장음표시 사용
121쪽
us sive precatus fueris positum est unde simul apparet, tempora per sua circum scripta posse et passivi et medii generis esse, etsi praeter tempora periplirastica nullas passivae speciei nexiones in guvinis tabulis reperiri . I9. iam monui. ni et sust VI, , I. propter activam imperativi sormam mugat VI, , 5 passivam significationem habere potest; sed forma composita πιιπθε tuu IV a 20 sq. cui imperativi αριπὐe ετ uet ambre tuto respondent, propter ambre surent VI, a M. in plurali numero active interpretanda est. Eodem modo explicandae videntur illae participiorum formae, quibus deponens perfnis sust respondet. Legitur enim VII, ,3 appe arsertur Atier fir poplom ander sa sust, sicut IV, a 40 πανε πωπλω τεῆα pus et VII a 46. pane poplo an dirsa sust, ubi poplom sive poplo accusativus casus esse videtur an dirsa autem participium esse, extrema tertiae tabulae docent, ubi et dirsa et dirsas pro dir- sana positum invenimus. Post ruit εως τερα IV a 34. quidem etiam απε ρους τεροστ scriptum est; sed quemadmodum liomani et assensus est et assensit, aut aspernatus est pro sprevit dicebant, sic apud Umbros quoquo deponens compositum τεθα νυστpro simplici εὐυσι in usu esse potuit imo IV, a T. πιραζ pus et VI, a, 47. pilios sust, sed I, 32. προπεραστ legitur. Nam πιθα participium esse, sicut τα εξ, quod supra g. 21. tacens interpretatus sum, vix dubitabit, quicumque in που , φρατρ ιιεὐ- II, 5N vocabulum 1ιεὐ- propter ιεὐ-F II, II et 28. substantive positum agnoverit.
30. Φουι εστ III, a s a puσr aeque diversum puto, ac si apud Romanos a suo; activa ejus species est φακουστ I, 3I in singulari, et φακυφεν IV a 34. in plurali numero. Pluralis iste, excepto uno σταρερε IV, a I9. ab imperativo stahit VI, a, 56., semper in urent exit, ut ab urent VII, a M. procanurent VI, , I6. eis curent III,3 10. 15 dersi curent VI, a 62. a singulari dersicus v. 63. βενυρεντ, πῆουσι κοθεν III a 25sq. 28 et πεπωθκουθεν III, h, 5 sq. eadem cum reduplicatione, quam singularia peper scus VI, a, 5. sive pepescus VII, a, 8 habet. Hoc unum verbum cum reduplicatione inveni: nam sesus VI, , 5. mihi pro serans scriptum videtur, atque ab adjectivo ser sua derivatum, sicut ali naus VI, b, 7 ab at insus luemadmodum enim πουν τῆ/βμω φουιεστ III a 8 sq. postquam tribus vicibus factum est significat, sic alin sua dici potuit pro obnuntiantis auguris somnula alio die Cic. Phil. II, 33. Etiam subjunctivum εριες IV, a, I0. V, b, 2I. s. heri est VII, , 52. ab adiectivo quodam derivo, quod eo signiscabat; sed a P κ κυκερες II, 20 sq. postquam so
cum coxeris sive igne accenso calefeceris interpretor. Quod πιλεντεντ IV, a I2. s. pi endendia VI a M. pro piamen incendit dicatur, mirum esse nequit,
quia Graeci quoque datio unde taeda pro δαῖδι pro καίω dicebant; sed magis mirandum est, quod ibidem νε πιλεντε λως a. pus pir ente luat pro postquam piamen in-
122쪽
cenderis scriptum sit. Hinc autem intelligitur, απε α πελεις τὶ V, b, 27. III a IT. non magis dissere ab πουν αν πενες ibid quam πεντει II, 27 ab otia tu II, 23. ouemadmodum hoc verbum compositum est e supra f. 27. laudato βενυς, enust, en uso: sic usti 'tως IV, a II. OV ortus VII, R, M. Ourtus VI, b, 6. et Co vortus VI, a, 64. Foetu V, a 2. Ceterum πυν κου Fuor, IV a II., quod in sexta labula missum est, idem significat, quod ni perativus BFεores V, a, 9 36. s. overt VI, a, T. VII, a, 44. sicut VI a 55 sq. sunt stabitu pro πουν μαρεφεν IV, a, 19. dicitur.3 l. luod conjuncti copulativa ενυυε IV, a II tu exta tabula non legatur, mirari non licet; sed quod ibidem vocabulum βτιαε ti bis omissum sit, mirum videri posset, nisi idem sere significaret, quod imperativus auo villim VI a 49. bis positus.
Equidem hunc imperativum cum perfnibimu h. e. precare, comparans ἀνευare, ova, iubila, interpretor, eundemque in quarta tabuli Per substantivum hi ιυε ia, . . cum ovatione, in ablativo casu TPressum Censeo, sicut IV, b, 5 et VI, , 56. σε ε 3 s. sevom, h. e. Cum veneratione, legitur Cum imperativo Persitim constructum Duodad formam hujus substantivi attinet, ablativurn κερέινια ιι ει IV, a I 6. s. aces otii a me VI, a M. comparo, Cujus nominativum κεμνισιιεν suisse, ex ablativo πιιε ι U, a II. A. nome VI, a, M. colligo. Ouemadmodum autem Romani nomen et numen dicebant, quod Graecis νnti et erat sic Umbrorum αδτιιι e quasi Graecorum utrγιti, ab ἀνσεω pro reco ovo derivatum fuit, κεὐ ἐινια ιεν Veron acerra, quam Ovid. M. XIII, 703. custodem luris vocat, derivandum est, ut turificatio quaedam designetur, cui etiam, ut ex
apposita voce dur VI a 50. sive τεις IV, R, I. intelligitur, πῆ tis τους IV a 23. s. prinuatur VI a 65. respondet. Brevior Orma est κε νιε IV a 42. quae in F εκα s. ivonga VII, , t h. e. iuvenes, immolanda ter fieri iubetur pro rὐιν u Farti IV,
a, 19 vero VI, a M. com prinuati legitur, cui IV a 20 τω Ῥες et πυρο, h. e. luribus et igne, respondet Uinc πρινυ res milii a premendis uvis dictus esse, et sus si mentum designare videtur, quod Festo teste, diis eo tempore dabatur, quo vae calcatae prelo premebantur. 'ri nunti VI, a M., ut e praepositione com agnoscitur, ablativus pluralis est, ut adjectiva Peracris sacris. Haec verba enim, licet VI a 52 sine substantivo prinuati legantur, Bdjectiva esse, ut πυῆrirau σακρες IV, b, 19. nullus dubito quomodo vero ora cris explicandum sit, paullo uberius mihi dicendum est. 32. Duum V, a 40. περακρε, ut IV, a. 36 et 38. νra κρε, scriptum sit,
utramque vocem per coria Positionem cum praepositionibus πει et αν ex eodem sonte derivatam putare possis; sed quum Vocaret ακοε in septima tabula per imperativum co- moltu, h. e. cumulato, reddatur, ea quidem, ut acervus designetur, ex acere, quod
in εὐακῆ minimo quadrat, Composita esse videtur, nisi Graecum ἀοικρυ penitus On-serre malis, quia us εμου, quod antecedit, jam consorti notionem continet, quanquam
123쪽
- 31 Lucretius VI, Irata quoquo dixit: Confortos ita acervatim mors accumulabat. IIεὐακῆ vero sive per aerio VII, , 5I. non dissert a per aer e i , quod in precibus sextae tabulae ter repetitis VI, b, 22 55. cum pilia cluis piaculo constructum et VI, b, 54. etiam per ac ni scriptum est. Sic III a 6 sq. σακῆε πελεκνευ πεr legitur, ut II, 22. σακθε σε κνε πετ et V, b, 7 sq. I sq. περακνε σεFακνε πεω, cf. V, a Scel. Itaque sacre, per ac ne se Vac ne synonyma sunt, et licet aeva cnus Graeco
σε σιειος respondeat, per ac nus certe compositum est ex γνος Synonymi quoque sunt imperativi, re αὐε μ του s. ambre tuto et M σετ , τω σε tuo s. tur Si tuto, quibuscum verba com prinuati per acria sacris VI, , 56. et πεφακοε vel ποινουμα τυφIV, a 40 sq. constructa sun Ilium igitur ἀνά ηcte, hunc torreto, cremato interpretor te fruto vero, quod VII, , si ante subjunctivum tur sar legitur a Graeco τεφρουν in cinerem vertero derivandum, et tanquam participium praeteriti cum antecedente dur h. e. ture, jungendum videtur. Imperativi enim semper in tu et tuto, nunquam autem in to exeunt, unde etiam VI a M. elato diversum est ab tuto
VI, , 5. quod VI, , 5 sq. pro ετ scriptum agi toto significat. τατ IV a 2Isq. quidem imperativus esse potest, quia in sexta tabula per dei tu et aio s. et aia n scircumscribitur elato vero participium est, ut et aia n s. 33. Ceterum participium pro imperativo poni potuisse, e κυπ Ῥεαι IV, a M. pro combi statu VII, a, 44. quod quidem pro combilians VI, , 52 scriptum esse potest, satis intelligitur. Nam sicut l. l. subjunctivus praesentis combis lana a subjunetivo praeterit eombi stans ius discernitur, sic IV a 34. et VI a 43. participium
σεδ s. ersa a τε si στ a. dir susti Praesentia ab Umbris saepe sic circumscripta esse, extrema tertiae tabulae doconi, ubi dira a dirsas, dirsans praesentis dicat vicem obtinet, quemadmodum in Lerpiri inscriptione dui praesentis dati Combi stare, quod non solum in auguriis, sed in sacrificiis quoque usurpatum videmus, Umbri pro combinare dixisse mihi videntur. Plurium enim auguriorum combinatione opus erat. ut elicia censerentur auspicia, quae ob istam ansam IV, a 41. 9 ιν αδροῆτου ε , quasi combinae assercturae h. e combinata accessiones nostratium secundae conjuncturae dici videntur. Quemadmodum apud Romanos minorum avium auspicia majoribus cedebant, si quidem cornicis auspicium, aquila superveniente, irritum sebat, aquil rem vero augurium, fulmine intercedente e Tuscorum disciplina nullum erat; sic apud Umbros, post aquilae demum augurium minores aves observantes, nullum auspicium esse poterat sine augurio antea per aquilam angia mydato. Hinc auspicium ipsum a r s fertura, et secundum quidem s. ισιον sona VI, b, 3. dicebatur s. -- IV a 38. atque
σειπε κο ιν σῆς εὐτυ IV a 4 l. idem significat, quod porse perca aramati habi est VH a 46. h. e. quando lituo addietionem avium habueris. Nam per se signi-
124쪽
seat prout . quando perca Vero, quasi pertica, auguris lituus, dicitur, ars malia deniquo approbatio s. addictio esse videtur. Scribitur quidem et percam VI a M. et
ars matiam VI a 49 sq. sed ars matiam solum iu accusativo casu positum est, quum percas percam pro per came in ablativo casu sit accipiendum Ars malia utrum nomen compositum sit, an αριωδιον τι significet, nondum mihi liquet videantur tamen, quae paullo infra proferam.
34. In verbis illis, quae V, a I sq. leguntur, eadem do auspiciis breviter praecipi, quae uberius perscripta sunt in sextae tabulae initio, facile agnoscitur; sed memorabile est, quod VI, b, 5 mehe tot Ibo Veine IV, a I3. τεφε τεπε DuFινε, ut VI, , I8. te se tote Jovine, et VI, , 5 l. aeso tote bovi ne scriptum legatur, quasi pronomina mihi, tibi, sibi inter se permutarentur. Sane V, b, 24 τες libi
significat; at quum ea cum se sust et an de rae ausi sic enim pro an der se sua I gendum est VI, b, 5 et 7 cohaerere videatur, mehe quoque et te se in Iaudatis illis Io- ei simili quodam modo interpretanda sunt. Quoniam an derses usi, at e verborum contexta conjicere licet, intercesserit significat, sesus bene cesserit sive successe- ei explicari potest unde et adjectivum ersum VI, b, 2 et 5. quod bonum successum habuit sive felix, et adverbium ses h. e. bono cum successu a feliciter, deduco. Ut autem mehe et te se eodem modo interpreter neque Graeca, neque Latina Iingua mihi sumest, nisi mehe pro antiquo mane l. e. bene, unde melius, et te se pro opperi. e. εὐτυχέ o dictum elis. Sane, esto teste, manum antiqui bonum dicebant, unde iam Manes et immanis, quam mane . . bona pars diei, et maturus derivantur: a nescio an ars mali Umbrorum ex eodem fonte derivari possit. Inter ea vocabula, quae quid significent, nonnisi e verborum contextu consci licet, illa sunt intellectu distaeillima, quae uno tantum alterove loco leguntur. Ex eo genere sunt verba εσκλου ε-
et IV, a 29 et 37., quorum illud quidem propter apposita adjectiva ατρου, αλ pu, quae
atrum albumve colorem designant, Vasculum indicare videtur; sed hoc quid significet, incertum maneret, nisi VII, a 2 et 34. et atra et alba vascula, ceu lances saturae, plena vocarentur, cui adjectivum fertus respondet. De Iitera, omissa et deis et Dinto se permutatis plura jam exempla vidimus, ut ipsum vFεὐτου , a 39. i. e. conser cito, pro quo , a M. κου Fειτ scriptum est. Quod nisi concederetur, ετ pro imperativo vehit accipiendum foret legimus enim VII, , 42 si clam ara vel tu pro phialamar vehit s. pateram porrigito. 35. Sed do voce sicla, quae VI, a, 46. inter te sedi et ara vel tu, quibus verba τενξιτια αὐFειτου IV, , . respondent, inserta est, nunc plura mihi dicenda sunt. Illam vocem sexta septimaque tabulae toties exhibent, quotiescumque in quarta abemὐ GH I gitur, h. e. in fine cujusvis sacrificii verba vero hoc modo variantur:
125쪽
quinta Met, ubi et V, a ra. φασι νήυσεως Mnua et V a 23. et σελα, atque , a 2 sq. etiam Muσεο στροβω quia Minoa, sicut V, a, 7. heu αὐεις legitur. Ex iisdem exemplis intelligitur, vocem liola sive fictam, quia etiam omitti poterat.
pro ablativo si e Iam esse eeipiendam, cui quadruplex accusativus, me fa spela, at rusta, farsio sive fasio, et leaediis τενς ιτια est uddilua. Porro verborum ordo
non enlper idem est, ut ne ea, quae in sacri1itiis seruntur, eodem empe ordine enumerata sunt verumtamen verbum, ut in Latina lingua, nuntiationes plerumque claudit, qua quidem eo observata lacilior fit intcrpretatio. Nunc autem videamus, ouaenam res cum proficiis in patera porrigi jubeantur.36. Ouum, quod in pro sese tir vidimus, a litora proci posita Latinae e re-apovideat, στρων ζ1 a. atruata pro atrue oula a strue, et farsio, pro quo V, a, IR pose quoque scriptum legitur, pro seroto est accipiendum. Nam apud Catonem R. R.
I 34. legimus: Ubi exta prosecta erunt, Iano atruem commovet , - Iovi fero tum obmoveto, et in inscript frat-m Arvalium patruibus sertisque - piaculum laetum.. Fuseunt autem atrue et feretum, est Meate, genera liborum, quae qui asserebant,
a truserctari appellabantur ergo me fa quoquo spera et te aedia liborum vel panum ab I liter incipit, non magis legitur, quam lanx et lustrum et alia ejusmodi voeabula. Si quis autem trah vorti VII a 25 pro tranaver e scriptum Perpenderit, non dubitabit, quin me a spe a mn m spissam, ut te sed illisive τεν ζιga denae tum
sive depsiticium panem designet illique interpretationi non obstat, quod IV a 6 sq. post τεν ti Ἀθμιτ legitur: εὐι μνου, εὐις που νε ενιτυ. Nam apud Catonem I. L quoque a quitur: Item Iano vinum dato, et Iovi vinum alo, ita ut priua datum ob atruem obmovendam et fere tum libandum p tea Cereri exta et vinum dator quidni in Hiis sacrificiis etiam panem Id quod me vexat, est hoc, quod non εὐι, ut VI, a, 46. sed ad ις, ut IV, b, c, seriptum legitur. Quis non, a V, b, 21. -- βψιες, ut IV, a, 10 et VI a 48. vel pisi heri est VII, a M. pro ἐπην μενσος exaratum invenerit, voeabulo εὐις εδεόν, designari putet praesertim quum in quinta tabula non solum δεῆ πουνι εὐι ιν φετει , , 9 sq. sed etiam, ι πυνι ιυ ιν τειτυ , , 25sq. h. e. dio pane, di vino, praefato a praesamino, ut Catonianis verbis R. R. 5
126쪽
IM et Idi utar, scriptum sit nam τεῆτου μου ---μ V, a 40. aliter interpretan dum est, quia dira tuis dicato a dei tu a dieito nihilo differt. At eur εὐι, quod I, 26. ut εὐμει I6. et Hup III, , . semel poni potuit, ante ιν vel nurin quam legitur, nisi ubi utrumque nomen cum uno verbo ita construitur, ut conjunetionis Iocum obtinere videatur lv. Vocabulo herle Umbros pro conjunctione usos esse, e septima tabula e gnoscitur nain VII a 3 abro tris fetu heri et ros heri ei petu scriptum est pro τδιφ- ψου Ῥυςψου - πειεν νατυ h. e. tribu apris ruta aut nigri tacito. Hoc enim modo verba sis vertenda esse Plinius docet, qui H Ν. VIR G 78. extis de apris scripsit ,Pilus aereo similis agrestibus, ceteris niger, ubi Plinius agrestes apros suum atribus opponit, sicut VI, 2 med. 30. tauro silvestres agrestibus. Pro si nusexaὐερφω - πει IV a 27 porca tris rosa te ei a fetu scriptum est itaque herio ros heri ei e In non diser ab os oto eiu eodemque modo δεμ o isti ρεδι e -- IV, b, 4. 23. a 6 vel heri e vlnu heri e poni et VI, , M. a I sq. 46 aecipiendum videtur. Nullam enim aliam causam video, cur in . quinta tabula, ubi V, b, s sq. γεδι-- δερι ιν tro acriptum est V a I8.-uνι, ινου, ut , , 14. ισεμ φεμ που νε - σμ ει ιν φεμου, et V, b, 20 πουν --mu, ιν αε uocet. non anteposito εὐι legatur. An εὐι, εὐις, ει ιμι, sive heri heri e heri es, bis positum tam copulativam, quam disiunctivam vim habu rit, alii examinent mihi quia de unius verbi purdito luat, quod inter duas quartae tabulae paginas inserui, explic tionem addere suinciat. Hoc praeterito subjunctivi indicari, sacrificia rite peracta esse. inde apparet, quod in fine praeceptorum addi solet, eamque ob causam VI a 42. et IV, a M. totum versum expleti Vera seriptura purdito mous VII, a, 45 Iegitur, pro quo IV a 39. Heu III, , I sq. ποί τι του φυστ, atque L 3 sq. που o τετει φου του ut V, a, 43. Bὐτ ετ φου του, cum imperativo scriptum est. Particisium purdit om ora position pur πρός et dit om dictum compositum videtur; quia vero in Iguvinis Iis Mis V, a M. dicito et τεεν V, a 40. dicato Inter se permutari solent, unde VI a 3s erus dira tu pro εὐυς μου IV, b, 34 scriptum est, purdito in a. addi et uin idem quod consecratum significat, quemadmodum Velleius II, 25. . . agros omnes addixit Deaea pro dicavit alvo consecravit scripsit unde IV, b, I9 α τιταν et σακι m conjuncta vidimus. Itaquo purdito sust sive consecratum sit in sine praeceptorum de sacrificiis idem valet, ac si dicas rite peractum siti
127쪽
Pag. Is v. xlr ante αφικνου inserendum Oees. - I3, evectus pro eve ei a legendum. IS v. paenult. δεειου F perperam lectum pro D Est Fa. Post genere inserendum ante vocalem Idi. v. 20. pro ου legendi un lota vero enuntuli delenda, a IV, b, 8. iisH- 7 v. paenult. ρανε pro θαν legendum. 24 v. s. ab extr. iusu Illam pro insulsam eamdum.
129쪽
EX INSCRIPTIONIBUS ANTIQLIS NODAΤΑ.