장음표시 사용
181쪽
Deus in sua Ecclesia observari velit. sontes illius proseremus. Christus Dominus apud Matthaeum et Lucam iubet, ut Oilami quoquo modo per fratrem admonitionibus apud illum utamur 3. Paulus item monet Thessalonicensium Ecclesiam, ut admonitiones adversus inordinatos fratres ne praetermittat ullo modo εὶ. Idemque Hebraeos diligenter. hortatur ad observandas admonitiones, ne qui inter illos neglectis admonitionibus per pocrati seduetionem indurentur ' . Ac rursum graviter
obiurgat Corinthios. quod 271ὶ usu disciplinae adversus eum, qui
cum noverca consuetudinem habebat, neglexissent φ . In hisce sane seripturae locis extant sontes manifesti observandarum admonitionum
in Ecclesia Christi, ut eas sine gravi culpa intermitti non posse
3. Ut ostenderemus. admonitiones in usu disciplinae non esse vagas aut exleges, sed certum suum habere ordinem, iuxta quem observari debeant, diximus illas gradatim observandus esse. Habent nimirum admonitiones in usu disciplinae ordinem suum. certis quibusdam gradibus constantem, quos alibi non ita oportet observari. Ita Christus Dominus vult. ut eos fratres, per quos offensi aliquomodo sumus, primum soli solos, deinde uno atque altero teste adhibito, postremo totius Ecclesiae autoritate redarguamus. 4. Diximus eas admonitiones. quae ita gradatim observari debeant oportere esse Christianas, ut intelligamus tria nobis peculiariter observanda esse in illarum usu. Primum. ut eximera charitate Christiana candidoque et amanti pectore proficiscantur, non equidem traducendi, sed lucrifaciendi fratris studio. neque itom ad nostri 272ὶ ipsorum ostentationem, sed ad Ecclesiae totius aedificationem. Deinde, ut nobis certe constet. id, de quo frater aliquis sit admonendus, pugnare omnino cum verbi Divini doctrina sacereque contra fidem nostram aut charitatem .QAlioqui hypocritieum est potius, quam Christianum, ea redarguere velle, quae cum doctrina verbi Dei consistere simul possunt. Postremo, ut modestiam ac prudentiam Christianam in nostris istiusmodi admonitionibus adhibeamus. Nempe ut, si res in- eerta sit, de qua frater aliquis debeat admoneri, amanti aliqua sciscitatione duntaxat temperetur. Si vero res plane sit certa, ut rursum videamus, multisne iam sit cognita nee ne, multosne secum item aut totam sorte etiam Eeclesiam ita involvat, ut in discrimen aliquod induet possit. Si enim res multis iam est cognita multosque secum periculo alicui involvit. plures sane adhiberi possunt in prima etiam a monitione. Si vero ad totam alioqui Ecclesiam ciusve ministerium pertineat. ut ad Seniores Ecclesine protinus deseratur, quibus sanu ὶ Malth. 18. Lue. 17. . , I Thras. 5. δὲ Hebr. 12. I Cor. 5.
182쪽
curam et gubernandae et conservandae Ecclesiae demandatam esse constat. Christi enim doe- 27d trina de solo fratre primum omnium privatim admonendo ad eos duntaxat pertinet, qui unum duntaxat aliquem, non autem simul multos, nedum totam Ecclesiam aut offenderunt aut in discrimen aliquod induxerunt. Et lex ipsa charitatis
hun postulat, ut totius corporis pluriumve adeo membrorum etiam in uno eodemque corpore maior sane. quam unius duntaxat membri. ratio habeatur, et, quemadmodum Christus ipsemet docet praestat eorpus ipsum, cum reliquorum membrorum compage servari. uno aut altero membro mutilatum . quam ut propter unum membrum corpus intuta eiusque compages dissipentur.
5. Diximus, Christianas istiusmodi admonitiones, quae in usu disciplinae. observari debeant, ex verbo Dei petendas esse. ut intelligamus, satis non esse, si sciamus id, de quo fratrem volumus admonere. cum doctrina verbi Divini non posse consistere, sed oportere etiam nostras admonitiones formari ex verbo Dei, ut, qui est ad monendus, videat se non tam nostra, quam Divina potius autoritato. ad inoueri, convincaturque in corde suo, non tam nos in nostris ud
monitionibus, si illus reiiciat, quum Di - 27l vitii. verbi potius Deique adeo ipsius autoritatein conteinui. - id quod equidem. qui vel micum Christianae mutis habent. Deile intelligent, a se quam longissime abesse oportere - et quae nos osseudunt. ex verbo Dei arguenda sunt. ne, si verbum Dei.non proferamus. peccata peccatis erroresque erroribus commutare potius, quam corrigere velle videri possimus . 6. Diximus, Christianas istiusmodi admonitiones inter fratres in Christi Ecclesia observandas esse. ut intelligamus, usum disciplinae. quemadmodum eos non complectitur. qui sunt extra Ecclesiam. ita rursum ad omnes Omnino, qui modo pro membris Ecelesiae haberi volunt, pertinere, neque quenquam omnino in Icclesia aut posse. aut debere se eximere' quoquo modo-nb usu disciplinae. quocunque tandem tu illa ministerio iungatur. aut quacunque dignitate etiam alios antecellat. Nimirum vinculum societatis Ecclesiastimo ad inibomnes in Ecclesia sine ulla cuiusquam exceptione ad mutuam aliorum pro aliis curam ac sollicitudinem; quam nobis omnes iuvicein tanquam unius corporis membra iuxta Pauli doctrinam debemus. etiamsi alia a- 275 liis inter nos longe praestantiora esse non dubitemus. Atque hie Sane se prodit Pupae Romani et Episcoporum suorum omnium a vera Christi Ecclesia desectio, quod sese ab usu diseiplinae Ecclesiastieae contra verbum Dei exemerunt. ubolitaque Leelesiae per Seniores illarum gubernatione atque usu ita demum
183쪽
etiam dis ei plinae abolito, dominatum sibi nesso quem in Ecclesiis
usurparunt 'et haeresim esse interpretantur. si quis illos ad primaevum rursus Ecclesiae ordinem revocare et Ecclesiae cuiusque gubernationem legitimis illius Presbyteris seu Senioribus restitui velit, quod tamen nisi sat. neque legitima sano Ecelesiarum, quod ad Divina attinet. gubernatio, neque usus item diseiplinae haberi ullo modo potest..Eos porro, qui sunt extra Ecelesiam. nihil attinet sub disciplinae usum cogere. Dominus enim illos iudicabit, quemadmodum Paulus docet. Praetermitti tamen in nobis non debent interim occasiones et istos lucrifaciendi, si ullae se modo offerant, nisi quod gradus suprascriptos admonitionum apud eos non oporteat observari. 7. Diximus, eas admonitiones inter omnes invicem fratres ohseris
vandas 276 he. ut intelligamus usum disciplinae Leelesiasti eae non tantum in iaciendis, sed etiam in reeipiendis admonitionibus positum esse, et, qui admonentur, tam se peccare intelligant in Christum' Dominum et Ecclesiam ipsius, si fraternae admonitiones non amanter, ut debent, ae reverenter recipiant iuxta usum disciplinae quam illi etiam in Christum et eius Ecclesiam peccant, qui fratris.. sui curam. pro quo Christus est mortuus et qui pro eiusdem corporis membro habetur, neglectis admonitionibus, habendam sibi non
8. Ut fines diseiplinae Ecclesiasticae exponeremus, diximus eas omnes admonitiones, quae ad usum disciplinae pertinent, ita observandas esse, ut corpus universum Ecclesiae et singula illius membra in suo Ollicio contineantur, ut intellinamus, usum disciplinae institutum esse in Christi Leelesia. non equidem in condemnationem. sed in remedium potius infirmitatis nostrae omnium, ut eam usu dis i- mplinae veluti freno quodam cohibeamus, tam in universo in genere
Ecclesiae corpore, quam in singulis petuliariter etiam si quomodo id fieri queat membris illius. sine ulla 277 cuiusquam exceptione. Ει'
res ipsa loquitur. usum disciplinae in Ecclesia non solum esse Denum salutare infirmitatis nostrae in corruptela hae naturae nostrum omnium. ne illi nimium indulgeamus, sed esse etiam vinculum longe solidissimum adeoque et veluti pabulum quoddam in Leelesia mutuae invicem omnium charitatis et libertatis Christianae. Nec abs re disciplina Ecclesiasti ea idem esse dieitur in Ecclesia ad eius conservationem. quod sunt nervi in compage ipsa corporis humani. s. Diximus, eas praeterea admonitiones ideo etiam obffrvandas esse, ut, qui illas obstinato animo contemnendas esse putant, Satanae adlextremum tradantur, ut ostenderemus, quousque progrediendum sit in usu Ecclesiasticae diseiplinae. Nempe cessandum nobis non esse, etiamsi apud eos, qui admonentur, praereptum nobis quodam-
184쪽
modo fruetum admonitionum nostrarum esse videamus. Etsi enim singula membra in suo ossicio retineri non possunt. cura nobis tamen propterea totius riclesiae non est intermittenda, sud est admonenda
Leelesia. ut sibi ah istiusmodi contemptoribus disciplinae Ecelesiasti- 278 cae deinceps caveat, ne simili indulgentiae in peccatis contagione insidiatur. Et contemptores ipsi reserandi sunt a reliquo Ecclesiae corpore per publicam denunciationem, ut et Leclesia sciat, a quibus sibi cavere debeat. eti qui peccarunt in contemnendis admonitionibus, sentiant se etiam a societate Eeclesiasti ea et omni deinceps usu diseiplinae, tanquam deploratos homines, exclusos esse, neque aliud sibi iam ah Ecclesia expectandum esse, quam quod eleetis e societate aliqua usu venire solet. Nempe. ut, nisi culpam ipsa suam agnoscant proque illa veniam petant et se rursum bele3iae per publicam poenitentiam reconcilient, nunquam sint omnino in Ecclesiam recipiendi. 10. Diximus, contemplores disciplinae tradendos esse Satanae, si quo modo in illis et caro inιerire, quod ad eius affectus attinet, et spiritus per resipiseentiam servari demum postit, ut intelligamus,
quanta poena contemptores istiusmodi maneat. nisi in tempore resipiscant, et rursum excommunicationem in Ecclesia. non ad condem innandos sane homines institutam esse, sed ad liberandos potius a commonstrata condemnatione per publi- 279 eam pudefactionem. - impietate vero nostra atque induratione id fieri, ut, quemadmodum Lex ad vitam alioqui data, in mortem nobis nihilominus tessit per carnis nostrae corruptelam ita et excommunicatio. in remedium condemnationis nostrae instituta. cedat nihilominus tandem tandem in ipsam condemnationem. Ita sane et qui sunt extra Ecclesiam, palam alioqui blasphemi ac fiagitiosi homines. denique et Trranni et Haeretici publici, non equidem ideo apud Ecclesiam publico denunciantur, ut
per eiusmodi de nuneiationem orco tradantur, sed ipsorum impietate atque obstinatione fit, ut in istiusmodi denunciationibus suam ipsi condemnationem agnoscere cogantur, dum illas praesertim niti sentiunt in vieta verbi Divini autoritate. Unde et n Paulo αυτο κατάκριτοι vocantur . Denunciantur porro apud Ecclesiam tFranni. haereti ei
palamque blasphemi ac stagibiosi homines, ne quo modo Ecclesia ab illis tanquam a suribus ac latronibus lupisve nut aliis noxiis seris impleatur, id quod alioqui et ab ipsomet christo Domino et ab eius
Apostolis laetum videmus. Habemus igitur iam explieatas atque 280 npprobatas partes omnes nostrae huius diis nitionis. Nunc restat, ut qua in re potissimum usus disciplinae Leclesiasticae positus sit, videamus.
185쪽
uua in re consistat usus Eeelesiasti eae disciplinae. Pudet referre, quibus in rebus disciplinae usum constitutum esse in Papae Ecclesia videamus, ubi soli Monachi usum disciplinae inter sese, in Suo quisque et quidem reformato, ut vocant. ordine retinuisse videri volunt. Nec est nostri instituti in his nunc immorari sed potius, ut de legitimo Ecclesiasticae disciplinae usu et, qua in re
potissimum consistat, exponamus.
Ex praemissa vero diseiplinae Leelesiasticae dissinitione eiusque ex .plicatione facile est videre. qua in re potissimum consistat usus legitimus ipsius, nempe in iaciendis ac rursum recipiendis invicem iuxta gradus suos inter fratres admonitionibus Christianis, et non serendo in Ecclesia pontemptu illarum quoquomodo, quemadmo- 2 I dum utrumque id in ipsa dissinitione eiusque explicatione satis iniuaperte expositum habetur. Ex praescriptis autem admonitionum gradibus facile etiam apparet duplicem usum habendum esse disciplinae Ecclesiasticae in Leelesia Christi. nempo privatum et publicum, privatumque publico semper praemittendum, praeterquam si aut manifesta contemptus indicia tu eo, qui admonendus esset, conspiciantur, aut flagitium ipsum ita iam plerisque indoluit, ut caelari tum amplius non possit, ut multos secum alioqui totamque sorte Ecclesiam in praesens aliquod discrimen adducat. Publi eum vero disciplinae usum adhibendum esse post contemptas privatas admonitiones, aut si sagitium sit, ut iam dictum ost. vel prorsus publicum, vel notius quam ut caelari amplius possit, vel multos secum totamque sorte Ecclesiam praesenti periculo involvat. Ad privatum igitur disciplinae usum pertinere. duos priores illos a Christo Domino praescriptos admonitionum gradus. Nempe ut fratera fratre offensus, primum solus solum, deinde adhibito altero plu- 2S2ὶribusve admonitionis sociis redarguat admonitusque vicissim . pareat admonitioni. Publi eum vero disciplinae usum esse, dum, re aliqua ad Ministrosae Seniores Ecelesiae delata ac fide dignis testimoniis comprobata.
per Ministros primum ne Seniores in coetu ipsorum . deinde vero coram tota Eeclesia instituuntur admonitiones ac reprehensiones, donec ad excommunicationem perveniatur. - ae rursus dum . qui excommunicatus est, per publicam reconciliationem et poenitentiam in coetum Ecclesiae cooptatur.
In legitimo igitur disciplinae Ecclesiasticae usu observari oportet, pro eo ae res incidunt, et privatas et publicas admonitiones, quales in dissi uitione praescribuntur, reprehensiones item publicas, donee ad exeommunicationem perveniatur, et publicam praeterea ex eo nu- igit 2 fle
186쪽
nieatorum, si resipiscant, in toclum rursus Ecclesiae receptionem. per publicam poenitentiam et reconciliationem. Et observari lineo omnia oportet inter omnes invicem fratres Ecclesiae sine ulla cuiusquam exceptione omnino. qui modo se Ecclesiae adiunxit. sive sit in ministerio, sive non sit in mini- 283 sterio. sive sit summus, sive infimus. Suhesse enim Christo Domino' oportet universum corpus ipsius, tanquam summo capiti nostro omnium in doctrinae suae observatione. etiamsi membra in corpore alia aliis longe sint praestantiora. Neque sane pugnat cum membrorum praestantiorum dignitate
sed illam ornat potius .sisseeptro regio Christi Domini. verbo inquam. ipsius et eius disciplina regantur. Haec vero ita praelati de disciplina Ecclesiastica, ad exponendum iam demum illius in nostris hic Ecclesiis usum veniemus. Et, quoniam plura observentur in retinendo inter Ministros disciplinae usu quam inter reliquam Ecclesiae plebem. eo quod illi et reliquae Ecclesiae veluti exemplaria quaedam esse et curam praeterea ne custodiam retinendae tuendaeque verae in illa religionis habere debent primum do usu disciplinae in plebe Ecelesiae, deinde vero de his, quae inter Ministros ipsos observantur, dicemus. Prius autem privatum . deinde vero publicum illius usum exponcmus. DE usu DasCIPLINAE IN PLEBE. JDe prirato diεeiplinae Meleaia - 284 atteae vati in pleιe ipsa. Primum monentur saepenumero in Ecclesia omnes in publieis concionibus de praecipuis cuiusque singillatim ossiciis, quae sine o sendiculo intermitti non possunt. Etsi enim magna sit ossiciorum varietas pro aetatis cuiusque vocationumque multarnm ratione. sic ut ad omnia illa praestanda admonitiones iuxta usum.disciplinae institui non possint. cum de eorum neglectu non protinus constare queat. sunt tamen quaedam plebis in Ecelesia ossicia, quae ab omnibus, qui pro membris Ecclesiae haberi volunt, ita sunt retinenda, ut eorum eustodia ad usum disciplinae pertinent omnino. neque ad illorum negligentiam conniveri ullo modo aut debeat aut possit. Ea vero partim intuentur Deum ipsum in cultu atque obedientia ipsius, partim Ministros Ecclesiae publicos illorumque ministerium. partim autem mutuam invieem fratrum in Ecclesia omnium societatem. Oiseia plebis totius in Ecclesia et omnium membrorum illius, quae Deum ipsum in cultu atque obedientia ipsius intuentur 285 sunt in iis potissimum posita: I Pet. b. Distir oc
187쪽
I. Ut quisque in Εeelesia suam in Deum fidem ore suo pro doni sui mensura contestetur, priusquam ad Coenae Dominicae usum admittatur. 2. Ut institutum a Christo Domino in sua Eeelesia cultum publicum in publieo verbi, Sacramentorum et obsecrationum ministerio quisque diligenter observet. 3.QUt suam quisque infirmitatenacin Ecclesia. quod ad legis Divinae obedientiam attinet, ingenue agnoseat. in illa se sibi displicere.' illam se accusare proque illa se veniam petere oportere semper testetur.
Plebis item in tota Ecclesia omniumque illius membrorum ossicia erga Ministros et ipsorum ministerium in hoc potissimum sunt posita: I. Ut quisque in Leelesia publicum illius a Deo institutum mini sterium. nonγhominum sed Dei ipsius ministerium esse agnoscat illudque ut Dei ordinationem veneretur ac suseipiat. 2. Ut Ministris suis legitimis quisque in Leclesia, tanquam Christi ipsius legatis in ipsorum ministerio, imo vero tanquam Christo ipsi met Domino. per illos Ecclesiam suam 286ὶ gubernanti, pareat: admonitiones illorum. tam privatas, quam publicas reverenter atque amanter admittat, et ab omnibadversus illos murmuratione modis plane omnibus sibi caveat. 3. Ut non solum sibi quisque a murmurationibus contra Ministros in Ecclesia caveat. sed ut, si quos alios murmuratores novit. illos privatim primum, deinde uno atque altero teste adhibito, redarguat, et, si admonitiones suas contemni videt, ab illorum familiari consuetudine se subducat remque ad Ministros Ecclesiae deserat. . Ut quisque in Ecclesia consensum doctrinae unanimem una cum Ministris relinere se ae tueri apud omnes debere Statuat, et, si quid in doctrina vitave Ministrorum desiderat, illos prius Observatis admonitionum gradibus redarguat, quam cos quoquo modo ministeriumve illorum traducat.
5.AUt quisque in Ecelesia intelligat atquo agnoseat esse debiti ossiciique sui, ut pro sua virili adiumento sit toti Leelesiae in alendis an fovendis Ministris ipsius. Aequum est enim, ut, qui seminant spirituulia. me- 287 tant corporalia apud eos, quibus coelestia seminarunt, neque desit pabulum apud eos bovi trituranti, apud quos ille triturat . uuae autem plebis totius ae singulorum membrorum in Ecclesia ossieta ad mutuam fratrum invicem oviuium societatem pertinent, in hoc imprimis consistere videntur: 3ὶ I Cor. s.
188쪽
1. Ut quisque in Ecclesia totius simul eo oris Leelesiae imprimis,
deinde vero singulorum ipsius membrorum inter sege, quoad eius fieri potest, Pacem concordiam atque unitatem sub verbi divini obedientia Observet custodiat promovent ac tueatur pro sua virili nequo illam quod in ipso est, scindi quoquo modo perturbarive sinat.
2. Ut quisque in Ecclesia, sicubi aliquis in praestandis hisee iam
praedictis ossiciis cessare videatur. aut praestanda non esse dicat, alius alium fraterne ex verbo Dei admoneat et alius ab alio vicissim admonitiones eiusmodi libenter aeeipiat neque illis osseudatur ullomodo. 3. Ut quisque in Ecclesia talium admonitionum contemptores .si-' quidem e coetu sint Eoclesia, adiuncto sibi uno atque alte- 288 ro fratre redarguat, et. si eiusmodi quoque admonitionem ac reprehensionem contemni videat, ut rem ad Ministros ad Seniores Ecclesiae
Ad Observanda igitur haec in eoetu Ecelesiae et inter singula illius
membra ossieta, privatus disciplinae Ecclesiasticae usus urgetur ac retinetur in Dostris Ecelestis per privatas inter Datres invicem omnes in Eeelesia admonitiones. Et docentur fratres Ecclesiae omnes, esse debiti ossietique ipsorum. ut ad horum ossiciorum negligentiam cessa tione iuve aut contemptum inter sese non conniveant quoquo modo. Pnremque culpam esse eorum, qui ad lineo connivent sileutioque illa suo alunt. eum iis, qui negligentia cessationeve aut contemptu ossiciorum istiusmodi peccant; neque minus dignos esse reprehensioneae disciplinae usu eos. qui scientes ne volentes per suum silentium
indulgent negligentiae cessationi aut contemptui praedictorum ossiciorum inter fratres, quam illi reprehensione usuque disciplinae digni sunt, qui negligentiae ipsi met cessationisve aut contemptus istiusmodi culpa
Monentur autem subinde in Ecclesia 289 omnes. ut in omnibus suis privatis istiusmodi admonitionibus eorum semper sint memores. quae in illis iuxta suprascriptam disciplinae distinitionem requiruntur, nempe ut iuxta gradus suos instituantur, ut, qui admouetur, intelligat Christianus esse petiquo ex verbo Dei, et ut inter omnes invicem fratres in Ecclesia sine ulla cuiusque exceptione observentur. De quibus alioqui iam satis est dictum in ipsa distiuitionis approbatione in d. 4. 5. 6 et 7 observatione. Docetur item Ecclesia admonitiones cas, quae uno atque altero fratro adhibito instituuntur. ad privatum adhue disciplinae usum pertinere, et proinde non prius esse invulgandum peccatum admoniti cuiusvis fratris per eos. qui illum admonuerunt, quum ad Ministrosae Seniores Ecclesiae reseratur lapsusque frater per illos publiei ni Sterii nomino reprehendatur, nisi si crimen ipsum ita per se sit Disiligo Coost
189쪽
publicum, ut caelari non possit, aut ita grave, ut illud propter maiora pericula vitanda oporteat publicari. Ex his vero omnibus facile est iam videre, in quibus potissimum consistat privatae disciplinae usus in nostra Leclesia. 290) Nempe
in observatione mutua inter fratres Ecclesiae omnes earum admonitionum, quae aut reb uno duobusve demum aut tribus fratribus apud lapsum aliquem fratrem sunt atque ex Christiano pectore iuxta verbi divini praescriptum profici seuntur. Sic ut non eos solum admoneri ad hunc modum oporteat, qui negligentia cessationeve aut contemptu suorum ossiciorum peccant, sed illos etiam, qui scientes ac prudentes ad haec connivere silentioque illa suo alere sciuntur. Atque de privatae disciplinae usu tantum, quam equidem observari oportet, prius
quam ad publicae diseiplinae usum perveniatur, de qua iam demum etiam dicemus, De pulliso disciplinae vis in plebe Mesraiae. Publicae disciplinae usus in plebe Ecclesiae non alias locuin habet, nisi aut post contemptas privatas admonitiones omnes. aut si facinus ita sit publicum, ut caelari non amplius possit. aut ita alioqui grave, ut Propter graviora multorum totiusve Ecclesiae perieula publicari
Quemadmodum autem privatae disci. 29l plinae initium sumitur a privatis unius apud ulterum fratris admonitionibus, siquidem res privatim transigi possit,s- ita publieae disciplinae initium sumitur ab iis quae in Ministrorum duntaxat ac Seniorum Ecclesiae coetu habentur admonitionibus, posteaquam frater apud illos aliquis aecusatus est, qui aut privatas omnes admonitiones contempsisset, aut publicum aliquod fiagitium designasset, aut aliquid eiusmodi commisisset molitusve esset, quod sine multorum totiusque sorte Ecclesiae periculo premi haudquaquam posset. Habet vero publiea disciplina, quemadmodum et privata, gradus suos, quos observari oportet in legitimo usu ipsius, ut omnia ordine in.Εcelesia sant. Primum enim accusari legitime oportet sub graviae fide digno duorum aut trium ut minimum testimonio coram coetu Ministrorum sto Seniorum Ecclesiae eos, qui publici ministerii Leelesiastici nomine redargui reprehendique debent. Deinde, qui ita iam cusantur, in ipso etiam Ministrorum ae Seniorum coetu sub fide silentii ipsorum reprehendi redarguique ex verbo Dei ita debent, ut ad resipiscentiam et 292ὶ peccati sui agnitionem veluti manuducantur et invitentur. Postea, qui ad hune modum sunt reprehensi, agnita peccati sui culpa, illam vel apud coetum ipsum Ministrorum ac Se- 12. - Disi sto υ Cooste
190쪽
nioriam Ecclesiae deprecari. et cum omnibus. quos ullo modo offenderunt, sese reconciliare debent pro eo ae Ministri ac Seniores Ee-elesiae id iudieant magis Deere ad Ecelesiae aedificatiouem. Postremo, si ad hune modum reprehensus quispiam in Ecclesia frater peccati nihilominus'sui culpam neque agnoscere neque deprecari ullo modo velit. Ministri et Seniores Eeelesiae progrediuntur in publico diseiplinae usu usque ad'obstinati fratris istiusmodi excommunicationem. De quibus singillatim omnibus lain nobis dicendum erit. De accusatione lapsi alicuius fratris apud Ministros ac Seniores Ecclesiae. Circa neeusationem adversus fratrem pluresve in Ecclesia apud Ministros et Seniores instituendam haee ita observari omnia solent: 293 I. Ut omnis apud Ministros et Seniores accusatio non nisi sub gravi ae fide digno duorum aut trium testimonio instituatur. 2. Ut accusatores peccatum admoniti Dalris non apud alios traducant post contemptas privatas suas admonitiones, sed illud Ministris ac Senioribus indicent, si quo modo fieri possit, ut offensi fratres in coetu Ministrorum sine ulteriore peccati publieatione per fratrem admonitum re oncilientur, praeterquam si peetatum sit aut ita publicum, ut sit in m in ore multorum. aut ita noxium, ut sine multorum
totius vo Ecclesiae periculo caelari neque debeat neque possit. 3. Ut nulla per Ministros ae Seniores recipiatur accusatio, nisi de iis, quae vel doctrinae sanae consensum legisque divinae obedientiam violare. aut pacem tranquillitatemve publicam vel ordinem ac gubernationem ministerii in Ecelesin, seu mutuam alioqui fratrum inter se invicem omnium societatem perturbare aut labefactare quoquo modo
. Ut omnes istiusmodi accusationes in charitate et modestia 294 Christiana, non equidem infamandi, sed tueri faciendi fratris studio
instituantur. aut enim infamandi fratris studio accusationes instituunt, non minus sunt digni publica reprehensione, quam is, qui Rem satus est, tametsi peccatum illorum eum, qui accusatur, culpa sua non liberet: debentque aecusatores cum accusato in coetu Ministrorum protinus reconciliari, quatenus in sua adversus illum accusatione sunt transgressi fines eharitatis ae modestiae Christianae.
De prima accusati alleuius fratris per Ministros
et Seniores in coetu ipsorum reprehensione. Circa primam accusati fratris cuiuspiam in eoetu Ministrorum ae Diuitiam by Got