장음표시 사용
191쪽
sidum tribuebat, quod, ut supra dixi, comprehen Siosacta sensibus et vera esse illi, et fidelis videbatur: non quod omnia, quae eSSent in re, Comprehenderet 'β; sed quia iiihil, quod cadere in eam 'β posset, relinqueret, quodque natura*7 quasi normam Scientiae et principium sui dedisset, unde postea notiones rerum in animis imprimerentur; e quibus '' nota principia solum, sed latiores quaedam ad rationem inveniendam viae reperiuntur. Errorem μου autem, et temeritatem δ', et ignorantiam, et opinationem, et Su Spi- Cionem , et Uno nomine omnia, quae QSSent aliena firmae et constantis assenStoriis, a Virtute Sapientiaque
removebat. Atque in his fere δ' commutatio consistit omnis dissensioque Zenonis a superioribuS.
καταληπτικτὶ Ψυτασία, κατα τουτους, ε 'D αvεv ἡ ἀληθης, και τοιαυττ,υια cun α, πευοιτο-G. 2 S. In re, comprehenderet. Non enim sensuum eomprehensio vim totam rei sine praetermissione complectitur, quum exteriora tantum linea in menta attingat, eaque quae sub sensum quemque cadunt, ut sub aspectum colores, sub auditum soni. TURI . 26. Cadere in eam. Comprehensionem. TURI .a . Quodque nratura . . . dedisset.
P. Manut. Post quodque, eam inseruit, idem P. Fabro suadente. Walheroque probante. Sed cogitari e Proximis pronomen debet, non addi, saepe sic omissum. Dicit autem auctor, a natura datam esse re Comprehensionem , velut normam scientiae in , quoniam scientia in comprehensionum multitudine consistit. Una igitur, recte PercePta, norma erit reliquis omnibus. Deinde item Comprehensio in principium naturae . dicitur; quippe quum ex una COmPr. uilis via ad quascumque Om Hes a Periatur. Unde, quod sequitur, est adguam normam, et verborum, in animis imprimerentur, metaphora a Cera de- Sumpta est; es. Acadd. II, 26, 86, saepiusque sic auctor de animo. G. 28. E quibus . . . re riuntur. H. παρευθε ταως inseruntur. Nihil igitur erat, Cur suadente Grut. Ern. ωP-rentur ex ingenio corrigeret, vel Davis. aperirentur mallet. RePeriuntur , SC. R Zenone. Sensus autem est: Ex his Zeno non solum principia systematis
sui deducit; sed iisdem latius demonstrandis, pluribus ex partibus viam sibi munit ad idem construendum. G.
29. Errorem. Non est, ut Censet Zeno, sapientis errare, temere assen
tiri, ignorare, opinari, suspicari, umista in sapientem cadunt. TURI . 3 o. Temeritatem. Temeritas est temeraria Ddicandi ratio , Ut SAEPE. Temeritatem, προπετε tra. Θinatio
Si. Atque in his ferc. . . . Consistit.
192쪽
XII. Quae quum dixisset: Et breviter sane , mi - 43nimeque obscure expoSita est, inquam, a te, Varro, et veteris academiae ratio, et stoicorum. Verum eSse
autem arbitror', ut Antiocho, nostro lamiliari, placebat, Correctionem veteris academiae potiuS, quam aliquam novam disciplinam putandam. -Τunc Varro ,
Τuae Sunt nunc partes, inquit, qui ab antiquorum ratione nunc de5ciscissi, et ea, quae si ab Arcesila no-
Ita recte ex scripto apud Allemannum, et editis pluribus Erri. nee aliter E. V. tresque mei Praebent. His est pro Q his, quae dixi M. Hulsein. ad vulgatam re inlapsus est. Deinde exhibent, Praeter alios, E. V. et Dresd. constitit. Quod
probat Ern. me non Probante. Nam tum modo , si ex his scriptum esset, prae erit. Unice verum esset: quum in
his junctum , praesens Persecti graeci, Ni με, Ioco, ut ubique, Ponitur. Miscebis igitur, si illud malis. G. XII. r. Et breνiter sane. Dicit Lamb. in scriptis quibusdam et, quod mei
omnes habent, desiderari; neque agri ficit Part. P. Manut. Delevit Hulsem. Respotadent sibi Et . . . que; laudaturque a duplici parte Varronis disputatio. Ee apud Cic. saepissime est ex responsione orationem ingredientis.
Ita supra s, 33 : MEt recte quidem , inquit, respondes ἔ cf. Legg. I. s, i 6; ibid. 13, 26, et II, 6 , 3 4. G.
m. Verum esse autem arbitror. Haec
corrupta esse, vidit Ern. qui pro Verum , Eam suadet, Probante Wet2el. Sed hoc nimis vagum est, et vix exemplo alio, vere apto , confirmabitur. Malim horum, sic ni rationem ex
Proximia cogites, quod facile si iuram ex Pedito contextu. Haec constructio impeditior scribas ad mutandum Provocare potuit. Sed permutantur etiam alibi in seriptis literae initiales E et V, ut ap. Ovid. Heria et Vera, apud Plin. Velia et Helia, etc. Pronomen autem praepositum, in tali eou- textu, Plane est ex more et ordine. Atitem deinde tertio loco saepe legitur, verbo substantivo eum vi praemiASO . CL supra 6, 22: u Ea sunt autem . ἔFin. II, 7, 3I : in id est autem mais tum , etc. in G. 3. Tunc Varro. GoerenE dat Tum Varro. Sic, inquit, Pro Vulg. Tunc,
mus; idque partim ex Perpetuo auctoris in ejusmodi contextis usu, partim quod paucis Post, Tum ego , e regione ponitur. Scribis sorte causa erroris suit, quod nunc sequitur. 4. Qui ab antiquorum rat. nunc desciscis. Loco rel. qui conjicit Ursin. quoniam : Iegerat enim quam in libro scripto. sed nihil opus eorrectione. Qui enim VV. I D. h. l. Offendunt, non vident. ad qui ex rice esse itiintelligendum. G. -Praeterea GCDr. V. nunc ante desciscis delevit ex uno P. Μanui. altero Davis. Cod. Iu quibusdam edd. vett. tertium nunc ante probes additur, unde Goerenκ colligit et secundum hoc cum tertio glossatin ris esse. - Antiq. Veterum Academicornm et Peripateticorum. TURI . S. Et ea, quor. Ignorat Ven. 1494, eu, quod fiaepe ad relat. a scribis additur. G.
193쪽
Vata si Sunt, probas, docere Τ, quod, et qua de causa discidium factum sit; ut videamus, satisne ista sit 44 justa desectio. -Τum ego, Cum Zenone, inquam, ut accepimus, Arcesilas sibi omne certamen instituit non Pertinacia, aut studio vincendi, ut mihi quidem
Videtur, Sed earum rerum obscuritate', quae ad confessionem ignorationis adduxerant Socratem, et Veluti amantes Socratem 9, Democritum, Anaxagoram, Em' Pedoclem, OmneS paene veteres : qui nihil cognosci,
nihil percipi, nihil sciri posse s dixerunt 'l; angu
6. Noyata. Nam Arcesilas auctor Academiae suit vid. Sext. Emp. ad . Math. I. VII, a t. 15o, Pag. 4oa ,
nihilque eomprehendi , nihil scire
POSSE Censuit. Numquam autem obs. Tum. ista nova Academia nata es et, nisi Leno supervacanea, et odiosa subtilitate veterem Philosophiam eorrexisset. Hujus de reta oppugnavit Arcesilas. II. . Docere. In plerisque scriptis, tribusque meis, et multis edd. vett. doce legitur : quod ex eompendio na
tum est. G. 8. Sed earum rerum obscuritate.
Quae pertinerent ad interiorem rerumnat ram Perspiciendam , et definitiones diligenter dimetiendas. Vid. Tusc.
s. Et meluti amantes Socratem. Gom nκ dat et jam ante Socr. Ita, inquit, sequnti Μureti varr. lecti. IX , t 4 , Conjecturam, vulgatam, is et velutinmantes M, quae prorsus nihil est, eum Alternarino eorreximus. Saepe enim vidimus, vel, partim glomematis , paruin duplicis ieetionis notam, Cum ipsa lectionis varietate, in codicum contexta irrepsisse. Sic quidem Vimar. quem Contulimus Lael. Io, 33, adverta in una cum Praetexta is, addit , is vel toga .. idern ibid. r 4 , 51 , Pro. si numquam consilio . , a fiI naen quam studio, vel consilio. p bel,
Sed jungit vel etiam variantem te otionem , verbi gratia , de Fatu . , 4, ubi complures scripti, u Sed
quoniam rhetorica nostra vel vestra Sat notam, quae nuper recte, duo bus meis cons antibus, Bremi eod
rexit, a rhet. vestra sunt nota m. Item
Oss. II, as , 8: in ut possit pr. desse Pluribuam. At FH. meus, .mulli, Vel pluribus . et quum alii duo mmultis, sine pluribus praebeant. I admodum probabile est, ad ver
Iectionem et, additam variantem, eadem ratione per vel junctam, te i/eor Pime. G. - Quam lectiose Probant Em. et I. V. L. et Sehutrim equutus est. Ceterum Durandus pro Ponit mei veluti nuntiantes Socratem , vel uveluti armantes Socratem η, o lib. II, o. et re . Itaque ab eo am3t y
Verbum Em. addidit, neve potvi mus, quin eum sequeremur. mod ne quidem raro fit, ut disere apRAE Cic. repetatur : sed tam sinistre, taplinsuavi auribus ratione in locMOR P me Viginti, quae ante oculos liais' mus, nullo. Neque illo Ioeus. 'l avis. in doson dotidis diaplieid.χῬrutti
194쪽
st sensus, imbecillos animos, brevia curricula vitae, et sui Democritus ') in profundo veritatem esse demersam; opinionibus et institutis omnia β teneri, nihil veritati relinqui; deinceps omni ara tenebris circumfusa esse dixerunt. Itaque Arcesilas si negabat 4
Se quidquam, quod sciri posset, ne illud quidem
ipsum, quod Socrates sibi reliquisset β. Sic omnia latere censebat in occulto 7; neque eSSe quidquam,
nititur, Aeadd. II, 44, 23s, hoe rectEtrahitur, quum Prius dicebant in media enuntiatione ponatur , posterius in clausula ἔ ntrumque insuper distin inctione majore seiungendum sit. G. II. Angustos. Arctos esse et minutos fierisus, ut tantam rerum magnitudinem capere non possint. Α sensi has autem oritur cognitio. TURI . x m. in Democritus. De Demoeriis to , quem Hulsemannus rino tantum anno Socrate majorem fecit, quum huic certe viginti annis aetate Praeiret,
πι ἀλαθεια, nemini non innotuit; M. Acad. II, Io, 32, et Laetant. III, DIO. Inst. 28, Ο-x s. Tennemann ,
GraeΛ d. Philas. t. I, p. 285-291; item de Anaxagora ibid. 33o, seqq. et Empedocle, ast seqq. - Cicero in
Lncultor in naturam accusa, quae in Profundo veritatem, ut ait Democritus , Penitus abstruserit .. simile est
illud Senecae, N. Q. VII, 32 : ω Vix
ad fundum veniretur, In quo veritas Posita est, quam nune in summa terra, et levi mann qciaerimus . .
leneri. Haec vitiosa videntur. Neque enim umquam opiniones et instituta jungantur, nec hoc loco recte jungi Potuisse piatarim, quum instituta non umessario ex oPinionum erroribus Pendeant. Lubens igitur arripuerim, quod Dagni. EM. et ignorat, auctor que Sim, ut a opinionibus insitis is, i. e. Inveteratis, legatur. Cf. Drat. 28, 9 r . Inserit novas opiniones, evellit insitas, etc. . Sed ne vel suhdole . vel inscite, indicare videamur, dicit auctor Legg. Io, 29zu quod si depravatio
consuetudinum, si opinionum vanitas non imbecillitatem animorum torqπου-ret et flecteret, quocum irae Coepisset , etc. . Atqtie inde sorte opiniones et instituta aequa ratione, BC consuenldines et ore. iunctim posita videri
Possunt. G. I 4. Deincem omnia. Int. ω omnis , si ex ordine et serie, nullo excepto, Ennmeraris m. Cons. Cie. Orat. lib.
I, e P. 9, 3 7...Nihil igitur conjeetura
IS. Arcesilas negabat. ArcesIIa hic, primus a Platonis dogmatica severitate recessit. Nam Diodorus ille Cronus dubitandi semina ei instilla verat , et eloquentem linguam ei dederat , ut adversarios facile vinceret. Arcesilae ratio philosophandi nitebator v τω ἐπέγεν ' et moderantiam, mo ρο- mur, , h. e. animi affectibus independentiam, eorumque sedationem, em philos . fecit. H. G. Sibi reliquisset. Hoc enim unnm Socrates se scire praedicabat, quod nihil MIret. TURN . 7. Sic omnia latere censebat in
195쪽
quod cerni. aut intelligi δ' posset: quibus de causis
nihil oportere neque prositeri, neque affirmare quemquam , Neque a SSen Sione approbare 9, cohibereque semper' ', et ab omni lapsu continere temeritatem; quae tum eSSet in Signis, quum aut sal Sa, aut incognita res approbaretur : neque hoc quidquam eSSeturpius, quam cognitioni ci perceptioni assensionem approbationemque praecurrere. Huic rationi quod
erat Consentaneum. faciebat. Ut contra omnium Sententias dies jam plerosque
occulto. Ginrena delet censebat. Inseritur, inquit. in libris post latere, censebant, quod O. DD. ex Ingenio in Censcbat mutarunt, quum viderent ista ad Anaxagoram pertinere. Sed glossema vel indo se prodit, quod ejus verbi loco Bas. Putabant et V. cum Dagm. cod. dicebant exhibent. Debet autem ex praecedente negabat, dicebat cogitari, ut saepe I idque magis , quum idem verbum jam ad , re ne illud quidem is, subaudiendum esset. Exempla multa collegit Woph. P. 48. I 8. Intelligi. natione et intelligentia colligi, ut cerni sensu. Sunt enim κρPτερια duo, sensus et intelligentia. - Posset. Ita clare fragm. Cod. prout Ern. ex conjeci. dederat. Vulg. Possit. I9. Neque assensione an bare. Ita recte, ab Henr. Stephano Lamhinoque inde , V V. DD. licet in scriptis ubique assertione legatur. Nullus enim hujus aetatis auctor voce assertis, affirmationis vi utitur. Et omnino primus Ovidius est, apud quem asserere, vindicandi potestate legatnr Met. 1, 76I, M meque adsere Caelo n. Cf. Ruhnh. ad Vell. II. 6o. Eodem modo Paullo Post, in assensionem approbationemque Probare is, Scripti omnes,
ε assertionem ., P Cant. G. - APPro balionem et assensionem tollebat Ar-
cesilas, quam Ponebat Zeno, contrariamque inducebat retentionem, quam εστ VI appellabat. TURN .
2 o. Cohibereque semper. . . temeri tatem. Fragm. cod. a cohibere fie Sem
Per η; quod ferri possit : ita enim auctor de omni impetu studiove animi. Nec improbabile fuerit. hoc ante sem Per excidisse, putare. Sed scriba videtur sibi sapuisse: id quod maxime ex verborum collocatione patet. Nisi enim cohibere ad temeritatem pertineret, necessario , transpositis verbis , vel
is temeritatem continere is, Vel Certe, M et tem. . . . Continere is scribendum
fuisset. Praeterea saepius etiam cohiabere et continere junguntur. Nat. Deor. II, I 3, 35, etc. Ceterum re C hibere . . . temeritatem in idem est, quod is colla se a temeritate n: ita freque ter auctor is cohibere assensus , iraCundiam, etc. m G.
ar. Dies jam plerosque deduceret. Dies plerosque est, Omne fere tempus rsimili ratione omnes vitar dies dicuntur. Nam ingenio indulsit Davisti amicus, quum diebus alternis conji- Ceret. Iam me male habet. Possis hanc Part. Pro αστα του vuu dictam accipere; sed tum nimis vaga erit: Possis Pro quidem, sane : sed ita iam modo in consecratione dicit r.
196쪽
eadem re paria contrariis in Partibus momenta ratio- Dum invenirentur, facilius ab utraque parte' ' assensio sustineretur. Hanc academiam novam J appellant 4;
quae mihi vetus videtur: si quidem Platonem ex illa vetere numeramus. Cujus in libris nihil affirmatur, et in utramque partem multa disseruntur; de omnibus quaeritur, nihil certi dicitur. Sed tamen illa, quam
ad Carneadem perducta, qui quartus β ab Arcesila fuit, in eadem Arcesilae ratione psermansit β. Carneades autem nullius philosophiae partis ignarus, et, ut cognovi ex iis, qui illum audierant 'I, maximeque ex Epicureo Zenone β, qui quum ab eo plurimum
Μalim igitur eam , quae toties librariis debetur, hoe etiam loco proscri-Ptam. G. - Dies plerosque de inceret. Plerique illorum dierum dicti nistur , quos disserendo deducebat Areesilas; qui sensus cum mente verbisque
auctoris maxime Convenit. TURN. 22. Assensio. Alii assertis, ut scipra. 23. NOMam. Immo vero ne Acade
mia quidem erat, nisi vocabulo, quum revera esset Pyrrhonis stultissima secta. ut Numenius ait. Itaque a Timone Pyrrhonio Arcesilas Pyrrhonius appellatur et sceptieuA. TURI . 24. Anellant. Sie scripti mei , Oxonn. Vi . editique veteres,' quos vidi, omnes. Recteque hoc tempus revocarunt Davis. et Ernest. in cuius locum ah Aldo appellabant vulgari coeptum erat.' Appellant est Pro vi appellare solent ποῦ vel . si malis, Passivi loco positum, ut ubique. G. 2 s. Quartus ah Arcesila. Audivit enim Hegesimum, Hegesimus Evandrum . Evander Lac3dem diseipulum Arcesilae. Anetor Cicero in Lucullo. E andrum tamen auditorem Aristippi
fuisse, Aristippum Lacydis scribit
Eusebitas. TURN . 26. Permansit. Post hoc verbum
inseruit Hulsem. duci huius libri fragmenta, quorum alterum longius, est illud ex Augustin. contra Acadd. III, 25 ς alterum ex eodem, ibid. cap. 7, desumptum. Quae si ad calcem libet addidisset , nihil foret, quod quis reprehenderet. Sed quum istis ipsis arctissime contexta violenter discidit, non poteris quin Parum circumsP in
et . Ex iis , qui illum audierant. Oxon. V. fragm. Cod. et Dreia. his, quod verissimum judico. Divin. I, 3.s: . Zeno et hi, qui ab eo profecti sunt in. Cons. Aupra S 4t. Sed quum E.
is ex illis, qui eum and . . et Bas. in exiis, qui and . in omisso eum Praebeant,
aliud, nescio quid, vitium in his la
tere suspicatus, Correctricem mannin
cohihendam esse . putavi; licet videis rem, optime his, illum opponi. Vide etiam supra, S li . G. 28. Epicureo Zenone. Zeno Sidonius, philosophus Epicureus, quem
197쪽
dissentiret, Unum tamen praeter CeterOS mirabatur,
incredibili quadam suit facultate,'
Athenis Cicero, auctore ipso Philone, Baepe audiebat. Eum Philo Epi-Cureorum eo Phaeum solebat appellare. Hie autem Cicero scribebat Carneadem acerrimum Stoicorram DP Pugnatorem fuisse, et reliquorum Academicorum seriem attexebat. TVR
29. Incredibili quadam fuit facubtate '. Μedia contexta abrumpi nemo non videt. Nam quae ista Iacultas in Carneade fuerit, ad plenam sententiamne esSario requiritur. Sustulimus igitur Punctum maximum , et sola Iacu nae signa reliquimus. Decepit quadam init. quod ad adiectiva magnitudinis intensivam semper Vim habet, et sane, profecto notat. Quae autem supplenda sint ad plenum sententiae ortiem restituendum, ea Cic. ipse indicare videtur, orat. II, 38 , I 6I : ae Carneadis vero vis incredibilis illa dicendi, et varietas , Perquam est optanda nobis: qui nullam umquam in illis anis disputationibus rem defendit, qNam non Probarit; nullam oppugnavit, quam non everterit m . G.-De reliquis, quae desiderantur, vide supra I. A. GODr. Introductionem , Praesertim in sine, et P.
Valentiae Academica , S II, V et VI.
198쪽
Ad ea Cieeronis verba , Acad. II , lib. I, I ast Quam vim animum esse dicunt mundi. ... quem Deum GPPeliant.
Cicero, Academicorum Veterum et Peripateticorum ratione exponenda, videtur ad Xenocratem et Aristotelem hic potissimum respexisse, quorum ille apud Stobaeum Deum definit του παυτο:; et de Aristotele refert Clemens Alex.
Non est autem Platoni sobs.Turn. summus deus, mundi an
meis. Deus tamen est aliquis, quum etiam ab eo mundus deus nominetur; velut in Atlantico : τω πρὶv μεου ποτε ἔρIω, vυvλοIoiς αρτι flata retrovori. Ceterum Cic. hiC προΜοια, significat, quae non tantum sit supremi decverum etiam animi mundi,qui ea
Iestia maxime procurat; in quibus nulla mutatio est, sed constans et ratus ordo. Atque haec etiam a Stoicis dicuntur; vid. Cic. de Nat. Deor. lib. ΙΙ, α talis igitur mens mundi quum sit, ob eamque causam Vel Prudentia, vel Providentia appellari recte POSSit, etc.. Des mundo, an Sit animal, et providentia regatur, ubi principatum habeat, et unde nutriatur sententias Veterum Graeciae sapientum collegit Io. Stobaeus, Eclog. phys. lib. I, C. 22, p. 439 seqq. ed. Cel. meren, cujus ibi adspersae sunt Obss. criti. et quaedam literariae. Notionis de Mima mundi originem investigavit ingeniosiss. Bardili in Obss. universalibus in Timaeum Locrensem, pag. 42 sq. VOl. III, Sect. 9, Symbolar. Fulleb. ad Hist. philos.) cujus sententia digna est,
quae huc referatur : u Proclive est intellectu, quo tandem modo veteres somnium de mundi anima somniare potuerint. Innumeri dii, et daemones, quibus mature omnem mundum
199쪽
impleverunt poetae, a sapientibus facili negotio cogebantur in unum, eumdemque viritum unipersi, Omnes res Creatas permeantem. Quod si quis potius post Xonophanem, Eleaticae scholae auctorem, demum hanC notionem de anima mundi excogitatam propugnet, et hunc audio. Nam facillime ea separabantur, quae mundus, a Xenophane pro deo cultus, et unicus fons sensus, et rationis, ex animi natura prosecta continebat, ut exinde nasCeretur animus Peculiaris, per Se exsistens aeque ac Cum mundo junctissimus, dictus anima mundi. . Reliqua a Barditio observata, pertinent ad trinitatem ex mente Timaei Locrensis, Coll.VOltarii Questions sur
Ut rem diligentius consideremus, ad fontem ideae de anima mundi redeundum erit, ipsum Platonem , cujus cosmologi a praecepta docte collegit et illustravit cl. Tennemannus ira Syst. philos . Plat. Vol. III, p. I74 seqq. Fundamenti loco est positus Pseudo-Plato in Epinomide, p. 254, ed. Bip.
Coll. Sophista, pag. α66; de Legg. lib. XII, p. 2I8, 22O, 22 I. Primum, malum animum mundi statuebat Plato in Timaeo,
pag. o 7, Seqq. Phileb. Pag. 238, Sq. Deinde, bonum animum mundi, de Legg. lib. X, pag. 9a, Bip. Εἰ μ, ἡ . ωτασα ιυρα, eis
200쪽
Ad ea Ciceronia verha. Aead. II, lib. I. g 3o:
Ouamquam oriretur a sensibus, tamen non esse judicium veritatis in sensibus.
Cardo disputationis sin Dialectica) vertitur circa doctrinam de sensibus, quatenuS in eos PercePtio cadere possit. Ciceronis fons fuit hoc loco Theophrastus, quem Clemens Alexandrinus, libro II, pag. 36 a sedit. Sylburg. Coloniae I 688, fol.), ita exponentem facit, Θεόφραστος δὲ πλου
Veri disceptatio dialecticis propria est. Ad veri notionem
duo comparata sunt, quae κροτηρια diCuntur, Sens s Et mens.
Plato sensui quam minimum tribuit, ac proprie nihil; plurimum menti. Nam quamdiu in hoc Corpore inclusus est animus, sensuum ministerio et servitio utitur ad rerum cognitionem, qui tamen ea tantum perCipiunt, quae numquam Neresunt, sed esse videntur. Quae Plato in TLeaeteto de Ῥisis et perceptionibus dixit, ea bene illustravit Tenn. Syst. phil. Plat. Vol. II, p. 16, sqq. Nimirum per visa percipimus singulas res , unum; mens Vero uni erSa S res, et omnia quaecumque Complectitur. δια τι,οe ΩΜαρος Thesei. P. 24 I ) το, τ'
notiones quae percipiuntur visis, παθαυατα, αἰσθη inc ab iis quae nexu varietatis oriuntur, quae Sunt ConcePlus, ἀυαλο- ,σαατα, Vel συλλοriσμους Theaet. P. I 43ἰ Pbaedo, P. 17r, Bip. Etiam Nisa a conceptibus discernuntur, quatenus illa minus
ad perspicuitatem faciunt; vid. Plat. de Rep. lib. VII, p. a 47 :