장음표시 사용
41쪽
Id apertissima quoque attestatione insinuat s. Leo Magnus a , qui urgens contra Manichaeos peris peram delirantes , immaculatas Precum hostias de altari cordis offerre Deo non licere , totius Hymnodiae apparatum ad Psalmorum recitati nem reducit . Haec sunt ejus verba: P mos Davidi eos, qui per universiam EecIesiam , eum omni pietate cantaretur , damnabiri impietate ausioni refutare. Quod longε ante ipsum S. Leonem secerat Concilium Antiochenum μγ, suminia occasone 1 condemnatione Pauli Samosatent, qui Psamor in honorem Domini Nostri Iesu Chrisi eani fultor, quas noDeuor, ει ὰ r
eentioribur /ominibuν eo si tor abo Dit. Patrihus his omnibus clarior est S. Hieronymus ce qui Demetriadem Virginem erudieras, inquit: Praeter PDImoriam, G orationis ordinem, quod tibi δ Ma tertia , sexta, nona , ad Deserum, media n He, G mane semper es exercendum , satur quot horis Sanctam SeripIuram ediscere debeas . ratio m. IV. Ex hac Hieronymi sententia cave , neminica una in mentem tuam talis error irrepat, ut dicere cum Psalmis audeas, propter saltem orationem una cum Psa
μοιta 3. , juxtὶ tanti Doctoris sensum , ad divinos cursus recitandam, Codicem aliquem a Scriptura cacra diversum , in divinis celebrandis Oficiis Veteres adhibuime. Illa enim oratis , quae Psalis mos comitabatur , s Divo Ambrosio cQ fides, erat oratio Dominica : nam agens cle septem ad precandum Deum ordinatis in Ecclesia horis, ac po
42쪽
potissimum de nocturna : Vo inquit amo,
eum oratione Dominica frequenti eontexos Dier. Sant singulas Divinae Psalmodiae Horas uniformi semper collecta , ex Apostolica traditione concludere Veteres consuevisse, ipsamque orationem aliam , quam Dominicam , Salvatoris oraculo co steratam non suisse , testem exhibeo Iohannem Diaconum ca); qui ct refert, hoc caussam dedisse , quamobrem ex multiplici orationum apparatu indε disposito, nullam omnino acceptaret L teranenss Ecclesia , quae reservanr Aposoricam
insitutionem non nisi Dominica in e fletis ut
V. Εκ hoc ortum reor, ut antiquitus qui totum Psalterium memoriter nesciret, ad Altaris ministerium non accederet prorsus . Qua de consuetudine , cum aliis , di Gennadium futila sollicitum, restri Theodorus Lector M . unde notis simum est illud S. Augustini: vix nomen Sacem dotis mereri, qui Psalterium ignoravit. Quod abique ulteriori testimonio passim memorat, quia nobis Iaudatus supr1 est S. Hieronymus cest Verba ejus restramus et manὸ , hora tertia ,sexta , nona, vespere, noctis medio , per ordinem , PDDterium cantabant . Nec ricebat euiquam Sororum ignorare P Iterium. unde quaeso antiquis Patribus Personarum Ecclesiasticarum memoria curas erat, nisi ut libri instar, ea esset qua Deo preces offerre sermE Potuerint in carceribus, di ubivis Codicnm usui adhaerire nequibant
VI. Ex Cassiano superius laudato , intelligi
etiam a) Lib. de Eccles Lateras. Cay. 7.
43쪽
Non om- etiam potest , qua forma huiusnodi persolvebanes, sed unus tur Psalmodia; non eni in cantum alternis versi tanta , me hus , ut nobis mos est , sustinebant quotquot ad
in seniki. Θμι cunctis, S in VM cutis verba, omni eor- dii intensiora de is, stans unus , In medio, Namor orationiam interiectione distinctos, eomti uir versibus, pariti pronunciatione eantabat; Qui ubi longa lectione deficeret, alter succede
bat, inclὰ tertius, atque demum quartus et Nam quantalibet convenisIEt multitudo , nunquam amplius, quam ouatuor psallebant in Synaxi. Et consuetudo haec quatuor Seculis primis ici Occi dentali viguit Ecclesia , utpote quae clisciplinam alterni cantus pro spisso cognoverat , auctore Beato Damaso Papa, qui illam primum , CX tratamen Monachorum peristyla instituit, vel a Sancto Ambrosio nuper jam institutam , pontificia firmam voluit auctoritate. Vide sis Johannem
Cardinalem Bona a) . VII. Nemo ex his non videt, divinam Psalmodiam , nihilo aliter , ac sacram Liturgiam ruatuor Seculis primis Fideles , nullis adhibitis odicibus , celebravisse . Quod & qui deinceps
inficiari audebit, pervicax sit , Oportet, aut re Tum antiquarum omnino rudis . maximi posteaquam ad id animum intenderit, quhd ex scriptis Patrum quarto seculo non uetustiorum majori ex parte excerpta sint quae hodiernum magnopere onerant Breviarium. Et cum illius aetatIs disciplinam Siculam , talem fuisse, nullus referat, alteri tamen ritu i , quam communi Maiores no stros studuisse, vero simile non videtur. CA
44쪽
DeIesiasticus Linguae Uur quatuor MeuID Primis in Sieuia adhibituro
I. ΥΙtio mihi verterent non uni, si Ecclesia-V sticam SicuIorum Linguam minimδ curioso obvolverem flentio is Non minus enim vetere ritu, qu m prisco sermone Eruditorum orbis delectatur mirifice ; de utroque itaque impigro studio , ac vigil, cura solliciti simus , oportetis In peragendiS Sacris, Majores nostri neque latinam semper ν nec grarcam sectati sunt linguam. Nam servierunt graecae se clim illorum dominati non sunt Praesules Latini . & non servierunt latinae, cum illarum dominat, sunt Praesules Graeci . Neq ς Graecanitati itaque ita Stellia semper cedit Latinitas , nec Latinitatem semper Vicit Graecanitas.
II. Qua prima quatuor Secula spectat, Octavius Ca tanus ca= valda persuasum sibi habet: Linguam in tota Siri is Longe , rateque fusam, ac communem omnibus graecam extitisse ι Populo in toro, domique non modo, verum & Episcopis , Sacerdotibus , & Clero in profanis , α
45쪽
Apostolorum temporibus ad quartum usique secculum, non graeco , sed latino sermoni Siculam Ecclesiam adhaesisse. Et ne Lectori rem inauditam , aut cuiquam novam adstruere temere vl-dear, ostendam Caietam sententiam omni prorsus carere antiquitatis sustragio ; nostram vero a veritate prorsus alienam non esse .
IV. Ad conciliandam sibi fidem duplici Caietanus inuititur argumento. Primum illud , quot non nisi, quam Graece reperiantur quotquot ex vorticosia vetustatis nimbo supersunt eruditionis Τabulae. Alterum, quod Majoribus nostris non latina lingua, sed graeca communis fiserit, atque
U. At utrumque tamen argumentum minus
constans est, quam ut molem huiusmodi firmare queat. Et primum quidem dii plo aptius nobis , quam Caietano obsecundat . nam quidquid Eeelesiasti, prosems Monumentis , de quibus alca Siculorum tempus redibit sermo ad Ecclesiastica qu5d at-
Nnnumcnta . tmet, ea ad unum Latinitati favente cum par-q tratuor Pri tim ejusmodi sint , ut ad quatuor Secula ista mi SVculia non pertineant ; partim ut Graecanitate in mini
Mitnς scrip attingant. Εκ Tabulis his in prima acie stant quae sub nomine Zephyi ini, Sc Eutychiani ad Siciliae Episcopos circumsic runtur Epistolae r Altera
do Iudiciis L piscoporum ; Altera de forma Iudi
eii . Has cum legitimum illorum saetum elle patenter non constct, constanter tamen patet, latinis exaratas esse literis . Tum genuina Constantini Magni sequitur Epistola, qua ad Arelatense Concilium Anno Christi 3i . Siculos invitavit Episcopos . Hanc ex Romano , quo scripta fult, id lomate in Graecum versam, nobis apud Euse- Diqitigoo by GO le
46쪽
Eusebium cc conservavit antiquitas . Latino hujus Epistolae exemplare literarius orbis nunc caret omnino, quamobrem ejus deaectu, graecum Eusebianum , ex quo concinnatum hodiernum latinum , originalis loco tenendum esse , admonuit Iacobus Sirmundus b . Postremum tandem Iocum obtinet, quam Secuto quarto iam adulto , Iulius Firmicus Maternus genticus scriptor latinis quoque literis non incomptδ scripsit Lmcubrationem de Errore profanarum ReIigionum. Nonumenta itaque de rebus' Ecclesiasticis tune temporis scripta argumento sunt , latinae Siciliam linguae assidue studuisse , graecae prorsus
VI. Hactenus exhibitis Primorum Mart rum Aeta annectere facilius possem ; de recenia fendis tamen his minus solliciti fuimus r nam etsi Bollandi co sententia est , primigenia Siciliensium Martyrum Acta latinis literis exarata esse ; atque ita axioma illud tenendum t ex Sanctorum nostrorum Actis Graecis adicibus, utpote nuperis, S ibisceris , nullatenus standum , foris Latinis deferendum ; quod falsum non esse , totis ingenii viribus probare , conatus est Iohannes Baptista de Grossis cc . Attamen aliunde , quam ex ratione ista tunc temporis Latinitali Majores nostros sedulo incubui sie, fatemur haud quidem inviti. At quid inde ZD . Non
47쪽
Non equidem sequitur, graecis Actis Iatina semper palmam praeripere ; nam qui pulverulentos Bibliothecarum angulos excutiunt, abditos quotidi δ Graecanitatis thesauros extrahunt , qui ab antiquioribus Codicibus latinis sideliter exscripti, illis jam omissis , originalium loco habentur.
Id una Constantini Epistola vidimus supta, &sexcentis exemplis aliis , signa tenr Actorum S. Luciae in Hi storia videbimus nostra . Sane quae Bollandus , α Grossus spectanda Protulere argumenta , Actorum S. Agathae, & S. Eupli, erantiartassis aetate sua non contemnenda ; hodie veiti tanti non m nt , ut in his Eruditorum animus quiescat securus e quippδ graeca ejusdem S. Eupli Aeta jam invenit, ediditque in celerius ca) ;q i ibus latina cedere Bollandiana dubium non et Ie , inquit Τil Iemoni clo ς qui urget ulterius cmtra latina S. Agathae Acta ab eodem Boi Iando exhibita , eaque sincera esse , cordate ne
VII. Venimus Iam nunc ad a Iterum de patrio sermone argumentum , cui plus difficultatis, quam auetoritatis inest. Nam esto tota non la- tintraverit Sicilia , cum in eam Primarii fidei Auctores advenissent at non exinde concluditur , in Sacris latinae linguae usum non inva-Iuisse. Ut enim inquit Iohannes Cardinalis Bona cor Romae, G in toto occidente , in Germania quoque , Gallia , Anglia, Polonia , ita partibus Septentrionalibus, si Asrica etiam utinae
48쪽
Iinguae Uas femper viguit, Iicet eam PopuIus non intriaueret , ut Au sinus restis es . Quid
itaque de Sicilia Asticam inter, & Italiam posita , cui exoticam fuisse latinam linquam , Ripsi dissilentur Graecanitatis Patroni i Quid quod ei non alia in divinis disciplina , nisi Romana tQuid nudi in ea jus Romani dicebant Magistratus tVIII. Inde primis Seculis illis graecδ loquutos promiscua Siculos in Iudiciis, in Foro , Domique quanam auctoritate firmaturi Non enim plures praescriptae apud Cajetanum sunt , nisi sexr l. Syracusarum Luerae, Praetore Siciliae C. Verre grace striptae ; a. Diodori testimonium ,
qui Iulio Caesare Imperatore , graecε loquutos communiter Siculos refert; 3. Empedocles Ibycus , Theocritus , Epicharmus , Archimedes, atque Siculi alii , qui ingenii sui monumenta graecis literis demandarunt ἰ 4. Plautus , qui exhibito comediae suae argumento, inquit: Atque adeo Boe argumentum grecisset tamen. Vera in non Atticissat, at Siei Gat . r. Scomma Ciceronianum in Verrem: Si Ii erat Graeeas AI enis, non Li6bri , Latinas Romae,
non in Sicilia didicissst; 6. L. Aput ejus Afrus ,
qui Siculos Tritingues nominat ; utpote quos loquendi latine , graece , & barbare non late
IX. Uerum enim vero in voce Trilingues, quam Apuleius adiit , vel ea est sententia, Siculos TriIingues dictos , quod primum graece, clein bait are , ac demum latinὲ loquuti sint, ut interpretatur ipse idem Cajetanus sa , Grae-
υaga. aa His . duac cap. 4 a. N. S. Primo secll-lo latina lingua Sinc ulis pene co in
49쪽
Coloniae manae in Si ei-liam deductu.
eorum fautor ; aut certε altera est sententia Siculos Triringues dieios , quod uno , eDderninque Apulei tempore , tribus simul loquerentur Rrmonibus , latino scilicet , graeco , ac barbaro . Harum postrema non minus latinae linis' guae, quam graecae proficit, cum Siciliam a La. tinitate altero Christi Seculo alienam fuisse, negat . Prima vero plus graecae , quam latinae ossicit, cum Siciliam 1 Graecanitate degenerem suisse, assirmat. M. Tullius imparem cum Apuleio responsionem non sustinet et quia pari illi
sententia jungitur: non enim greca tantum lingua , sed di latina utraque licet minus compta ,& pura Siculos sua usos aetate asseverat . Et ins latinae prorsus immemor , graecarn solummodo commemoraret, non adhuc sententiae nostrae contrarius esset , quemadmodum contrariae revera non sunt reliquae sententiae quatuor , quihus , ct illi una temporum ratio communis est
nam quinque simul sententiae istae probant aclsummum ante Christi adventum plures graxissas se Siculos ; at ipsum idem idioma graecum primo Christi Seculo , & deinceps omnes public ὁ , dc privatim retinuisse , & omninti non dicunt, &dicere profecto nequeunt: quippe ab Augusto Caesare , ejusique in Imperio Succetaribus in principes Siciliae urbes Romanorum deductas esse Colonias , dubium non est. Has Iocis jam
suis memoravit Cluverius, & omnium simul recordatus iterum est, inquiens ca) : Nobis C Oniae octo , apud Aiactores dispectae sunt et Taur mentum , Catana , Saraeus, Eraco a , TBerm
50쪽
Serinantiae , Panormur , Themae Himerenses, G TUndaris ; a quibus Messana sejungi merito non debet, ad quam, si FaZello ca credimus,
Romanae etiam cisiniae perdienerunt. Imo eam , exactis Civibus, Latinos Campanorum Colonos , prius multo incolendam accepisse, reserunt Polyhius D, S. Strabo co. Siculi itaque, acceptis Coloniis Romanis, externam edocti Latinitatem , a domestica degenerare Graecanitate visi sunt; cujus rei de Τurditanis, Hispanica gente, smile apud Strabonem legitur exemplum: pI ne inquit Romanos mores si inferunt , ne sermonis quidem Ternoc ii memorer, ac pIeri- Viso fiscti sunt Latini , cat Co nos acceperunt Romanos, paramque abes, quin omnim Romanistas facti .
X. Et profecto post Coloniarum adventum Primorum . latinam linguam non modo non inopem , sed secutora Ru- locupletiorem etiam fuisse , quam graecam , ctores Siculi utramque faciunt paginam Siculi Literarum fa- Latine strip ma illustres , quorum major pars non graeci, sed sexRRI 'Iatini nobis obviam procedunt i veluti sunt sub
eodem Augusto Caesare Apuleius Celsus de Herisbii ; sub Claudio Nerone Frontinus de aque Hibas, & Flaccus de conditionibus Agrorum; sub Caro Titus Iulius Calphurnius ButeoIica; sub Diocletiano , & Maximiano Flavius Vopiscus Vitas Caesarum ; sub Constantino Iulius Firmicus Maternus, de vi, sic potesati 1 Gesuram , quidi ab Ethnicis deliramentis, quibus Primum mena