장음표시 사용
771쪽
48 Cap. VII. De Fure Gentium in bello.
expresse dictum, vel ex iis necessario fluit l. 38 a. 4 a T. 4
pari. 3. Jur. nat. θ ή inducia particulares ηοn ea tendendae sunt vltra hostilitates, de quibus exprese conventum fuit, S atlas belricos camiis neci sario connexos. Ita si sepeliendorum mortuorum causa induciae in obsidione urbἰs conceduntur, cessare tantummodo debent actus ad Ob. sdionem continuandam ex una parte, & ad defendendam urbem ex parte altera facientes, non vero id extendendum est ad actus alios, quibus continuatio obsidionis ιχ defenfici urbis contra eandem non obstitisset. Neque durantibus induetis in eastra Ac urbem ire & redire utrinque licet, eum itus & redi. tus durante Obsidione, quae per inducias non finitur, non sit
h. 9 3I. Si in pactione induciarum expresse fuerit conventum, Et qu dam feri possint, qua alias non licent, aut vi quaedam fieri nequeant, quae alias licent; erunt illa intra tempus induciarum licita, haec illic ta. Nemo enim plus juris ab altero acquirere potest, quam transferens in eum transscrre voluit, nec ultra voluntatem suam alteri obligari g. 38 a. pari. 3. Jur. vat. . Quamobrem
si expresse fuerit conventum, ut quaedam fieri possint, quae alias non licent, erunt ea licita, & ex adverso si conventum fuerit, ut quaedam fieri nequeant, quae alias licent, ea illicita erunt.
Quemadmodum de iure induciarum disponunt paciscentes, id inter ipsos jus erit. Tum enim quid licear, quid non licear, ex pacto definiendum, non ex natura induciarum. unde de . ducuntur, quae jure naturae per inducias licita, vel illicita, qua. tenus id inducias regit, quemadmodum ceteros quoscunque actus humanos. E. gr. per inducias ire & redire ultro citroque Diqitigod by GOrale
772쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in besso. o
que licet g. sas. : ast non licebit. si expresse suerit eonis
ventum, ne liceat, ac per consequens, si quia contra facit, tanquam captivus detineri potest.
q. 93 a. Induciae universales pangi nequeunt rist a summis potestati- cuinam in-bus p particulares intra limites functionis a summis ducibus missant, ductas face- ubi eas necessarias faciunt circumstantie praesentes. Etenim in indu- re petilat. ciis universalibus omnes actus bellici ad certum tempus, de quo conventum, suspenduntur cf. 933. 93o.). Quam Obrem cum bellum geratur auctoribus iis, qui summum imperium habent s. 6or. , consequenter auctoribus summis p
teilatibus j. 368., earumque sit omne jus in bello g. 6i 3.
634. ; ab ipsorum quoque voluntate unice dependet, utrum bellum continuari, an actus bellici per aliquod tempus suspendi debeant. Inductas igitur universales pangi nequeunt nisi a summis potestatibus. Quod erat unum. Enimvero ducibus summis certae in bello partes demandatae sunt, & ipsis competit jus, quod ex natura functionis demandatae fluit, leu ad eam rite obeundam requiritur g rri.). Quamobrem cum in induciis particularibus certi saltem actus bellici suspendantur f. 93o. ; ubi circumstantiae praesenteS eas necessarias faciunt, duces quoque summi inducias pangere possunt. Quod erat alteram.
Ita in obsdione urbis duces, qui actus bellicos utrinque di.
rigunt, sepeliendorum mortuorum causa de induciis convenire possunt, vel ut consensus summae potestatis in deditionem uris bis sub duris conditionibus haberi possit. Prior casus etiam existit post aciem. Major autem circumspectio est dantis, quam petentia et hunc enim tuetur necessitas, & penes eum est commodum, ut in exemplis, quae modo dedimus. Ρω-
773쪽
so Cap. VII. De Fure Gentium in bello.
est tamen ex utraque parte eadem esse necessitas R. idem eom. modum penes utramque, veluti si post aciem pars utraque' mortuos suos sepelire debet. Quae dux etiam summus intra fines functionis suae facit, si magnum in bello momentum habeant, id facere non debet nisi in consilium adhibitis potestatibus minoribus, ne qua culpa ipsi imputari possir, cum absentes ex eventu de iis, quae in bello facta sunt, judicare soleant. Ast haec prudentiae sunt, cum jure non confundenda.
I. 933. Qua me di- , Quoniam induciae universiales pangi nequeunt nisi a ducia nita summis potestatibus, particularcs vero subinde etiam a du-turi cibus summis . 93 a. , qui jure summae potestatis faciunt,
quicquid intra limites iunctionis suae faciunt k 368 , ac
ideo pactione sua summam potestatem obligant I. 77 a. ;inucia nituntur Me summarum potesatum q. T 8. par 3. Jur. t. U I. 93 I. .
Sancta est fides summarum potestatum f. so. 369. . Eadem igitur sanctitas tenet etiam fidem in induciis. Ae ideo haud levem poenam meretur privatur, qui contra inducias quid facere audet.
s. 93 4.rae, Si privatus faciat, quod est contra indutias; stis diducta. prisciis otiae ro ν'R V atur , ubi id farim fuerit jussu sinima potestatis, adit abs hi ebatha libri eatur: privatus vero puniendus , res ab eodem raptae re-istitia, DReydae. Etenim si privatus faciat, quod est contra inducias, sine consensu summae potcstatis, consequenter si nec ante acccsserit justus, nec secuta fuerit, rati habitio, factum privati, quod nullo modo dependet a voluntate summae potestatis, eidem imputari nequit 6so. pari. I. Phil. praP.
774쪽
Cap. VLI. De Fure Gentium. in bello. 7s I
xηχ. . Quamobrem cum induciae nitantur fide summarum potestatum β. 933. ; si privatus facit, quod cst contra inducias, nec potestas summa jusserit, aut rati habuerit, fides induciarum violata non est. Quod erat Primum. Enimvero si potestas summa jusserit, factum privati eidem imputandum g. 634. para. r. Phil. prast. unis. 9 , cum que perinde sit, sive jusserit, sive rati habuerit, idem eidem quoque imputandum, ubi rati habuerit. Quoniam itaque fide summarum potestatum nituntur induciae β. 933. I ea
utique violatur, si privatus quid faciat jugii summae potestatis, aut postquam fecit, id ipsa rati habuerit. Quod erat secundum. Denique si privatus, qui contra inducias quid fecit,
a sumimu potestate non puniretur, nec res raptae per injuriam I. 9a r. h. N g. 83 9. pari. r. Jur. nat. , restituerentur, summa potestas rati haberet, consequenter fidem, qua nituntur induciae, ipsam et violaret, per demonstrata v. a. privatus, qui contra inducias quid fecit, puniendus & res raptae resti. tuendae sunt. Quod erat tertium. Factum privatum ideo non dat ius parti alteri ad actus hel.
licos insuper habitis induciis statim continuandos, nisi de conasensu summae potestatis constiterit, qui inde quoque apparet, si delinquentem punire nolit, nec res raptas restituere velit. Quamdiu nimirum de consensu ejus certo non constat, praesumtio pro ea militat. Injuriam itaque committit pars laesa, si ob factum privatum a pactione induciarum statim recedir, anteo quam jus ipsi denegatur I. 859. pari. . Jur. nat.). Haud levem poenam meretur, qui contra inducias quid facere audet not. 93 3. . Quamobrem jure eum punit summa potestas tanquam criminis reum cI. 38 I. 626. Puri. J. Iur. nat. , nec minus
775쪽
set cap. VII. De gure Gentium in bello
minus jure poenam deposcit pars heia ob injuriam sibi factam I, 649. Para. a. Dr. niat. .
β. 93 s. De poena Si pactioni induciarum ad effa fuerit poena; poena soluta pallioni in- istacie subsistunt. Etenim si poena fuerit pactioni inducia-duciarum rum adjccta; convenisse omnino intelliguntur paciscentesia esta. ut poena soluta induciae subsistant, cum alias adjectione poe. nete non fuisset opus β. 9 3. b. Quamobrem cum pacta sint servanda I. 789. pari. 3. Jur. nat. θ; si is, qui contra induiscias quid fecit, poenam solvit, induciae subiistere debent.
Quodsi ergo induciis violatis pars laesa vim infert, iniuria agit, cum ex pacto nonnisi Poenam stipulatam a laedente poscere debeat l. f. 38 a. pari. I. Fur. nox. . Ast ubi poenam solvere nolit, cum tunc a pacto recedat laedens, nec eodem amplius tenetur laesus, atque sic eidem jus est ad actus bellicos repetendos f. 9IS . . . 936. Si alternati- Si alternative conventam, ut vel poena solvatur, vel ad arve convenia ma veniatur; optio est DV. . Etenim si alternative convenitur.
tur, ut vel ut vel poena solvatur, Vel ad arma veniatur, violatis scili- poena solva- cet a parte altera induciis ἱ non in albitrio laedentis positatur, vel ad intelligi potest electi O, cum poenam solucre detrectans a ama venia- pacto recedat, consequCnter ad actus bellicos repetendos tan laesio jus sit g. 93s nec ideo opus sit, ut alternative contrahatur. Quamobressi necesse est, ut optio sit laesi.
In laesi igitur arbitrio est, an velit salvis induciis deposcere poenam, aut a laedente oblatam accipere, an vero ipse quoque a pactione recedere.
776쪽
Cap. VII. De Fure Gentium in bello. 73 3
I. 937. tammeatus dicitur jus secure hinc inde eundi, con- Obmmeatur cessum vel personis, vel rebus. Quoniam hoc jus non pro- quid stimiscue unicuique competit, sed saltem certar personae, aut certis quibusdam personis, sive respectu ipsarum mei, sive respectu rerum transportandarum conceditur, istiusmodi autem concessio privilegium est I. 833. pari. 8. Jarinat. θῶ c cessio commeatus privilegium est. Cum in bello & personas, & res hostium eapere liceat I. gri. 889. , & judicium de iis, quae in bello fiunt, relinquendum sit bellum gerentibus g. 783. ; securitas eundi in bello nemini competere potest nisi ex singulari concessione. Ae ideo privilegium quoddam est s3. 3 3. pan. S. Iur. nux. .
. 93 8. Quoniam concessio commeatus privilegium est β. Aa is, eris 3 r. , privilegium Vero personae datum ita ad eandem reis commeatur . stringitur, ut ab ea in aliam transire nequeat β. 364. pari. Concessas, Jur. vat. 9; si commeatus persona qua persona datus, non potest aliam Mialia perfusa eodem commeatu uti. Cum vero perinde sit, sive substituere per hunc, sive per alium res deserantur, si commeatus rebus da- possit. tas, eaedem per alium, cujus merces non sunt, transferri in locum pocant, in quem deferendae. Nimirum videndum est, quid actum fuerit: id quod inde
manifestum est, cur securitas fuerit petita & concessa. Ita si securitas promissa mercibus, ea etiam promissa personis, per quas deserendae, cumque de iis, per quas deferendae, nihil ex. presse dictum, liberum fuit relictum ei, cujus merces sunt, ut in iis transferendis utatur eorum Opera, quos voluerit.
777쪽
Cap. VII. De Iure Gentium in bello.
s. 939. An is, cui Quoniam fi commeatus personae qua personae datus,
venire con- persona alia eodem uti nequit . 938. ycvi venire conces-cesum, misesam, is mittere alium non poterit, Eec contra. tere psisti, Nemo scilicet pIu, iuris sibi arrogare potest, quam iis Con es codi . cessum fuit. Plus autem concessum non est, quam quod eK presse dictum s 427. Pan. y. Iur. vat. .
g. 94O. est Odo Quoniam securitatis causa datur commeatus 393 7. ; praestanda securitas praestanda es etiam extra territoriam concedentis, ta tam securitas. perfossis, quam rebas, quibus is dans, douec eo pervenerint, ubi in tuto sunt.
Eo nimirum fine conceditur commeatus, ut a vi hostili nuhil si metuendum, donee pervenerint sive Personae, sue reseo, ubi in tuto sunt.
mandum jus concedentis g. 93T. , jus ejus , cui commeatus datus, metien-coruraeantis. dum est ex voluntate concedentis, o haec intelligimur ex me, cujas eatis datas, consequenter cui abire, vel transire datum, non , redire, , cui vegotii cujasdam causa concessa securitas, ea concessa intelligitur, donec negoti fuerit saltum. Vide, quae PauIo ante annotavim cno . s. 939. . I. 94 a. M itinere Si itineris causa conceditur commeat I, in ea etiam compreis concesso eoη-henditur reditus. Etenim cum iter non ante finiatur, quameessus si re- ubi redux sactua lacris , ad iter quoque pertinet reditus. ditas. Quodsi
778쪽
Cap. VII. De Dre Gentitim in bello. ss
odsi ergo itineris causa concedatur commeatus; reditus quoque concessus intelligitur g. 943. .
Quamvis satis pateat, quid actum sit, dum petenti commeatus crancessus ; consultius tamen est, ut reditus expressa mentio fiat, ne in controversam trahatur, quantum juris fuerit concessum.
q. 943. Si commeatus itineris causa persone datas, sub eo etiam eom- An sub eo mprehenduntur res, quae solitae Dat ad iter aspumi,.famatur unus at- meatu comque alter, Ilae quo ire indecoram foret. Per se patet, iter facien-prehendantem carere non posse rebus, quibus is in itinere indiget, tur res Nscilicet vel in via, vel in loco, ad quem tendit, neque et-famia iam itor facere sine famulis eum, cujus dignitati convenit, ut sine famulis non eat, & qui famulorum opera opus habet. Quamobrem si itineris causa conceditur commeatus, sub eo etiam comprehenduntur res, quibus iter faciens in itinere indiget, consequenter quae solitae sunt ad iter assumi, & f, mulus unus atque alter pro conditione persorve, sine quo ire indecorum foret.
Consultius tamen est, ut ante r. s. 942. , ut rerum ex pressa fiat mentio, & numerus atque nomen personarum de- netur.
- f. 94 Patri datas commeatas non filam , Exoihi comprehendit. An patri δε- Etenim per se patet, filium & uxorem non sequi solere pa- tus commemtrem in itinere, quasi is sine iis iter facere non possit.Quam- tus fisum, obrsm si pater solus pro se commeatum petiit, concedens uxorem de filio & uxore non cogitare potuit. Quoniam itaque eX comprehen-
779쪽
736 Cap. VII. De Dre Gentium in bella.
voluntate concedentis metiendum jus patris f. 941.
commeatus ad filium & uxorem extendi nequit, consequenter patri datus filium & uxorem non comprehendit.
Privilegium est commeatus concessio . 93 . , quod ulta personam, cui concessum est, extendi nequit. Alia est ratio in famulis, prouti eA propositionis praecedentis demonstratio ne liquet, quippe qui privilegio comprehensi intelliguntur.
De commea- cimmeatus ad certum tempus datus expirat, tempore elapsortu ad cem y dictum fuerit, donec voluero, tamdiu valet, donec noluntatem δε- tum tempus claraverit concedens, ejus tamen morte extinguitar. Etenim cumdato. jus ejus, cui commeatus datus, metiendum sit ex voluntate concedentis 941.); si ad certum tempus datum, evidens est, concedentem noluisse ut ultra istud tempus valeat. Tempore igitur, ad quod concessus, elapis, extinguitur.
Quod erat primum. aEnimvero si dictum est, quamdiu voluero; non minus patet, commeatum tamdiu valere debere, donec volun talem contrariam declaraverit concedens. Quod si ergo noluntatem suam is declaret, commeatus diutius non valet. Quod erat secundum. Denique cum mortuus velle desinat, voluntas ejus non amplius durat, consequenter perinde est, ac si noluntatem declaraset concedens, consequenter ejus morte com
meatus extinguitur. Quod erat tertium. Si dictum suerit, quamdiu voluero, privilegium Precarium est IIa 4. para. s. Jur. nar. , pro lubitu quovis temPore revocabile f. Ias. pari. r. Juri nati . Cum tamen comis meatur detur securitatis causa I. 937. , revocatione ea tolli nequir, Dissilirco by GOrale
780쪽
Cap. VII. De Dre Gentium in bella. 73
nequit. antequam in laco tuto fuerit is, cui concessus, eon se. quenter injustum est, si revocetur, ut capiatur. vel res ejus in. tercipiantur. Ceterum si commeatus ad certum tempus da tus, ex eo solo colligi nequit, ut durante termino iterato ve- . nire liceat, cum etiam eo fine adjici possit tempus, ne in infinitum disseratur adventus, vel reditus. Aliunde igitur de sine desumendum est judicium, ut de mente concedentis constet
Commeatur non extinguitar morte concedentis. Commea' An eommemtus enim concessus est jure concedentis, quod nemo in du- tus mortebium vocat. Ex hac igitur concessione verum jus acquisivit eoncedentis is, cui commeatus datus β. 937.), quod ipsi auferri nequit extinguatur. g. 336. pari. a. Jur. vat. . Quoniam itaque id non amplius pendet a voluntate concedentis, quemadmodum fi dictum fuerat, quamdiu voluero I. 94I. , nec morte concedentis extingui potest.
Quae jure facta sunt a vivente, ea non fiunt nulla mortaejusdem, sed tanquam jure facta subsistunt. Solet autem commeatus in literis concedi, ut probari possit, quod fit datus, ct quomodo sit datus. g. 947. mmeatas non comprehendit securitatem morandi in aliquo An tamme loco. Commeatus enim est jus eundi secure ultro citroque tur eontineat
I. 937. . Quoniam itaque aliud est jus eundi, aliud jus moraudi s commorandi; cui illud datum est, eidem simul hoc datum ruritatem in non intelligitur. Commeatus itaque non comprehendit se- loco quo-curitatem morandi in aliquo loco. dari.