Iosephi Ripamontii canonici Scalensis chronistae vrbis Mediolani De peste quae fuit anno 1630 libri 5 desumpti ex annalibus vrbis quos 60 decurionum autoritate scribebat

발행: 1641년

분량: 431페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

91쪽

etiam ungi ipsos, a leb pere rebuit, ut in tanta morientium multitudine, pauci essent, qui nosi traxisse ita venenum crederentur et siue uncti videlie et ipsi: siue polluti, atque insecti con tactu aliorum , quos polluisset id virus t sue demum, quia polluta in se sta attigissent, ligna,

parietes, &quaecumq; alia quotidiano mortalium usu teruntur, atque contrectantur. Paulatim inde, a serra montis,& lignis corporibu ripsis, eb transgressa fama est, ut itinera etiam viasque Urbis, & auras, aeremque circumis sum , ceu manibus ijsdem venenata cuncta timeremus. Et quia aderat iam id pnni tempus , ut frumenta in areis, & agris, sicuti fit, in cumulos metasue congesta agricolae haberent, haec pariter alimenta vitae venenari persuaserat timor. Adijciebat fama eadem, carmina , & deuotiones, S in parte ope iis Urcum,atque coniuratos cum hominum scelere Daemonas ad Prouinciam & Vrbem ita perii astandam. .

92쪽

PLERAQus eorum , quae retuli quaeue resea ram,in maius aucta videri posse nonnullis, haud nescius sum. Illud verdetiam fabulosum ego fuisse arbitror, quod, inter haec, siue ludibria mentium humanarum, sive' calamitatum exempla, vulgatum, creditumque est. Creberrima, namque fama in urbe fuit apud prudentum etiam plerosque non sicuti debuerat triarisa ; Conductas Mediolani Daemonem habuisse liberas aedes, in quibus, sedem, & Aulam , & omne ministerij sui domicilium, ad regenda , & exercenda , atque dispensanda unguenta collocauisset. Audebant plerique dicere regionem Urbis, in qua aedes illae sitae raediumque dominum adeo nominabant': &nominabatur denique, monstrabatur, agnoscebaturque unus , qui ita reserebat. In area, quae templo maximo obiecta est, se forte constitisse die quodam: vidisse aduenientem seiuge curru, albentibus equis , numeloso comitatu specieque principali virum quendam,sed susca eundem torridaque fronte flammantem oculis, vibrato crine, d, labro superiore minacem, quale

93쪽

quale os iaciemque humanam nunquam antea vidisse meminisset. In peregrinum id caput,dum obuerso penitus ore staret, inhibuisse fraenos,&sustinuisse currum, eum, qui regebat equos,&dictum esse sibi: conscenderet, seque daret una transuehendum. Quod cum protinus ipse urbanitatis etiam causa secisset, aliquandiu esse circumductum , donec ad ianuam aedium quarumdam descensione facta, una cum sociis ingrederetur. Aedes sibi visas esse simillimas ei, a quo sublatus in currum, eoque perductus fuisset, &cuius heriles nutus in ea domo ab omnibus attendi, obseruarique animaduertisset. Summa descii ptionis aedium illarum erat ad eam pene sormam, qua sorma, & facie, Vates Homerus antra Circes imaginatus , carmine suo descripsit. Socios maiestati horrores ramoenum simul, ac terribile quiddam r alibi fulgores, & lucem: alibi tenebras imaginemque noctis: hic dispositas per subsellia Laruas,& imitamenta Senatus: illic vasta deserta, conclauia, nemora, & hortos , & ab obscurae petrae supercilio , magno strepitu cadentes passim in subiectum craterem aquas noster etiam iste reserebat, adnectebatque alia portentosa admiranda : si serio acciperes, ridicula, &

vana a

94쪽

vana. Finis in eo: thesauros ingentes, atque plenas denariorum arcas illa in domo sibi

esse ostentatas , latam que conditionemr si in Principis verba iurare vellet, ac minister adesse rei, quae foret agenda, participem ipsum fore tantarum opum ,& habiturum insuper alia Omnia, quae optare posset. Si annueret, acciperetque conditionem P darot signa consentientis: attolleret digitum , circumageretu

corpus, flecteretue poplitem. Quod cum ipse recusauisset, repente inde adsportatum constitisse loco eodem , unde abductus paulo antea fuisset. Author fabulae ,

quam multi velut depromptum ex vetere historia casum accepere, ita referebat. Credidere nostri: credidere exteri: Germanique bibliopolae quaestum ex ea vanitate sibi instituerunt, compositum rei simulacrum publicae curiositati late venditantes . Vidimus ipsi chartae segmenta Germanico inuento praeferentia sublimem curru Daemonem, adiectis litteris, quae patrio Gentis eius sermone na rarent quemadmodum ea species Mediolanensibus illus siet. Sed & vidi ego Electoris , Archiepiscopique Maguntini litteras , quas ad Cardinalem Archiepiscopumque nostrum ille miserat petens, ut, quoniam de Mediol nensis

95쪽

onensis populi casibus fani multa incredibilia . atque admiranda vulgarentur, particeps ipso

veritatis fieret. Rescriptumque est: nullos tartareos currus, nulla spectra Mediolani vitai esse. Et apud exteros quidem, atq; alienos. salsa, siue vera haec minore cura accipieban-itur, quoniam, & longinqua ipsiis , atq; aliena ierant.. Nobis assidue crescens ante oculos, cui tra viscera malum, tanto magis credibilia cuncta faciebat, quantb magis atrocia uiopina essent.

Postquam igitur, super fraudes, & flagitia

ortalium , etiam Daemonas adesse.operi, ,

pestilentiaeque faciendae officinam in Uibe,

mutam esse persuasit animi si promptus in . quamlibet insanam opinionem: timor : ne

gligentia incessit ea , quae desperationiS esse a comes solet. Ab exquirendis remedijs , mrganda Ciuitate aversi Prinei pes ad tanti mali icontemplatione mi, subtiliter tractanclaris mionibus arcana imperitantium , inter se dcxequebantur, quisnam ille Principum , Reyumue externorum, in consilia sua excire*ros, & socias coaatibus. assumere Dirasi potuisset. Ea coeca quaestio erat: neque arsibitior ipsos potuisse caput reperire flagitiν,: quod nudum sortasse sint . . Cum acervi S., m. tabe

96쪽

s Itabe eadauerum omnia complerentur, corporaque exanima iacentia passim, assicerent traherentque vivos, & mixti mortui vivis, hane Urbem, sepulcrum unum, bustumue secissente maior tamen interim erat publica deformitas ob infensos inter se animos , exasperatasque inuicem mentes , & monstra suspicionum. , tamquam acceptis a Daemone pecunijs, cor rupti , & empti nonnulli, negotium id in s sendae tabis , ac proseminandae pestilentiae sustinerent. Intimi etiam & proximi quique vitabantur. Non ab vicino solum , & amico,& hospite metus , periculumque erat e sed humanae caritatis nomina , & vincula illa maritus , & uxor, & parens, & filius, & se tres timebantur: soedumque, & horribile di.ctu , lectulus , & mensa genialis, & quicquid

aliud gentium & naturae iure sanctum habetur, terrori erat, tamquam tegeretur ibi, pr

pinareturve pestis. Nec minus trepidi pedeq; suspenso per vias ibant, quibus pestifera haec

unguenta timebantur.

N'rnix absurdi facturum esse me arbitror si unguentorum etiam, Veneficiorumque

97쪽

Hos induxero in tragicam se enam hine . H

quemadmodum, in vinculis, iudicijsque & et ..inentis spectacula tetra simul , & curiose praebuere ita spectaculo hodie legentibus. snt

ipsi , respόnsaque eorum, & quicquid illud,

seu patrarant, seu patrasse conuincebantur 4 Dutius est in vincula primus omnium Vnctor Plateat quidam. Hunc, mulieres interrogatae

dixerant e senestris aedium suarum visum esse sibi; illi mem 4nguenta parietibus e habiatumque ψiri , di vestem , congiarentibus inter

se responsis ita notauerant, Vti deprehender tur , atque agnosceretur. Erat ex eo ministrorum genere iste , qui ad circumeundas quoti Se domos, nominaque aegrotantium in album reserenda adhibiti fuerunt curamque timc, acceperat in regionem Vrbis, quae Ticinensis Porta appellatur. Ab vico, seu, Vcdia citi di florum kl nomen particulae regionis eius

orsus, viciniam illam uniuersam, cingulos , an giportus, directasq; vias, templa, ει nobilium aedes unxisse arguebatur, & mandoto Scratus a Praelaeto rerum capitalium die. Sabbatu addi Cal. Quinctil. ducitur in carcerem, corpore procerus , turpi macie , balba silbrufa, crine sissi flavo, moralibtis, liba alibiasque lacer iis, pro thorace subuculam atro panno similem

98쪽

gerens : & faciem hauJ minus, quam caput, demissis alis pileus ipse contegebat. Comprehenderant , duxerant v hoc hiuitu nebulonenrPost consuetae inae Iudicum , sormulasque bri solenires, interrogatus,, ecquid' dici audi-uisset, parietes ad Portam Ticinensem repe eos suille quodam unguine delibutos, negauit se de ea re ornmno audiuisse, ac scire quicquam .. Id arguendi , connincendique prinei pium. Nam, ut & res effex nota iam, atque diuulgata per Urbem ,& in ex praesertim ipse negione curaret, circumire. q.e domos , haud iverisimile fieri , quodi nihil , ipse audiret, acisti rediri atque unus Oumiuiri in, tam manifestost negotio,. ina tanto commmi dis imspe per grinaretur.. vanae hinc interrogationum res ponsionumque ambages veluti conflictus: malitiae tergiversantiscum: prudentia & arte:

. Imponitun delata in equulaum ,. de sene , sissensus omnibus carnificinae ingenijλ tOD-quetun vltra solstum etiam, O, coutraria , pugnantia multa per quae, uagitium , duitia .vuld negare , si nificabat .. Ibi quoque in tor mentis abnuere, atque inficiari perseuerabat,, responsis semper implicans tortuosis co-Gntibu& maiora suspicari et . vade,, do equulta

99쪽

vices repetitae saepius. Quarto tormentorum die, elim In eadem ludificatione perstaret, post vexata diu nequi quam membra, fatigatione magis , quam clementia Iudicum , ε sublimi ad ima demissus , vinclis, quibus implexa erant brachia exotiuebatur, ut in pristini carceris custodiam , locumque suum ita sicuti erat fractus exossatusque reportaretur. In eo ipso temporis articulo, ac momento, praeter omnium expectationem: dedit inquit unguenta mihi tonsore verbumque hoc sicuti posui ultro est effatus. Tunc enimuerb Iudices , auidὶ arrepta voluntaria ea consessione, quae, simul, magni sceleris, simul publicae salutis aperuisse sores videretur, caetera strenue exsequi, percunctarique pergunt et nec finis, antequam, &de Τonsore, quisnam ille esset, & quo die, quoue Ioco, quibusve pactis dedisset iste unguentum,

ordine cuncta elicuerunt. Aiebat inprimis rdatam sibi a Tonsore, una cum unguento I genulam aquae, qua epota, confitendi quoq; arbitrium inenarrabiliter vi occulta inhiberetur e potione nimirum ea esse effectum , ne posset fateri quicquam, donec stetisset, pependissetque sublimis r posteaq'am laxatus , redditusque solo fuerit , mentem simul redditam

100쪽

8 esse sibi liberam, & sui iuris , quae prius illigata medicaminis imperio , non solum abhorritisset a consessione culpae , sed rei quoq;

notitiam , memoriamue amisisset.

Aiebat omnia haec: subnectebatq; deinde, ordinem ungendi suum , & quam pecuniae summam, quemue sortunae locum pronuntiauis et,ostendissetque sibi Tonsor,si strenue, ide- Iiterque navasset operam: sperata sibi cunctar sed nummorum adhuc nihil esse datum . Ι cobus Mora fuit Tonsori nomen, quem Platea ediderat ungendi sibi participem, & authorem. Habitabat in vico, qui Vedra Cittadinorum, ut antea dixi nuncupatur. Ibi ad viae princia pium, aedes, tonstrinamque habebat, qua e lumna infamis hodie cernitur, patrati sceleris. aediumque di rutarum, apposita etiam inscrip

tione, monumentum.

Audito , & perscripto quicquid Platea

iuratus responderat, exposueratque,& semel, iterumque affirmarat, properat illuc cum sua cohorte, ministerioque Iudex, tamquam ad

cubilia ipsa flagitij , quod & deprehendi

statim, & opprimi posse crediderunt. Nec dubia inde publica iam salus. Ingressi, hominem reperere ampullis, operi, sernacibusque intentum, ardebatque caminus: & stillabant aquae

SEARCH

MENU NAVIGATION