장음표시 사용
161쪽
a 6 Docu MEN Tu M XIV. 'nullius fuga faciat, ut Ecclesiae ministeria
in tantis pericillis necessarium aedebitum desit. Nemo excipiat pos amstam, ut si aliqui gratis videtur excellere, ideo se dicat vita. ob hoc fuga esse digniorem. Qujsquis enim hoc putat, nimium sibi placet. Quisquis autem etiam
hoc dicit, omnibus displicet. sunt san . qui arbitrantur Episcopos dc Clerieos non fugientes in talibus periculis, sed manem res facere, ut plabes decipantur. cum ideo non sugiunt, quia manere sit praepe Gios cernunt. Sed facile est hanc responsionem, vel invidiam dech nare . alloquendo easdem plebes atque dii eudo,non vos decipiat. cpiod de loco isto non sugiamus. Non enim propter nos, sed pro plervos potius hic manem , ne vopis non ministrenius quicquid saluti vestrae, quae in Christo est, novimus necessarium. Si ergo fugere volueritis, di nos ab istis, qvibus tenemur, visinulis solvistia. Quod tunc puto esse dicendum, quando vete viis detur utile esse ad Ioca tutiora migrare. inaudito si vel omnes, vel aliqui vix xint, in illius potestate simus, cuius iram nullus, quocunque vadit, evadit: cuius misericordiam, ubicunque sit, potestim venire, qui nusquam vult ire . sive certis impeditus,sixe laborareno.
162쪽
lem ad incerta suffugia, de non ad finiem dat, sed ad mutanda pericula,procul dubio isti deserendi non sint ministerioChristia
no. Si autem hoc audito abire maluerint,
nec illis manendum est, qui propter illos manebant: quia ibi iam non sunt, propter quos manere adhuc debeant. Quicunq; igitur isto modo fugit, ut Ecclesiae necessarium ministerium illo sugiente non desit, facit quod Dominus praecepit, sive permisit. Qui autem sic fugit, ut gregi Chiissi ea, quibus si s italiter vivit, alimenta subtrisantur. mercenarius ille est. qui videt lupum venientem dc sugit, quo niam non in ei cura de ovibus. Haec tiabi, quia me consuluisti, frater dilactissime,' quata istimavi veritate de certa charitate resin , sed ne meliorem, si inveneris, sequaris sententiam, non praescripsi. M lius tamen, quod in his periculis Dei mus, in venire non pussumus, quam in tiones ad Dominum Deum nostrum, ut
misereatur nostri. Quod ipsum. ut sciliaeet Dei Ecclesias non desererent, Dei do-ὐo nonnulli prudentes 5: uncti viri εc veluic di facere merueiunt, de inter dentes o luctantium siti propositi intemtione nun E desec
163쪽
Dilectissimis fratribus eoncsericis , Muniverse plebi Hipponensi Augustinus in Domino salutem. In primis perci' charitatem vestram, Sc per Christum ob. secro, ne Vos mea contristet absentia eo poralis. Nam spiritu & eordis affieis puto vos non dubitare ullo modo ἡ me di vobis posse discedere , laamvis me amplius conrrisset quam Arre vosipsos quod infirmitas mea sussidere non potest omnibus curis, quas de me exigunt membra Christi, qu bus me di timor eius Accharitas servire compellici, Illud enim noverit dilectio vestra, nunquam mea sentem fuisse licentiosa libertate, sed ne eessaria servitute,quae saepe sanctos fratres & collegas meos, etiam labores marinos ει transmarinos compulit sustinere, a qui. bus me semper non indevotio mentis, sed miniis idonea valesudo corporis excusavit. Proinde, dilectissimi fratres, si e agi
164쪽
De cuM E N Tu M XV. 249 ite, ut quod ait Apostolus, sive adveniens rei δε videns vos, sive absens audiam deum A. bis, quia statis in uno spiritu, uno animo collaborantes s dei Evangelicata si vos siliqua molestia temporalis exagitat, ipsa quos magis admonere debet, quemadmodum de illa vita cogitare debeatis, ubi Gne aliquo labore vivatis, evadentes non molestas angustias temporis parvi, sed horrendas poenas ignis aeterni. Nam si
modo tanta cura, tanta intentione, tanto
labore agitis, ne in aliquos cruciatus tra storios incidatis, quantum vos oportet asse solicitos, ut sempiternas miserias su-
giatis t ri si mors se timetur, quae finit temporalem raborem, quo modo timet da est, quae mittit in aeternum dolorem Et si deliciae saeculi huius breves di lardu
ruesicamantur, quanto vehementius sis
turi saeculi gaudia pura de infinita quae-xenda sunt i illa cogitantes nolite es Ν-sri in operibus bonis, ut ad vestri seminis
messem sto tempore veniatis. Nuntiarum enimest mihi, quod morem vestrum de vestiendis pauperibus fueritis obliti. ad quam misericordiam, cum praesens es
sem, vos exhortatus sim, dc nune ex setor, ne vos vincat dc pigros faciat contria 'tio hujus mundi, cui talia videtis accidem, qualia Dominus de Redemptor no-' G 3 sten,
165쪽
Docu MEN Tu M IV. ster, qui mentiri non potest, ventura prae dixit. Non solum ergo non debetis minus facere opera misericordiae, sed etiam debetis ampliua , quam soletis. Sicut
enim ad loea munitiora festinantius migrant, qui ruinam domus vident contriatis parietibus inunineret sie corda Chrisstiana, quanto magis sentiunt mundi huis ius ruinam crebreuentibus tribulationi bus propinquare, tanto magis dcbent bona, quae in terra recondere disponebant, in thesaurum caelestem impigra celeritate transferre et ut si aliquis humanus casus
acciderit, gaudeat, qui de ideo ruinoso emigravist si autem nihil tale fuerit is
secutum, non contristetur, qui quandoq; moriturus, immortali Domino, ad quem venturus est, bona propria eommendavit. Itaque seatres mei dilectissimi. ex eo
quod quisque habet, secundum sitas vures , quas ipse novit, facite quod sistetis,
alacriore animo, quam soletis, de inter omnes saeculi huius molestias Apostoli-
eam exhortationem corde retinete, ubi
ait I Dominin inproximo est, nihiῬyriti fueritis. Talia mihi de vobis nuncientur. quibus noverim, non propter u eam praesentiam, sed propter Dei praeceptum, qui nunquam est absens , vos solere facere .
Pyd multis annis me praesente, di ali
166쪽
Doeu MEN viruquaado etiam me absente feci aes. D mirus vos in pace conservet, demi fratres orate pro nobis.
De toleranda adversa vagetuanti cohibenda ira. EPIsTOLA CXLIX.
FRatri Profuturo Augustinus. Metus
diun spiritum, quantium Domino pi cet, atque vires ipse praebere dignatur. --ctE sumus , Corpore autem ego in lecto sum. Nec ambulare enim, nec stare, nec
sedere possum, rhagadis vel exoehadis dolore dc tumore. Sed etiam sic, quoniam 4d Domino placet, quid aliud dicendum est. nisi quia recth sumus t Potius enim,s id nolumus, quod ille vult, nos culpa di sumus, quis ille non rem aliquid vel facere, vel sinere existimandus est. Nostiliaeeoninia ; sed quia mibi es alter ego. quod libentilis tecum loquerer, nisi quod
mecum loquor Commendamus ergo sanctis oratiombus tuis de dies de noctes nostras, ut oretis pro nobis, ne diebus i tempe iter utamur, ut nemo aequo an h
167쪽
Docu MEN Tu M X oibus animi contra est. Nam ineomp rabiliter salubrius est etiam irae ivsth pubsanti non aperire penetrale cordis , quam admittere non facile recessuram, & perventuram de surculo ad trabem. Audet quippe impudenter etiam erescere citius, quam putatur. Nonenim erubescitin t mebris, cum super eam sol occiderit. colis certe qua cura' de quanta solicitudine ista Riipierim, si recolis quid mecum nuper in itinere quodam loquutus sis. Fratrem Severum, di qui cum eo sunt, si lutamus. Etiam fortasse ipsis scriberemus, si persestinationem perlatoris liceret. Peto autem. ui apud eundem fratrem nostrum Villiorem, cui ago etiam apud tuam sanctitatem gratias, quod Constantinam dum pergeret, indicarit, petendo adjuves propter negotium quod ipse novit, de quo gravissimum pondus pro ea re multum deprecantis Nectarii maioris patior, per Calamam remeare ne gravetur: sic enim promisit mihi. Vale. -
168쪽
ineis, inter praecipuos aura laudis inua- bas. Porro in rebus divinis, quarum milia illo tempore nulla luxerat veritas, urique
in maiore illius definitionis pane nostra lamicitia claudicabat. Erat enim rerum tantummodo humanarum , non etiam
divinarum, quamvis eum benevolentia ac charitate consensio. Et postea quam illa cupere destiti, perseverante quidem be
ne odentia, salvum me esse cupiebas salute mortali, Fc ea rerum prosperitate liliacem , quam mundus optare consuevit. Etiam iac itaque at quantum tibi erat mecum rerum humanarum benevola di chara consensio. Nunc verb quantum de te gaudeo, quibus explicem verbis, quandoetum, quem quoquo modo habui diu ami- eum, habeo iam verum amicum. Aecessit enim etiam rerum consensio divinarum. quoniam qui mecum temporalem vitam quondam iucundssima benignitate d axusi. nunc spe vitae aeternae mecum esse cc
pisti. Modis vero etiam de rebus humanis inter nos nulla dissensio est, qui eas rerum divinarum cognitione pensamus cne plus eis tribuamus, quam modus earii iustissimus postulat a nec eas in aliquo contemptu abiiciendo . creaturi earum . Domino rerum caelestium atque terr . strium faciamus ipjuriam. Ita sit, ut inter
169쪽
a 6 Docu MENT uti TVII. quos amicos non est rerum consei sio. vinarum, nec humanarum plena esse possit ae vera. Necesse est enim, ut aliter, . quam oportet, humana aestimet, qui divi. na contemnit, nee hominem reicte diligo. ete noverit . quisquis eum non diligit, qui hominem fecit. Proinde non dico, nunc. mihi plenius amicus es, qui eras ex parte. sed, quantum ratio indicat, nec ex parte eras, quando nec in rebus humanis mecuamicitiam veram tenebas. Rerum quippe . divinarum, xx quibus reHE humana pensantur, socius mihi nondum eras, sive quando nec ipse in eis eram , sive poste quam ego eas utcunque sapere sepi. quibus tu longe abhorreb s. Nolo autem succenseas, nec tibi videatur*b uis dum, quod illo ten poin, cum in vana huius mundi aestuarem, quamvis inumultu amare videreris, nondum eras amicus meus, quando nec ipse mihi amicus eram,
sed potius inimicus. Diligebam quippe . iniquitatem, dc re vera, quia divina sen tentia est, qua scriptum est in sanctis li. bris : Sui Aligit iniquitatem, odit anima uam. Cum ergo odissem animam meam, verum amicum quomodo habere Potcram, ea mihi optantem in quibus
ipse meipsim patiebar inimicum 3 Cum ver. benignitas di gratia Salxatoris no
170쪽
Do CuMEN UuM XVl I. asy stri illuxit mihi, non secundum merita mea, sed secundum ipsius misericord amtu ab hac alienus, quomodo esse posses .aesicuβ meus, qui, unde beatus esse pos sem. penitus ignorabas, & non in hoc me amabas, in quo mihi ipse iam fueram uticunque amicus eis stus t seratias itaque Deo, quod te mihi amicum face re tandem aliquando dignatur. Hune enim nodiis
rerumlismanarum de divinarum cum
henevolento β charbale consensio in Christo Iesu Domino ninro, verissima. pace nostra. Qui duobus praeceptis eu sta pryeconia divina conclusit dicense Diliges Dominum Deum ex toto corde tuo, o ex tota anima tiaa, ex tota mente tua, o diligesproximum tu- tanquam teipsu. In iis duobus praeceptis tota lex pendet dc Prophetae. In illo primo rerum divinaau. in hoc secnndo rerum humanarum est cum benevolentia de charitate consensio. Haee duo si mecum firmissimE teneas, amicitia nostra vera ac sempiterna erit, δρnon solum nos invicem . sed etiam ipsi Domino sociabit. Quod ut fiat, exhortor gravitatem di prudentiam tuam, ut iam etiam fidelium sacramenta percipias. D cet enim aetatem, &congruit, quantum credo, moribus tuis, Memento, quid mi