장음표시 사용
51쪽
tem suam devoVerat, aetate jam provectior abis horrens, latine quoque scripsit de errore profu-na1ώυ, Religionum , ut supra memoravimus , ubi praecie linguae recordatur ita , ut a patrio sermone Siculo eam distinguat. Verba ejus haec sunt:
Cereris fiam , quam Graeci Persephonem ς nostri , immutato sermone , Proserpinam dicunt ca . Quae
loquendi formula hocce in opere minimum viginti locis inspici potest . XL Antiquae item Siciliae Instriptiones sub Imperatoribus Romanis latinae linguae Maiores
studuille nostros, convincunt: inclusis enim primo Seculo antiquioribus , recentioribusque octavo , vix , his verti cletractiS, ne ViX quidem una reperitur, quae latina non sit. Hujusmodi Latina rum Inscriptionum quatuordecim ipse exhibet Ca-jetantis bo , plures Vero Georgius Gualterius se . Consequens est, latinae linguae usum in Siciliam Romanorum Colonias invexiste. xl I. Hoc tamen, cave, ita intelligas , quasi advenientibus Coloniis Latinis , nullus amplius in Sicilia graecissa verit: nam fatemur ultro , primigenium idioma graecum tunc temporis , atque deinceps plurimos retentasso; sed quod privata lingua latina in communem , communis verti graeca , transierit in privatam . Hoc in antedictis Coloniis Octo signanter accidi sie, nullus nos scrupulus angit. Imo CX his, tres Priores, Tauromenium , Syracusiae , atque Catana , R ipsCredentium in Sicilia Primitiae , acceptis Rom φ
52쪽
norum Coloniis , Latinitatem specialius induerunt e Colonia itaque Tauromenitana, quam ulterius memorant Diodorus a , Plinius ω , Solinus is , & Ptolomaeus co , adeo latina fuit,
ut eam nullus proris Graecorum cum Romanis Una incoluerit : nam , ut refert ipse Diodorus cotestis oculatus, & coaevus, Tauromenium Colonos Romanos non prius deduxit Augnstus, nisi Graecis, loci Incolis, lii aliam translatis sedem. Ergo post quam egerit de Tauromenio, ad multum temporis a Griecis inhabitata , ita subiungit et Nokira tandem aetate , transsitis per Caesarem e patris Tauromenitis , Romanorum Co- Ioniam accepit.
XIII. Si hoc de Fauromento , quid censendum de Catana Θ Hanc enim Vibem . Graecis Incolis prius multo sub hasta venditis , cuidam Campanorum COIoniae latinae Dionysius Syracusanorum Tyrannus incolendam concesserat, ut refert is, cujus supra meminimus, Diodorus V , inquiens r urbem Catanaeorum Campanis infab tandam permisse ; qui tametsi etiam dicat ae , Campanis istis in urbem .ssit nam Dionysium ipsum commigrare persuasisse ; non tamen asserere praetermittit hJ, eos post longum temporis interval- Ium se acl ipsam eandem Catanae urbem rec pilla ; quam inde sic latinitate dignatam Augu- Itur , missa Romanorum COIonia insauravit, quemadmodum nos docet Strabo G , quocum ha d sal Bibliotb. His. lib. 36.
nsum primo Christi Seculo populi Latini incole
53쪽
Syracu si urina quoque Urbem a
de re quoque conveniunt Plintas a r Portus aediffs, Colonia Catana; dc Ptolomaeus M: Pantagi
amnis hosium, Catiana Corania . Imo Roman rum Colonia Catanam deducta numerosior prae Tauromenitana, ac Messanensi fuit: undε ante.
dicti Strabonis co axioma illud r Messana GH
medioeriter frequens es, Catanae tamen eerit , quae asinos accepit Romanor , utraque minutfreouentatur Tauromenisin. XIV. Pari Coloniae Romanae honore Syracusas Autustus ipse prosecutus est ; non quidem ut deducti populi tranquillitati . sed ut inhabitandae urbis restaurationi consuleret. Erat enim tunc temporis ruinis , ct calamitatibus Syracusana Civitas valdε jactata , ut ipse idem testatum reliquit Strabo sQ inquiens : Nosra tempestate eum inter acas Ur,er Pompejus Sarae as quoque male tractosset, Augusus Caesar, missa GD-nia , magnam Deteris structurae partem resiluit. XV. Quocirca nulli, ut nostra fert opinio, dubium este debet, quin fidem, eiusque mysteria primi Religionis nostrae Auctores non multis post Augustum annis, 1 S. Petro in Siciliam misiti, Iatino praedicaverint idiomate, quod locorum
Incolis commune erat, atque Uernaculum: nequetius usino di idioma, quo Christianae Religio in is fundamentum iactum in Sicilia est, vicissitudini facile subjecit. Hinc ut res sacra latinὰ in Sicilia iniit, ita sub iisdem, atque aliis subinde venientibus Apollolicis viris latine processit, sem- Perque ad Seculum usque quartum,ct ultra duravit, licet latinus postea ferino desierit elIe vul-
54쪽
garis, atque Prorsus interierit ut autem adaversus Religionem nostram nullae omninb mut tiones praevalerent, semper , & ubique antiquis Patribus de retinendo in Divinis ossiciis primaevo idiomate , magna sollicitudo suit, ratis sacrarum rerum dignitatem, majestatemque id exigere , ut nihil in eas , aut erroneum , aut impurum irreis pat ; quod non contingeret raro, si eas non ea isdem prorsus lingua, qua ab Apostolis, apostoricisque Viris primum traditae. sunt, aliquando celebrari utim permitterent, quemadmodum erudita satis praunonuit Iobannes Cardinalis Bona in . A
I. Iculis post quartum Seculum ecclesiastieae di Liturgiae, divinaeque Psalmodiae libros , 'eos
diue Romano ordine , sermoneque conscriptos suis. se , nemo opinor, inficias jerit, qui duo sibimee excidere non patiatur: alterum est ecclesiasticam Siculorum disciplinam per ea tempora insepara-hilein cum Romana , α intrinsecam habuisse eo nexionem ς alterum est quinto Seculo , & d inceps propriis Liturgiarum, Ossiciorumque R mulis Romanam Ecclesiam mon caruisse . II. Primum tot Veterum testimoniis . certum est, ut id nullus neget, qui venerandae antiquitatis studium vel Primoribus labiis attigerit; ne
55쪽
aliquem tamen super hac re scrupulus' angat Pauca hic asterre deliberavi. Fuit enim Sicilia, Auctore Sexto Rufo ca , Populi Romani Provineia ς & ipsae, uti refert FIorus ch) , Suburbicariarim nurners compraehensa . Civilem ejus ad insenistrationem, quemadmodum Imperii exhibet Νωtitia θ' , immediatδ qerebat Vlcarius urbis I Ecclesiasticam verti politiam, testante Sexto Caninne Nicaeno ex Rufini ct transIatione, sub dispositione sua Romanus habebat Metropolitanus. Hic ceterorum Patriarcharum Princeps, totius orbis Catholici praefecturam, summumque regi men tenebat; sin Suburbicariarum Ecclesiarum rarticuIarI quodam studio sollicitudinem gerebat; eas , abIatin domesticis ritibus , patriisque ceremoniis , non aliis discipIinae legibus, institutinue regebat , quam quibus Romana utebatur Ecclesia; Ne qua, eadem coniungebat Pontificis administragio , varia Ossiciorum ceIebratio sejungeret is ris
ab Epistopis sicuss' exigimur, ut Romam seroter κω GHUio somnia indiss-Hanter concurrGntis Verba sunt S. Leonis Papae Primi co . Rei confirmandae exempla cui Iibet, ei faci Ie Proserre icet et adsunt enim de rebus ad Eiciesiasticam cli- Riplinam maxime spectantibus sub Symmacho UA
56쪽
Agathone ce coactae Sinodi Romanae , quibus
Siculorum Praesules non uni interfuerunt ., Iocis duique suis subscribentes . ,
III Multis quoque Patrum testimoniis itia Docet id struimur, Romanis, Siculisque , quibus aquale Serat Sacerdotale regimen , similem furiae eccleis Usasticum ritum . Horum totum amea ducit S Innocentius Papa I. ω , qui, ineunte, Neculo utanto , antiquam videns disciplinam superbα innovari praesumptione , Siculos , & grata, ut Pater , admonitione hortatur , a gravi , ut Pastor , admonet hortatione s. ut quae Apinoiicis sunt traditionibus iqstiriata , Perseveranti devortone servarentur ἰ Praestriim cum extra. omnem Instenti aleam positum sit , quos S. Pereus, ejus que Successores constituerunt Antistites , ipsos ad instituendas Siculorum Ecclesias Omnem curam intendisseis i oi t S. Lectin.
IV. D. Innocentra ripae L eli proprius accedit , qud illi non tardius successit , idem S. Leo Magnus, qui omnes Sciliae Epistopos per epistolam alloquens 9 , egra conqueritur increpatatione , quod pro solemni Baptisinatis tempore ab antiquo Romauorum more jn nuperam Africanorum observantiam deflexerinta In quam inquit m am nouo modo potuissetir incidere , sande eon urationis Θonorem ac Viis, inde legem
57쪽
totius observantiae fameretis ς ει Beati Aposton Sedes, quae vobis Sacerdotatas mater es a Lx iri, esset Lee e suae magistra rationis. Pelagius PM V. Testem hoc loco appellare etiam po I a H. mus Pelagium Papam huius nominis secundum nam Videns, quod apud Siciliam , Romanae Diae
ceseos provinciam, ad aetatem usque suam moa inualuerat, ut Subdiaconi matrimonium contraherent , illos gravi monuit decreto , ut more
Romasae GHesiae nuUatenus suis moribus miscerentur co=. VI. Et absque ulteriori testimonio , id nos docet expresia , qui ipsi Pelagio proxime sucs. Gregorius cessit, S. Gregorius Papa Primus t Pelagii enimbi Mnu - legem, nova lege confirmans, san it, ut Sici- liae Subdiaconi, qui rebus Ecclesita vacare vel-
stendi se cum uxoribus nulla omnino licentia potiantur. Et de Ecclesiastico Siculorum habi
Episcopo Messanensi cQ inscripta , quam renue tibus nonnullis Viris cloctis, ejusdem S. Gregorii legitimum esse talum, eruditε sustinent M nachi Mauritani o, ita Episcopos Siculos alio inquitur r Hoc vos rite tenere debetis, quod nasab antecessoribare nestris regiatum accepimus.
58쪽
Sed his de prima capitis parte praemissis , op
ris ratio postulat, ut alteram percurramus.. VII. Quod itaque attinet ad Missae,& ΟTeil apparatum, Canonem Missae, quinto ineunte Seculo, Scholasticus quidam Iiteris aptavit; de cujus scripto , ejusque in Romana , Siculaque Romanis,ac Ecclesia usu ipse idem S. Gregorius G diue- S Culis tue rit : nonnullis enim in Sicilia de missa: formula sedulum LI
se ordinata 'querula murmurantibus, Iohanni turgiae serip- Syracusarum Episcopo rationem reddit , ad u- to proditae .lum mista apparatum SicuIos, edito Apostolicae Sanctionis praecepto , ut redirent , incitasse, , cujus regulis eo longilis recessisse eos vidit, quti proximius haesisse oporterete cum valde inconveniens sit , ut a primaeva Apostolarum traditione discederent, Mi ssae Brmana , quam acceperant 1 Veteribus, quamque custodire dehu rant , negligendo , & quam Seholasticus cominposuerat , di de qua ambigere nullo modo de huerant , sequendo. Qui senescente eodem Seis culo quinto claruit Gelatius Papa Primus , in tegrum N inarum ordinem digessit., eiusque NisIales Libri decem , di novem extitisse Olim in Abbatia Centutens mox videbimus.
VIII. Iohannes Diaconus so fide i nobis reis
seri testimonio ordinem Gelasianum muItis c dicibus dispositum in unius libri via umine Sanis ctum Gregorium coaretasse , de Missiarum so lemniis multa subtrahendo , nonnulia adjicien- Missae ori Ina-do , pauca immutaudo . Εκ antedicia D. Grein rio S. Grego.
rrii Epistola patet etiam divinam Liturgiam, rius in Sicu-
59쪽
Ss. Agathae,& Luciae ΠΟ-mina Misiae Canoni adscripta
quoque gratiam ipsum S. Gregorium ornam zHuic itaque non autem Scholastico, aut Gela'so gloria tribuitur , quod extrii Pentecostea tempora AIDIuja cantetur; quod deprecationis
voces Drie rufon , G Chrise a Von alte natim a Clericis , & a Populo dicantur , non quemadmodum Ecclesia canit hodiὸ , nem ter Christe , sexies Xyrie; sed totidem viriburniam ciriste euison , quoties Drie elegos ἔeidem etiam adstribitur, qudd Dominica oratio mox post Canonem recitetur ; di postrembquod Proljxas orationes ex eadem Scholasticisorma dici solitas in quotidianis Missis omninci Praecidexit; propterea ut his exonerati Sacerdotes , ad contemplandas Voces Narie e Mon , GCBrise ruison mentem commodius intende
IX. Illud quoque S. Gregorio Sicula debet Ecclesia, qudd celeberrima Martyrum, Virginumque Agathae,& Luciae nomina quotidiano MiGsae Canoni adscripserit. Qua de re adest praecla. rum S. Aldhelmi Britannorum Episcopi ca testimonium; nam in ea , quam de Virginitatis laudibus concinnavit Lucubratione pulchrum satis in antedietas Martyres Agatham, & Luciam texens elogium , illud utrique commune esse voluit ἔquatenus eas ipse minime seiungeret . quas diuna Siculorum Provincia genuisse simul ἔ-atui tur, di unus S. Gregorius in quotidiano Missae Canone copulasse paritἡr cognoscitur, hoc modo in Calaisgo Martyrum ponens: Tuiritate, Aσώ-
60쪽
N. Ηare,& alia sanῆ qu m plura, auctore S. Gregorio Magno, in majus Ecclesiae Siculae decus, instituta cognoscitnus : ex quibus illud quoque commendatione dignum videtur, quod ad Ecele fasticum Episcoporum , Diaconorum, & Subdia-eonorum .habitum spectat di tres enim Epistopos Siculos, Iohannem Panormitanum , Donum Messanensem ω , & Iohannem Syracusanum cohonorificentia usus PalliL prosequutus est , illos admonens, ut quod , ad laeerdotalis ossicii hon rem , accepisse se gaudent, id morum , atque actuum probitate , ad gloriam Christi, adornare sestinent ; de licentia Diaconorum Catanensium, qui in Ecclesia Compagis; seu Sanda Ilis utebantur , magnum conquestum faciens ci, id calceamenti genus per totam omnino SiciIiam nulli tunc temporis , nisi foris fansummodo Diaconis Gerasi e Messenensis deferre permissim asseverat Igravi demum decreto instituit, or Sobriaeoni ineis in unicis pro dant ce ; de quorum Gnctitate valda sblIicitus, praecepit, quemadmodum supr, pressδ observavimus, ut eorum nullus ordiis
netur , ni si qui se victurum eam promiserit r
ab initio enim & deinceps per aliquci SecuIa, numerato inter minores ordines Subdiaconatu . annexa et non erat continentia ; quocirca S. Gre gorius antecessioris sui Pelagii Papae II. sancti nem de servando coelibatu, sana mente Interpre