장음표시 사용
111쪽
combi stans VI, , 52 pro combiliana si scriptum, iteram dupliciscis sonum ha- huisse, docet. Quemadmodum autem accentus gravis quam saepissime omissus agnoscitur, ut in proseaeto, pro sese ter vel pro se seti pro προυσε ζετε , , 12. acalso to-cone eos VI, a, Is pro καλζετα-Mνικαε I, I5 18. 20 largio sive fasto VI, a,2 44. pro paζ- , , I6. a se sive asis VI, a, 19. 23. pro ταζες IV a 26 et. multisque voeabulis, qua alibi accentum habent; sic perperam perso me VI a 38. pro perso mora et M. sive uehu ι V, a 27. II, 33. atque spatiat VI a 41 pro alia ejusdem verbi forma spatiam VII a 38. imo 'st semel scriptum egitur pro est.
Provi alatu VII, a 49. quidem pro previtat VI, a,AEI. accentum habet, non tamen vas irato me VI, , I 2 post opere Io me. 5. spirationis nota quae quidem tam pro p Latinorum, ut in scrohto pro scripto, quam pro e ut in /e ετ pro recte, aurpata reperitur, ante consonantes saepe sic posita est, ut non pronuntiari possit, nisi si in e Teutonicum transeat. De ceterarum consonantium pronuntiatione nini sero monendum habeo, nisi quod Umbrica scriptura e Tuscorum more, qui medias literas non discernebant a tenuibus etiam prora litera liaud raro p posuit Latina contra scriptura, Dorum consuetudinem secuta,
non semper iteras e et g distinxit, et pro eu etiam qu scripsit, licet non sequeretur vocalis minis mutatam habes in μενες IV, , 5. pro benus VI, a, 53. Etsi ναε- ωες V, b, 27. compositum pro simplici μενες IV, 'ra5 scriptum est. Rusdem verbi imperativus et αμπενr II, 23. V 20. et αμπετ&V, b, I sq. et απεντ II, 27. scribitur, a quo imperativi aha vendu et provendu VII, , 27. II nonnisi praepositionibus da ferro videntur Litera n e m non solum ante sinter se permutatae sunt, sed etiam inter duas vocales, ut inis εὐιμε II, I6. IV, a 25. pro φεφιν II, 31. IV, a 3. . et in θααν κατεἰ au IV, a I sq. pro rima hamis s. arma hamo eater alia moVI, , 56. Etiam De Dinter se permutatas invenimus in era font VI, a M. pro εὐγα- βων IV a 23. , a Let, in ιου Fιν IV, a, . pro κου Fινα IV a 2. porro et et in ιτλου τυφου IV a 4 pro ιτλουφ' Ηρους IV, a I. ut o et, in φωέθναθIV, a I. pro sursant VI, a, 43. Quemadmodum denique Romani in terminationibus quibusdam literam ι in mutabant, quotiescunque i jam antecedebat, ut en bita quidem et tora I sed pulvinar et lacunar, vinclum quidem et periclum, sed sule eum et lavacrum dicerent sic etiam in guvinis tabulis VI a 3 sq. orsa Iem et sta ia
lare letitu At si vocabula τι dii. II, 25. 27. et εὐεζλ I, 3. Ooser olom et
112쪽
V, a 28 et κῆ α B V, b, 27. 29. comparaveris, terminationem κλου μ s. ausa etiam post , ut gessa etiam Post , inveniea. 6. Accentus vocabulorum iidem apud Umbros fuisse videntur, quibus et Ae liea Graecorum dialectu et Latina lingua usae sunt inter has enim quasi intermedius est Umbrorum sermo. Verumtamen nihil do hac re potest affirmari, nisi si quaedam in Iovinia tabulis rhythmis scripta putemus, quorum numero ace utus vulgaria maxime definiret. Versus Umbrorum nulli alii esse potuerunt, nisi Saturnia Italorum sere proprii, quibus Romanos quoque antiquiastinis jam temporibus usos fuisse, Iongiora quaedam Saliaris carminis fragmenta docenti Ouae quum priscum Romanorum usum in pania tendis versibus Umbrico simillimum tendant, emendata ea in medium hi proferam, ut numeros magis vocabulorum accentu quam vitabarum quantitate et prosodicis Grae- eorum regulis definiri soIitos esse appareati Ianissimum est fragmentum apud Varr. L. L. VII g. v. d. Mulier collato Macrob. S. I s. sic emendatum r,Divom impeto h. e. impetu divino cante Divomis supplicato.a Disticillimum exstat apud Varr. L. L. VII f. 26. quod caeliger in Conjectanei p. IS9. ex parte tantum feliciter restituit. Equidem varias Iectiones et Velium Longum smcutus, qui p. 22II de a litora scripsit: Μihi videtur nec aliena sermoni fuisse, cum imveniatur in carmine Saliari, locum Varronia sic emendaverim: In multis verbis, in quo antiqui dicebantis, postea dictum , ut in carmine Saliorum sunt haec: sCogosauloidoceso omina enimve o,Ad Dinia oso misse Iani o idnes.sD nus Corus eset, linque Ianus dueti Postr Melios eum regum. h. e. horolavioidos ero omina enimvero ad patulas aurea misere Iani curiones. Bonus Cerus s. erus manus, quod Iani notue mysticum
fuit erit, dumque donec Ianus viveti Post in alio rumine et Melior eorum regum etiII. Alios versus Scaurus de orthographia p. 226I aervavit, ut antiquos cum e pro quum dixisse probaret quos e Iibentius profero, ne quia ossentatur licentia, quam
Umbrorum versus prae se ferre videnturisCumet polua Leuessiae praetexere Unia ...,ovo Eborii mebas sine do his, cum tonaremi In versuum istorum abrupta sententia Hermannus, qui in elementia doctrina meis tricae III, s. p. 666 sqq. de numeris Saturniis accuratius egit, se nihil aliud dispicere testatur, quam mentionem factam esse urbis Luceriae. AEquidem ignorans, quid sibi
urbs Luceria in carmine Saliari velit, Leucosiam Sirena intelligo, atque monti pro
113쪽
m niti, it npra i nidor e nite, positum existimo. Agnosti in autem horridus
illo numerus, Hor Epist. II, I, 15 sq. coss. Serv. ad Uirg. G. II, 38 sq. qui in rudiantiquitate non solum, bigua tam dactylo quam pondeos admittebat, sed brevi quoque syllaba propter accentu latum pro longa utebatur, sicut in versibus sit nostratium, in quihus Onorum concentus numero absolvero solet. me spondeo quidem, qui in Umbrico sermone eo frequentior erat, quo saepius verba in longas syllabas contrahe-hantur, Diomedes p. 73. d. Putach. aio scripsit sNumam Pompilium divinitato praeditum hunc pedem Pontisicium appellasse memorant, cum Salios juniores, aequis gressibus Circulantes, induceret spondeo melo patrios placare Indigetes - sut quod ibidem legitur duabus longis melodiis quasi duplicibus et jugibus votis prospera Deorum voluntas firmaretur. Ouum autem apud Romanos omnia sere versibus Saturniis componerentur, de quibus Ennius hexametri Latini auctor, at cecinit in Annalibus: Seripsere alii rem kVersibus, quos olim Fauni vatesque canebant,sQuom neque Musarum scopulos quisquam superarat,sNee dicti studiosus erat ra L Varr. L. L. VII g. 36. cur non in Iguvinis quoque tabulis agnoscamus eosdem lI8. Revera sextae tabullae initium cum extrema septimae tabulae pagina ad Saturnium numerum reserri obest, dum modo meminerimus, vocalium elisiones prohiberi saepe supplendis iteria, quas aermonis usus poscit, vocalem e o contrario ante alias Ocalea velut consonantem pronuntiari solere. En initium sextae tabula et Este perscio me avola aseriater Enetu, Parsa, curnase, dersva pesqu, pesca, ostru Poet angia o seriato est, es tremn aerae Ars eriure m) hveltu stipio me aseriata, 5. Parsa derma, curnaco ders a peto mersis,
114쪽
Εxtrema septimae tabulae pagina. . iris pamapes fratrex fratres Auersiori sua . Ere aves fratretate portat aeva e
I9. Incisio versuum, quae semel V. 15. in verbum compositum incidit, duplex est. et post tertiam arsis et post sequento thesin. Spondeis cum in prima, tum in secunda sylIaba areis convenit hinc esto: per sc I pro a te peraelo metiri poterant Umbri, ut v. 5 et 8 pars de rava pro pάrsa de rava. Verumtamen in verbis este peracto accedit id, quod in caau locali f. temporali pro ea id me perscio me cripta sunt, ut v I0 tote Ibove in pro tot eme Iove in o me, unde datus quoqum in his vocibus excusantur. Alia hiatus causa latet in ablativo angIa, id quod in adjectivum, sta v. 6. quoque cadit o versura enim discimus, merstat an glas dici debuisse. Ceterum propter mutatam spondeorum arsin V. 14. anseriato m fuat pro seriato m est,. 3 et 12. scribendum fuit. Praeter sormas ejusmodi periphrasticas nuIlae passivae specie flexionos in Iovinis tabulis leguntur, unde arsertur . . et omnia similiter desinentia vocabuIa Latinorum substantivis in ura respondent id quod forma ara fertur e . . pro ara serturem confirmat. In V. . duplex est licentia poetica primum diaeresis in voce peι ea, quae et in ne i V. Penuit et bis observatur, II. deindo brevis synabae per ictum productio in voco v vel pro a veil avibus . . , unde consonans v bis scripta
esse videtur. No versus . anapaesto claudatur, vocalis , quod supra monui, ante vocalem aliam velut consonans pronuntianda est neu versus 3 una syllaba abundet, embum courtus e covor tua in duas syllabas contractum, v Id. contra muteto ni iust quatuor syllabis pro mugato sua scriptum est. Versus I5., sicut . . in extrema septimae labulae pagina, anacrusin duarum syllabarum habet vocabulum fratre cavero in V. 3. redundat. 20. Hactenus haec pergamus nunc ad verba tynonyma, quorum omparatio multum eonfert ad enodandas vocabulorum formas et significationes. Inter haec ante omnia notanda sunt, quae in initio quartae tabulae Ieguntur. Primum versum in sexta
tabula eodem prorsus modo esse redditum, ex iis, quae jam supra de usitatis apud Umbros iterarum abjectionibus et permnlationibus monui, facile intelligitur; sed eadem verba in ipsa quarta tabula valde immutata repetuntur. Legimus enim IV, a, . μν
115쪽
quidem avis a seria tu, deInde vero a vir a seriato et exhibet, neque tamen, etsi VI a II perne post ne legitur, adjectiva εὐναιας πουμναιας, quae ad ablativum ετ f. ιφ reserenda sunt, ut εὐναιε πυσναες V. 2. ad accusativum aFες, similibus verbis reddi μετου verbum compositum esse pro simplici imperativo o facile agno-aeitur; sed quia ab imperativo ενο accusativus αεις, ab ετ accusativus - ῆι-ου μ dependet, hic cum ablativo H p, ille cum adjectivo ανξεὐιατεe constructus est. Si af ες ανξε ιατε aves auguriales sunt, ut Apuleius de nota aspirationis . . adjectivum augurialis ab augurio derivatum recte distinxit ab augurali ex augure denominato αν-ατος auguratum Tertulliani nim. 26. designat, sicut Volsculus Anxur ap. Enn. vid. est. a. h. v. augurem, qui ab axando sive anxando, ut in Glossario pro cantando legitur, unde axamenta q-ατα dicebantur carmina Saliaria vel ab assa voce v Non. Marc. II, 70. dicis esse videtur. Ab accusativo seriato VI, a, 48. vero dissert imperativus aeriat VI, a, 47. sive augurato, etsi idem cum ablativo avis construitur, sicut fetu sive facito cum ablativo victimae. Quemadmodum Umbri et dicebant pro facito, etsi τικτου quoque legitur IU, b, 29 et 32. sic et pro agito, et en et pro indagato alve explorato In adjectivis πεφναιες, πυσναες autem latere praepositiones rila et πουστ, cui pra et post in prioribus et posterioribus, facile quisque videt. 2l. Etsi adjectivis πεφναιες - αες, localis significati inesso videtur, ad anticam et posticam templi auguralis spectans eadem tamen in πῆ μοες- πει μῆες temporalis esse potest nam et numeralis locum obtinet adjectivum MεF s. priva IV, b,
29. V a s. quatenus III, , I sq. θεμῆ -πλε , τριπλεῆ, Inter se coordinantur. Sed dissertis praepositiva particula G postpositiva τε3, quae in verbis κριπε Φισω, τουταπε DvFινα pro signifieat, atque etiam M vel πε scribitur, quatenus IV, b, 2.-ῆιπε, et in fine cujusvis sacrificii plerumque αμπε αὐεις pro αὐ ιπε asim IV, b, 28. vel obe πε αμες pro αμπερ αὐεις IV, a M. et M. exaratum es Ouomodo verba Bκθιπεθ ισιου, τυταπερ κυFινα interpretanda sint, Lassenius jam recte vidit in Rhenanomuse philologico A. Ima pag. 385 sqq. sed quid verbis hineo αὐFις designetur, eo
dissicilius est intellectu, quod, si unum loeum V, a . exceperis, nusquam alibi eadem leguntur nisi in quarta tabula. Unum illud intellectum adjuvat, quod semper imperativus πε si σνι Fritis antecedit, quem ne ex praepositione πε s. πή compositum putemus, imperativus προπε ιιι V, b, IT prohibeti ine e r sntini mu non Catonis R. R. 14 I. verbo praesamino, sed precare interpretor, cujus etymon mihi per h. e. precesse videtur, etsi per pro is quoque, sicut apud Romanos purgamen pro piamen, dici Poterat, unde πεὐ-λ- non tam supplicationem quam lustrationem designat. Cum imperativo πε ὐχνιιι tria construuntur adverbia synonyma κυτε p . κυτε IV, 2, 3., a ε
116쪽
quae caute, tacens et coactis a compressis labris ΘΙ auso murmure p. era. V.
II. significare videntur cur enim tacite precarentur antiqui, et Sophoeles in raeeua 637sqq. et Horatius p. I, 6 60 verbis: Labra movet metuens audiri indicanti Ihagno
verba in fine cujusvis saerificii αῆεπες αὐFG s. Qine αὐFις pro uatione arvi gae a.
pro victima cremanda interpretor, autem, quod IV, b, 6 ante mc πεμιμου, sed VI, , 56 post lases perfnim positum est, cum venerationeis σεβασμ22. Nota est formula ars verse, qua, t te Plinio XXVIII, 2. apud Romanos parietes, tanquam incendiorum deprecatione, inscribi solebant, unde Afranii versus: Inscribat aliquis ars verse in ostio. Hanc somnulam esse Umbricam, inscriptio Cori nensis docet, quam tertio loco exhibui in prima hujus operis particula nam in illa nullum vocabulum T cum legitur, nisi Sethlant, cuius synonymum Umbricum ephralest. Utrum arae verse h. e. ardorem sive incendium verte, an ara ea ura es, . .
incendia vortas, scribas, nihil refert ae omnia pervertit Paulus Diaconus, cum adjicit: vT eorum enim lingua ars verte, verse ignem constat appellari. Apud Umbros econtrario si ι ardorem s. incendium, αὐFις arrigam designabat, unde, quum Paulus Diae. scripserit: Harviga dicebatur hostia, cujus adhaerentia inspiciebantur exta haruspicem
vocatum esse existimarunt. Puemadmodum autem Romani arvinam . arbiIIa map.
Paul. Diac sevum di bant sive, quod Servius ad Virg. A. VII, 627 e Suetonii libro de divitiis corporalibus profert, durum pingue, quod est inter cutem et viscus a sic apud Umbros in quovis sacrificio legimus arvi se i tu, pro quo tamen quarta nostra tabula, quia nonnisi II, 3I. asius m φειτο legitur, semper abnuis. αὐFια-στε νου exhibet. Quum timeri s. obstineto, quod secundum Festum pro ostendit dicebant antiqui, idem significet, quod osserto, sinu et αὐH pro accusativis neutrius generis haberi possent, nisi eodem modo ατει vel ατυμ φεριν φε ι rv pro Vatu reri ne fetu diceretur, pro quo VI, a Q. etiam value ferine fetu scriptum est, sicut inu is εὐι ιε ετου
gnare videatur, nisi salvam s. insulsam serinam cs. Varr. p. Non. Marc. IV, 29I. , quae praecipue masculis Diis offerri solebat, omnia autem immolandi verba, ut ipsum immolare p. Hor. C. I, 4 I2. cum ablativo casu construantur, tam αὐHu et in B, quam ston et Finu , pro ablativis seminini generis habenda esse censeo. 23. Ut voce ferine crudam carnem magis quam sarinam designari putem, etsi Varro ap. Non. l. l. fatuam pultem mactari solitam scripsit, moneor eo, quod in quovis sacrificio poni se tu, h. e. pane facito, additur. Ceterum vatuo seri ne se tu non Iegitur nisi in sacris, quae bobus masculis, vitulis taurinia et apris sunt in omnibus aliis sacrificiis praeceptum videmus vel συπα σου ιτ IV, b, 9 I6. vel πυστε ασιανε ετ B,
117쪽
IV, b, 26. vel εὐαια φε im IV, n, 28 32 44. quae quidem praecepta quinta tabula
V, a 32. verbis sua πυστῆα εὐσr in unum conjungit, unde etiam VI a 5. ape sopopostro peperseus et VII, A, S ape sup postro pepe acus legitur. Ex his intelligitur, εὐαια esse purgamina, a perseo . . purgo derivata, unde πεὐσr purgato, ape pepescus s. e Perseus autem quando purgaveris significat Ouodsi purgatio sopo postro . Muci πυστῆ sit, mirum esse nequit, quod pro una Murti in sextara bula persae se tu legatur nam συπα aures mihi sulfure sulfurato interpretandum esse videtur, quemadmodum musr s. ἁστῆα, quum ασιανε dicatur, bituane ex Asia quasi νωστῆρα s. ς ὐστρον designat. Sullaris et bituminis usum in sacris, quae expiationis causa fiebant, inter alios praecipue docet Claudianus de VI. Cons. Honor v. 324 sqq. Lustralem sic rite sacem, cui Iumen odorum Suisure caeruleo nigroque bitumine sumat, Circum membra rotat doctus purganda sacerdos,
Ilore pio spargens et dira sugantibus herbis, Numina purificumque Jovem Triviamque precatus et Si in Iguvinis labulis Iuus arbove et Trebo Iovi sacra sunt, sed Tesro Iovi IV, b, 26 sq. non solum πυστε ασιαν sunt, verum etiam εὐεθ' et πελσαν h. e. rore pio et dira fugantibus herbis, sive potius verbenis et balsamo Ser se proprie elicia designare, alias videbimus; sed elices herbae in sacris sunt herbae sacratae sive sagmina. 24. Ne quis onjunctionem et inter sopo postro desideret, notandum est Umbros ista conjunctione raro esse usos unde etiam IV, b, II sq. Πε να εμιω pro vestis iae mes VI, a, 5. egitur. Ibidem imperativum σιετυ, sicut paullo post τετ9, non redditum esse in sexta tabula, non magis quenquam offendere potest, quam quod V, b, 18. ΦΩ: F et IV, ,38. aran exaratum est, non addito altero nomine Sans vel Trahar multo magis observandus esset additus VI, a I 8 imperativus altu, nisi etiam IV, a 29 et 37. καπι σακρα an legeretur. Memorabilis vero est ibidem numeralium permutatior nam in quarta tabula duo adjectiva ποθειτατ, σακρες, cum praeposito numerali ετ si a ph. e. alteris, repetuntur in sexta vero seme tantum purdita et sacra scriptum est, additis verbis dupla aitu, quod sane idem significat. Sic IV a 2I sq. post imperativos arularis, εὐσνιtiti, raru DUFινεις additur: τρι ιυπει πρεμει, διιειπε ὐ πεσνιι 5, τὐιιωπε botar DvFινυς at VI, a, 56sq. et 63 sqq. legitur ambre tuto, peranimum o, dei tu elato iovi nur ut ambre tuto, pes ni munio, dei tu talans dei tu tertim ambre tuto, pes ni munio, dei tu et aias. Nihil enim refert, utrum ter, an iterum et tertio aliquid fieri jubeatur: τῆ ivnεὐ autem pro tribus vicibus significat, uti et tertim vero altera et tertia vice. Quemadmodum ante hae adverbia
nihil legitur, quod primum significet, ut πι sti sive Dusu II, 3. I 5. 23. sic IV, b, 32.
118쪽
inter εστι et piso adiectivum τὐ omissum est, etsi IV, b, 29. εστιγι ι πρεFeφιατ scriptum legimus. εστ ρυκ IV, b, 30 et νεὐτῆ υκ IV, b, 33 ut dextrorsum
et sinistro raum sibi opponi, facile agnosceretur, etiamsi post verba capi rse perso satu VI, a M. non legeretur eam mani eri r leni tu . . eam manu sinistra teneto.
Vocabulum πεῖ, IV, b, 30 et M a Verbis,ami, πεἡvs νειτε sejungendum esse, inde intelligitur, quod VI, a, 24 alia quaedam inserta sunt, atque etiam VI a 37 persi fetu,
auron capi r se perso satu legitur. Sed quid istis verbis significetur, propterea dictu est dissicile, quod nulla verba tam diverso significatus habent, quam quae a literis per incipiunt. 25. Persi ablativum esse nominis pers, quod purgamen significat, ut capi raenominis capi rs h. e. capis sive capedo equidem nullus dubito, etsi supra iam persae a fetu pro persi fetu scriptum vidimus. Sed περοι νειτ eandem im habere, praesertim quum VI a 2 et 39 inter persi et perso sive personae vocabulum pes Ondro sive person dru, VI, a, 35, quo purgatorium aliquod sacrum designari videtur, insertum sit, affirmare non ausim. Precationem potius sive benedictionem equidem intelligo, non solum propterea, quod satu mihi pro orato dictum esse videtur, sed etiam, nodVI, a, 39sq. post perso me additum est pue e r ani fus t h. e. ubi precatus fueris. Perso Ddrum ibi duplex est, orsa Ie et stas Iare sive σταφλτι Fti 1ι , ut mihi quidem IV, b, 3 sq. pro σταφλτι 'egendum esse videtur. Si persondrum stabulare sive stabulativum ad pecudes purgandas respicit, orsa te sive sociale ad familiam sive socios operum reserendum est, de quibus Horatius Epist. Ι, , I39 sqq. haec cecinit: Agricolae prisci, sortes parvoque beati, Condita post frumenta, levantes tempore esto corpus et ipsum animum, spe finis dura serentem, Cum sociis operum, pueris et coniuge fida, Tellurem porco, Silvanum lacte piabant cet. Sors alis et sta Iaris dicitur etiam VI a 38 sq. vestist h. e. victima, quae ΝΠ, R, 24 eum pes ondro ora om conjungitur onod vero verbis πιιι Fεστι πιι IV, b, 29. verba eront vestista subscripserim, nemo mirabitur, qui meminerit, me supra . . et εσμι et eron inter adverbia vel conjunctiones copulativa recensuisse, inter quas etiam ενου IV, b, 31 reserendum est, quum et pro 'it IV, b, 32 et pro νου IV, b, 34 in sexta tabula VI, a, 38. nom scriptum sit. Eodem pertinet i se VI, a 25. de qua conjunctione tamen alia quaedam mihi monenda sunt. 26. Isso erus ditu non prorsus idem exprimere, quod απι θελ πομ-ους IV, b, 3I., ex eo jam cognoscitur, quod ditu imperativus est, xvi τι ιυς ero subiunctivus cum praepositione που compositus, pro quo IV, b, 34 m μιτιος quoque scriptum
119쪽
est Sed εὐελ, quod pro εὐε MI, 13 positum puto, sicut τι ζελ V, a, 15. pro τι vII, 25. 27. idem mihi, quod erus, significare videtur, neque quicquam interest, utrum duo imperativi ditu et se tu per copulativam et jungantur, an prioris locum rotasis quaedam obtineat, per conjunctionem απι h. e. quaudo sive postquam expressa Pro απι IV, b, 34. etiam pue VI, a 38 exaratum legimus, etsi Verba ape habina purdinatis, eront pol abina purdinsus VI, a 23 sq. satis indicant, conjunctiones ape et pol non prorsus idem significare. IIυνε IV. 33. 15. et ape VII, n, 42. VI, a 52 synonyma sunt, sicut πυνε IV, a, 12 et pus VI, a, M. ab illis tamen differt adverbium πυξε IV a 34. ix pus VII, a, 43. quod sicut significat. Iυνε et πυτε ut πε, cum subjunctivo construi solent; sed πυε saepius indicativum poscit, et reui tanquam adverbium etiam sine verbo aliquo ponitur. Pue, poe, o s. poei, proprie ubi significat, unde IV, a I 8. lam πυε ε , εστ, quam εἶ ε ιε ς εστ, scribi potuit, quia perse, persi,
persei s. ir se Pirsi, Pisi s. porse Porsi, Porsei, Latinorum conjunctioni prout s. quando respondet. Duam facile cum istis conjunctionibus tam varie scriptis nomina quaedam similiter sonantia confundi possent, nisi modus Verbi, Cum quo construuntur, ea distingueret, intelligitur ex iis, quae supra de verbis persi capi r se perso os at VI, a, 24 diximus. Ouemadmodum ibi ex imperativis satu et φειτ discimus, πε , IV, b, 30. pro nomine, nec pro conjunctione esse habendum; sic πυνι IV, b, 33 et πυνε IV a II. propter additum imperativum φει τυ et subjunctivum MFvθτως diverso modo interpretanda sunt. Nam πυνι ablativus est nominis, quod panem significat, πονε
vero memorata supra conjnnctio. Ut autem subjunctivi formas, quae et ipsae variae sunt, heno cognoscamus, omnes hic colligere liceat locos, in quibus conjunctio quaedam eum subiunctivo constructa videtur. 27. Duam variae suerint subjunctivi formae, iam unum verbum eno, cui ben dictionis vel consecrationis vis inesse videtur, cum composito suo docere potest. Legimus
enim V, b, I 6 post πεινε φεθιου, nodis πυνι τε ι του quartae tabulae haud differre videtur, in singulari nitinero praeteriti temporis πυνε φεσνανε βενους, et VI a 64 ape term nome enus O pro quo VI, , 57. in plurali numero ape term nonae en urent, ni
III, a, 25 28 et , 4sq. vii ουλου βενουρεντ, scriptum est. Sed pro eo, quod VI, a 52sq.
V, b, 27. πυνε ν πενες, legitur. Sic VI, a, 40. Porse pes ondrisco abus, at VI, , 50 53. Q. VII, a 46. 5I porse s. poe i perca m ars mali a m habi est, cui in plurali numero VII, , 52. a se tris promo haburent respondet, exaratum videmus. Verum in fine primae tabulae post verba περι θυαε βαστ etiam πουνε νε ιδεραβας scriptum est, cui praesentia ἡ Ναβια III, a, 5 et πῆεγυβια III, a, 12 respondent. Quin etiam πουν uriga φυῆνα IV, a I. ut ponne vi furfant VI, a, 43. legitur:
120쪽
28 hinc a quoque pro re dici potuit, ut VII, a, si tursa et VI, a, 49 sq. pone sono me
ferar egitur, etsi V, a,26. πειρε νουβ ιιι φεὐεστ exaratum est. Ne tamen arre πε ὐτυ-Fιες , b, 28. idem significare putes, quod πεινε s. a re πυῆτιι ις V, a, 7 9. aliae so marum variationes monent. Sic VII b, 3 pro illo Ortust, sed pro πειμιιους IV, b, 28. sive πυρτιτιυς IV, b, 31 in sexta tabulatur diris us, sicut IV, a 33. Iruo τιν PMς, positum est. Ouemadmodum pro hoc VII, a, 43. purdin si ust, et VI a I 6 24 purdi usus pro purditisus VI, a, 23 37. scriptum est; sic etiam vel combi fians ius VI, a 49. 52. vel combis iansus VII, a, 5. ab eo verbo formatum legitur, cujus imperativus VI, a, 48. 5I. combi statu, subjunctivus praesentis antem VI, a, 51. combis ians scribitur. 28. Combi stans mihi compositum esse videtur e subjunctivo, sive se prosit, qui etiam III b, 3. I et VI, , It imperativi locum obtinet, neque oIum cum substantivis et adjectivis, ut III, , 5. 27. sed eum participiis etiam construitur, ni III, a M. κου na τυ σι unde Ι - 8. αζε τυμισε pro vase tome sust VI a 47. scribi potuit, sicut in precibus, ut aequaliter sonarent vocabula, per si mersi I, b, 38 sive pir se mersi I, b, 4S. et per se mers et VI, b, 28. pro irae iners est VI a m. In secunda persona si pronuntiatum esse, precum somnia sons ir, pace si VI, a, 7. h. e. o-Iens, propitius sis, docet pro quo quidem etiam fons ir, acer si VI a 26. vellos se pace se VI, b, 23. exaratum legimus. Eodem modo, quo si sei, sir, eum
antecedente vocabulo in s exeunte in unum contractum videmus, vocabulum ostensendi VI, b, 20. praesertim quum imperativus ostendu pro ε στεντυ sequatnr, ex o alena sendi
compositum puto. Ouum vim pro pus ei subra cretito est VII b, 3. h. e. sicut supra scriptum est VI, , I 5. in plurali numero porsei subra cretiitor genth. e. sicut supra scripti sunt exaratum sit, sendi post orsi eodem jure pro sentscribi potuit, sicut in fine septimae tabulae post arsertur VII, b, 3. in plurali numero motar in pro singulari ι-ου ἡφερ ei μ σι in extremis tertiae tabulae legitur. Imperativus hujus verbi semper sui sonat, ut in il Ia precum formula uti sons, acer VI, b, 42 cet. pro quo in plurali numero VI, a, si fututo soner, ac rer, scriptum est. Hinc πελσαν φυτε in fine quintae tabulae pro pelsat VI a 40. atque πυμετετ' ut ibidem pro subjunctivo purdito sust VII a 42. ivo i driri guo IV, a M. et purdito in sust VII, a 45. φωστ vero vel simpliciter usurpatur, ut III a 3 sq. I sq. πισι που ιπε φυστ, si conseruntur verba VII, , I pisi an peiora irex fratrus Alier sie fusi, vel cum participiis et adjectivis componitur, ut III, a I sqq. πεπειρ τι του φειστ et απε συβῆ σπαφε φυστ.29. vitis p prie quidem tertiam personam grammaticam iudicat, ut φυρεν et
III, α, 22. in plurali numero unde VI, , 6 sq. orsi angia an seriato sust ut iam g 18. metri causa pravam lectionem ius correxi scriptum legitur pro po e i angia