장음표시 사용
131쪽
a praedonibus percepti sint, non intelliguntur, nisi deductis impensis, L. 36. 3. vlt. de Heredit. petit. Ergo, qui plus impendit, quam lucratus est, nihil debet. Sed reus absoluti ne non contentus flagitabat praeterea, ut ea quoque, quae amplius impendisset, sibi restituerentur. Et videbatur nonnullis aequum postulare. Certe Vlpianus in L. 3 . de H reditatis pet. in bonae fidei possessore, qui sumtum quidem fecit, nihil autem fructuum percepit, horum tamen rationem haberi aequissimum dicit. At enim vero in hereditatis petitione multa circa fructus & expensius singulariter M contra iuris rationem constituta sunt, quae aci alias actiones trahi non debenti Rationem dedi in Specimine 447. de Aedificatione in sola alieno, medit. 3. Extra hereditatis Petitionem igitur bonae etiam fidei possessior impensas fructuum, si fructus ipsos excedant, nGn recuperat. Certe maritus, cui tamen impensae necessariae in rem dotalem factis, 9uamvis res perierit, in L. 4. de Impensis in res tabes adiudicantur, impensas fructuum non consenuitur, sed saltem cum iis compensat. Sic itaque I Cti Vitem Uergenses mei ne Septembri annicio I cclx. Iudicarunt: Daii Bemqtenὁ sol. 62. beiindli e6 Suten nidit stati habe. 23. N. D. Rati dec. Retia Mer mednet, es musse beo der beretis gestehenen Taxationverbleiben, in Ermequng, das stibige dem V. I. fit. 268. besnd, Iistem und in Arast Nestien8 ergangenem urthel ἔu folge porge. nommen, die dar;u best lite Nerienen otio vota Alagern selbit iumTiicit votari logeia, oler dot approbiret, und voti dem mclitergebuhreiad vereddet Norden, uberti eε mit dem licterbau von Iu, gend ous ιu thun gehabi, soloen olla molit veritanden, diesemnadhund da ite in threm Arbitrio einmuthig dahin, dos ditIagier et,li e 8o. Nihir. ou'emendet, alὁ etnaehoben, ges*Iouen, talide Msager fio ii dit enthresten thnnen, thm nili ali in diesenueberfluit, Olε impensas necessarias, fondern audin die aut den. sanien
132쪽
SP. CCCCL. DE PERCEPT. FRUCT. EX RE ALIENA . ii
.. Bonae fidei possessor, qui fructus lucratur, expensas nullas a d mino vindicante repetit, nisi illae fuerint fructibus maiores. Vide S timen Icta de rei vivestutione midit. 7. x. Rem vindicans fructus in sententia omissos separata actione petere' nequit, bene tamen per modum supplicationis, leuterationis vel appellationis. Ibiae medit. g. st. s. Malae sidei possessor ad ressitutionem fructuum perceptorum etiam supra alterum tantum et rei restituendae valorem recte damnatur. Θαimm C XLIX. de Fructilin medit. q. . Peccat iudex, qui fructus & usuras simpliciter adiudicat, nee terminum a quo adiicit. Ibid. medit. s.
s. Et si is, qui auctore iudice comparavit, bonae fidei possessor in L. NI. de Regesis iuris dicatur, is tamen, qui rem alienam publi-ee sub hasta emit, si venditio ob omissa solemnia aperte nulla sit, in mala fide est, atque fructus cum re tela resiluere cogitur, L. r. C. de Fidι re iure hasar a L
133쪽
Nudus detentor etiam fidet, atque remedia po1 1soria babet. 1 l. Ius civile conductori remedia posse syria saltem contra tertium, non contra ipsum locat 0rran, 1i ille vim faciat, tribuit. 1lI. Iure canonico S moribus conductor remedia po1sdsoria non Ν-lum contra tertium; sed contra ipsum locatorem es eum, qui a locatore caulsam habet, exercet.
Doctrina de possessione intricatissima est ex vitio veterum lCtorum, qui pos stionis naturam non satis explicuerunt, A nec descriptionem quidem paululum accuratam posuerunt, cleinde discrimen inter possessionem naturalem & civilem excogitarunt, id vero tam incerte tam confuse applicuerunt, ut ipsi id parum intellexisse videantur. Scatet ergo hoc iuris argumentum, si quodquam aliud, legibus ohitantibus, quibus conciliandis
134쪽
SP. CCCCLI. DE VARIIs POSSIDENDI MODIs oscillandis interpretes iuris Iustinianei vix sussiciunt. Statim in vestibulo tenebrae spississimae oboriuntur. Nescivere leblicet veteres, quis possidere digendus sit. Igitur commodatarium, fructuarium, depositarium, conductorem, Lr, um, filium familias pollidere alicubi aiunt, alibi negant. Eam
pugnam interpretes non potuerunt meliore ratione tollere, quam ut posIessionem in genere consideratam lubuividerent in nudam detentionem A possestionem in specie licdictam. Et ita quidem commode componitur legum litarum pugna. Sed quod ad priecipuum possessionis Ussectum, remedia nempe possessoria, nudus detentor a possessore in specie dicto, qui nempe animum sibi tribundi habet, , ix disteri, quum uterque iis remediis gaudeat. Exemplum de conductore in priesens memorabo. Eum pollidere modo dicunt lini, ut in L. 7. β. I i. Communi divid L. a. q. l. pro Herede, modo negant in L. I9. pr. de Adquir. vel amit. p Uses. Igitur M quod ad remedia posIessoria dissentiunt. Denegat ei de possessione deiecto interdisium unde vi VLpianus in L. l. IO. de Vi es Di arm. tribuunt Marcellusia Papinianus in L. I a. IX. pr. eodem. Istius certaminiScomponendi rationem diu frustra quas4 vi. Non ignoro quidem subtilia conciliatorum inventa. Aiunt hi, interdictum dari colono, non qua tali, sed ut ei, qui iam coeperat possidere; utrobique enim agi de eo colono, qui dominum ante deiecerat; & responderi,1i is ab alio deinde deiiciatur, competere ei hoc interdictum. lta in ius in Goth Urediistimo pag. 372. Be Ser. in Reflui. Lautet . pag. 767. Sed huic conciliationi aperte contradicit Constantinus iri L. I. C. Si per vim vel alio modo, atque colonum deiectum, etsi lincatotis nomine possederit, nec ab hoc decisio ca .ute ei man- data sit, ab experiunda re, id est: ab interdicto unde vi. secludi vetat. Quae quum ita sint, credidi diutissime, Vlpianum Diuiti so by Corale
135쪽
num vere a Marcello, Papiniano & Constantino dissenture, nec conciliationis spem esse. Sed nunc, pugnam liccommode tolli posse, credo. Conductor utique nudus detentor est, nec possidet Vere; sed tamen, quia locator iura sua in eum transtulit, huius quoque nomine possidere clicitur, atque etiam remedia possessoria adhibet. Ea autem contra tertium saltem turbantem vel deiicientem exercet, non etiam contra ipsum locatorem & dominum, a quo si vim patiatur, praeter actionem conducti nullam aliam habet. Ita de iure civili, quod utique durum est, quum aequitati conVeniat, conductorem etiam in Uetentione sua, si ea legitima sit, cootra domini violentiam iniustam defendLSed, quod iuri civili defuit, suppletum est in iure canonico,
atque remedia possesΙoria conductori adversius ipsum locatorem k dominum vim facientem tributa fuerunt in c. 4. X. de Praelatis, ne uices sivas vel recidias. Et hoc in foro sequimur. Itaque interdictum unde vi conduetori expulso, etsi expellens a locatore causam habeat, damus. Adieram exemplum. Conduxerat quis fundum pupillarem a tutore in quinquennium, tenueratque iam per biennium, quo lapso, quum in locum strioris tutoriS alius sui rogaretur, hic fundum pupillarem alii melioribus conditionibus locat.
NOHis conductor agrum sine mora arat conseritque, contradicente frustra primo. Meile ad propinquante uterque se ad fruges colligendas parat, iuGicemque, ut possessionem suam tueatur, implorat. ludex conductori primo adsentit, itaque sic decernit: Demnat Oadeo tibben dissem Dod, lid cn pnitSi Seri te verm)ge cines Accords udi HunPaltor Hayne, o te Eud haliciariem Tot munde ubi r ivthlandridi stan erben remonstrirct, tosi er der Pupillen 3 e ra, fen accordirieria disten furi Nhr, an langetld den I. Ulan iret 3.gebratiocii solle, et ou: drin Iohr da' Lund omihiq qebraustet, nunmebro aber Auius cicituro si Φ veriduicii lassen, die aus lato fand
136쪽
SP. CCCCLI. DE VARIIS POSSIDENDI ODIS. iar and flebeiide Rrii te einerndten ὲu Nollen, is letiird aus besagien Santo ubben lint alten dem Mians Serrieis hiemit sub boena io. BR anbelahleis, die aus mehrermehnten , e rasen flehende drudi, e ni t ein;uerndten, fonderia gera ten Impetranten conditio-urier maiien der s. Iahren uber in dem Sebraud) soloen scinde6n t ;ii turbi ren. Appellat secundus conductor, & hoc inpruniS ad ravim usque urget, coloni & conductori nullam,ossessionem, sed detentionem solam competere, atque inerim, lite pendente, messem facit. Verum ICti Helmsta-lienses mense Iulio anni cIJ II CCXXVII. Priorem sententi-im conlirmarunt, ae secundum conductorem tanquam
137쪽
Obscursisma distinctio inter naturalem S civilem po ste sionem .
Doctrinam de possessione turbat quoque non parum di-1tinctio inter naturalem & civilem posseisionem, quam JCti quidem veteres in ius nostrum invexerunt, ut ex L. I. β. 9. de Vi is ci armata es L. 3. g. ult. Ad exhibendum patet, sed tam Varie tam obscure exposuelanat, ut nunc nemo sit, qui confiisionem tollere queat. Et antiquissimi quidem interpretes ita rem implicant, ut tandem ipti, quid velint, ignorent. Vide modo & explica mihi, si potes, Admnem in suis ura situli C. de Adquirenda es reti renua posse si men. Id. sqq. quem adeo non intellexerunt . 1siti tu L. l. pr. de Adqui vel omitt. p que. U Bacb ius ad Treuthrum l. a.di D. al. β. I. sit. U. ut crediderint etiam, distinctionem istam vulgarem ab Ad me prorsus explodi, M unam tantum speciem possetiionis, scilicet naturalem, statui. Obscuriorati huc est Trevilarus in vol a. disp. II. quem eli planare quidem nititur nec ipse tamen sati S clarus Lachisius. Et agnosco immedicabile vulnus, cui plene mederi nec ipse audeo, sed interim, quum melior Via non appareat, recentioribus accedo, qui, ut dissicultates undique obvias qualitemcunque tollant, voces civilis hi noturalis piseor duplicem in iure sgnificationem habere dicunt, ut modo civilis possestor sit, qui animum dominii habet, naturalis vero, qui eum non habet, modo civilis posses a , qui rem non corpore sed animo tenet, naturalis, qui corpore.
Civilis pl74Dr est. mu hi voluntatem hi spem habet rem suum
ab ultero υccupatam recipiendi. VI.
138쪽
sp. CCCCLI. DE vARIIS POSSIDENDI MODIS. Da
Haec possessio ciuilis tertio cedi nequit. Nolim, quis sibi persuadeat, ea, quam in seriecedente me-clitatione memoravi. interpretum recentiorum explicatione totam, quam ius Romanum induxit, caliginem discuti. Nondum enim constat satis, quis dicatur animo possidere. Multi hoc extendunt, ut animo possidere quem perhibeant, in quo tamen facultas corporaliter rem adprehemdendi pune. deficit. Nec videntur sine lege loqui. Adferunt L. 3. q. 7. L. 6. β. I. L. IS. in f L. 23. 4. vlt. L. 46. de Adquir. vel amitt. posse is . in quibus dominus fundum,
quem alius iam occupavit, item servum fugitivum animo tamen adhuc possidere dicitur. Verum ilhe leges de cassi explicandae 'sunt, quo quis cum animo etiam facultatem habet, aut probabiliter se habere credit rem adprehendendi. Itaque simulac rem ab alio Occupatam teque per hunc ab ea excludi resciscit, tametsi animum pollidendi retineat, possidere tamen desinit, L. 7. L. I . de Adquir. vel amitti
pol . Adde Huppium ad β. S. I. de Interdictis. Res optime exemplo illustrabitur. Caius possessor praedii percgre
abit; quo absente, Seius praedium occupat 9 I itio cuiuam locat. Cuius ignarus huius facti Lucio iura sua in praedium cedit. Lucius, connivente Titio, fundum ingreditur. Oritur itaque lis inter Settim & Lucium. quis possideat. Lucius, Caium ab initio naturaliter possedisse. deinde eandem possessionem civiliter Sc animo retinuisse, atque iam in se transtulisse, at r. At nos mense Iulio anni CD II CC XIX. litem secundum Seium dedimus. Caius scilicet ipse quidem animo polsessionem retinuerat, potuissetque reversus Seium conductoremque eius Titium in continenti deiicere. At hoc ius per cessionem solam in Lucium non Q a . transe
139쪽
Precarius poesessor detentor magis est, quam p01R17ῖr.
140쪽
SP. CCCCLI. DE UARIlS POSSIDENDI MODIS. Iasu III. Habet tamen remesia po1R1piria contra alios, n0n contra
precario & ex familiaritate rem tenet, etsi in posse L De Gone sit, possidere negatur in L. IO. k. I. L. 4 l. de Aciquir. vel amitt. pqJess. L. f. β. a. de Precario, contra Ve- To Dossidere dicitur in L. 3. q. s. de Adpur vel. amitt. p QRM L. q. β. I, de Precatio. Quae pugna iterum sic tollitur, ut dicas, eum, qui precario tenet, non possidere, si Vocem hanet stricte accipias, sed nudum detentorem esse, qui Iamen in significatione lata & generali posscstar aliquando dicitur. Ea detentio hunc effectum habet, ut precarius possessor, si in detentione sua turbetur, interdictum. uti postidetis ac cetera remedia possiemoria habear, iisdem tamen Contra eum, a quo rem precario tener, uti nequeat,
L. 18. de Precario. Exemplum tale ello Titius consul in annum I7O8. refragante lege, eligitur, sed precibus a principe dispensiationem confirmationemque impetrat. Electus iterum in annum I7IO. eandem principis gratiam experitur. Quin ia tertia vice in annum i III. coniarmatur. Denuo tandem in adno III q. eleetus supplieat, sed repulsam patitur. Tum vero, se tot actibus possessionem legitime adeptum non posse ea sine iusta caussa privari, ait. ln- , terrogati lini Helm stadienses, possessionem hanc ei contra principem prodesse, negarunt. Vide responsum hoc supra in Specim. x. de Privilegiis medit II. i X.
IcIus ex familiaritate gesti pissisionem non inducunt.
Probata tamen familiaritate, ac Ius non praesemitur ex familia, ritute ge)fus, sed hoc ipsum etiam probari 0p0rtet.