장음표시 사용
171쪽
Varro, bene etiam meriturus mihi videris de tuis civibus, si eos non modo copia rerum auxeriS, Ut ef cisti sed etiam verborum. - ΑUdebimuS ergo, inquit, novis Verbis uti, te auctore, Si DeceSSe erit β. Earum igitur qualitatum sunt aliae principes, aliae ex iis ortae. Principes sunt uniusmodi, et Simplices ; ex iis autem ortae, variae sunt, et qua Si multiformes. Ita
que aer quoque utimur enim pro latino), et ignis,
et aqua, et terra, prima sunt. Ex iis autem V orta animantium formae, earumque rerum, qUae gignun
Manut. eum quibusdam ante ipsum , quoque. Perperam , et scribarum errore satis Pervagato. G.
. Ut e ecisti. Ossenduntur in his init. Lamb. utfecisti, probante Guieto. Davis. suadet ut perfecisti. Amicus ille Davisti ut et fecisti, quod , post Durandum, Ilissem. recepit. Perperam. Sic enim et pro etiam dicium esset, quod plane a Ciceronis usu abhorret. Vulgatam tueor : nam ebicere etiam
8. Si necesse erit. Ita ranus meus
Bas. quod Griit. Pro vulg. est ex Pal. 4, et cod. Gulielm. dedit, restituendum vel sine codd. Ita enim saepe librarii, si duo sutura se excipiunt, ut in alterutro peccent. V. e. Cato Maj. II, 38. G. 9. Itaque aer quoque sutimur ... latino , et lynis . Goer. delet quoque, Vulgo, inquit, legitur re itaque aer quoque . ἰ omittitur etiam copula ante ignis posita. Sed quoque ignorat, praeter Ursini eodicem, etialu fragm. mscr. nostrum; atque haud ita raro sane Part. inculcatur, ut eam h. I. mor
dacitus retineas. Vid. ΟΠ. II. ι9,8, ibique Heusinger. coli. supra S 23. Ern. Pro quoque , quidem suadet : neque negari licet haec saepe permutari solere. Sed post itaque raro alia Part. additur; quod secus est in ita simplici Copulam vero illam , Praeter euuidem
Ursini libr. Dag. eod. et Bas. Ser urit. receperuntque siC Davis. olivet. Et, quae hunc sequitur, ed. Oxon. ReCte. io. Primce sunt. Ea iis antem orta .
Vulgatur Prima, nec aliter aCripti. Sed refertur hoc , inquit GCerer Σ, qui dat primm . ad qualitates, quae paucis ante bis Princ*es dicuntur, et
sequitur statim Ortiae, se. qualitates;
quod quum init. haud dubie ad forminreferrent; apertum Vitiurn non viderunt. Mutata autem scripsit voce auctor, Prisuae , Pro P inciPes, ne teridem recurreret. Misere contra vulgata Prima se habet. Interpunximus autem Post orta . ut loco consentaneum erat. Sed unde probari licet Academicos Vett. Melementa Primis qualitatibus . adnumerasse p Ex ipso eorum auctore, Platone : qui materiam Per se ipsam quidem απGicu statuebat ; elementa vero illa , quum iis formam tribueret vid. Tim. p. 35r-355 ὶ , non potuit non , quin ad τοτ. cicu referret ζ nam apud Platonem est subst. ποιοτης uno modo loco ob viam Theae t. I 34. B. Erant autem ista simplicis soriae ; inde Cic. . ex iis ortas qualitates, multiformes'. π -
172쪽
tur e terra . Ergo illa initia, et, ut e graeco Vertam elementa dicuntur ' : e quibus aer, et ignis, movendi
vim habent, et efficiendi; reliquae partes, accipiendi, et quasi patiendi: aquam dico, et terram. Quintum
eorumque quatuor, quae supra dixi, dissimile Aristoteles quoddam esse rebatur. Sed subjectam putant a omnibus sine ulla Specie si, atque carentem omni illa qualitato faciamus enim tractando usitatius hoc verbum, et tritius) materiam
λυείη, appellat. Materia contra Perse ipsa Platoni ἀορατος καὶ emt Timae. 35o, seq. Cf. Pseud O-Plut. de placitia Phil. I, c. s. Beck. Ita de
muro hic locus restitutus esse vide
pium et herbarum. Sic saepe loquitur lih. II de Natura Deorum. TURN .ra. Ergo illa initia, et . . . elementa dicuntur. Haec sic accipienda : in Inde fit, ut illae principes qualitates initia α ὶ et elementa ut graecam vocem στοtχεῖα Presse vertam dicantur ., Quae quidem uominum enallage , et quasi traductio, frequentissima est. Cf. Sanelii Minerv. II, p. 392. B. Hinc facile intelligitur, copulam , quae tu quibusdam codd. desideratur, a P. Manut. et Lamb. salso esse deletam. G. - Aristoteles et Plato initia ab elementis distinguunt, ut initia sint materia et forma : elementa , ignis , aqua , terra. Hic nulla distinctio est.
etenx lineis distinxit; παρευθετικως enim, inquit, inseruntur. Subjicitur his etiam sed . quod saepissime Parentheses excipit. Vide infra II. 4l , eost II. Legg. I, 2; Fin. V, 23. 64;
ΟΠ. I, 3o, 3 , et Uss. II. a I, 6, ubi seque Parenth. neglecta est. Singulara recte Davis. Guieto auctore, ex binis Palati. tribus suis nostria 4 idem commendantibus , restituit: nam priua vulgatum singulares ferri nequit. Similiter a quiddam in , quod omnes mei tenent, editique veti. sat multi , Eru. in quoi iam mutare non debebat. Nihil est Eni in facilius, quam videre , Pronomen h. l. substantive poni et tum autem numquam quoddam scribi debet. Quod autem idem ille dicit. debere id ad sentis referri. Id eave credas ; nam constructio est: a. Quintum genus... Arist. singulare quiddam, et dissimile quiddam) eorum ...
14. Sed subiectam Putant. Ita PO-tiores quique scripti , et contextis
unice convenieuter et Commune enim
hoc Academicis omnibus. Alii quidam , in quibus Vin. putat et quod
Ilulsem. recepit, ut suo Pseudo- Ciceroni tribueret. Ceterum haec Aeade-demici plene ex Platonis sententia. Nec aliter Aristoteles. CL de utroque Pseudo-PInt. de decretis philoss. I, Q.
9, HL PIat. Timaeo , p. 346. G.
I 5. Sine ulla specie. Nam illis in interia prima omni forma et qualitato
173쪽
expressa atque efficta si sint; quae tota omnia accipere possit Τ, omnibusque modiS mutari, atque ex
omni parte; eoque etiam interire, non in ' nihilum, Sed in Suas parteS, quae infinite 9 secari ac dividi
caret: id quod aiunt υλη ἄπο ioc ἐςiv.
r 6. Expressa atque effeta. Sic P. Mancit. Davis. et Ernest. ex nostrisOmnibus; Turnebo iam sic conjiciente e verbis , quae supra leguntur, in quam singit et sormat emctio . . Neque aliter Vin. E. V. et scripti plerique reliqui.
elget efffecta defendit : sed quo iure
nescio. Per se quidem stare h. l. eo freta Posse, nemo negabit: sed nullus tamquam locus exstat, ubi exprimere et Mycere juncta reperiantur : Contra vero si gere tam saepe illi v. additur,
ut magnus exemPlorum numerus col
ligi possit; cons. maxime Nat. De P. III , 39, 92. Atque si Academicam philosophiam spectes , eg ta longe
aptius videbis, quum, secundum hanc, sormae rerum materiae imprimerentur. ad aeternorum exemplarium normam imitatae et assimilatae. Ceterum hace verba non de arte pictoria, ut Stre haeus, nec de statuaria, ni SchiilE. sed de monetaria ducta ponuntur. Impresso enim laminae tFPO , expressum
inde et effetum sic ut in eo signum
et emgies cernatur) nummus est. Sed transferuntur ista deinde ad statuariam rem et Pictoriam. G.
tari. Materiam puta , de qua paullo post, S 28: in materiam ipsam totam
Penitus commutari putant m. Inde Primo in tota omnia is defenditur , quae varie otiin V V. DD. tentarunt. Explicatur etiam continuo Post tota , Per in ex omni Parte is , Et in Omnia ac eipere , Omnibus modis mutari .. Deinde etiam altera lectio possint misdit , quam Ern. ideo reduxit . quodae quae tota . non ad materiam, sed ad ea reseratur, quae ex materia expreMasint. Sed aperte fatemur, haec nos Prorsus non intelligere. Quomodo enim possunt expressa ex materia tota omnia accipere , et tamen, quae in iis expressa sunt, retinere p Sinsecus, desinunt tum exPressa esse, et Pars materiae fiunt, quae novas quascumque alias sormas accipit et induit. Necessario igitur P. Mancit. Lambin. Davisitque exemplum sequendum erat: et praebent sane possit, Praeter Urain. Cod. duo oxonn. et ex nostris Uae Dag. Cod. et Dresd. Ceterum etiam
και dicitur. Cons. Tim. P. 346, etc. G. - Mutari. Sic etiam tres mei : . rei ratione postulante. Nam P. Faber audiendus prorsus non est, qui mutare stare quoque posse dicit. Ilas. mutari post parte ponit, vitio scribis admodum solemni. G. - ζ-nehus interpretatur: Elementa et materia Omnia quaecumque gignuntur accipiunt, omniumque rerum sormas
induunt : aut quidquid gignitur et
elementa et materiam accipit , eaque semis mutat et noVatir 8. Non in nihilum. . Quia materiam habent elementa , non POSSunt in nihilum interire; verum in malinriam , licet non primam , resolvunt r, sed forma alia novatam, ut in elementa quae ipsorum Partes firant.
r9. Quae in ite. Id corporibus
omnibus convenit, ut in infinita potestate Secari possint, ut Academici
174쪽
possint, quum sit nihil omnino in rerum natura minimum, quod dividi nequeat : quae autem moveantur, omnia intervallis ' moveri; quae intervalla item infinite dividi possint. Et quum ita moveatur illa ViS, 8 quam qualitatem esse diximus' , et quum Sic ultro Citroque Versetur: et materiam ipsam totam penitus commutari putant, et illa emci δ', quae appellant qualia' δ; e quibus, in omni natura cohaerente et Continuata cum omnibus suis partibus, essectum esse
et Peripatetici, adeoque geometrae omnes censent, repuguantibus Epicureis , qui corpuscula quaedam individua Ponunt rerum Primordia. TURN.2O. MIemallis. Turne h. de temporis parithus intelligit.
2 g. tilia vis, quam qualitatem rasa diximus. Ernestio vis h. l. su Pecta est, quiPpe quae ad qualitatem, quum hine forma sit, haud commode aptari possit. Illa ad materiam refert Hilla. Sed prorsus hie incogitate. Quis enim putabit Cic. scribere potuisse is qrium ita moveatur illa materia r materiam
IPfiam . . . Commutari in. Neo minus
Em. errat, qNum mim, qualitati esse negat. Haeret ille in formae notione , nihil cotisiderans, aliam hanc Platoni et Aeadd. Vett. esse PotuiSSe, quam sibi ipse informaverat. Forma autem apud Plat. το κιvουμεvuv τε και δtα-
ε εἰσα dicitur Phileb. pag. 236, etc. Est enim brana το περας huic ae motus ad certas leges restrictus . ἔ cf. Tenne manni Grach. der Philos. tona. II, Pag. 4oI . seqq. Atque ita h. I. vis recte ponitur. G.
22. Et Ela Usset. Legitur in quibusdam codicibus quibus se duo
Onn. et Bas. addunt) , . et ita es fici α. Nee at ter Lamb. Gruter. Oliv. idque retraxit nuper I uisein. Sed sine iusta causa puta , et contra aeri-Ptos omnes nostros. Nam primo marcet oratio, si in tanta vicinitate hisae et ita in legatur. Deinde sic auctor in eadem re pro . hoc adhibet saepius, ut statim ante re illa vis, quam qualitatem dixit M. S a : in omni illa qualitate .. Denique notat h. l. ae et . . .et, non solum , Red etiam 3,ὲ atque tum minus hene ita stabit. Ceterum eo structio est: ae Et quum . . . mo eatur
. . . emetur, et materiam . . . Commu
tari , et illa esset putant, etc. . G. 23. Quin amellant qualia, quasitiformata , i. e. comora. Formia enim materiae juncta, corpus exoritur. Haec, quae tota sunt PIatonis, explicatius modo, et constrictius traduntur. CLTennem. I. l. G. - Quialis, τοι ποια, vel πεποtωμμα , i. e. CONora Coninatantia ex materia et forma, vel a forma finita et determinata. GUI HS.
24. A quibus, in omni natura coinharrente et continua Goer. delet in Davisio suadente. Nam qnid , inquit, quaeso, hoe sibi vult, vi in natura
Cohaerente effectum esse e qualibus illis mundumis. Nonne is mundus ae Et in natura e haereus, etc. . eadem n tione comprehenduntur p Sensus est:
175쪽
mundum; extru quem nulla pars materiae*β sit, nullumque Corpus. Partes autem eSse mundi, omnia quae in sint in eo, quae natura sentiente 'si teneantur:
in qua ratio perfecta in Sit, quae sit eadem sempiterna: αρ nihil enim valentius esse, a quo intereat. Quam vim 7 animum esse dicunt mundi β, eamdemque eSSemetitem, Sapientiamque persectam : quem Deum appellant , omniumque rerum, quae Sunt ei Subjectae, quasi prudentiam quamdam 's, procurantem caeleStia maxime; deinde in terris ea, quae pertinent ad homines : quam interdum eamdem δ' necessitatem ap-
ω Ex his e formatis corporibus, quum Per ea tota natura Continuo ordine Cohaereat, Constare eum aingulis suis partibus mundum v. sine eorporibus enim mundus cogitari nequit, atque adeo natura cohaerens et Continuata. G. - Νaltim cohoerente. Mundus enim ex Partibus coagmentatus est conjunctis, et continentibus inter se; non disjunctis, nee distractis, ut natura una Continuata contineri possit.
Vide Cic. de Nat. Deor. lib. II. TURN . 25. Fulia pars materis . Hoc Petitum est ex Ρlatonis Timaeo, cujus verba Cicero vertit; vid. isag. Timaei,
P. 11 9 Reg. VOl. IV, edit. nov. J. N. Ernesti. H. 26. Natura sentiente. Nam aliis quibusdam philosophis Esse videturae vis sensus m et rationis expers. -- tura autem illa sentiens suerit is animus mundi m. qui a Platone dicitur. Cic. de Nat. De e. lib. II, in secunda autem quae docet res omnes subjectas esse naturae sentientiis. Haec sententia etiam Sicilcorum suit, qui mim dioinam in ratione esse Positam , et
univer se naturae antinu ne mente
cens erunt legem etiam naturulem vocarunt, et legem perpetuam , et
a . Quam vim. Dresd. haec verbasio scribit, ut duplex m Puncto sub notarit , tamquam spurium. Sed de sua id scriba sapientia secit. Quam
ωim enim ad persectam rationem resertur, quae Praecesserat , et idem est. ac si auctor scripsisset : quam rationem persectam animum esse dicunt mundi. Ven. 1494, et Crat. ω animum diCunt esse in; qui verborum ordo utique melior. G. 28. Animum . . . mundi . . . Fuem
Deum anelliane. Vide Excurs. I. 29. Quasi prudentiam quam m. Fuerunt qui ρrOMidentiam mallent. Sed recte Davis. ex Nat. Deor. II. 22,
illud etiam de Deo poni, docuit. AC-
cedit, quod alias voces . quasi quamdam in otiosae forent: nam Pr Midentia proprie de Deo. G. 3o. Quam interdum eamdem. Ulti ma vox in editionibus pluribus excidit : nam in vetti omnibris TePeritur: legitur etiam in Davisianis, Oxorari. meisque scriptis omnibus. Quam autem referes ad in Prudentiam ProCurantem a , quae Praecessit. Ceterum huc Pertinere videtur, quod obscurius de Platone Pseud -ΡIul. I. Decreta Phil ag. ra P. 26 z IIλάτωv τα M, etc
176쪽
pellant, quia nihil aliter possit' , atque ab ea Constitutum sit, inter quasi fatalem δ' et immutabilem continuationem ordinis sempiterni : Donnumquam quidem eamdem sortianam , quod efficiat mulla improvisa haec, Nec opinata nobis β , propter obscuritatem
ignorationemque cati Sariam. 4.
VIII. Tertia deinde philosophiae pars, quae erat in Joratione, et in disserendo , sic tractabatur ab utrisque. Quamquam ' oriretur a sensibus, tamen non
m. voce constitutum. Notissimum
Mne debet esse. sic fieri omitti, quum apud Cie. haec ellipsis sit frequentatissima. Cf. Tusc. II, 23. Onic. III. 9. I. Quater Posse aic legitur. Reliquas V V. DD. conjecturas PrἔPtermittimus,quum nullis locus egent. G. 32. Inter egraasi fatalem. InterPP. in inser haerent, quorumqNe conjecturas, si quis otio abundabit , apud Davisium videre licebit: qui vel ipse ante inter, ieiune sane, ire poni jubet. Wettet inter pro in dici putat, quod
licet. Rectius tamen aie h. l. acceptum putabis, ut in his locutionibus: Inter eseuam, viam , initium , etc. Sensus est : Dum obtinet ille ordo , quasi satalis, immutabilis, continuus ac Sem piternus. Quasi fatalem autem dixit,
latum, ejusque fiaevam necessitatem
spiciens, quale illud vulgo crediis
33. Multa impropisa hinc, nec vivacia nobis. mes omnes Gruteri, Davisti, monti. mei, et forte omnes Dinutum. Veri. 3494, Λιc, quod Da - and . nimius hujus editionis ad- Mirator, recepit. P. Manuti et Lamb. Pron. deIerunt. Rensus est: re Multa illa, quae quotidie nobis ex improviso et nee opinato accidunt M. G. 34. I Oratiouemque causarum. In hoc capite legendo, et lecto, in memoriam revocent Philosophiae Veterum amantes locos principes de Ethica Academicorum veterum. Vid. nostri
lib. IV. 3, 5. aa; V, 3, de Finibus ;dein Brat. cap. 3l; tum de Legg. lib. III, 6. Attamen repetit Cicero, quae a Platonis libellis noverat. Ciceronem ex Cicerone interpretantes. haec monemus. In Ethica disciplina veteres Academici paullo recesserant a duce suo Platone. Η. III. I. In ratione , et in disso- rendo. Ernest. Pro re in ratione disseis rendi is dictum putat : quod non verum est. Designari enim his auctor duplicem dialectices Partem voluit. cujus altera in concludendi, altera indisserendi arte versabatur. Deinde, si sie ille haec intelligi voluisset, non repetita Praepositione seripsisset. Vide dialecticam ex hac duplici ejus parte accurate descriptam, Fin. III, a a , G. 2. Quamquam. Ante quamquam , coli loco, rectius maxinia distinctione interpunximus. Navi locus sic capidebet: in Quamquam oriretur iudicium veritatis a sensibus, tamen idem noue se in sensibus .. Inde perperam egit
177쪽
esse judicium veritatis in sensibus . Mentem volebant rerum esse judicem A; solam censebant idoneam. cui crederetur , quia sola cerneret id, quod Semperesset simplex, et Uniusmodi, et tale, quale ESSet.
Hanc illi id eam appellabant β, jam a Platone ita DO-
ax minatam; nos recte speciem Possumus dicere. Sensus autem omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur, Nec percipere ullo modo res eas, quae subjectae Sensibus viderentur; quae essent' aut ita parvae, Ut Sub Sen Stim cadere non possent; aut ita mobiles 7 et concitatae, ut nihil umquam unum' esset ConStanS; ne
idem quidem ', quia continenter laberentur et flue
Lamb. quum ante oriretur, adderet judicium. G. 3. Quamquam oriretur a sensibus , t men non esse iudiciam veritatis insensibus. De Veterum doctrinia circa
ensus et notionum originem vide Excura. II. 4. Mentem . . . rerum ess judicem. Noυv Tωv ὁγτωv eivaei κρν iv. In Pro ximis, in simplex et unius modi, et tale, quale esset is; απλού, και μduc tδες καὶ ὀυ ως ὁv. His autem e regione P nuntur res in sensus cadentes, quae τα πολλα et Ovτα και μη cvτα audiunt. Ita multis locis Ρlato. G.
5. Hane illi ideam appellabant. Gcer. scribit graece ἰδε . Graecis, inquit, literis vocem scripsimus, ut oportebat, et ut ante vidit Rath. Hanc autem per traductionem adiδηαv accommodatum , ad simplex illud , etc. Pertinere , recte monuit
6. Quin essent. Recte Wetzel pro , . quum haec essent . , ut Saepissime. Vide nos ad Acadd. II, Io , 32. In audita contra Hulsem. quin in Cic. esse Pro quia ' Erneat. nemPe mon eae quae essent in ita intelligi posse, ut π quia essent o ; quomodo Grut. Prob.
. Aut ita mobiles. In Theaeteto et Timaeo id a Platone pluribus tractatur : atque hac in re, ut Laertius ait, Heracliti sententiam sequebatur, omnia mobilIa et fluxa esse profluentis more , Censentis. TURN. 8. Nihil umquam unum. Hae ver ba recte se habent. Graeci lv ουδεv.
Liv. XLI, 4o : α Rhodiis , ut nihil
Nnum, etc. Tusc. IV, 4, I. unullius tin Ins disciplinae legibus adsteticius m. Brut. 93, 32Ο : in non quivis unus de ΡοPulo εν. G. 9. Ne idem quidem. Haec vix re te se habere videntur. Plerique scripti, in quibus sunt OxΟnn. et, Praeter Dresd. mei omnes, eidem quidem p prout etiam editi vett. plerique. Equidem ex iis sum, qui, deleto quidem , fiuadent et idem. Ne . . . quidem vel ideo minus placet quod, qui inconstans est, Per se non possit esse idem. Forte, negatione Praecedente, ne ... quidem Pronedum accipiendum est. Tum serrivulgata reete Poterit. G.
178쪽
rent omnia. Itaque hanc omnem partem rerum opinabilem δ' appellabant. Scientiam autem nusquam 3 esse censebant, nisi in animi notionibus atque ra
tionibus: qua de causa definitiones ' rerum probabant, et has ad omnia, de quibus disceptabatur, adhibebant. Verborum β etiam explicatio probabatur, id est , qua de causa quaeque essent ita nominata; quam etymologiam appellabant. Post argumentis, et
I . Remum vinabilem. Goerengdat rerum opinabilium. Ita , inquit , multis ante annis ad exemplar meum correxeram. Recte nuper in vulgata ossendit etiam Hulsemannus, sed minus recte vitio medetur, quum Partem in artem mutat et licet ita in Notiti editt. legatur. Saepius quidem Riactor artes opinabiles dicit : sed si idem h. l. voluisset, non addidisset omnem. Quaenam deinde est ars rerum Si autem artem malis, tum quoque opinabilium valebit. Contra vero Pars rerum vinabilium ea est, qnae in mera opinatione consistit. De hac autem ad verba dieendi breviloquentia vid. Woph. Lecit. Tuu. Pag. 91 sq. opinabilem. Quod enim rationis est 'Pera , quodque in sensu consistit, vinabile est, auctore Platone; opinionem enim creat, non mom scientiam. TURN. gr. Notionibus atque rationibus. Sic necessario edendum erat, quum vulgatum motionibus ferri h. l. nullo modo possit. Eo vulgata defendebatur quod motiones, ut graece κειτ τες, de animi motioni hus dici posse certissi
mum est, nec necesse videbatur adis
dere animi post notionibus sicut post motionibus. Sed motiones nω- quam simpliciter de notionibus dici, sed ubique etiam sensa et affectiones animi comprehendi, quae Prorsus huc nihil pertinent, certum est. Nam Ioeus isse de Aristotelis avo λεχεια,
quam Cicer. continuatam motionem
vocat, Tuncul. I, IO, , male P r. sns huc trahetur. Cons. Gun. Gesch.
Denique notiones atque rationes h. I. Per ἐου δυοiv notiones rationibus suis frmatas notant. Atque ita haec cum Platonis praeceptis de ista re Plene conveniunt, quem vid. in Menone,385. Quae si recte ponderaris, nulla penitus dubitatio relinquetur, quin recte sic Lamh. e MSS correxerit. CL ad haec Acadd. II, 7, 22. G. Hane correctionem Probat I. V. L. quamvis in textum non receperit. II. De itiones. Semper enim Platoni in omni institutione proficisci placet a definitione. TU N.
Rem ipsam attigit cet. Adelung in instrumento majori grammaticae Teutonicae Lehm. d. D. SPer. ; VOl. I, Pag. I s, et Fischer ad Cra l. Plat. H. x 4. Id est. Delevit haec Huls. P. Fabri auctoritate. Sed hie id est idem valet ac quod nihil aliud est . quam . Cf. Tusc. III, II, 27. orat. 34, 1ar. Atque ita paucis Post: in omnis dial eticae diseiplina , id est, orationis ratione conclusae . . Nulla igitur causa est, cur a codicum haud dubie Omnium lectione discedas. G.
179쪽
quasi rerum notis, ducibus utebantur β ad probandum β, et ad concludendum id, quod explanari volebant: in qua ' tradebatur omnis dialecticae η disciplina , id est, orationis ratione 's conclusae. Huic quasi ex altera parte μ', oratoria vis dicendi ' adhibebatur, explicatrix orationis perpetuae ad PerSuadendum ac
33 ΙX. Haec erat illis prima a Platone tradita : cujus quas acceperim disputationeS, Si Vulti S, e XPonam.
x s. Quasi rerum notis, ducibus utebantur. Haec quum vulgo post ducibus interpungerentur, re et quasi rer. notis ducibus , vel pravam, vel nullam sententiam Praebebant. ΝOstra ratione plana sunt omnia . . Argumenta, quasi rerum nota dicuntur. Eodem modo Pro Coel. 9, 22. Fin. V, 25, 74. Orat. I 4, 46. Innotescunt autem res, atau mentorum Probabilitate ac veritate. Nihil igitur est, ni aut cum Lambin. aliisque ducibus deleas, aut cum Ilitis. Ex Benu. conjectura , nodis , scribas. Argumentia enim potius rerum enodationes dici merentur. Neque loca illa Somn. Scip. 5, et orat. 66, 222, recte huc trahuntur. G. t 6. Ad probandum. In probationibus et conclusionibus, quas ratiocina
17. In qua . Ern. qui cum alIis in his ossendit, malebat in quo, quum qua non haberet, quo referretur, idque recepit Mettet. sed iacile erat videre ad qua cogitandum ex Praecedd. essere Parte, quam rerum opinabilium aJpellabant . . G. r8. Diatiet in disciplina. Non dubito sore, quos interpositus genitivis,
dialectiere conclusae , CaSus re
gens disciplina ossendat. Sed auctor verba dialecticae disciplina disjunctarioluit. Inost autetia in verbis additis dialectiere definitio, quam toties Cicero per id est adjungere amat. G. I9. Ratione. Nam συλλοriσμου Stoici
λοrcv vocare solebant, et eorum more
alii ; dialectica autem Posita est ira probationibus et conclusionibus : illae
argumenta habent , hie argumenta in ratiocinationes includunt. TURN .ao. Quasi ex altera parte. Vertit sic verbuin Aristotelis αvτiστροφος, statim ab initio rhetorices, non ut Ern. et GoerenZ Putant, εκπτραλλέλου. I. V. L. - Metaphora a libra ducta est. Altera lanx alteri lanci tum respondere dicitur, quum , Ponderibus impositis neutra alteri Propendeat, et paria momenta sitit utriusque. P. FAn. II. Oratoria vis dicendi. ob soni vim oratoria Praemissum est , quod nisi esset, nemo in solita verborum serie, vis dicendi Oratoris , ollendisset. G. 22. Accommodatre. Apte defendit Wet Mi accommodata', cujus loco Emest. adverbium poni malebat. oratoriam autem artem veti. Academiei, maxime Aristoteles, dialecticae vicinam atque fisitimam ponebant. CLOrat. 32. init . et Saepius. G. IX. r. Eoaec erat illis Prima. . . C. disputationes. Sc. pars philosophis', ut hiatim ante in qua. Viderit ergo Ernest. qui. in Haec erant illa Prima in ,
180쪽
Nos vero Volumus, inquam, ut pro Attico etiam respondeam. - Et recte, inquit, respondes'. Praeclare enim explicatur peripateticorum , et academiae veteris
auctoritas β. Aristoteles primus species, quas paullo ante dixi, labefactavit: quas mirifice Plato erat amplexaiusq; ut in his quiddam divinum esse' diceret.
Theophrastus 7 autem, vir et oratione suaviS, et ita
moratus', Ut prae Se probitatem quamdam et ingenuitatem serret v, vehementius etiam fregit quodam
suadet , et elementa philosophiae intelligi jubet. Nam etiam illis verissimum, et, ut Wetabel dridum vidit, ad Academicos Peripateticosque reserendum.
Eodem prorsus modo S 38, illi dicuntur. Hiilsem. pro illis, Aristoteli edidit. Perperam. Nam quae de Aristotele,
Theophr. et Strabone, etc. adduntur, ea ad verba cujus divuliationes spectant. Cujus autem, se . . Partis dispuit aesunt, quae de ea parte, a Platone primum tradita . ab his disputata snnt m. Hinc intelliges, quam sinistre Davis.
mutationes vel immutat. conjecerit.
Quas acceperim , intelliges, ab Antio-
I. Et recte. inquit, respondes. Ne Attictim ad inquit intelligas : sunt Ista verba Varronis. qui haec Antiochi, a e proposita, Iaudat. G.
3. Auctoritas. Quarum rerum auctores fuerint, et quae eorum suerit sententia. TURN .
4. Aristoteles. In his quae inscripsit μετὰ τα ρυσDex. Plato autem species indoerat ad disputationum desinitiones , ut ait Aristoteles. Itaque ea de Pausa a Cicerone idea dialecticae hic attributa est. TDRN. - De Aristotelis autem rationibus, quibus Platonis ideae labefactantur, e . quae accurate disseruit Tennemann. Gesch. der Phi- ωιoph. lom. IV, Pag. 48-53. G. 5. Amplexatus. Oxon. E. Basil. aliique a lexus. Praue , quum haec frequentativa, quae Cic. amat, in scriptis ubique obliterentur. G. 6. Disinum esse. Bas. distatim inesse; quod hoc loco non Probo. Nam bene distinguenda sunt, inesse in aliquo , et esse in aliquo. Posterius diei non potest . nisi esse Pro in locum habere is accipitur; quod sectis est in priori sorma. Saepius autem Plato, ideas θείας livxt ουσι . G. . Theophrastus. Qui ante Tyria inmus dicebatur; deinde de orationis divinitate Theophrastus vocatus est. Quod tamen Senecae non Placet, Nat. Quaest. lib. VI, II : is In hac sententia licet ponas Aristotelem, et Theophrais stum ejus discipulum , non ut Graecia visum est divini , tamen et duIeis eloquii virum , et nitidi sine Iabore is.
8. oriatione suaMis , et ita moratus. Moratus praebent mei et Oxonn. mo
demitis contra , quod habent Turneb. P. Manut. Lamb. rahique sere ex illo corruptum legitur. Placet ita in vita
mutatum, quum fere semPer auctor, non simpliciter moratus, sed is bene moratus o. Nihil tamen mutatum v
lumus. Cf. Tusc. II, 4 , I l. G. 9. Ferret. Goer. defendit anam lectionem ferat, quippe quo , inquit ,