossent, sappissime in eo peccarlatur quod m littora modo addita pravo modo omissa est. id om vnlot de syllaba t/ιr, quilo ni ico nil t littoram addito significata fuit, qui ili su non nullis locis quo minimo puri in ut otiam in nostris libris restietus Ost, ut 3l6, 34 cawunt A, 347, 34 o heren II. hinc accidit ut sae
intellecto compendio to, ut 320, 2l auferto II, 32I, 12 ilemoniarum II. similiter er syllaba gnopius lineola super scripta indicatri suit, cuius vostigium, ut alia omittam, restitit in Il 367, 2, matismisit pro muti r iamiarii. OX codem conpendio ortum esse puto ala, i 2 ut celius
A II pro molitus. doinde pro rum torminatione suit st, unde 4 3, 23 pro miseriurum AB scriptum est miserisu in M. tum S. pro Sed, n pro νιυρι fuit, unde orta sunt talia, ut 325, I 0 numeri seu AB numeris II,
402, i , iuraui seα Λ Η lumbis II, 403, 3 furenti seu A B furentis II, 394, l2 item ne A B item non est II, 406, 2 coepi non A B coepis II.
Porro pro cum scriptum fuit c., unde saespissimo in II, rarius in A Bpro eo ei scriptum est, ut al8, 27 cir ut 32u, at circiscrip um 337, si loci pro liwum ot 460, 8 Grec, locutio: intordum cui pro cum Positum,' non numquiim etiam cum o littera illud conpendium mutatum est, ut 3,3, 18 y lut rum AB cum laterum II, ib. 20 monori uirentes AB cum nori ilicebant Ii, 4l9, 2 l cum utique ouuique II. simili conpendio debetur quod saepius ilii pro illum vul contra scriptum invenitur. Pru terea sic pro sicuι, stic ct fuc pro ut re vel cicunt et furit vel fuciunt scriptum fuit, unde Duquens horum in omnibus libris conmutatio
42쪽
est. etiam castis lνronominis relativi qui ot demonstrativi hic, in quibus Saepissimo peccatum ost, vulpto non pleno scripti sed certis notis significati suorunt. item cum ς pro quae, o pro quod, o Pro aut scriptum DSSOt, haec quoquo snop , in errorem indux prunt librarios, ut 325, 25 quae B mit M cum A, 4SS li uel quod in ea B uelaenea A M. prael ron nomina uum modorum temporum, alia id gonus non plene scripta sed conpondiis indicata fuserunt, unde magna in his omnibus librorum divorsitas ianta Ost. denique Oae rarioribus priscae seripturae eonpendiis. invoni haec, is pro autem n pro enim seu pro uelut. quae cum petiueis locis ex prisco OXomplari ad nostros libros translata sunt, tum interdum orroribus ansam Praebuerunt, ut 3I 2, 23 h' pro autem est in M. his conpendiorum sexemplis, quorum tacito augeri poterat numerus, Satis Puto patefactum osso omnibus qui genera priscae scripturno porspocin habent antiquissimum eodicem ex quo nostri libri ducti sunt non uncialibus litteris quas dicunt sed scriptura Morovingica cursiva perscriptum cui SAe. quar cum octavo saoeulo, quo primum tractari a librarii8 coeptus est, non multo superiorem suisso. existimo. idem cX forma singularum litterarum, quarum similitudino invitati maxime in orrores inciderunt librnrii, intollogi licet. ox quo genoro Omnia enumeraro infinitum est; pauca exempli eausa proferam. DPquontissimum autom cst illud, quod a et u littorao inter se eonmutatae sunt. quod cum innumeris
Iouis in levioribus rebus, in quibus tacite errorem deprehendas, accidit, tum graviora quaedam non raro peperit, ut 373, 2 a temo But emo AM, 4li, 22 aeneus ΑΒ ueniat II, 4la, is antandro ponitur AB unitum proponitur M. deinde re Pro ι vol contra rarius quidem, sed inmon cortis quibusdam oXomplis positum reperitur, ut 483, 18 O
Praetorea maximo in r littora, qtino minus corio in illa scriptura exarata fuit, poeuntum est, ut modo pro on q, modo s, modo ri pro se scriberetur, ut 309, l8 opis v m ope A B omes ori m oris II, 328, 10 lumina apud uemilio A luminaria vimilium II lumina . . . B, 407, 9 iure An ius e M; ot gnopigsimo mitus pro mitur ut talia, se proro, interdum quibus pro rebvs scripta reperiuntur. doniquo cum ho vitio coniunctum ost illud, quod isoquentissimo in omnibus libris orpro ur Et ar vel contra 'positum obi, ut mille lutur pro conte iam furum pro fortior, mercar pro mereor. augubntur aut in in his vitiorum generibus quac modo persecutus sum en ro maximo errandi
periculum, quod tum cum prigeum exemplum deseribobatur scriptura non nullis locis dotrita fuit, ut iam certo librariis non adparerotquid scriptum osset; interdiim etiam corrosis insembranis littorno
intoreopino suisse vidon tur. cius roi cortissima argumenta sunt Daqnao indicatis lacunis in uno nilorovo e dico omissa, in rotiquis Vero integra servata sunt. qua in re itorum cum qui M scripsit
43쪽
maximo dolavisse roperimus, sive quia is artis, ut diximus, minus poritus suit, si vo quia tum cum illo priscum Oxomplum tractabat plura iam dolota suerunt. eo portiti 'nt haec, in quibus quae unciου circumscripta gunt, lacuna qua descetus litterarum iudicaretur relicta, illo omisit, 332, 12 uestrapte lmectιm tem feci m n disci m uobiscum cum
sceris. praeterea incertam archetypi scripturam produnt haoc, 32l , T notat certum B nota certum M volu incertum A, 330, 1 ut cum dic mus Λ aut dicimus M vi si stiumus B, 349, 28 ad roeulum redit, ubi redit omissum ost in AM lacunae indicio relicto in M, in B autem ita perperam suppleta scriptura, a reuula recessit. do- socium autem ipsius Rrchetypi in primis cognoscoro liuot 49l, 9
sqq. , ubi ot deesse quaedaui et eam lacunam per conplures vorsus portinore vitio membranarum, ut videtur, tacto non solum Horatii versus in media Parte mutili sed Otiam ea quao proximo sucuntur manifesto docciit. item 52 3, 9 in definitiono motrorum Huratii descriptio unius carminis in uiridie pO ineuna intercepta fuit, euius lacunao indicium spatio duorum vorsuum relicto restitit in M. non minus iactura membranarum orta osse puto haec, 330, t Cicero inrecuot 110, 9 Nepos inlustri. sed latius hoc lacunarum genus patot quam quod pertractari hoc loco possit. nam non solum ab ipso antiquissimo librario, quem non nimis diliguntum hominum suisse multis exemplis Rilparet, conplurn omissa osso videntur, sed qunodam otium sino dubio ipsi grnmmatico neglegentius auctore8 quos Sequobatur describenti tribuenda sinit . itaque haec omittam; illud addam, praeter ea otiam luno ex antiquioru memoria propagina Sunt multa Salpo a recolitibus librariis errore omissa esse, quod tum nanxime nccidebat, cum eodoni vel simili verbo post breve spatium repetito ab interiaecntibus ot uliaborrabant. do cuius modi lacunis, si modo ea quast in uno libro omissa suorunt recto in reliqui8 scripta cXuibant, non eriit cur monu-rcitu . sed pergo ad reliqua quae nil rationem votugii codicis accuratius cognoscondam portinent. in ptibus illud maxime an inuid vortou dum cst, Conpluribiis locis quaedam sulier Scripta vol in marginibus addita suisso, quibus librarius vul correrit ea quau pravo scripta osse cognovit vel supplevit, siquid neglegontia praetoritum esso vidit. indo unim momorabilis qua ulmia librorum divorsitas, quae singulis locis conspicitur nata osse videtur clarissima nutum eius rei cxompla sunt hacc, in quibus ureli typi scri lituram brevitatis causa X littora indicavi, 163, i fucem sutis munitote B fucet aut sutis superuant ut
A II facem sutis superuanitate X, 467, 26 quuenuru Λ quoesturam n Plae structura uel structura X, 492, 5 cedere mimis B cedere Ronimis M
44쪽
cedere se mimis A cederere mimis X, 46l, ii uerum AB uerum m M
ises X, 464, 2l consevere B enredere AN secore X. eodem portitioni litior quae in Au omissa solus B sorvavit, 326, li; eromenem veromenos Iλων hrinuchos rei choces. 328, 27 nec in Iottim saec. 3ll, Thiculari, 467, i S sca usu et stoercis uione ducenda, 476, mirmantho autem constitutus traditur. quao quidem omnia in X vOl in margino v l super vorsus scripta unus librarius advortit, duci pri Ptervid runt. itom quae do h littora scripta sunt 424, 27 - 2li, sive ab ipso graminatico olim duplox definitio posita fuit, sive alteram Posten alius adimit, cum in X in fine paginae ait dita ossoni, solus B suo loco inscruit, in alienum transposuorunt A M. simili casu accidit ut 460, 3, cum in vorsibus Vergilianis quit edam priscit lacuna intercissita ossoni, solus A vorne scripturae vostigia tinnitusque cie sorvnrot, B M vstro pro eo tinnitus acris, quod ab antiquo correctore in X adscriptum osse videtur, Oxhi horoni. praeterea ox duplici archotypi scriptura quam OX r conti omini librariorum omendaticino, cuius certR indicia non invonio, huius modi variolatos repotorre malo, 299, is cum tempore A conceptus II, 30l, 27 opifex A craeuae II, 371, 3 purum ΛΜ
solum B. doniquo non nullis locis utraquo scriptura ad omnes libros propagata est, 469, 3 clausula uel clavsulis, 473, 12 inreprehesnsibili tructum sensentia, li 2, 25, per visimus litterus Ultubus miuntur. quamquam ite his quidem quae t ostremo loco posui viduo dubitari posso, utrum in nrchotypo correcta suerint nia ipso dupli sem scripturam ex antiquioro codico Propngntum in continuitato verborum habuerit. Nulla autem ro, ut hoc addam, quamvis paullum divorsum sitn nostro proposito, frequontius in prisco exemplari poceatum suit quam quno in porturbato verborum ordine vorsatur. in quo illud inprimis librarium comulsisso videmus, ut oculis ab iis quae Proximo scrii in laurunt aborrantibus nil ea quno η quebantur proportiret, mox erroro animadvorso roli tis iis quae malo praedoporat ad priora rodiret oi suo Ordine omnia repoteret. quorum nihil non rocoptumost a roeontioribus librariis fidelitor exemplum propositum sequentibus. luculentissiinum Rutem huius erroris Oxemplum habos 307, 2T
suo loco ropolita extant pravo in omnibus libris interposita sunt. rarius accidit ut rolapsus ud ea quae anto scripta suorunt quaedam perperam ro potoret librarius, ut 304, 7, ubi post freminatur ex v. 5 addita suorunt haco, aliter declinatur quam avo nomina supra scripta. hae auium consuetudino observata tacitu corrigi poterant ea quae 483, 6 sqq. cum in libris manu geriptis inverso ordino scripta tum magis etiam in oditis Oxomplaribus perturbRin orant. n quo onim
quicquam peccatum fuit, nisi quod librarius primum omissis iis quae
45쪽
do poomatis charactoribus scribenda suorunt ad proxima, quilo sunt do opico carmine, aberravit, doinde, cum rem intellexissot, non dolotis illis quao intorposvorat ad iustii in Or linem Se reVO Vit. qua eum ita sint, non veri or ne licentius rem gessisse dicar, quod porturbato sent nitarum neXu ductus quandam transpositis vorbis corrigore
o quibus alia ex hae librarii neglogontia ituam dixi repetonda osso puto, alia in margine adscripta alieno luco interposita esse videntur. cortius causa erroris adparuit 457, i, ubi in indico troi mruin, cum
duobus versiculorum commatibus nomina olim perscripta essent, ordinoui non recto ndsecutus est librariuS. postromo ab lioe loco non
longo aliena sunt on quae post primum librum de memoria' item- quo post sociandum do quali into structurno' addita sunt. quamquam enim por fio non indignam hoc grammatico utrilinquo disputatio-nom dicas, tam on neque in illis locis in quibus nunc haue loguntur recte posita osse adpares, neque nitum locum in quom probabilitor
transforantur in eo rerum ordine quem Diomedes secutus est dispicio.
qua ro a librario, qui spatio mombranarum quod finitis libris rolietum orat uti vellet, haec corollarii instar subiccta, deinde a post Orioribus librariis ex archetypo repotita osso cxi Stimo. undo simul illud tactumost, ut et tortii libri initium stlieno loco ponersetur et ipso libor salso titulo inscribor tur 'do qualitate structurae . Sod vidoo do orthographia mihi quaedam reddenda o8sc. in quo
gonore cum id maxime curandum esse putarem, ut reiectis illis quao olim eontra fidem ut consuotudinem votorum librorum pamim pru-dontor novata sulit quid odicibus traditum esset ostendorem, in harisio quidem cortum ducum habui unum Veterem codicom; minus eorta ros fuit in Diomodo, in quo scriptura codicis quem sequimur tribus libris conlatis indaganda fuit, quos non satis ne urate Prisci librarii morem imitatos osso ipsa eorum discrepantia doeot. praeteron autem quase solita librariorum noglogontia peccata sunt in primis diversa pronuntiandi ratio, quam alius aliter expressit, Vnrietatomscribendi offocisso videtur. quao cum ita essent, neque continuam scribendi Aoquabilitatem, quam numquam misso constat, instituoronoque rarioris scripturao oxempla passim per libros dispersa cupidius secinri volui, sed onm logem Socutus sum ut quidquid ex antiquiore memoria proditum osso a ct codicum consensus docorot volipsa Scripturno ratio persuaderet reciperum; siquid minus usitatum in uno aliquo codico roperiretur, vulgarem scribendi rationem, eam dico quae votorum librorum usu probata ost, recip rem, discrepantiam autem in adnotationem conicerem; siquid deniquo vel errori recentium librariorum tribuendum vel ex oris vitio natum esne videretur, Omittorem . quamquam no do his quidona rebus quicquam omisisse mihi videor quod alicuius momonti esse possit. Bod quo
46쪽
tortius clo usii librorum constes, quaeda in cliino itiniunt memoranda videritur Conponam . itaquc ut saepissimo ae ot e inter se mutata
sunt, ita praocipue liis lilirariis usitata osi se dipli ilioligus pro e brovi
stuo quae caedo Pro equo que redo. quibus Ronum quo olim syllaba pronuntiata sit indicari Ponstat: cs. Laelim. in Lucrol. p. 339 Ial in in Flor. praef. p. XXXI. do post 'rioris notatis consuetudino pra cipit grammaticus qui ost in codico LavantiuO saco. VIIII s. 5.5, uuandia e correptum est, sic soni quasi cliphthonsum, equus: quando prDductum est, sic sonat quasi i , ut clemens'. in his quod additum est de e ct i littorarum cognatione, id latius patet in codicibus, in quibus non solum pro longa sed otinin pro bro vi e saePo i positum invenitur, ut loquilla vindo clinarius aduliscens cimticisco 'ar- visco lentis unisco lucisco climnitio ciscendo distino friuo, item ilicetι- ter elimenta risun in mimini medior nausiavi decim ut dicem Salum. Contra e pro i non minus raro positum est in talibus, dedici correstiturae mimus Deneris possedent coli mitur relmio Q. premit absterreo ab stinuo cem In minis accepit si fecit uecedit pro accipit demit accidis. oodum portino ut ilem inutiva et Ummmma, smictetis ot spianilius ot abla--tivi modo e modo i littora torminati, in quibus inconstantiam librorum retinui. Verstilius et o eurus p in quibus non minus saepe i litteram quam o adhibitam inveni, semper Acripsi; item neulesto intellio, in quibus rara ost i littora. item soni similitudo effecit ut promiscuo Saepe O et u Ponorotitur. in quibus quaedam propior antiqui usus inconstantiam et librorum consensum eadem variotnte OXprossi, ut incundus robor tripocium Laumedontius, quibus Rddi poterat luxorior. alia recentioribus librariis tribuenda esse visa sunt, ut mmae pur-Porcus et Porporeus tu lis rivi ius consolans consolitur insola inimo conmoto comm nis Drmnatis nomero comus o furtunatus Itιnam e. muli uinctiliae sulfucare prumptus, itona quod in verbis cum con praepositione conpositis intordum cum scriptum est, iit cumparo. magna fuit librariorum lieontia in aspiratione vel addenda vel Omittenda. neque solum in initio vocabulorum aspirationem omiserunt ubi addonda fuit, ut umane asta Dr alus alare ortus, et constunior soro realius Acripserunt, quod Rdnotet re supervacanoum duxi, sed etiam in modiis vocabulis, ut mucor fruuntur in aliua merens Gortor Gibm recibeo, quod 36 ,, 3u in omnibus libris ost, quorum similia collogit Laolim annua in Lucret. p. 176, et contra vitioso in torposita δε littora habundans nihil- hominus inhretem au mundi s peram s ot mrihodus. rarius P mR- tum est in consonantibus, taedus cartha scotu. in Graocis vero VocR-bulis post r littoram vix umquam additum vidi aspirationis gignum, ut constantor Scribatur Iorrus pyrrichir g rythmus murra. item recte scribitur buramum reus umerus umor. orreo habet B 366, 2I: contra
47쪽
plerumqtio hor a et harena. non in inoroni varietatem observaro ii cot in geminatione consonantium, cum sono vocis, ut videtur, inducti vel guminarent quae semel ponendae orant, ut repperio terrenthu, quae semper sero ita scripta indicnre nolui, uimminuo ammiuunt pollo M ppelleae Oppinio Sepellio territur unus aceruus nummiantinus,
416, 27 connexu A, 375, 2 connuus M nam praetor haec constantor simplici n scriptum Ost mittor conecto , vel simplicem litteram ponorent ubi bis seritum da fuit, ut acum ac ι sativus a mostare vinarem feret adita admito stramulica, 458, 5 stari ista Iι. in Sallustii nomine, quod gominata I littera scripsi, libri plerumque semel positam consonantem habent. contra confiinnium librorum usum Bocutus sum in
his, immo quattv- Iuppis re reppuli sinicitus litus paulatim milia m liens omnes 475, 20). mures duplici l Scriptum de laudunt ea quaodo' i, 3sitione dicta sunt 4. ι0, 20, quamquam solers habet M 43l, 2 l, solertiae ΛM 2 99, 3. littera et reissyllabus Plerumque, rarius litera cicisyllabus seribitur. in vocabulis i littera exeuntibus intoditum substituta in i cum Dius a littora molliorem Sonum expresserunt librarii, ut capua inquid relinquid relure quod pro quot, ad pro at. in aliis
asperiorem sonum secuti sunt, ut aput set hutit a fero anima verso quamquam ct rarn haec ut on plurumquo dissensiono librorum neci-dorunt, ut viX umqtinua rnrior forma recipienda videretur. cademia est 6 ct p consorintilium natura, in quibus durior m Bonum nonnumquam omnes libri servavorunt in his, i uplius puplicus pleps, item 457, 14 Uruptum II, 437, 3 u sustulis Il; molliorum sonum in his
plerumque secutus ost Λ, scribsi scriblus nubia, non numquam etiam ctio obtulimιs, 5lu, 32 oblime Is M. illud satis vulgaro, quod u et blitterae promiscue i,ouuntur, ut labius laure ius nominalibus labas pro lavas. Dequontissima o8t ciet u ηγllabarum, quando aequitur vocalis, permutatio. do qua aportos ot innum orabiles librariorum Orroros, si modo cx antiquo codice non videbantur i,iopagati osso, indicaro inutile fuit, ut amititia pertinuitu sustultor prouintia furtio uintio a uor uvisio conitio discrutior commertium oratium institia sp Vies solius nessio ot c rcior forcior ire ius faciatus oracia recia vicia licencia proporcios iarium quin iens Pronunciare Eriam porius. Da quae aliquam dubitatio-nom adserro vol a communi usu non prorsus aliena Osso vidi, ut
328, 2 contionamur AB δ45, si conem Is, 3S5, 23 praerio B, quod nuper de sensum ost, 45l, 3 suspicio A II, 328, 1 induciis B, 328, 2 lstitione II, indiearo satis habui. in aliis inconstantium librorum exprimore praestitit, ut 3l3, 2l conuicior ΛM, 327, 35 inlitiae Is M.
haud raro o et st consonantes locum inter se mutaverunt, ut astulus astuare Iustuna serateras uris Pro acris et arculus uti cunt. DRm
necimo, quod aliquotiens offendi, sortasse ex antiquiore momorin rolictum est. linucis exemplis utramquo littoram coniunctam invoni, ut iunmuin aliquotiens in B est. sacpius anto ae litteram interposita
48쪽
esi c. puncri mn i cincini ne vi nec.rabunt, inter iuni ante i 32,l2 ulrae ιe 13. maximo autum pervulgatum ost illud, quod in o otiγει litteris aditibundis diseroi,ant lil ri, ut non solum foetvulus et ιν tutio quur, quibus Origo vorborum desensionem nil ferro poterat, sed
otiam linquo pro loco B 429, 33. t i5, il), Diquomouo pro incommodo i A dt 3, 3, invoniantur. contra non numqvum o litteram servaverunt librarii ubi nune vulgo qu i vini solet, seo lur Oblicos propinco. rarius sola et littora usi sunt, 40l, δὲ ut 471, 23 sequius B, 395, 24 qur B. oquuntius idem in o littera accidit, ut post eam u Omitteretur, ut aistinou ιι tu sunt, in quibus inconstantiam librorum retinui . Post ea prauli Ositionem cum vocabulis ab s littera incipientibus conpo
rara durioris soni Oxempla rostiterunt, 366, 9 easto II, 407, 20 G-stra B. in n littera anto s addita luaedam CX nntiquiore consuetudine servata sunt, ut quiniens miliens, in quibus raro n omittunt libri, it m uicensimus formonsus. rocontiori actati tribuendum videtur occantiυ, . quod Anope ita scriptum invenitur in M. in torminationibus
parti ipiorum n omissum inveni 40l, tu criminus B, 102, 2l; 22 praecipitus II, 429, 23 ostentus II, 446, 29 armipotes AM, quac quamquam ab antiquissima quidem consuetudine non prorEus nitena OBSOscio, tamen ut librariorum potius neglegentiao tribucrona ipsa discro- pantia librorum ossucit. oodum pertinet quod frequentur conlisit pro
contimit, non Numquam accendo pro accedo, conuinctus pro convicι scriptum ost i in verbis conivisitis variolatoni codicum, cum ultima pracpositionis littera modo mutatur modo intcgra relinquitur, rutinui. quao ad ConStantem usum revocavi, ut uia quor a Urmo ad roaViso ui redior adsido uasums adlenas a lico, item inlustro inlicio inluilo inlatus in ur ectum ii tersonale, ct contra ni pellare ap silus accumbo cadum constantia vel l,nucis locis exceptis ita in omnibus libris scripta sunt. in illis vocabulis quae a Graoeis grammaticis L lini receperunt, ut in appellationibus quibus gunera Dominum discernuntur et in nominibus pedum et figurarum, magnam esse librorum variolatum facito oxistimari potest. in qua varietate diei nequit quid quo tuo loco ex calami orrore ortum, quid oris vitio tribuendum sit. sod cum nillil in his invenerim in quo verioris scriptumo vestigia laterent, inutile esse duxi indicare quo modo singulis locis iustam
formam librarii corruperint. unum pertinaciae consuetudinis COD- cudendum videbatur ut in synalipha aliisque cius generis nominibust pro Gra n diphthongo reciporetur. nam quact praeteren maxim usitata librariis sunt, ut anulo sis vol unalemsis ecuma polisundeton sustole Onomatum patronomica, ut frequentissima f et ph litterarum mutatio, aut per Eo salsa nut non eadem constantia scripta sunt.
Editum esso Diomedom primum o codice his qui nunc Ruporsunt simili supra dictum ost. sed cum is qui editioni praesuit codicem
49쪽
et Iioglogotitor Oxprimeret et tomoro corrigeret vol correctum ab iis qui antea huic rei operam dodorant haberet, admodum diversa a priscis uxomplaribus laeta est principis editionis scriptura. Oam miston repetiverunt quicunt quo quinto decimo sacculo hunc grammaticum odiderunt. nequo proximis auuis sequentis saeculi, quamvis saupo Diomedes oditus sit, quicquam quod iunioris momenti esset mutatum esse inveni. mngnifico de Opera sua pollicitu8 cst Ioan nos Rivius, qui in ilia praelatu8 de mundosis depravatisque codicibus ot do difficillimo emendandi officio ab amicis sibi inliosito Vono-tiis a. 15li Diomedem edidit. scd no is qui doni nisi in paueis iisquo
Iovissimis robus a prioribus exemplis recussit, ploraque aut in ita repotivit ut vix paullo accuratius lecta esse adpareati simili studioso continuit Ioannos Thoodericus I, ullo vacus, cuius operasmon dati 'grammatici illustros duodecim' oditi sunt in officina As constana Parisiis a. ibi G. in quibus in Diomedo menda quaedam priorum exemplorum, quRe quidem facili negotio corrigi poterant, sublata, pavea otiam licentiuS inmutata Sunt. novam reconsionem instituit Hermannus Huschius Pasiphilus Monastorionsis, cuius usus sum editi Ono Ritera, quae Colonino a. 1523 saeta est; priorem, quae n. lol si tacta esse dicitur, non vidi . nam eum in prioribus exemplaribus ita pleraque depravata essent ut multa in- tollegi omnino non possent, Husebius, id unum secuius ut logi aliquomodo Da qtino ed rentur poAsunt, plurima suo Rrbitratu novavit, adiutus in Graccus maximo, ut scribit, studio Arnoldi Vos aliensis. qua in re quanta licentia usus sit ox his quae do studio suo praefatur Oxistimari licci, sed adeo deprauatum omnibus pono locis offendi,
ut susceptam in eo prouinciam, non semel dos rore, ni quo Omittere cogitarem. passim enim Don labos qua dam, aut mondae tantum insidebant, sed portenta potius, et monStra, nec quidom Calamo PX- pungenda, sod solius uindicis claua Herculis repurganda, atque tollenda . in eadem via paucis annis post iu rsticit Ioannes Cnosa ri iis, cuius opora correctus quater oditus ost Diomedes, ΗΜnnoae a. l 526, Coloniae a. 1533 et l536, I,ipsisto n. l54 l. ego usurpavi editionem Cololii onsona priorem. pari autem consilio usus atque antectum Buschius non solum quae ab illo novata erant rotinuit omnia sed otiam alia quac inrellectui obstare videbantur corroxii. quRre cum olus studio in m multo politior prodirot grammatici scriptura, ut Iogi atque intellogi omnia tacito possoni, mirum non est quod mR-gnnm npud Pisteros famam nilso utus ost; magis mirum illud, quodn tra memoria speciosa inventa doctis hominibus inposuerunt, quamquam Sano iudicio usus olim G. I. Vossius do hist. Lat. I. 2nudacem nimis Diomodis interpolatorem cum di xori t. nam manu scriptis libris Cnosarius non magis quam quisquam priorum usus BSt. salutarem operam tandem Diomedi attulit Put se hius qui commen-
50쪽
iis Capsarii Uius enim oditiono usus est remotis ita ad fidem eodicum quorum ei copia tacta erat scripturam res vocavit ut non solum viam qua in recensendo grniti IIIatico ingrodiendum esset suturo oditori praeiret sed plurima otiam ipse praticiperet. hinc intellegitur quo iuro Bondamus var. leci. p. 267 IJiomedem post Pulsellii seditionem eX veteribus exemplaribus supplori possct oxistimavori t. ni mirum quae ex istia peti possunt ita conparata sunt omnia ut, siquandore in emendata ost cre dicum scriptura, luaoc facilis a quovis inveniri possint; sin inrioru et a communi in t dioctu inrigis remoti, pracbent, ea licontius. quam ut probari possint eaecogitata sint. adscripsi tamen multa oX his, non quo iis cognitis magno opore iid iuvari omendationomputarem, sed quia eum auctoritatem olim nacta sunt interpolata Oxumplaria, ut non inutile sit scire quid in illis seratur. Eod a quo
qua que Primum inventa essent necurato indicandum non vidobatur. itaquo communi signo quo interpolitiorum Oxemplarium scriptura significaretur u8uS sum. maNimn nutem Pnrs eorum a principe editione pro gain, quaedam a Buschio reliquisque editoribus involita
sunt. raro Rique tum mRXime cum magi A sexempluria dissontiebant quaedam nominibus eorum n quibus inuonta sunt ndpositis 1idscripsi. Bea a duobus grammaticis traditas pertractare et adnotatione Oxplanare re meo eonsilio aliomina fuit. sed quia omnem liorum s riptorum auctoritatem, Ricut roliquorum qui Ox hoc gonore litterarum ad nostram aetatem p rvenorunt, e antiquioribus grammaticis, quos illi in libris scribendis sociati sunt, pondore consint, non videtur en quaestio hoc loco praetermittenda esse. quamquam illud ita cum aliis grammaticis qui iisdem fontibus usi sunt coniunctuin est ut sino longa disputati otio res consei noquont. itaquo nunc summam rei attingam ct quae maxime in promptu sunt expli abo quam brevissimo. Charisius igitur tros gri mnanticos nominat, quorum Se non singula quaedam prisecepta probnssu sed longiores disputationes sex libris eorum traiiScriptos in suum usum convortisso prosilatur, C. D lium Romanum, Cominianuin, I 'nia monesin. Di a C. Iulio Romano quid om haec rDcepta sunt, de nian logia li6, 29-l47, 16, do advorbio lsu, 8 - 224, 22, do conitinctiOno 229, 6 230, 2, de praepositione 236, l6-238, i 6, de interiection 3 239, l-242, 12. huc accedunt pauca quaedam eiusdom Romani nomino inscripta, .l,l, 5. 53, 32 18. 56, 4-7. 6i, 5-l4. ii 4, 1-6; 25-28. 232, 7-l0. e quibus illud quod postremo loco posui idim in commentario de PrREPO-gitione scriptum fuisso videtur, reliqua ox his ipsi8 quae antea indicavi ropetiis sunt. vario autem dicondi gonore Charisius in his sexcorpiis indicandis usus est, 230, l lum λ αφορμων sub mulo ae coni ctione. 236 6 de praepositionibus libro αφορμων, 238, is libro sub mulo ae krumosumne, l90, 8 de aurestrem sub mulo ἀφορμῶν, lis 2, in libro M aurerbus. 56, 4 et il4, i in Viso de Gninosis, iis, 29 coni. 5l, 5 et .