장음표시 사용
471쪽
432, Par a. In reliqua Thest iatione haec est Priino dicendum, per Unionen Dpostaticam duas esse in Christo, naturas in Persena Verbi subsistentes, naturam stilicet divinamin humanam; sine ulla Naturari m , Voluntatum , aut pcrationum confusiones remanentibus eripi post unionem Proprietatibus utriusque naturae. Quod constat ex Conculio Calcedonensi subacone Magno anno 4s I. ubi definitur Filium Dei unigenitum in duabus naturis inconfuse , immutabilitari indiviιὰ , inseparabiliter agnoscendum esse , -ur' sublatἀ disserentia naturarum propter umonem , juxta illud Ioannis primo : Et erbum caro factum est.
Secundis , Union is Verbi incarnati factam esse in Persona , sic nempe ut compositum resalians ex utraque natura sit una uersona , deoquem finito unicum ess Supositum. Ut definitum est in concilio Ephesin 1 ub Caelestino PontificC. Terti, ex eodem dicendum , Humanitatem
Christi fuisse proprie , physice , despersonaliter
unitam Verbo in non tantum habuisse cum eodem conjunctionem extrinsiccam , moralem, aut accidentalem per amorem Concordiam Voluntatum erationum rerum mirabilium , ut volebant Nestoriani. Quarto , quoad Saneficalem impccCabilitatem naturae humanae in Christo Certum est
inter heologos , primo , Christum de sum,
nunquam peccatum qualecumque admisisses: hoc de fide est cx illo Petν 1. Qui precatum nonfecit, nec inventus est dolus in ore ejus Secundo certum est etiam Christum non potuisse peccare in sensu comeosito, id est . remanς nicinio-nc. Tum quia tui beatu a priino conceptionis suae instant , cum beatitutine autem non
472쪽
consistit peccatum. Tum quia ex vi unionis hypostaticae communicatur humanitati Christi lanctitas Verbi infinita, exclusi Va omnis peccati. Porro quaestio Theologica est, an potucrit etiam absolute in sensu diviso peccare : quod fieri non potuisse docet Communis consensus Patrum Theologorum apud Suare hic disp. 32. secl. 2. NasqueZ ij. 6 I. cap. 3. Quinto , Dicendum cum D Thoma et meliori parte Theologorum , Unionem hyposta ticam esse aliquid realiter distinetum a natura divina in humana. Ita docet etiam Scotus Suare , aliique communiter , Contra Nomi nates Waliquos Recentiores. Quamvis ipse Occamus princeps Nominalium ab illis disientiat in Tertium , diit. I. q. I. Dici, inquit, quod
umio addat aliquid ultra extrema unita, quia hic mupotest evadi per negationes , se co/motationes Rationem astignat D. Thomas, ni potest esse Uerbum haec Christi humanitas , sic tamen ut humanitas non sit unita Verbo rga illa duo esse inter se unita importat aliquid ultra humanitatem dc Verbum.
Sexto dicendum , Actiones Christi merito 1 in habuisse vim merendid satisfaciendi in actu primo extensive infinitam , sive Valorem 1 ulli tentem ad praemiuini satisfaci ionem finitam. Ita cum aliis Suare hic disp. s. e t. . qui docet vim illam infinitam provenire a Sanctitate increata Verbi , quae cum it infinita
dc humanitati unita , actiones Christi infini edignificat. Quanto autem persena est dignior, tanto majus praemium ipsius actioni , c obsequio respondet. Hinc sequitur Christum pro
peccatis humanis generis non tantum condigne,
1ed etiam copiose , d abunde satisfeciae. Et patet
473쪽
43 Par a. In resiqua Theologia
patet ex Apostolo ad Romano s. Non scutrassi Eu, miti donum ubi abundavit delictum , superabundaυitis gratia. Septim , Quoad Causam sive motivum cur debuerit verbum divinum incarnari; Dicendum, causam principalem fuisse Reparationem generis humani, Dei gloriam ex ea proVenientem Patet ex Symbolo Nicaeno , propter nos homines , inpropter nostram salutem descendii decalo. Probabilis est sententia Scoti cum pluribus aliis , Christum venturum etsi Adam non peccasset, sed in carne impassibili, ut etiam in illo statu esset Caput, causa meriti omnium cleetorum. Sed communior est opinio D. Thomae , Venturum non fuisse nisi dependenter a peccato. Quia Scriptarce passim insinuant peccatum , dc maxime originale fuisse motivum principale IncarnationiS.
Caeterum , cum peccatum mortales, Contra
Deum infinitie dignitatis , si aliquo qdo malitiae infinitae , pro condigna illius sitisfactione necessaria erat Persona dignitatis infinua qualis erat Christus cum esset homo , dc simul
Deus. Et hincialterius sequitur nullam potuissedari puram creaturam , quantὰVi supernaturati gratia ornaram, cui possibile foret pro peccatis humani generis x rigore justitia satis ia
Porro pari. I tracst. I. cap. 3. demonstratur,qiuenam sit vera Christi Ecclesia in qua salus possit obtineri, ex ipsius Christi promis o infallibili Ecclesiae Romanae antiquitate unitate, amplitudine, sanctitate doctrina: gloria
Miraculorum quae in Ecclesia Romana, non alibi persistunt.
474쪽
De Sacramentis, eorum 1fectis.
Dogmata haec variis Ecclesiae decretis reprobantur in a Trid. infra citando sus . Sacramenta nullam per se causare gratiam, sed tantum excitare fidem qua justificamur. Novae legis Sacramenta non differre a Sacramentis legis antiquae, nisi quoad ceremonias, dc
Illa Sacramenta escte tantum signa quaedam externa acceptae per fidem gratiae , aut notas quasdam Christianae persectionis , quibus fideles ab infidelibus apud homines disternun- Sacramenta novae legis ex opere operato non conferre gratiam, sed tantum fidem alvinae promissionis ad gratiam consequendam suiscere. In Baptismo, Confirmatione. Ordine non imprimi Characterem in anima unde illa iterari nequeant.
Christianos omnes in administrandis Sacramenti potestatem habere. In ministris , dum Sacramenta conficiunt conterunt, non requiri intentionem , salaemiaciendi quod facit Ecclesia. Etiamsi Ministri in statu peccati mortalis constituti ponant omnia requisita ad essentiam
collationem Sacramenti, ipsum tamen Sacra mentum in eo statu non conficere, aut con ferre.
Ritus in Sacramentorum solemni administratione abhiberi consuetos omitti posse , dc per quemvis Ecclesie pastorem sine peccato mutari. 1 Pro
475쪽
ηὸς Pars a. In reliqtra Theologia Praedicta dogmata quaedam alia de variis Sacramentis , damnata sunt a Concilio Triudentino sess. 3. in decreto de Sacramentis Ec-clasiae, contra varios nostri temporis erroreS. Censura recentiori trium Pontificum in Diplomate , Provisio=iis nostra , c, Iu eminensi , reprobatur doctrina sequentium propositionum. In Sacramento aptismi, Sacerdotis a solutione, proprie reatus peccati duntaxat tollitur,in ministerium Sacerdotum solum libcrata reatu parua .
Peccator paenitens non vivificatur ministerio Sacerdotis obsolvcntis, sed a solo Deo , qui paenitentiam suggerensi inspirans ViVificat eum, resuscita ministerio autem Sacerdotis solus reatus tollitur. In hominibus poenitentibus ante Sacramen tum absblurionis, Min catechumenis ante Baptismum est vera justificatio ue separata tamen a remissione peccatorum.
Sacrificium is te non alia ratione est Sacrificium, quam generali illa , qua omne o pus quod fit, ut an :ta Societate Deo homo inia
Satistaehiones laborioste justificatorum , non valent expiare de condigno a nam tempor lem restantem post culpam condonatam. Pro refutatione horum dogmatum quae postremo breviter adduximus , tantum usi simus decisionibus ac decreris Conciliorum , ac Pontificum, quae, ut supra dixi sussiciunt Cuivis homini Catholico , ut coorcs a critate discernat. Ut cro ex eadem refutatione hae reticuS convincatur , demonstranda cst illi in-
fallibilis authoritas definitionum Ecclesiae , C
476쪽
Pontificis Romani , quam supra in polemicis sub initium validis argumentis stabilitam inve
Doctitam Theologicam de Sacramentis in genere , lac singulis in specie tradimus in fra pari. 3. tracst de Sacramentis sepius Iibi inter Quaestiones modernas , de quibus Index consulendus δε quaedam puncta de Paetu-tentia in sequenti. Alia Puncta doctrinae Modem ad Panitentiam Carnificinam conscientiarum , ut eam nobis licterodoxi depingunt. Cemim est ex codem cap. 6 ct cm. 9. Abs lutionem Sacerdotis non esse nudum ministerium , sive declarationem tantum peCcata a Deo remissi, sta ipsi Absolationi ex institutione divina inesse virtutem abolendi peccata per confessionem clavibus rite subjecta. Quia cromticedam circumferuntur Ogm ta , quae Videri possint cum mente Tridentini docum aliis ab Ecclesia constitutis minus o Venire ad majorem cautelam , Missionario Apostolico ea dogmata ad puncta quaedam redacta hic breviter proponemus, quamVi ΠΟΠ-
nulla colligi possint ex iis quae alibi fusius dedu
477쪽
Ptinct. r. Necessitas dilectionis Dei. P Rimo , Docent nonnulli , Omnem actum A
manum esse peccatum qui non exercetur ex amore
Dei propter sie dilecti. Volunt enim in omnibus actibus amorem illum requiri ex primo decalogi praecepto , Diliges Dominum Deum tuum in toto corde tuo nec posse omissionem istius dilectionis ulla ignorantia excusari, cum sit praeceptum uri naturalis , a quo ut ipsi aiunt)nulla ignorantia excusat. DamnaVit autem Constitutione inviolabili Pius V. Gregorius XIII hanc Bai propositio-
I4C11438. omnis amor creaturae rationalis aut vitiosa
est cupiditas eun mundis diligitur , aut laudabilis illachiaritas , qua per Spiritum Sanctzm in corde distisa Deus amatur. Hanc damnatam , a priori quomodo discernesὸ
Quod si quis vel ir, in omni actione requiri amorem Dei luper omnia dc per feetum ricquetur porro omnem prorsus achum humanum ex
trastarum gratiae esse peccatum , quia quisquis elicit aetum charitatis perfectiv hoc ipso statum gratia adipiscitur , ctiam extra Sacramentum. Quinimo dissiculter ostendet ille, qui requirit amorem Dei super omnia ,se non exigere amorem periectum. Quid enim est Deum amare perfecte, quam super omnes creaturas diligereὸSi dicas in amore periecto requiri majorem actus intensionem , quaero designari , penes quem intensionis gradum amor Dei perfectus ab imperfecto disia CCrnatur. Hunc sane gradum designari non posse rentur ipsi , qui tamen per majorem actUS intensionem,amorem Dei perfectum ab imperfecto discern volunt, plura de hoc Vide pari. 3.
478쪽
Contravera Moderna P. z. Dolor ex metu gehenna. ix superiori doctrina profluit haecci e
L .ra omnis qui de peccatis dolet ex metu gehennae absque charitate Omo etiamsi doleat ex Aesideris
Dimis aeternae. Quia hic actus non concipitur x amore Dei , sed ex desiderio filutis propriae. Doctrinam oppositam sonat ridentini ca-Non 8. Sesonis . Si quis dixerit gehennet metum, Per quem ad misericordiam Dei de peccatis dolcndo conrugimus, vel a peccato abst1-mmu , peccatum esse P aut peccatore pejores faceres, anathema sit, de quo latius infra parta
P. 3. Attritio in Sacramento. 3. J Sacramento P isentia non sufficit Attritio vex dolor de peccatis ex metu gehemia , cum spe veraia , .propost emendationis. Sufiicere alitem istam Attritionem ex Tridentino Sess. cap. . altisque lassius ostendo partis citiae. q. I. i. a.
Quod si quis pergat ad dolorem in Sacramento requirere . Amorem Dei siιper omnia , qui
γ se absque Sacramento usi cet , Unum e duobus praetendere videbitur , ut Absolutionem Sacerdotis pcccatorem Deo non reconciliare contra ridentium Sess. I . cap. I . cum id per se pice stet solus amor ante absolutionem elici ius. Aut certe dilectionem Dei super omnia Vim non habere per se reconciliandi peccatorem absque Sacramento quod damnatum est in Bai articulo 1. Charitas illa qua est plenitudo Mis, non est semper conjuncta cum remissione peccatorum.
479쪽
4q Para a. In reliqua Theologia
Scopulus hic caute vitandus , alias alterutra ex partu in doctrinam damnatam necessari impinges Caute etiam examinanda sunt Missio- rario de absolutione paenitentis In Sacramento paenitentia alia dogmata hic sc quentia.
P. . Satisfactis ante absolutionem.
Non licet Sacerdoti pectauorem absoluere nis prius
satisfactionem myunctam expleverit.
Constat autem in Petro de OsiR Doctore Salinanticen sidam iuitam est a Sixto IV. hune articulum: Non porcola po:tentia confitentes abs sici non deόιnici patet ex ullarii tom. I. ulta 1 . Et sane si sit praxis nova servanda forer, nullo modo excusanda esset cclesii , quae 1 stu1n ordinem inter parte Sacramenti necessariui, per tot stacula in hunc usque diem in- Verti permis hir praesertim cum aliqui velint ordinem ill uin ad Valorem Sacramenti neces rio pertinere.
α Onfisso praecipties stituta est , ut Sacerdos injungat idom viis paenitentias ac satisfactiones quiόus a te L. VoluIionem peccati malitia deleatur.
i, Vide an hoc Viar non stema at , ii Absolucio censeatur nullum Minane in inertiam si ante illam delenda sit peccati malitia , non ero dici debeat absolutio ententia judicialis per seremictiva peccati Talem sententiam absolutio nem esse auri imat, nudum vel 5 ministerium esse diserte negat Tridcntinum Ses I . Ap. 6.
480쪽
Controversiae Modema. 41P. 6. Dilatio Absolutionis.
EXtra casum necessitatis , non licet Sacerdoti pete torem absoluere , sed differenda est absoluti , nisi de illius interna conυersone sive dispositione fuscienti habeat sicerdos judicium moraliter certum , absque omnia prudenti formidine. Adverte quo vinculo haec doectrina constringat manu Sacerdotis, deprehcndes vix illiries inqui potestatem absoluendi nisi in casu ne Cestitatis sic en1m liceat argumentari. Non potest Sacerdos certiori me de conversione in terna Sc sufficienti peccatoris, quam ipse qui Confitetur imo non nisi ex ipse amitente potest conversio ejus interna Sacerdoti nstare. Atqui ipse peccator non potest plerumque ita C Tu mora ita Certus de sua conVersione interi Ut ut nullus prudenti formidini locus relin quatur : alias quoties adhu percipit absolutio ne poterit certo & absque formidine illi constare de sua justificatione , quod est contra communem sensum .sententiam. Ergo vix dabitur casius quo extra necellitatem sacerdos possit peccatori absolutioncm impertiri, si Vora sit ferrea lex , quam dogma hoc recen na tum tam Sacerdoti, quam paenitenti imponat. Contra vero dodhrina communis tr adit , de in
terna paenitentis conversione certitudinem non
rcquiri, sed sustidere prudens judicium , sive rationi non 'evi innixum , etsi relinquatur etiam