장음표시 사용
131쪽
oeabula illa, quae in superiore hujus operis particula e comparatis Iguvinis tabesis didicimus, licet pauca sint, sussiciunt ianio ad id, quod
nunc aggressurus sum, ita demonstrandum, ut sacile intelligatur. Sunt enim argumenta Iguvinarum tabularum, earumque Praecipue, quarum comparatio disquisitionem nostram faciliorem reddit, summatim ante explicanda, quain singula earum verba interpretari conemur. Quod si non secerimus, undamenta deorunt, quibus vera interpretatio nitatur, neque cavori satis poterit, ne in meras hariolationes incidamus. Argumenti vero expositione non contextus modo cognoscetur, ex quo singula Verba interpretanda sunt, scd pra bobitur etiam optima occasio, muIta res, quarum notitia valde necessaria est
ad intellectum eorum, quae in tabulis perscripta sunt, uberius explicandi, ut o diis deabusque, quibus sacra fiunt de sacerdotibus et gentibus Iguvinorum praecipuis de urbis areisque Iguvinae nominibus de oppidi Umbriae, multisque aliis rebus, quae dignae sunt, quibus operam nostram navemus. Iam ex iis, quae in medium protuli, intelligitur, Romanos multa ab Umbris accepisse, quae viri docti nimia temeritate truscis attribuerunt, pleraquo tamen hujus generis, ut de sacrificiorum ritibus, quorum plurimi
132쪽
inter Umbros Romanosque communes fuerunt, et de auguriis, quibus Umbri adeo studuerunt, ut nihil probo factum putarent, quod non antea auguriis esse probatum, ne longior evaderet haec particula, in qua praecipue nomi-
na propria mihi explicanda videbantur, in aliud tempus utare constitui. Hactenus haec si quid novisti rectius istis, Candidus imperti si non his utere mecum.
133쪽
InscriΡtione Umbricas summatim e XΡIicans.
I. Iguvinas illas tabnias, quas in anperiore Iinjus operis particula comparavimus, ad πεὐ-λtis sive lustrationem speelare, primis earum verbis dicitur. Imprimis autem praecipiuntur sacrificia, quorum alia reliquae tabulae eontinent praeter tertiam, in cujus argumenta diversa nunc primum inquirere liceat. In tertia tabula non litoris solum, quae partim Umbricae, partim Latinae sunt, duae distinguuntur inscriptiones, sed ntraque etiam vel lineola quadam inter versum 13 et 14 primae paginae interposita vel repetitis iisdem fere verbis in duas partes dividitur. In omnibus his partibus, sicut in reliquis praeter quartam sextamque tabulis, mentio si Fratris Atierat vel eatrum Αtiersiorum, quibus summa tribnitur auctoritas. Hi Fratres, norum maximus sive magister κατ ἐξοχὴν rater Atiersius dicitur, sicut Fratres Arvales Romanorum, duodecim
defendiis VII b, 2. sacerdotum suerunt collegium, quod III a 23 et III, , I. φεια φρατρεκς, quasi erox sive φυλὴ rearetaer, dictum uaestori opponitur Panu pei fratre xs, quae VII, , I legitur, quasi παρις otia φρατρικῆ Fratrum πανήγι ριν sive conventum designare videtur, quae III a 3. contracto nomino μιιπε dicitur, nisi . pompam intelligere malis, quia anu pei fratrex VII, , I simpliciter fit FratrusAt tersier sive Fratribus tiersiis, nu/ιπε vero III, a, 4. ικ αεσε τε ι εὐιεῆ, quae verba non disserre videntur ab αρπει θατι φατῆ Aτιιεειου III, a IZ sive a bitratu Fratrum iteratorum. Potest enim τιρε θεε pro genitivo singularis accipi,
ut εικFασεσε substantivum regens sit, sicut Graecorum εικασία, ab εικάζε derivatum, cuius primitivum verbum δε σκω apud Homerum, sicut scis eo apud Romanos, etiam probo, natum et aequum cenaeo significat Il. XIII, 446. unde puri far eis curent III, , I et II sicut facere eomprobarint vertendum est.2. Fratres Atiorsios summos in rebus sacris arbitros fuisse, ea testantur, quae in tertia tabula Umbricis literis perseripta sunt in illis enim hae sibi respondent singularum partium initiar
134쪽
In his praeterquam quod pronomen demonstrativum σου sive σει diversis locis positum est, nonnisi verba, inde accusativus pronominis hoc dependet, diversis notis scripta sunt. Quum in eadem tabula v. 2 et 2 bis του φατ pro κυῆα του exaratum sit, pro τ. . quoque . . Iegendum Heri possit nihil secius . . . . d iis d icat legendum puto, quia tuaestoris ratibabiti in fine quartae et in margine quintae tabulae similia ex-hihela Gm ετιε σαε-R- MF: ταιστε - τετε τεας, . . nisi fallor, Puaestoritia audientia suetum vobis de dicate diis. Quodsi ιτιπες pro ιτιπε scriptum est, sieut in superiore huius operis particula αὐεπες pro αὐεπε exaratum vidimus, duae
priores syllabae autem Graeco nomini ει is respondent, ειτιαε MFτῆετιε, h. e. provocio auctoritia, cum genitivi deminutivis πλενα σι εὐ- θνασι εὐ h. e. plenulae urnula s. Ieni suffragii, construi potuit ad indicandam summam auctoritatem, qua Fraterficiensius scripsit: o Frater Atiersius pro sua pleni suffragii auctoritate diis sieri ed est. Itaque tertia tabula duo edicta Fratis Auersi continet quae vero post explicata modo verba leguntur, diversa sunt:
22. h. e. urbis moenibus appellatum, cui κui ναρκλε mei ι - θε oppotatur.3. Ocrem antiqui Romani, ut Festus Lavi Andronici exemplis probatum reser montem confragosum dicebant, unde oppida Umbriae Interocrea et Ocriculum nomen accepere. uia ero apud Graecos κοις et κρα, unde Latinorum arx per metathesin dicta videtur, inter se cognata fuerunt nomina, ocrem amem urbis Iguvinae interpretor, quae alias ista a riso Satis deo dicitur. Hac in arce Auersia observasso videntur auguria, quae a non congruebant eum urbano auspicio, EisFιιε- μανα κλε sive clivia auspieia vocabantur. Etsi enim Plinius N. N. X, II I4 cliviain avem ab antiquis nominatani ignorari scripsit, Paulus Diaconus tamen e Festo excerpsit, livia auspicia dicta esse, qua aliquid fieri prohibebant quanquam, dum addit, omnia distatilia clivia vorata esse. unde et livos loca ardua dixerint, non animadvertit, clivum esse Graecorum κλιτυμ Ex iis igitur, quae modo exposui, apparet, duobus tertiae tabulae edictis praecipi, nidfaciendum sit vel secundis vel adversia Alteraiorum auguriis in illis vero, quae Latiuis liferis scripta sunt, de mutuis inter privatos homines et Fratrem Atiersium donationibus agitur, dummodo recte vertam sequentiar
135쪽
- a Claverniis dirara erit Fratruo Atieriar iisverni dissans herii rarer atterarum Gavernius dat muneri Fratribus Atiersiis AElaverni dat muneri Frater Atiersius. Casilas dira Aerti Fratrus Alterais iasilate dirsans herii Fratere Atieratur. Casilas dat muneri Fratribus Auersiis 3 Ila dat muneri Frater Auersius. Dirsa o sive dirsans participium, ut dui III, , I et 15. Indicativi dat, dicat, locum obtinet heri vero Graeco D Urem respondet, sicut εὐτε Π, , 6 8 I0. χαρτα sive grata designat nec scio, an ν εὐιες quoque sive heri est, quod insuperiore particula g. 30 et 36. ἱερευσης interpretatus sum, cum Homerico χαριζετο ἱερα lupis Od. I, 61 coli. en Mem. S. IV, 3, 16. comparandum sit, quemadmodum hodierni quoque VIachi heret ire pro χαροσθαι dicero solent. Sic coniunctio herio I sive heri s bis
posita, de qua sub sinem superioris particulae locutus sum, sicut Latina conjunctio vela velle derivanda, explicari poterit seu velis concedere, L IIor C. I, 4, 12. sane heres in Oscis inscriptionibus voluerit interpretandam putarunt. 4. Casi Ios pro Casilas scriptum esse, dativus Casilato docet praeterea nomina in a d inentia apud Umbros adeo usitata suerunt, ut apud eos, qui cives Romani facti nomen a patria assumpserunt, nominum in ius exeuntium locum interdum obtinuerint. Sic legimus in inscriptionem evaniae apud Mura MDXLVIII, II P. MEVANAS AVSTUS; Sontini apud Gruter. DLXVII, 2. L. SENTINAS VERVS, ut i sortii Tiberini apud Grurer DCCCCXXIV, 12. C. TUPERNIVS SABINVS. Me tamen, unde Caritates nominati sunt, Casilua dicitur III, , IL, etsi lini m. N. III, I4. Carsularum oppidi incolas Carsulanos vocat undo in Cluveri Ital antiq. ILpag. 38 sq. hodiernum Vici Cassi gliano nomen deducitur. Si quod Μicali Storia gli antichi popoli Italiani T. II pag. 36 putat, lavernium oppidum, quod Claverniis nomen dedit, ibidem situm fuit, ubi hodie Chias cerna est, ager Tlatius IV, , ., quem Langius in Latio quaesivit, haud procu abfuit a sano Martis Tudertium, unde, sicut ager Casilus, i quier Martior vocatur. Hoc nomine enim neque Picenos, neque Pi- eum Martium, sed Martem ipsum designari uis, qui a pico uia sacro Picius vocatus esse videtur. Picum num quidem intelligere possit, qui Pilumnum signin cari putet Fratris Alteriai appellation Sehmonio deque ier et in ne sora ex III, , I et I6. Sed quid Picumnus Pilumnusque ratres, quale Nonius Mare. XII, 36. et Servius ad Virg. A. IX, 4 definiunt, in nostra tabula sibi velint, nescio, Romani contra, Festo teste, in Saliari carmine Pilumno poplo dicti sunt, veluti pilati Virg. A XII, Ial. Itaque appellationem istam Semonias de uriae Romanis sociae vertor socios enim, quibuscum Plautus Amphitr. I. I, 228. Sosiae nomen comparat, ova o ab Umbris Vocatos esse,
in superiore particula f. 25. monui; Iguvinatium laederia autem, quo iam . . e. 444.
136쪽
in Latii acceperunt, sicut omnibus Umbris civitas data est . . c. 666. Cicero pro Balbo c. m. meminit. 5. Puemadmodum picus non solum apud Sabinos, ut Strabo V, 4, 2 pag. 210., et in Latio, ut Plinius II. N. III, 20 18 et Plutarchus . R. I. testantur, sed apud Umbros quoque, ut sextae tabulae initium docet, in auguriis principalis avis fuit; sic etiam omnibus his populis antiquitus Marti sacra templa fuerunt, quorum aliud Dionysius Hal. I. pag. 1 sq. in urbe Sabinorum una, aliud in urbe loramaliena boriginum memorat, quod quidem oraculum antiquissimum haud absimile fuerit Dodonaeo, nisi quod Dodonae sedens in sacra quercu columba, apud borigines contra picus in columna lignea vaticinaretur. Agros Casilum vero atque latium ad vicum Martis udertium pertinulas puto, quorum vicani in multis inscriptionibus apud Gruter CCCCXXIII, I. ΜXXXII, 1. ΜLXXXVII, s. et apud Murat. DCCCXLIV, 9. XC, si leguntur. Duodsi ager latius Dolatium fuit, quorum nummos voce λα τε inscriptos ex mea quidem sententia, quam in Ephemerid. Hatinoverania numismaticis a. 835. r. XXVIII. f. 13. et a. 1836. r. VII, . . in medium protuli, perperam ad elamonis portum in Etruria tulernnt, Dotates, quos Plinius Η. N. III, 19 il inter Umbriae populos recenset, haud procul abfuerunt ab illo sano Martis, cuius rudera his ipsis temporibus detecta dicuntur. Iidem autem, quia Sallentini erant cognomine, verbis ci πυξκυιι ει ιι ει IV, a, T. Ia-bus com nonae VI, , 58. sive Iapusco nome VII, a, 47. designari videntur. Etsi enim Iapygicum nomen in quarta tabula, interjecta voce tisi εti, a reliquis arsinatis tribus nominibus separatum est, id tamen ad Iapyges potius in Umbria, quam ad Umbros in Iapygia refero. Micali quidem l. l. T. I pag. I. in Gargano monte, quem Virgilius A. I, 247. Iapygem pro Apulo appellavit, alieni inter colles silvosos etianinum Umbrorum nomine insignem reperit; sed quemadmodum Ηmbri in Apuliam, sic Iapyges in Umbriam migrare potuerunt. 6. Romani eadem prudentia, qua colonias civium militares deducebant, quibus agros occupatos defenderent, Horat. S. II, I, 35 sqq. liostes suos in Italia devictos, ne iterum coirent, in diversas regiones abduxerunt. Ouum igitur a Livio V, epit coli Flor. I, 0. 7 sq. utrop. II, s. doceamur, eodem fere tempore, ii Picentibus victis pax data et coloniae Ariminum in Piceno, Beneventum in Samnio deductae sunt Umbros et Sallentinos victos atque in deditionem acceptos esse, quid magis est verisimile, quam Sallentinos niti e Iapygia in Umbriam Umbros contra in Apuliam esse abductos Sic enim Picentes quoque, Strab. V extr. Plin. H. N. III, 9. ad Silarum amnem in Lucania habitante legimus, quo sine dubio eodem tem're abducti sunt, quo Romani, post arentinos victos a. . c. 487. totius Italiae imperio potiti, quatuor Ouaestores provinciales secerunt, quorum primus Ostiae omnem regionem inter Tuscum mare et Apen-
137쪽
uinum montem inde ab Arni Tiberisque sontibus usque ad Liria ostia, alter Calibus reliqua usque ad sinum Tarentinum sub ditione sua tenebat, tertius vero quartusque, quicquid inter Apenninum montem et Adriaticum mare a Rubicone usque ad Aesim fluvium, indeque ad promontorium apygium situm erat. 9uod auteni ad Tarsinatem tribum attinet, cui Iapyocum nomen in Iguvinis tabulis ascribitur, eam cum Lepsi de labb. Eu-gub pag. 57. potius ad Tadinates, quam cum Mempsi Umbric pag. 24 ad Sarsinates refero: Sarsina enim Plauti poetae patria, ad Sapiniam tribum Livio XXXI, 2. XXXIII, 37. memoratam, pertinuisse videtur, quum Tarsinas tribus, sicut Iguvina II, 25 et M. ad Romanorum tribum Clustuminaui reserenda sit, quae secundum permultarum inscriptionunt testimonia omnia oppida inter Apenninum et Tiberim inde ab ejus fontibus usque ad Naris fluvii ostia sive a Sapinia tribu usque ad Sabinorum fines, Sestiuum, Tifernum Tiberinum, Iguvium, Arnam, Vettotiam, evaniam, Tuder, Ameriam, Interamnam atque Narniam, compIectebatur. I. Tarsinas tribus, quacum uuvina certa quaedam sacra communia habuisse videtur, sicut Romani Latinas serias cum Latinis populis agebant, vel Allienienses in panegyri, quae singulis quinquenniis fiebat, per praeconem simul Plataeensibus bona precarsolebant, praeter Iapygicum nomen complectebatur Tarsinas, Turs cum sive uis scum, atque Nahar cum nomen. Quod si ars inale nomine Tahινα τε νυιιεμ IV, a, T. casu locaIi dinum designatur, Tura cum sive Tuscum nomen non ad Tuscos sive Etruscos, sed ad Tudertes reserendum est, pro quibus udracum nomen scribi potuit, sicut Nahar eum nomen pro Nahartibus sive artibus h. e. Interamnatibus ad arem fluvium secundum Plinii II. N. III, 19 14 multarumque inscriptionum apud Gruier CCCCVII, I CCCCXXII, 7. CCCCLV, 4. et Murat. ΜLI, 4 et 5 testimonia. Ceterum quum τυτα aDινα τε τρις sine dubio pro tota Tarsinate tribu scriptum sit, nemo cum Lepsi in Rhenano Muse philologico a. 834. pag. 196. putabit, in oce tota substantivum, in Iguvina adjectimin latere praesersim quum in eo sacri- scio, quod vescit adri s. vasculis atris fit VII a II tote Tarsinate triso, h. e. tot Tarsinati tribui, legatur, quemadmodum in eo, quod si vescit alsi a vasculis albis VII a 27. poplo tota Ilo vinar b. e. populo totius Iguvinae urbis . Etiam in numinis inscriptione κου Fιν non Iguvini, Aed, sicut in aliis nummis Umbricis, urbs designari videtur, atque Miletus quoque Miletina vocatur in verbis, vestem purpuream indicantibus VI, b, 3. t et tome Milet inar, si conseruntur verba et tome Noniar, t et tome Salie VI, b, 4. h. e. cum texto Nonnae μιιτας sive virginis Vestalis , eum texto Salii. Uuemadmodum in quartae tabulae parte posteriore V, a 2 5. πυ- πλυπε si τας auFινας, τουταπεὐυιυFινα scriptum est, sic in parte priore i κῆι- me si ισιυ του ταπε si κου Fινα, victimae mactantur quae verba Lassenius in Rhenano
138쪽
I Muse philologico a ISM pag. 385 sqq. iam recte interpretatus est pro monte isto, Pro tota Iguvina. Hanc Iguvinam autem non urbem eum areo ista a deo iso Sans dicta, sed tribum esse, e verbis τουτα- IιvFινα, τὐεφιπεὐ ιου Fινα II. 24 sq. 29 q. non sequitur. 8. Etsi dicere nescio, unde Iguvina urbs nomen acceperit, hoc tamen cum εικ σατις I. l. magis congruit, quam cum Iove s. Diove, quod assenio Visum est: Io Vina enim pro jovina s. κου Fινα positum, quatuor, non tribus syllabis estor nuntiandum, ut Iovinu H, a M. pro iovi nur VI a m sive κουβ ινυς IV, a,2 sq. Cur autem verbis ἐλατῆ σπε ἡ τι ιειυρε ς addatur αρτισα εὐοικFασα τις, h. e. pro inclitis rerum sacrarum arbitris, s arbitrandi jure praeditis, ex iis facile intelligitur, quae . I. monui. ρ τις inclitia vertendum putavi, quia V, a I sq.Aβτ Iu F et ρτου Μαρτι dicitur, sicut Iovi inclito apud Plauti Pers. II, 3 I.; quanquam, si in superiore particula f. 31 αβσιιι ει recte interpretatus sum eum vatione Iupiter et Mars ovatus dici posset, sicut apud Virgilium A. IV, 609. Nocturnis Hecate triviis ululata per urbes meritur. Quod Frater Atiersius in tertia tabula Selimenter dequrie dicitur, facile explicatur inscriptionibus, in quibus decuria bidentalis sive decuria sacerdotum bidentalium legitur.
Sed mirum videtur, quod in quintae tabulae initio legatur: ε ιενιες τε κυριες σι ι, καπρουιι πετ h. e. Semoniis decuriis suem, caprum Obagito sive osserto sicut paullo post scriptum est:
Iovi Patri tacito suem castum sanctum ossertis. V, b, 10 sq. ct ruru Σαό ιιπε res καπ 'εὐακνε σε κνε arem. Vaput man si sacrificato, caprum castum sanctum onerio. Hic incerta sunt omnia, nec nisi hariolando dicere possum, quid sentiam. Ouid si sus perque Semoniis decuriis sterri jubeantur, ut Iovi Patri et Vaput Sans sacra fiant hisce pecudibus Sic saltim quae sequuntur, probabiliter interpretari licet. s. Maxima dissicultas tu interpretandis Umbricis inscriptionibus creatur eo, quod nomina per plures casus similiter sex observantur. Puemadmodum igitur verba Frater Allers tur Se timenter deque ier et mne sorse in vario sensu similiter flectuntur, ut genitivus singularis numeri non distinguatur a nominativo et dativo pluralis:
139쪽
- II si dici vix potest, quomodo in quintae tabulae initio verba τεκFιας pati εὐιας Iuti - πε Da XII interpretanda sint. Quae si apposita sunt dativis Σευενιες τε κουφιες, aliter ea vertere nescio, quam stirpibus familiae Pompiliae duodecim, quasi τεκ-Fιας pro γενεαῖς scriptum sit, sicut apud Graecos iidem τοκεῖ dicuntur, qui γονεῖς sunt.
Recensentur tamen, quasi XIX. pro XII. legendum sit, novendecini stirpium nomina: duaerat tergiates, duae Claverniae, duae Cureiates, duae Satanae, duae ei er- aiates, duae Tale nates, duae Mus ejates, duae Iules canae, tresque Casi lates: quibus duae νατινε sive gentes adduntur, dum sacra praecipiuntur sacienda
V a 21 et 35. M' DFι - IDrὐυνιαπεθὸ να- Dibari, Artietues. IIis verbis fratrum Atiersiorum gentes Fusiam sive Furiam atque Petroniam indicari, ex illis intelligitur inscriptionibus, in quibus Furii atque Petroni Clustumina tribus cives
Carsulana apud Murat. DXCVII, 3. vel DCCIV, 4. C. FVRIVS. C. F. LV. TIRO. Tudenti MCCCXLVII, I 0. oll. Grtiter DCCLXXXVI, 3 et RFVRIO C. F. LV. VRSOM MVSEIA . . GALLAH UXOR FECIΤ. Amerina apud Gruter ΜXXVIII, I coli. ΜXCVII, I. T. PETRONIO T. F. l . . CLV. PROCULO.
His in inscriptionibus non solum Furii et Petronii leguntur, stamus ei quoque, quemadmodum iis sin Petronina apud Grut DCXCVI, I3. et Pompeius IIuas ianua apud Gruter XLVI, 5. IIus ejati stirpi familiae Pompiliae annumerandi, ex quorum exemplis stirps Cure a non tam Curiatia, quam Curia, interpretanda est. Petera ii, si φαιιεὐια Ii tinεὐια recte vertitur familia Pompilia, ilii, ut Atier si Atilii vo candi sunt possunt tamen Attera latea ab origine Plinii Attidiates esse, ut alenates 10. Furiorum monumenta quidem Tusculi detecta sunt; sed gentes eorum, et patriciae et plebejae, non ex una eademque regione originem duxere. Sic etiam Petroniam gentem, plebejam quidem, sed consularem et antiquissimam, propter Feronias a Sabinis peculiariter cultae caput in denariis Petroniae gentis snctum e Sabinis oriundam putarunt, praesertim quum Petronius Sabinus iam sub Tarquinio vixisse dicatur apud Dionysium, et ad Turpiliani quoque cognomen Tarpeia virgo in nummis respicere visa sit. Praeterea, Festo teste, Petroniae nomen fuit amni apud Romam in Tiberim defluenti, quem magistratu auspicato transibant, quum in Campo quid agere volebant, quod genus auspicii peremne vocatum est. At Feroniam tam ab Umbris, quam Sabinis aliisque Ita liae populis, cultam prima tabula prodit, cujus connexus cum altera ex hisce verbis ter repetitis cognoscitur:
140쪽
deinde duo leporaris ealida exta cum libatione σπονδῆ prosecato. II, 34 sq. ιν ιε ετήσει σποντι vFα τεφῆ πῆου κατει. deinde altera libatione duo tepora exta prosecato. I, 2. ινυυε τεῆrictu σπαντι τριι τενῆα θυοεκ's. deinde tertia libatione tria tepora exta prosemio γ. In his autem tabulis, ut in quinta, sermo est de sacrificiis P εὐτει II, I. V a 40. quasi χαριστωίοις eaque sunt I9ειιων IIvπῆικε II, 26 et et εσMνε Iυε ιεινες Ιου
πριzες , 3 cet. quarurn illam Pomonam, pomorum patronam secundum Varr. L. L. VI, 3 a med. Ovid. Met. XIV, 23. hanc Pomonae comitem Feroniam interpretur. Utriusque deae nomina in inscriptionibus minoribus leguntur, quanquam sine Ιου πῆιζες cvgnumine, quod quidem ais aia εὐια I91ιπε sit derivandum videtur, quae, si a uuπε III a 3 et I0. nomen accepit, eas gentes complectebatur, quae in pompis sollennibus principalem locum tenebant. II. Inscriptionem apud Amiternum in Sabinis detectam sic supplendam atque
UIRETVM, mense Florali Pomonae S. . . ad Aternum amnem sacratum. Sicut in Pompejana domo, quam Fauni dicunt Osco Φλω σαι pro Florae scriptum videtur, sic mense lusare, quod in lapide ab . . c. 695. apud Murat. DLXXXVII, I legitur, pro mense Florali sive μνῖνος Ἀνθεστν ριῶνος scribi potuit; ire tum autem ab ιεροιο derivandum videtur, sicut avnom, pro aptioni casu locali positum, unde Aternis meodem casu supplevi, ab apa, quod pro aqua usurpatum esse nomen derivatum amnis testatur. In literam post Pol muni aut Pomonae cognomen aliquod latet, ut statum supplendum est, sicut in Volsca inscriptione egitur Deve Deo Iune stat Om et in sine ee se os uti es a Cata sanies medix isti aliens. Nescio quidem, a Diva Deci uua Dictynna Diana sit, quam esse lunam putabant, teste Paulo Diacono sed stalom sine dubio idem est, quod sacrum, atque extrema verba sic verti posse videntur ex se consumptis sive suo sumptu a mercus Calasanies med di sistic uia et t. Nam inscripti quoque Assisi reperta POST MIMESIVS. C. F. T. INMIVS.
Ad hane versionem probandam Martianum Capellam audare liceat, qui Iib. VII, ἔ. M. scripsit: Triadis auspicio preces tertio ac libamina repetunt et Iib. I. q. s. denudata reuindum caede sis siculatis extorum proficiis viscera loquebantur, quibus locis addi possunt Ovid. Fast. VI, 163. Sic ubi libavit, Prosecta sub aethere ponit, et Macer in δονιθογονι : Vulgari tosta