장음표시 사용
241쪽
eto Tract. 2. Cis a. De Gratii opcribu, ct c. quempiam, quia non fecit quod Doere non potuit,sunmaas iniquitatis, insania. Quid ergo Dirum sum ivios Pontifices divino Spiritu amatos illam doctrinam abolere , quam Sacrarum litterarum , Sanctorumque Patrum consensus toties condCITVat. Consensum hunc testatur Concit Senonense in decretis fidei Is ubi concludit , pen Currenti Sacram Scripturam obvium esse quod liberum in utramvis partem hominis arbitrium asseveret. Horum denique vestigiis insistens Conc. ridentinum Ses . . an. . sic tandem definit. Si quis dixerit liberum homim arbitrium a
Deo motum, excitatum ... Deo excitant atque vocanti
non posse di gentire, si velit, anathemast. Agit autem de potestate dissentiendi, qvi e consistit in libem rate indisserentia ad merendum, demeren dumiccessaria. Si enim libertas ad meritum requisita stare posset cum necessitate ad nam partem determinante, parum Concilio laborandum fuisset ut statueret de libertate per quam voluntas motioni pretesentis .excitantis gratiae possit dissentire , cum haec alia esse non possit quam libertas in sensu composito expedita ad agendum vel non agendum,qvie cum necessita te ad unum adstringente componi non potuit. Quid igitur in re tam clara reponunt istius dogmatis patronii Aliquas excogitant subtiles remoras, quae perspicuae Veritati tenebras offundant. junt enim se admittere in voluntate li-hertatem sive indisserentiam potentiae,non Vero indifferentiam a montici istam vero indisserentiam potentiae dicunt sitam esse in mutabilita-tc, dcxibit: tate humanae Voluntatis , quae annexa est statui vitae praesentis , in qua modo ad Volendum , modo ad uolendum facile innecti
242쪽
Coi troversia Recentilares. οἶmur, quamvis quod in particulari volumus, id
Sed quid hoc aliud est , quam Voluntatem de
uno aectu necessario , in alium necessarium devolvi λ cum quaevis actio voluntatis sua careat indifferentia, Sc liciatur hic iuncta potentia in acti primo ad illum determinata Aut quam
potest ipsa potentia habere indifferentiam quando , sine potustato ad oppositum , ad hanc
tantummodo actionem adstrici a retinetur; Itaque tota quae hic praetenditiis voluntatis inuatio, alia non est, quam concatenata commutatio unius iaccessitatis in aliam : interea in qua-Visaetione catenam semper ad unum astringentem subit voluntas , sive auream operis boni sive ferream actionis pravat optio Vero caten equa astringitur non est ipsiuis voluntatis , sed proVidentiae gubornatricis, uuae sive delectationem justitiae , sive concupiscentiae pro arbitrio dispenset, debebit illi voluntas hamana ineVitabili necessitate oblacundare. Haec illa est insignis larva libertatis, quam neque anichaei quos impugnat Augustinus, nec Astrologi fatorum
assertores, nec Wicietas , aut Calvinus ab Ecclesia damnatus , suam esse recusarent in proinde , si huic sententiae credimus , haec elici illi totam admisere libertatem , axiae ad merendum& demerendum in naturae lapsae statu requiritur. Alia sane libertate eget creatura ratione praedita , ut apud suum creatorem laudem vel Vituperium, praemium vel paenam mereatur ut nempe cardo voluntatis in bonum vel malum ab ipsa inflectator in sic agat, ut quantua est ex parte omnium quae actionem antecedunt
Iossit ab agendo abstincre Sine hujusmodicibertate nemo sui mancipii actionem moralem 6 Paena:
243쪽
ao Tract. 2. Cal 2. De Gratia. Operib M ι pama , Vel praemio dignam censebit. ιιarta Propositi .
SEmipelagiani admittebant praetentcntis gratia interioris necessiitHem ad sngulos actus, etiam ad ini lium deici is in hoc eram haeretici quod velient eam gratiam talem esse cui posset humana voluntas res ere vel obtemperare. Tradit huJus primam parrem diffuse nominatus Author lib. 8 de litercssclag. cap. 6 Secundam lib. a. de grat SalVat. cap. 4.&c quam brcvissime stringit col. ΣΙ . dum adversarium suum perstringit his verbis inuanta audacia, post condemnatos jam a tot seculis Massiliens , asserem quod quia in satu Innocentia sufficiebat homini ad salutem gratia qua potιrat perseverares velut, etiamnunc suscere. Dcclarata vero est ab Innoc.
X. Alexandro Is haru . Propositio falsa dc haeretica, Miat talis damnara. Prima pars hujus propositionis , quae facti quaestionem continet, falsa declaratur ex historia haeresis Pelagiana in iis quae aperte tradit S. Augustinus , Prosperi, milarius, qui contra
hanc haeresim decertarunt. Refert Vero Augustinus lib. dc praedest cap. . . . Semipelagia, nos gratiam interiorem ad singulos actus non admisisse, sed censuisse, initium fidei esse ex nobis ianquam se fides non a Deo nobis donetur. Idem , iasem non es donum Dei. Item, Eos agnovisse quaedam merita stra , tanquam ipse sibi ea fecissent, non gratia Dei. Denique , ct credere is perseverare ita
strum esse, tanquam non a Domino nos accipiamus&c Con sentit fuse S. Prosper contra Collatorem, praesertim cap. 4. . o. I 3. 4. deinceps, ubi disertὸ exprobrat, quod diceret hominum posse bene agere sine gratia , non incita-
244쪽
Controves: Recentiores. ostiam a Deo ante gratiam , sine adjutorio Dei. per vires tantummodb humanae voluntatis merito gratiamineveniente c. Quae omnia in illis adeo obvia sunti manifesta , ut contrarium sustinere aliud non videatur esse,quam velleleel ori oculos,in mentem eripere. Secunda pars propositionis damnatae asserit
Hares esse Semipelagianam, talem admittere gratiam, cui possis humana voluntas resistere vel obtemperare. ΗScautem assertio non videturicipsa dissidere a propositione secunda, qtice supra refutata est. Nempe interiori gratia in statu natura laue nunqua resisti. Potest vero utraque Propositio Calvino autho- re pridem gloriari Docet enim ille lib. 2. instit. cap. s. g. II. Errorem esse Scholasticorum,quod putarent in manu nostra esse respuere et rcci pere oblatam Dei gratiam fuisse hunc e rorem Pelagianorum , quos secuti sim Semipelagiani ibidem Calvinus diserte asserit ρ. 23. --diamin, inquit , nunc Augustinum suis verbis loquentem, ne aetatis nostra Pelagiani, hoc est Sorbonici opsi sta totam vetustatem nobis adversari pro suo errore cria minentur, in quo scilicet patrem suum Pelagium imitantur, a quo in eandem arenam ipse Augustinus protra tus est.
Porro, ne in refellendo hoc errore ex Scriptura ac Patribus superiora repetamus,ex solareria denuni definitione unum formem largumen-. tum nulli respuendum, qui orthodoxae Ecclesiae authori atem salvam velit. ridentinum sic definit sess. 6 Can. . Si quis dixerit liberum arbitrium a Deo motum se excitatum non posse dissentire si velit,
anathema sit. Censet igitur liberum arbitrium hoc est , humanam Vol'ntatem a Deo motam per internam gratiam, Dosse illi gratiae dissenti
re sive resistere, vel consentire si velit , quod est
245쪽
zos Tracl. 2. Cap. 2. De Gratia operibus θι. obtemperare. Atqui propositi damnata ex adverso asserit, Semipelagianum, sive haereticum, esse
admittere gratiam cui possit humana voluntas resisere
vel obtemperare. Ergo Semipelagiana iis est definitio ridentini , si vera est a Pontificibus damnata Jansenti doctrina ι quod salva fidei
Catholica: Veritate nemo admi1erit.
stro his qua ritu cffugium nexus cst
qui nec solvi , nec frangi potest. Frustra , Inquam, Ct: m quibuslam inges Concilium hic ad potentiam remotam,Vel ad sensum divisum cspexisse, dum dixit liberum arbitrium posse dissentires velit, posse autem velle dissentire oro eo statu quo pra senti gratiae impulsu carebit. Qgis enim credat Concilium in re maxime seria nuga agere , aut linguam loqui quam nemo capiat Nemo nisi nugando dicet , pauperem
posse facere eleemosynam, si velit si is media
requisita in promptu non habeat,aut potentiam proximam ut ea acquirat. Neque dicetur ligatus posse currere, si velit, si pra ter voluntatem non
adsit illi facultas qua possit se vinculis expedire. Ergo quando ridentinum pronunciat , hominem posse dissentire divinae gratiae si Velit , necessario definit adesse potentiam proximam expediram , ut velit dissentire, aut tollere impedimenta quae faciunt, ne hicin nunc possit dissensum elicere. Ergo necessarium est verba Concilii gratii Jansentanae voluntatem ad assensum necessitanti e diametro adversari. Atque hinc ulterius inferes a Concilio definitum esse dari veri nominis gratiam mere sufficientem, cui voluntas actu resistit, quamvis in ejus potestate fiterit illi consentire obtemperare. Sed hoc infra inter controversias Schol
sticas magis explicandum erit. Auinta
246쪽
Controve a Recensiores. 2o7 uinta Propositio. SEmi pelagianum est dicere, Christum pro omnibus
omnino hominibus mortuum esse, aut sanguinem fudisse. Hanc conclusionem ex suis principiis iniri idem Ian senius , quam S ALPIustino imponere Conatur, sic enim loquitur ille lib. . de gratia Salvat cap. I. col. 9o Vua sand inquit cum
in Augistini doctrina , conspicua certaque sint, usio modo principiis ejus confntandum est , ut Christus Dominus, et pro infidelium in infidelita: morientium,vel pro justorum non perseverantizm Ierna salute mortuus esse sanguinem fudisse , semotipsum redemptionem δε- disse, Patrem masse sientiatur.
Contra hoc dogma fidelium auribus sane acerbissimum, Ecclesia Romana, Varia censurarum fulmina pridem detorsit sic autem post alios 1nnoc. X. Alexander VII in diplomate gemino adversus propositionem quintam Jan-1enii, de ea doctrina pronuncimit Falsam tem rariam, scandalosam intellectam eo sensu, ut Christus pro filute duntaxat praedestinatoruin o tuus sit, impiam, blasphemam, contumeliosam, divinae pietati derogantem in Haereticam declaramus,4 uti talem damnamus. Damnatur autem merito haec doctrina , quia aperte adversatur divinae Scripturae asserenti Deum velle omnes homines salvos fieri, dc Christum dedisse semetipsum redemptionem pro omnibus. Sic enim loquitur Apostolus i. ad Lmoth cap. 2. Obsecro igitur primum omnium seri
obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum acti
ne pro omnibus hominibin, pro Regibus is ommbas qui in sublimitate sunt, ut quietam , tranquillam vitam uamus in omni pietate O castitate : hoc enimio tu
247쪽
rox Tract. 2 cap. 2. De Gratia operibus c.
est, acceptu coram salvatore nostro Deo, QUI OMNE sIIo ΜΙNES VULT SALVOS FIERI, O ad agnitisnem e ritatis venire: unus enim Deus innus is mediator Dei hominum homo Christus Iesus, QUI DEDI REDEMPTIONEM SEMETIPSU PRO OMNI Bus. Ubi sine ulla
exceptione Apostolus firmat, Deum velle omnes homines salvos fieri Sc mox rationem amet
nat nus enim est Deus , unus mediator Dei
hominum c. Atqui absolute absquc ulla limitatione , omnium hominum unus est Deus ergo etiam, nullo excepto , omnium est mediator, pro omnibus mortuus est pro omnibus etiam reprobis in cruce languinem effudit. Quod vel ex eo confirmatur , quod Apostolus diserte affrmet Deum velle salvos fieri omnes pro qui bus dicit orandum esses, cupit autem orationes
fieri pro Regibus,in omnibus qui in sublimitate
sunt, cum tamen e tempore essent Reges gentilos ac reprobi ergo non potest Apostolus intelligi de Christo mortuo pro solis praedestinatis. In eundem sensum verba Apostoli intelligit S. Augustinus lib. de Spir ωliti cap. 33. Vult autem Deus omnes homines Ialvos feri , se in agnisionem meritatis venire : non se tamen ut eis adimat liberum arbitrium , quo vel bene , vel male utentes justissim.
judicentur , C. Vbi admittit S. Doctor Deum ex parte sua velle omnibus salutem pro curare illis etiam qui libero arbitrio male utentes incidunt in judicium & damnationem. Ut sententiam Augustini tam manifestam de clinet Iansenius, persuadere conatur illum loco citato non loqui ex suo si nsi , sed Pelagiano rum dogma recitare , postea refellendum. Sed inane est hoc effugium 'anc enim doctrinam minime reprobat , sed pergit tantum disputare
contra Pelagianos, an fides ideo sit donum Dei, quia
248쪽
Traci I. cap. 2. De Gratia, ver. c. os
quia provenit a libero arbitrio quod a Deo creatum est, demum addens, ideo fidem esse donum Dei. uia binis suasionibus agit Deus ut velimus
ut credamus , sive aetrinsecus, per Evangelium, exhor rationes c. sive intrinsecus, ubi nemo habet in potes te quid ei veniat in mentem, sed consentire vel dissentire
propria voluntatis est. Quinimo iterum dictum suum de voluntate omnes salvandi tacite adi probar, dum asserit dari homini auxilium , cui consentire et dissentire in propriae Voluntatis. Ad quid enim porrigit tale auxilium Cum quo
possit aliquis dissentiendo periri, nisi velit ex
parte sua etiam pereuntes salvos fieri Apostoli vero locum , quem in hac controversia lucidum ac decretorium omnis retro agnovit antiquitas, nescio qua distinctionum caligine obnubilare potius quam elucidare conten dit. Dum enim Apostolus in exceptione ait Deum Velle omnes homines salvos fieri , Ianseri vult omnes homines in ea sententia sumi tantum generatim , pro generibus singulorum,
non vero pro singulis generum , hoc est Deum esse ex Iudaeisi gentibus, ex servisac liberis, ex principibus irivatis omni genere hominum aliquos salvari, non tamen velle , aut
gratiae suae auxilia praeberi, ut singuli homines in individuo salvisant. Cum enim bsolute negaret dari hominibus gratiam mere sufficientem , quam ut mons Losam, Molinisticam
abolendam judicabar, sed doceret omnem gratiam esse suo modo victricemin cfficacem, qualis reprobis ad persever dum non conceditur, hinc illi inferendum fuit , Deum non Velle reprobos per media congrua salvos fieri, neque Christum pro eorum salute sanguinem suum patri obtulisse. Idem
249쪽
aio aractri. cap. De Gratia, Oper. c. Idem grati e mere susscientis odium in Calvino , ut eundem peperit errorem , ita eandem
expressit erroris defensionem Etenim Calvinus de aeterna Dei praedest Q. os recitatis Apostoli verbis , de voluntate omnes salvandi , eandem distinctionem ita subjungit a uis non idet ordianum hic gera mentionem otius quam sngulorum hominum ' nec vero ratione earet trita illa distinctio, non singulos generum , sed genera singulorum notari. Et ne
huic respon deesset assueta haereticis praefidentia, idem graviori tono inculcat lib. de occulta Dei proVid pag. 37. Certo , inquit, certius est
Paulum illic non de futtilis hominibus agere, sed intelligere ordines is genera vocationum. En pro malefido
dogmate quam fida concordia. Hinc sane patet , quam longe noVus Doctor ab Augustini mente ac sententia reccsse it, cujus tamen se prae ceteris fidelem interpretem gloriatur Peregrinum , ut existimo , illi Sancti Doctoris sensum reddidit , in ejus opere non satis observara distinctio voluntatis divinae , in eam qua vult absolutem enicaciter homines actu ad salutem pervenire , quam certum est non ad omnes, sed solos electos pertingere in aliam mira Deus quantum est ex parte sua velit omnes ad salutcm tendere in ex vi meritorum Christi omnibus praebere auxilia, quibus, si non obstct liberum hominis arbitrium,possint
justitiamin gloriam adipisci. Et in hunc ensum doctrinam orthodoxam , atque adeo Augustino
Conformem xponit, firmatque ridentinum sess. s. cap. q. s Christus, pro omnibus mortuus est,
non omnes tamen mortis ejus beneficium recipiunt , sed i dumtaxat quibus meritum passionis ejus communicatur:
Ubi manifeste mors Christi complectitur tiam eos qui ejus beneficio ad salutem non perVeniunt. Ad
250쪽
Tract. 2. cap. 3. De rasent in Euchar a PIAd extremum, de hoc nefario dogmate contra Sectarios agens, non immerito notat Malde- rus olim Lovanti Doctor, inniverpipe Episcopus, in suis Antio dicis cap. 4. Vehementer esse formidandum, ne homines illi, qui negant Christum pro omnibus mortuum ene,eo tandem dementi e deveniant , ut cum Mahometanis se tiant, Christum pro nemine mortuum esse. Nec desunt qui testentur, plures Calvini asseclas qui in primum hunc errorem inciderunt, postea in secundum se praecipitasse.
De Christi praesentia in Sacramento Eucharistia.
Atholici omnes affirmant in Sacramento Eucharistiae, post panis dc Vini Consecra tionem, Christum vere , ac realiter esse praesentem cita ut virtute Consecrationis substantia panis mutetur in Corpus Q Vinum in Sansu nem Domini, solis accidentibus panis ruinii
Negant Calvinistae per Consecrationem Christum constitui praesentem realiter, sed tam tum figurative , sic ut nihil adsit praeter ipsum panem Sc Vinum, tanquam figuram aut signum repraesentans Corpus e Sanguinem Christi pro nobis oblatum. Et in hoc sunt contrarii ipsis Lutheranis , qui admittunt saltem in usu hujus sacramenti realem Christi praesentiam , sed remanente simul panis 3c vini substantia. 2. Probatur Catholica veritas ex manifestis Christi verbis Matthaei cap 26. Hoc est Corpus