장음표시 사용
301쪽
rambrosissima. Quod non eveniret, si aquas arbusta siccarent, quibus alimentum ex proximo est: numinum vero vis ex intimo manat , ultraque excipituri, quam radicibus evagari licet. Deinde succisae arbores
plus humoris desiderant. Nonioni in tantum id quo vivant, sed ut id quo crescant , trahunt. Idem ait, Circa Arcadiam, quae urbs in Creta insula suit, sontes et lacus substitisse, quia desierit coli terra , diruta urbe : postea vero quam cultoreS receperit, aquas quoque recepisse. Causam Siccitatis hanc ponit, quod obduruerit constricta tellus, nec potuerit imbres in agitata transmittere. Quomodo ergo plurimos Videmus ἡin locis desertissimis sontes 3 Plura denique invenimus , quae propter aquas coli coeperunt, quam quae aquas habere coeperint, quia Colebantur. Non enim
eae assentiuntur recentiores quidam,
aeptemtr. partibus . Giolis de Persia, siceittite nune quidem laborante, quoniam montes arbori sus carent, ube-Tius exponentes. Vbi enim silvae eaesae si prini, ibi multas et eas insignes mulatiories evenisse memorrel. Vt praeteream quae de qualuor anni aetati hus mutatis reserunt, imprimis docent, fluxios exiguos vel exsteealos esse, vel perquam deere isse. Fiati autem hoe verisimile est propterea , quod nul a puctricitatem suam alloia qui in silvas domittentes aquas suas ibi e litiquere stilente eessante autemeausa eessat esseeius. Eadem ratione explices eliatri , quae mox de urbe Areadiae narrantur. Bia, . Areadiam. De Arcadia, urbe insulae Cretae, in oceid. Ora, idem ex
eodem sonte retulit Plin. N. II. . . l. 4. Huie urbi olbuis μοι ei alii loeir ' pagus in Xaeyntho insula, mari
admotus, munitiisque eastello; avtiepiano mis, cui Arcadiae nomendatum ah Areadio Augusto, quum Ionoriain vel Il noriadem Non ritis Bilhuniam orientalem iuberet diei. Arcadiam . Omnium notissimam, in Pelopones , euius umbilietis suil,s; iam nemo ripscit. Cf. Slephan. Byg.
Fontes ea Metis fastitisse. Sie multi eodd. et edd. Sed I ιι risos pal. tert. prohatile Grui. ei Obso eo. Enimis vero illa lectio, praeterquam qucd vulgala est, disitellior est, et mutata vide iue in riυos a librariis, qui ταIaeus h. l. non eoncoquerent. - MAMitisse Plin. superius Laudato explicat cessasse sontes amnesque, qui in eo situ multi eravi. Thoriphrastum quoque ex hoe loco videmus sonitum causam in imbribus postiisse. MAI.
302쪽
esse pluvialem hanc aquam, quae vastissima numina a fonte statim, magnis apta navigiis deseri, ex hoc intelligas licet, quod per hiemem aestateInque par
est a capite deiectus. Ρluvia potest facere torrentem :non potest autem aequali inter.ripas suas tenore labentem aquam : non faciunt imbres, sed incitant. XII. Paulo repetamus hoe altius , si videtur et et scies non habere quod quaeras, quum ad veram amnium Originem accesseris Flumen nempe iacit copia cuiusque aquae perennis. Ergo Si quaeris a me, quomodo aqua fiat, interrogabo invicem, quomodo aersiui, aut terra. Si rerum elementa sunt quatuor, non potes interrogare unde aqua sit: quarta enim parsa est naturae. Quid ergo miraris , si rerum naturae ΡOrtio tam magna pote. ex se semper aliquid est undere 7 Quomodo aer, et ipse quarta parS mundi,
Ventos .et auras movet , sic aqua rivos et stumina Si ventus est fluens aer , et flumen est fluens aqua.
Satis multum illi virium dedi, quum dixi, Elemen-
Non Potest autem .... labent m a quam et non faciunt. Sic distinguere malui, quam emendationem Grono invii quam is ingeDiosam recipere. Requirebatur autem post labentem, ubi edd. habcnt puriclurn, Nomet aliquod substantivum. quod torrentem esSe non potest. Quare emendabat Grono v. non Potest amnem aequiali , etc. olim r non liabenlcm. Aquam
Incitant e pluribus codd. bene rein posuit Gronovius, qui Colum. III, 2s, laudati Antea excitant. Ruhh. XII. Ana. Continuatio eiusdem ar gumenti. Giusque. Sic Fortunatus, Wiocum iure consentit Erasmus et duo codd. Gruleri. Muretus corrigit cursusque. Sed cursusque non requiritur, notione currendi et profluendi iam in voce 'rennis expressa. Sullicit, copiam aquae perennis sacere si umen. Rufi .
Quarta.... naturae. Natura, i. e.
mundus, qui elementis qualuor conti delue. Potest enim quaeri unde ilIaquae ex pluribus constant elementis; sed quae elementa sunt, simpliciter, nec ultra phomota disquisitione, admittenda. In his caeterarum rerum Curisa ratioque ἱ ipsori in vero nulla est. R. Quomodo iure... aio aqua rima et
fumina. Nam omnia tu omnibus sunt. cf. c. 40, 3. R A.
303쪽
NATVR. QVA EST. I Ino ras. 3o 3 tum est. Intelligis, quod ab illo proficiscitur, non
XIII. Aqua , ait Thales , valentissimum elementum est: hoc fuisse primum putat, ex hoc SurreXiSse Οmnia. Sed et nos quoque aut in eadem sententia, aut in ultima sumus. Dicimus enim ignem esse , qui Oc-r XIII. Aao. Aqua rerum principium, iuxta Thaletem et Stoicos et quomodo ex illa omnia oriantur. uia... eri. Res notissima vel e Pindaro, . Olymp. I, vs. 4: Aρυττονυυωρ. Sed quomodo haec Thales intellexerit, non extra omneni duo tiliationis aleam positum est . . Certe
Aristoteles Metaphys. I, t. Il, p. 3229 , mythicis de mundi oriunotionibus lotam Thalelis sententiam 'tribuit, eo minus ad liquidum ducendam , quoniam nullum Thale iis librum exstitisse constat.Caelerum non mirandum est, si primis philosophiae auctoribus cosmogonias condere placuerit: nam quum hominis de rebus cogitaulis, praesertim philosophi sit, rerum cognoscere causas, et in iis indagandis , quantum licet, Pr dire, non potuere quin in omnia
quae sub sensus mentemque veniunt, ideoque etiam rerum mundique originem, maturissime inquirerent. Hoc in humanae mentis natura situm est.
Ralio itaque quaestionem hane peperit, quam phantasiae ope solvere studuit, et quidem hales ita, ut rerum principium , - aquam
interpretatur Seneca flatueret, Observatione quoque, ab Aristot. l. l. - satis distincte exposita , eo ducente , quanquam. rudi. Ex aqua enim ob- sectasse sibi. videbantur omnia sor- mari, in eamque resolvi mutatione et motu, maleria tamen manente. MM.
- Vide plura de eeleberrima hae Thaletis sententia in Nostratis Da Cerando IIistor. Phil. t. I, p. 339, ubi
veteres auctoritates asseruntur. Bouil.
Sed et nos. Stoici. IIahet similia Stob. Eclog. I, p. 370 sq. et Diog. Latii t. VII, 342. RMI.
Aut in ultima. Haec omnium codicum et manu exaratorum et editorum
praelo librorum scriptura, in qua noli quidquam mutare. Dudum quidem , ait Grut. suspicabar clarius raris in incina sumus r nunc nihil lento contra manuscriptos, neque vero opus est. Ah - Gruteri coniectura hic longe a sensu aberrans cormitenam, ut Proxima clare docent, significat haec vox, aquam esse ultimum
hoe principium quo, ultra ignem restinclum, deveniendum sit, ut ad elementare omnium , ipsius adeo ignis primordium , devenias. Nee tamen dissimulo, particulas disiunctivas aut , aut commodum huic sensui locum non habere, 'quoniam re in .
vera nihil diversi his inest, atque
singulare videri, ut limam sententiam significare debere sententiam de ultimo. Vtique lamen clarum est e Ipso,valentissimum elementum aquam eo vocari , quod vires eius maiores sint ei diuturniores. AGel. In diduetione rerum. Quum et menta ante confusa, chao educta et disposita suis locis suere; nam Antomare et tellus et quod tegit omnia eae iam, I rius erat rota Naturae Mutitis in o1 be, Quem dixes e chaos i mdiar
304쪽
. L. ANNAEI SENECAE . eupet . mundum , et in Se cuncta Convertat. Hunc
evanidum considere, et nihil relinqui aliud in rerum natura, igne restincto, quam humorem : in hoo suturi mundi spem laterer Ita ignis exitus mundi est, humor primordium. Miraris amnes ex hoc posse exire Semper, qui pro omnibus fuit, et ex quo sunt omnia7, Hic humor in diductione rerum ad quartas redactus est, sic positus, ut fluminibus edendis susticere, ut rivis, ut sontibus posset. Quae sequitur, Thaletis inepta sententia est. Ait enim , terrarum orbem aqua sustineri, et vehi more navigii, mobilitateque eius fluctuare, tunc quum dicitur trct mere. Non est ergo mirum, si abundat humor ad flumina fundenda, quum mundus in humore sit totus. Hane veterem et
iurigestaque moles, Nec quidquam ,
nisi Pondus iners , cougestuque eomm Non bene iunctarum discordea εemina
rerum. From. Quae ....eu sq. IIuius sententiae
meminit uno verbo Aristot. Meta-Plays. I, 3 , l. 4. . Verba eius sunt haecce: Θαλῆς latv .... ὐδωρ φησιν ελαt sc. iv αρχην ' διυ καὶ τη vγρο ἐρ' ύδατος απερκὶ mo Mναι. CLinisa VI. 6. Caele ruria ex his Seneeae locis sorina terrae qualem sibi Thales cogitaverit, colligi nota debere vide. tur, quum potius aliae rationes, quas Meler, perspicacissime attulit, suadeant sermam terrae globatam aut momo concepisse Thaletem. Sed veteres ipsi de hac re sibi non conflant. R. Meae de Thaletis sententia coniecturae propositae in Geogr. Vniv. meti t. l, p. 9s , qua Thules terram til globum aqueum mente conceperit, necdum poenitendae, liceat adstruere locum Athanasii contra Gent. e. 23,
que fit probabile, quod ibidem eiu
discipulo Anaximandro, qui terrae
igiturque eam pro solido corpore habuisse tertiar, hanc rationem medii terrae in universo loci tribuit, quod propter similitudinem cum Gelo globoso manere Oheat cs. Diogenes Laert. II, 13; Eudociae Violari P. s 2, 3 38 . I ine igitur vanum non est, quod Rantius in Phys. Geogr. I, l, , s Α, p. 57 , Thalelis sententiam de principatu aquae inter elemenia
Tunc qutim dicitur Demere. Alibi lib. Vt fuse agemus de veris,
quales saltem innotescere POSsuul, terrae motuum causis. I Ouiι.
305쪽
mdem sententiam explode : nec est quod credas , in hunc oebe in aquam subire per rimas et sacere sen
XIV. Aegyptii quatuor elementa secere: deinde ex
singulis bina, marem et seminam . Aerem marem iudicant, qua ventus est; seminam, .qua nebulosus et iners. Aquam virilem. vocant mare; muliebrem Omnem aliam. Ignem vocant masculum , qua ardet flamma ; et seminam, qua lucet innoxius tactu. Terram
sortiorem mar em vocant saxa cautesque; seminae
nomen assignant huic tractabili ad culturam. XV. Mare unum est, ab initio scilicet ita constitutum: habet suas venas, quibus impellitur atque Restuat. Quomodo maris, sic et huius aquae mitioris vasta in Occulto via est, quam nullius numinis cui ius exhauriet. Abdita est virium eius Patio. Tantum ex
Femi a nomen assigurant. Tacent omnes. nee cur spernam quidquatix
est eausae. Sed undae in Optimo Britannico, nomen imponiant ' An interpretatio est y Tamen sic loquitur aviae loe et 'b. VII, 39 r Esse Otiidem . sed non quitas stacrum nomen iinpo
XV. Mn. Terra eorpori humano similis suas venas, Eie. habe LMare tintima est, tib initio, ete. Hoc vulgatum male corrupti Muretiis edendo : Mare tinde est 2 M initio . . . Non intellexerat vir alioquin acutissimus atque doctissimus, hane Aegyptiorum sententiae continuationem esse. MAI.
iuxta Aegyptios. Elemenltim unumquodque esse duplex, in eoque marem et semitialia di,iἰngui debere. B. Aur ii ....feere. Quum Seneea. in Aegypto aliquamdiu viserit, ibi
hane quoque sententiam. cuius lamen nullum aliud vestigium sic expressum invenio, hausisse hidetur. IM DIi certe, euius pantheon consului, nullam eius rei in deii mentionem. Atithropomo hi,mi lumen et allegor arum υπουο υ vestigia Deile in hia reperias. Fronaondus re .ete observat, sic iudieasse Aegyptios aspicientes ad indolem masculi animalis , cui plus ea loris, impetus et . virium Lisii quam seminae. Osiris, symbolum Nili; Typhon, symbolum maris a. vetilii Phihas synil lum ignis; Is s, symbolum terrae secundalae, etc. illustrani auctorem. Si
306쪽
L. ANNAEI SENECAEa illa, quantum superstuum sit, emittitur. Quaedam ex
istis sunt, quibus assentire possumus : sed hoc amplius censeo. Placet natura rem terram , et quidem ad nostrorum Corporum exempsar, in quibus et venae sunt et arteriae: illae sanguinis, hae spiritus re- sceptacula. In te a quoque sunt alia itinera, per
cum iis, quae cap. Praeced. attulerat. Aegyptiorum itaque refert esse hane
senientiam e mare quoque esse elementum quatenus mas. MAI.Seu Me an litis e seo. Senal
rium loquendi genua: quum qui dieturus erat, probabat quidem quae ah alii, Atela erant, sed addebat aliquid etiam de suo. Murritis. - Cf. Eenera de Vila Mat. e. 3, 2 not. R. Plaeta. Haee Pythagorae tribuit Ovid. Melam. XV, 342 m. Siolei, pi levit quidem , secundum Diog. Laert. VII, 449' sq. ἡ υωαρα του νοσωνον , i. e. , Cicerone de N. D. II. 32
interprete, continentem mundi esse unamque Nahuram; sed inde non aequItur, esse mundum et terram revera animal nostro sensu. Comparatur tantummodo eum animali, quatenus mens divina eum penetret, impleat atque moveat. Aha.
Re ptu. . Hic notandum diaeriis mera, quod a Seneea arierit,et venti InterponItur, repetitum infra VI, 4 4, 42. Quod tamen ante eum iam Delum est a Cicerone de Nat. Deor. lib. u . 55 r Sangias Pre Menias in omisne coeptis di nditur, et syiritus perari rius. Pariter post eum Plinsus. N. N. XI, 88r Inter hos nervos larem arteriae, tu est, a rilias semiliae. His innatant venae , id est, sanguinis riὐi. serius adhue Tertullianus Spirari maso negabat sine filiais arre .riaram, de Anima 4 0. Naei obiti
Denis es aret riis. via sunt recoma Maanguinis et spiritus, .... similibus Se
mine arte larum venarumque opinio nem veterum fuisse. Vnde vero ea
suxeria, quemque habuit auctorem , non constat. Priorem eius originem non esse Hippocratem , ea pluribus fit probabile i nunquam emim arterias appellat semperque arteriam, sub
qua asperam ctra H -- re intelligit; quod est arteriarum , venis tribuit. Quin ipse Galenos hoe dieit ;vide Foesium oecon. Hippocr. I, φὶ fac, et Rufum Ephesium de Corp. hum. appell. II, 40, p. 61. ed. Clincti. ll. p. 42, ubi r Τας ει ὰρ ρέας το .
in Dissert. p. 36, tibi veteres Omnino medicos utrasque nondum distinxisse
perhibet. Primus hoe faeiens est Pi to, qui in Timaeo t. m, p. 405 sq.
ed. Bip. arterias a e Me in pulmones deducit, venasque per totum passime pus diffundit. Neque harum rerum perilioren sese praebet Aristoteles, qui In IIistox. Anim. I, 46, non magis atque ille valema arteriariam totum corpus hermeanti imrim isse videtur; lum Itur enim ubi is
307쪽
quae aqua; et alia, per quae spiritus Currit: adeoque illam ad similitudinem humanorum Corporum natura sormavit, ut maiores quoque nostri aquarum appellaverint venas. Sed quemadmodum in nobis non tantum sanguis est ἰ sed multa genera humoris, alia necessarii, alia corrupti, ac paulo pinguioris, in capite cerebrum , in ossibus medullae, muci, Sa livaeque et lacrimae, et quiddam additum articulis, per quod citius flectantur ex lubrico : sic in terra
que de unica tantum arteria, cuius tamen ramos principales, a Platone appellatos pluraliter arterias, probe notos habuit. Enim vero et ipse, quanquam rerum naturalium perilis-stinus, huius quidem rei tam parum gnarus erat, ut ipsam aortam, alterum duarum principalium arteria
minat. haberet. Posteriorra medici, ut Celsus et Galenus eius erant multo
peritiores. Conser illum Medie. II, 40; hune de Muscul. Motu t. I, P. 553 ; ubi venas ὀπτους Θερμου καὶ
λεπτου αιματος, ψυχροτερου καὶ πα- ροέρου arterias appellaos magnam
iam in his subtilitatem prodit. Cons. de Hippocr. et Plat. dogm. II, 26i; de Ven. et Art. p. 4 97; de V. Pl. p. 373; de Muse. Mo . p. 553, t. I.
IIuic assine est, quod Cael. Aurelianus Morb. chron. II, 3 3, arteriarum sanguinem parvum et navum facit. Quo magis miratus sum, quod Theodoretus scribens ae lale, qua meliorael accuratiora dudum erant tulgata, pristos errores repetere Potuerit ,
quum divi de Provid. Orat. III, p. 53 8 . t. IV. ed. IIol. At αρυ βίαι
Vt maiores .... nonri aquarum GP-
PellaMerint Menas. E. c. Iulius Caesar, Cicero, elo. Sic Graeci has venas φλέδας, sic omnes sere gentes eadem analogia utuntur. MM. Core ti. E. c. mucum, Pituitam,
Et quiddam .... lGrieo. Succum dicit, qiu e medulla separatur ad hunc usum e synovia est. R. - IIic iungenda sunt quiddam ex labrieo prota iei, atque huic verborum constructioni eorum interpunctio, quae
ante ex fiat, accommodanda. Caelerum eamdem ob causam et alii iurram cum corpore humano compara
αέρος ovτας, και φλε6ας ωωρουτας, in quibus verbis etiam vulgaris opinio de arteriarum venarum. que discrimine latet, quod non .atiimadvertit Niciasius Sene earn conserens. Vid. supra , lib. I l, i, 3, et infra VI, 4. ROM.
308쪽
4 quoque sunt humoris genera complura. Quaedam
quae matura durentur. Hinc est omnis metallorumllumus, ex quibus aurum argentia inque petit avaritia:
et quae in lapidem ex liquore vertuntur. In quibusdam vero locis terra humorque liquescit, sicut bi.
tumen , et caetera huic similia. Haec est causa aquarum secundum lege in naturae voluntatemque nascens tium. Caeterum ut in nostris corporibus , ita in illa saepe humores vitia concipiunt: aut ictus, aut quassatio aliqua, aut loci senium, aut Digus, aut aestus, Corrupere naturam ; et sulphuratio contraxit humo rem , qui modo diuturnus est, modo brevis. Ergo ut in corporibus nostris sanguis, quum PercuSSa Venuest, in indiu manat, donec omnis villuxit, aut donec Venae scissura sub Sedit, atque interclusit, vel aliqua alia .causa retro dedit sanguinem; ita in terra, solutis ac patefactis venis, rivus aut flumen effunditur. 6 Interest, quantum aperta Sit Vena , quomodo Consumpta aqua sit. Modo exsiccatur aliquo impedimento,
modo coit velut in sicatricem , comprimitque quam
ae in lapidem . . . . Mentiniti . t erystallus, stalacitiae ei arii setalia, quae suore fiunt. lasoria , e. C. rumhitii sis,orii, etc. RMI IIaec est e sa a rarum, ele. Vis terrae in aquam mi labilis est. MhI. Pol finem e nascentiam. I. E. in-el Itiationem , quam nos assinitas emphysicala appellare solemus. Atilh. Aur icitis .... Nattiria us Attis , qualentis comprimitur eius via et Ioelaoniam situs et quae inde aequitur . neris corruptio, sie γῆρας καt ά χμnv
Et sti* ratis , vena sulphurea. B. Quomodo conrumpi tia aia. Ita
antiqua lectio codd. Portuis. Sed prius et si et eodd. sit ut . atque Obsopoeiaqua deseu. Gruter. emendabat non male r quomodo e sumpta aqua. De inficie modo et exsic Itiae. Verum illa par letila et omnibus abext lilitis. R. - Interrae. .. aqua sit. IIaee ila intelligo spnsui et nexui, ut mihi videor , convenienter: quantiam vertiaste venΛ, tu interest ad eum modiam quo rati a intermiserit otii fuewe de .sierit. Et ei. Molo exsiccaris. Terra subitri do iahiseente , alii igneo iraelu eam eUn- sumente. Rah. Modo cole. Terra iter Obali uetile.
309쪽
cerat viam; modo illa vis terrae, quam esse mutabilem diximus , desinit posse alimenta in humorem convortere: aliquando: autem exhausta replentur , modo per se viribus recollectis, modo aliunde translatis r Saepe enim inania appositi plenis humorem in se nitrahunt. Saepe leans ira facilis in aliud ipsa terra in tabem resolvitur, et humescit. Idem evenit sub terra , quod in nubibus, ut spissetur, graviorque quam ut manere in natura sua possit, gignat humorem. Saepe colligituo Poris modo, tenuis et disper
sus liquor, qui ex multis in unum locis confluit. Su-
Mem .... altra ni E. e. spongia, aut terra stera aeri roseidci exposita.
MM. - Dum agit de his inanibus. quae plenis apposita, humorem in
se attrahunt, videtur de siphonibus cogitasse, quos Graeci utilη iv vocabant, quorumque usum non ignorabatit veteres. Vid. Hero, Spirital.
do bee eorum superscies in utroque librentur. Mel. .
Siame transire sistatis in Nitid ipsa terra in talem resol, lux. Sic codd. Fortun. eonfirmat eodex Brit. Groia novi; , qui recipiendum suasit. Md. ei haud pauci codd. saepe terria, si fellis est, ipsa in labem resoLilis re mesaeis. Dubh. - omnia videntur hie referri ad similitudinem animalis, e ques reelius vidit Groti vitis in proximis, eomparari terram eum semina gravida . cuiusque partus iamiam matrem ait rupturus. Supra ad lib. II . 3, 4, sunt plura dicia de hae simili iugine. Postremo nolanda est con , struatio adieetivi sellia apud pedestres quidem seriptores. sed salis firmata a Cronovici et recte recepta ei ha transire f. pro terra si f. Tran- m f dieere non poterat, cuius sensus passivus suisset, quum aetivus
tibus reduxi. Vulgo gra orem. Rutili. Vt spisserti ... Immorem. Vi quasi turgeseat ipsa terra insito vapore ethnutidi late, ut nubes spissantiar ante pluviam , alque eadem terra iam praMior . quam ut sustinere se possit, relevetur emisso humore, ut gravidus uterus fuso partu cron.
310쪽
L. ANNAEI SENECAEdorem aquileges vocant: quia guttae quaedam vel pressura Ioci eliduntur, vel aestu evocantur. Haec tenuis unda vix sonti sussicit. At ex magni= causis magnisque conceptibus ex idunt amnes: nonnunquam leviter, si aqua pondere suo se tantum detulit; nonnunquam vehementer et cum sono suo , si illam spiritus intermixtus eiecit.
. XVI. Sed quare quidam sontes senis horis pleni,
Su lorem aquileges ν--e. Etsi aliam hic sequitur interpretationem, tamen sudor etiam humor , υδα esse Potest . quae sudoris quidem prima vis suisse videtur. Aquileges
sunt scrutatores et reparatores aqua.
De his opificibus egit Theodoricus,
rex Gothorum , in epist. a P. Cassi indor. Var. III, 53. Italia - Ne quispiam aquileges eum ae legibus conis serat , enotandum discrimen quantitatis. Nam hoc non a lege, sed a legendo, colligendo, derivandum est. Penuria aquarum , qua meridionales regiones saepius quam nostrae Digie diores siecis tempestatibus labora. . bani, veteres rusticos eo compulit, ut omnem diligentiam investigandis sontibus ad biberent: moxque non in nulli id tantum agentes scrutari diartem prosessi sunt. IIos aquileges nominabant. Quorum potissimum erat, postquam hunc in sinem pro
cubuerant, ante solem orientem ob servare surgentium e terra Uaporum
locum motumque. Vide Vitruv. Archii. VIII, 3; Plinium XXXI, 3, 29; Columellam II, 3, 8 ; Palladium VIII, 9; Geopon. II, 6; et Cassiodor. vare. HI, 53. E recentioribus Afros IIusuannas simili modo investigore aquam solere scribit Valliant. Ii in . sec. II, P. 202. Iam Hippocrates verbo illo usus est de aere aq. et loc. IV: Ο ηhος αναρπαζει τὰ πριρα - μενου του ἱδρῶτος. Post eum Aristote - . les , dum hanc rem tangit, qui te
nuem huc e solo scaturientem humorem etiam eum sudore comparat,
ut indicant verba ῶσπερ ἐνιδρο της Apponi meretur Schol. Venet. in IIomer. Il. II, 481: Ιθρωτα
ς γοι φυσικοὶ το ς πηγας λέγου - σιυ. Nili aquas . nominatim ἐδρῶτας Ephorum appellasse testantur scriptores infra citati ad lib. IV, 2, 28. In latinis Varro , de L. L. IV , 8 p. 3 3 , ed. Bip. ita : Sudor qui, is deorsum in erra iamber. Vitruv. VIII, 3 ,
in terra nigra sudores inveniuntur. Lucret. R. N. II, 464, sudores maris nominat humorem . aquam eius. K. XVI. ARG. Quomodo sontes e terra prodeant. - Fuerunt sane et suti
adhue sontes non pauci, qui inter milliant, sive incertis sive certis nesialis temporibus horarum, dierum , vel annorum. Praeeuntem Aristotelem Meteorol. I, 3 3 , sequuti, talium sontium exempla memorant Diodor. Eie. Bibl. VII, 50, Pausan. Arcad. .
29 ; Plutarchus de Des. Orac. 43, t. IX', p. 37s ; Curtius Vit. Alex. V, 7; et alii qui congregati sunt a Beck- manno ad Aristotelis Mirab. Ausculti p. 363. Ad naturam huius rei