Joannis a Lasco opera tam edita quam inedita recensuit vitam auctoris enarravit A. Kuyper

241쪽

quem alium, si tanta mora noxia esse videa- 524 tur. In quo coetu id inprimis agitur, ut doctrinae puritas consensusque unanimis, et vitae item probitas atque integritas inter Ministros, Seniores ac Diaconos simul omnes Observetur et custodiatur. Primus autem istiusmodi coetus habetur mense Martio, secundos die Iovis illius, altervoro secundo'die Iovis iti mense Iunio, tertius item die Iovis secundo in mense Septembre, et quartus die Iovis secundo in Decembre. Proximo autem die Solis ante praedictos hosce disciplinae inter Ministros observandae dies monetur eius rei in publiea concione tota Eeelesia et rogantur fratres in Ecclesia Omnes, ut, si quis omnino, vel in doctrina, vel in vita Ministrorum, Seniorum ac Dia- Onorum. aliquid ullo modo requirat, aut quenquam illorum ullius rei nomine admonendum reprehendendumve esse putet, id ut ante

praescriptum diem Iovis illum alleui e Senioribus indieri in eliaritate et libertate Christiana. ut hoe ipsum per fraternas in coetu

illo admonitiones eo rigi in tempore possit. Hoc sane esse, ossicium omnium membrorum Ecele- 523 sine, ut omnium' landestinarum obtrectationum ac murmurationum adversus Ministros in Ecclesia occa-Siones omnes tollantur. Quisquis enim, non admonitis ulla de re Senioribus, Ministrorum deinceps Seniorumque ac Diaconorum vel doctrinam vel vitam nihilominus in Leclesia traduceret, is sane non alio. quam perturbatoris ac murmuratoris Ioeo a fratribus omnibus habendus esset. Interim tamen, ne quisquam ullam accusationem adserat adversus quenquam Ministrorum verbi Seniorumve aut etiam Diaconorum omnino. nisi illam duorum aut trium testimonio comprobari posse sciat, qui praesertim aut e fratrum numero es

sent, aut alioqui ita ineulpate viverent, ut de fide illorum' dubitari non posset. Prohiberi enim a Paulo, ne ullast adversus Ministros Ecclesiae accusationes admittantur. nisi sub certo duorum aut trium testimonio i). De hoc ita monetur publieo tota Ecclesia die Solis proximo ante illum diem Iovis. observandae inter Ministros Εeelesiasticae diseiplinae destinatum. Postea vero quam ad constitutum diem illum Iovis Ministri 526ὶ Seniores ae Diaconi omnes convenerunt, tum unus e verbi Ministris hortatur omnes ad divini nominis seriam invocationem, ipseque aliis auscultantibus precatur ad hunc aut similem modum: Predatio in coetu Ministrorum ei rea dis ei plinae inter ipsos peculiarem observationem.

. Domine Deus, fili Dei vivi unigenite, Iesu Christet qui nos miseros

242쪽

planeque indignos homines in regni hic adeoque et eo oris tui mysti ei, quod est Ecclesia, ministerio tonstitui voluisti, agnoscimus,

Servator elementissimo i ministerii huius sublimitatem multo maiorem, quam ut illi pares ullo modo esse possimus. Agnoscimus item nostram in illo tenuitatem et insuffcientiam, elimsi omnes vires nostras ad illud recto obeundum conseramus. Sed agnoscimus praeterea etiam no- 527 stram in illo negligentiam,icuius culpam apud te supplices deprecamur, et te oramus, Rex ae Pontifex noster aeternet ut nostrae huie negligentiae propitius esse verumque illius sensum atque agnitionem in nostris animis augere ad.nostri eorrectionem per Spiritum ' tuum digneris, in mutuis potissimum nostris, quas inter nos instituimus, admonitionibus fraternis. In hooeniin convenimus ut nostram invicem alii pro aliis sollieitudinem fraternam in communi nobis omnibus torruptela nostra. per mutuas. abs te institutas, admonitiones declaremus, fidemque nostri ministerii tibi primum. tanquam vero summo atque aeteruo Regi, Doctoriae Pontifici nostro. deinde vero tuae huic etiam, cuius Ministri sumus, Ecelesiae pro nostra infirmitate approbemus. Te igitur supplices precamur. Domine Iesu Christe i ut nostro huic instituto per

Spiritum sanctum tuum adesse , cordaque ne linguas nostrum omnium

ita gubernare digneris, ut omnes nostrae invicem 528 admonitiones Divino affatu tuo instituantur atque in nobis fructificent ad gloriam

tui adorandi nominis. Rd nostram item omnium, orrectionem ornamentumque tui in nobis ministerii et ad Ecclesiae tuae aedificationem. Amen .

Finita hae aut simili precatione, hortatur Superintendens aut verbi. Minister aliquis reliquos Ministros, Seniores ac Diaconos omnes, ad habendam rationem, in omnibus admonitionibus vel faciendis velaeeipiendis invicem, charitatis potissimum et libertatis Christianae.

Charitatem enim esse condimentum eiusmodi. ut omni sere offensionemreat hamonitio , quae a charitate Christiana prosecta esse constat. - et libertatem rursus. cum omni modestia ne lenitate coniunctam, certissimum

esse argumentum in istiusmodi admonitionibus, eas Spiritu sanctoautore institui, qui hypocriticam alioqui in dissimulandis fratrum vitiis servitutem serre non potest. Ubi Spiritus, inquit Paulus. ibi libertas. 529 Super omnia autem monet Superintendens, ut omnes sibi ab eo caveant, ne fratris illius quodcunque peccatum aut exaggeretur odio ullo ullave fratris admonendi invidia in instituendis apud illum

admonitionibus, aut etiam ullo cuiusquam favore atque amore extenuetur exeuseturve vel dissimuletur, sed in omnibus admonitionibus quaeratur gloria Dei, correctio admonendi fratris et Ecclesiae aedificatio.

243쪽

Initium porro admonitionum fit ab ipso Superintendente, si adsit. aut proximo alioqui post ipsum verbi Ministro, sic ut vel Superin. tendens. si adsit,. vel proximus alioqui post ipsum verbi Minister.

paululum coetu aliorum omniam excedat, ut, ipso absente. a reliquis

fratribus deliberetur, cuiusnam rei nomine in coetu illo ipsum reliqui

fratres Omnes aut admonendum reprehendendumve aut etiam conso. landum animandumque esse putent. Priusquam tamen coetu excedat

siquidem adest Superintendens - quem inmen adesse oportet, Si nullo alioqui legitimo impedimento distringatur - recensentur paucis istius ossicia in eius ministerio, 530 de quibus dictum est in superioribus in ea concione, quae habetur circa Superintendentis electio

perintendens sese subiicit fratrum reliquorum in coetu illo admonitio nibus eiacensurae, quaeunque in re suo osticio. sive in doctrina sive in vita, defuisse videatur, atque ita e tu illo paulisper excedit, donee rursum per aliquem fratrum.ad coetum revocetur. Interea vero, ipso absente, singuli fratres ordine suo, per unum e Ministris interrogantur, nuin qua in re illum admonendum esse putent, sive in doctrina. sive in vita ipsius, adnotanturque ea Omnia, in quibus vel admonendus, vel etiam reprehendendus, aut alioqui consolandus esse videtur. Ac tum rursus tum revolatur exponunturque illi ea omnia libere et amanter totius coetus nomine, quae fratres tu ipso admonitione digna esse iudi arant. Dieque eum omni subiectione recipit omnes, quae ad ipsum fiunt, admonitiones. Ad eundem porro modum agitur cum reliquis verbi Ministris, Senioribus et Diaconis, iuxta ipsorum ordines, prius tamen recitatis eorum olffetis, quam 53l coetu ipso excedere iubeantur, nempe ut, priusquam aliquis e verbi Ministris exire iubeatur. legantur verbi Ministrorum ossicia, quae habentur in.concione circa Ministrorum verbi electionem, pag. s ac deinceps sC.6hJ uiua ed. p. 54 . Rursus. priusquam aliquis Seniorum exire iubeatur, recitantur etiam ipsorum ossidia. quae habentur in concione circa ipsorum electionem, pag. 13 sC 7 4 huiua ed. p. 56 . Ac priusquam rursus Diaconorum aliquis exire iubeatur. recitantur quoque Diaconorum ossicia, quae habentur in concione circa ipsorum electionem, pag.,24 4 J Misa M. p. 60 . Ita vero singillatim alii post.alios et verbi Ministri et Seniores et

Diaconi e metu sese paulisper subducunt, ut de singulis reliqui fratres

244쪽

udmodum de Sulio intendente dictum est. Et singulis rursum totius

metus nomine, dum ad' metum revocantur, exponitur. quaFin re unumquemque fratrum admonendum reprehendendumve aut etiam consolandum esse iudiearunt. iam lae Um

uodsi quis Ministrorum in genere omnium admonitionem metus illius ullo 532 'modo eontemnati aut illi reluctari quoquo modo ve- Iit. tum sane, quisquis ille omnino sit quaveeunque autoritate nuleruditione praeditus. a ministerii protinus sui sanctione metus totius

nutoritate suspenditur, donee aut eulpam contemptus sui illius commmdem ipso metu agnosent ae deprecetur, aut ex verbo Dei ostolidat, se non recte atque merito admonitum reprehensumve suisse. Suspenditur item et a eoenae Dominicae usu. donec alterum horum . quae

iam sunt dicta 'in eoetu ipso laciat. Si vero in contemptu suo ni operstet, neque ullum resipiscentiae indietum saeiat in subsequentis hebdomadis e tu Ministrorum ac Seniorum, lum, si post unam ad hue aut alteram admonitionem in suo nihilominus contemptu perseveret eum maiore indies ministerii sui dedeeore maioreque indies Εeelesiae offenditulo ac perturbatione, in concione publica coram tota Eeelesia'exponitur Pontemptus ipsius cum Obstinatione coniunctus. rursusque coram tota Ecclesia ad resipiseentiam lux itatur. Ei. si ne sic quidem admonitus resipiscere adhue velit, tum se- 533 quenti die Dominico publice eoram tota Ecclesia cum assensu illius, quae eius ad oetvvum ante diem admonetur, ministerio suo destituitur in publica antemeridiana concione. Ad extremum vero, si' adhuc obstinatus esse pergati proceditur ad eius exeommunicationem. Ad ministoiarium vero suum non lacile recipitur. si semel destituatur, etiamsi

postea eum metu Ministrorum ac tota Ecclesia per poenitentiam publieam reeoncilietur. praeterquam Fi insigne aliquod poenitentiae specimen aedat, quale in Petro' Apostolo et Davide legimus. inque illius seria perseveratione per iustum aliquod tempus exploretur. sieut Eeelesia ipsa. cognita ipsius vera iustoque tempore declarata re. sipiseentia, restitui illum rursus postulet, ne in sua illa pudefaetione

absorbeatur.

taeterum si ita incidat quod absiti , ut Superintendens in eoetus

illius admonitionibus parere nolit, tum sane de illo a ministerici suo vel suspendendo. vel magis multo destituendo, unius L Iosiae Mini sui. Seniores ac Diaconi nihil sibi statuendum sumunt. nisi coniun ti, 534 sibi aliarum etiam peregrinarum Ecelesiorum Ministris omianibus. Coniuncti autem simul omnium peregrinarum Ecclesiarum Ministri ad Seniores adversus contemptum Superintendentis ita procedunt in singulis ipsorum.Leclesiis ad eius suspensionem atque etiam destitutionem et red extremum ad eius quoque excommuni ia

245쪽

tionem, si obstinatus esse pereat. quemadmodum de uno quolibet alio Ministro, contemptore admonitionum. dieium habetur. Neque enim in usu diseiplinae ulli homini pareitur, qui modo ad Ecclesiam pertinet. nedum ut ullius peculiaris aliqua ratio habeatur, nisi qua tenus id ipsis ministerii vocatio postulare videtur. Quin potius tanto maiore severitate agitur adversus praeeipuos quosque Ministros in Leelesia. si disciplinae Ecclesiasti eae parere quoquo modo recusent. quanto magis sunt ex sita oculis omnium exempla illorum. plusque et offenditati et periculi etiam adferre videntur. Equidem palam est nihil esse. quod maiorem secum ruinam totius Ecclesiae vel traxerit hactenus vel trahere etiam possit. quam si 535 'Ministri Ecclesiae, in quacunque tandem lanctione versentur, ab usu disciplinae Eeele. siasticae seipsos eximant, quam aliis praestribunt, cum ipsorum inprimis partes sint, illam suo exemplo aliis commendare. Ita in vetere Israelis Eeelesia prosa natam suisse legimus omnem sere religionem. quod Principes sacerdotum ae Pharisaei ne summis quidem digitis ea attingere dignabantur, quae vel ipsi met in populo statuebant, vel divinitus instituta habebant. Ita vero nunc idem etiam oculis ipsi nostris in Papae Eeelesia videmus, ubi, abiecto prorsus per Ministros omni legitimo Leelesiastitae disciplinae' usu, adulteratam nefandissime omnem religionem ne verum Dei cultum invectamque prodigiosam plane, ac ne Ethnicis quidem unqunm auditam, ἀρτολατρε Ias et tyrannidem ad extremum prorsus Antichristianam induciam usurpatam inque tanto iam tempore intuemur. Imo ne nunc quidem, post revelatam passim divino iam beneficio Romani Antichristi eiusque eor nuum tyrannidem et restitutam magna ex pnrte Euangelio lucem uam, veram adhuc religionem interim legitimumque Dei cultum propter solam disciplinae 536ὶ inter Ministros negligentiam contemptumque admonitionum repurgari ullo modo posse videmus. Et perieulum est, siquidem diseiplinae hie Eeelesiastitae remedium tempori non adhibentur. ne, quam magnis clamoribus accusamus, Papae tyrannidem, non tam sane sublatam, quam mutatam potius in orbe Christiano habeamus. Qua sane de re multa dicenda essent, sed nunc vel leviter'attigisse satis erit, ut omnes intelligant, nullam veram ac legitimam verae religionis verique' eultus Dei instaurationem aut repurgationem expectandam nobis esse, donec usum legitimum disciplinae Eeelesiasti eae inter Ministros potissimum ipsos plene re-Rtitutum videamus. Quemadmodum sane negari non potest, neglectum initio. deinde vero prorsus abolitum illius usum eausam fuisse atque etiamnum esse omnis prosanationis omniumque abusuum et omnis tyrannidis in orbe Christiano proinde nos Ecclesiae nostrae iustitutionem inde potissimum auspicandam esse existimavimus, ut

246쪽

ante omnia Ministri ipsi disciplinae Ecclesiasticae sese subii perent.

illamque summo studio. ac cura inter sese observarent sine ulla tu

537 iusque omnino exceptione, ut omnis dissidiorum indulgentiaeque in peccatis. denique et tyrannidis inter illos occasio amputaretur. Et re ipsa experti sumus indiesque magis experimur. nulla alia ratione in Ecclesia έt bona retineri ει mala omnia vitari posse per Rratiam Dei., quam seria ae diligenti legitimae ex verbo Dei disciplinae Ecclesiasticae observatione. Atque hactenus quidem de usu disciplinae in nostra Ecclesia. tam in plebe universa totius Ecclesiae, quam inter Ministros in genere omnes. Sub Ecclesiae vero nomine eos duntaxat intelligimus, qui ex natione Germani ea. Redita publice fidei suae consessione, vel coram tota Ecclesia, vel in coetu saltem ipso Ministrorum, disciplinae

ipsi sese praeterea etiam Ecclesiasticae ultro sto sponte sua. subiecerunt. Eorum porro, qui sunt extra nostram Ecclesiam. curam iudicium ae sollicitudinem ministris ae pastoribus ipsorum permittimus. quibus interim nostra omnia deserimus ollicia. si ulla in re operam eonsiliumve nostrum vel ipsi met vel pastores eorum requirant. Cue ierum si quis peregrinorum, po- 538 tissimum autem Germanus, no strae Ecclesiae non adiunetus. praetextu nostrae Ecclesiae salsam aliquam doctrinam Ferere sectasve ullas alere velit nobisque id ullo modo innotescat. nos pro nostri ministerii fide in nostra Ecelesia hune morem. qui sequitur, retinemus.

De iis Germanis, qui non adiuncti nostrae Ecclesiae salsam aliquam doctrinam spargunt aut sectas alioqui in Ecclesia

alunt.

Si Superintendens. cum reliquis Ministris ac Senioribus intelligat aliquem Germanum aut alioqui peregrinum esse. qui in fraudem nostrae Eeelesiae aut salsas doctrinas ullas spargat aut sectas ullas alat, primum omnium designantur duo aut tres e Senioribus Leel sine. qui illum adeunt, ut lantes doctrinae ipsius suspectae ab UUresciscant. etivideant eum omni modestia ne mansuetudine, si quomodo eol. 539 loqui uin ex verbo Dei admittere velit super suspecta illa doctrina sua. Et, si admittat. ngunt cum illo privatini et amanister ae sontes doctrinae ipsius cum ipso excutiunt, ut videant. nuuiaeeuratiorem doctrinae sucte exflminationem non refugiat. Quodsi illam non refugit. invitatur per deFignatos illos ad coetum Ministro eum ae Seniorum Ecclesiae et dies constituitur, quo venire debeat. Atque tum in coetu primum lantes doctrinae ipsius o iuves nemine interturbante audiuntur atque adnotantur, vel nb ipsomet autore in

247쪽

seriplo petuntur, quibus demum legendis atque excutiendis. si sint prolixiores. aliud tempus constituitur. aut vero vocatus venit, actis illi gratiis dimittitur. donec rursus, ut alias redeat. ei indicetur.jΕt. si quid post dimissum e eoetu eum, qui vocatus fuerat. de doctrina illius excuti potest, id sit rogatis ordine singulorum sententii fide

unoquoque landamento doctrinae suspectae 'ut vel ad notata sunt. vel ab ipsom et autore'tradita habentur. M.'quae tune absolvi non pos. sunt, in alium diem coetus reiiciuntur. Excussis vero omnibus dom

trinaon illius 540 in peetae fontibus, testimoniis ac rationibus, in seriptum rediguntur omnia, quae a singulis uinistris ad singula te

stimonia ac rationes producta suerunt, praeterquam si eadem a pluribus sint repetita, ae demum responsio, reductis in ordinem omniis bus quae sunt dicta, sormatur quam brevissima haberi potest, atque demum autor ille suspectae doctrinae ad coetum invitatur, re-

spondeturque illi ad traditos. vel per nos ipsos adnotatos. sontes doctrinae ipsius. Et, si quid ille vel in responsione; desideret veli denuo sorte ad doctrinae suae eonfirmationem adserati id obiter aut explieatur. si quid obseurius clietum videtur. aut etiam excutitur, si quid praeter priora sit productum, ae demum autori illissuspeetae doctrinae in alium usque e tum tempus deliberandi permittitur.' ut ostendat, qua parte illi satissaetum non sit in tradita et Ministrorum s ae Seniorum omnium responsione. Ad eonstitutum porro diem audiis tur rursum ille, et, ubi finem dicendi secit. quaeritur ab illo, num alia ulla adhuc doeumenta doetrinae suae habeat. ut Omnia producat, ut illi simul etiam ad omnia respondeatur. Po- 541 stea vero, illo rursum dimisso. excutitur, si quid denuo ab ipso est productum. et si quis priori adhuc responso aliquid praeterea addendum esse putat id in medium adfert. ut adnotetur et suo demum loeo in responsione addatur. Excussis porro omnibus doctrinae illius suspeetae sontibusae testimoniis, ubi denuo autor ille suspeetao doctrinae adine tum Ministrorum et Seniorum vocatur, repetitur illi rursum obiter idata illi antea responsio et supplentur, si quae antea sorte praetermissa erant. Beselluntur item ea, quae in ultimo colloquio prolata suerunt, neque quidquam praetermittituri intactum eorum, quae autor ille ad

suspectae doctrinae suae confirmationem adserebat. Ibi vero si autor ille doctrinae suspeetae neque responsiones metus diluere' ex verbo Dei, neque' interim a serenda susppeta doctrina sua tessare velit, tum coetus universi nomine monetur, ne in fraudem ae pernielem nostrae Eeelesiae doctrinam suam illam deinceps'serat, quam verbi Divitii autori tale defendere non possit. Etenim, si ipse non cessaret

salsa sua doctrina perturbare nostras Ecelesias, fidem nostri 542 ministerii id non permittere, ut nostram Eeelesiam per ipsum ita

248쪽

perturbari ae falsa ipsius doetrin e falli sinamus. Quodsi nee si quidem a suo instituto dimoveri potest doctrinamque suam nihilo minus adhue spargere ae tueri periti tum in publica concione eorum Lota Ecclesia nomen eius denunciatur. per Ministrum summaque doc trinae suae exponitur cum eius iuumetu Ministrorum habita resutatione. moneturque Ecclesia. ut. si cui in Ecclesia doctrina illius nondum satis, resutata esse videatur, is ut . qua parte in illa sorte adhue haeret. dubitationes. suas.per aliquem e Seuioribus. sive verbis sive seripto. in Prophetia publica proponi sinat, ut ad illa sipublice per Ministros ae Seniores respondeatur. Omnesque praetextus defendendae .adeoque et excusandae doctrinae illius, quoad eius fieri po

test. amputentur.

Neque hie moramur cavillos, quorundam, qui hae tali hominum haereti eorum denunciatione publiea peccari clamant adversus legem charitatis Christianae. Non est sane huius loci velle persequi. quae ab istis adseruntur. 5 3 et fortassis hoc nitas commodius fiet. Nune satis erit ostendisse. nos huius nostri consilii Christum Dominum ipsummet, qui summa est alioqui charitas, ducem atque autoretullia here,,unaque Et Apostolos et antea multo.Prophetas quoque ipsius. Quos dum sequimur, nihil equidem.hie moramur, aut humanae in tionis argutias, nut perieulorum metum, quem a nonnullis Praetendix idemus. Christum Dominum ducem hic atque Butorem nostri consilii habemur, dum productis nominatim Pharisaeis, et cavendum ab illorum doctrina di cipulis suis omnibus esse docet, eb vult. ut..nbeis segregati. illos omittant prorsusque valere sinant, J. Sic et Ieromia sipublice accusat Hananiam apud totam Ecclesiam ex Dei ipsius mandato interitumque illi denuntiat. ,. Sta et Paulus nominatim accusat Hymevaeum, Alexandrum es Philetum salsae doctrinne, nomine. Timotheumque una cum ipsius Ecclesia admonet, ut ab eorum doctrina sibi ea vesti. . Quid quod Christus Dominus in eo potissimum fidem boni Pastoris in eius ministerio commendat, si sedulamae diligentem cu- li ram ovium suarum adversus luporum morsus habeat μ) 8 An vero. hoc est curam habere ovium. ut ad lupi adventum conviveamus. Eanesque, ovium custodes, non ab invadendis modo lupis, gregi. nostro insidiantibus, sed ab ipso etiam latratu, dum eos ovili imminere vident. arceamus 3 Charilatis est scilicet, lupis par cere totius Ovilis periculo, ne non potius Oves ab illorum arcere in .sidiis, etiamsi . illi a canibus dilacerari debeant, si sui similes esse pergant. Nos bio, plurisMsane nobis faciendum esse putamus exemplum ac doctrinam Christi, Prophetarum item atqueZApostolorum

249쪽

ipsius, quam leges novas quasdam praeposteraeanescio cuius Charitatis. Et,ὶ am ovium uobis Christi in nostra Ecclesia, non.autem luporum, gregi nostro insidiantium, curam a Domino eommendatam habeamus, nostri pro ut dubio fideliumque praeterea pastorum,omnium debiti atque ossicii esse putamus, ut, dum oves suas a luporum insidiis tutas alioqui esse non posse vident, tanes ipsos potius adversus dolos ipsorum arment, nedum ut illos a latratu arceant, taminet i lupis non modo peri- SQ culum, sed certum etiam interitum imminere videaut, quam utpvel unius oviculae periculo luporum sibi curam ullam habendam esse putent. uuare. etsi lupos.Etiam ipsos, si id ullo modo fieri posset, tueri fieri omnes cupiamus, neque, quod ad eamirem attinet, praetermittendum hic quidquam,esse libenter lateamur, tamen, Si oviculas nostras ab ipsis periclitari, neque eos alia rationes a nostris ovilibus arceri posse videmus, malumus, iuxta

Christi Domini Prophetarumque et Apostolorum doctrinnm pariter atque exemplum. oviculas nostras de luporum illis imminentium insidiis submonere, ut ab illis sibi caveant, adeoque et Iupos ipsos

commonstrare uiquam ut per nostrum silentium oves nostras fraude mus ad fraudulentis luporum morsibus exponamus. Quemadmodum enim maius gaudium esse Iegimus super unius peceatoris resipiscentia, qustrii super nonaginta novem iustis, ita rursum maiorem luctum sor anon dubitamus super interit uti unius oviculae. quain non.

inta novem luporum, nedum ut unius lupi salutem innuitis ovibus anteponere debeamus, praesertim cum nihil esse. 566 sciamus vel fraudulentius vel nocentius lupina hypocrisi in Leelesia Christi. Atque utinam pauciora illius exempla nostro hoe tempore videremus t Haec vero de observatae in nostra Ecclesia disciplinae usu ita iam recensuisse satis erit, tam in universo coetu illius, quam inter Ministros ipsos. Ad alias iam igitur etiam nostrae Leelesiae,ceremonias

veniamus, ae priuium de publicis illius. si quando id res postulat, supplicationibus dicemus.

Vetus est consuetudo catholicae Dei. Ecclesiae, ut, quoties aut i signe aliquod beneficium a Domino Deo,aecepit, aut publica stliqua necessitate premitur, aut gravent sibi ullam alioqui calamitatem impendere etiam videt, ad Deum seso precibus ac ieiuniis tota convertat, proque collatis beneficiis gratias agat, in praesenti vero neeessitate opem il- 54Τ lius imploret et mala item.impendentia omnia supplex deprecetur. Sic igitur et nostra Observat Ecclesia, ut, quoties

250쪽

regno, sive boni aliquid sive etiam mali obvenisse impendereve videmus. publicae mox in illa ne peculiares supplicationes instituantur ad hune modum. Ante omnia convocatis Ministris ac Senioribus Ecclesiae. proponitur illis eausa instituendae publieae supplicationis, ut dispitiant, num sit necesse atque utile illam institui.=uuod si annuunt, tum dies certus in sequenti hebdomade huie tui supplieationi deputatur, qui

omnium maxime eommodus convocandae Eeclesiae esse videtur. Die vero Dominico ante tonstitutum diem illum'. Ecclesiastes pro concione publiea denunciat toti Εoelesiae diem illum publicae supplicationi destinatum causasque in illius omnes recenset ei'Ecclesiam totam ad totius eius diei ieiunium, quatenus id cuiusque valetudo Permittat. adhortatur. monetque omnes, ut sese per veram peccatorum

suorum agnitionem ad publieas 548 preres toto illo die constituto

componant atque in templo tempori omnes adsint. Ad constitutum porro diem, ubi Ecclesia ante horam nonam eonis venit, orditur Leelesiastes suam contionem, in qua sibi locum aliquem e seripturis desumit. quem ei causae, propter quam est instituta publica supplieatio, subservire novit. Ut enim variae sunt,' tam bene seiorum divinorum . quam etiam calamitatum, quae incidunt. occasio nes an rationes. ita eonciones quoque in hoe argumento ad unam sorina in reducia non possuut. et prolude satis erit adnotasse communes quosdam locos, circa quos potissimum minister in sua con

cione versatur.

Quodsi propter publicam aliquam calamitatem instituta est supplieatio, tum de his potissimum monetur Ecclesia in publica con

cione.

Argumentum contionis in publica Ecclesiae

ea lamitate. l. Docetur Ecclesia, non sine causa fie- 549 ri, ut Dens, non solum impiis hominibus, sed susto etiam Ecelesine publicas ealamitates immittat, nequo posse nobis quidquam omnino ullo etiam modo obvenire, nisi quatenus immittitur a Domino Deo nostro. Atque hue citantur testimonia. Εsa. 42: ν Dominus est, qui tradit Iacob, ut conculcetur . et e. 45. ν Ipse est, qui lacit pacem et creat malum . Amos Si a Nullum est malum in civitate, quod non sit a Domino . et quae multa eiusmodi habentur, quibus mnnifeste impietatis convineuntur, qui et bona et mala omnia sortuito obvenire putant. 2.-Monetur Ecclesia de causa, propter quam omnes alioqui calamitates' a Domino nobis immittantur, nempe de peccato. Omnes enim