장음표시 사용
161쪽
V. Τum Atticus, Tu vero, inquit, perge, Varro.
Valde enim amo nostra atque nostros ; meque ista delectant, quum latine dicuntur, et isto modo.
Quid me, inquam, putas '. qui philosophiam jam
Professus sim populo nostro exhibiturum p- Pergamus igitur, inquit, quoniam J Placet. 39 Fuit ergo jam accepta 4 a Platone philosophandi
ratio triplex : Una, de vita et moribus; altera, de natura et rebus occultis; tertia, de disserendo, et quid Verum β, et quid falsum; quid rectum in oratione, PraVumVe; quid consentiens, quid repugnet, judi-
sordidum putatur, et indocile. Testis est Plin. Hist. Nat. VIII, 5 I. Celebra
tur a multis Demosthenis σκώγαλα,
V. I. Nostr a atque nostros. Latina
atque Latinos. TURN. a. Quia me, inquam, Putas ... --hibiturum. Ne quis ita his, accurata constructione positis , vitii nescio quid subodoret. Noluit auctor me repetere. Ita ille saepe. De Nat. Deor. I, 39, 1 9 . in Ρuderet me dicere non init iligere, si vos intelligeretis M. Fin. III, 2, 6: u neque, ut ea CognOSCas, quae tibi notissima sunt, ad te mitto m. Cons. Orat. I, 22, Io I. G.- Quid me . . Putas , i. e. quantum me delectari Putas. Professus autem erat Cicero philosophiam Romanis exH3ere,inHorten
3. Quoniam. D Id. Pro quoniam mero vitio imum. G. 4. Accepta. Hanc quoque Vocem otiosam Ciaconus iudicat; sed ex e rore. Nam accepta est Pro , is ut Aea demici et Peripatetici a Platone traditam accePerantis. Eryo , quae Prime dit, ignoratur a Venet. I 494 . AS u Crat. editisque aliis. Onendisse scribas
in ergo apparet: sed sine causa. Re sumit haec vox e remotiore Contextu,
qui interloquendo interruptus erat satis ad concludendum Probata; Me Peque sic ponitur, ut sit redeuntis ad Propositum. Cf. Acadd. II, r, 3;Orat. I, 57, 24 I, etc. G. - Accepto a Platone. Nam etsi non est apud Platonem ars Philosophiae, nec rerum ordo, nec descriptio disciplinae ἔ ta meta omnes philosophiae partes jam apud eum reperiebantur. TURN.
sum ... guid consentiens . quid repu gnet. judicando. Goer. dat in et quid Verum , quid salsum ... quid conSeu'tiens sit, q. r. judicando . . Misere, inquit, laborabat hic Iocus, quem
nunc restitutum putamus. Primo nouviderunt V U. DD. ω et . . . iudieando cohaerere : dialectica enim vi disseren
di et judicandi a praeceptis oecupabδ tur Μ: virgula igitur post et ponenderat. Deinde recte quidem init. vide'
162쪽
cando. Ac primam illam partem bene vivendio a natura 7 petebant, eique parendum esse dicebant; Deque ulla alia in re, nisi in natura, quaerendum esse illud summum bonum ', quo omnia reserrentur; Con
stituebantque , extremum eSSe s rerUm expetendarum , et finem bonorum, adeptiam esSe omnia e natura δ' et animo, et corpore, et vita. Corporis
sibi opponi et quod alii vel consentiat,
alii reρugnans correxerunt; si vero conseras Orat. 3a , IIS; TusCul. 24, 68; ex his locis tibi certum erit, hoc etiam loco consentiens sit esse legendum. Nihil autem est , ut 'Pu et mutes, quum id recte stare possit.
Cons. Acadd. II, 28 , 91. Reliquam
istoriam locorum cum hoc nostro similitudinem nihil urgeo, quippe quae
Per ne loquatur. 6. Ac primam illam partem bene --μendi. GCer. dat inae primum Partem ilIam bene vi v. in Ita prorsus, inquit, exhibet fragm. cod. Basil. vero et E. Primum confirmant, quum Partem il- Gm , eadem serie, Permultae edittivet t. in quibus Venet. I 494, ΑSceus.
iat q. Camerar. Crat. P. Man. etiam Et Lartiti. numerantur. Ilane lectionem vulgata , α ac prirnam illam Partem - , Inulto Potiorem esse, nemo non videtiit , qui uorit, ac primum auctoria Pe Poni Pro , - et quod ad primum pertinet m. Cons. pro Ieg. Manil. r 3 . 36. Neque quidquam movere debet, quod is pars illa bene vivendi is dicitur. Saepe sic Cic. hoc gerundio utitur, cf. SI : maxime vero huc facit,
orat. II , 58, 28 : α id quod quarto
loco quaerendi POSueramuS M. I. A natura. Ut omnes sere philosophi , qui a natura summum honum esse ducendiam Putant. TU N. 8. Summum Bonum. In quo intelligendo et consequendo Veterea summum propositum Philosophiae proponebant. Vide Bremium ad Ciceronem, de Fin. P. a 3. H.
9. Constituebantgiae, extremum ras Miro modo Ernest. esse deleri suadet: nam tum sensus soret, u Statuebant extremum aliquodis. Addito verbo substantivo notant haec, in id sane extremum ERAE, etc. in Cons. Ossic. II,3,9: a constitueret, honestum esse aliquid, quod utile non es et R. -
tremum.I.e. finem honorum. Extremum
enim pro suis , summum adhibetur , quod ipse Cicero declarat, Fin. I, 4; III, 8.
Io. Ε natura. Secundum naturam :id enim e significat in hoc genere. TURN . - Vocula e eodem modo Ponitur quo is ex re laudem adipisciis, et ἐκ Ψυσεοις livαι Graecis Pari Poestoquentia dicitur, ac φυσει livssit. Nihil igitur est, cur e deletum malis.
Vide nos ad Legg. I, 13, 35; coli. ibid. II, 29, 59. G. - Et animo , et
corPOre, et Mitia. In quibusdam scriptis et editis corpore Praeponitur. Inde puta, quod in explicatione idem praeis mittitur : sed prave : ex auctoris enim
arbitrio pendet, quid prius exponi
malit. - Vita. Fortunae houis ad vitam degendam necessariis. II. Gmoris autem. Assectiones puta. Praeclarus hic locus eat, quem
163쪽
autem alia ponebant esse in toto, alia in partibus. Valitudinem δ', vires, pulchritudinem, in toto; in partibus autem, Sen SuS integros , et praestantiam aliquam partium Singularum : Ut in pedibus, celeritatem; Vim, in manibus; claritatem, in voce; in lingua
so otiam explanatam vocum impressionem 4. Animi autem, quae eSSent ad comprehendendam ingeniis , vintutem idonea : eaque ab iis in naturam β, et mores
conserant qui ejus vim sentiunt, cum
Galeni nobilissimo libro de Usu partium, lib. XII, in opp. Galeni tom. I, ab Hosmanno peculiari libro docte iulustrato. Item Xenophon in Memorab. Soerat. lib. I, cap. 4, haec attigit, quae admirabilem eorporis humani sa-hricam spe tant. II. ra. Valitudinem, etc. Haec a Cie rone explicantur pluribus libro quinto de Finibus. TURN .
et 3. E lanatam vocum i ressionem. P. Manut. mavult expressionem, quae etiam hinorum meorum est; quae
item Ernestio arridete quamquam hic quidem vulgatam et ex orat. III, 48 ,r 85, et inde defendi Posse putat, quod bene imPressum, hene etiam exprimatur. Audio et sed quomodo h. l. rem mihi cogitem , nescio : nam nude in pro ex hac in voce dici posse , nego. Malim utroque loco in altero diversus sensus est) compositum subst. Pro simplici positum ; vel sic , ut praepositioni is, ut saepe, intensiva modo vis adsit. Cons. Nat. Deor. II, 59 : in lingua sonos vocis distinctos et pressos facit .. off. I, 3 , 4 , ubi auctor, ae ni clara sit vox, imitatione presse loquentiurn enici is , dicit, etc. Vel, si malis, cum Vin. Pressionem corrigere, licebit : quod
tamen necesSe non Puto. Ceterum
vide Plin. Paneg. cap. 64 , ubi de
jurante , in expressit explanavitque verba M. G.
x 4. Animi avtein supple bona),quae
essent ad co r. ingeniis virtutem. Suspeetam jam olim VV. DD. vocem ingeniis Davis. uncis cohibuit, Emestio neutram in partem decernente. Aliis aliter eorrigentibus, Hillsem. nuPer verbum expunxit; qui salso in nonnullis modo seriptis id legi dieit, quum reperiatur in plane omnibus; modo quod in eorum sat multis ingenii prout vetus impressi) legitur, quippe quod scribae ad animi singu
larem numerum Ponendum, ipsum' que ad virtutem reserendum, puta rent. Omnes mei ingeniis, nee aliter
Gruteriani, Lambinianique; idque re rissime. G. - Versio gallica dat: us appetaient hiens de l'ame les facultes Propres a identifiet notre intelligenee
I s. Eaqua ab iis in naturam et mores dioidebantur. Eaque ab iis delet GCer. suadeutibus, inquit, Oxon. E. et fragm. Od. qui verba . eaque ab iis Plane nesciunt; addita scilicet ab eo, qui, horum ad Academicos et Peri
pateticos relationem minus Patere, Putabat. - naliarum. . Quae suapte natura ingenerantur, nec voluntariae
Uut . , ut Cicero lib. V de Fin. ait - Mores. Quae voluntariae trirtute
164쪽
dividebantur. Naturae celeritatem ad discendum β, et memoriam dabant; quorum utrumque mentis esset Proprium, et ingenii. Morum autem putabant studia esSe, et quasi consuetudinem 7: quam partim exercitationis assiduitate, partim ratione β formabant;
in quibus erat philosophia ipsa, in qua quod in-
dam ad virtutem appellatur; quod autem absolutum, id est virtus, quasi persectio naturae' , omniumque Teriam, qUaS in animis ponunt, una reS Optima. Ergo
r 6. Celeritatem ad discendum , ex graeco ευααθειαου, dixit. G. II. Moriam autem putabant studia esse, et quasi consuetudinem. Vera loci sententia init. praeteriit. Respexit enim Cic. ad graecarum voCum εθος et
teris , ηθ --ειο ρογη aetvtτηδευμ.ατα acvαι, καὶ ωσεἰ εθος. Inde etiam pari. quasi intelligetur. quae h. l. vim eamdem cum fere habet. autem, quod vulgo eadem cum χθος Potestate , Sed salso, accipitur, proprie consuetudinem notat, ut vel ex locis lacidatis cernitur. Sensus est: Norespcitabant studio Parari, et Paene solo
I 8. Ratione. Doctrina et disciplina id enim saepe ratio significat , ut virintna moralia studio et doctrina pariatur. Ea enim suit, ut ex hoc Ioeo aΡ- Paret , veteris Academiae fiententia, non tamen Platonis, ut ex Menone
Perspici potest . ubi censet divitio quodam munere hominibus tribui.
x s. Philosophia. M. moralis; ita
enim saepe nomen Philosophiae usuris
patur. TURN . zo. Inchoatum est, neque absoluin
tum. In pluribus quidem codd. abso mitim desideratur, ut in duobus Palati. Bas. Oxon. E. aliisque 2 in nomnullis ejus loco perfectum legitur, prout in vetus editis legitur, et P. Μa innut. atque Lamb. dederunt. In paucis denique . in quibus est Dresd. neque etiam abest. Sed salva res est. Nam primo saepius auctor similiter, Ome.
III, 7, 3. Deinde progressio illa Grae- eis προαγῶ locum habebat, si vel
parum ex absoluto deesset: illud simplex inchoatum rei sententiam non plene reddit. Denique nuda conjunct. neque, quae in Pluribus scriptis reperitur, Verbum excidisse Prodit, quo elapso illam ipsam omissam Puta. Perfectum autem glossema vulgati esse,
21. Virtus , quasi perfectio natu-rce. Intempestive Iinmh. et interponi suadet. sed laudat recte P. Faber Galen. Deeret. Hipp. et Plat. V: χ αρε est τελειο π ἐσrt 'et hcαστου φυσεως. Quasi
vero addit, quod proprie perfectionaturae dici non Possit, quiPPe quae sit perfecta ; minime vero . rat Guietus unit, medioeritatem illam respiciens,
165쪽
haec animorum. Vitae autem sid enim erat tertium )adjuncta esse dicebant, quae ad virtutis usum valerent. Nam virtus '' fanimi bonis et corporis' i cernitur in quibusdam, quae non tam naturae, quam beatae vitae adjuncta sunt. Hominem esse Censebant, quasi partem qUamdam civitatis 'δ, et universi generis humani, eumque eSSe conjunctum cum hominibus humana quadam societate β. Ac de summo quidem atque naturali hono sic agunt; cetera autem pertinere ad id
quam in virtute ponit Aristoteles. G. 22. Id enim erat tertium. Goer. dat. id erat enim tert. in Sic, inquit, UIL Bass. et fragm. Cod. ut edidimus. Cons. Legg. III, I9, 44: in id est enim privilegium-; ibid. ao, 47 : uid est enim junctum magistratibus M. 23. Nam virtus. Sic dedit Goer. pro vulgato jam, I. V. L. assentiente. Aperte enim his ratio additur, cur Academici et Peripatetici mure bona ab illis animi et corporis distinxerint: ad hane autem Part. jam prorsus nihil facit. Hisssem. qui pag. 59a Iam Pro Atqui accipit, parum contexta Consuluit. 24. Animi bonis et comoris cerni tur in g. Goer. dolet is animi bonis et corΡ. - Quod iacile, inquit , videre licebat, viderunt Guietus, Walherus et Hulsem. verba ista deberi librariorum sapientiae. Tautum enim abest, ut vito bona, animi Sint et corporis, ut potius propria distinctione ταεατος τε σωματος dicantur.
Cons. Sext. Emp. XI, 45, qui in his
ponit πλουτοv , πατριδα, 'IG, τε πια, Ψιλο ς, τα παραπληtria. Eadem illa distinctionis ratione externa aliis, auctorique voeantur, quippe quae eX-tra animum et Corpus sint quaerenda. Haec a scribis interpretamenti loco a suta esse, vel misera verborum structura arguit, quae, his retentis, locum contaminat; cujus medenda causa Ernest. v . in in quibusdam is ante animi transponi jussit, structu μram quidem loci curans, non fieri tentiam. Benti. Conj. . Praeterquam animi bonis et corporis, Cern. m eleganto;
sed Part. Printerquam nullo in scripto deprehenditur. α 5. Quasi partem quamdam cirita tis, et unioersi gon. hum. Et pro id est explicative ponitur. Ceterum Pec ritinti. qui cisitatis proprio sensu a Ceipiunt : nam secus Kuadent v v. quasi et quamdam, totiusque sententiae n in
xus. Iam enim Plato, Legg. XΙ , ros
seqq. et M ius, hane rerum univeris sitatom cisitati comparat, Cujus gubernator deus, civesque essent homiis nes. Id quidem Stoici maxime neee-Perunt , Suoque more exornarunt. CI.
gg. I, I, 23, coli. Fin. III, 10, 64; Nat. Deor. II, 3 I, II, 78. G.
26. Conjunctum. . . societate. Homo conjunctus cum hominibus humana quadam societate , est homo cum iis sui generis propriis quibusdam vinculis cohaerens : nempe communi rati Dis usu, quo ille prae ceteri animantibus unice insignitur. Quadam additum est ad mitigandum velut audacius
166쪽
Putant, aut adaugendum, aut tuendum ut divitiaS, Ut opes, Ut gloriam, ut gratiam. Ita tripartita ab iis inducitur ratio bonorum. VI. Atque haec illa δ sunt tria genera, qUae platant aetplerique peripateticos dicere. Id quidem non salso; est enim haec partitio illorum : illud imprudenter, si alios esse academicos, qui tum appellarentur', alios Peripateticos arbitrantur. Communis haec ratio β, et utrisque hic bonorum finis videbatur Α, adipisci quae βdictum , quum humana pro nationalimneretur. G. 27. Aut adaugendum, aut tuendum. Ita fragm. cod. modo ad a verbo se iuncto scribitur. Dresd. et Bas. tenen--m , reli. . ad aug. aut ad tenend. in
Repetitam autem Praep. ad Puta , ex quo, Priore loco, separatim seribi Coepit. Prius ad servant scripti omisnes , Praeter Memmiantam ζ quem ta- men , ut suspectae fidei, alibi notavimus. SaePius antem auctori v. hoc compositum simplicis loco Ponitur. Invent. II. I 8, 56. Vulgatur ae aut augendum, et .m G. VI. I. Haec illa. . . Plerique. P. Manat. illa delevit: ex eod. Puta, quum etiam Bas. hoe Pron. ignoret. Perperam. Est haec pronominum iunctura ex Graecis imitata , qui aeque γυτος ἐκεivος s iare amant. Pro plerique scripti et duo mei, et plures aliorum philosophi. Interpretamentum hoc il-tios esse, recte judicabis. G. a. Qui tum appellarentur. mo mei, tres Oxonn. dum. Tum, quod in ejus modi sensu ubique sere In dum scri- hae mutant, Ciceroni usitatissimum est. Appellarentur hoc loco optativi vice accipiendum. Vulgo scripseris, quales tiam appellandi essent. G.
sionis bonorum ratio nobis etiam satis T. Ge. Para tenta. constat, ut mirum sit, inventos esse tum , qui Peripateticorum eam tantiam
esse dicerent. Est quidem illa apud Aristotelem prope locis infiniiis ; sed
Academicoriam quoque Veterum , Xenocratis, et ΡOlemonis eam esse, d et Alexandrinus Clemens, Stromat.
lib. II, et Plato ipse, qui sons erat utrisque, ita diviserat in ep. 8 , et alibi. Itaqtis illam divisionem tribtiit illi apud Diogenem in ejus historia
ipse Aristoteles. P. FABER. 4. Finis videbatur, adj. Goerenndelet videbatur. Ut taceam verbum hoe, inquit, isto loco satis marcere
huc enim videri illud, quod alias auctor Pro esse Ponit. Plane non pertinet); paucissimi etiarn scripti si quidem ulli ; nam has vitiosas
eodd. Iecit. VV. DD. Praetermittunt, easdemque editi vet t. sua sponte coris rigunt hoc, quod edebatur, tempus servant. Gruteriani, et tres mei, videantur, et ita complures edd. vett. fragm. Butem cod. et Bas. vi dentur. Duplici igitnr quum verbum hoc suspicione laboraret, ejectum id maluimus, eiusque loco est Intellectum, quod in eiusmodi locis paene ex regula omittitur. 5. Quin . . . prima finJ natura. Goer. delet M. Ita quidem, inquit , nobis veram Ciceronis manum restituisse
167쪽
essent prima fini natura, quaeque ipsa per Sese eX-
petenda, aut omnia', aut maxima'. Ea sunt autem maxima, quae in ipso animo, atque in ipsa virtute versantur. Itaque Omnis illa antiqua philosophia sensit, in una virtute esse positam beatam vitam; nec tamen heatissimam', nisi adjungerentur' et corporiS, et cetera, quae Supra dicta sunt, ad Virtutis usum
α3 idonea. Ex hac descriptione, agendi quoque ' aliquid in vita, et officii ipsius initium reperiebatur; quod
erat in Conservatiotio earum rerum, qUaS nat Ura Praescriberet. Hinc gignebatur fuga desidiae, voluptatumque contemptio : ex quo laborum dolorumque
videmur. Variant et codd. et edd. Vett. quorum fiat multi, omnesque mei , in prima natura exhibent. Expressit autem τα πρωτα auctor. Haec ipsi Pro varia Graecorum ratione varie di cuntur I V. g. Prima secun m natia
prima data v. ascita natura. Haec auctorem h. l. non Prima in natura dicere Potuisse, certum est. Nullo enim loco Graeci πρωτα εvvocant, quae hoc loco notantur. Nihil igitur relinquitur , nisi, ut in , quae vel ex vaga sede sua Suspecta est, insititiam judices, ut etiam Davis. Stainit. Nam cum Bremio ad Fin. II, II, prim naturae corrigere, nihil necesseeSt. - I. V. L. Vertit: les premires vorax de la naitire. 6. Aut omnia. Animi , corporis , fortunae. TURI . . Maxima. Virtutes. TURN.
8. Beatissimam. Illis enim vita beata gradus habet, ni in virtute beata vita sit, in virtute et aliis honis beatissima.
s. Nisi adjungerentur et corPoris. et cetera. Lamb. quidem et Davis. Eeodd. quibusdam etiam corP. dederunt : quod nos quidem nihil neeesse putamus. Triplicia nempe antiqui philosophi bona, animi, corPOris, vitin, statuebant. Bona animi autem proprie ad vilam ex virtute beatam reseruntur: sed et corporis , et vitae bona quae h. l. ceteria ad virtutis usum idonea appellantur in , requiri , auctor dicit. ut vita evadat beatissima. G. Io. Eae hac descriptione, venaei quoque. Oxon. V. et Bas. quoque ante descriptione transponunt; sed ex certo vitio. Nam quoque ad agendi proprie pertinet. Vide, quae de sede huius pari. ad Legg. II. 27, 68, monuimus. Eorum vero, quae his, et proximis di-Cuutur, sententia haec est : a Ad hane haec describendi disponendique rationem docuerunt etiam, unde obligatio ad agendum, ipsumque Officium, Oriretur; idque ponebant in conservandis
iis rebus , quas servandas natura juberet . . G. 3r. Hinc gignebatur. Ut ea come-
168쪽
ACADEMIC. II, LIBER I, 6. I 47
susceptio multorum, magnorum ', recti honestique Causa; et earum rerum, quae erant Congruentes Cum descriptione naturae. Unde et amicitia exsistebat, et
justitia δ', atque aequitas; haeque et Voluptatibus, et multis δέ vitae commodis anteponebantur. Haec quidem fuit apud eos morum institutio, et ejus parti S, quam primam posui β, forma atque descriptio. De natura autem id enim sequebatur) ita dicebant, ut eam dividerent in res duas: ut altera esset efficiens, altera autem quaSi huic Se praebens, eaque officeretur aliquid 'β. In eo, quod efficeret, vim esse
qneremur et conservaremus quce natura praescribit, et honestum. Tun N. Ia. Multorum , ma Ortim. GCerenE
magnorit rigue.Vulgo, inquit, scribitur sine que; neque id ipsum Praue Omnino : CopuIta enim omissio inter ejusmodi adjectiva haud est ita frequens. sed quum omnes et mei, et Oxonu. et apud alios alii, editt. enim veti. Sat multae, que ad dant: noluimus, quod tot scripti
t 3. Inde et amicitia exsistebat, et iustitia. Priorem copulam tres mei, totidem Davisti, edi lique veti. Plurimi . servant: recte igitur eam restitue runt Davis. et Ern. Sed Hills. denuo ejeCit; ex suo M. Sensu, auctoris I qtiendi usus ignaro. DuPlex enim et,
ni infinitis locis, ita h. l. pro non sol . seu etiam ponitur. Librarii, quos haec dicendi ratio sagiebat, priorem et ala erunt. Osr. I, 38, 4.
Tucs. II. 1 I , a T. G. 14. Hiarque ... multis, etc. P. Manut. et Lamb. que abiecerunt, male. In V. mDitis init. offendunt. cujus loco Da via. cunctis suadet, Probante Em. G. i5. Et eius Partis, quam Primam mini. Partis eum Davis. et Ern. loco anιs, quod acriptorum editorumque omnium est, necessario acripsimus.
Ars quidem disciplina dicitur, sed nusquam de parte disciplinae separatim ponitur. Loco verbi posui habet
Hulsem. censuid quo errore, neficio. Recte autem posui. Nam auum Varro,
aut Antiochi , Ordinem sequitur, non eum Academicorum veterum , qui primo moesicam , deinde Dialecticam, tertio denique loco morum doctrinam ponebant, idque Xenocrate au tore.
aliqvid. Haec plene ex Graecis versa Putabis, V. C. τὸ 'tu το ποιούv, το δεωσῆὶ τουτto αυτο παρελοv, και ποιου μ Ov τι. Aristoteles etiam causa in euἰ- cientem , τυ ποιο v Tου Iznt Uiniucuvocat. Cf. Metaph. III, C. 2. Ceterum codicum editorumque omnium lectionem rePosuimus, eamque verissimam rcujus vice, sine ulla causa , Turn. et Lamb. ex qua , P. Manut. era qua, et
post Grui. in cujus ed. guce ex vitio legitur cf. hujus adnotata , Da vis. et Gn. ea, qua , dederunt, Grutero male intellecto. Similiter in proximis, - quod efficeret . . . quod eniceretur inponitur. Haec et proxima Rathius, aliquid transposito, sic scribi jubet :
169쪽
censebant; in eo autem, quod efficeretur, materiam quamdam ; in utroque tamen utrumque. Neque enim materiam ipsam cohaerere potuisse, si uulla vi contineretur, neque Vim Sine aliqua materia ': nihil est
enim, quod non alicubi esse cogatur 9. Sed quod ex utroque, id jam corpus, et quasi qualitatem quamdam ' nominabant. Dabitis enim profecto, ut in rebus inusitatis quod Graeci ipsi faciunt, a quibus haec
jam diu tractantur), utamur verbis interdum inauditi S. VII. Nos vero, inquit Atticus. Quin etiam graecis licebit utare, quum voles, si te latina sorte deficient. - Bene sane facis; Sed enitar, ut ' latine loquar, nisi
ea, quae esseeretur. In eo, quod esseeret aliquid, etc.. Aliquid autem adesseeretur additum videtur, Ob Prae cedd. aequasi huic se Praebens μὴ alias rectius abesset. G. - Illustrat hanc doctrinam Achilles interpres Arati: Mutov, ὁ Κιττιευς, αρπρο ευαι λε ει τωv ολω, θεου, καὶ υλτv. ΘEdu tau , το
Τiedemannus Syst. philos. Stoicor. vol. II, p. 8, sqq. haec attigit. II. 1 P. Materiam quamdam. Quamdam ad materiam ideo adjectum est, quod ea apud Academicos non pro elementis dicitur. Elementa enim apud hos sormam hahent, qua materia caret. Vide haec accurate exposita apud Pseudo- Plutarch. decret. Philoss. I, c. s. E dem modo infra, S 28, materiam quam iam dicitur. G. x8. Sine aliqua materia. Νeque forma esse sine maleria Potest. TURN .r 9. Nihil est enim , quod non alicubi esse cogatiar. Dissicillimos sane loeus, cujus ego ex nimia brevitate obscurita
lem accuso, non CorrnPtionem. Init.
ut Lamh. et alii, haec Plane expungi inbent; Hulsem. aliqua vi correxit, Iicet etiam in spuriis ponat. Tumeb. et Guietus notant, in Platoni et Platonicis materiam locum esse is, hujusque Timaeum Iaudant. Recte. Vid. P. 349, seq. Bip. coli. Tennemanni Srstem derHat. Philos. tom. III, Pag. 4s, seqq-Seris. loci igitur hic videtur e . Neque
materiam coire in unum et quasi e Iescere posse, nisi ei vis adsit, qua iuncta teneatur. Omne enim , quod ere git, debere necessario in loco aliquo esse in locum igitur, se. materia cohaerente repletum , materiam ricohaerentem continere . G. ao. Et quasi qualitatem quamdam. Urs. quasi in codd. quibusdam non repererat; hinc P. Mancit. abjecit, cum aliis. Sed Davis. et Em. abjectum revorarunt. Recte, meisque compro hautibus omnibus. Additae vero sunt V . quasi, quamdam ad verbi qualitus novitatem excusandam. Hinc , quMSequuntur, in eadem excusatione Per
gunt ; in quibus verba . vi quod Grae
Ci ... tra tantur xx, Parenthesi, ut opor
tebat , inclusimus. G. VII. I. Sed enitar, tit. Durandus unte ut, inquit, ex ingenio addit;
170쪽
in hujuscemodi verbis, ut philosophiam, aut rhetoricam', aut physicam, aut dialecticam appellem, quibus, ut aliis multis, consuetudo jam utitur in pro latinis. Qualitates igitur appellavi, quas ποιοτητας 4 Graeci
vocant: quod ipsum apud Graecos non est vulgi verbum , sed philosophorum, atque id in multis. Dialecticorum vero Verba V nulla sunt publica : suis utuntur; et id quidem commune omnium sere est
artium'. Aut enim nova sunt rerum novarum iacienda
nomina, aut ex aliis transserenda. Quod si Graeci faciunt, qui in iis rebus tot jam saecula versantur, quanto id magis Hobis concedendum eSt, qui haec
nunc primum tractare Conamur λ - ΤiI Vero, inquam, a G
quod hoc loco necesse non est. Nam aua sponte quodammodo orationem
interpellat Atticus. G. 2. Aut rhee. Gore. post Huls. dat antethιcam. Philosophica , inquit Goer. verba vult Varro; loquitur enim nounniverse, sed applicate ad hanc dispi
tationem , quam susceperat. Facile etiam haec Permutatio a scribis eoru-
mitti potuit, quum his e, in aut, sic
scribatur , ut ubique Cum r misceatur,
qtaumque eos in orthographia ubique Peccare videas. Si quis igitur rethicam legerat, is , lineolam neglectam judicans, rhetoricam data opera scribebat, ut habet Dag. cod. 3. Iam utitur. Abest jam a Dresd. et fragm. cod. et licet quidem ea Part.
Ivo sensia abesse Possit, omissa in-
men hiulcum locum reddet et male
4. Quas ποιο τας Graeci vocant. Dctem, i. e. qualitas, vulgi non est, inquit Turnebus ad h. l. sed philosophorum verbum; in hac vero signifieatione Stoleorum Proprium , quo rum vocabulis Academici usi esse videntur. Iam quum Stoicis qualitates
corporatas sint, idcirco materiam cor-POratam vocabant qualitatem 2 quamquam non tam 1MPe ποι τητα , quam πεποι μειπε dicere solebant. Alexan
σωματωv, καὶ ως luxettv αυτοὶ πνπciω- μειωv , fit i α, καὶ τὶ οὐ Iαρ δη αποιο, τε σωμα αυτ iv ἐρου νινωται ταρ υλη h. e. de comoribus quae re ipsa sunt, et, qnalitate assecla rant, auimus Bensu Percipiet; non enim eum corpus esse dicent, qualitate vacans; esset enim materia. H. 5. Dialecticorum vero verba. Etsi quidem vero affirmantis putari Possit, GCer. tamen hac in voce offenditur. praesertim quod eam fragm. Cod. non agnoscat, et eius loco Bas. gnoque exhibeat, ut P. Manni. et Lamb. edi. derunt. Idem conj. ACribendum, in sic
dialecticorum verba nulla sunt publica - , quum facile sic ob praeeedentem syll. is, ut assolet, excidere potuerit. 6. Et id quidem commune omnium fere est artium. Quidem praebent seripti et mei et Oxonn. Omne : ne que aliter editi vel . multi. Sed P.