Rudimenta linguae Oscae; ex inscriptionibus antiquis enodata

271쪽

herbarum Contra umma veneficia laudatissima, da qua videndus est Plini m. N. XXV,

4 H, vel scilla, quam Virgilius G. Im, GI eum elleboris laudat tum μαλε gu esset a

lectivum, ut μωλυτια δε ιιιHoc derivatum, unde μωλυζα quoque nomen habet. εσκλασνατα ασνατα quae dicantur, nescio, nisi vaseula κνιπιπά, κιικητα, h. e. cocta, inevet intelligere velis; sed sua augmen est, sarciminia genus apud Arnobium Pro πιδ α σε αντεντ IV, a IT πιλαδτιιιεὐεντεντ legimus unde a σε pro ασatia . e. συν os accupiendum videtur. Denique εσουν πουν φει του neseio an interpretandum ait omen pano facito, ut paullo infra sum uelina in omen purgamine sito, vel IV, a, s. εστες εοου- φειτου aeris remsitis mera facito Panis enim jam supra memoratu est omen secundum vero petebatur et ante ipsum sacrificium et in sacrificii initio atque fine unde V, a, 42 sq. scriptum est σουν πέτα opin h. e. Omine reactum esto.

20. Catuli sacra esse exDiatoria inde cosmoscitur cruo omen statim Durgamine

petendum dicatur, addito praeterea genitivo κατλε e. Verbis persae fetu VI, b, 58. ,3. σωτα συμ- IV, b, s. II. respondet unde in nostra tabula additur surra Fatis, σου φιας σεπταφ αρτου, pro quibus VI, a II. Π, a, 38 sq. opa m purome furfatu, subra vah a mulegimus. Tam συπα φ igitur quam sva m pro ablativo sulfure aeribi potuit βαμυvero, si verbis purome furfatu respondet, imperativus est verbi Graeci Urm sive καθ γἰόω et σους αφιας ad σουπας Ταρτου additum idem signiscat, quod subra apalianu, quasi syahamu e svahamu contractum siti Verumtamen adiectivum suφαφιας , a. l. etiam sine σουπα αδ- pro ullamine legitur. εὐως sine dubio dativus pluralis est, cuius nominativus vel potius accusativus βεὐμ V, a, 26 et 33. veru designare videtur, ut genitivus πλενιες--μσε α sive proficia dependens Misis sive ablegmina, quae sunt viscerum prosemina. Nam apud Virgilium egimus: A. I, 212. Pars viscera in frusta secant, ver usque trementia figunt. A. V IM. Subjiciunt verubus prunas et viscera torrenti Kαὐτο pro καbet sive καAιτα arsitu VI, b, II. eaedito exaratum est, ut τε si τι , a,28. pro uri III, a, 7. κῆε ιατἐ vero prunae dici pytuerunt, quemadmodum Columella XII, 9, 3 ligna tenuia, quibus fornax incendebatur, eremia dixit. Tum πλενια pro απλενιαμ positum videtur, ut Ioco dativi construi possit cum imperativo συτεντ subtendito . tuae sequuntur, concise rursus enarrata sunt nam μεὐιτ non pro imperati οaccipiendum est, sed pro ablativo, ut sollenne in Romanorum votis adverbium merito; πεὲ vero V, a, 27 plenius εὐγωνι scribitur. Etiam imperativus πουὐτ9Hτω non cum

272쪽

ablativis MFι --ι, eo truendus, sed absolute explicandus est, ut VI, b, 56. sum puri nitu, deinde post inseris Hia arvis fetu et poni fetu legitur Vesticatu, Matripursatuetiam VII, a,23. 36. scriptum est, sed τὐεπBAατ solum V, b, IR, ut in nostra inscriptione post πυστιν - φ ιν νουFις, h. e. pro amis vino instaurea. νζιν pro asi sive

aris in Volsca inscriptione positum puto aras enim antiquitus ansas sive agas Me voca

las, o Varrone notat Macrobius S. III, 2.; BR vero pro subjunctivo nove sive instaures accipio. 21. Inscriptionem de Hondiis sacris multo serius additam esse reliquis in eadem tabula scripsis, et dicendi et scribendi diversitas docet. Nam si comparantur, quae utrique inscriptioni communia sunt, aerior in dicendo quidem brevior, in scribendo vero Iongior est, quanquam minus longa quam sextae septimaeque tabularum inscriptio. Dicendi varietas jam observatur in hostiarum epithetis legimus enim V, b, 7 sq. DF Ιωυε ρε- σι πεφακνε σε κνε inos. V. a sq. σπου- αλπιιπετου καπμ' εὐακν σε κνε αετου.

VI, b, 25. 33 sq. 35. 43. 45 53. tis in es Hu ue peracrio pittactu.

VI, a,S.I4. tio missa meta spes Flaovina. VI, a 28. 35. tio missu sors persontru Tesrali pinactu. VII, a, 10. 18. 2I 25 sq. 32.34. tiom si vescit adri alfio, io m plener. Μagis tamen observanda est scribendi varietas in aspirationis usu, ut τὐεπου si axes V, b, I8. μῆε που ὁ ατ V, a 24 sq. l. 38. Matripursat VII a 23 36. luemadmodum porro In quarta tabula brevior scriptura πεσιι ιν v, in sexta septimaque tabulis plenior perfnim sive peroram frequentior est; sic in posteriore quintae tabulae pagina, at e V, 7.10. semper πεσνιιιου, in seriore inscriptione contra π εὐσνερμου exaratum legi

273쪽

22. uemadmodum in posterior quintae tabulae pagina primum multae res censentur, cum imperativo pessi του constructae, deinde eaedem repetuntur cum imperativo πεσνι ev sic in seriore quoque inscriptione easdem sere res cum imperativis φεὐτου et πέροι tu constructas legimus, et πεωνι tia quidem imperativus saepius, quam in prioribus inscriptionibus, egitur, sed imperativus φεὐ- V, b, I2-16. tam saepe propemodum repetitus, quam imperativus pos in fine prioris inscriptionis, in seriore aeque raro positus est, atque imperativus pos Adduntur e contraria quaedam, in hac sola inscriptione obvia, quae partim inter se comparata, partim nonnisi conjectura enodantur, ut , a, 26 sq.

noviter sive instaurato verva tuleris , κὐευστῆουν--ελ φερτου εστι ια eum prunis simul fert libamen , πεμιι πεὐροι hiau κατλες prece precator catuli scit nomine . NF τε- φιφα φου κατου legitur etiam II, 32 sqq. quem locum iam in tertia hujus operis particula g. I0. interpretari conatus sum: ibi insertum est nomen σπανrειιasi, quemadmodum in nostra tabula ablativi absoluti τεsiri e εὐους dictis incantationibus inserti sunt. Adve bium εσμντ, a pronomine is, ipso derivatum, item significat, iste tia τέθου vero pro κ μ ια- Gut scriptum est, et προυσε κτου pro πέφυσεῖο V, b, I2. nam sequitur στρουβri. φικλασ&Fειτου, ante quod VI, b, 59. proseseli in plurali numero legitur. Ut reliqua hujus pamiis inscriptionis inelius intelligantur, locum similem alterius paginae comparare liceat. V, 29. κατ λυ πωτ ιτυ au πε Φια πεὐσνιριιου α σεῖετα καρνε εὐσνι ιιου. V, b, II. καβῆ πομυμτυ απου του Σαζι IvF Πατῆ πὐ πεσν tiv. -

23. In plurimis similibus alia mutata, alia addita vides mutata sunt hostiarum nomina, addita in nostra inscriptione praeter adjectivum an περια sive expiatoria, a mi ι lustratione derivandum, verba σε cra κοὐνε εὐσνι ities in insecta eam sive inficiis preeaton, in Itera Morem nomina. In reliquis observatur mutata scribendi ratio cum additis verbis σου ra παντεα περ τεντου, quae secundum Virgilii G. IV, 230 versum

fumosque manu praetende sequaces, interpretor: ulfura sumta praetendito, quasi pro subra sp ah a m VI a II. VII, a 39. posita. Quare vero ουφετες additum sit, quidve significet, nescio. Possis quidem suspicari, uφετες πεὐσνιθtis magna voce precator esse late pretandum, quemadmodum utinete πεὐσνι hiau V, a 42. compressi labris precator ignificat, quasi a peτες ab eo verbo derivatum sit, unde adiectivum μφί u V, b, 2I. 24 sq. legimus; sed υφαες participium cum H λες esse coniungendum, ex hac locorum primae tabulae

comparatione discitur:

274쪽

nota, quae in αν φερτας V, 33 sq. observatur nihil igitur restat, nisi ut ab eo verbo derivetur, cujus imperativus - voveto F, a, 39. legitur. Additum imperativum εστι κατου supra quoque , a,24. legimus; sed an verba σου πα που στέθυ πεφστ eum verbis δεσκλου που στῆ πεστ comparanda alat, dubitari potest. His enim πεσriti additur, post πεύστου contra nova pars sacrorum incipit, si recte, quae sequuntur, intelligo. Equidem σου -υσέα πειρστυ, cum verbis spe sopo postro peperacus VI, , 5 sive ve vopootro epescus VII, a, 8 comparans, sulfure bitumine purgato interpretor illa verba vero

eum iu finem comparavi, ut quaererem, an πεστ nomen eum imperativo πεὐστ ab eodem verbo derivandum sit, utque ostenderem, quare που στῆ a non pro adjectivo, tanquam σπαντεα nomini σουπα apposito, acceperim. Illis tamen, qui rectius aliquid perspexerint,

non contradicam.

24. 4επέφου porro signiscare, inde solum colligo, quod nova pars ac Porum praecipitur, cujus initium et finia ex his comparatis inter se locis intelligitur rV, a, 32. επρου εὐυς ιανι κουFειτ - 39. τα εξ τεθμιβριου. V, a, 40. σους που σαε εὐτει εὐMς, ειτ - 42. κουιι ατες me ιραει. Eσους plurali numero idem significat, quod singularis μνιε IV. A. sive emine VI, a, 47. dehine : που σειε ΓρJ εὐτει postumi sive postremi sacristeti ad postremam partem sacrorum indicandam additur; ταζε et v ιατες vero idem significant. Μανι VI, a,24 pro manu legitur, atque gestum designare videtur, cum quo fieri solebat incantatio κυλι του

vero, quid significet, dici nequit, nisi pro uHθm completo, persicito scriptum putes.

ιεν asta solum esset vocabulum, duplici vocalici ante consonantem acriptum, nisi ad menda reserendum esset, quibus scatet haec inscriptio. quidem σπινι citia si casu locali, emendandum puto, ut ruri si pro uri φε, quod sequitur nam καπι γεις ablativus pluralis est pro singulari καπιι V, a 34 sive capis dupla VI, a, IL, cum accusativo rura constructus, ut ablativi H λαφ--φερτας cum δεῆ Fa, et εσκλου νατυ αγατυ cum ιεν. λαFλος αν φερτ ag glebulis eireumstris interpretor, carnes autem erubus circumfixas intelligo, quia glebulae omnes massas conglabatae diei potuerunt. Notanda est casuum varietas nam pro λε Fras V, a, 36. λaFλες, pro μ λ σνατυ, -- V, a 37. εσκλες σνατε, ασxare scriptum est, quasi nomina cum imperativo πεὐπιριι constructa non in ablativo, sed dativo casu posita, atque verba εσκλου --ου, -- pruablativis pluralis uineri Fe λωφ rectivo, σνατους scripta sint. Sed additur etiam dativo βέους V, a 36 MFακνις εδσνιβ ι πεὐ σπινια, dativis HGλες σνατε sJ --ατες V, a, 37. σε κνις σπινιανια εὐ-t Ps v, atque dativo stra V, a, 38. σπινα ιιτυ -- ακνι

275쪽

ominato sive augurato synonyma agnosCuutur.

25. Sequentia lego μαντε ασα ουτ a manibus preres voveto additur enimus αμα κ9μήτου in precibus cumulato et σακυ ιν σε μωνι scit. φαμ cum pree bus vino saero facitH. De reliquis alias quidem iam locutus sum, nihilo secius inra adhuc monenda sun Etsi post εὐυς κου Fει του imperativus τεῆς sive iratu dieato , pro quo , b, 2I et V, a s Metti dicito scriptum est, tam ante ινυ, quam post πειν repetitur, cetera tamen mira brevitate aggregata sunt, simulque perperam scripta nam pro στέ 9ρζλα φ ικλα et που νε quod V, a I8 legitur, τὐειν - φικλας et πουνες, insertia imperativo ti/ιαλτου et ablativo, απι ea, exaratum est. Ἀου ιαλτου etiam V, a, 9 sq. et I, 28 pro κυμουλτυ IV, b, 35. sive Omoltu V, a, 4I. scriptum est; sed in nostra inscriptione paullo post additum αντα κῆες, quum tamen IV a 36 et 38. Oaκμ pro omoltu VII, 44 et 5 scriptum legatur hinc ντακή e pro Latinorum integris accipio. Utrum porro a musicis idem significet, quod πυστίφου κυμίντου vel simpliciter κουει- IV, a, M. 38 sivo postro overis VII, a, 44. 45. an πουρος επουδὴ pro πυνε, δε- Min h. e. Osatu pane, in o libato, quibuscum Prim I, 26 et evirae Osatu VI, a, 24.37. comparari possunt, exaratum sit, quemadmodum paullo post περσιιρνι pro Dribu seriptum est, dicere nescio. μααὐ ιμμου deponens est pro μασμα II, Id sive αμπλει IV, a,2I., ubi etiam subjunctivus πιιπμφυυς, quemadmodum VI, a M. ambrefurent, egitur; pro στατιτα συβα=του ero VI, a,25. apir3 Subotu scriptum es Στατιτα equidem Matuta sive in usum recepta interpretor; σου νου autem ad omen IV. S. in fine sacrificii necessarium refero. Hunc finem verba ποὐ τιτ φου του pro πουλιτ φου- IV, a, M. indieant, etsi additum legimus κατελ ασ- πελων φυτου h. e. eatulus cum precibus saera tua esto. Proprie quidem πελσαν eJς pinu, ut πελσαν φετυ IV, b, 27. VI, a, 22. balsamissio uniueat; sed eodem sero modo in fine sextae tabulae rason via ora enum . . ita bene igne perseeeritis atque IV, a 23 εροθουντ εα ζι ιου--του πῆι--του h. s. ita bene eum thymo agito te uomenta exaratum est tuum marginis inscriptio iam alia satis illa strata sit ad tabulam oecundam progredior, cujus finem cum prima conjungam viginti

enim versibus continentur ea, quae ante ipsa sacra expiatoria peragenda sint.

Tabulae secundae initium. II, I sqq. -- φουια εμέ, πιι υσταε σεστεντασιαρ --σιαὐΗ. ecflat aerisseti simul ostenta sextantariarum umularum.

Posthae voee primum piator inde sumentum, oratia arminibus Fratris, offerto te.

276쪽

Simplis ahenis tribus coxam imponito farcimen alteris tribus Menis imponito II, I sq. συφεὐακλήτουεις δεσνες ανσε ιντa: νενεκ ουκυιισδεσυνουιιεν σου. substramen duobus ahenis imponito inde in Deo pro omine agito. II, 2 sq. - 9- κωκεε ες, ιεπι res σκλ ια καδιτου. um in Deo Oxeris, dehinc ad lustrationem caedito. 26. In his praeceptis ante ipsum sacriscin ter omen seri jubetur verbis συιυφουια II l, σουν τουτυ II, 14. Fuκουυεν σουνομεν et II, 20. συνου φυτου iam , a,2 sq. legimus, sicut σὴ φειet V, a, 20. pro his imperativis subjunctivus φουια eodem signiscatu, quo φει III, a, 23. b, I. poni potuit imperativus ετ vero cum casu locali συνου- ιεν construendus ruit, cui MκΗιιεν additur, ut indicetur, in soco agi pro omine. Etiam Verba σου με στι τε V, a II. jam legimus hoc loco vero praecipiuntur urnularum ostenta, quae sextantariae a sextante dicuntur, quemadmodum sextariorum nomen apn Latinos a sexta assis parte derivatum est. Permulta sunt, quae in secunda primam tabulis aliter exprimuntur, quam in ceteris unde haec inscriptio praeter illas fortasse, quas tertiari bula exhibet, novissima omnium agnoscitur. Permagna est nexionum varietas, qua in nominibus praecipue casus Iocalis excellit nam praeter terminationem μεν, pro qua quarta tabula ιε habet in F τιιιu IV, a, 12 et κεὐουνι ιεμ Ra, 6., αι et ιι vel simplex a pro με in usu sunt, atque σπαντιμα et τὐ- inari II, 33 sq. scribuntur, ut σ Jινι ιαδ σπινια/ια, σπινια V, a, 33. 36 sq. Quemadmodum in εὐε otiosi , 6. pro εὐ- uti I, 3. sive εὐεὐλ I, 13 vocalis, in a mutatur, sic imperativi quoque in τvτα- sinunt pro inti sive luto, quae pluralis numeri flexio in quarta, sexta septimaque tabulis observatur adverbia vero modo in a vel ex modo in v exeunt, ut βουντ α posthari

277쪽

b, et 10. iam g 18. monui ne tamen Fωκε II, 3 idem nomen putes, quod FBκ IV, a I et . sive vocu VI, a,4 et 5. observes, quod II, 21 post verba a Ff κυ--ε ες quum in Deo eoxeris praecipiatur: es κε si σε αντεντυ noce piamen cum precibuε intendito .

27. uid praeceptum a Gma πε=-s me primum piato sibi velit Oeent Euripidi versu Hippol. 49 sq. atque Horatii Epist. LI, 34 sq. Eισὶν δ' επωδα καὶ λογοι θελκτηριοι φανήσεταἰ τε τῆςd φαρμακον νοσου.

Sunt verba et vores, quibus hunc lenire dolorem possis, et magnam morbi deponere partem. Ad cantationes certe spectant sequentia, quorum sensum enodare licet e comparatis locissimilibus:

In his Ioela post adverbia ινυ et ινυμε diversa quidem enuntiantvr verborum ero e dem est constructio: tu enim, post quod prima sequentis vocabuli itera perperam geminata esse videtur, pro accusativo, τυμμ scribi potuit, quemadmodum II, 7. 8. pro

dativo F-ὐe.' φατε etiam in tertia tabula pro Mazὐε scriptum egimus, atque id solum mirandum est, quod genitivus singularis numeri pro genitivo pluralia positus siti

Muidem nullam aliam causam reperio, quam quod Auersii Fratres cum civibus reliquis, quorum multitudinem pluralis imperativi forma indicat, comparati pro uno habeantur collegio. Quum vero praecepta fτου si ερι ει στεντυτα et σακέ e ιι MFειι πετουτα ad populum omnem reserenda sint, ablativis absolutis υὐτες υντις seu potius πειi τε e, ut II, s. recte scriptum est, id designatur, quod a Fratribus Atiersiis sebat. Preces significari, inde cognoscitur, quod sὐτες Latino participio oratis respondeat easdem preces

autem Cum cantu recitatas esse, e praecepto II, 8 sq. discitur: Frusi τερτ που'ες εὐκ--τm , in quo ablativus τερ καντBὐ ε triplicem cantionem designare videtur. IIuντες igitur pro carminibus aecipio, quae, dum anit mentum utτssi ad piandum vel ovis saera ad immolandum offertur, Fratres Atiersi canebant numeris suis quasi punctis distincta. 28. An a carminibus istis Fratres Auersi pontisice cognominari potuerint, ut augures ab auguriis, quae quum iidem eurarent, additum est που μ συο φιερσους πιστα ινακλε, alii videant hoc equidem annoto, num pariter atque κυιινακλε generis seminini esse, ut menda et novacula apud Romanos, atque σπε , κουφινα κλε pro ablativis absolutis

278쪽

posse accipi, ut vest anteelu VI, a, 51. sive απεφει ιεκλου pe V, a, 14. εὐσους, undeo εὐ- pro κουραια curata III, Ma deducitur, ablativus pluralis est nominis sud cur doci eum quod V, a I8. salutare consilium designat Ao Faue ετ Mτα scriptum est pro αὐHa-στεντ sive arei fetu ac ετ pro in om urito etiam I, 30 legitur. λε-

τρα pro creterra sive capido esse positum, ex imperativo αιτουτα et apposito adiectivo του πλακ II, Ia intelligitur nam κλετέμ--λ--θAu ε αντεντ idem sero signiscat, quod eapis urit dupla ait VI, a I8. Hinc κλετ sias in casu locali pro statione seribi potnit, ut ακεβουνια res IV, a I 6 pro fumigatione ex acerra αὐFεν αμπα φιτ vero e aratum est pro sis ιαμ μα ε=- IV, a,2I. arrigam eremato. ντεντ et εντεντου sensu non disserunt, ανστιν του vero sive αστιν του pro instinato sive imponito scriptum videtur tuasnam res autem accusativi ab his imperativis dependentes designent, coniicima is .am definiri potest. An ιβ ζε si idem significet, quod area V, b, 2 , aliis dijudicandum relinquo φεὐιu vero, ut Iria,25. pro φερινε vel potius pro genitivorpesiuis ' ab aecusativo αξιθιJ dependente, scriptum puto. α ι, si pro uti exaratum est, ut κουμ αλτου I, 28 pro κουμουλτου, coxam sivo coxendicem designat, quam Romani latiori quoque sensu pro semore sive ιηos Graecorum acceperunt; φεῆεFτρus ι farcimen sortasse, et σου φεὐακλου ut substramen ejus significat. Legimus autem haec tria sibi o posita: II, I6 ιν-- αξ φεφιιι αντο- II sq. σεπυς αδεσνε υις σξι στινetu. II, 16 sq. οὐ φει ε τῆ αντεν- I sq. φερεβτῆ ετρες τιρις αβωνες -τιντει. II, II. orum σου φερακλου αντο- 19 sq. Ηφεῆακλου uri a=ωνες ανστι-v. Σεπλες, quia σῆες opponitur, impii interpretor, ρεσνες, quia cum τινι construitur, assienis in dativo casu positis, atque inserta a litera, quemadmodum antiqui Romani secum dum Festum rana pro penna atque Osci secundum Varronem L. L. VII, 3. g. 29. e narpro eanitie insignis dicebant. A pro πι, ut I, 3I., sed ιεπι in apodosi pro μ- , Mn. π εὐσκλ9μαὲ pro πεμπλο ILIZ sive πεμHM IV, b, I acriptum est. Tabulae secundae sinis eum prima tabula. II, 2 sqq. κ a 'ντεντου σακίμ σεμπιε umetur Iari met , πέ'sia ανιπενes. ce piamen cum precibus intendito saera saneta offerto Ioni Patri primo operator. II, 23 sq. εστήω χεσε -- Οὐατῆ sines Ararac ιες, atri ελεικ σατις, Ad dextram pia eum prece pro Fratribus Atiersiis, pro inclitis saere tibi , II, 24 sq. --- LBFινα - τιαε δε ινα ara os enti. pro tota Iguvina pro tribu Iopina, dieationem sinetam dicito. II, 26 sq. Duraε us ει σε κνι inna: Dεμ νε Πουπι in απιντου τι MFακνι--τα Inde orem aerem offerto Pomonae ubereae operator dieationem sanetam dicito.

279쪽

consecrato.

280쪽

Inde in arculatis, vasis, sanete consecrato.

Inde in proficia, cibo saneto, precator Pomonae ubercae. I, 24 sqq. νειμε κλετῆα, εσκλες φετες σε κνις εὐανὶ Fiau μων Πουεμουνες Πουπὲ ei. Inde in reterra, vaseulis sanetis preeator Feroniae Pomonae Publieae.

Posthae ubi expiareris, interim oratis arminibus ertamen habeas. H. x his pleraque comparatis locis similibus, inustrantur sic pro rix II, 3. plenius legimus Fine πλει περα- hoc loco contra additur, quod V a I sq. egimus: πιέ σε αντε'9. Tum haec sunt sibi similia: II, 22 sq. σακῆ σε κνε πιετυ Iu F IIa τῆ πῆ uti auraria. II, 26 sq. ιν via εὐυFεα σε - ουπε- Πυε μυνε I9πφικε πεντα Quum V, a 20 sq. vo Ium auπεντ mia σακῆ σε ria scriptum legatur, in nostra tabula ante σακῆ σεFακνε hostiae nomen omissum videri posset, nisi etiam VI, a, M. nonnisi omiseraeris sacris sine nomine prinuati VI, a M. exaratum esset Verba τε στήωσε σε ασα I, II. sequentia V, 28sq. repetuntur pro τι ζ1 σεFακνι τε ετ vero II, 27. vita σελκνι ναῆατ scriptum esti εστ si pro τεο κ IV, b, 30 positum puto an vero σεσε cum es VI, a,II cohaereat, nescio pro σεσε ασα II, 28 ιυ κα- ει σου Fa, h. e. jubila eurata praecipiuntur. ατ δα II, 3I. pro ατυμ, αὐου Fια contra pro ἐμια oxaratum est; εὐυκ vero est primitiva sorma ablativi pronominis εὐ cum praepositione uesti compositi pro adverbi εὐουκ πελσαν pro πελσαν IV, b, 27. ut OR IV, b, 24. pro αὐαχ scribere licuit. Extrema secundae tabulae cum initio prima jam in tertia hujus operis particula g. 0. illustrare conatus sum; nescio tamen an σπ-rauab recto interpr tatus sim, quum V, a, M. συπα παντε sulfura uota designe Propter apposita, meralia του - τριι erat quoque, quum τε po testuatia potius quam tepora sive calida

exin intelligerem; sed praeter imperativum πιρυσμαμ locus similis quoque , a,27 sq,, ubi κλματῆ olim vid parti III g. 4. Οὐιβανίον designare perperam putaveram, me