장음표시 사용
111쪽
68. Illa etiam omnia, quae ex ipsius Ciceronis persona, in Lucullo recitantur, Philonem magistrum sapiunt: α Si enim, inquit fr), mihi cum Peripatetico res esset, qui id
percipi posse diceret, quod impressum eSSet a Vero, neque adhiberet illam magnam accessionem, quomodo imprimi non posset a falso et cum simplici homine simpliciter agerem, neC magnopere Contenderem. Atque etiam, si, quum ego nihil dicerem posse comprehendi, diceret ille Sapientem interdum Opinari, non repugnarem, PraeSertim n
Carneade quidem huic loco valde repugnante. Nunc quid sacere possunt Z quaero enim, quid sit quod comprehendi possit 8 Respondet mihi non Aristoteles, aut Theophrastus, ne Xenocrates quidem, aut Polemo, sed nihilo minor fidest, Zeno J : Quod est talo Nerum, quale falsum erae non possit. Nihil eiusmodi invenio : ita quo incognito nimirum assentiar, id est . opinabor 8 Hoc mihi et Peripatetici et vetus Academia concedit, vos f Stoici J negatis, Antiochus in primis, etc. . Sextus sa) : u Philo autem ait, quantum ad Stoicum criterium, id est, phantasiam comprehemimm , res esse incomprehensibiles ; quantum autem ad naturam rerum , comprehensibiles .. Numenius s3) statim , post illa
verba quae superius ex ipso adsCribebamus : α Quum vero et tempus lapsum esset, ipsaque illorum epoclis usu detrita
obsolevisset, non jam amplius sibi constabat Philo J, neque simile quid i prioribus suis decretis J sapiebat. Torquebat
autem eum noC quiescere sinebat affectionum evidentia et concordia. Ergo sua ipse jam apud se conscientia convictus atque edoctus, Vehementer, sat scio, cupiebat, qui se Convincerent, invenire, ne videretur libens ipse terga vertere et fugere M.
69i In primo Academicarum ad Varronem libro Cicero Philonis partes egerat, sicut Varro Antiochinas, ut si inte
ir) Cicero in Lucullo, eaP. 35. a) Ηypolypos. lib. I, cap. 33, Sect. 23s, Pag. 62. 3 Apud Euseb. Praep. Evang. lib. XIV, eap. 9, P g, 739ν ς
112쪽
ger liber ad nos pervenisset, non esset quod de Philonis
sententia dubitaremus. Verum ex Ciceronis oratione omnia fere interciderunt. Adhuc tamen etiam in Lucullo non multum a Philonis sensu Ciceronem recedere crediderim, prae
ter id quod opinari non probat, quod probasse Philonem
citra Controversiam est. Namque quod ad comprehensionem attinet, parum aut nihil Philonis sententia a Carneade discedit, cui etiam , immo et Arcesilae Academicisque omnibus, de prostrema illa definitionis parte tota adversus StoiCOs controversia fuit. Immerito autem illi mendacium objici, Cicero, istis ex Lucullo si) verbis, subindicare fortasse Videatur : a Sed ut omnes, inquit, istos aculeos, et hoc totum tortuosum genus disputandi relinquamus, ostendam usque qui simus ; jam explicata tota Carneadis sententia, Antiochi ista corruent universa. Nec vero quidquam ita dicam, ut quisquam id singi suspicetur : a Clitomacho sumam squiusque ad senectutem cum Carneade fuit, homo et acutUS, ut Poenus, et valde studiosus et diligens J .. κ70. Igitur, videtur, in verbis solum Philo a Carneadedissentiebat, siquidem percepta et cognita vocabat illa, quae Carneades iniis, id est, certa, et ἐουαερο, id est, perastis pquae ratio ad posteriores etiam Academicos permanasse videtur. Namque Galenus sa) scribit, Phavorinum Academicum in quodam libro, cui Alcibiadi nomen fecerit, scripsiSSe, Probabile sibi videri, Nihil comprehondie in alio vero ejusdem volumine, Pititarchus inscripto, conceSsisse Videri, E e aliquid quod comprehendatur. Quod, qua exposuimus ratione a Phavorino concessum, est intelligendum. Phil nem enim Phavorinus omnimodo sequutus videtur. Accusatur namque in eodem Galeni libro, quod quum Acad micus haberi velit, antiquorum Epoehen deseruerit. Est ero haec universa Philonis ratiσ: Epoche non uti, nec ab
i) Aeadem. lib. II, eaP. 31. αὶ De optimo docendi Genere initio tractatus , pag. 497, 498.
113쪽
opinione cavere; quaedamque percepta et cognita Putare, sed non ea, qua Stoici, ratione. I. Philonis auditor Antiochus Ascalonita , quum multo tempore Academiam incoluisset et defendisset si), demum iis castris desertis , sive evidentiae et perspicuitatis Sensuumque testimonio adductus ac flexus, seu ambitionis potius Studio et contentione adversus Clitomachi et Philonis familiares actus, ad Stoam sese transtulit : non qui Stoae nomen dederit namque id indecorum sorte putavit); semper enim Academici cognomentum retinuit. Verum in d
Cretis placitisque omnibus erat s uti Cicero sa) ait in si pem
Pauca mutaMisset, germanissimus Stoicus. Α Ρhilone quidem , et Carneade Arcesilaque, novaeque Academiae Universa disciplina apertam discessionem facit; nec id ipse dissimulabat : verum ad antiquum Platonis et Xenocratis, Ceterorumque Veterum quae ad Polemonem, quem ipse maxime Probabat, perdurasset, migrasse dicebat, quasi e nova in Veterem domum : veterisque Academica disciplinae restitutor, quasi tunc postliminio redeuntis, audire volebat. Haec et quaedam alia de Antiocho a Cicerone, in iis libris Academicarum qui reliqui sunt, Commemorantur, ipSiuS-que universae doctrinae ratio sub Varronis persona, in Primo libro, luculenter exponitur. In Lucullo quoque omnia ea Stoica, quae de veritatis judicio dicuntur, ex Antiochi sententia sumpta sunt: namque quod ad Criterium attinet, Stoicus omnino erat. In naturali autem et morali philosophia, etiana quum Platonica placita explicare profitetur, plerumque Stoam sapit : Ut, si hic esset locus, Ostendere possemus. Quum Vero Stoica refert, mire erga illa asscitur, ipsamque adeo Stoam correctionem quamdam , non mutationem, antiquae Platonis doctrinae dicit. Namque, ut tradit
Sextus 3), in id maxime incubuit, ut ostenderet, StoiCa
114쪽
decreta e Socrate Plato neque petita. Non est ergo quod de ejus explicanda sententia anxii simus : quod enim hujus commentationis fuisset, id est, quid de Criterio senserit Antiochus in medium asserre, dum Stoica si) proponebamus , Una eSt peractum, ut iterum agendum non sit. Ipsius vero placita universa in morum atque in naturae philosophia, quae partim Platonica, majori autem ex parte Stoica sunt, huc explicanda congerere supervacaneum duximus :Praeterquam quod immensae molis est Stoicorum moralis disciplina, et sortasse justo aliquando volumine a nobis, si
2. Illud autem quod de Antiocho Cicero sa) scripsit,
Non discessisse eum a Philone, nec ad Stoicum magistrum aliquem, quales erant tunc Athenis Mnesarchus et Dardanus principes Stoicorum , se contulisse ; quod, si Stoica illi placebant, sacere debuisset : cum istis Numenii 3 non concordat : a Philonis vero auditor fuit Antiochus, qui alii Academiae initium dedit. Mnesarcho igitur Stoico opera navata, Philoni magistro contraria sensit, innumeraque aliena Academiae affinxit,. Sed et vide etiam de Antiocho quaedam
3. Ipse Cicero et Philonis et Antiochi scholas frequentavit, Antiochumque amasse, et ab illo Dialectica didicisse seribit 5). Verum in Philosophicis, Philonis potius placita amplexus est, ut ipsius scripta aperte demonstrant, et Plutarchus s6ὶ tradidit. Fatetur interim in aliqua ad Atticum epistola Cicero, Antiochia illa decreta vehementer esse κιθαvix, id est, probabilia. Varro autem, ille Romanorum
115쪽
doctissimus, Antiochum magis probabat, ut et Cicero Va roni ipsi scripsit si , et ex iis quae ex ejusdem libro de Philosophia D. Augustinus asseri, manifeste comperitur. Ecce eriim universam Antiochi rationem ex Varronis sententia ab
Augustino descriptam : Namque sic ait su) r . Quomodo Varro in eo libro squem de PhilosopLia scripsit J, enumeratis ac consutatis ceteris omnium Philosophorum sectis unam eligat, quam Vult esse Academicorum veterum, quos a Platone institutos usque ad Polemonem, qui ab illo qua tus ejus scholam tenuit, quas Academia dicta est, habuisse certa dogmata vult videri; et ob hoc distinguit ab Academicis novis, quibus incerta sunt omnia, quod philosophiae genus ab Arcesila coepit Successore Polemonis ; eamque sectam, id est, Veterum Academicorum, sicut dubitatione ita errore omni carere arbitretur Varro J, longum est per
74. Et haec quidem symbola collata a nobis esto in Acmdenitearum M. Tullii Quaestionum elucidationem : quae qui dem si ad nos integrae pervenissent, nulla a nobis luce indigerent. Absolseerat enim Cicero, ut ipse Attico scribit δὶ, Academica- Omnem quoestionem libris quatuor, ita accurrues namque sic ait), ut nihil posset supra. In iis , quae erant
Contra ακατοδ ια, Praeclare Collecta ab Antiocho, Varroni
dederat; ad ea ipse respondebat, Philonis partes agens. Tertius in sermone erat Atticus. Atquae hae quidem in s eunda editione illorum librorum duas enim fecit) personae fuerant : in priore alii colloquebantur. Id quare mutaverit, Attico etiam indicat 4). Is liber Academicarum ad Varronem, qui nec integer restat, secundae editionis primus habetur : Lucullus prioris editionis est, in qua quarti libri locum tenebat, uti ex iis quae ex illo producit Nonius , con-
i) Lib. XIII, epist. II. et De Civit. Dei, lib. XIX, cap. I, pag. 41Ο, h, tom. VII. . 3 Lib. XIII, epist. 19. 4 Epist. ad Attic. lib. XIII, epist. 12 , 33, 16, I9.
116쪽
ficitur. Atque huc usque commentationem hanc deducere decreveramus. Nunc vero quoniam ita omnem sere de Criterio historiam absolutum iri existimamus, Cyrenaicorum et Epicuri de eadem quaestione sententias, auctarii nomine, adjungere placet.
S VII. De Cyrenaicis. 75. Aristippus, Cyrenaeus, Socratis familiaris , ejus facti
Dis caput fuit, quae ab illo Cyrenaica nuncupatur. Hic , ipsiusque sectatores, Criterium Veritatis τὰ παθη dixerunt, id est, interiores amotiones et permotiones ; de quibus solis, QUOD sINT, liceat pronuntiare : de iis Vero, quas extra sunt, rebus, etsi asiactiones ipsas nobis immittunt, nosque per-m Vent, tamen Statuere non POSSe, Praeterquam QUOD ITA VIDEANTUR. Quum enim alio modo eaedem res alios atque
alios assciant, nec commune quid sit, quo judicentur:
Omnia quidem exteriora esse ακαταλγnττα, id eSt, incomprehensibilia ; interiora, id est, assectiones , comprehendi. Ita quum quis voluptate aut dolore afficiatur, delectari se, aut dolere, haud dubie possit affirmare : sitne illa res quae V luptatem Conciliavit, suavis; aut, quae dolorem peperit , molesta, statuere nequeat. Similiter quum albi species , dulcisve, aut odori, ceterorumve aliqua sensum ferit, is qui illa commotione percellitur, albi, dulcis, ac odori sensuanici se affirmet, licet: id enim verum est, et illi compem tum. Verum album ne, dulceque, et odorum sit id, quod ipsum perculit, ne decernat, quum nec comprehendat. Igitur quum assectiones et se et id a quo emiciuntur, ostendant, de se quidem ipsis non mentiuntur, rerum extra positarum non Veraces nuntii sunt. Cicero si):- Aliud fjudicium J Cyrenaicorum, qui praeter permotiones intimas nihil putant esse judicii ,. Et alio in loco sa) : Quid Cyrenaei p
117쪽
Videntur minime contempti philosophi. Hi negant esse quidquam, quod percipi possit extrinsecus r ea se Sola pedicipere , quae tactu intimo sentiant, ut dolorem et Voluptatem: neque Se, quo quid colore, aut quo SOno Sit, scire, sed tantum sentire, affici se quodam modo M. 76. Idem etiam de hac Cyrenaicorum sententia scribit Laertius in Aristippo : sed multa Sextus si), quem Consulas licet. Plutarchus sa) optime illam explicat, et a Colotae calumnia defendit : α Ιlli vero quum assectiones et phantasias
intra seipsos posuissent, non existimarunt horum testimOnia satis idonea ad sententiam de rebus ipsis ferendam :sed, veluti in obsidione ab iis quae extra moenia sunt, rece dentes, intra a fractiones se ipsos concluserunt, de iis quae extra Sunt, VIDETUR dicentes; Esae vero , de iis quae sunt intra, afffirmantes . .
77. Et paullo post s3 : . Namque dulci gustu et amaro
affici, et lumine et tenebris percelli se aiunt, quum videlicet harum assectionum singulae sua propria evidentia s4), nulla- qtie re impedita constent. Verum dulce esse mel, et olivae ter mitem amarum, et grandinem frigidam , et calidum teme-
tum , et ObSCurum nocturnum aerem, multorum tam animalium quam rerum atque hominum testimoniis impugnari ac refelli : quum quidam mel aversentur, quidam Oleagineum ramum Cupide gustent, alii grandine uriantur, refri gerentur vino, in Sole Caecutiant, noctu videant. Quapro pter opinio dum intra affectiones manet, a lapsu et errore sese tutam ConserVat; si vero exeat et curiose rebus quae extra sunt, se immisceat, illas judicatura , aut de ipsis pro nuntiatura, et sese ipsa multoties perturbatae a tranquilli tale excidit; et cum aliis certamina et contentiones init,
118쪽
qui ab iisdem rebus contrarias affectiones et phantasias accipiunt v.
78. ides quae horum fuerit sententia. Quae mihi quidem
non probanda, nec ridenda tamen ullo modo videtur,
quum et D. Augustinus si) probasse magis illam, quam .
reiecisse videatur. At aliarum Sectarum professores eo modo aliena dogmata, quibus impugnandis sese accingunt, proferre et interpretari morem habent, ita turpibus coloribus depingere ac repraesentare solent, ut nihil hac ipsa opinione
ridendum magis, uti ab illis prolata est, inveniri posse videatur. Quali cachinno a Colote explosa sit, Plutarchus a scripsit. Aristocles 3 Peripateticus sic nobis ridendam Propinat : u Consequantur sinquit hos, ii qui affectiones solas comprehendi posse dicunt; dixerunt vero hoc quidem ex Cyrene. Hi autem, velut ii qui lethargo sunt oppressi, nihil Omnino uspiam esse existimabant, nisi quis adsit, qui
ipsos seriat, aut pungat. Namque si aut urerentur, aut Secarentur , cognoscere Se quidpiam pati dicebant. Utrum vero quo urerentur, ignis, aut quo SeCarentur, ferrum esSet, statuere non posse. Eos autem qui ista dicunt, roget protinus aliquis : Aii hoc saltem sciant, pati nempe Se ac sentire pnamque si nesciant, nec illud possint dicere, solam se assectionem Cognoscere. Si vero Sciunt, non solae assectiones comprehensibiles fuerint dicendar : si quidem istud, o uror, effatum eSt, non affectio. Verum enimvero, trialiaec simul subsistere est necesse , ipsam assectionem, et
quod illam infert, atque id quod assectionem excipit ac patitur. Is igitur cui affectio accidit, illam sentiet utique :DOn etenim se sexempli causa ) calefieri cognoscet; utrum autem ipse, an ipsius vicinus id patiatur, ignorabit Θ ac, an nunc id contingat, an heri y Athenisne, an in AEgypto
119쪽
vivusne uratur, an mortuus p homone ipse, qui uratur,
sit, an lapis ' Ergo et a quo id patiatur sciet; namque alii
alios homines cognoscunt ac sciunt, Vias quoque et urbes, et cibum. Artifices etiam sua instrumenta Cognoscunt: m
dici quoque et ii qui nauticae rei sunt periti, sutura adn tant ac Praenuntiant; Canesque ferarum tramites et vestigia adinveniunt. Praeterea, qui quidpiam patitur, necessario uti accommodatum id suae naturae, aut uti incommodum percipit: aut, undenam affirmare poterit, voluptasne id sit, an dolor paut quod illo, dum gustat, aut dum videt, aut dum audit, afficitur Θ atque dum gustat lingua, ac videt oculis , et auribus audit Θ aut quomodo sciunt hoc quidem Capere oportere, fligere illud p Quod si horum nihil sciant, nec appetitione agi, ne conari quidquam poterunt; eaque ratione neque animantes quidem erunt : ridiculum enim fuerit, si dicant, haec quidem illis contingere, quomodo Vero aCCidant, nescire. Hujusmodi enim nec an homines quidem sint, nec an vivant, dicere licebit. Ergo nec an aliquid dicant, ac statuant. Cum his ergo quis disputationem instituat Θ Ae mirabitur fortasse quispiam, si neSciant, utrum in terra sint, an in caelo p Verum multo magis mirandum est, nesCire illos, tribusne quatuor plura sint 8 quotque sint unum et duo Zidque, quum philosophari profiteantur. Nec enim hi dicere possunt, quot in manibus digitos habeant p aut numquid ipsorum quilibet unus sit, an Plures 8 ut neC Proprium nomen noverint, nec patriam, nec Aristippum; igitur nec quos ament aut Oderint, quaeque cupiant. Quod si rideant aut fleant, dicere non poterunt, illud esSe ridiculum, alterum molestum. Perspicuum igitur est etiam nec quid modo
dicamus ab ipsis intelligi. Hujusmodi igitur nihil a culicibus
muscisque disserant oportet et quin potius etiam ista, quae naturae suae ConVeniunt, agnoscunt. Atque ad eos qui isthoc modo affecti sunt, etsi multa dici possent, haec tamen sunsciunt s. Haec Aristocles ex Versione nostra : nam graeca adscribere piguit. Quae ideo exscripsimus, ut exem Plo sint,
120쪽
quam non sint antiquorum philosophorum dogmata ex adversariorum dictis aestimanda. Atque ego quidem quum illustrium quondam virorum absurda quaedam decreta, uePraeter communem omnium hominum sensum narrari et
exsibilari audio, adduci non possum, ut credam, fideliter et uti ab illis sentiebantur et docebantur, relata et interpretata: qui enim ego, nullius ingenii homo, illorum absurditatem e vestigio pervideam; illi multo ingenio meditata ri
dicula tandem protulerintl Sed Thucydidaeum illud si) ve
rissimum Semper Comperias : Πολο τε λαε ρεiv ου δεῖ vομάωv-θρω πω ἄνθρωπου, id est, mitum hominem homini pros- stare, existi re non DPortet et et , NOHζειτ δὲ τας τε λ ot T v παραπλησiους ειψαι, id est, Existim me vortet, quin nos cometamus, adiis retiam in memtem venire.
79. Epicurum quidam nullius auditorem fuisse, sed antiis quorum librorum lectione profecisse scripserunt : alii X nocratem et Nausiphanem magistros illi tribuunt. Hic, licet rationalem omnem philosophiae partem contempserit , noxiamque potius esse putaverit, quaestionem de Criterio non intactam reliquit, sed de illo inter naturalia egit. Si tuit vero e Veritatis judicia sensus et notitias, sise prolePses et Q ctiones esse, id est, ut Laertius sa) scribit: Κρim ta exie
. Aliud ijudicium J Epicuri, qui omne judicium in sensibus,
et in rerum notitiis, et in voluptate constituit .. Omnes enim sensus Veros esse aiebat, omniaque visa et si aliqua
falsa sint, aut esse possint, nullum judicium relinqui. Huic rei sic Epicurus ipse, apud Laertium s4ὶ , fidem facere stu-
εὶ Lib. I in oratione Archidami, Pag. 56 et 57, seel. 84, tom. I. α In Epicuro, lib. X, secl. 3I. 3) In Lucullo. P. 46. 4 In Epicuro, lib. X, seel. 3 l. 7