장음표시 사용
661쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in bella
quibus hostis vel rebus ejus vis actu insertur, Hostilitates apia
Ita tentoria ponere actus bellicus est : ponuntur enim non eo fine, ut vis hosti inferri possit, sed ut milites ab injuria coeli se defendant. Similiter advectio pulveris pyrii in castra actus bellicus est, cum fiat equidem belli causa, sed eodem tamen nec vis hosti vel rebus ejus actu insertur, nec ad vim inferendam via sternitur. Bellica operatio est excitare suggestus tormentorum & se circumvallare: prius enim ideo fit, ut vim inferre possis posterius autem, ut ab hostium incursioni. hus sis tutus & insultibus eorum facilius resistere possis. Ho. stilitates vero sunt vastare res hostium, hostes interficere, res ho.
sium, vel hostes capere. Poterant actus bellici subtilius distingui atque subdistingui tanquam genus in suas species, neque id dissicile foret ei, qui cum omnes perspectos hahet, notionibus directricibus usus iis, quae de generibus & specie-hus rerum tradidimus in philosophia prima . a 36. Usqq. ιιι) animum attendit ad modum, quo ex speciebus genera& ex adverso species ex generibus inveniuntur cf. II o. sis Lot. sed ista scrupulositate in praesenti opus non est, cum ea saltem faciat ad accuratam theoriam modi gerendi bellum dc ossiciorum sngulorum praefectorum militum condendam, Moisdus gerendi bellum ex Iulio Caesare & Polybio addisci potest: id quod non dissilentur duces summi eruditi. Quamvis enim
invento pulvere pyrio operationes bellicae aliam formam incluisisse videantur, modus tamen agendi adhuc idem est, cum usus instrumentorum operationum bellicarum essectum saltem variet pro eorum diversitate. Ast nobis lassicit animum attendere ad differentiam, quam in desinitionibus nostris exposuimus. In actibus enim bellicis in genere spectatur tam obligatio, qua potestates minores tenentur summae. quam ius in inferiores ipsis competens intra limites functionis ἔ in hostilitatibus vero jus potestati summae in bello competens, quippe cujus jure agitur, dum vis hosti vel rebus ejus infertur , ceterae operationes bellicae censentur jure actuum bellicorum communi.
662쪽
Cap. VII. De Dre Gentium. in bello. 639
g. 7 86. Qui bellum jUum ρerit, ei nataraliter quoque debentur im' De impresspensae in bellum factae. Qui enim bellum justum gerit, jus su- in bellavium adversus hostem vi persequitur, quod aliter nisi vi ar-sastis. In Orum consequi nequit l. 6a9. 63o. , consequenter Pars altera, cujus bellum injustum est, in causa est, ut impensas in hellum facere cogatur. Quod si ergo eas non reciperet, qui fecit; damnum ipsi daretur eulpa hostis sui I. 488. a. Jur. nat. 9. Quamobrem cum nemo alteri damnum dare debeat . 493. pari. a. Jur. nat. 9, & culpa datum sit resarciendum 3ου o. pari. a. Jur. nat. 9; qui bellum justum gerit, ei naturaliter quoque debentur impense in bellum factae.
Fieri omnino potest, ut impensae in bellum factae superent debitum, quod bello petitur: cum vero id fiat culpa ejus, qui jus suum alteri tribuere non vult, sibi imputet, si imprudentiardet poenam. Non est, quod scrupulum moveat bellum in causa dubia gestum, quo saltem intenditur, ut hostis ad trans actionem vi armorum adigatur s a. , aut in bello defensvo, quo id agitur, ut a vi injusta desstatur. Etenim in utroque casu jus suum persequitur, qui bellum gerit, & qui idem tribuere non vult in causa est, ut impensae in bellum sntfaciendae. Quamvis itaque non certum quoddam si debitum, quod petitur; impensae tamen in bellum justum factae ab altera parte praestandae.
q. 787. Qui bellum justum gerit, ei quoque occupare licet ultra m Qvmam via dum debiti tenas V loca hostilia atque res alias quascunque capere, tra debiti eo f'e, ut hostem ad Miendum bellum permoveat, sed animo resi- modam ho
ruendi bello Milo. Per se patet, ad finiendum bellum requiristi eripere li- utriusque belligerantium consensum. Quamobrem si is, ceat.
663쪽
64o Cap. VII. De Dre Gentium in bello.
cum quo tibi bellum est, in finem consentire nolit, ubi quod debetur consecutus cs; bellum utique continuandum, donec consentiat. Quoniam vero motivo nolitionis opus est, si a bello desiliere debet g. 889. PD . empir. , motivum Vero nolitionis in repraesentatione mali consistit l. 89o. NFLempir. ; non alio modo hostem permovere potes, ut a bello desistat, quam occupando terras ejus & loca in iisdem sita. Quamobrem qui bellum justum gerit, ei quoque o cupare licet ultra debiti modum terras & loca hostilia, atque res alias quascunque eo fine, ut hostem ad finiendum bellum permoveat. Quod erat unum. Enimvero cum quae ultra debiti modum capiuntur, vel occupantur, nonnisi eo fine capere, Vel occupare liceat, ut hostis ad finiendum bellum permoveatur, finis vero hic obtentus fuerit, si tandem in finem belli consentit; finito bello, quae occupata, Vel capta fuerunt sine ulla causa penes te sunt. Quamobrem cum nulla ratio sit, cur ea retineas bello finito, nemo autem locupletior fieri debeat re alterius s 83. S8 s. pari. a. Jurinat.)ς quae occupata Vel capta fuerant eo fine, ut hostis per in eatur ad bellum finiendum, bello finito restituenda, consiequenter nec ea Dccupare vel capere licet nisi animo restituendi. Quod erat al
Non est quot excipias, si hostis norit, ea s hi restitutum iri,
quae Occupata vel . capta suerunt, motivum hoc parum essica κfore. Etenim cum impensae in bellum factae debeantur ociscupanti vel capienti β. 786. , non minus fructus interea ex iis perceptos, quam res ipsas pro datis circumstantiis tam in impensas, quam in damna ex causs subnascentibus data, aut natas inde injurias irreparabiles, de quibus satisfaciendum, imputare licet. Restitutio igitur essicaciam motivo minime
664쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in bello. 64 I
detrahi, etsi supponas bellum summa religione geri: quod eis raro Iupponere detur, in Jure tamen naturali Gentium supponendum est, quippe in quo demonstrandum, quomodo sumo ma religione bellum sit gerendum, nec moribus Gentium a rigore istius juris abhorrenti hus quicquam dandum. Ardu.um omnino ac per difficile est, id quod minime dissitemur, sed ultro concedimus, ea religione gorere bellum, quam ju Gentium naturale urget, nec minus dissicile, ut id persuadeas potestatibus summis, sed de eo jam non est quaestio, ubi docetur, quid lex naturae praecipiat, quid prohibeat, quid permittat, cui subsunt omnes actiones summarum etiam potestatum , non vero quaeritur, quomodo permovendae sint potestates summae, ut ossicio suo satisfaeiant, nec jure suo abutantur, & num fieri possit, ut iisdem hoc persuadeas. I. 788. stat hedum injustum gerit, res vi alteri, cfas bellum j De rebus vistum est, ereptas restituere , damna quomodocunque data resarcire injusta er
tenetrer. Qui enim bellum injustum gerit praedo est β. 78o. . ptis V d Enivero praedo rem raptam domino restituere tenetur 3. mnis datis. 24. pari. 2. Jar. nat. . Ergo etiam is, qui bellum injustum gerit, restituere obligatur res vi alteri, cujus bellum justum
Porro quicquid facit in bello, qui bellum injustum gerit, id nullo jure facit & damna alteri, cujus justum est hellum, nullo jure dantur . 778.), consequenter dolo, aut, si putet justum sibi esse bellum, culpa . Tor. TIT. pari.
I. Phil. prael. unis. . Quamobrem cum damnum dolo, vel culpa datum sit resarciendum 3. I 8 o. pari. 2. Jur. nat. ς qui bellum injustum gerit, is damna quomodocunque data resarcire tenetur. Quod erat alterum. Maxima omnino debita contrahit, qui bellum injustum gerit , si jure naturae standum foret, cum non solum impensast molliu Fus Gravium. M m m m in Dissi tiros by GOoste
665쪽
642 Cap. I. De Dre Gentium in bella.
in bellum factas I. 86. , sed & vi injusta rapta restituere Adamna quaevis data resarcire teneatur, vi praesentis. Accedit, quod etiam in poenam teneatur alteri f. 789. . Quodsi haeet ratis perpenderentur ac conseientiae ratio haheretur, non tam praecipitato impetu in arma rueret potentia sua confisus, qui de justitia causae belli nondum convictus est, aut persuasissimus, cum in moralibus persuasio ob rationes maxime probabiles convictioni aequiparetur.
g. 789. ne obligati- Qui bellam injustum gerit, ob hostilitater, quas committit, One ad pae- tenetur alteri in poenam. Etenim qui bellum injustum gerit, nam ob ho- quaecunque damna dat alteri, ea per injuriam dat l. 778. stilitates in- Quamobrem cum hostilitates sint omnes operationes belli-97 L. cae, quibus vis insertur hosti ejusque rebus g. 7 8 s .), adeoque per hostilitates damna hosti dentur I. 488. pari. a. Di, nat. θ; omnibus quoque hostilitatibus hosti suo injuriam facit, qui bellum injustum gerit. Quamobrem cum ei, cui injuria fit, competat jus puniendi facientem 5 49. pari. a. Iur. nat. 2; qui bellum injustum gerit, ob hostilitates, quas committit, tenetur alteri ad poenam. Ostenditur etiam hoc modo. Qui hellum injustum gerit praedo est l. 778. . Sed naturaliter nobis in praedonem competit jus puniendi β. ssi. pari. a. Jur. nan P. Ergo in eum, qui bellum iniustum gerit, alteri jus puniendi competit, consequenter ille huic ad poenam tenetur.
Nimirum Gens Genti Ob injuriam in poenam tenetur, quae tenus de injuria satisfaciendum. Per se enim intelligitur, i eum nullum hic habere poenas, vel eapitales, vel corporis afflicti vas, aut quae in infamia consistunt, quales in civitate a superiore crimina committentibus infliguntur, sed quae in praestatione consistunt ac ideo mulctae speciem habent. Quam
666쪽
Cap. VII. De Dre Gentiam in bello. 643
rem nec poenis hisce infamia adhaerer, quae civilibus. Quemadmodum aignitati Rectoris civitatis non derogatur, si poena pacto adjicitur; ita nec quicquam eidem derogatur, si poenae nomine quid praestet ei, quem vi injusta lacessit. g. 79O.
Jus in personas in bello iusto nascitur ex defensione sui S De Jure in rerum suarum. Cum enim hostilitatibus vis inseratur tam per- personas iasOnis quam rebus I. 78 3 .) , bellum injustum gerit, vel bello justo. vi illicita . et et 8.) actu impetit aut corpus, aut res nostras, vel saltem impetere tentat. Quamobrem quia naturaliter unicuique competit jus & se . 973. pari. r. Jur. nat. , &res suas desendendi β. 69 . pari. a. Jar. vat. 2, consequenter vim vi depellendi f. 9 7 a. pari. r. Jgr. nat.); jus in personas in bello justo nascitur ex defensione sui & rerum suarum. Quatenus qui bellum iniustum gerit corpus nostrum vi impetit, aggressor est; quatenus vero res vi impetit, praedo. Defendimus itaque tam nossve corpus nostrum, quam res vi. adversus personas. Quamobrem cum in bello justo eum persona hostium nobis non sit negotium, quam quatenus vim injustam a nobis, vel rebus nostris avertere conamur; omnes
quoque actus in bello justo, qui personam hostium respiciis uni, ad defensionem pertinent, adeoque jus in personas in hello justo nasci aliunde non potest nisi ex defensone sui & rerum suarum. Qui ad hoc animum non attendunt, tacite supponunt, in bello licitum esse, quod lubet, adeoque jus in licentiam convertunt, quod jus fictum est, nec ulli hominum competere potest 3. ISO. Para. l. Jur. nat. . f. 79 I.
Quoniam jus in personas in bello justo nascitur ex inti id aestiis defensione sui & rerum suarum I. 79oo, se autem defen- mandum. Mae mm a dit,
667쪽
644 Cap. VII De gure Gentium in bello.
dit, qui laedere intendenti seu conanti resistit, ne scilicet laedere possit, aut ut Lesionem , quantum datur , avertat I. 97 a. pari. i. Jur. naid ; jus in personas in bello justo aesti, tam est
ex eo, qu0d nece sarium est, ut vi hostis, quam nobis vel rebus nostris inferre conatur, vel intendit, resistatur, aut a nobis ac rebuI nostris avertatur, consequenter tantundem in bello justo licet in personam hostis, quantum ad vim ejus a nobis, vel rebus nostris depellendam D scit. Aut periculum praesens est, quando actu impetitur corpus,
vel impetuntur res nostrae, aut futurum, quatenus certum est
hostem habere animum hoc faciendii 78 s. , & per consequens justus metus periculi nunquam abest, quamdiu bellum durat. Non igitur expeEhandum est, donec vim nobis vel rebus nostris actu inferat hostis , sed facinus Occupandum. Qui prodit animum laedendi, laesionem actu intentanti aequiparatur. Quamprimum vero hostis in arma venit, hostilitates quoque committendi animum prodit. Quod itaque sussicienter significatur, id contra ipsum pro vero habetur I. 427. Port. y. Dr. nat. , consequenter Occasio occupandi facinus non praetermittenda. s. 792.
De jure in Quia ius in perlanas in bello justo nascitur ex defen-μbdit optivi si me sui & rerum suarum β. 79o. , ac ideo a limandum belligerantis eX eo, quod necessarium, ut vi hostis resistatur, aut a nobis νε, suam. Vel rebus nostris avertatur β. 79r.); subditos ejus, qtii bellum injustum gerit, quamvis in numero hostium habentur β.
a 3. , quamdiu ab omni vi alstinent, nec animum vim inferendi produnt, interscere, aut alio modo in corpus ipsorum saevire, vel eormale tratiare non licet, consequenter infantes, pueros, puellas, δε-nio confector, aegrotos, debiles N imbecilles, eosque, qui se jam dediderunt, aut dedere volunt, nunquam interscere licet. Et quoniam in defensione non licita sunt media duriora, ubi leniora, imusto
668쪽
Cap. VII. De Fure Gentium in bello. 64s
immo lenissima prostant . 98 a. pan. i. Jur. nat. ἱ s illarum auimus suspectus est, aut serespecta fides: ama, quae habent in aedibus suis, sant auferenda, ne scilicet hostile quid committere possint.
Non est, quod excipias, subditos belligerantis opibus suis
resistere reparationi juris nostri, consequenter concurrere ad hostilitates injustas & eriminis participes fieri, quod ab hoste in cives nostros committitur, quia factum civitatis suae approbant, aut saltem approbare debent. Jus enim defensonis non extenditur usque ad intersectionem, nisi quamdiu medium necessarium est conservandi vitam propriam, vel laesonem corporis evitandi I. Iol 3. Part. i. Jur. ωι. . Cessante hoc periculo cessat jus interficiendi aggresibrem & praedonem, consequenter etiam hostem . 77 8. . Neque etiam jus puniendi extenditur ultra Necessitatem avertendi periculum laesionis futurae I. I s9. para. l. Jur. nat. λ multo minus talionem, in se illicitam f. 6 o. pari. δ. Fur. vat. , licitam facit in iis, qui infortunio magis suo, quam culpa in belli calamitates incidunt. Notandum praeterea est, cum diversis admodum modis ad factum alienum concurratur, non omnes, qui concur
runt, eadem poena assici posse &charitatem, quae ab usu juris in bello abesse nequit g. 7 3. h. 62 . pari. 1. Jur. nur. , exigere, ne quod infortunio tribuendum, culpae tribuatur, vel prorsus dolo aequiparetur. Charitas usum juris puniendi ho-- stem ira moderatur, ut non committere licear, quod eidem adversum videtur, nisi in casu collisonis dilectionis sui atque hostis Oaa9. pari. PHL prasi uni. . Ius naturae ubivis sibimetipsi constat, nec contrarium ei permittit, quod praecipit, vel prohibet, ut illud jure non fieri, hoc autem fieri possit. Jure eastissima ista lege concesso nunquam urendum nisi cum sensu ossicii. Qui secus sentiunt, jus in licentiam convertunt, quae nulli hominum competere potest . Iso. pari. r. Jur. nai. . Quod ut impune fiat ab hominibus permittendum, non lege naturae permissum intelligitur, ut jure fieri possit. Jua in personas in bello non est jus ad caedes promiscuas eorum,
669쪽
646 Cap. VII. De Fure sentium in bello.
qui in hostium numero sunt, ut latronum saevissimi mores a eant in jus, & bellum sine omni religione geratur: quod si concedas, crudelitas hostis inane erit vocabulum, quae tamen se su communi omnium bonorum improbatur, manifesto indicio . ipsam naturam abhorrere a jure interficiendi hostes prorsus illimitat .
g. 793. Dejmree - Qu iam subditos ejus, qui bellum gerit injustum, suetudinario interficere non licet, nec alio modo in corpus eorum saevire, iniquo in quamdiu ab omni vi abstinent, nec animum vim inferendi personas in produnt, aut in casu dubio leniori modo caveri potest, ne belro. quid hostile committant, infantibus autem, pueris, puellis, senio confectis, aegrotis, debilibus ac imbecillibus iisque, qui se jam dediderunt, aut dedere volunt, semper sit parcendum . 79 a. I si Parundam Gentium moribus ivtroducta fuerit promiscua saeviendi in corpora hostiam licentia, ea pro jure Gentium consuetudinario , sed maxime iniquo habenda I. a 4. , quo
tantummodo impunitas conceditur Mevii, sed n0n verum jus confertur cf. 4 8. pari. 3. Jur. πα. . Gratius equidem l. 3. c. 4. de I. B. 3c P. licentiam istam ad ius Gentium voluntarium reseri; non tamen recte hoc facit, cum jus Gentium voluntarium ad Gentes Omnes pertineat, non saltem quarundam commune esse debeat I. aa. . Quam vis enim jus Gentium quoddam voluntarium admittamus seu ); id tamen a consuetudinario distinguimus, a quo dissere scuti leges civiles, quae iniquitatis quidpiam habere videntur, ab iis, quae manifestam iniquitatem habent, & scuti leges justae a moribus perversis quarundam Gentium. Jus istud conis suetudinarium, quo hosti conceditur licentia saeviendi in cor. pora hostium, magis convenit barbaris Gentibus, quam culti. oribus , in quibus maxime improbandum. Quantum vero a
670쪽
cap. VII. De Fure Gentium in bello. 647
vero aberrent, qui illud pro jure naturae venditant, ex iis pinter, quae ad pro sitionem praecedentem annotavim nox. 3, 793.
l. 794. Simi Iiter quia su litos hel Iigerantis interficere non BD em Iicet, quamdiu ab omni vi abstinent, nec animum Vim impin occid ferendi procknt; aut, ne hoc fiat, alio sit Odo caveri potestiet lie-at
β. 793.), captos in bello interjicere non licet, ne quidem statim , multo minus quovis tempore, nigi 1ingvlare praeceserit delictum, quoad poenam tenenturo Equidem olim etiam inter Gentes minime barbaras pro j re habitum occidere bello captos quovis tempore, cum Perim de sit, sive jure tuo statim utaris, sive ex intervallo, propter ea quod jus, quod differtur, non aufertur; inde tamen pro hari nequit, id esse juris Gentium voluntarii, quemadmodum
otio Uisum. Cum enim jus Gentium voIuntarium en naturali essiciendum eodem modo, quo, civile eruitur ex naturali I. a a. , quando vero leges civiles effriuntur ex naturalibus, cavendum maxime st, ne errores quidam communes pro juro
naturae sumantur g. 992. pari. 3. 3ur. nat. 3, nec jus Genti um voluntarium niti potest erroribus, qui pro jure naturae habentur. Crassos autem in jure naturae errores olim super fuisse etiam inter Gentes doctas & cultiores, abunde constat. Ceterum s captr deliquerint, jus puniendi nascitur ex proprio delicto, non ex eo, quod e hostium numero sunt. Ius igitur ex maleficio ejus, qui in hostium numero est. enascens minime eonfundendum cum iure in hostem qua talem. In Iure naturali probe omnia sunt distinguenda, quae divertalant, ne eorum confuso nos in errorem inducat 63I .Log. ,