장음표시 사용
31쪽
lerim insolens non est, inter γ 8 3 pocula quandoque ad temulentiam usque versari, quo facilius ita demum suas explere sarragines, inque omnes omnia expuere possit, quae illi Bacchus suggessit. Ita videlicet Deile vicerint, si ne legant quidem nostra, nedum ut ad illa respondeant, sed suas tantum ne dicam alienas) sarragines nobis obtrudant. Alioqui plus negotii sore intelligunt, si suo ordino vel nostram interpretationem ex scripturis sibi impugnandam, vel suam approbandam sumant. Atque ut de nostrae interpretationis impugnatione taceam. quae olioqui et familiari usu in seripluris et veterum Beelesiae Patrum consensu communita est, in sua sane ipsorum nuda illa ae simplici verborum, ut sonant, interpretatione propugnanda, rimani se habere non posse vident, qua se ullo modo ah ea Αrlola tria liberent, cuius nomine Papismum resutata transsubstantiationepotissimum ae usant. Satis est illis igitur si verba Christi et ara perspicuaque ne intellectu facillima esse dicant, nudam tamen illam. quam iactant, ac simplicem eorum interpretationem nusquam proseserant, sed tantum argumen- δ 1 )tatione quadam suam se delitescen-uam comprobasse somniant. nempe quod, cum de pane corpus praedicetur, iam eadem opera etiam corpus ipsum in pane aut sub pane delitescere oporteat, ut corporaliter seu ore earnali sita enim loquuntur edi possit. Hoc sane summum doctrinae ipsorum robur, quod alioqui quantum firmitudinis habeat, si res propius paulo introspiciatur, prudens quisque facile iudicare potest, perinde atque idem sit dixisse: Plinem ipsum esse corpus, aut in pane seu sub pane illo
esse ac delitescere ipsum horpus. Longius me quam volebam progressum esse video, Rex clementissime liu depellendis adversus nostram doctrinam sartorum istorum calumniis, sed me eorum huc improbitas plane adegit, qui eo alioqui loco haberi volunt utar enim hic Pauli versis , a quibus solis videlicet prodierit et in quos item solos rediderit doctrina Euangelii Christi. Haereticum protinus esse oportet, qui non supplex omnia, quae ab ipsis veniunt, amplectitur neque est alibi usquam praeterquam inter ipsos quaerenda, si illis credimus, spirituum ulla dogmatuinve diiudieatio. Christus Dominus Syn- δ I ')eretismis ipsorum ita sit astrietus necesse est, ut nusquam porro se exerere possit, nisi continuo et
ipse ab istis sartoribus haereseos damnari velit. Et quanquam spiritus sanctus quacunque vult spirare donaque sua, pro eo ac vult et
quibus vult, iuxta mensuram inretiri dicatur, neque dubium sit, illum omnis veritatis in omnibus ubi libet donis suis doctorem esse, istorumtamen Syncretisanos praetervolare illi non licebit sei licet, quin ab illis et ipse mendacii tondemnetur. Clamabunt hie rursum: blasphemia, blasphemial Ego vero gi Christo Domino filio Dei vivi eι spi-
32쪽
ritui sancto in heundis diviaine triade genua men Supplex llecto. Ρο- inde atque ipsi, ne quid aliud dicam, sed eorum superbam arrogata tiam et arrogantem superbiam. cum Christi Domini et spiritus sancti
contumelia coniunctam, insector. Hoc nimirum est sustulisse ac non
potius ad se pertraxisse Papae tyrannidem, et quidem sub plausibili si superis plaeet in Evangelii titulo, ut mirum non sit, si a quibusdam Lutheropnpistae vocentur, quanquam id ego in nomen Lutheri, uius memoriam sancte, ut debeo, veneror, redundare nolim. Iam vero, praeterquam quod doctrinam nostram ita conspu- δ 2ηὶunt, nomini etiam nostro peculiares calumnias intendunt. Producuntur in sarragine ut mutuum muli scabant) qui. me cum meis, quos ex Anglia me um, duxi. Ecclesiarum suarum perturbatores esse contendant: qui iidem alioqui eiusmodi nos alibi blasphemiae accusant. ut eam Magistratus sceptro potius quam stylo suo refutandam esse clament. Producuntur item, qui me per contumeliam Erronem faciant, et nescio quam Ecclesiam. quae non sit Christi. quaerere dicant. Nec
dubito plura illic in sarta adhuc esse, quae mihi videre non licuit.
nequo non visa refutare possum. Haec tamen . quae recensui, paucis
mihi refellenda esse puto. Et quamvis bonae meae, hac in parto conscientiast testimonio probe sullus sit Deo gratia), adeo nihil mo-vcor istorum calumniis. ut illas, coram oculis Dei, in laude mea ponam. meque illis consoler etiam, eo quod certus sim, omnes vanissimas
esse. - lamen, ut mea innocentia stique istorum quoque impudentia piis omnibus. inprimis vero Tuae Maiestati Patriaeque meae perspecta esse possit, haudquaquam inibi hic praetereunda esse iudicavi. Qui nio turbarum et hinsphemiue accusat. nnt δ 2' annos aliquot, cum ad urbem ipsius aliquoties venissem. nique illic aliquandiu ei inin ante postremum in Angliam iter meum mansissem, pluries mihi adsuit atque societatis Christianae et amicitiae praeterea ostieia mihi familiariter deserebat. etiamsi me eandem plane, quam et nunc prosteor doetriunm. in Frisia per decennium sere tradidisse non ignorabat ne de aliis controversis etiam dogmatibus mecum privatim colloquutus causam interim Sacramentariam nunquam omnino nitigit. cuius ego tamen brevem quandam descriptionem summo et ipsius et meo et in in amico . cuidam tradideram. ntque illi ostensam fuisse puto. Quod si doctrinre tum mea illi vel turbulenta vel blasphema esse videbatur. aut me ipsum alioqui pro Ecclesiae suae porturbatore habebat, cur vel illi familiariter mecum versabatur, ut una cum praecipuis nitis
urbis suae ministris convivam se nostrum exhiberet 8 et rursus cum ego a primario urbis suae Pastore, viro sauciae memoriae. Io anno
33쪽
omnia haec permittere δ 3'J volebat. cur me saltem neque turbarum neque blasphemiarum ullarum. Sive solum privatim, sive per suos tum collegas admonuit Z ciam alioqui de controversis aliis dogmati hiis mecum, solus cum solo, et suo ipsius et aliorum etiam nomine semel
atque iterum tractaret 8 Erant illi dissimulandae scilicet excerandae illae et ne a Magistratu quidem serendae blasphemiae, ut deserenda orant amicitiae ollicia Ecclesiae perturbatori 3 Certo adeo mihi non dedit ullam omnino tum ullius plane offensionis significationem, ut mihi saustum ae fulix in Angliam iter meum precatus sit cum magna amicitiae testificatione. quam si simulabat, me quidem facile potuit sallere. qui de talis Pastoris hypocrisi nihil volebam suspicari. Di tso expectasse, ut ego initium aliquod disputationis de re Sacramentaria secissem. Ego vero id cavebam, ne dici possem voluisse turbas liquas excitare. si quam ea de re disputationem exorsus suissem. et Ipsorum partes esse potius iudicabam, iudicare, si quid eiusmodi in doctrina mea deprehendissent, quod Magistratus speptro refutandum
esse censerent. Rogatus tamen ab eo amico, cuius antea paulo memini, meam sententiam δ 3'' in scripto illi tradidi. saeta ei potestate iam exhibendi seripti. quibus illi vellet. etiam ministris ipsis. modo
ne postea eo nomine turbarum accusarer. Si tamen ipse putaret non
ingratum id ministris fore, ut aliquam mecum amice et sine turbis eoiloquendi occasionem habere possent, arbitrio ipsius permisi, ut seriptum illud meum ministris simul omnibus exhiberet. Atque affirmare quidem nolo non cnim satis memini), sed mihi tamen ex remico illo audisse videor, scriptum illud meum quibusdam saltem ministris exhibitum suisse, alioqui de fide ami ei illius nihil dubito, etiamsi a nostra doctrina dissentiat, quin rem omnem, ut se habuit, sit non gravati in pro suo candoro si res ita postulet in attestaturus. Porro si tum neque turbarum. neque eiusmodi ullius etiam blasphemiae reus videbar. undo iam . quaeso, et turbarum ci execran lao blasphemiae accusor 3 Sed ait, nos in . nostro ex Anglia pridem abitu voluisse Saxonicas Ecclesias perturbare, et in meo de Sacramentis libello eiusmodi blasphemias requirit . quae haudquaquam serridebeant a Christiano Magistratu. Ego vero in Catone isto ἔt sdem honi viri requi- δ ι' rere ob indignam homine Christiano, ne die nan
Pastore Ecclesiastico. calumniam accusare cogor. auodque ad Saxonicas primum Ecclesias attinet, tantum sano abest. uι illas in nostro
hoc ex Anglin abitu perturbare voluerimus quoquo modo, ut nu de visendis quidem illis quidquam cogitaremus omnino; sed. de Serenissimi Danine Legis pietate conssi, sedes apud illum pro nostris Leclesiis ob mutatam in Anglia religionem quaerebamus, nunquam alioqui ad Saxonicus venturi Ecclesias, si, quae petebamus, impetrare a Rege illo Diuitiam by Cooste
34쪽
potuissemus. Ac de rege quidem illo nihil nunc attinet direre, nisi quod optimum Principem ab impudentissimis Sycophantis praeoccupa
tum esse dolemus. Illud sane notius est. quam ut negari a quoquam possit, nos nostrosque omnes. non tam equidem nostra voluntate. quam iussu Regio potius ad Saxonicas. ut nunc vocantur, Ecclesias delatos osse, nedum ut illas unquam in nostro ex Anglia abitu voluerimus perturbare. Ego certe toto meo ex Dania in Frisiam itinero, quantum potui. vitavi. ne ullarum omnino turbarum usquam nutor, non essem modo, sed ne videri quidem ullo modo possem, neque quem-
δ ε 3 quam toto illo itinere in eo controversiae ullius nomine compellavi, praeterquam Bremae, posteaquain Pastor illic Primarius, qui inestum alias ut antea dictum est) coenae Dominicae participaverat,
nil me pro vetere nostra nmicitia vcnisset mensaque nostra familia riter una cum uno e civitatis illius consulibus adesset. Sed ita interim colloquuti inter nos sumus. ut omnes amanter ab invicem di. grederemur sine ulla omnino utriusque nostrum offensione veterem quo ndeo nostram inter nos amicitiam novis invicem gratulationibus ne mutuis comprecationibus, non sine lachrymis, contestati simus. Ita
videlicet perturbare conati sumus Saxonicas Ecclesias, nisi quod novus cito iste, posteaquam semel pudere desiit, omnem sibi quidvis mentiendi ae calumniandi licentiam permittit, et si quis calumnias illius suique similium pacis studio declinet. delitescere illum velle
fingat. qui vero colloquium expetat, turbarum protinus accuset: interim tamen mendacii omnes prae se suisque insimulet, ex sese alioqui omnes metiens, quemadmodum potores ebrietatis omnes quosnunque viderint. prae se, accusant, cumque mendaciis ipsemet δ 5 ac calumniis totus madeat sibi lite in hoc mire placeat, ad eundem quoque modum alios omnes affectos esse putat. Tantundem nutem frontis habet in praetexenda blasphemiarum, quas in me accusat, calumnia, primumque adirmat, nos ex mendaciis corruptaeque rationis nostrae vanitate et mali. cordis promptuario depromere m. quae ipse execrandas blasphemius esse vociferatur. Deinde vero secum ipse mox pugnans nraneis nos similes facit. qui ex optimis videliret floribus pessima venena colligamus. Hic namque aut mendacia corruptaeque rationis nostrae vanitatem et malum cor inter optimos flores numerat, ut se nou temere sibi in ullis placere ostendat, aut
suam ipse impudentiam prodit, dum nos araneis similes Deit. Quodsi optimorum norum nomine suam designat delitescentiam et proinde orporalem quoque ore carnali corporis Christi mandueationem, id
quidem Deit suo more, ut controversa pro concessis sumat. Sed nos
hosce ipsius stores a fructibus ipsorum, quos nobis protulerunt proferreque adhuc non cosant. aesti munius, nempe idololatria et tyran-Diuitire
35쪽
nim Ecclesiarum scissione. Atque eandem plane sanctitatem δ 5b hisce ipsorum floribus tribuimus, quam in illorum fructibus, iusto alioqui Dei iudidio. videmus. nedum ut, quae recensuimus absurda omnia multoque plura adhue per Dei gratiam proseremus, ad hosce
Catonum nostrorum nores proprie pertinere dubitemus. Si vero sub optimorum'storum nomine scripturarum testimonia intelligit, quae nos videlieet illius iudicio depravaro ac demum ad causae nostrao commodum detorquere videmur. id sane n b omnibus in universum Catonibus istis immensis iactari clamoribus audimus, sed iam vero quam reliqua sere omnia. hoc est, ut nunquam doceri possint. Faciunt autem hoc artiseiose, quemadmodum antea quoque diximus, ut quorum culpa se ipsi met teneri negare haudquaquam possunt. O in nos retorquere homines ingeniosi conentur, quominus sua nobis approbare cogantur. Equidem in omnibus dogmatibus ordine suo propugnandis, id inprimis observari solet. ut 'quae affirmanda suscipimus, ante omnia comprobemus, priusquam ad aliorum obiectiones refutandas veniamus. Cum igitur Catones nostri propugnandam sibi sumant confictam sub papatu corporalem δ 6φὶ in pane coenae naturalis Christi corporis praesentiam et manducationem - nisi quod eam Papa per suam trans- substantiationem, isti vero per novum nescio quod delitescentiae genus tueri volunt - haec sane illis evidenter probanda esset, priusquam
descendant ad nostras squi illam impugnamus obieetiones. Cumque
sontes eius suae praesentiae in verbis Coenrie, quemadmodum et pa- pistae, commonstrare conentur, illa nobis sane ante omnia nude ac simpliciter exponere debebant, posteaquam clarissima esse iactant, . et quidem iuxta omnium particularum ordinem, ostendereque ad quem modum iuxta usum familiarem atque unanimem scripturae consensum pro ipsis faciant. Nos enim constantissime negamus ullos omnino sontes corporalis ullius praesentiae in verbis illis extare, nedum ut ex illis vel papisti ea transsubstantiatio vel Catonum istorum delitescentia cum corporali, quam statuunt, manducatione colligi ullo modo possit. Atque proserunt quidem aliquas verborum illorum coenae interpretationes, sed quae neque sunt nudae ac simplices, quales alioqui haberi oportere ela- δ 6' mant, et sunt praeterea scripturis in Suetae planeque eoactae, pugnautes praeterea cum fidei analogia, et quae unanimi scripturae consensu approbari non possunt. Hie igitur sistant paulisper gradum Catones nostri et hinc se explicent, priusquam nlia attingant. N.im etsi per nos nihil obiiceretur,
aut etiam nostrae obiectiones omnes resutarentur quod tamen nus
quam videmus , nondum interim doctrina ipsorum subsistet, nisi illius sontes perspicui in verbo Dei commonstrentur.' Sed hie sibi probe
Uutonos nostri cavent et coacervatis undecunque farraginibus alienaculumniari, quam sua probare, malunt.
36쪽
Ita sane ex illis unus nostra quoque execrandas blaspheiulus cs o
clamat. Duo autem ex libello meo profert. Alterum, quod gloriam corporis Christi, iam illi stiloqui inseparabilem. ad impios etiam pertinere oportere dicamus, quatenus equidem vera veri etiam corporis Christi communio. quam Pnulus in coena Domini constituit, ad impios debeat ulla plane modo pertinere. Alterum in quaestionem voco. Ilia n, sumpta semel ore carnali ipsa eorpo- δ 7 )ris Christi naturalis substantin in pane poenae. perpetuo iam dein reps in homine maneat. nec ne, ex Christi Domini institutione. Utrumlibet enim concedere
lur. utrobiquo absurda consequi, quae satis instarentur. bane. qua in
illi statuunt, delitescentiam. longe esse a mente Christi Domitii aliu-unm, quem alioqui credendum non sit aliquid instituisse, quod ullo Inodo aut secum pugnans nut inutile aut absurdum esset. Εnt quanta hie blasphemia 3 no non potius quanta hominis furiosi calumniundi impotenti ny blasphemia est scilicet. amovisse a Christo Domino Pu gnas et ni, surda ex scripturis ipsis collecta 3 et psi pietas si Catonilius istis credimus, haec omnia illi tribuisse. ne de eo. quod semel tuendum Suscepimus, quidquian omnino remittamus 3 Sed hie similes uraneis suinus sei licet. qui ex detorti scripturae locis blasphemias non texamus 3 sontes igitur utriusque istius nostrae si Deo placet blasphemiae intueamur. Quodque ad priorem meam do inseparabilitum a Christi eorpore gloria obiectionem attinet. Produximus locum Pauli, quo illo Christum Dominum, carne proculdubio sua in glo- δ 7hὶria assumptum, Deo iam doinceps in aeternum vivere docci. Iacto mendaciis rationisve uosisno vnnitate obieetio nostra collecta.videri posset. Deinde statuimus, Christum Dominum ita iam in gloriatii
carne sun nssumptum esse. ut illam nunquam deponat, nedum ut illa
spoliari possit: ita item Deo iam vivere. ut vitae illius conditionibus nere is in neternum etiam sine interruptione ulla fruatur. Quid vero 7 hicne araneis similes sumus 3 At ucro id nos docet receptus scenii dum scripturas ii catholica Christi Ecclesia symboli articulus. quo illum in eoelesti gloria sedere docemur. dorice in eadem ipsa gloria Maiestatis suae. ad iudicium veniat. Et sedere in gloria. Derpetuum sane neque amplius interrumpendum, ne dicunt, separandum quoquomodo glorine splendorem nobis designat. Hoc si mendacium est Catoni nostro, equidem inibi id cum Paulo et Petro Apostolis commune crit, eum quibus ego ni inqui in Cat0nuni istorum obso-quium) mentiri mali in . quam inter sariores noStros pro Prophetii ha -
bori. Paulus enim. ut iam δ 8 dixi, filium Dei in carne maniso
37쪽
iii se verha illa cla τὸ δ γκές complectuntur. quibus Apostolum . lnon frustra usum esse videmus. Neque vero hic nunc aut de loco in eoelis ullo. nut de Dextrae Divi une circumscriptione loquimur. sed de glorino duntaxat coelestis magnificentia ne splendore, - quo sanei,m' amplius Christi Domini corpus in sua subsistentia carere non potest, quocunque loco tempore ac modo adesse revera es corporaliter statuatur. Quod si hic Catones nostri Paulo. reclamant, Petrum Apostolum nudiunt, qui Christo Domino, a mortuis excitato. gloriam a Patre suo coelesti datam esse docet, in qua illum coelo eontineri, ludusque tempus restituit ouis omnium oporteat, ut tum dei num in eadem ipsa gloria ac Maiestate nil iudicium, iuxta Matthaei testimonium, veniat. An vero hic etiam Paulum, Petrum ac Matthaeum, δ 8'i) imcndacii, odio nostri, necusabunt 3 Sin. minus. desinant tandem calumniari, quae impugnare non possunt. Cum igitur certum sit. Christum Dominum iani in . coelestem suam gloriam assumptum esse, et gloriae coelestis splendor neque in Papistica transsubflnntiatione, ne que in ista Catonum nostrorum delitescentia eommonstrari queat. perspicuum est, aut spoliari per Calones istos Christum Dominum in suo corpore coelestis gloriae suae splendore, aut neque vanum esse commentum istius, qui in propugnant, delitescentiae, atque est figmentum Pupisseae transsubstantiationis. auod vero ad alteram nostram obiectionem attinet, illa sane petitur e Christi ipsiusmet Domini verbi . Is enim cum novum quoddam cibationis sitae genus instituero vellet, ut illud longe diversum esse ostenderet ab omni cibationum genere et supra sensus nostri captum omnem positum. primum omnium cibum ipsum, quo cibandi essemus. deinde modum etiam ipsius cibationis, postremo vim quoque et esticaciam illius, nobis edisserit et mmendat. Cibumque ipsum dicit esse carnem suam s I seu corpus suum et sanguinem, sive se ipsum. Modum item eius cibationis . docet esse metaphori cuin, dum initio cibum hune non tam edendum ore videliceQ, quam operandum esse nit, atque eam ipsam operationem fidei opus esse interpraetatur. moxqtie scipsum cxplicat dum omnem mortiferam alioqui omnium stranein ac sitim. qui ad ipsum venirent vel in ipsam crederent, explendam esse testatur, ut idem esse videamus in hisce omnibus Christi Domini verbis, sive cibum hunc fide.operari, sive ad Christum Dominum credere. sive carnem corpusve ac sanguinem Christi ipsumque adeo Christum totum edere dicamur. nedum ut oris carnalis ministerio aut etiam corporali Christi Domini perimanus ministri distributione in line tali est,ntione egeamus. Vim vero atque Pilicaciam huius suae cibationis eam esse nilirmat. ut omnem mortiferam alioqui famem ac sitim repellat. eo quod quisquis ad hunc modum cibum hune vel in corde suo per
38쪽
fidem spiritu sancto autore operetur. vel adventu ad illum suo per
fidem apprehendat, vel in s. 1h) Christum fido non fiet a credat, vel
carnem corpusve Christi ac sanguinem ipsumque adeo Christum totum edat ac bibat, is sane in Christo et ipse maneat et Christum vicissim in so quoque iam manentem habeat. Hie igitur ego, omissa et de cibo ipso et de cibationis modo Christi Domini doctrina, a viduntaxat atque emeacia illius, per Christum Dominum nobis commendata, colligo meam obiectionem. Et ut ostendam, a Christo Domino alienum adeoque et prorsus ipso indignum esse, momentaneum hoc et ad repellendam mortiferam illam samem ac sitim plane in-essicax cibationis genus, quod Catones nostri per suam corporulem delitescentiam statuere conantur, in quaestionem voco, num corpus Christi Domini. eo ut illi fingunt modo sumptum, in nobis maneat nut non maneat. Utrumlibet enim concedant, vitiire utrobique absurda, Christo Domino plane indigna, non possunt. quae quidem illic
recenseo. Atque haec est scilicet execranda illa bbisphemia, quam Aristarchus meus Magistratus sceptro potius. quam stylo, resutandam clamat, . 2'ὶ quasi non haec sit maior multo blasphemia in silium Dei, cuius opera non possunt nisi persectissima esse. sacere illum
nutorem rei, aut non necessuriae prorsusque ociosae. aut momentanea
et inesseaeis ad fretutem, et quidem praeter mentem a ' consensum totius seripturae, nec nisi uno illius loco producto. qui tamen ndoausam illorum npprobandam legitime exponi atque induet non possit. Interim Cato noster facit, quod solet. hoe est, ad nostra quidem non respondet, sed nova calumnia Omnia cludit atque nos Caper nnismi in quo ipsemet cum suis omnibus immersus haeret accusat. Ae primum fingit, Christum Dominum. non alium errorem apud Ca- pernuitas reprehendere voluisse, quam, si quis carnem ipsius. membra lim disseelam, ad ventris alimoniam edendam esse putaret, cuin Christus Dominus omnem omnino imaginationem corporalis illic ear nis suae esus manifeste reprehendat, ad quencunque tandem modum statueretur, eo quod cum gloria Fui eo oris, in ascensione sua de-elaranda, confli si cre non posset. Et proinde omni cuilibet imaginationi de eo orali car-sa 2b nis suae e8u gloriam suae ascensionis opponit.,ivo is per crassam illam c0Ῥ0ris in membra dissectionem, si vo per pupisti m transsubstantiationem, sive per Catonum nunc nostrorum delitescentiam statuatur. Nos igitur tantum abest ut culpa ulla Ca- pernaismi teneamur, ut non cri Ssam modo illam dissecandae in mein bra earnis Christi in edendo ipsius corpore i mreginationem detesto mur. sed omnem plane corporalem Ore earnuli illius esum Caper naisini accusemus, eo quod cum gloria R densi0nis Christi consi Ateho
39쪽
opponi videmus. Aut igitur noliis commonstrent furtores Isti melestis gloriae splendorem in deliteseento sub pane vel in pano Christi corpore, si Capernaismi suspicione liberari volunt, aut desinant ita
pertinaciter et cum scissione Ecclesiarum docere, quod negare non possunt. repugnare omnino gloriae Dominicae ascensionis, ne inter Caperna itas numerentur, quibus ipsemet Christus Dominus suam ascensionem opponit. At vero Cato ille noster quis- ε 3 )quis est reiecta in nos erroris sui culpa, ad scholasticas nos argutias remittit, illasque prae nobis ebriis) sobrias esse ait. Denique ita eas commendat, ut ipsius praeiudicio facilius esse censeat, illas contemnere et ridereo quam solidis rationibus reprehensas reiicere. Ego vero de scholis hic nihil agi im, neque excutiam, qua fide, quae sub scholarum nomine a Calone nostro citantur, contra nos proserantur, hoc enim alias fiet, si Dominus volet: et qui autores ipsos, e quorum monumentis ea potissimum desumpta sunt, legerunt, facile videbunt, quam ista fideliter a Catone nostro eiusque Assantopoeo tractentur. Nobis sane nihil est nunc cum scholis negocii, a quibus non minus alioqui Catonum hane nostrorum delitescentiam improbari scimus, sed, quoniam Censor noster scholas quoque ad causae suae patrocinium pertrahere conatur, et, quae ex illis se proferre dicit, ita praeterea etiam nostri odio commendat, ut ea non ita facile resutari posse asseveret, hoc tantum ab eo seire velim, num in recta illa, ne dicam contorta, fide sua iis, quae sub scholarum profert nomine, ad ε 3h nostra iam plane responsum per Se esse putet. Si enim id putat, cur apud suum nunc Atlantopoeum, nihil eorum unquam vel sensisse se vel sibi in mentem etiari venisse scribit, quae sub scholarum nomine responsionis suae loco producit 3 Proseri adversum nos scilicet Propheta isto Synereticus ad causae suae patrocinium, denique et irrefutabilia essu pronuntiat, quae neque sensit unquam, neque sibi in meritem unquam venisse dicit 3 Si vero non putat, cur in re tam seria, quamque ipsemet sacrosanctam vult esse, ita interim scurriliter ludit, ut ea nobis
obtrudas, quo suis applaudat Coryphaeis atque in aliquo apud illos praetio esse possit, quibus ipsemet intelligit ad nostra haudquaquam
responsum esse ξ ut interim de illorum ita magnifica prae nobis commendatione taceam. Deligat sibi igitur Cato hie noster, pro .scurra ne an vero pro mendaci homine haberi malit, nisi utrumque sorte depellere a se non possit. qui interim alios mendacii, si diis placet, accusat. Quod autem sub scholarum nomine adfert, eiusmodi est, ut corporalem intra nos s corporis Christi naturalem praesentiam, posteaquam illud in pane coenae ore carnali edimus, non magis diuturnam statuat, quam tantisper dum sensum erga illam nostrum corporaliter etiam astiei constet. Praeclara profecto iant Prophetae Srucreliei Disiligod by Corale
40쪽
nil nostra responsio, Pt i regium fulmini planeque neeommodum isti ipsorum delitescentiae, quam pro suae sidet articulo haberi volunt. Venio iam ad illium . qui ille Erronem vocat, atque nescio quam Ecclesiam, quae non sit Christi scilicet. quaerere dicit, ei blasphemiae quoquo in Christi Domini institutionem pro neret ismi sui inore
accusat. Atque sane invitus Deio quod cum viro huc in certamen prodeo semper enim illum, ut debui. veneratus sum pro ratione net: tis et ministerii sui . sed pro mei rursum ministerii fide ac dignitate. sacere non possum. quin a me depellam ipsius salsas et minimo dissimulaudas criminationes. Putabam in homine iam cano totque praeterea an nurum ministro, plus esse et mentis et Irontis. Sed ita nescio quomodo correptos esse video oestro quodam Patronos propessiodum omnes sa 4,) novae istius delitescentiae, ut neque honesti neque veri etiam, nedum Christianae modestiae dignam se rationem retinere possint, atque, laxatis omnibus maledicentiae frenis, licere sibi putent. omni conviciorum genere eos conspuero, qui modo ab ipsis hac in parie dissentiunt. quodcunque illis utit in mentem, aut in bueram venire quoquomodo potest, utque ita demum nos quoque cogant velimus nolimus ad maledictorum suorum depulsionem, nisi fidem otii Ai tie dignitatem nostri ministerii silentio nostro prodere velimus. Ita plane ego nunc cogor, quanquam invitus, ad depellendas viri huius calumnius, cui equidem omnia observantiae meae osset a multo libetitissime deserre pro mea virili maluissem, si non ita praeter meritum omne meum et fidem mei ministerii et nominis item existimationem impellisset. Dum igitur me Erronem vocat. nescio quo nomine id mihi exprobret. Si me Erronem vocat, quod, velut ex Patria mea profugus, peregre maneam . me quidem nihil pudet meae peregrinationis, sed me vel profugum ex mea patria abiisse, vel ullo modo proscrip- a 50tuin esse nego. Abii enim ex mea patria et
seiente et clementer id mihi permittente Divo olim Maiestatis Tuno Patre. id quod tuae etiam maiestati tu cognitum non esse puto, qui me. ubi iam in Frisia considissem. honorifice etiam, pro Hegia sua in me elementia, in patriam rursus literis suis revocabat, egoque Illius Maiestati pariturus eram. si id silet meae professio ministeriique mei in Frigia suscepti ratio passa suisset. Quod si solo peregrinationis meae nomine, illi Erro esse videor, eadem sane opera ipsemet quoque erro est, perinde utque ego, cum et ipse extra suum patriam. perinde atque ego vivat 3 Si vero me Erronem vocat, quod non perpetuo uno eodemque loco resederim in mea peregrinatione, equidem post
relictum Divino benescio I pismum uno semper eodemque loco in Frisia resedi, praeterquam quod semel lautum, ad visendum in morbo ipsius fratrem natu maiorem meum. ipso id n me petente. in Patriam momn