장음표시 사용
281쪽
movit, ut ad priorem redirem sententiam. Praetor illa vero, quae jam in tertia particula g. 0. inter se comparavi, haec quoque sibi sunt almnia:
II, 35 sq. κ μ λουιια Ιουε ιυνε I9πρικε που tuHτΗ εὐοὐ-τ, icia e retinu arina. I, 3 sqq. εὐεπισυ ου σεσε ψε uua F--εILII. πυῆmH- στρου sola πετεν- ισεκἈμειτω. Jam videamus, quae horum locorum omparatio doceat. 30. Ovia II, 34. τὐουζλα, , I ver στρει cauς, ut I,4 στρουβrλα, exaratum est, ex addita aspirationis nota suspicari possis, primam tabulam serius exaratam esse quam secundam sed utriusque tabulae inseriptio tam arcte inter se cohaeret, ut is acriabendi varietas pariter ortuita putanda sit, atque I 8 et 10 πεμνιι v, I, II. 23. 29. εὐ- σνιριι scriptum legitur, vel mendose πελιβιι I, 25. Utriusque tabulae scriptura adeo variat, ut nomina φεβερτὐυ et σου φεύ-λου ex eodem fonte derivanda non dubitem. Sic in comparatis locis semper quidem πωet ιτου, sed I, 20 πωὐτουH miro archaismo, quem quarta tabula nonnisi seme in vocabulo φωφα IV, a I. admisit, inaratum videmus. I, I. Fειτ pro ἡFειτου , 5 scriptum est, sicut II, 27. πεντ pro πιιπεντυ II, 23; at
quanquam εὐαὐουν I, I non disser ab εὐεφεὐουν I, 5. εὐεκ tamen II, 33. interim diversum puto adverbium ab εὐεφε II, 32 pro εὐ exinde . Ouemadmodum vero eoa θεεν et εὐεὐ- idem sere significant, sicci σε itidem I, 4 et ισουντ item II, 6sq.: neque πε , uti preeo II, 33. valde disser ab εὐεζλωνια incantatione II, 35. I, 3. sed σε σε εὐεζλ ια scriptum est, ut σεσε ασα pia precatione II, 23. I, II sq. Σουπή I, 3. pro su που sulfure positum esse, inde colligo, quod I, 17. io nomen ante seta seriptum legitur, ut τBμε ἡ σουπεsi incensis sulfuribus I, 19. uemadmodum autem ad ma sititia II, 33. nullum dei nomen additum est, sic primum nihil nisi στρου ζλα ante ἡμιτ legitur, deinde στρου=Gας ε φιετει, tum στροβοῦλα πετεν-a, quae quamvis diversa videantur, similia tamen designant. Nam strues secundum Festum genera liborum sunt, digitorum conjunctorum non dissimilia, qui superjecta panicula in transversum continentur digitos autem inter se pectine junctos dixit Ovidius Met. IX, 299, alque Plini m. . XXVIII, s. pro manibus sic complicatis, ut digiti invicem inserantur, digitis pectinatim inter se eoinplexis scripsit. Strues igitur tanquam liborum aliorum super alia cumulatorum congeries rρουλΓας σκαιιιτuo struis exaggeratis vel τὐuficia πετενατα strues peetinata dici potuit. 31. In libatione, quae καπι ,ους eapidibus fiebat, pro πεbuua et εὐε πιι legimusa σα ια si, Det λανι cib, etsi paullo nisa, quemadmodum V, a, 33 et 3 sqq. primo MMι
282쪽
Quid inter hac exminationes nominum interitu non minua dumile est enodato, quam ne verbis σε ζετε καὐνους I, 7 ισε ζελες addatur, nisi perspicuitatis causa factum sit, ne carnes non sectae pro insectis carnibus intelligerentur. σερεις enim Latinorum Diciolia respondet, de quiba Varro L. L. V, 22. g. IIJ scripsit: Insteia ab eo, quod insectas caro, ut in carmine Saliorum est, quod in extis dicitur nunc prosectum , atque aer bina S. VII, 8.: Isterum, ab insectione dictum inficium, amission literae postea, quod unune habet, nomen obtinuit . σε λες igitur nomen post ασερετις καμος abundat, quod ex his quoque locis inter a eomparatis cognoscitur.
I, sqq. γελτου στατιτα- Hσκλες στατες, σνατες, σε κνε εὐεζλει ιι α πεφροιμου. V. 3 sq. εσκλες-φom εὐσνι Mes: εστι κατου, αβ τὐεπυῆα του, ahπελτου στατι-ra. Horum locorum comparatio primum docet, imperativum πεμνιμ construendum esse cum ablativis pluralia numeri σε τε κήνους, σε λες, ετ εμπεσουντρες, verba igitur,sπες σανε πεὐτεντ in parenthesi esse posita deinde imperativum πεμεντου, nisi pro ablativo participii πεὐτεντες perperam exaratum putare malis, cum ablativo consimi Possis videm suspicari, sine σανε quoque, sicut cetera, eum imperativo πεφροιμου esse constinem dum, ut πελεντ pro supino gerundii locum obtinente accipiatur; sed V, a, M. συα --μ πεὐστυ cum spe επο, postro meracus VI, a, 5 eomparatum docet, uis non differro ab ablativo sopo. Praeterea similis est parenthesis in his locis inter se comparandis r
με ς συπελεμ&ε eremutis sulfuribus ad me tati m), in quibus mihi etiam dativus
ineta inter una via insertus videtur Ouum 3anum quoque pro integis dicatur, suspicari possis, σωπες σανε πεμεντ idem significare, quod συπυ βουλε nescio antem, an Umbri sulla sanum dixerint, quod Romani vel vivum vel vivax vocarunt, Virg. G. III, 449. Ovid. F. IV, 739. e III, 374 coli. Lucan. III, 6SI. Nam Plinius II. N. XXXV, I5. quatuor sulfuris genera recenset, quorum primo solo, quod vivum solidumque effodiebatur, medici usi esse dicuntur idemquo sulfur in religionibus locum habebat ad expiandas ans-st domos. Σε κν L s. quidem cum εὐε&υμα πή-ιμου quemadmodum I, I set cum ποὐ Fιτυ, constinxi quia vero V, a, 37. σε κνις scriptum est, in prima quoque tabuli σε κνε ς ad εσκλες referendum videtur. Σε κν pro σε κνες aeriptum offendere
nequit, sed , I2. Πουπῆικες perperam pro Ira in dativo Πουεμουν appositum nam
283쪽
που τὐεσπε quoque , I 4. pro π9μεσπε pro eonseeratis exararum esse videtur. Mira videri possit frequens nominum εὐεζλω et ασα repetitio; sed εὐελι sinu incantatione auspicatori, quasi pro πλμου primo positum, respondet adverbiis απερτήε σου postea eum his alvo deinde postea I, 15. Et cum uetas ineantatione et cum σα preeatione
conjungitur Fεστι. libamen ; sed prius libamen si εφα που ἐρυπιτ a eum malla conse-erata , posterius bis ne si σου τρου σε κνε eum lustramento ancto, ε κν σου κατου
sive potius σου του sanete supplieato I, M. additum est, quemadmodum apud Virgilium A. III, 279. legimus:
Lustramurque Iovi, votisque incendimu aras. Ad morem religiosum vero, Ausoniis omnibu communem, quem secundum Macrobium
S. III, 6 extr. atque Virgilium A. III, 5i5 ex praecepto Heleni Λ. III, 405 sqq.
Purpureo velare comas adopertus amictu, Ne uua inter sanetos ignis in honore deorum Hostilis acies occurrat et omina turbet. Hunc socii morem sacrorum, hunc ipse teneto,
Hae easti maneant in religione nepotes. Aeneas in Italiam tulisse sertur, refero verba I, 20 sq. τεμψιμ oti Fatis h. e. eetorio agia velatu sive tecto vultu et ore. 33. Quae sequuntur, tam obscura sunt, ut Vix coni tuo assequi possim, quale sit, quod enuntietur Fasti quidem ablativus Iuriata esse videtur pro nam, ex tertiatatne declinatione, atque ἐζ λ τας pro reulatis h. e. pro circulis, qui secundum matum ex farina in sacrificiis fiebant, fortasse accipi potest sed φεστ νε explicare nequeo,
nisi pro adjectivo φεμνες ofellis repletis accipere velis. Si κεβου lacu pro cibo agnoscitur; sed an πύου ξου si κε is prosectam carnem designet, definire non audeo. Porro σμαις εὐι ζαῆιαφ I, 26 sq. non aliter explicare scio, quam ut σειστι pro σκμπις sive sinphis et εωριας pro seariis vasta positum putem Pasi enim evit conjunctio velita multis autem peccavit halcographus. Nam vel omissae sunt literae, ut in ιν si I, 23.
284쪽
caret, legendum esse Βήτε πέπιες ut ιν τε I, I8. pro Gruteri ινυνεκ, eo minus dubito, quod verbis πιῆι-ὐωπεραμ ad initium secunda tabulae respici videatur, ubi post pra ceptum H κ πολι περατ de usiτες es, τις sive πουνοες sermo fuit. Itaque Θων μουσικος
sui omnium rerum sacrarum initium atquo finis.
34. Quamvis incerta sit in plurimis nostra interpretatio, magna tamen agnoscitur sermonis varietas, de qua monere quaedam adhuc mihi liceri. inores quidem inscriptiones, et linguis et Iocis, in quibus repertae sunt, diversas, multum inter se discrepare sermonis indole, neque mirandum, neque pluribus verbis probandum est. Illud modo monendum mihi videtur, quod inscriptio ippi inter Bassiam et Assisium oppida in Umbria reperti, ut inscriptiones in Sabinis et Marsis detectae, provincialia quidem in Umbria sermonis exemplum, sed inter Latinas magis quam Umbricas numeranda sit. Multo magis ad Umbricam linguam accedit Volsca inscriptio, inter scam atque Latinam intermedia; atque vere Umbricae sunt inscriptiones apn Falerios atque Cortonam inventae, si ab huius usea voce Sethlan et ab illius nomine Lerpirio antirpi discesseris. IlIa tamen nimio Iiterae canina usu haec propria conjunctionis ape constructione insignis est unde nunc rhythmicam incendiorum deprecationem sic interpretor, quasi spe sit Graecum a verbium sero, idem ore quod ontra significans.
Incendia vortas Vulcanale, Parile adversus nanimam piamen est istud. In Iguvinia tabulis non locorum quidem, sed temporum varietas, quibus exaratae sunt, gnoscitur Antiquissima omnium est quarta tabula, quippe qua Iguvium, si a genitivo nominis IV, a 2 et 5 discesseris, κου Fινα semper, ut in nummis, scribitur. Perquam recentes contra vidori possunt sexta septimaque tabulae, quae non argumento solum, sed repetito quoque versu VI, a Q. et VII, a I. inter se connectuntur in illis enim pro ιυ-Fιν II, 24. 25. 30. non bovina modo, verum etiam Iovina legitur. Ne vero contrariam
putes temporum rationem, quia Romani Iovinos scripserunt, atque hodierni Itali Gubbio dicunt, ad ea animum advertas, quae quinta tabula doceti M. In quinta tabula non solum praeposterus paginarum ordo, ut in quarta et sexta tabulis, agnoscitur, sed prior quoque pagina duas inscriptiones continet, diversis temporibus exaratas quod quidem, ut alia omittam, ex imperativo πεὐσνινιι praecipue cognoscitur. In prima quidem tabula tam εὐσνιιιu, quam εὐσνιδιι legitur, quemadmodum in sexta septimaque labulis tam permis et perfnimum o quam peranthimu
285쪽
et perfnitimum scriptum est; sed in posterior quintae tabulae nonnisi εὐσνιρμου, in priore contra V s, T. 10. b. 7 sqq. ut in quarta tabula, si a πεὐσνι ι IV, a, T. 2I discesseris, πεσιι ιν semper exaratum est. Nuia serior in his scriptura plenior est, priorem quintae tabulae iuscriptionem etiam ante quartam tabulam scriptam putare Posse nisi praeter alia conjunctio an contrariam opinionem suaderet. Legimus enim επε
I, 17. I9 pe osondro ce in sexta labesar at in quinta tabuIa, ut in tertia, sexta septimaque tabulis, απε scribitur, pro quo in quarta, uno loco IV, a, 34 excepto, απι, ut VILb, 3 vpei, , at et II, 20 contra simpliciter arr, exaratum est. Inde, quod in Μαλου et Μεὐιτου , a I et 24. liter initialis prorsus Latina sit, nihil quidem colligi potest, quia in ceteris locis eadem litera solito more scripta est; sed in tertia tabula, in qua Latina se itera, cujus gura sextam septimamque tabulas senatus consulto de Bacchanalibus aequales monstrat, recentiori jam forma exarata est, A semper itera n Iocum obtinet Frequenti praeterea literae caninae usu propter quem incertum manet, utrum που o et puri a rub et pus distinguenda sint nec ne insignis est tertia tabula, quam literarum e M , Ligura cum prima secundaque tabulis conjungit hae autem emnonis indole adeo disserunt ab reliquis omnibus tabulis, ut, nisi tertia tabula singularem literae, figuram ostenderet, recentissimae omnium videri possent. 36. Ut taceam de imperativis in τειτα exeuntibus, in quibus a pro u scriptum
putare possumus, quemadmodum I, 28 V, a, 9 sq. 41. κυριαλτυ pro κυιιουλτυ IV, b, 35. eomoltu VI, a l7.4 l. VII, a, M. vel ποερουβι III, a I 2 pro πήε αβια IlI, a,5 Iegitur,
duo alia mihi notanda videntur primum casus localis varietas, in qua παντεμ at quidem et etὐαιι σπαντι II, 33. 31 cum πενια ια D, σπινια ια, σπινια V, a M. M. 37. comparari possunt, sed pro συνυφιεν II, 20. σου νειμε IV, a, 14. sonome VI, a M. M. scribitur deinde adverbiorum inis et uo exeuntium copia Praeter pronomen is Umbris quatuor fuerunt pronomina demonstrativa mur, rur, esur, estur, quorum primum ex adverbiis tantum agnoscitur, postremum contra nullis adverbiis origi noni dedit; sed pro his
5.18. , 55. derivandum in prima secundaque tabulis non leguntur, pro νου contra et ενουφιεκ, quae in quarta tabula non raro pro νε senem VII, a, 44.3, vel εν seno a. enno, en Om s. ennom in sexta septimaque tabulis scripta sunt, νου et ινυμ εκ etiam ινυρικ
286쪽
2na ratione haec adverbia nata sint discitur e auron et aurar ni, quae sexta septimaqmetabulae pro suror et aurum exhibenti Ceterum erat auctiore verborum formas amant seriores inseriptiones, flexiones tamen nominum in quarta tabula rarius abiiciuntur r
287쪽
Ut spatium, quod superest, vacuum in usum Iiquem Vertam, pauca, quae repe lita impressorum lectione notavi, addere liceat. Inter typographi errata leviora quidem sunt vel spiritus omissus in raeca voce ἐπωδα g. 27 v. 3. vel positum vocabulum pag. 23, . . perperam cursivis uteris exaratum, vel parentheseos signa pro uncinis posita in voce I9Fι πJ V a I0 pag. 8, v. 8. neque enim re addendum est, ut o In σ vh V, a, s. sed in inscriptione ipsa perperam additum, ut e in IsFι V, a, et 8. Gravioris momenti sunt pag. 3I. ades, T. infectis pro insectis carnibus, pag. 29 v. 2 idem pro item, pag. 32, . . ad I, 26 Pomona Publicae pro Pubereae quod quidem, etsi
nescio, an recte alias scriptum sit, hoc tamen pro certo inarmari potest, Πουπήnomen non esse a res πλου sive populo derivatum. In quibus auctor erraverit, videbunt
alii nonnulla tamen ipsi in dubium vocare liceati Sic ἐεFεστ III, a, T. s. nota tam a graeco verbo δεῖ o derivandum, quam cum praepositione si compositum esse videtur, ut φεστατ Ra, 5. reponito et εστ εφ IV, a, s sive est VI, a, 47. repositis r egitur enim vestis VI, a, 6 25. sive vestris VI, b, 22. victimans participium, unde imperativus ἐεGστου pro ΦεFεστιτου ut σε στου V, b, 22 pro istito, scribi potuiti Porro neque vero, ut g. I extr. dixi, neque versua, quod L b, 9 Iegitur, jam mihi substantivum nomen esse videtur pro fauore sive faventia Latinorum, quae a eundum Festum bonam ominationem significabat, sed adjective positum agnoscitur να- πε ὁ κου μνακλε favente auspicis II, 7. unde non magis differt vapes arie Λὶem famenteantum auspicio VI, b, I 0. , 51. sive απεφει αFιεκλυφε V, Mai. quam κἄπιέ IV,
rali numero, απιδυς I, 5 V, a, 33. Sed si orae nesmei versus ariehelei est VI, b, 9 sq. sine nominativo seribi potuit, quia versus anteheles in ablativo casu pluralis, meri est poliatum etiam που ὁ τε ὁ τε εὐου III, a, 7 sq. nominativo caret, atque τει τε ὐ εὐυ s pro ablativo accipiendum est, ut τει τι ς εὐους V, a, 28. nisi πυδε τεDr interpretandum putes, ut πουν σεστε postquam titeris V, b, 22. ρους aulem, sive cum τε ὁτs I, 27 sq. h. e. dirat VI, a I sq. 38.39. VII, , 5. sive cum τετ V, b, 2I. , s. h. e. τι- IV, b, 34 ditu La 16. 25. VII, a, 38. sive cum κου μιτ V, 37.40. constructum sit,
288쪽
pro ablativo pluralis numeri accipiendum esse, ut V, a,23. e singulari εὐι ετ Ma s. pr. ρους τε του V, b, 21 cognoscitur. Μενξ νε ουῆ λασιε V, a II., quum mesene Husare in Sabina inscriptione promense Iorati sive ιι νος Ἀνθεστηριευνος positum esse videatur, rectius fortasse mense Iunoni quam in mensa Curiali sive Quiritia vertitur. Certe usi ζλασι nomen generis masculini esse atque a Kuὐετιες IV, a, 4. sive Gredire VI, a 45. h. e. Curitis nomine eum simili terminatione, qua in πλενασιεὐ-ὐνασιε , III, a 2 et 14 sq. et σεσrεντασιaὐ Mὐνα-σιαὐ II, 2 sq. observatur, deductum videtur. Dicitur autem apud Macrobium S. I, 12. Iunius mensis Iurionius apud Latinos ante vocitatus esse, diuque apud Aricinos Praenestinosque hac appellatione in astos relatus Hinc Iuno apud Ovidium . VI, 5 sqq. dicit: Inspice, quos habeat nemoralis Aricia fastoa, Et populus Laurens Lanuviumque meumrrit illi mensis Iunonius. Inspico Tibur Et Praenestinae moenia sacra deae; Iunonale leges tempus. Sed si ιεν, K9ὐγασι mense Iunoni signifieat, nescio an verba, quae sequuntur, patia θωντι τε res κωλου vertenda sint hostias dietas Mondias ferto scit catulum cet. Macrobius S. I, 12. quidem Bona Deae sacra Maio mons celebrata refert, sed in multis Romani ipsi sibi non consentiuiit quam enim Maiam alii putabant, eandem deam alii Iunonis, alii Proserpinae potentiam habere, oreaque ei rem divinam seri contenderunt. Quod nisi contrarium esset iis quae de Hondae Jovias saeris leguntur, verba μαλ ιι αλε ru V, a, 18. post ιν quasi melle mellit ex eo interpretanda putarem, quod secundum Macrobium vinum in templum Bonae Deae non suo nomino solebat inseret, sed vas, in quo vinum inditum erat, mellarium et vinum lac nuncupabatur. Ouanta cautione opus sit, ne sallamur locis apud Romanos scriptores similibus, ad Virgilii Aen. III, 279.
Lustramurque Iovi, votisque incendimus aras,
quo seductus verba κὐπιῆ σε αντεντυ II, 2 sq. prius cum voce loem in ara incendito vertenda putaram. In illo tamen Virgilius, quod in Iudi Apollinis clii celebrandis ad Iovem praeeipue expiationem lustrationemque reserat, cum Iguvinis tabulis consentit, ubi et in Pomonae sacris V, 22 sq. DF Πατρε προυμ αμπεντου, et in Sancti piaculis V, b, 17. DF Lωτὐ πφεπεσνι ι legitur.