장음표시 사용
331쪽
stulas struimus, per declive .circumdatas: ut saepe eumdem ignem ambiens aqua per tantum fluat spatii, quantum essiciendo calori sat est. Frigida itaque intrat , effluit calida. Idem sub terra Empedocles exi- a
stimat fieri : quem non falli credent ii quibus halnearia sine igne calefiunt. Spiritus in illa servens loco aestuanti infunditur. Hic per rivos lapsus, non aliter
Niearchus in Anal. Brunck. t. II, P. 357, n. 35, ubi vid. Iacoba Animadv. II, 3, P. 43 RM .
Locum aestuantem intelligit eum , ubi elementa materiaeque diversae inter se pugnant, ablativique ignis ιδdito absoluti sunt pro nominativis, alque intricant Ieclorem verba nec trahit saρorem eMamrario, quoniam sine dubio corrupta sunt. Resectum locum magna obiicitur dissietilias in dubia hi obscura rerum veterum, quae hic tractantur, notione, qua ratas recentiores laboramus, imprimis de halneorum structura eaque calesa etendi modo. In eo tamen hoc pro
claro et certo possumus ponere, veteres, Romanos saltem, balnea audatoria tarn habuisse usu nota, et Sene-
eam de iis hoe loco oblique loqui et
quidem verbis , quibus balnearia. . . .
Spiritus... Perlabitur. Equidem quidquid Behmannus dubitet eum Philandro ad Vitruv. V, 40 credo, vapore aquae bullientis aut serventiseellas balnearias calefacere solitos esse Romanos opera sibi non multum diniiciliore , quam qua pisces in cubilibus, supra XVII, 3, natare iaciebant. Plura sunt, quae hoo paene evincant,
non enim solum multae ruinae in. veniae sunt balnearum ac thermarum,
. c. Titi, in quibus apertae reliquiae aut vestigia ductuum luborumque muris inclusorum deprehendebantur, cuius rei vel Winhelm annus apud
432 ed. Vindob. testis est salis locu Plem, sed verba quoque nonnullorum apud veteres locorum eo ducunt, et nonnisi coacta alio trahi queunt, ut Plinius II. N. XXXI, 2: Tanta assu vest ris, ut baisas calefaciant ac frigidam etiam in saliis femere cogant , quae in baiano Posidiauae υocamur ;et ipse hic Noster, cuius verbis satis claris, quemadmodum spiritum subterra naturalem, ita supra terram
arte ab hominibus laetum calefaciendae aquae inservire proditur, qui in balneis interdum vicem ignis expleat res. Symposia aenigm. 77 in Uernsd. Ρ. L. min. t. VI, p. 563. Sed in singulis est, ubi haerens. Primum qu modo sine igni ea lesieri potuerint
balnearia , mirum est, quum Sermo sit non de hac aqua quae natura. sed de ea quae opera hominum calida fit. Atque sine igne vapores calidos creandi artis veteres sorte ignari suerunt, nisi quis vivam calcem, aut massam e sulphure ferrique ramentis mixtam quaque subactam aliisve phlogistis eos in hune finem adhibuisse opina silur. Donec hoc, nondum Probatum, probabitur, acervos Prunarum, absque flamma , et hactenus , ut videre Se
necae poterat, sine igni, hune in
isum convertisse propterea malo credere, quod eius rei vestigia apud
332쪽
quam igne subdito , parietes et vasa balnei calefacit. Omnis denique frigida transitu mutatur in calidam , nec trahit saporem evaporatio, quia clausa perlabi-
eleres occurrunt. Moris videlicet apud veleres Graecos et Romanos fuisse 1idetur, asservando igni e Inparatas in domitius habendi scissas aut scrobes prunis repletas , quae Per no ctum operculo tectae mane aperirentur in risum domesticum. Hic sive surnus sive vas, nam alii aliter vocant, πνιγευς nomi abatur. Vide Scholiastes Aristoph. ad Νvhes 96: ΚΣutvος, ευθα οι αυθρακες εχουται και πυ γον ται. Cf. Aristotelem de Senec t. c.
5; Ileronem Spirital. p. 37s; Philonem de Mach. Beli. pag. 372; Math. Vst. Pollucem Onom. FII, M 0; ne is-kium ad Constantin. PorphVrog. de Cerim. aulae pag. is, et alios. Quod si haec ad altera verha, quae dissicilia sunt, miratis infunditur, referuntur, obscura reddentur clariorn, probabileque fiet, sub loco aestuavte tale quid
intelligi, pro quo hinc pronum sit
reponere foco aestuanti. Fortasse hoc fuit Latinorum Uvorarium , quod Cicero memorat ad Q. Fratrem III, η, euius loci verba ex Vtin innis e m-Pu, quae pro glossa habuere, hinc vindieari possint, neque diversum a. Vitruvii Pro vigeo V, 40, cuius imaginem exhibuit Adlerus in Rom. defer. ad p. 94. Quid Z hoc saluti sit loco aegro proximo, qui levissima eademque facillima medicina sanitali
restiluelum, legendo e Mvorario promvortiti', quo forsitan tertiam difficultatum, quibus hoc loco conflictant dum est, exsorbuimus. Qui sensus hoc posito verbis enascitur, sponte apparet: aqua enim, quae per murum
in tubis, quibus inclusa est, calefit,
contagione elirutri sapore tu trahere
nou Potest. Quorum tuborum quia aliis etiam locis et ab ipso quidem
Seneca Epist. xc, 25, mentio inlicitur, lectionem rubis lectioni riseis tanto magis praesero, quod risus est aqua ipsa, non alveus; id quod continet, non quod continetur. Ipse dudiim corruptum Pertuso in Bipontina edi-lione ila emendaveram. Neque tamen hoc modo locum persanatum esse reor; elenim verba υasa cal. bal.
dubia videntur. mel. νο per riseos lusus. Sic Erasmus ei prius editi et duo Palat. quo spectani caeterae lectiones corruptae, Per imos , Per MuO3. Rivos autem pro
canalibus s. lubis poni, supra ad cap. XX, si, di cluin est. Miror, quod Gronov. studio codicis Brit. tantopere abripi se passus sit, ut eius scripturae
Pertuso duritiem non sentiens, eam commendaret et in textum acciperet. Perlusa vasa, etc. in usu sunt, Sed
Pcrtusum pro senestellis s. soraminibus in pavimento perluso nemo dixerit. Per it hos , Mnreti , nisi fallor,
emendatio. certe coni. recentior est. Mhk. - CL super. ΚΟ l. notam. Trahit svorem e nPoriatio. II. e. vel eoa oratiove vel tradit legendum esse, putat Grori v. sensum
enim postulare ait: aqua non trahit saporem ab Evaporatione quae lambitet perlabitur clausa vasa, in quibus est aqua. Sed iunges omnis eseam. ratio. R h.
bitur. Aqua, ait, si igida traqsiens
tubos vasoriam fit calida, saporem tamen sulphureum non tradit ille spiritus calefacius, σποrutio aquae.
333쪽
tur. Quidam existimant, per loca sulphure plena
exeuntes vel introeuntes aquas , calorem beneficio materiae, per quam fluunt, trahere : quod ipso odore gustuque testantur. Ιἰeddunt enim qualitatem eius, qua caluerunt, materiae. Quod ne accidere mirers, vivae calci aquam insunde; servebit. XXV. Quaedam aquae mortisarae Sunt, nec odore notabiles, nec sapore. Circa Nonacrin in Arcadia Styx appellata ab incolis, advenas sallit, quia non facie, non odore suspecta est: qualia sunt magnorum artificum venena, quae deprehendi nisi morte non
Quidam existimant . . . restanturia CLVitruv. I IIIo, 3. Causam hanC ex.
posuit etiam Paulus Silentiarius ita thermas pylli. 49-25. Cf. Brunch. Anal. III, p. 91 sq. ubi Iacobs nostri loci memor fuit. R I. XXV. ARG. Aquarum proprietates quaedam insignes. R h.
circa AOuia in . . . est. LRudat
Muretus Vitruvii VIII, 3. Collegit autem loca veterum de hac Stygis aquandite, in Aristotelis vita per annos digesta opp. Arist. voluti . I praelixa P. 99, post P. Leopardi Emendati. IV. η in I. Gruteri Lainpad. s. sacearlium liherat. to m. III, p. 73 sq.
aliosque, quorum recensum dat Iacobs
ad Brunck. Anal. III, p. 382. Anim. I l, i, p. 378. Fabulosa quae Vitruv.
l. l. cum aliis narrat eam neque ar genteo, neque aeneo, neque serreo
ase sustineri posse, sed desilire et dissipari, comervari autem et contineri nonnisi mulicia ungula , pru dens Noster omisit. RUI. - Εquidem
non video, cur auctor non item mom
daci latisStygiae aqirase Vitruvio VIII, 2, meminerit, qua metalla corrodat, quum hoc proxime de alia aqua com memoret ; nisi pulein Seuecam vitruviana haud legisse, quae a Vero
perinde non abhorrent, immo recenti hodiernoque usu confirmantur, quo aquae, ut ocant, caemeniariae per oleum aut acidum vitrioli serrum corrosum dissolvunt. Hoc in Hereynia saepe fieri novi. Quidni credatur,rehus ita concurrentibus , sub terra gigni posse aquam, aquae nostrae sorti arte Paratae, saeuitateque metalla non generosa solvendi Praeditae, sinulem Z Ipse I. Behin annus homotion valde credulus, huic rei fidein habebat, acidum volatile causam huius saeuitatis esse perhibens ad Antig. Caryst. p. 2 9. Idem videndus est ibidem p. t 22, de aquis ovium colorem mulantibus. Quod quamvis incredibile videatur, quum non simpliciter lingendo aut lavando fieri dicatur, sed quasi per ambages, bibendo ; res tamen om uino non potest negari, quum notum sit, salia vola tilia, et sulphur magnam habere vim
colorem immutandi, qualis dieitur fuisse Clitumno, Vmbriae fluvio, de quo vide IIeynium ad I irgil. Georg. II, -5. Mel.
334쪽
possunt. Haec autem , de . qua Ρaulo ante retuli,nqua, Summa Celeritate corrumpit, nec remedio Iocus
est, quia protinus hausta duratur; nec aliter quam opsum sub humore constringitur, et alligat viscera. Est autem noxia aqua in Thessalia circa Tempe , Iciam et serae et pecus omne devitat: per serrum et aes exit: tanta vis illi inest, etiam dura molliendi: nec arbusta quidem ulla alit, et herbas . necat. Quibusdam 1luminibus vis inest mira. Alia enim sunt quae pota inficiunt greges ovium, intraque breve tempus, quae suere nigrae, albam serunt lanam:
quae albae venerant, nigrae abeunt. Hoc etiam in Boeotia amnes duo essiciunt: quorum alteri ab essectu Melas nomen est: uterque ex eodem lacu exeunt, di
centiores simile venenum, quod no-rnine acqua tostiana satis infame est, invenisse eoque saepe abusos esse zona alui. RMk. Nec aliter .... υiscera. Observavit 'haec quoque Plinius Nai. Hist. lib. XXXVl, 24 .R .
Est aucem .... Te e. Meminit hu las
eel etiam Vitruv. VIII, 3. et Plin. Nat. Hist. lib. XXXI, 2. MM.
Etiam dura molitendi. Sic omnes edd. et codd. praeter Gronouit Brit. qui habet, etiam dura mordendi. Mi tum est, iudice Grono vio. Plin. II is . Nat. lib. XXXI, cap. 2 , de eadem' tiqua ait: tradu utque eliam aes et ιerriim erodi illa aqua . Vulgata tam ea quoque bene habet. Ruia Alia enim mυιι, etc. Vitruv. l. 1. Sunt Boeotiae flumina Cephisus et
Mela, ille Lilaeae Phocaeensium
scaturiens serebatur in laeum Copaim, Nelas ex Orchomeno eodem tende
nomen a Crathi Achaeorum mutua
tus et poeta in idyllita celebratus sTroiae Xanthus, Inque agris Clazo
meniorum et Erythraeorum et Laodieensium sontes ac numinar quum pecora suis temporibus anni parantur
ad conceptionem partus, per id tempus adiguntur eo quotidie polum, ex eoque quamvis sint atha, pracreant aliis loeis leucophaea, aliis locis pulla, aliis coracino colore. Ovid. Melam. lib. Xv, vss. 3 5 sq. Nυμ λολiρος καιΘnop αστος φασι, του Κράθιδος τουσογρ ξανθιζεtv ap. Schol. Theocrit.
V. Vide et Plin. Nat. Ηist. II, 4 03, XXXI, 2. De Xantho idem ph Aristot. traditur lib. III, 42 Hist. Antinnisi quod pro Xantho Scamandrum
voeat. Haec Mureliis. CL Beckmannad Aristol. Mirab. Auscult. e. 3 84. Recentioribus haec se inci probarunt. In talibus regnat saepe vis phantasiae,aeeedente philosophandi ratione haud accurata, euius principium est ροει
335쪽
' NATUR. QUAEST. LIB. iii. 335 versa iacturi. In Μacedonia quoque , ut ait Theo, 3 phrastus, est flumen, ad quod qui sacere albas oves volunt, adducunt. Quod ut diutius potavere, non aliter quam insecta mutantur. At si illis lana opus fuerit pulla , paratus gratuitus insector est et ad Pe
neum eumdem gregem appellunt. Auctores novos lM
Infecta. Gall. tetates. Mox infector, eintiarier. Caelerem, quod ad sensum
allinet, idem sere potuisset Nosterdicere de Euganeorum amnibus et Galeso, agri Tarentini numine, quod Calabriae Eurotam dicebant. Vorat. Carm. lib. II, Od. VI, Stropli. 3: iee yellitis OMibus Galati Hisnen. Martiat. lib. V, Epig. xxxv II, V. et Agna Gntisi mollior Phalantini. Idem, lib. VII, Ep. xxv III, vss. ε - 4 : Dic, toga , facundi partim mihi munιν amici, Esse Melis cuius fama decusque
gregisῖ tila Ledaei tib Ioruit herba
Phaianti, Qua satiarat Calahris culcia Galesus aquis Z Bouil. Peneum. IIanc vulgatam temere Nuretus e Plin. I. l. mutavit in Ceronem, quamvis Plinius ex Eudieo , non, ut Noster , ex Theophrasto sua habet. Vulgalam tuetur Plin. Uist. Nat. II, 303. Cephissus, ait, ex eodem
lacu profluens, albas et rursus nigras Peneus. MM. Auctores noMos omnium edd. et ei, id est lectio quam cur deseramus, equidem nou video. Bonos lamenco viecit Gronovius. Novi auctores , i. e. recentiores, e. C. M. Varro, Theophrasto aliisque vetustioribus opponuntur. Novam autem scriptorum
latinorum aetatem incipere a Principatu Augusti constat, e bene animadversum est a V. Cl. Huschle in Com- . imentat. de Orphei Argonautis, Ρ.
sq. Ruhk. - Metores no os nove diis elum : eius locis recentiores ponendum esse non iniuria videretur. Sed
videntur intelligi novissimi, Stoici
praesertim eodem modo noMi dieli, quo nova academia, neque propterea probo eius bonos, cui praesem nostros pro nostrates, uso notissimo :inter quos Varronem in animo habuerit, quem ei obversatum fuisse, in iis, quae de Boeotiae duobus amisnibus refert, probabile sacit Solinus ea P. VII, in fragm. p. 367, ed. Bi poni. ubi e Varrone : Murg mininiar, duo in Boeotia esse sumina, natura licet
svari, miraculo tamen non discre in Parare , quorum alterum , si multam
meus di bibat, Pullum feri coloris,
quem in erit, ialterius hiaustia, quae in eumque Mi uera fusca sunt, in candi m Uerti. Quae quatiquam variat nonnihil Seneea, alterum e numinibus nominans , addensque eos ex eodem lacu Provenire, inde tamen eolligi non debet, aut Varronis sontem omnino non hie indicari, aut unuIn lantum. modo hunc sive amnem sive fontem fuisse, quandoquidem epitomaiores
stylum auctorum non accurate red
dere solent. Solinus, a l. loco : Varroyerhibet, ait, fontem tu Arcadia esse, cuius perimiat haustus : qtiem Sergem
esse iIa inter nos nunc Coustiat, in Varronem citas nomen non Posuisse, immo
ignorasse, mihi hiatid Persuadeam. Si.
336쪽
beo, esse in Galatia flumen, quod idem in omnibus ossiciat: esse in Cappadocia, quo Poto equis , nec ulli praeterea animali, color mutatur, et spargitur 4 albo cutis. Quosdam lacus esse , qui nandi imperitos serant, notum est. Erat in Sicilia, est adhuc in Syria Stugnum, in quo natant lateres, et inurgi proiecta
militer noxius sons suil ραρμακεία Atiirae ἐξ ne οἱ πιυριυς απἐλησκου , ut ait Timaeus in Lex. Platon. tibi
ad Anal. Ill, 3, p. 378, a R. laudati.
Omniatis aequo bonum est . in leti. setis et in omni merire. Quod Gala. tiae sumen in omiabus facit, id Cappadoeiae sumen tantum in equisellieit. MII. In Θria Magnum, laeus est Asphal
lites a. Inare mortuum i propter salis
et bituminis copiam hanc habet proprietatem. Cf. Diod. Sie. lib. XlX. Op. 98. Plin. Nat. Ilisi. lib. II. p. 4 63; lib. V, eap. 6; BiasHim Ceogr. tom. XI pag. 397 sq. ed. III. Vid Leanistin ad Aessint. Alir. Ause. c. 4 39. IMM. Erisa in Sestia .... sitit. De lacu sieulo nihil, de sonte Phinthia ha e Plin. Nat. Ilisl. XXXI. 2 , tradii R .hii mergitis in Seiliae Diae Phiniatis , M Appion I die. Fortasse de laeti Palieorum Seneca cogitavit, de quo videndus est Maerobius Salum. V. 49, ei quos IIeynitis ad Virgil. Aeti. 4X, 535 laudat. Ruta. - Quum Plinius . quem supra lacum propter
amplitudinem aut uberialem, nunc sontem appellet. non erit iam curalium laeum Siculum eius naturae eum Bulikopso eircumspiciamus, qualem tamen in laeu Palleorum etiam inveniemus, qui talis suisse a non . nullis memoratur; ab Aristotele Mirab. Ausc. cap. 58 : ευ IIa tis
Strabone VI, p. 42 r Oi IJαλινοὶ κρα- 'ρας ερουσιν αυαβαὶ ουτας υδωρ εἰς θολοειδsc ἀυαρυσχμα καὶ παλιν εἰς Tov αυτου 2υαδεχομέvoυς μυχου. CLΗeynius ad virgis. Aen. IX, 585. Cuius mirae naturae quum duo lacus in eadem insula suisse dicantur, quin rum niterum Strabo. Plinius alterum haud memorat, neque nominibus omnino dis,imilibus, Deile pervenire quis possit ad opinionem unicum
fuisse lantummodo, duorumque nominum alterum aut fuisse corruptum, aut procede ole tempore mutatum esse
in alterum. At silus utriusque diverissus est, quum Phinthia prope Agrigentum, maritimus Palieorum lacus med terraneus fuerit De Asphalii te laeti digni sunt conferri, praeter eo quos in ricit. 2 huius pag. laudat
Rufi L. Calenus Simpl. Medie. IV, P. 52-53 , II; Iosephus B. I. XIV. 27; Pausan. i. 7; Tacit. Histor. V, 6, et Iustinus X Vl, 3. Aliorum huius
337쪽
non possunt, licet gravia sint. Huius rei palum causa est; quamcumque Vis rem expende, et contra aquam statue, dummodo utriusque par sit modus: si aqua graviod est , leviorem rem, quam ipsa est, seret, et
εις το ξήρου ναὶ ναὶ τεθυηκος καιαπλως καυ- - ἐμεαὶ λομυα πληουσιθηρου καὶ χρυσού καὶ χα κου καὶαργυρου. Ταυτα δὲ δ αι νατω. Ex eo haee repetit sere Antigon. Caryat. Histoe. Mirah. 465, ubi vid. Bech. an ann. Strabo simile quid resisti δε rivo Cappadociae XII, pag. 809 : Τωκαθιέντι ακουτιου αυι,θas εἰς του βο- θρου ἡ βόα eos υδατος αυτιπρα τοσουτου, ωττε μotic βαπτίζεσθαι. Non alio referri potest fons in B spania . quem Plinius nisi. Nat. II, 403. ait Omnia respueaee. Huius rei causam rarius suisse in gra i latet quae quae sane ut in laeu A,phalitia imbibitis, salis, terrae, bituminis aliorumque phlogistorem partieulis maior fieri potest, de quo videaturraeissimus libet Baeeii de Therm. Vet. I, 35, pag. 404, quain in duritia ae vehementia legentibus sponte paluerit, quae quidem recentiori usu tanta esse deprehensa est, ut, sicutio Gelaeio istandiae, lapides stactos disiiciat, aut plumbeos globos e minprimat, ut sons Americae meridici natis. Nune lalia si de maiora sunt in Diale, quem in taeo Isuita lania Riaquarum fluxisse narrat Li iti XX lv, 3 0, ut serius dolia e , quiae in eo Leo
eram, ρ Motata Delia imperati rore metitorie. Bouil . . Huius 'rei patim , ete. Verissima haec esse, quae Seneea tradit, iii propatulo est. MM. Modvis, i. e. magnἰludo et quantitas , uti nune loqμirnur, pares esse debent; et eomparatio bene instituta, qua res solida aut gravis aut levis appellatur . estque comparata eum hulnido, in quo demergitur, aut a quo sustentatur; gra itate, ut conis atat, in eorporibus sequente dis si- .ilem, levitate raritatem, desiniente
aident aut vehuntur ii umido, sequia lus est, bene observante Fromondo euius doctum exeuraum adeant, qui hydrosmiiees non sunt satis perit ἔ.Mireris non sine eausa, legem hydroslatteam hue non allatam esse,
quodvis eoi pus solidum aquae immissum potideris sui diminutionem pali tantam , quanta sἰt aquae copinab ipso pulsae loen. Caeterum ex his, quae h. l. leguntur, Deile est intelligere. Senerae unum hydroseopii, τουβαρυλλιου nondum innotuisse, quippe
quod po,t Plutarchi Athenaeique
tempora demum invenium esse viis detur. Primus enim eias meminit
338쪽
L. ΑΝΝΑΕl SENECAE tanto supra se extollet, quanto erit levior: gravioras descendent. At si aquae, et eius rei quam Contra pensabis, par pondus erit: nec pessum ibit, nee extabit, sed aequabitur aquae; et natabit quidem, sed paene
mersa ac nulla eminens Parte. Hoc est cur quaedam tigna supra aquam paene tota efferantur a quaedam
ad medium submersa sint: quaedam ad aequilibrium aquae descendunt. Namque quum utriusque pondus
par est, neutraque res alteri Cedit, graviora descensi dunt, leviora gestantur. Grave autem et leve est, non aestimatione nostra, Sed Comparatione eius quo
vehi debet. Itaque ubi aqua gravior est hominis COP-Ρore , aut saxi , non sinit id quod non vincitur, mergi. Sic evenit, ut in quibusdam stagnis ne Iapides quidem pessum eant; de solidis et duris loquor. Sunt enim multi pumicosi et leves, ex quibus quae cons hint insulae , in Lydia natant. Theophrastus est
In L M. Sie probabiliter emendat
IIermol. Barbarus ad Plin. Nat. Hist. II. 95, vulgatam lectionem, in India. CL M. Varro de Re rust. III, 37, 4, ubi tamen post Fulv. Vrsiuuin Schnei de rus V. Cl. nostri loci immeritor suit. Loeus Theophrasti periit: ubi enim π αδες se σοι, natantes insulae, memorantur Uist. Plant. IV, 3, nulla neque Indiae neque Lydiae insularum natantium mentio lit. Sed illa: Theo.
Phrastus est auctor, pro suspectis habeo. Seneca enim tali modo testes suos adducere uon solet. Nec opus erat, ut rea tam Pervulgata lestimotito confirmaretur. Codices lamen silenti quare eum nemine conten in derim. Ddia. GHI fuim .... Natant. Plin. Nat. Hist. Il , 96 , ait: si L ira, crine υocantur luminiae , non Uentis solum, secl
iam contis, quo tib ι, ιmyuidae, mullorum eisium Mithridatiso δHIoaritis. CL ΕΕ. Spanherm. ad Callim. H. in Del. 36, p. 407 sq. Schneiderad Varron. de Re Rust. III, 47, 4, tibi Milonis locus iam a Dalecam pio ad Plin. Nat. Hist. l. l. allatus rem optiuie illustrat. Εω Λωτὶτ λί
quo Sotionis loco Strabo XIII, p.
469 ed. Lips. corruplus emendari de bet. Verba etiim: φασὲ δ' ἐυταὐθαχορευειν καλαθυυς κατα τας ἐορτας , lucilem admittunt medicinam φ. δ' a.
339쪽
auctor. Ipse ad Cutilias natantem insulam vidi. Alia
καλπα υς R. T. 1., quod alibi nuper tiberius docui. RMI. - Hic Sotion est praeceptor Senecae, cuius ipse me. minit Epist. xcviI , 2 , et CVIII, 47. Lactantius Inst. Div. VI, 24 ; et Hieronumus in Chron. ad ann. 2028, p.
457, idem quem Photius in bibl. d. CCXXX lX, pag. 470 scripsisse
perhibet περὶ ποταμῶν καt κρηυωου καὶ λιανῶν παραδοξολογουμένωv. Loca ubi excerpta horum exstent, indicat Fa-
. bric. Bibl. Gr. V, 38, LIX, p. 440,
qui etiam conferri potest, t. III, Pag. 576. Hinc una patebit, unde Seneca sua hauseri L Sotion tamen primus non est, quI hoc miraculum sontis memoriae prodiderit scriptorum antiquorum adhuc exstantium. E paullo antiquiore Strabone Xul, pag. 929,
mentionem eius unaque nomen, eruit
bricatae lectioni melior καλάθους apud Eustathium in Homerum, Il. β, 865, cedere non debebat, ex euius vestigiis bene καλάμeυς rePΟ- fuit R. quod praeter Soliouis locum evincit Plinii II ist. Nat. II, 96, ex
eodem quo Senecanum , sente main natis. Memoraverant eas Varro quoque et Marcianus Capella. Ille R. R. III, 37, 4, hic IX, 3. Uorum I sum S lineidems nec nostrum, a Spanhemio ad Callimachi h. in Dei f. 36 , p. d08 , admotum, nee Martiani Capellae loeum adhibuit, quem iam
Soliger ad Varronem adduxerat, sicut Sotionis Ioco usi erant non Da Iecampius solum ad Plinium, sed et Turnebus Adv. VI, 4, et Salmasius ad Solinum p. 88, una cum reliquis. Seriptor hie meminit in Epist. v , P. 45, similis fontis. Fides huic narrationi non usque eo est deroganda , ut, etsi plura sint licta et in maius Uero aucta, rem omnino per leges naturae fieri posse negetur. Quidnieni in hae insulae, quae leves erant, quasque Plinius parii in parvas suisse dicit, icto symphonia agre aut ipsae Percuterentur, aut polius ictus ab aqua eum iis communicaretur Z Ad hunc Senecae locum non minus hisce , saeti alius locus Strabonis eiusdem libri p. 934 :-εν τῆ Τριταγη τας στλευθους επtπολάζε tu ἔν τοῖς υδατι, καθαπερ και εν τῆ Tυρρηνια νησις πειουθε' κουροτέρα γαρ η γῆ του ἐπι- σογκου υδατος eotv ώς ἐποιχεῖσθαι. Ευ 1υηρια δέ φησι v ιδεiv ΙΙοσειδαωος εκ τινος γες αογιλλωδους, ἡ τα αργυρωματα ἐκμaττεται, πλινθους πηγνυμενας n istis eoυσας. Iam qui non negat, insulas saltare posse , minus adhuc eas natare negabit. Exempla insularum natantium , ad quas anti inquissimis temporibus fama cyaneus, inde planetas nominatas , reserebat, sunt apud Herodotum II, 356, quem
exscripsit Pomponius Mela; insula Chemnis in Nilo in Aegypto, ubi
frequentes esse tradit Theophrastus ΙΙistor. Plauti IV, 33, plurium in lacu Orchomenio Boeotiae faciens mentionem. Plures in Italia enumerat Plinius Ilist. Nat. II, 95. Cuti. liensem celebrat Varro cum aliis, cs.
340쪽
L. ANNALI SENECAE in Vadimonis lacu vehitur, alia in laeu Statoniensi. 7 Cutiliarum insula et arbores habet, et herbas nutrit,
notam proximam Solin. Polyh. 8. Plin. iun. Epist. viii , 20 , insulas in laeti Vadimonis ona es tamen, quae
commemorantur , triae non adeo
multae sunt, in lacubus et stiviis inveniuntur, nulla in maH. Gold Mevius in topogr. Bortassiae p. 89,
se veleribus ut testem oeulatum as. sociat, et insulam gerdavensem novi
vibus in eo convenit eum veteribus, has insulas museorum. graminum, tuneorum, stirpium, festucarum eoningeria per humum sere tur sam laxe compaeta eonfierI. K. Theophrasti sua harasisse videtur
Graee. ant. fragm. I, p. 470, votM4. . Nusquam tamen, quanquam in Ust. Pl. non solum lib. Iv, 33, sed et II, 4 Aa insulis eiusmodi natanti. hus exponit, has insulas Lydiae eata. minas s. πλωτας. παθδνς . χορευου- σας , vel ὀρχουσας , ορχηστριδας memorat. Talem insulam parvam quidem, sed quae tamen arbores habeat, et in qua et pecudes et armenta pascantur . ita via Tiburtina saepe magna eum voluptate se speetasse minnuit Murelias. Nulla taliam insula. xum sit mentio apud veteres vid sup. not. Koel. Sed et es. Valchen Opuae . I, p. 42, Et Creuetermisi. Graee. Dag. I, p. 26 et bene multos recenistiores. MAI. et misi. Vadimonis iam ... laeti Statoniensi De Vadimoniensi lacu Ggo d. Bamaario γ qui est in agro Beatino, et Sestoniensi cLnm AP mgni f. sol D- imin9 vid. Aliachina , Ceogr. IV, P. aos, 363, ed. ML Alexand de Hum. Me horios insulasque natantes ἱra Amerio meridiori. vidit deseripsi i-que 1 ut exemplis eoacervandis, quorum magna copia apud me est, nori diutius immorer. Basis earum non male h. l. describitur. Nunc scimus.
vocant e schoeno marisen, conservis,
sueis et similibus plantis palustribus composito, ortum suum has insulas plerumque dehere. MAI. et Botiti. Ctilliinrtim. Cutit Iae, urbes Sabinorum, novem millibus distans a Beate. IIuie proximus laetis, Cutiliensis nomine, cuius aquae frigidissimae. Vid.
Plin. Ilist. Nat. lib. IlI, e. sa, lib. XXXl, e. 2. MAI. Frigidas has aquas, oppido Reaii ob vieiniam eoti lutietas a Livio XXV, Romani stomacho, nervis, universo eorpori sa
Iuberrimas existimabant, ut ait Pliniuη Hist. Nat. XXXI ι 6; quocum conferri possunt Dionys. Halle. Archaeol. lib. I, cap. as: Strabo, ii V, p. 4 58; Vitruv. lib. VIII, cap. 3; Varro, L. L. lib. Iv. p. 23, ed. Bim Celsus, lib. IV, e . s; Solin. Polyh. 8; Macrobius Saluma l. l, 7, p. 29,
t. l, ed. Bip. Suel n. Vespas. 26; Loonid. Alex. Epig. x, t. II. p. 476; Anthol. Iae. Et praeter Cellarium , quos citant Cluver. ltat. An l. p. 93 . et Toupius Epiat. erit. p. 56 edit. Lips. Πine emendandus est Coel. Aurel. Norb. ebron. III, η, pag. 432subἱ male legitur aquis m nutu Liam praest I in Italia talitiae v miliatae, cui vitio lite medietis ipse medetur infra 2, p. 446. tibi reele Cutiliae iii margine legitur. Eo l. - Lacum Vadimonia el Cui ilia aquas iungit Plin. Hi,t. Nai. Il, 97: In G- δι monis iacti et ad Glitias tiquas ν-