장음표시 사용
681쪽
638 cap. VII. De Dre Gentium in bello.
Qui ius puniendi hostem in nimium extendunt & in proamiscuam licentiam saeviendi in corpora hostium vertunt, non amant genus humanum, sub quo etiam hostes quoad amorem o eidem debitum comprehenduntur g. 743. , nec a crudelit te abhorrent. Jus natutae, quod contait felicitati omnium is minum a8o. 6I4. 698. pari. 1. Fur. nat. , non permittit eidem adversa nisi in casu collisionis propriae & alienae I. aet9. Part. l. Phil. pra I. univ. s f. et o 6. h. & in damnorum colli. sone damnum ferre jubet eum, cujus culpa est F. 629. parte 2. Fur. nat. . Observant quoque hodie Gentes moratiores, ut in meliores conditiones consentiant, nisi in obsidione urbium ad extrema perventum, duriores aurem amplecti cogantur o sessi, ubi pertinacius restiterunt, quamvis etiam in determinandis hisce conditionibus jus non vertendum in licentiam: id
quod tamen judicio determinantis relinquendum I. 7 330. f. GOS.
Dimicationes particulares, que nihil faciunt ad jus suum. eonsequendum, aut ad bellum sniendum, siricitae sunt. Quicquid enim in bello as consequendum jus suum fit,.onsequenter etiam ad bellum finiendum, cum propter dubium eventum ejus de eo, quod consecutus est in bello, nemo certus esse
possit, ac intersit belligerantium bellum tandem finiri, inhello licitum est, quod vero ad hunc finem consequendum non facit, illicitum g. 78i . . Quodsi ergo dimicationes particulares nihil faciunt ad jus suum consequendum, aut ad bellum finiendum; illicitae sunt.
Hostilitates sunt medium consequendi finem, cujus causa hellum geritur. Si tibi est jus ad finem, erit etiam jus ad me. dia, sine quibus finis obtineri nequit. Quamobrem necessitas hostilitates facit licitas, quas alias committere non liceret, non per se, sed quatenus ea oritur ex fine, ad quem tibi jus est.
682쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in bello. 6w
Sola enim necessitas per se ius parere apta non est, sed quatenus ei locum facit jus praecedens. ex quo tanquam fonte suo oritur. Ac ideo necessitati huic arctissimos limites praescribit lex naturae, extra quos eam vagari prohibet. Ex fine igitur belli aestimandum est jus omne in bello. Iam bel. lo persequimur ius nostrum g. IIo a. para. t. Iur. nat &in causa dubia nobis competit jus partem adversam ad trans actionem adigendi s f. 3 a. . Quamobrem qui justam ha . het belli causam, id maxime intendit, immo intendere debet. ut bellum quantoeyus finiatur, atque ideo ad finem belli quo. que recte refertur ut id finiatur, sue pax. Hinc vulgo dici. tur , bellum geri propter pacem. In aestimando igitur hosti. litatum jure non minus dispiciendum est, utrum ad helum finiendum quid conferant, quam num ad consequendum jussuum faciant. Quatenus vero ei. qui hellum justum gerit, competit etiam ius hostem adigendi, ut a bello desistat &aequas pacis conditiones acceptet; jus quoque suum ille con- ω sequitur, quando alterum adigit, ut a bello desistens pacem faciat. Et ideo hoc ipsum ius supra comprehendimus sub iure, cujus consequendi causa bellum geritur g. 78I- . Idem ciat me conspicitur in bello defensivo, quo jus nostrum adversus eum defendimus. qui vi eripere id nobis i tendit. Neque enim bellum defensivum alio fine suscipitur. quam ut hostis a bello desstere cogatur, Jc nos jure nostro
quiete frui possimus. g. 8O9. Qui bellum injustam gerit, is captos nullum jus habet, sed De iure ianaturaliter eos restituere obligatari Qui hellum injustum gerit, captos ab eo,
ei jus nullum in bello est g. et 7 7.) & vis cjus omnis illicita cujus inju- g. 778. . Quodsi ergo quosdam in bello capit, eos nullo stam es heia jure capit, consequenter nec in captos ex facto injusto justam. ullum acquirere potest. Nullum igitur jus in captos habet.
683쪽
66o Cap. VII. De Dre Gentium in bello.
Quoniam qui bellum injustum gerit si bditos ait
rius surripit nullo jure, per demonstrata u. r. quando eos capi plagium, seu furtum hominum committit . I 4 I. part. 8.Jur. nat. S g. Is s. h. atque praedo est I. 778. . Quamobrem cum sur atque praedo rem furtivam & raptam, consoquenter etiam hominem surreptum restituere teneatur l. Ia 4. pari. a. Jur. nat. ; qui bellum injustum gerit, captos naturaliter restituere ob igatur. Quod erat alterum. Cum plagium sit furtum hominum I. 7ss. ; sur&plegiarius eodem jure censentur. Bellator autem injustus scuti praedo est, dum res hostiles capit ; ita plagiarius est, s capit homines, qui hosti subjectos, sive fuerint milites, sive non militent. Quamobrem scuti plagiarius homines surreptos Iita etiam bellator injustus captos restituere obligatur. . - β. 8 P.
De disinu- quicquid facit ad imminuendas vires bellum injustum g redis viris rentis, id ei, qui justam bellandi causam habet, licitam. Etenim quihuibbllum justum bellum gerit, ei licitum est, sine quo jus suum con- injustum ge-stqui non potest β. 78 . . Quoniam igitur vi jus suum rentis. persequitur adversus eum, cujus injusta sunt arma s . aios. pari. I. JW. nat. , consequenter idem consequi nequit, nisi vim ejus vi depellat, eandemque diminuat, ut a bello tandem desistere cogaturi qui justam bellandi causam habet, ei licitum est, quicquid ad imminuendas vires bellum injustum gerentis facit.
. Se defendens adversus vim injustam , eidem resistit, ut lae sonem intentatam avertat g. 97 a. pari. 3. Fur. nar. , conse quenter in bello id agit, ut panem adversam a bello desistere cogati Bellum nemo gerit nisi fiducia virium, quibus desi, cientibus & exhaustis id continuare nequit. Nec facile quis congre Disit iroo by Cc oste
684쪽
Cap. VII. De gura Gentium in bello. 66 I
eongreditur cum eo. quem viribus se luperiorem aenoscit, nisi remeritatis notam incurrere eique poenam clare velit. Cui ergo animus est eostendi histem, ut a bello desistat; is vires ejusdem enervare easdemque ipsi subducere tenetur. Quam .
obrem si eui ius est alterum adixendi ut a bello desistat, eidem qu que jus est ad vires ejus diminuendas, tanquam ad medium, fine quo finis. quem intendere debet, obtineri nequit. Jus tamen hoc extendi non debet ultra id, quod ad diminutionem vitium necessarium est, ne mediis illicitis, ac consequenter iis, quibus necessitas locum minime facit, finem licitum consequi velis I. pr. . . 8 l .
Qui bellum justum gerit, ei hostes quoscoque eapere licet, De jure ca- tum quatenus quocunque modo reparationi juris sui rosunt, aut s-piradi honem bellum impediunt, tum per modum androlapsae. Etenim qui sies.
bellum justum gerit, ei in bello licitum est, sine quo jussuum ab adversa parte consequi nequit g. 78r . . Quam inobrem cum id fieri nequeat, si reparatione juris resistitur; hostes eidem resistentes capere licet, ne diutius resistere possint. Quod erat primum.
Similiter cum vires bellum gerentis injustum immunuantur, si capiantur illi, qui finem belli impediunt, quod vero facit ad imminuendum vires bellum injustum gerentis,
id ei, cujus justum est bolum, facere licet β. 8io.); qui bellum justum gerit, ei hostes capere licet, qui finem belli
impediunt. Quod erat secundum. Denique cum androlepsia fiat eo fine, ut ad jus nobis vel civibus nostris reddendum compellatur, qui reddere
non vult g. 393. , in bello autem vi persequiinur jus nostrum & ea nobis licita sunt, sine quibus id consequi non OO oo s datur
685쪽
per modum androlepsa capiuntur.
662 Cap. VII. De Dre Gentium in bella.
datur β. 78 i. ; si captivitate quarundam personarum hostis permoveri potest, ut a bello desistat & jus, cujus causa bellum geritur, reddat, per modum androlepsiae eas capere
licet. Quod erat tertium. Antequam quaeratur, quale ius in captivos hosti competat, ostendendum omnino erat jus capiendi hostes belligeranti hus competere. Quodsi enim capere hostes non liceat, nullum quoque jus in captos competere potest. Et ubi constat, quanam de causa capi possint, inde ulterius inferri potest, quae nam personae licite capiantur, ne hoc jus extendatur ultra suos limites, quos habere debet.
. 8 ta. Quoniam hostes reparationi juris resistentes capere licet . 8ii. , milites autem, per quos vis insertur parti alteri, cum quo bellum geritur 36ι o. . , eorumque praefecti, quibus a potestate summa certum imperium in milites tributum atque certae functiones bellicae demandatae sunt . o I a. , personae principales sunt, quae reparationi juris resi.
stunt; milites eorumque praefectos capere licet, quachnque capiendi occasoue oblata. Si milites multi eapiuntur, id quoque facit ad imminuenis dam vim hostium, quae diminutio captivitatem eorum licitam facit 6.8 i . Ac multum haud raro consert tum ad bellum sinienis dum, tum ad successum impediendum, si summi duces G. Plantur, quorum peritia magnum in bello momentum habet.
I, 8 3. Quia etiam hostes capere licet per modum androleis psiae g. 8i a. , androlepsia autem fit eo fine, ut ad redis dendum jus compellatur, qui reddere non vult j. 393. ;
686쪽
Cap. VII. De Gentium in bello. 663
foeminas quoque illastres atque virgines, viros dignitate conspicuos V administratiοηi Reip. vacantes, immo pueros, puellas atque infantes , summarum quoque potestatum liberos, , ipsas potestates summas capere licet, consequenter si obsesi sine conditione se dedunt,andi lenia jure abducere personas quascunque licet, immo nec concedenda, s ita visum fuerit, deditio nis sub hac conditione, vi certae persona fiant capti .
Ita conveniri potest, ut milites praesidiarii omnes eum eo. rum praesectis sint captivi ob pertinaciorem resistentiam. Alias in captivitatem abducendae sunt personae, quarum jacturam vel diuturniorem captivitatem non facile fert summa potestas.
g. 8 4. Captivi.ηaturaliter non fani servi; juri tameη naturali ηοη De jure is repugnat, ut in servitatem redigantur ob delistum intra poenae meri- eaptivos. tum. Qui enim bellum justum gerit, eis hostes quoscunque capere licet, tum quatenus quocunque modo reparationi juris ipsius resistunt ac finem belli impediunt, tum per modum androlepsiae 8s r. , consequenter ut compellatur hostis ad desistendum a bello & ad jus reddendum g. 3 93.). Quamobrem cum jus extendi nequeat ultra finem, cujus gratia datum, ad finem autem istum necesse non sit, ut captivi fiant servi, sed lassicit eos detineri, donec a suis liberentur; captivi quoque naturaliter servi non fiunt.
Enimvero si captivi deliquerint, ob quod punir possint, cum in poenam etiam adimi possit libertas β. 389.
paret. 8. Jur. nat. 9, haec vero adimatur, si in servitutem redigantur β. 13s 7. pari. 7. Dr. nat. ; ubi delictum captivorum eam poenam meretur, in servitutem eoadem redigere licet. Quod erat alterum. Cum
687쪽
Cap. VII. De gura Gentium in bello.
Cum immanis ista licentia saeviendi in corpora hostium pro
jure haberetur, captivi pro lubitu occidebantur : immanitate taeten ista agnita in seruitutem detrudebantur. Unde Impera. tor 3. 3 t. de Iure person. servos ex eo appellatos dicit, quod
Imperatores captivos vendere ac per hoc servare , nec occidere solent. Quoniam vero servitus extra limites jure naturae
praescriptos rogo. N seqq. part 7. Fur. nat. extendebatur , quemadmodum hodienum fieri solet a Gentibus, apud quas servitus recepta est ἔ dubitari adhuc poterat, utrum servitus istiusmodi sit praeferenda morti, an non mortem praester, quam eam subire, praesertim cula jus interficiendi servum peream non tolleretur , sed domino semper integrum maneret. Enim ero sublato licet jure occidendi servum, juri tamen naturae minime convenit servitus , nisi proprium captivi accesserit delictum, quod talem poenam meretur. Quae in bello vi injusta fiunt. ea imputantur Genti universae , non autem sngulis qua singulis. Quamobrem etsi ponamus factum universitatis mereri poenam, cum tamen nemo puniri possit ob factum alienum g. Io 34. Part. r. Dr. nat.), & qui poenam inter se communicant, eorum quilibet puniatur ob factum proprium f. IO83. pari. t. Jur. nat. 9, quo scilicet ad fa.ctum alienum concurrit, snguli tamen non subire possunt
eam poenam, quam universias meretur. In civitate autem non
absonum est, ut singuli in se spectati & universitas sibi invicem opponantur tanquam personae diversae: id quod clarissime patet in statu populari, ubi populus universus est superior , singuli autem subditi sunt f. I 4 a. Pori. 3. Pr. nat. ). Quam vis itaque belligerator injustus praedo atque latro sit c g. 778. ,& rapinae ac latrocinia imputentur Genti, quam Rector civitatis repraesentat 39.i ; non tamen propterea singulorum quilibet rapinas & labrocinia commi fisse dicendus. Cumque poenae , quae decernuntur in Praedones atque latrones in Rep. sint civiles, Gentes autem inter se utantur jure naturali s 3. 4.j;Gentes ob vim injustam in bello illatam eo modo puniri nequeunt,
688쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in bello. 66s
queunt. quo praedones & latrones puniri moris est . seu Iege
positiva introductum. Iure puniendi cavetur securitati in fuisrurum ro 39. pari. Φ. Iur. nat.) , atque ex hoc fine pro 'datis circumstantiis aestimandum, quantum liceat, ut finis iste obtineatur Io6 3. 977. para. l. Iur. nat. ). Iudicium ita. que nimium deproperant, qui cum universitate singulos de universiare, poenas Gentium Jure naturae permissas cum poenis lege postiva in praedones & latrones statutia confundunt.& diversos ad factum alienum concurrendi modos facto ipsi aequiparant. Gratius suo acumine ea satis discrevisse videtur. utut diserte omnia non exPlicaveris.
Quoniam captivi naturaliter non fiunt servi l. 8 14. , De jure in
nec eos interficcre licci g. 794.); milites , praefecti mitium tam- ωptivos. diu detinendi, dbnec bellum fuerit saltum, ne scilicet nocere aut reparationi juris nol ris resistere amplius possint, vero per modum atadrolep ta capti s . 8 ιι. , tamdiu detixendi sunt, Gaee jussuerit redditum cI. I 9 3. . Jus in personas in bello iusto, nam in iniusto nullum est β. 777. , nascitur ex defensone sui & rerum suarum 3.79o. I, consequenter milites eorumque praesecti capiuntur, ne reparationi juris diutius resistere queant, qui Vero per mo. odum androlepsiae capiuntur, non alio capiuntur fine. qum ut hostis permoveatur desistere a bello, aut in securitatem ju.ris nostri ab hoste reparandi, quo in casu obsidum naturam
induunt g. 497. . ac ideo eorum jure censentur. Ex fine igitur, ob quem jus capiendi hostes natura concessum, aestio mandum est, quid liceat in captivos.
g. 8 6. De restimen-Si captivi dimittendi, a Gente sua refundendi sunt sumtus in dis sumtibas eorum alimenta, vel alias facti. Etenim capiuntur Ob factum eaptivorum
689쪽
666 Cap. VII. De 1ure Gentium in bello.
Gentis suae, cujus nempe est bellum . 6o7. . Quam
obrem debitum, quod contractum sumtibus in eorum aliis menta, vel alias factis, a Gente sua contractum intelligitur, consequenter Gens sua refundere tenetur hosce sumtus, si dimittendi.
Agitur hic de eo, quod naturaliter fieri debet, non vero de eo, de quo Gentes inter se conveniunt vel durante bello, vel dum pactio pacis fit. Ea enim, quae naturaliter licita sunt, quale est jus exigendi sumtus captivorum causa factas β. Iro. Part. r. PDL pract. uniri , Pactis immutari posse noto nootius est.
I. SIT. De passi L Si palliones inter belligerantes fuerint factae de captivis, vetitibus captivo- ut certo pretio redimantur, ῬJoluto pretio reddantur; standam est con-rum causa ventis. Quoniam quae hosti tanquam hosti promittuntur. factis. strvanda sunt . 799. , pactiones quoque de captivis inter belligerantes factae servandae sunt 788. pare. 3. Jur. nat. P. Quamobrem cum in pactionibus promissa serventur, si ea praestentur, de quibus fuerat con Ventum . 43O. pari. 3. Jur. nat. θ; si pactiones de captivis inter belligerantes factae,' standum est conventis.
Ita si de pretio redemtionis fuerit conventum, Gens, quae suos liberare naturaliter obligatur 8I6. , pretium redemtionis conventum solvere & qui captos tenet pretio soluto eos reddere tenetur. Dimittere autem non idem est ac reddere. Qui enim dimittuntur, sibi restituuntur, ut ipsis liberum sit, sue ad suos redire velint, an abire: qui vero redduntur. Genis . . ti suae restituuntur. Disserentiam hanc attendi in militibus captis & durante hello redemtis haud parum reseri. Uluenim praesumitur animus redeundi ad exercitum in milite shi restituto. Quodsi vero non redeat, deseriori aequiparatur, δύDissiligod by GOrale
690쪽
cap. VII. De Fure Gentium in bello. 66
poenam desertionis incurrit: id quod vitari voluisse eredendi sunt, qui de redimendis captivis durante bello contraxerunt. Ceterum in hisce pactis non attendi justitiam belli, per se
g. 8 1 8. Qui captivos tenet, eos dimittere potest ea lede, qua voluerit, De dimissis V quod hi promittunt, dum dimittuntur, servare leaentur, nec a ne captivo- Gente sua vel eo, qui jus Gentis habet, prohiberi possunt, quo misus rim servent. Etenim qui captivos tenet, ei competit jus eos tamdiu retinendi, donec bellum suerit finitum, si milites fuerint, vel praesecti eorund cm, vel donec jus redditum, cujus causa per modum androlepsiae capti j. 8is . , aut donec pA pactiones sint restituendi g. 8 i 7.). Enimvero quoniam quilibet de jure suo remittere potest, quantum volucrit, quamdiu nil fit contra jus tertii g. 3 T. pari. 3. zunnat. 9; qui captivos tenet, eos dimittere potest ea lege, qua voluerit. Quod erat primum. Enimvero quoniam qui dimittuntur, in eam legem, qua dimittuntur consentiunt, consequenter promittunt se contra eam nil facturum β. 363 .part. 3. Dr. nat. ), servanda vero etiam sunt, quae laosti tanquam hosti promittuntur 3. 799.)i quod captivi promittunt, dum dimittuntur, servare tenentur. Quod erat secundiam. Denique cum qui captivos tenet habeat jus eos de tinendi, donec sint restituendi; si ante dimittat eos, quam teneatur, in legem dimissionis consentire praesumitur hostis, cujus potestati subjecti sunt, ac per consequens ipse quoque per promissa eorundem obligatur, ne iisdem contraria iisdem imperare queat. A Gente igitur sua vel eo,