장음표시 사용
141쪽
II 8 Chi. I. De seriis Gentium erga seipsas
ejus, qui ius populi habet, unice dependet, utrum extrane
um in civitatem suam recipere velit, nec ne . 4o9.part. 8.Jur. nat.); exul receptin querere tenetur, nec prorsus pro arbitrio
suo domicilium sibi constituere potest , ubi libuerit, O, Ii receptus δε- negatur, id ferendum.
Albi jam monuimus plures posse esse rationes, ob quas receptus denegari potest, & eas desumendas a civitate . 693. pari. c. Furinat. . Quamobrem cum integro capite tertio par. tis octavae ostenderimus, quaenam in Rep. constituenda Oh sero vanda sint; si quis singula rite expendere voluerit, is haud difficulter causas justas denegati receptus deprehendet. Pertinet hue numerus justo major subditorum, quam ut iis prospici possit sussieienter de his, quae ad vitae necessitatem . commoditatem ac jucunditatem requiruntur, eum universim, tum in specie eorum, qui idem vitae genus sequuntur β. 4oo. pare. 3. Jur. vat. . Periinet huc etiam, si metuendum sit, ne mores subditorum corrumpantur s. 436. pari. 3. Jur. nat. , aut religioni praejudicium creetur I. 4 s. Part. 3. Iur. nat. , Vesetiam ne scelerati admittantur, a quibus nocumentum immiisnet Reip. & quae sunt alia saluti publicae adversa. s. 149. Extilibus perpetva habitatio a Gente in terris suis dene arinequit, nisi obstent rationes singulares. Etenim cum exules loco,
ubi domicilium habebant, consequenter habitabant LI3 7. , sint expulsi I. Os. ; receptum alibi quaerere tenentur β. 48. . Quamobrem cum his, qui sedibus suis expulsi receptum quaerunt, perpetua habitatio in terris dominio suo subjectis denegari nequeat, nili obstent rationes fingulares L . 693. pari. 6. Jur. nat. ; exulibus perpetua habitatio a Gente in terris suis denegari nequit, nisi obstent rationes singulares.
142쪽
O inde nascentibus Dribus. II9
Quaenam sint rationes obstantes, quo minus recipiantur exules modo indicavimus snot. q. I 480. Gentes autem cum
liberae sint I. a. ; ipsis quoque de iisdem relinquendum est judicium, coque standum t. Is 6. part. ι Jur. nu. . Exuli competit jus alicubi terrarum habitandi, sed nullum competit jus in hisce praecise terris habitandi, quippe quod dominio
adversatur I. Iar. para. a. Jur. nat. . Et jus hoc si referatur ad hasce terras imperfectum est fg. 9o6. pari. IIur. nat. .
consequenter Gens nulla cogi potest, ut exules recipiat . 237. para. t. Phil. Pract. univ. I. 3IO.
Erga exules misericordes esse delemus. Etenim eXules e 1 ε miseria Ioco,ubi domicilium habebant,expulsi, aut ob delicta discede- eosdian are coacti sunt l. 343 , consequenter nullam habent fiXam tali, sedem, ut alicubi habitare & se honeste sustentare possint β. 137. . Quamobrem cum se ipsas ab hoc malo, quo affliguntur , liberare nequeant, erga eos vero, qui a malo, quo amiguntur, seipsos liberare nequeunt, misericordes e si debeamus h. a 39. pari. Iur. nat. 9; erga exules miseri cordes csse dc bcmus. Non est quo J excipias , exilium quoque irrogari in pomnam, immo quosdam metu quoque poenae fuga sibi eon is i re volentes exulare, nec hos esse misericordia dignos. Mis ricordia enim non restr mgitur ad eos, qui absque culpa sua in calamitatem inciderunt; sed cum ex amore oriatur I. 6sa. PDcb. e tr. a 6. Dra. q. Jur. nax. . qui ad omnes promiscue homines extenditur ,. 6 I9 parι. l. pr. nat. Omnes quoque promiscue m seros respicit, sive culpa sua, sive mero in Ortunio in miseriam inciderint. Nec verendum est, ne propterea crimina & delicta probemus, si quis ob ea exulet: am.imus enim personam, odio habemus crimina, vel dclicta, quae commiserunt. Cum factum nec a nobis, ne ab
143쪽
Ieto cap. I. De ossiciis Gentium erga seipsas
ab ipsis infectum fieri possit; nobis potius incumbit, ut eos ad meliorem frugem reducamus, nec in causa fimus, ne, si sua sponte redire velint, id fieri possit: id quod utique fieret, si misericordiae nullus esset locus fg. 266. Parr. 4. Iur. nat. λNon tamen ideo negamus; misericordia magis dignos esse eos, qui absque culpa sua exulant, vel iniusta de causa in exilium acti fuerunt. Illud quoque hic probe notandum, quod, cum malum in se tale non sit, ut puniri debeat β. 64 a. parriS. Dr. uar. ; a Gente alia non attendendum esse, si quis poenae subterfugiendae causa in exilium abiit: quod ut evidentius apis pareat, sequentem addere lubet propositionem. g. 2 s .
An quis pu- Qui apud Gentem unam deliquit, aut crimen aliquod perpetravit,niri ptigit a puniri ob id nequit a Gente alia, ad quam venit. Cum enim malum Gente, apud per se tale non sit, ut puniri debeat g. 64 a. pari. 8. Jar. quam non nat.2, & natura homini competat jus puniendi eum , qui deliquit. ipsum laesit . ro 6 r. pan. r. Jur. nato; natura quoque Gentinulli competit jus puniendi eum, qui ipsam minime laesit. Quamobrem etsi jus puniendi sit pars imperii civilis l. 83 a.
pari. R. Jur. vat.), ac per consequens competat Genti, apud
quam quis deliquit, vel critaen aliquod perpetravit g. 34.
pari. 8. Jur. nat. ἰ non tamen propterea Gens alia eum punire potest, qui apud aliam deliquit, vel crimen aliquod perpetravit. Patet itaque, qui apud Gentem unam deliquit, aut crimen aliquod perpetravit, puniri non posse ab alia Gente, ad quam is venit.
Maleficia puniuntur in civitate, vel quia membrum aliquoa civitatis g. 339. parr. I. Jur. nar. , vel ipsa universias laesa. g. 379. para. M FQ. nat. . Qui vero poenae subterfugiendae causa exulans ad aliam Gentem venit, nec ibidem membrum aliquod civitatis, seu Privatum quendam , nec ipsam univeris
144쪽
O inde nassentibus Furibus. III
sitatem laesit. Cessat itaque utraque ratio, cur quis a Gente quadam puniri possit, consequenter maleficium in hac civita. te perpetratum ad aliam minime pertinet, nec ex eo ipsi in exulem ullum jus nascitur. I. ua.
pplices dicuntur profugi, qui aliam Gentem, seu eum, Supplicet qui populi jus habet, orant, ut se adversus Gentem suam, quinam di-
seu Rectorem civitatis, unde venit, defendat. cantiar. Distinguendi nimirum sunt supplices ab exulibus: quam
vis enim exules supplices esse possint, non tamen Omnes exules sunt supplices, sive voluntarii fuerint, sive inviti. Ita si quis ob religionem e patria pulsus ad aliam gentem venit ibidemque receptum quaerit, supplex quoque orare potest Rectorem civitatis , ut bona sua, quae relinquere coactus fuit, sibi extra. di curet. Similiter si quis immerito odio accusatur, quasi bo na publica non fideliter administrasset; supplex orare potest Rectorem civitatis alterius potentem , ut te adversus injurias intentatas defendat. Quaenam vero sint supplicum jura, tum rectius patebit, ubi ossicia Gentium erga se invicem ac inde nascentia jura demonstraverimus. Sumitur nimirum hic voeabulum in sgnificatu strietiori, quamvis significatus latior ferat, ut supplex dicatur, quicunque alterum orat, ut se adversus alium defendat.
7str emigrandi est permissio exilii voluntarii. Jus em
Ita ius emigrandi competit subditis, quibus e civitate disee-ζ idere permittitur, quia religioni, quam Rector eivitatis tolerare sit non vult, addicti sunt. Necesse enim non foret, ut discederent, s in ea desistere vellent. Non omni exuli voluntario competere ius emigrandi, facile patet. Etenim voluntar, iam exilium est , si quis poenae subterfugiendae causa eXul
145쪽
I22 Cap. I. De osseus Gentium erga seipsas ct indecte.
sit, non tamen is jus emigrandi habet: neque enim in exilium abitriis contra voluntatem superioris, qui id permittere dici nequir. . II 4.
Fons hujus Quoniam jus emigrandi est permisso exilii volun-
juris. tarsi . 3 33.), Rector autem civitatis vel proprio motu id permittere potest . go I. pari. R. Jur. vat. S g. 34y. h. , vel vi pacti cum aliis Gentibus initi j. 789. pan. 3. Jur. vat. , aut legis fundamentalis hoc facere tenetur q. T. pari. S. Jur. nat. p jus migrandi nascitur vel expallo, adit lege sandament
li, vel a voluntate superioris dependet. In statu naturali nullum datur jus emigrandi; hoc enim sup- ponit civitates esse constitutas, consequenter a jure civitatis dependet. Quae igitur de jure emigrandi tenenda sunt, eκ eodem tanquam fonte suo deducenda, attenta simul causa, Ptiquam id concedendum. Iura autem civitatis pactis immutari de legibus fundamentalibus restringi posse . satis manifestum est ex principiis Juris naturae generalibus & juris publici universalis specialibus.
g. ras. De iriuria Rector cisitatis permittere nolit, ut e civitate discedant, iis satia, quis jsis migrandi habent; injuriam iis facit. Qui enim jus emi-jus emigran- grandi habet, cum id consistat in permissione exilii volun di habeat. tarii sβ. 333. , eidem e civitate discedere licci 9. 14s.). Quod si ergo Rcctor civitatis hoc permittere nolit, id fit contra jus ipsius tk a 39. pari. Phil. pram univ.2. Quamobrem cum injuriam alicri faciat, qui facit, quod est contra jus ipsius g. 8s 9 pari. i. Jpr. vat. ς si Rector civitatis permittere nolit, ut e civitate discedant, qui jus emigrandi habent, injuriam iis facit.
146쪽
Contingit hoe, s ius emigrandi venit eu pacto eum aliis Gentibus inito, vel ex lege fundamentali. Quod si dicas jus emigrandi etiam competere posse ex pacto cum Rectore civitatis in delatione imperii inito; facile est videre, pacto hoc constitui legem fundamentaIem g. 77. Part. δ. Furi nat. .
De Officiis Gentium erga se invicem ac inde nascentibus Juribus.
. II 6. Qualibet Gens alteri cuicunque Genti debet, quod Mi, quat Quenamnas altera id non habet in potestate sua, ipsa autem citra Gens una d neglectum osscii erga seipsam hoc alteri prestare potest. Et- beat ceteris. enim jus Gentium originarie non est nisi jus naturae ad Gentes applicatum sq. 3.I, quae spectantur tanquam personae singulares in statu naturali viventes β. a. niam itaque quilibet homo alteri cuicunque homini debet, quod sibi, quatenus alter id non habet in potestate sua, ipsia autem citra neglectum officii erga seipsium hoc alteri praestare potest β.6O8. parti.I. Iur. vat. 9; quaelibet etiam Gens alteri cuicunque Genti debet, quod sibi, quatenus altera id non habet in potestate sua, ipsa autem citra neglectum ossicii erga seipsam hoc alteri praestare potest.
Principium hoc generale est, quod ambitu suo ossicia omnia erga gentes alias in se complectitur. Quodsi ergo intellexeris ea, quae de ossiciis Gentium erga seipsas in capite praecedente demonstravimus; haud dissicile erit perspicere, quaenam Gentibus aliis debeantur. Quemadmodum vero superius monuimus, personam moralem distinguendam esse ab individuis
147쪽
I24 c . N. De inciis Gentium erga se invicem
physeia snot. g. 28. , hoc est. Gentem spectandam esse qua
Gentem, non vero eos, qui de Gente quadam sunt, fgillatim; ita quoque hic cavendum, ne, quae debentur singulis, qui sunt de Gente aliena, tanquam hominibus, confundantur Cum iis, quae Gentibus debentur, quatenus scilicet Omnes, qui eandem faciunt, universim spectantur. Qui enim de Gente alia est . alterius civitatis membrum f. s. Pa r. δ. Dr. r. , Peregrinus est A. p. para. in Jur. nat.) , & is citra respectum ad Gentem suam spectatur tanquam aeque homo, consequenter eadem sunt erga ipsum Ossicia , quae hominis erga hominem. Perversa olim multas Gentes Obs dit opinio , quasi tantummodo amici nostri sint, qui nobiscum ejusdem civitatis membra sunt , inimici autem omnes peregrini, & quod illos saltem amare, hos autem odio pros qui debeamus. Sed eam esse legi naturae adversam, quae pro miscue universalem omnium erga omnes amorem praecipit g. I9. pura. r. Fur. nat. , evidens est, & Christus , optimus Iuris naturae interpres, eundem errorem redarguit in Judaeis& correxit. Error hic ad barbariem Gentium recte refertur c . sa. , Ramvis fieri potuerit, ut apud Gentes alias minus barbaras retineretur: neque enim statim quod barbariem sapit Gentem barbaram facit, nec si quid a cultis moribus abhorret
Gentem statim facit incultam ι. 33. . Nulla Gens concipi potest tam persecta, ut nulli prorsus imperfectioni obnoxia sit. Relegenda hic vero sunt, ut error iste intimius perspiciatur, quae alias de eodem jam annotaVimus not. 3. 6I8. Par . ia r. nat. α
juream sit Quoniam Gens quaelibet alteri cuicunque Genti deis itidietum, bet, quod sibi, quatenus altera id non habet in potestate
uavi Gen a. sua, r a autem cirra neglectum officii erga seipsia in hoc al-h iso ait si teri praestare potest 3. 336. , Gens autem quaelibet libera
eii, ut is cst U. Vi li Itali. naturalis unicuique permittendum,
148쪽
ae inde nascentibus Furibus. Istyut in determinandis actionibus suis suo stet judicio is 6. Pum o li
pari. I. Jur. nat. ς Genti etiam unicuique permittendum, ut numati erga seipsam teri quid praestare possi citra oscit erga seipsam neglestum suo flet ju- quid asta- dicio, consequenter fl quod petitur, denegatur, id ferendum; e , repos)it. jus Gentium ad ea, quae alte Gentes ipsi naturaliter debent, imperfestum est l. 9Q6. pari. I. Jur. nat. .
Ita ob annonae caritatem Gens , quae frumento abundat . frumentum vendere debet alteri, quae eodem caret. Quodsi vero verendum, ne, si frumentum venderetur, eandem calamitatem subiret; permittere non tenetur, ut ex sua regione frumentum tibi eomparet. Iudicium vero, num absque periculo vendi possit, Genti relinquendum, a quo altera sibi frumentum comis parare vult, & haec eodem stare debet. Ius igitur ob ann nae caritatem frumentum emendi ab alia Gente imperfectum est. Et idem eodem modo intelligitur de ossicio alio quocunque Gentis unius erga ceteras.
g. 1 3 8. Quoniam ius ad ea, quae Gens una alteri naturaliter Gens ulla debet, imperfectum est β. 337.2 ad ea autem praestanda, alteram cο- ad quae nonnisi jus imperse stum habet, nemo alterum co- gmgine potest s. a 37. pari. r. Phil. prast. Eniv.2; Gens quoque si ea, qκα nulla alteram cogere potest, ut sbi praestet ea, ad qua praestanda na- notorsiliter turaliter sbi invicem obligantur Gentes. ips debet.
Ita ob annonae caritatem Gens nulla aliam cogere porest, ut sibi frumentum vendar, si vel maxime frumento abundat,& naturaliter vendere obligatur.
injuriam facit. Etenim jus ad ea, quae Gentes sibi invicem negato. 3 praeit
149쪽
tas Cap. II. De o iis Gemium erga se invicem
praestare naturaliter obligantur, impersectium est is rQ. q& per consequens si praestare nolit, cum possit, conseque ter cum debeat β. is 6.), id fit contra jus imperfectum Gentis alterius. Quamobrem cum iniquum sit, quod fit contra jus, imperfectum alterius β. a 39. pari. r. Phil. prast. viiiv.2; sita Gens una alteri praestare nolit, ad quod praestandum ipsi naturaliter obligatur, cum possit, id ipsum iniquum est. Quod
Enimvero per se patet, quod est contra jus imper- semim, id non esse contra jus perfectum alterius β. 23s. a 3 7. pan. r. Hil. Way. umv. . Quoniam itaque alteri injuriam non facit,qui quid facit,quod non est contra jus persectum alterius j. 839. pari. r. Jur. nat.); si Gens una alteri praestate nolit. ad quod praestandum ipsi naturaliter obligatur. cum possit, nullam ipsi injuriam facit. Quod eras alterum.
Charitati adversatur, si Gens una desit ossicio suo erga alteram ; non justitiae. Quamvis itaque injuriam non faciat;
De limitibus Gens nulla alteri praestare tenetur, quod in potestate sua non vitiornm est. Etenim Gens nulla alteri obligatur naturaliter ad ali- erga Gentes quid praestandum nisi quatenus id fieri potest absque ne- alius. glectu ossicii erga seipsam l. is 6. . Quamobrem cum in potestate tua non sit, quod alteri praestare non vales niticum neglectu ossicii I. 6io. pari. i. Jur. nat. ; nec Gens ulla alteri praestare naturaliter tenetur, quod in potestate iplius
non est. In potestate nostra non est, quod usu saeuitatum, Virium ac rerum nostrarum consequi non possumus c3. I S. para ι. Iuri uat. . Impedimentum vero vel Physicum est,quoa
150쪽
1 ae inde nascentibus gurdus. star
actum reddit impossibilem physee, ut a nobis proficisci minime possit, etsi maxime vellemus; vel morale, quod eundems moraliter ilia possibilem reddit, ut a nobis proficisci quidem . possit, sed non debeat. Facile patet, nobis hic tantummodo sermonem esse de impedimento morali, cum ad impost bile nulla detur obligatio 9. 2O9. para. r. Phil. pract. uniυ. , conseς quenter per se pateat, quae usum facultatum virium nostra. rum superant, a nobis fieri nMime posse. Impedimentum autem morale, de quo hic nobis sermo est, id quod moraliter impossibile reducit quasi ad impossibilitatem physicam. Etenim si usus facultatum, virium ac rerum tuarum Impendendus in ossicium erga teipsum, perinde omnino est, ac si nullae tibi essent facultates, vires atque res . quarum usum in OLficium erga alium impendere posses. Nihil ideo in eo reprehendi potest, quod a nonnullis in rebus moralibus sub im- possibili comprehendatur, quod moraliter saltem impossibile est. Nimirum per ea. quae modo diximus, moraliter impOMsbile phy sice tali aequiparatur. I. 161. Gens qualibet Gentem qEamcvnlue aliam amare ac diligere δε- De amorebet tanquam seipsam, etiam inimicam. Etenim quilibet hominem mattio Gemquemcunque alium amare ac diligere dcbet tanquam sei- tium. psum . 63 8. 6i 9. pari. r. Jaer. nat. P. Quoniam itaque jus Gentium originarie nOnest, russi ius naturae ad Gentes applicatum l. 3Gens quoque quaelibet Gentem quamcunque alium amare ac diligere dc bct tanquam seipsam. erat unum. Et quoniam etiam inimicum amare ac diligere debemus 'anquam nos ipsos g. 63 a. pari. I. Diri nato,' eodem
modo patet, quod Gens quaelibet aliam ctiam sibi inimicam amare ac diligere debeat tanquam seipsam. Quod erat