장음표시 사용
151쪽
rum 7 nomina, genera, officia, CauSaS aperUisti; plurimumque poetis nostris η, omninoque latinis et literis luminis attulisti, et verbis': atque ipse Varium et elegans, omni fere numero ', poema secisti; philosophiamque nulli is locis inchoasti, ad impellendum saxo tis, ad edocendum parum Causam autem probabilem tu quidem affers : aut enim Graeca legere malent,
qui erunt eruditi; aut ne haec quidem δ', qui illa De- sciunt. Sed da mihi nunc
. Tu omnium dioinarum humana-mumqtie r. Disinae spectant ad praecedd. resa rorum sacerdotumque jura in
sic enim jura ad utrumque reserenda: quod qnum nec scribae, neque Lam.
binos viderent, munera Post sacer
tum addiderunt : humanae complectuntur reliqua. Ex his autem satis elare intelligitur, auctorem ad solos Varronis antiquitatum libros respicere, quippe quos, nuruero XLI, eo tamen ordine scripserit, ut priores XXV humanis, reliquos diMinis rebus adindiceret. id. August. Civ. Dei, I, 3. G. 8. Plurimumque ρoetis nostris. Scripti complures non plurimumque , sed pl. quidem praebent : in quibus tres Oxonn. totidemque mei. Sed librarios In hanc que , eontinuati vam, varimode
grassari, notavimus ad Legg. II, 8 ,αo. Igitur nihil opus est, ut cum Turn. Grui. Davis. aliisque locum tentemus : alias facillima ratio , re Plurimumqoe idem is, sciret. Sed recte, praeter alios, Bas. et Dresd. que exhi-hent. G.
merbis. Sic vulgo. GcerenE dat is et literis lumin Is, et verbis attulistis. Sic omnes mei, inquit, Oxonn. Davisitque scripti : quam lect. Praeserendam Putamus, quippe saepius tentatam a scribis. qui nesciebant, duobus subfiti. regen-
tibus, rectum potiori, praemisso , addi solere. Vid. Cato Maj. 13, 4S; Tusc. I, r6, 38. Pro verbis P. Man. rebus suadet, quod minime probat Gcer. Io. Omni fere numero . omni sere
genere versus I nam mixtum erat Car
minum varietate, ut Quintilianus ait
Ir. Ad edocendum parum. Sierecte, loco olim vulgati, docendum,
editum esse, vel tres me riam Probant. Commune enim scribarum vitium est, ut verba composita in emori , elevare, eloqui, edocere . in simplicia mutent. Sic monere Paene Prorsus evanuit. G.
ra. Atit ne haec quidem. Codd. editique vett. plerique omnes hoc reis serunt ἔ quod, quocumque modo defenderis , nihil erit. G. 13. Sed da mihi nunc I satisne probas p Sic vulgo, quod ut intelligatur, admittendum est dare hic pro incere poni, ut apud Virg. . Sed tamen iste Deus qui sit, da, Tityre, nobis M. Tamen hoc contextu ita accipi P se, jure Ineritoque dubitabis. Eius
loco Tumeb. et Lamb. vi sed eam mihi nunc, etc. . Quam Ieci. Ursin. sic accipit, ni simul, o non Satis Probas is, mutet. Ρ. Manutius proponit . sed
da te mihi nunc is, quod GCere EPrae ceteris unice probat. Sic Graeci διδοvoti ἐαυτοv etivi; sic auctor ipse
152쪽
ΑCADEMIC. II, LIBER I, 3. I 3Ivero et haec δέ, qui illa non poterunt; et qui Graeca
poterunt, non contemnent Sua yβ. Quid enim causae
est, cur poetas latinos graecis literis eruditi legant, philosophos non legant λ an quia delectat ' Etinius, Pacuvius, Attius, multi alii Τ, qui non verba, sed vim graecorum ex PreSSerunt poetarum 8 Quanto magis philosophi delectabunt, si, ut illi A schylum, Sophoclem , Euripidem; sic hi Platonem imitentur, Aristotelem, Theophrastum Θ oratores quidem laudari video, si qui e nostris Hyperidem sint, aut Demosthenem imitati. Ego autem η dicam enim, ut res est , dum M
ine ambitio, dum honores, dum causae, dum reipublicae Don solum cura sed quaedam etiam Procu
pluribus Iocis. Cons. Init. ad Divv. II, ep. 8, maxime P. Manut. et Romete. Faeile etiam te abjici potuit, quum
sorte date , una voce seri heretur. Ita sensus foret: is Quare committe te mihi, et aperte eloquer . . G. 14. Immo vero elliptice dicitur, te ut, ae mea tententia, meo judicio Μ, cogitando sit addendum. Cons.
vero et fio. Non modo Parum probas. aed etiam contra set, ut libros tuos Iegant, qui Graecos legere non possunt : et qui Graecos legere Possunt, mon contemuent tuos, ut Maa lingua scriptos. 5. Non contemnent sua. Scripti Plerique omnes contemnant. Sed vitio Mepissime obvio, et ex communi comispendii fonte oriundo. 16. An quia delectat. Pessime h. l. quin, cum Veneta, Aseens. Hervag. a Darando et Ernesto eiectum est. Adhibet Cic. hano particulam anelliptiee. variisque modis. M An, quum dieit; .an, quod utrum , quod . . . an, quod is, et denique in an , quia ., ut nostro Ioeo. Pro Arch. Ia, 3o;
nique haec nostra ratio an, quia aiecapienda est, Di, in an hOC CR Rae est, cur poetas l. etc. . Plena sententia sit. Quum vero in sqq. . non tanto magis insequi deberet : scripsit auctor eius Ioeo repentina Inversione ae quanto magis in. G.
gr. Multi alii. Haec delevit Lamb. Sed equidem causam iustam nullam video. CL Fin. IV, II, 4s. Facilia etiam opera fuerit, vel decem poetas lati. alios hue addere. G.
18. EM autem.... nunc mem, etc.
Iam Cicero de suis rerum philosophi- earum studiis ingenue profitetur. Nam philosophiae, inter suos cives Parnm aestimatae, et a nobili loeo natis eon temptae, varabat animi assectuum, v. e. dolorum, musa; et otii bene fallendi gratia. Pompeio enim a Caesare
fuso, Ciceronis publica olscia quiescebant. H. I9. Non solum cura. sed quin metiam procuratio. Nunc enim , quam via mea quaedam ait reip. cura , nulla tamen Procuratio, administratio est, quum omnia unius ditione et pote tale
153쪽
ratio multis officiis implicatum et Constrictum tenebat , haec inclusa habebam; et, ne ObSolescerent, renovabam , quum licebat, legendo. Nunc vero et sortunae '' gravissimo perculsus Vulnere, et administratione reipublicae liberatus, doloris medicinam a philosophia peto, et otii oblectationem hanc, hon stissimam judico. Aut enim huic aetati hoc maxime aptum est; aut iis rebus ' , si quas dignas laude gessimus, hoc in primis consentaneum; aut etiam ad nostros cives erudiendos nihil utilius; aut, si haec ita non sunt, nihil aliud video, quod agere PosSimus.
1, Brutus '' quidem noSter, excellens Omni genere laudis, sic philosophiam latinis literis persequitur, nihil
ut iisdem de rebus Graecia desideret ''; et eamdem
teneantur. Sic procurationem dicit lib.
III de Legibus : ω Sed quaero quid
reapse sit turpius quam aine Pr Curatione senator m. TURNE .
uo. Fortunoe Warissimo Perculsus vulnere. Ita Uss. et Bas. ut dudum ad h. l. Pet. Faber scrihendum esse docuit. Vulgo percussus. Bene de hortam ver
horum discrimine hxponit Bremi ad Nepotis Dion. V, 3. Percelli autem vulnere quid sit, auctor ipse prodit Tum. III, 29, a. Percelli videtur is, qui vulnere ita tactus est, ut de gradu statuque suo plane dejiciatur. G. Turnehus conjicit mentionem fieri demortua Tullia, quae in matrimonio Dolabellae ex partu decesserat. Saepiussio infinite Cicero casus hujus, ipsi tarn acerbi, mentionem injicit. Cons. Att. XII, ep. 45. 2I. Aut iis rebus. His ex UT. Bas. E, pro is edit Gostr. longe Potiori, inquit, lectione, quum .huio aetati a
Praecesserit. Ponitur autem Pronomen utroque loco δεικτικως, i. e. ratione ex
contextu tibique explicanda. Areh. 9, 22 : in in caelum hujus proavus Cato tollituris. Hujus, i. e. qui nune vivit. Att. X, ep. II : . quid enim dicam hac iuventuteo; h. e. qualis nunc quidem est. Sic huic intrati, id est, senili, et his rebus , quales equidem gessi. G. . 22 . Brutus quidem noster. Laude veterum eximia floruit Brutus . cui Cicero librum nobilissimum dicavit, et epistolas scripsit notissimas. De eo nuper egit Κindervater ad Cic. de Nat. Deor. V. I, P. I 8 , Seqq. ObM. H. 23. Me philosoph. lae. lit. Persequitur, nihil ut iisdem de rebus Graecia desideret. Varie tentata haec sunt. Tumebo placet, ae a Graecia desideres in P. Μanui. a Graeca desideres is, quod idem Ern. suadet. Lamb. ta a Grareis desideresis, ut olim vulgatum est. Grut . . Graeca desideret . : sed quis pDavis. α Graecia desidereturis. Sed nos nihil quidquam mutatum volumus. Sensus enim est, Brutus ita philosophiam latina lingua tractavit, ut vel Graecis plene satisfaciat, licet hi scit iis
154쪽
quidem sententiam*- sequitur, quam tu β : Dam Aristum si Athenis audivit aliquamdiu, cujus tu fratrem Antiochum. Quamobrem da, quaeso, te huic etiam generi literarum. IV. Tum ille, Istuc quidem considerabo, nec Vero 13
sine te. Sed de te ipso quid est, inquit, quo I audio λ-Quanam, inquam, de rep-Belictam a te veterem
jam , inquit; tractari autem novam. - Quid λ ergo, inquam, Antiocho id magis ' licuerit, nostro familiari, remigrares in domum Veterem e DOVa, quam nobis in novam e vetere βλ Certe enim recenti SsiInaquaeque Sunt correcta et emendata maxime : quamquam' Antiochi magister Philo, magnus vir, ut tu
cet tot tantosque Philosophos, qui egregie scripserunt, numerent. G E-cta autem pro Graecis dicitur. G. 24. Sententiam. Veteris Academiae. 25. Quam tu. Haec equidem verba in librariorum additamentis posuerim male enim his elausuIa exit. Cicero, nisi egregie fallor, scripsisset, M atque tu, sententiam sequitur M. Neque sane video, cur addita esse debeant, quum proxime sequentia idem clare loquantur. Haec ante v assuere scribae quam maxime amant. Cf. Cato M. I4,47. G. 26. Aristum. Plutarchus in Bruto Aristonem vocat Antiochi fratrem et Cicero V Tusentana, nisi mendosi Codices sunt: hic tamen et in Luetallo Aristum. Tu N. - CL Cic. B t. C.
9 , de Aristo , qui ibi dieitur Aeademiae heres , hospes, et familiaris Cicerotas. II. IV. I. Ueterem jam, inquit. Goerena delet jam , quod sic quinto loco
positum nusquam reperitur, suadet
que ejus loco Benti. Academiam; quod arripuit, et edidit Ilislsem. Si jam servaveris, supple Aea emiam , quam sequebaris quum Anti hum audiebas. TURN. a. Quid ρ ergo, inquam. Ita recte distinxere Davis. et Em. Vulgo Quia ergo Z inquam , in quod vitium recidit Iulsem. G. 3. Id magis. Ern. id, ante magis , deletum vult, quum licuerit referri ad Sequeus remigrare debeat. Sed vel centena loca ipsum, ad latinitatis magis elegantiam, quam auctoris Proprietatem attentum, docere potuissent, Ciceronem ad id et quod sententiam vel indicatam , vel expresse Praemissam . repetere solere. CL Div. II, 16, 36. G. 4. In domum. Nam Antiochus Philonis auditor fuerat, diuque novam
Aeadem iam defenderat. TURI . s. In noMam e vetere. Ordine mutato. Praebet D. Cod. ae e vetere in novam is, idemque agnoscit Ven. I 494. Perperam. Sic enim enuntiatorum sibi oppositorum inversio perit. G. 6. Quamquam... ne rei in libris...coarguit. Guereng. dato quamquam ....
negat, etc. Ita, inquit, IJavisti et Em. auctoritate, ipsaque loci natura juben.
155쪽
existimas ipse, negaret in libris quod coram etiam
ex ipso audiebamus), duas academia S esSe; errorem que eorum, qui ita putarunt, coarguit. - ESt, inquit, ut dicis; sed ignorare te non arbitror, qUae 7 Contra 4 Philonis Antiochus scripserit. - Immo vero' et ista, et totam veterem academiam, a qua absums tam diu, renovari a te, nisi molestum est, Velim: et Simul, assidamus, inquam, Si videtur. - Sane istuc quidem, inquit: sum enim admodum infirmus y'. Sed videa
mus, idemne Attico placeat fieri a me, quod te velle video. - Mihi vero δ', ille : quid est enim, quod
te, Pro Vulgato negaret, edidimus: haud enim aliter arguit, quod sequitur, Permittit. P. Manut. negarit, editique veti. quidam negarat; aeque Prave. - Philo. Philo libros duos scripserat, quibus Unam tantum esse Academiam contendebat e Λntiochus in magistrum librum edidit nomine Sosum. Cons. Acad. V, 4, II. TURN. 7. Qum contra Philonis Antiochus scr*serit. Philonis scripti et mei et Davisti, Gruteri, aliorumque sorte omnium : nam quod plures editi veti. Philonem reserunt, id ex correctione puto. Inti. hunc genitivum ad Antiochus trahunt , ut intelligatur discipulus t sed inepte , quum Paucis ante, is Anii hi magister Philo O, Praecesserit. Equidem malim in eontra Philonis .,
ae . sententiam, quae vox ex Praece
dentibus iacile intelligitur. Ita quidem vel alibi genitivus nude ponitur, ut
infra 6, 22. G. 8. Immo vero. Ciceronis verba sunt, non Varronis. Tun re. s. Et ista, et totam veterem Academiam , a qua absum tam diu. Cum Ursini libro consentit Uss. Reliqui scripti cum olim volgata istam, quod
nihil est. Hortatur enim Varronem Cic. ut ista, quae AntIochus Contra Philonem disputarit, et simul omnia, quae Academiae veteris Propria sint, enarrando comprehendat. Diu enim esse, ex quo hane disciplinam reliquerit , atque ita eam sibi renovatam velle. Hunc horum unice verum fieri. sum esse, vidit etiam Rath, in eo modo salsus, quod Antiochum contra Academiam veterem scripsisse putat; quod ilIe numquam secit. Inepte igitur vulgo legitur a aqua absumptam tamdiu ine idque magis, quum Academia
hoc loco, ut supra, S 6, de hujus diseiplinae decretis dicatur; quae quomodo ae aqua absumpta in dici possint, nemo videt. G.
Io. Infrmus. Hinc illud, unisi de
II. Idemne A. placeae feri a me , quod te melle video. Sussciebat ω idemne A. placeat is. Sed sunt istae merae Pleonasmorum, si ita dicere licet, Platonis imitationes, quibus auctor hujus molle auribus dictionis genus aemulatur : εἰ ταυτο και L. ἀρεσκοι TUI vεvαι υπ' εμου, o σε ἱρω εθasta. Sed de his, et talibus alibi, et quidem ex instituto. G. . I 2. Mihi vero, ille r quid est enim,
156쪽
malim, quam ex Antiocho δ jam pridem audita recordari λ et simul videre, satisne ea commode dici possint latine λ Quae quum essent dicta' , in conspectu consedimus omnes. Tum Varro ita exorsus
Socrates mihi videtur, id quod constat inter is
omnes, Primus a rebus Occultis yβ, et ab ipsa natura
involutis, in quibus Omnes si ante eum philosophi
occupati fuerunt Τ, avocavisse philosophiam, et ad vitam communem adduxisse : ut de virtutibus et vitiis, omninoque de bonis rebus et malis quaereret; caelestia autem vel procul esse a nostra cognitione cenSeret δη, vel, Si maxime cognita essent, nihil tamen
quod malim, quam. P. Μan. et Lamb. ante ille , ingrate insemni. Ex vero quidem sensu abesse hoe verbum h. I.
non posse iIli jure putant; sed loco inepto ponunt. Equidem post malim id excidisse puto , quum ubique sere
in eodd. curtate inq. scribatur. Mihi ri suppressi hoc modo verbi exemplum nusquam innotuit. D. 23. Ex Antiocho. Atticus audierat Antiochrim, a quo is paene ex Epicuri convolsus hortulis suerat . , ut libro pr. de Leg. ipse dicit. TURN. 34. Quin quum essent dicta ... omnes. Mere delet essent. Haec, inquit, ut plenum versum , e veteri aliquo Poeta desumptum , distinximus , cauSis sat
gravibus commoti; licet id quidem
Davitias, Gulielmio idem Commendante, Prorsus improbabile iudicarit. Nullus enim aeriptus liber, neque
sunt, ut Plures editi vett. neqne essent, ut ex Turn. et Ascens. Davisius et Em. repetiverunt. Codd. omnes sint;
atque ita quidem, ut Bas. et fragm. dicis sint post dicta exhibeant;
unde aporia ejus natura magis etiam
δppareat. Deinde quis demum putabit,
additam vocem omnes esse Ciceronis pquum de tribus modo, qui aderant, Sermo sit; quumqne, ea non addita , versus longi exitus vitaretur. De levit Durandus hanc vocem. Recte, si haec verba ipsius Ciceronis sunt; sin minus, Plus quam audacter. G. I 5. Primus a rebus occultis, et ab ipsa nat. in lutis. Divin. I, I 8, 35: in Non reperio causam : latet fortasse obscuritate involuta naturae m. Recte autem defenderunt V V. DD. ab , quam Ursin. quum in codice suo non reperisset, deletam volebat. His autem Phu sicci veterum designari nemo non videt; quae Socrates, teste Demetrio Byzant. Prae doctrina morum Contemnebat. Vid. I aert. II, 21. Ceterum cons. Tusc. V, 4 , IO. G.
I 6. O quibus omnes. Scripti ominnes ornunias exhibent; cujus loco,
P. Fabro monente, Davis. et Em. reCte
LI. Fuerunt. Non recte displicet Ern .fuerunt, qui fuerant malit : aecipienda enim verba, in In quibus . . . . fuerunt m. velut in parenthesi posita. 18. Censeret. Davis. non hono
157쪽
16 ad bene vivendum 9. Hic in omnibus fere sermonibus, qui ab iis '', qui illum audierunt, perscripti varie et copiose ' sunt, ita disputat, ut nihil δ' affirmet ipse, refellat alios 'δ; nihil se scire dicat, Disi id
ipsum' ; eoque praestare Ceteris, qUod illi, quae ne-Sciant, Scire Se putent; ipse, se nihil scire, id unum Sciat; ob eamque rem se arbitrari ab Apolline β omnium sapientissimum esse dictum δ', quod haec esset
Una omnis Sapientia 'Τ, non arbitrari, SeSe Scire, quod nesciat. Quae quum diceret constanter, et in ea Sen-
exemplo, ex solo Baliol. cum quo Dr. facit, censet correxit, quum Vulgata censeret vel tum verissima foret, si illud omnes codd. Occupas et. G.
is. Nihil trimen ad bene visendum. Additur in scriptis quibusdam, ad quos Bas. noster Pertinet, conferre, quod praeter edd. vet t. quasdam , in quibus etiam Ascens. utraq. et ciat. admiserunt P. Manut. et Lamb. Sed dicitur sic ex mero graecisino, cυδε, προς το καλῶς ζῆ, ; quem auctor etiam alibi frequenter sequitur. Vid. Grono . ad h. l. et nos ad Legg. I, 2, 6. G. 2 o. Iis, qui. Inter hos Xenophon et Plato eminent. H. 2 r. Varie et copiose sunt. Copulam addidimus ex Vin. V. Bas. et Dag. cod. eamdemque etiam editi plures servant. Sic Orat. I, 56, 24o : in Gal-
ha autem alludens varie et copiose . . G. - Varie. Dialogice, et continua Oratione. H.
aa. Nihil a mei. Nam in eallida
dissimulatione melioris intelligentiae posita erat Socratis ars illa , eliciendi sensa hominum. H. 23. Refellat alios. Quom aetas illa
inquit Turnebus ad h. l. , magnum
sophistarum Proventum tulisset, ominnia se sciso Praedicautium, et salsa scientiae persuasione iuventutem imbuentium; contrariam instituit viam Socrates, se nihil scire Prosessus; utque errore homines liberaret, nihilus Irmavit, sed alios refutavit: κρου λο Izv, ut ait Plutarchus, ω πτερκαθαρτικο - λαρμακον i. e. Ora tione resutatrice, tamquam Purgante medicamento, uteus. Idque erat, quod
ratum fuerat, ut aliis obstetricaritur; vide Theaet. Platonis. Alios locos laudat DavIsius, alienos, e Themistio, et Aristide. H.
et 5. Ab Apolline. Oraculum hoe perhibetur: σι ος Σο*οκλῆς, σο*ωτερος
Ευρtπιδης' παvτωv Σω κρατης ποῆωτατος. II. 26. Omnitim sapientissimum esse dicitim. Lambin . coniicit iudicatum, nulla fretus auctoritate. Quod autem Davis. loco is omnium . , ae hominum suadet, in eo sese ipse decepit, quum in illo oraculo non αvδρω, σο*to TR sed αγδρωv - τωv σορ. Socratea dicatur. G. 27. Quod honc esset una Omnis
svientia. Graeci μία πασα. Acad. II, 23, 74, idem hoc exprimitur. Simili ratione dicitur, . quivis unus a Brui
158쪽
tentia permaneret, omnis ejus oratio tum d in virtute laudanda, et in somnibus J hominibus 's ad virtutis studium cohortandis consumebatur, ut e Socraticorum libris , maximeque Platonis δ', intelligi potest.
Platonis autem auctoritate, qui Varius, et multipleX, iet copiosus suit, Una et consentienS duobus Voca - . bulis philosophiae forma βδ instituta est, academicinrum et peripateticorum; qui rebus CongruenteS, D
minibus disserebant β'. Nam , quum Speu Sippum, sororis filium, Plato philosophiae δ' quasi heredem
quacumque una. Sc. Parte) Brut. 9, 2r4. Lambin. et gul eum eum Hulsem. sequuti fiunt , Pro omnia conj. hominis, auctoris locum CorrumPentes. Neque Ern. audieudus, qui . nna omnino a malit , probante vigelio. G. 28. Omnis eius oratio tum in vir lute Latiaeandra , et in . . . cohortrandis , consumebatur. Toties apud Ciceronem
respondent , Mi huic vix quidquam usitatius. CL Brem. ad Fin. I, IS, P. 63, ad cuius Ioea ex aliis multis haec
Lamb. - quum . . . tum in corrigas, aut
Davisti tantum eum Em. Probes. G. as. Omniδus hominibus. GoerenEdeIet omnibus. Glossam, inquit, vel eR eo agno Ces, quod idem Ust et Crat. Post riit. Variantem enim lectionem Prata , initio su Perscriptam , deinde in contexta receptam ut saepe solet. Inde vero Lasthino nullum jus enascebatur, qui, hom. deleto, omnibus scriberet. Pro cohortandis refert Crat. --rerandis. So. Maximeque Platonis. Hulsem. delet haec verba. Davisius malebat Xenophontis, sc. qtiod a Ρlatone etiam physica et mathematica tractentur, quum Xenophon neget ea a Socrate tractata esse, ut int. Erri. Da visioque Durandus assentitur. Sed
in re defendit I. V. fisciere lectionem Platonis , adhibitis locis , de orat. III. r6; ibid. III, 4, ubi Cicero non RXenophonte, sed a Platone dicit ipsum
Socratem nobis expressum fuisse. 3I. Una et consentiens duobus
voeabulis philosophiae formn. Infras et 8 : - duobus nominibus una M. Philosophi e autem forma dicitur, ut
inprovinciae forma in v. formula, i. e. descriptio. pr. x. Haud ita multo Post expressius et clarius, . Certamqnamdam disciplin Azrniniam is dixit. Haec ex Antiochi sititentia disputantur, cui etiarn Ciceronem se assicinxisse , ut alia multa loca, ita maxime tota posterior pars I bri III de Finibus docet. G. 32. Nomin. diu erebant. Primitus nil interfuisse Academiam veterem interet Peripatetieos, vix concedimus Ciceroni , quia rationes Probantes non adjunxit. De nomine Peripateticorum exponunt Diog. Laert. l. V, a ; Origen. Philos. P. I 4 I, ed. is. Hamh. H.
33: Philosophiae quasi heredem.
159쪽
reliquisset; duos autem ' praestantissimos studio atque doctrina, Xenocratem Chalcedonium, et Aristotelem Stagiritem β: qui erant cum Aristotele, peripatetici dicti sunt, quia disputabant inambulantes in Lyceo ΤΤ; illi autem , qui Ρlatonis instituto in Ac
demia, quod est alterum gymnasium, Coetus erant et sermones habere soliti, e loci vocabulo nomen habuerunt. Sed utrique Platonis ubertate completi, ce' tam quamdam disciplinae δ' sormulam composuerunt, et eam quidem plenam ac resertam; illam autem Socraticam dubitationem 's de omnibus rebus, et nulla
affirmatione adhibita consuetudinem disserendi reli-
Lusit Ingenio P. Ciaconus , quum
in philosoph. ex asse hered. reliquia et , secundos autem, etc. in conjiceret; recteque vidit Ern. Xenocratem et Aristotelem ineptius a secundos here des is diei. Audacius auctor in Philos
phiae heredem . putabat dici, addidit igitur hoc suum quasi, quo toties
audacius dicta emollire solet. G. 34. Duos autem. Ne cum haud paucis VV. DD. orationem man amimpersectamque putes, hoc tenendum est, Verba ει duos autem is sic ad reliquisset esse reserenda , ut discipulos simul cogites. G. 35. Prinstantissimos sitidio. GoerenEdat praestantissimo s. Dicit praestantissimos invectum esse ab iis, quos fugeret, adiectivum ad prius substantivum , soni causa Praepositum, tamen etiam ad sequens subst. valere, licet
id genere disserat. Tuscul. I, 4, P ζα vir summo ingenio, scientia, copia m.
Μuren. II, 36; . L. Philippum summo ingenio, opera, gratia, nobilitate m. Pro Rabir. 5, I : in meo consilio, vir
36. Stagiritem. Sic omnes mei, ut vulgo; eamque terminationem his in adiecit. quarto casu auctori unite consuetam judico. Invent. II, I, I: . Heracleotem Zeuxin, etc. . Vossius de Analog. II, c. 3, casum in m flexum unice Praesert. G. 37. Lyceo. Go renE dat Lycio. Sic, inquit, tres mei: ut dubium non sit,
recte sic editum esse. Satis autem cognitum est , Ciceronem graecam fit promiscue Per e et ι esserre. G.
Lyceum , Cynosarges, Academia , Α-thenis gTmnasia erant extra urbem. ubi juventus corpora exercebat.T IRN.
38. Disciplinin. Certam quamdam philosophandi rationem in moribus,
oratione, et natura descripserunt, quam mox explicabit. Id autem nec Socrates, nec Plato secerant. Formulam dixit, a sormulis actionum et stipulationum ducta metaphora. TURN .
3 9. Illam autem Socraticam dubi
tationem . . . . et .... consuetiadinem
disserendi. Ρ. Ciaconus etiam h. l. turbat, voces dubitationem ... et delens , ut Omesa ad . consuetudinem disserendi is reserantur. Quam Cou
jecturam ab Em. probatam, Hillsem. edidit. Perperam. Voluit Cicero Per dubitationem ετ o v illam exprosam
160쪽
querunt. Ita facta est Idisserendi 'J, quod minime Socrates probabat Α , ars quaedam philosophiae, et rerum ordo, et descriptio disciplinae. Quae quidem erat primo duobus, ut dixi, Dominibus una : nihil enim inter peripateticos, et illam veterem academiam
disserebat. Abundantia quadam ingenii praestabat, ut mihi videtur quidem Α'. Aristoteles 4'; sed idem sons
erat utrisque, et eadem rerum expetendarum fugiendarumque partitio. Sed quid ago inquit; aut
sumne Sanus, qui haec vos doceo p nam etsi non sus
Minervam Α, ut aiunt; tamen inepte, quisquiis Minervam docet.
Academiet enim recentiores s Cratem ad aras partes studiose applicabant; )sed quum haee vox, nude Posita , obscurior fuisset, addebat ille explicationem , quae ἐπωχα mera desinitio ea, quippe quam alibi . assensionis
retentionem . vertat. Et igitur explicativa est, ni MePissime. Ceterum Verba , in nulla ammatione adhibita consuetudo disserendiis, velut rina noti eo tanda sunt. G.
4 . Disserenaei. Hoc verbum delet Merena: quod , inquit, ut recte judicat Nergel, ex proxime Praegressis scriba torpens repetiit et nam quocumque id demum modo defenderis, marcebit. Delevimus igitur cum Durando, quod dudum V V. DD. uncis suis damna e
4r. Quod . . . Probabat. Ista Parenthesi Goerena inclusit. a. Ut mihi indetur quidem. Quiadem alieno loeo esse, certissimus firam. Vbique enim ea Part. pronominibus adinditur, paucia Iocia exceptis, quae, alia ocis notione, ad propriam Ruam regu lam adstringuntur. Ideo v. quidem delendam iudico; quippe quam scribae
addere ament: Idque magia nostro loco , quum eam OTOn. E. Ignoret. G. 43. Abundantia quadam . . . Aristo teles. Haec verba, ait GoerenE, relate ad Academicos Speusippum et XenΟ- Cratem Capienda sunt. Vide quasi commentarii loco orat. III, 1 8, G. 44. Qui ham vos doceo . . . sus -- nereiam. Mavult Rath. ω qui haec vos doceam m. Quod nihil opus est; qui enim non solum pro quum is Cum
subj. sed etiam pro quod is h. l. quod ego in , cum iudicativo ponitur. Fin. V, I9, 5s: in beatns igitur, qui hos interfecit. . G. - Ut aiunt; . . . quisquis ML neream docet. Haec ab Usmen. absunt; sed ex negligentia : nam h. l. reticentiae figura locum non habet. P. Manut. et Lamb. recte quisquis vorrexerunt, quum Prius quisqve Iegeretur. Confirmant tres mei, et plures editi veti. in quibus Crat. est, veram lectionem. G. - Tritissimum apud Iatinos auctores adagium : υς Niv kθxv , scilicet docet, i. e. monet, diei solitum, quoties indoctus quispiam, atque insulsus eum docere conatur, a quo sit ipse magis docendus. Minervae artium, et ingeniorum intela tribuitur a Poetis. Sue vero nullum aliud animal magis