장음표시 사용
221쪽
Primum caput bimembre rursum esse. Excommunicatos perinde atque alios peccatores omnes gratuita bonitatis ad misericordiae Divinae consideratione invitari merito debere ad poeniteutiam et reconciliationem omnium. quos ullo modo offenderunt. - et reconciliationem excommunicatorum fieri non posse, nisi per publicam coram Ecclesiae totius coetu poenitentiam, ut tu illius sociatatem rursus cum publico eius gaudio ac gratulatione recipiantur.
Ad probandum igitur primum huius capitis membrum inducuntur
testimonia ex scripturis, quibus haec suo ordine probantur. I. Nos omnes sine ulla cuiusque exceptione esse peccatores. eou clusos plane sub peccati eL mortis servitutem. quod in nobis est. et proinde nihil mirum esse. si in tanta nostra corruptela in gravissima quaevis etiam flagitia prolabamur. Quin potius nostrum esse, ut nos. quantum in nobis est. uno plane eodemque loco omnes cum sustitiosissimis quibusque ac deplorRtissimis hominibus statuamus. Tantum abest, ut exco uim unicatum illum post data resipi- 374 scentiae suae Signa prae nobis quoquo modo aut contemnamus aut iudicemus. In eam sententiam proseruntur loca, quae nos omnes ex aequo sub ρο catum conclusos esse docent, Rom. 3. II, Gul. 3, et quae similia multa in scripturis habentur. 2. Esse nos quidem omnes sub peccatum ac mortem in nobis ipsis. ut dictum est, conclusos, sed nobis ideo de salute nostra ac vita aeterna non esse desperandum ullo modo. Neque enim nos ideo ita esse conclusos, ut in peccatis nostris pereamus, sed in sublevanda nostra istiusinodi servitute ne miseria peccau et mortis, opulentia bonitatis ac misericordiae Dei elucescere ac celebrari in Dei Ecclesia possit. Deum enim conclusisse nos Omnes sub peccatum, non ut nos ita demum perdat, sed ut omnium rursus. misereatur. Rom. II. . Nolo mortem peccatoris , EZech. 18, et eius generis plura. 3. Deum ita nostri in nostris peccatis misereri, ut neminem Omnino, quod in.se est, a sua misericordia excludat, sed omnibus plane illum iu Christo deserat, quatenus sane ille universo mortalium in terris generi per suam se incarnationem adiunxit, ae totius mun- 375 di peccatum innocentissima morte sua expiavit. Quominus autem omnes
homines serventur. id equidem non fieri ulla Dei vel eulpa, vel negligentia, sed nostrae ipsorum impietatis obduratione atque impoenitenti Ohstinatione. Deum saue esse, qui solem suum super Omnes sine ulla cuiusquam exceptione oriri laciat, ut aeque omnibus luceat . qui item super Omnes sine discrimine pluui et qui salutare verbi sui Divini semen super terram omnis generis spargat Neque Diuitiaco le
222쪽
eulpa illius seri . ut spar uin hoo ubique vitae aeternae semen alibi praelaretur. alibi item conculcetur, alibi vero strescat. Nimirum, Deum placatum esse iam universae nostrae earni et nostro sanguini in filii sui incarnatione, et Christum item Dominum pro omnibus mortuum esse, quatenus omnes in Adae primi parentis nostri transgressione ad vitam aeternam mortui sumus ut, quemadmodum unius hominis transgressio universo hominum generi exitialis suit 'ita unius etiam hominis iustitia. in carne praesertim nostra praestita. universo rursum humano generi, quod in ipso quidem est, salutaris esset et, quem admodum unius hominis morte 376ὶ omnes sine ulla exceptione
mortui sumus. ita unius etiam hominis resurrectione, omnes rursum,
quantum in ipso est, ad vitam excitemur. Modo ne tantum hoe heneficium nostra Ingratitudine a nobis ipsi propellamus partamque nobis in Christo ad vitam aeternam resurrectionem nostra ipsi im pietate, dum hic vivimus, nobis vertamus in aeternam condemnationem, ad quem modum et lex Dei. ad vitam data, ad mortem nobis demum tessit per carnis nostrae corruptelam seu infirmitatem δ). 4. Deum pro ineffabili hoc suo erga nos in Christo Domino bene-fieio nihil aliud a nobis requirere. quam ut erga ipsum vicissim ingrati ne simus. Neque tamen eam a nobis exigit gratitudinem, quam ipsa alioqui tanti benes eii suaeve item Maiestatis magnitudo merito postularet. cuique nos haudquaquam pares esse omnino novit - ut, si quid in nobis hae in parte desideretur, nos iam propterea condem nare velit - sed debitum hoc nostrae erga se gratitudinis a nobis vult agnosci. etiamsi illi pares esse haudquaquam possimus, ut qua licunque illius significatione pro nostra infirmitate obstinatum uobis illum ae rebellem ipsius contem- 377)ptum improbari prorsus nosque ab eo fidei nostrae testimonio alienos plane esse testemur, et gratui tum omnis nostrae infirmitatis condonationem soli ipsius benignitatiae misericordiae acceptam seramus. Condonat enim nobis gratuito propter Christum omnes omnino nostras infirmitates, quas alioqui s-lii sui sanguine iam expiatas eiusque conlectas iustitia, non amplia in suo iudieio intueri dignatur, modo ne in illis nobis placeamus. eisque nimium alioqui securi indulgeamus atque illas ita demum etiam in oculis Dei extenuare et excusare conemur. Neque enim pro infirmis haberi possunt, qui in ipso morbo malum interim suum adeo non agnoscunt ut in illo sibi etiam placeant, nedum ut eius remedia expetant aut de sua revalescentia cogitent quoquo modo. 5. Deum in condonandis propter Christum omnibus nostris infir mitalibus non intueri externam peccatorum nostrorum faciem. ut pN
223쪽
infirmitatis nostrae magnitudine ae veluti gradibus illius quibusdam alios prae aliis, aut sucilius, aut aegrius in gratiam regi piat. Corenim intuetur ipse sontem videlicet peccati . non sa- 378 ciem, ut quantumvis grave ae capitale flagitium in oeulis hominum patremus, illud nobis gratuito nihilominus tondonet, si a nostra infirmitate prosectum esse videat, quam nos interim eum opis suae Divinae implo. ratione accusemus. Contra vero levem quamlibet humano iudidio transgressionem aeterna plane reprobatione condemnationeque puniat,
si destinato rebellique verbi sui Divini lucisque in Christo delatae eontemptu designetur, id quod facile alioqui in Saulis et Davidis
regum Exemplis observari potest. Tametsi in sua Leelesia aliud longe de peccatis nostris iudicium extare velit propter illius sustentationem et aedificationem. nempe ut, quae plus secum adserunt Offendieuli plusve alioqui damni dant Ecclesiae, eo etiam graviora mnosque capitalia esse censeantur operosioreque reconciliatione condonentur. Sic gravius multo videri potuit Leelesiae iudieio Davidis quam Saulis peccatum, donee Dominus ipsi magnitudinem peccati Saulis
tam Prophetico testimonio, quam poenae etiam subsequutiono patefetisset. . Reprobasti , inquit Propheta, o verbum Domini, et Dominus te reprobavit, etc. Quibus sane verbis Saul. 379 non tam infirmitate quam contemptu ac rebellione erga Deum pytius peccasse declaratur. praesertim e cum eius transgressio magicae impietati et idololatriae tomparetur. Poena porro peccati sui in eo patefacta est, quod eum deseruerit Spiritus Dei ae Satan/mox iuvaserit quodque desperatione d extremum adactus semetipsum occiderit ).-Hae tali et testimonii Prophetici et poenae exitialis revelatione, facile iam Davidis peceatum a Saulis peccato discernimus. Tametsi alias quoque notas quasdam et infirmitatis nostrae et etiam contemptus ipsius in scripturis nobis proditas habemus. quibus ab invicem discerni iuxta scripturas possint. Nimirum infirmitatis est, non posse quod velis: displicere item
1ibi in ea corruptela illamque corum Oculis Dei accusare. non autem extenuare quoquo modo, ne dicam accusarer praeterea in ipsa nostri displicentia remedium mali nostri expetere, illudque oblatum non reiicere, sed de eo sibi potius gratulari: postremo autorem ne miniis strum illius exosculari atque amare seseque illi permittere. Hae sunt, inquam, notae infirmitatis nostrae, in scripturis nobis proditae, quas dum in corde nostro conscien- 380 tiae nostrae testimonio sentimus. certi esse possumus de nostra infirmitate eiusque condonatione propter Christum, quantumvis gravibus iuxta humanum iudicium flagitiis obnoxii simus. Sic Paulus conqueritur. se non posse id sequi, quod
224쪽
vult honuin, et sacere id quod non vult malum, adactum videlicet per membrorum legem, quam in corpore suo agnoscit . Displieet si hi
item in morbo hom illumque non accusat modo, sed etiam gravissime deplorat, dum nitet In elix ego, - corpusque suum mortis corpua appellat. Interim vero non aversatur, sed expetit toto pectore mali
huius remedium, dum ait: Quis me liberabit .Amplectitur oblatum. dum stit: Gratias ago Deo per Iesum Christum. Nec distidit oblato in Christo remedio. dum se lege saltem mentis suae Iegi Dei servire
a sentit.- quam honam alioqui ct sanctam esse agnoscit - eunmsi lege membrorum ita se oppressum esse videat. ut peccato velit nolit servire iuvitus cogatur. Gratulatur praeterea, non sibi tantum, sed
sui similibus omnibus, de oblato gratuito tanto beneficio, dum nullam amplius condemnationem reliquam esse docet iis, qui Christo Domino insiti essent . Postre- 381 suo amorem suum ac debitum erga remedii huius autorem contestatur, dum ait: Propter te morti.tradimur tota die. ete . - et, auis nos separabit a dilectione Dei 3 Hane ecce.infirmitatis nostrae imaginem sub Pauli exemplo nobis propositam habetuus. cum quo etsi paria iacere Omnes non possimus, eo dem tamen loco cum Paulo propter Christum habendi sumus. si modo similem affectum in corde nostro esse conscientiae intra nos nostrae testimonio sentiamus, nempe ut illi hae in parte similes esse cupiamus, etiamsi nos longissime,ab ipso adhue abesse videamus. Contra vero contemptorum est. nonhvelle id quod possis in
dum ut non possis, inque eiusmodi iustituto nullam interim peccati culpam agnoscere, quin potius in illo blandiri sibi ad placere et
Hiorum lapsus exaggerare, ad sui peccati extenuationem atque Excusationem: aversari omnia peccati remedia adeoque et irritari illis et ad ea obdurescere: stultam videri nudam ac simplicem verbi Divini obedientiam, prorsusque iudi nam, cui rationis nostrae consilia cedere debeant ullo modo: odisse, non tam nos ipsos in nostro
peccato, quam Deum potius ipsum in legis et iu- 382 dieii sui severitate, atque ita demum contempta omnia peceati remedia iusto Dei iudicio opprimi, ut ad extremum peccati sui vim simul cum desperatione sentiant, in quo sibi initio blaudiebantur et placebant. Si e
Saul rex obedire noluit, cum posset, mandato Dei de exscindendo usiaque ad internecionem universo prorsus Amalec sine ulla cuiusquam exceptione, adeoque sibi in transgressione sua illa placuit, ut eius nomine laudem etiam a Propheta coram universo Buo populo expectaret: nedum ut in illa culpam peccati ullum quoquo modo sentiret.. Implevi . inquit,' verbum DominiV. Stultam item nudam ac simplicom
225쪽
mandati Divini obedientiam, neque ullo modo conserendam cum rationis suae eonsilio de servando in triumphum suum rege Agag nd
servandisque in eultum Dei pinguissimis quibusque Amalec. non tam quod illi cordi alioqui esset Dei gloria, quam quod honorem apud populum ex triumphi oblationisque suae illius splendore atqueBpparatu venaretur. Facito enim apparet non tam illi curae fuisse. ut Deum*sibi propitium haberet. eum a Propheta peccati iam sui convictus esset, quam potius, ut in populi conspectu publice a Propheta honora- 383)retur. Offensum autem adeoque et irritatum suisse oblato per Prophetam peccati sui remedio nempe admonitione ex verbo Dei 'palam est ex eo. quod Prophelae adversatus dixerit: Imo inquit. obedivi verbo Domini, ), ut innueret se eum non esse. qui a Propheta ad hunc modum reprehendi aut mereretur aut etiam vellet. pressum vero ad extremum iusto Dei iudicio. testatur vox illa: Peccavi, qua' tandem tandem peccati sui dissimulati magnitudinem una cum desperatione agnovisse videtur. Enimvero de placanda Dei
ira adversus suum peteatum ne verbo quidem meminit, sed tantummodo Prophetam rogat 'ut peccatum ipsius sufferat. ipsumque apud populum publice in suo illo, quod instituerat, sacrificio honoret. magis videlicet sollicitus de populi sui, quam do Dei ipsius gratia aclavom, a quo se iam reprobatum esse audiebat. Odium porro plano implacabile adversus Deum ipsum et eius in Davidis voeatione ordinationem Deile relucet in ipsius adversus Davidem conatibus . nquibus nullis omnino neque admonitionibus. neque item Davidis ipsius ostietis ab luet quoquo modo potuit. Sic ut non tam Davidem. 384 Rano, Divinae ordinationis organum . quam potius Deum ipsum in Da
vide persequi rebelli obstinatoque animo adeoque et opprimere: VO-luisse videatur. Ilano equidem voluntarii obstinatique contemptus imaginem iniunico hoe Saulis exemplo adumbratam ita habemus, ut, etiamsi idiamnuno omittamus. diversas sano contemptus ipsius notas a nostrae infirmitatis iam supra scripta imagine conspicere in illo sa- esse possimus. Iam quemadmodum non est par nostra omnium infirmitas, sed interim est eiusmodi, ut per illam omnes in eum ipsum contemptum, quod in nobis est, toti propendeamus. si non ab eo singulari plane, Dei gratia servaremur, ita et contemptus. hie, quanquam maxime invisus Deo. suos tamen etiam gradus habet, qui no- his magis neomnis omnem veniae spem prae Iudunt. nosquetimanisae magis praecipites agunt ad aeternum interitum seu condemuntio. nem. Primus illius gradus est 'placereasibi in peccato per eius Exeusationem ae proinde, nullam illius repreheusionem ex verbo Dei
226쪽
velle admittere. Secundus gradus est securitas quaedam in peccato post contemptas illius omnes ex verbo Dei ad- 385 monitiones, quae tandem tandem evadit in ἀπαλγησ1as peccati ipsius, quemadmodum Paulus docet x Hoc est, ut in peccato nostro dolere plane desinamus, donec aliquando severitate Divini iudicii oppressi agnoscere illud velimus nolimus cum ipsa desperatione cogamur. Postremus autem illius gradus est, odium. Dei ipsius et Ministrorum illius omnium. Nimirum posteaquam semel in peccato nostro dedoluimus. sic ut nobis in illo securi iam plane videamur ae demum rursus evitare nos haudquaquam posse videmus formidabilem illam Divini iudieii severi. tatem flammaeque illius vehementiam, quae nos devorare ad extre- Inum debeat. accendimur odio quodam in Deum ipsum severitatis suae illius nomine, ut non modo illius recordationem omnem exosam plane habeamus, sed ne Ministrorum quoque ipsius aut vocem aut aspectum etiam ferre ullo modo.possimus, quemadmodum id in Pharaonis exemplo clarissime nobis delineatum videmus . Inter hos igitur contemptus istius gradus hoe etiam discrimen Observandum est. quod. quemadmodum in nostra infirmitate non prius de illius gratuita propter Christum condonatione intelli- 386 gere quidquam possumus. quam illius promissionem ad nos pertinere fidei nostrae testimonio
in corde nostro sentiamus. ita et in hoo contemptu non prius nosab:omni veniae spe exclusos esse statuamus, quam nos in peccato nostro dedoluisse prorsus, omnique illius sensu caruisse, adhaec odio
nos etiam plane implaeabili in Deum ipsum et Ministros illius ae-
tensos esse in corde nostro sentiamus. Duobus ergc extremis hisee
contemptus istius gradibus illum ἀσύγνωστον esse statuemus. Et, sicubi neque manifesta extare indicia ulla neque item Θεοστ Iavpalam sese exeruisse videmus. ibi sane gratiae ac misericordiae Dei locum adhue reliquum esse minime dubitemus, sed in prioribus etiam contemptus nostri gradibus opem adhue ad gratiam Domini Dei nostri et privatim et publice imploremus. Id sane nos doceri ipso etiam excommunicationis usu in Ecclesia Christi. Nimirum serendum quideminon esse in Ecclesia contemptum ipsum in prioribus etiam illius gradibus, nempe in peccati excusatione et admonitionum pertinacia versatione, sed non ideo tamen cessandum esse a precibus pro excommunicatis ipsis, etiamsi primi iam gra- 387 dus mutemptus in illis conspicui esse videantur, cum et ipsam alioqui excommunicationem in remedium contemptus ipsius institutam esse Donstet. Haec ita tractantur per Ecclesiasten in ea admonitione ad Ecclesiam super excommunicatorum poenitentia et reconciliatione. Αd3ὶ Ephes. 4. 3ὶ Exo. 5, et, et sequentibus eas.
227쪽
extremum autem hortatur Ecclesiam uinister. ut procuuibens in genua agat gratias Domino Deo, quod excommunicatos illos passus non sit prolabi in graviores illos prorsusque iam immedicabiles gradus contemptus ipsorum, Si inuique etiam oret, tam pro se ipsa, quam pro excommunicatis illis, ne, si quando nos in priores etiam contemptus gradus prolabi sorte contingat, in illis perstare, sed praesentium excommunicatorum exemplo tempori adhuc peccatum nostrum agnoscere illiusque veniam implorare possimus. Monebit praeterea Minister Eeclesiam, ut pro excommunicatis illis peculiariter oret, ut in sancto illo resipiscentiae ac reconciliationis ipsorum cum Ecclesia instituto per Spiritum sanctum confirmari et gubernari possint, aedemum Ecclesiam alloquitur hisce verbis: 388 Admonitio ad Eeelesiam super exeommunicatorum poenitentia et reconciliatione. o Viri Fratrest posteaquam in conspectu Mee vestro habetis N. ex communientum istum, qui in vera, ut spermus, sui peccatique sui displirentia et accusatione culpam suam apud vos ad Dei gloriam et Satanae pudefactionem agnoscere veniamque illius primum apud Dominum, deinde vero etiam apud vos Omnes, tanquum Dei Leelesiam, petere instituit, ut ita demum vobis per suam poenitentiam reeonciliari atque in vestram rursus fraternitatem Ecclesiasticam recipi possit. lam et vobis id est praestandum, quod vestri hae in parte ossi ii esse non ignoratis, nempe ut, quoniam summa facilitateae elementia perditum illum filium in parabola Euangelica a patre suo receptum esse, fratrisque vero sui alterius morositatem patri ipsi
displicuisse aestis 1 - patris illius beneficentissimi clementiam vobis i389
potius. quam fratris morosi invidentiam imitandam. gaudiumque cum illo vestrum super excommunicato hoc, qui perierat et rursum in viam reduetus est. eontestandum esse statuatis. Audiit ille perditum suum filium, priusquam ipse vel verbum unum protulisset. Ostendite et vos propensionem vestram ad audiendum hune N. , qui, e fraternitate vestra eiectus, in gratiam rursus vestram recipi cupit. Procurrit pater ille indulgentissimus obviam eminus adhuo redeunti filio, ut,
priusquam ipse sui accusationem institueret, eum amantissime excipe ret. Procurrite et vos animis ae votis vestris in occursum huius N., ni illum publiea vestra omnium gratulatione in eoetum rursus frateris nitatis vestrae reducem assumatis. Proruit in amplexus filii sui illius pater. Contestemini et vos eundem affectum vestrum erga poeniten-
228쪽
tem hunc N, ut, quod sacere instituit, tanto alacrius laciat, quanto vos melius erga se affectos esse viderit. Coniungite igitur, fratres dilectit imo vero coniungamus simul omnes cum ipsius peccato nostra pee- 390 eata omnia, etc. V. Fineri Auiua admonitionia halet pag.
317. linea 12. fhuivν ed. p. I 89. linea 5J in admonitione ad Eeel nam aver pulliea lapat fratria nondum excommunieati poenitentia. qui Aio adhibori debet. Finita admonitione, instituit Minister cum tota Ecclesia in genua
Procumbente precationem pro excommunicato poenitente, quae habetur pag. 3l8. thulva ed. p. 189. J super lapso necdum tamen excommuni eato fratre ante ipsius consessionem et reconciliationem: ν Omni tens et misericors Pater noster coelestis. ete. V nisi quod tu hac precatione, qui excommunicatus est, nonduin appellatur frater, priusquam culpam peccat, sui publico ipsemct agnoscat ae deprecetur. sicque demum in fratrum numerum recipiatur, quemadmodum mox dieetur.
Finita precatione hae vertetisse uinister ad excommunicatum illum et ea admonitione apud eum utetur quae habetur pag. l21. Auivo ed. p. 190. J, nisi quod illum adhue etiam non voeabit fratrem, donee post factam reconciliationem: o Audivisti iam . mi N. . quodnam sit tuum orga offensam per te Ecelesiam ostigium, ete'. Post hane admonitionem excommu- 39 I)nieatus ille claris ae disti notis verbis mecati totius sui eontemplarumque ordine suo admonitionum omnium a Ministris Ecclesiae saetarum, contemptae item totius Reelesiao in illius pro se precibus, culpam agnoscit palamque illam confitetur ae deprecatur. primum apud Deum ipsum . deinde vero apud totam Eeelesiam. Postremo pollicetur emendationem pro summa virili sua et ita demum petit, ut in fraternitatem rursus Εωelesiastitam recipiatur. auodsi ita ad dicendum instructua non est. ut vel propter pudorem. vel propter infantiam commode omnia et cum Ecclesiae aedificatione recensere non possit. Senioresque Ecclesiae iudicent melius esse, ut uinister ipse et peccatum ipsius et zontemptum item tu omnibus admonitionibus ordine summatim exponat, atque a Poenitente demum illo sciscitetur, num in iis omnibus culpam suam agnoscat chdeprecetur, tum Minister, stans in auggestu adhuc. haec ita cuui poenitente, aus ultante tota Ecelesia, agit. I. Revoeat poenitenti in mentem peccatum illius cum praecipuisti reumatantiis eius, cuius culpam interim in primis suis ad- 392 monitionibus agnoscere nolebat. sciscitaturquo ab exeo uulcato illo num se ita rem habere coram tota Ecclesia agnoscat. Respondetque excommunicatus ille: . Etiam '.
229쪽
tus. eum privatim, tum publice, non tantum in Ministrorum ae Seniorum omnium coetu, sed etiam coram tota Ecclesia, et quoties ipse omnes illas admonitiones atque ad extremum ipsum etiam ex commu utentionem contempsisset . atque hic etiam sciscitatur, num ex cominu nicatus ille ea omnia vera esse agnoscat. Illeque rursum respondete . Etiam . 3. Quaerit uiuister ab excommunitato illo, an non in omnibus iis, quae commemorata essent, sibi ipse eoram oculis Dei displiedat peccatumque suum ex animo uccuset et culpam illius. imprimis npud Deum. deinde vero apud hanc ipsius Ecclesiam agnoscat supplex atque etiam deprecetur. Respondet: s Etiam . . Quaerit Minister, an non in hae culpae suae Rgnitione ne deprecatione publica certam quoque consolationem in corde Ruo sentiat de peecati sui remissione propter Christum iuxta Euangelieas promissi- 393)Ones, nempe quod peccatum ipsius expiatum sit.morte Christi et pretio sanguinis ipsius. Respondet: ν Etiam . 5. Quaerit ab illo Minister, an non ille vicissim' ad declarandam suam erga Christum Dominum gratitudinem'pro tanto ipsius beneficio cupiat ex toto eorde suo vitam deinceps suam corrigere, fiducia quo eius ipsius remissionis peccatorum suorum in Ecclesiasticam se rursum societatem recipi petat, ac denuo sese Ecclesiasticae disciplinae ultro ac sponte sua subiicere velit. Respondet: . Etiam . Absolutis hisce interrogationibus rogat Ecclesiastes ex suggesto reliquos Ministros ac Seniores inues, excommunicato illi circumstantes, num quid praeterea in ea ipsius poenitentia ae reconciliatione quoquo modo vel ipsi requirant. vel ab aliquibus in Ecelesia requirit sciant. Quodsi quia sit eiusmodi, quod peculiarem satis- laetionem poscere videatur, mouetur ex communicatus ille per Ministrum. ut id praestet, quod in ipso requiri adhuc videtur. Si vero nihil omnino in ipso requiritur Seniorum iudicio, tum Minister ex communicatum illum paucis alloquitur in hune modum: 3943. . Agimus gratias Divinae bonitati et misericordiae pro tua resipiscentia, qua tu non tam sane teipsum, quam Satanam potius pudesecisti et vicisti, qui sane tum demum vere pudesit ac vincitur, dum regnum peccati in nobis agnoseimus nostramque miseriam cum opis Divinae imploratione. Christi Domini merito ne promissionibus laeti
Postea vertit se ad Ecelesium Minister et eam hisce verbis adhortatur ad publicam de excommunieati illius resipiscentia gratulationem l
230쪽
22i Exhortatio ad Ecclesiam, ut de ex eorum uni eati resi, piso entia gratuletur post agnitam ac de preeatam eulpam peccati ipsius. o Viri Fratrest posteaquam praestitum iam esse videtis ab hoe N. quod tanto tempore omites et a Domino Deo nostro illius nomine preeati sumus 395 et ab ipso N. summo desiderio expectabamus, eerto iam documento videtis, Deum, quemadmodum impoenitentiam
impiorum hominum aversatur sto punit, ita modis rursum omnibus expositum esse ad reeipiendum in gratiam omnes condonandaque peccata eorum omnis, quicunque culpam illorum agnoscunt et deprecantur gratiamque ipsius supplices implorant. Quare vos omnes ante omnia exemplo hoc huius N. consolare debetis et toto statuere,
quod, quemadmodum ipsum a Domino Deo in gratiam receptum videtis testimonio huius poenitentiae ipsius - non enim hoo proprium ipsius, sed Dei potius in ipso opus est ita et vos in omnium pecca. torum vestrorum agnitione opisque suae imploratione, tanquam di-leetos in Christo Domino ipsius filios, clementer ad salutem vestram
audiri inque gratiam recipi ne dubitetis. Deinde etiam hule ipsi N. ex toto corde vestro gratulari debetis, quod illum iam audieritis eulpam peccati sui ad gloriam Dei ac pudefactionem Satanae in medio
metu vestro agnoseentem, po- 396 stulantem a vobis, ut in vestram
rurgus fraternitatem recipiatur, et e testantem fidem suam de Christi Domini in se beneficiis indubitataque peccati sui per ipsum remissione. Haeo enim suut indicia, quibus Deus suam nobis erga illam misericordiam e e ita patefacit, ut de illa neque ipsemet. neque nos etiam dubitare amplius quoquo modo debeamus. Ut igitur vos id omnes ex animo sacere in ipsius et consolationem declaretis. iagenua omnes procumbite. ut quemadmodum ipsum eum publico lueta nostro inviti. iuxta verbi Divini praescriptum, excommunicavimus propter eius impoenitentiam, ita illum nunc rursus publica etiam omnium nostrum gratulatione in coeιus nostri Eoelesiastici fraternam societatem in conspectu Christi nostri, invocato eius ad id nomine,
recipiamus, quem sic unanimiter omnes precemur tPreeatio, eontinens in se restitutionem exeommuni
eati ad Leelesiastio am fraternitatem. 397 . Domino Iesu Christe, Rex Doctor se Ponti sex nosior aeternet qui ad attestandam iudieii lui severitatem adversus Obstinatum no rebellem tui et verbi tui atque admonitionum inde petitarum contemptu potestatem dedisti Ecclesiae tuae, ut eos tuo nomino tuaque autoritate Diuitiam by