장음표시 사용
211쪽
sectarum omnium seges. Digni sumus videlicet, qui et Metarum et irrannidis' carnificina puniamur. dum paterna iuxta usum disciplinae Melesiasti eae virga corrigi non sustinemus. Haec ita de excommunicatione dicuntur ad totam Ecclesiam, et impietas eorum accusatur, qui usum disciplinae Ecelesiasticae aut traducunt, aut in gratiam hominum 348 uegligunt seu profanant. Deinde Ecclesiastes ad exercendam ipsam excommunicationem progreditur in hune modum. Sedent in prospectu totius Ecclesiae uinistri, Seniores ac Diaconi omites. quos ad diligenter auscultandum omnia Ecclesiastes adhortatur. ut de omuibus, quae ad ipsorum ministerium hac in parte pertinent, inti conspectui totius Ecclesiae respondere possent iuxta ipsius interrogationes. Tandem. ad Ecclesiam conversus. illam alloquitur in hune modum: . Non ignoratis. Datres t admonitum iam pluries fuisse fratrem nostrum N. et privatim et publico iuxta usum disciplinae Ecclesiasticae tam de peccato suo. quam etiam de contemptu omnium apud ipsum laetarum admonitionum, tam in coetu Ministrorum ae Seniorum ominutum. quam hic etiam semel atque iterum in publico totius Εeclesiae coetu, ne quid de privatis aliorum fratrum admonitionibus dieamus ratque haec omnia toties lacta esse, ne ad lugubrem nobis omnibus hanc ipsius excommunicationem perveniretur.-Sed cum haec omnia frustra u)ud eum facta esse cum 349ὶ magno animi nostri dolore videamus, ipseque nulla adhue det indicia verae resipiscentiae per ullam culpae suae. legitimam agnitionem ae deprecationem, vosque praeterea si leutio vestro consilium Miuistrorum. Seniorum a o Diaeonorum vestrorum omnium de exercenda adversus hane ipsius obstinationem excommunicatione approbatis, - cogemur iam tandem. quanquam invitiineo sine publico luctu nostrum omnium. descendere ad eius excommunicationem. Et, ut omnibus vobis liquido constet, nos omnes invitos ad illam plane compelli. peccatum ipsius, quo adversus legem Dei fratres suos imprimis, deinde vero universam nostram hane Ecclesiam offendit, exponemus . Atque hic Ecclesiastes recenset omnia ordine, quae excommunican dus ille frater designavit, tam ante, quam post admonitiones omnesct privatas et publicas: quoties item et per quos fuerit admonitus,
tam privatim quam publice nomine Ministrorum ac Seniorum omnium, et etiam coram toto Ecclesiae coetu; haec tamen omnia Dustra apud 350ὶ ipsum hactenus acta suisse.
Tandem vero ad reliquos Ministros, Seniores ae Diaconos conversus Eeclesiastes ab eis coram tota Ecclesia sciscitatur, num ita se habeant omnia, quemadmodum ipse narrasset, illique, auscultante tota
212쪽
Ε clesia respondent: . Etiam . Deinde ab iisdem Ministris reliquis aeSenioribus et Diaconis quaerit. num quisquam ex Ecclesia tota illa
hebdomade ad ipsos retulerit, quod merito obstare posse videretur. quominus ad fratris denunciati excommunicationem procedatur, illique rursum respondent. aut nihil ad se relatum esse, aut quod non ita multum ad rem ipsam facere videatur. Quod si sutilia quaedam ad se relata esse dieant, tum ea omnia per Ecclesiasten ex verbi Di vini autoritate tonsulantur et refelluntur. Postea vertit sese ad Eeelesiam Ecclesiastes. illamque hortatur, ut vicem fratris sui illius impoenitentis vero et ex animo dolent, quem admodum membro in corpore malo asse in membra reliqua omnia condolere maloque ipsius ex animo astici debent. Et posteaquam ex tremum illi iam remedium suae immenitentiae adhiberi neeessario oporte- 351 re vident, ut dolorem suum ae luctum pro impoenitente fratre suo publica sua ad Deum precatione in genua procumbentes contestentur. Ipse vero Ecclesiastes, procumbente in genua tota Ecclesia. ad hunc modum clara et expedita voce preeatur: Pro eatio pro impoenitente fratre ante eius exeommu nication e m. . Omnipotens. Reterne et misericors Pateri qui pro tua gratuita erga nos bona in Christo voluntate et misericordia,non vis mutem pee. Gloris. sed potius ut Spiritus sancti tui affatu convertatur et vivat. quique eam esse vim testaris. Divini verbi tui, ut petras etiam ipsas mallei instar potenter comminuat ac contundat. - te rece Rupplices ad eorum oculis tuis prostrati per nomen dilecti filii tui oramus. ut fratris nostri impoenitentis. N.. cor atque animum. hactenus Iapidis instar obduratum, virtute verbi tui autore Spiritu sancto tuo emollire ad poeniten- 352 tiam tenebrasque inentis suae luce Divinae tuao gratiae dispellere digneris. ut in corde tandem suo'sentiat gravitorae, primum in te, o, Pater indulgentissime i deinde vero in tuam quoiaque hane Ecclesiam peccasse. peccatumque hoc suum apud te et hane. Ecclesiam accuset ac nobiscum/una deploret, ne ipsum inviti. sed impoenitentia ipsius compulsi. e mIstico tuo corpore tum luctu nostro excludere cogamur. sed eum potius ut vivum filii tui membrum in hae ipsius Ecclesia, cum gaudio et gratulatione retineamus. Exau.
di nos, o, Pater indulgentissimel per nomen dilecti filii tui ad to et
mantes, nostrumque hune fratrem impoenitentem atque ad interitum iam propendentem in viam rursus elementer verbo virtutis tuae reia vota, quo nos omnes, qui propter ipsius obstinationem in onspectu
ιuo lugemus, per eius resipiscentiam exhilarari illique gratulari, et
213쪽
uomen tuum adorandum in coetu boo nostro eum gaudio celebrare
possimus. Nos quidem indigni sumus quos tu audias. Pater sanetis. si mel qui te alioqui assiduis . 353 nostris peccatis irritamus. Sed
tu ne velis nos ipsos in nobis intueri. Iutuere autem dilectum filium inuin, quem in caput nostrum inque advocatum pontificem mediato rem ac propiciatorem nostrum pro tua misericordia constituisti. Hunc ipsum, quaesumus. mortisque suae pro nobis meritum nostrique in sanguine illius neceptationem misericorditer intuere, et ne patiaris iunoeentissimum filii tui sanguinem pro hoe fratre nostro impoenitente4 nobisque pariter omnibus fusum. Satanae dolis ac tyrannide profanari. Inclina nures tuae misericordiae, Pater beneseeutissimel ad populi huius tui preces, nomen sanctum tuum super fratre hoc im poenitente cum tu tu invocantis, ut Luo benescio Sanetur potius, quam in aeternum interitum a torpore tuo abscindatur. Id verorabs te petimus fiducia capitis ae mediatoris nostri Christi Iesu, iuxta prae scriptum nobis ab ipso modum: Pater noster. ete'. Finita hae precatione observat Ecclesiastes, num frater ille imp nitens prodeat ad dandum aliquod indicium suae resipiscentiae. Quod si fiat, Ecclesiastes illum ad reliquos Ministros ac Seniores et Diaco i 354 lios accedere iubet in conspectu totius Ecclesiae, ut illis mentem atque institutum suum exponat, illique eum audiant et notas verae in illo poenitentiae observent. Guas si viderint, rem mox Ecclesia sine in suggesto stanti indicant, ut excommunicatio differatur. Eo
etesiastesque id totum Ecclesiae ipsi exponit, illamque ad gratiarum actionem pro fratris impoenitentis resipiseentia adhortatur. Publica autem fratris illius poenitentia in aliud tempus differtur, ut, quod iam
statuisset, animo bene deliberato reque tota bene excussa faciat ad maiorem Ecclesiae aedificationem, praeterquam si ita inani susta det igna veraeis resipiscentiae. ut omnem omnino tollant de illa dubitationem. Tum,enim publica eius auditur poenitentia a totai Ecclesia. loco institutae excommunicationis. Illeque culpam omnem publiee agnoscit ae deprecatur apud totam Ecclesiam, et peccati et contemptus pariter tam diuturni omnium apud se saetarum admonitionum. pro eo ac per Ecclesiasten omnia narrata fuerunt. Omniaque tum demum adeseum modum fiunt. ad quem modum de publica lapsorum poenitentia in superioribus exposita habentur, facto initio ab ea ad moniti- 355 one, quae ad lapsum ac poenitentem fratrem habetur post
Si autem frater ille impoenitens neque prodit ipse, neque per alios ullam dat resipiscentiae,significationem, tum Ecclesiastes paueis obstinationemifratris illius impoenitentis apud Ecclesiam .deplorat, et Diuitiam by Cooste
214쪽
Productis aliquot scripturae locis ostendit, quanta Divinae sit ultionis
contra obstinatum istiusmodi contemptum severitas. Horrendum esse incidere in manus Dei viventis. Ac multo miserrimum esse, non fientire iram Dei in nostris cordibus adversus peccatum, et proinde illum moneri adhuc semel atque iterum per nomen Chribu Domini, pro peccatis nostris mortui, ut culpam peccati contemptusque sui adhue agnoscat seque Ecclesiae reconciliet et sanguinem Christi Domini in
se, quo ablutus est, ne conculcare Pergat.
Quodsi hisce adhuc aut similibus admonitionibus frater impocui tens ille Iucri fit atque resipiscentiam pollicetur, agendum cum illo erit. ut iam supra dictum est. Sin minus, sed animo nihilominus adhuc obstinato perstat in contemptu omnium admonitionum. tum Ecclesiastes vertit ad 356 Ecclesiam suam orationem ad hunc modum ro Viri fratres t posteaquam impoenitentem fratrem nostrum N. contra Dominum et hanc ipsius Ecclesiam tot modis peccasse, ut audistis. neque ad resipiscentiam ullo modo induci posse videtis, constatque illum verbi Divini testimonio a regno coelorum beataque Christi mini societate excidisse, - et nobis sane, quanquam invitis, iaciendum est cum publico luctu nostro omnium, quod iuxta Christi Domini pinemptum et Apostolicam observationem nostri debiti octiesique esso scimus. Nempe ut quos ad Christi Domini nostri societatem noti pertinere verbi sui testimonio docemur, eos ad nostram etiam in ipso societatem non pertinere, per institutam ab ipso excommunicationem contestemur et declaremus. Ut autem/non nostra ipsorum id d--xxi, sed in Christi ipsius Domini nomine una cum virtute et pote state ipsius laesamus, eundem ipsum Christum Dominum nostrum.
cui se omne alioqui genu flectere debet, in genua et ipsi nostra 357
procumbentes invocemus ad hunc modum: Invocatio uominis Christi Domini ad excommuni auia dum fratrem impoenitentem una cum ipsa ex comm uti i-eatione.
. O, Domine Iesu Christe, unire atque aeterne Rex tuae Ecclesiael qui oris tui Divini verbo p cepisti, ut, qui de peccato suo admoniti
Leelesiastitas nihilominus Rdmonitiones omnes abs te institutas contemnerent, e communi Oue tuae Ecelesiae elictantur atque uno et eodem to eo eum Ethnidis hominibus habeantur. Huic igitur tuae obia temperantes institutioni, Per ApD3tolos tuos nobis etiam commendatae adsumus ecce in tuo nomine eUngregati, ut fratrem nostrum N. in peetato ipsius et contemptu tuae huius Ecclesiae obstinatum atque immenitentem, cuia virtute et potestate tua e coetus 358 nostri eor
215쪽
pore recludamus. ad nominis tui saerosaneti gloriam, ad Ecclesiae item huius nostrae conservationem atque aedificationem et ad reme dium extremum pertinaeiae atque obstinationis praedicti impoenitentis fratris nostri. Et quoniam tu ipse te nobis in tuo nomine congrega. tis semper quidem, sed potissimum in ministerio Ecclesiae tuae ver santibus adlaturum esse ae Spiritu tuo etiam gubernaturum promisisti, - tea supplices invocamus. ut nobis virtute tua Divina adesset nostrumque hoe ministerium in excludendo impoenitente hoe fratre nostro a coetu nostro, Divini Spiritus tui virtute gubernare atque e ficax reddere digneris. Tuisque iam verbis confisi et tui adorandi Spiritus virtulo instrueti, Domine Rex melor et Ponti sex noster aeternet impoenitentem hunc fratrem nostrum N. . omniumque hactenus Leelesiasticarum admonitionum obstinatum contemptorem. in tuo nomine tuaque potestate et autoritate, veluti noxium corpori nostro membrum, in tuae Maiestatis Divinae Ecelesiaeque huius tuae totius eonspec- 359 tu publice a e tu dein eps nostro salutarique eius in elatate ipsius interim vicem miserantes 'exeludimus ae resecamus. Eius peccatum' pro lanctione nostri ministerii ligamus, ligatumque esse in coelo pariter ae in terra iuxta doctrinam verbi tui pronuntiamus, et piis ubique omnibus pro eiecto soras prorsusque iam Ethnico homine ad publieano habendum esse censemus. Atque Sala. nae illum iam 'Paulum Apostolum tuum sequuti, ingemiscentes tradimus in carnis suae interitum. si quo modo, illi adhuc mortuus peractictiones a Satana infligendas, spiritu interim suo ad extremum ex tuo beneficio reviviscere ae servari possit. Venisti enim servare quod perierat et ut cessare saeias illius in nobis tyrannidem. qui propter nostrum peccatum mortis in nos imperium obtinebat. - qui eum Deo Patre tuo et saneto Spiritu vivis ae regnas Deus trinus et unus in saeeula. Amen . γΑbsoluta porro ad hune modum ipsa excommunicationis declaratione, monet Ecclesiam Minister, ad quem modum quisque' 360 in
Ecclesia erga excommunicatum illum affectus esse, quatenusve cum
eo consuetudinem habere debeat, tantisper dum non resipiscit. I. Doeet hahendum esse illum pro Ethnim et publicano, quemadmodum Christus docet, cuius videlicet peceata ligata sint ministerii Leelesiastici testimonio in coelo et in terra, donee se reconciliet Eeclesiae per publieam poenitentiam iuxta verbum Dei, et proinde ad
precum Ecclesiasticarum Meramentorumque communionem haudquaquam admittendum esse. In publicis tamen eoneionibus serendum esse , Matth. I8. Lue. 19. Heb. 2.
216쪽
tantisper. dumeteoetrina Euangelii traditur, si quo modo illa nudita
ad resipiscentiam Spiritu sancto autore permoveri possit. 2. Cum hoe familiare sere exeommunicatis hominibus esse videamus, ut si quos possinu sua eonsuetudine in sui mali sciet etatem peria trahant uel ideo potissimum e metu Ecclesiastico eiiciuntur.' ne alios sua impietate inficiant . - esse etiam id debiti ostietique omnium in Ecclesia a ut familiarem omnem eum excommuniealo consuetudinem modis omnibus vitent ' . Corrumpunt namque bonos more, prava collo quia, A civi- SGI)libus tamen contractibus ac negotiis arcendus ita non est. ut cum illo ea non liceat more politico exercere. 3. aut tamen, solidius in fide instructi. intelligunt se fructum ali quem apud excommunicatos colloquiis suis ex verbo Dei posse sacere.
mplare omnes Occasiones debent illorumIadmonendorum et in viam rursus reducendorum, tantisper dum spem aliquam resipiscentiao suis
peresso vident, si quo modo fiat per gratiam Dei, ut ad ovile Christi rursus revorari possint. 4. Ut. nemo in Ecclesia iniquis praeiudiciis excommunicatos gravet rideat despiciat aut traducat, sed vicem illorum ex animo potius doleat, cogitentque in Ecclesia omnes sibi idem evenire etiam posse. ut. qui aeque sub Pecentum sint conclusi, quod in ipsis est. atque illi. nisi Divina gratia servarentur, fierique posse, ut et ipsi excindantur, et, qui iam eiecti sunt. rursum inserantur . Quare ut se 'ipsum quisque in.Εcelesia observet, dum excommunicatuin aliquem intuetur. Et id pariter omnes dent operam, ut ali iis peccatis et contemptu admonitionum sibi diligentissime ca- 362 veant, propter quem alios exeommunicatos vident. Hypocritarum esse hoc. non autem Christianorum. ut iisdem malis obnoxii adeoque et gravioribus nonnunquam, etiamsi non usquezudeo sint conspicua, prae aliis tamen sibi magis plateant sanctioresque aliis haberi velint et alios prae se despiei antae traducant. Nihilo magis autem ferendam esse in Ecclesia superciliosam talium hypocrium, si certis documentis convinci possit. quam aliasqua vis flagitia. Et, quemadmodum palam flagitiosos.serendos nobis non essu docemur, ita et a sermento Pharisaico, quod est brγ- crisis. modis omnibus nobis cavendum esse audimus. ). Neque enim dubium esι excommunicatos iri hγpocritias omnes, nisi tempori resipiscant. producta in lucem eorum universi orbis theatro in die Do. mini hypocrisi ipsorum, sublata demum omni spe veni ne ac remis. sionis,peccatorum, quam alioqui in vita hac ipsis etiam excommuis
nicatis ademptam non esse seimus.
5. Monetur Ecclesia, ut quo magis excommunicatos propter ipso-sὶ 2 Thess. 3. I Cor. I. I Cor. Ib. Rom. H. ' Matin. 16. Mare. 8.
217쪽
rum obstinationem de vita nerisaluto:aeterna perielitari.ridet. hoe diligentius quisque pro illis domi suae oret. si quo modo e laqueis Di- 363 aboli liberari queant.
Postremo hortatur populum, Leclesiastes. ut, quemadmodum Divinae severitatis imaginem in eiectione excommunicatorum intuentur. ita se omnes etiam humilient sub potenti manu Dei atque in genua procumbentes precentur.' ut eos Dominusciab istiusmodi obstinatione in
peccato et contemptu Ecclesiae servare, ex ommunicatum vero illum ab ea fina impietate revocareidignetur.κad. hunc modum rPreeatio posti latam excommunicationem. ν Omnipotens, coelestis Pateri qui in tua manu habes corda omnium ad salutem ipsorum. Supplices te oramus propter filium tuum Christum Ie um. uti cor pertinaxYexcommunicati huius N. verbi tui Divini virtute percellere Diviniquo Spiritus tui amatu flectere digneris, ut iudieii tui se critatem adversus peccatum suum in corde suo sentiat, culpam in illo suam agnoscat, illam apud te accuset. in illa si 364 bi veretet ex animo displiceat et eius condonationem apud te primum per nomen dilecti tui filii. deinde vero apud tuam hanc, qum offendit. Ecclesiam supplex precetur ac imploretii atque ita demum ad
tecton versus inque tuama rursus gratiam receptus, e Satanae potestate, qua nune constrictus detinetur.ιliberari nobisque per suam resipiscentiam ima ius adferre gaudium possiti quam nos, nune per peccati contemptusque sui obstinationem in1hae excommunicatione conis tristavit, et sit praeterea . exemplo nobis omnibus: sua resipistentia. ne et nos pudeat nostrorum quoque' dealorum4 eulpam agnoscere,
tam privatim quam publice. si quando, id res postulet, illamque deprecari. Ne auferas prorsus Spiritum,sanctum tuum, Pater miser, cordissime i a resecto iam hoc corporis nostri membro, etiamsi Satanae sit traditum in carnis interitum. Nobis autem, natura perinde nostra ad omne etiam malum Propendentibus, gratia tua ita assiste, ut veteris Adae ingenium in dies magis ac magis in nobisicomprimere atque in novum ho- 365 minem. qui secundum Deum in sanctitate veritatis et iustitia sua semper in rementa habet, renovari possimus ), et, si quando nos dolis Satanae ei reum ventos in quodcunque sagitium labi contingat - sumus enim omnes quod in nobis est peceati manet pia ne nos in peeeato nostro obdurescere quoquo modo atque ita in illo demum etiam perire sinas, sed aliquos sempera excites, qui nos per verbi tui Divini admonitionem in ossicio nostro contineant letalemque 3ὶ I Pet. 5. Eph. 6.
218쪽
in peccatis nostris securitatem ae veluti soporem quendam a nobisnrceant, ut nobis Christus Dominus in nostris preolis non obvel tur ad nostri condemnationem. sed potius in nostris cordibus ad nostri eorrectionem illucescat. Da ut salutares omnium admonitiones non modo non contemnamus, illisven offendamurn ullo modo. sed eas expetamus. nmemus ex animo, libenterquefactis etiam gratiis audiamus semper atque amplectamur. Ita fiet enim. ut in viis tuis pro
nostra infirmitate ambulantes. filiique tui doctrinae eonfisi, tanquam viva cor- 366 poris ipsius membracae vivi in ipso palmites. uberes in omnibus pietatis ossietis fructus proferamus Rd gloriam Maiestatis tuae Divinae. - in qua' eum eodem ipso, tuo stio et saneto pariter
Spiritu vivis ac regnas unus atque aeternus Deus laudandus in me
Absoluta hae preentione canitur Psalmus lingua vulgari a tota Ee-elesia. I Psalm .l 101. vel aliquis alius huic argumento ac ommodus , quo finito dimittitur Leelesia solito more cum paee, henedictione et
Qui in Germanorum Ecclesia ad hune modum ex ommunicatur in antemerediana. ut dictum est, concione, idem eodem ipso die etiam in Galli ea rursus Εeclesia excommunicatus esse declaratur in pomeridiana concione. utinet, illie pro Ethnico ac publicano habeatur. Aevicissim qui in Galliea Ecclesia ad eundem ipsum modum exeommunieantur in antemeridiana concione. iidem rursus in Germanorum quoque Eeelesia eodem ipso die excommunicati esse de- 867 clarantur. ad eontestandum unanimem utriusque Εe lesiae illius consensum, quem sane in omni hus ubi libet Christi Ecelestis unanimiter retineri oporteret. Ritus recipiendi rursus in Lee Iesiam ex commv. ni eatos post data manifesta signa verae resipiscentiae. Dictum est in superioribus excommunicationem a Domino institutam esse, non in exitium interitumve. eorum. qui excommunicantur, sed in salutem potius ae remedium obstinationis ipsorum in peccato. ut, publico exclusionis suae pudore suffusi ae iudicii 'Divini adversus peccatum severitate commoti, tandem tandem a peccati veluti veterno quodam expergefiant ne resipiscant. Qui igitur excommunicati reconciliari rursum cum Ecclesia postulant per poenitentiam, aeditis
219쪽
manifestis'signis atque in dieiis illius hi in nostra Εeelesia ad hune modum in gratiam rursum a toto Ecclesias coetu reeipiuntur. 368
Duo sunt, quae in excommunicatorum eum Ecclesia reconciliationepotissimum observanda esse putavidius: alterum, quidnam sit agendum cum excommunicatis. priusquam ad publieam in totius Ecclesiae coetu poenitentiam ac reconciliationem admittantur, ut sucus omnis
hypocriseos, quoad eius fieri potest, ab Ecclesia per Ministrorum ipsius sedulitatem uo diligentiam arceatur; alterum, quo ritu aut modo peragi debeat publica istiusmodi poenitentia ae reconciliatio
Quidnam fiat per Ministros ad Seniores Eeolesiae
eum excommunicato, posteaquam resipiscentiae spem fecit, antequam ad publicam poenitentiam admittatur. Posteaquam qui excommunicatus est aliquam sive per se sive per alios resipiscentiae suao significationem Ministris sic Senioribus Eeclesiae dedit, hoe est praecipuum ipsorum tonsilium, ut notas verae resipi- 369 scentiae in excommunicato illo summa cura ne diligentia observent, in hocque potissimum incumbant, ut illum ad veram resipiscentiam modis plane omnibus reducant. De notis autem verae resipiscentiae habetur in superioribus, ubi de publica nondum ex communiuntorum poenitentia tractatur, pag. 305 kuiuo es. p. I 84. Seniores autem Ecclesiae in hoc potissimum studium ae sollicitudinem suam erga excommunicatum declarant, quod eum aliqui illorum subinde conveniunt, nonnunquam singillatim aliqui, nonnunquam vero bini aut terni, pro eo ae res postulare videtur, eumque tonsolantur ossiciique sui admonent et, productis ex verbo Dei testimoniis, in proposito suo resipiscendi confirmant, atque hortantur ad peetati sui displicentiam et accusationem coram oculis Dui eum veniae imploratione. Suhornant praeterea alios ex Ecclesia, quos ei familiares et gratos prae aliis esse norunt, qui hoc ipsum etiam sedulo apud illum agant, donec eo perducatur, ut ipsemet eupiat ad coetum Seniorum
admitti, eamque illis ipsemet agat de laetenda eum Ecelesia publica reconciliatione per publicam poenitentiam et culpae deprecationem. Quod si 370 fiat, constituitur certus dies per Ministros et Seniores.
quo excommunicatus illo ad coetum ipsorum vocatur. Admisso autem excommunicato. ut dictum est, ad Ministrorum et
Seniorum metum observatisque diligenter notis verae in illo resipiis scentiae, si Ministri ae Seniores in illis aliquid requirant, id amanter exeommunicato exponunt, et tum hortantur ex verbo Dei, ut, quod in ipsius resipiscentia adhue requiritur, id ne gravetur corrigere ad glo-
220쪽
riam Divini nominis suamque ipsius salutem et Ecclesiae aediseationem. et alius illi rursum dies constituitur. ut denuo ad coetum Seuiorum veniat. si quidem ei protinus nou omnia persuaderi possint, donec Omnis suspicio hypocri Seos per supraseriptas iam alias verae resipiscentiae notas animis Ministrorum ac Seniorum omnium eximatur. Si vero in primo statim eum Ministris ac Senioribus colloquio excommunicatus eiusmodi signa dederit suae resipiscentiae, ut nihil in illa per omnes uiuistros ac Seniores Omnino requiratur, tum mON
illius institutum laudatur a uiuistris et Senioribus omnibus addunturque illi peculiares e sqrip- 371 turis petitae consolatioues et adhortationes. diesque demum aliquis Dominicus constituitur publicae ipsius poenitontiae et cum Ecclesia reconciliationi, qui interim toti etiam Ecelesiae octo antea diebus publice denunciatur, ut quisque in
Ecclesia, peceatorum etiam suorum memor, sese componat ad precationem pro suis et etiam excommunicati illius peccatis, et ad recipiendum rursus in gratiam ne societatem Ecclesiasticam poenitentem illum cum omni inlacritate et gratulatione, quem cum luctu publico e coetus sui fraternitate omnes unanimiter propter eius obstinationem eiecissent, publicumque gaudium suum omnes super reperta, quae perierat, ovicula unanimiter contestentur.
iauao ipso die publicae excommunicatorum poenitentiae et rceonciliationis eum Ecclesia fiant. Non constituitur dies ullus ad publicam excommunicatorum poenitentiam et reconciliatiouem, nisi dies Dominicus, 372 et quidem in
maxime celebri Ecclesiae coetu, nempe in fine solemni Oris antemeridianae concionis. auo die vero peragi debet, contrahitur nonnihil ordinaria concio, ut sit Iocus admonitionibus do poenitentia publiea et reconciliatione excommunicati, cum ad Ecclesiam. tum etiam ad ipsum excommunicatum. Finita igitur ordinaria concione Ecclesiastes orditur admonitionem ad Ecclesiam de poenitentia et reconciliatione excommunicati deque ossicio hac in parte Ecclesiae totius, ad hunc aut similem modum. Argumentum admonitionis ad Ecclesiam de ex communicatorum poenitentia et reconciliatione. Duo praeeipua capita tractantur, ut diximus, in ea admonitione. Alterum, do exeomm uescati ac proludo omnium etiam peccatorum poenitentia ac reconciliatione cum iis. quos offenderunt. Alterum vero